Dag 389: Hoe bouwen de Woorden die ik Leef, de Wereld waarin ik Besta

Dit is een verderzetting van "dag 388: De Intelligentie van het Verdraaien van de Werkelijkheid" waarin we ontdekt, besproken en uitgeschreven hebben hoe we 'Intelligentie' gebruiken als een middel om de realiteit van onszelf, als onze Geheime Agenda's van Eigenbelang, verbergen achter een 'positief' uiterlijk, door gebruik te maken van Woorden.


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte, idee en het geloof dat ik een 'Intelligent' wezen ben omdat ik Woorden als Gedachten in mijn Hoofd/Geest heb en dat ik daarin 'Goed' en 'Positief' en Superieur ben aan alle wezens die geen Woorden/Gedachten in hun Hoofd/Geest hebben - en dat ik mezelf daarin nooit heb afgevraagd wat deze 'Intelligentie' eigenlijk is, waar gedachten vandaan komen, wat de 'woorden' in mijn hoofd/geest eigenlijk zijn of hoe ze bestaan/functioneren, en wie ik eigenlijk ben in en als die Gedachten --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd zomaar blindelings te aanvaarden en Geloven dat 'Ik Denk dus Ik Besta' en dat mijn gedachten mij dus Maken 'Wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de woorden in mijn hoofd/Geest waarin en waarmee ik mezelf gedefinieerd heb nooit te onderzoeken door mijn gedachten te definieren als 'Intelligentie' en mezelf te beoordelen en definieren als 'een intelligent persoon' - en dat ik daardoor nooit heb ingezien en beseft hoe al de woorden in mijn geest, al de 'intelligentie', al mijn gedachten, gecentreerd zijn rond één punt: Eigenbelang --- waarin ik, doorheen mijn leven, een spiraal gecreëerd heb van woorden in mijn geest, en daarin de realiteit/waarheid van mezelf Verdraaid heb tot ik mezelf zie in Spiegel-Schrift, geschrift door de woorden in mijn geest en gedachten waarin ik mezelf gemanifesteerd heb in en als een voorgeprogrammeerd 'Beeld' van 'Wie ik ben', volgens  de spiegel die mij voorgehouden geweest is door mijn omgeving als wat ik zie met mijn ogen - waar ik de werkelijkheid van Wie ik ben in en als mezelf achter verberg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de woorden in mijn geest, als het voorgeprogrammeerde systeem van 'Intelligentie' dat ik in mezelf heb laten programmeren - door die woorden te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren en bespelen in naam en functie van het bevredigen van mijn eigenbelangen - en daarin mezelf te verliezen in het beeld dat ik in mijn geest gecreëerd heb door middel van woorden en dat gebaseerd is op eigenbelang, door nooit de  verantwoordelijkheid te hebben genomen om de woorden die ik gebruik om mezelf te definieren in relatie tot mijn omgeving en mijn overleving in deze wereld te onderzoeken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van Woorden - door mezelf te hebben gedefinieerd in en laten sturen door eigenbelang, en daardoor blindelings woorden te hebben gebruikt om mijn belangen te dienen, zonder te geven om de gevolgen en de consequenties van mijn daden - en daarin nooit te hebben ingezien hoe de menselijke geest, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf compleet in te definieren, volledig bestaat in en als en op basis van Woorden --- en dat dus mijn hele Wereld, als de ervaring in mezelf van 'wie ik ben' in relatie tot 'mijn omgeving', volledig opgebouwd is uit woorden - en dat, omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor de woorden en de definities van de woorden waarin ik mezelf heb gedefinieerd, ik een wereld heb toegestaan te bestaan als Mijn werkelijkheid, in en als Wie ik ben, die consequentieel en schadelijk is

ik vergeef mezelf dat ik woorden heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op een manier die consequentieel en schadelijk is voor mezelf en mijn wereld/omgeving/bestaan - door nooit te hebben ingezien hoe ik mezelf en mijn wereld zelf heb gecreëerd door middel van hoe ik mezelf in relatie tot mijn wereld heb gedefinieerd, in en als en door middel van de woorden in mijn geest, en dat ik daarin dus op elk vlak verantwoordelijk ben voor wat HIER bestaat als mezelf in en als mijn wereld/werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de woorden die ik Leef, de wereld waarin ik besta creëren en bouwen - omdat Woorden en de definities van die woorden de symbolische representaties zijn van wat ik toesta te bestaan in en als mezlef als het bestaan -- en dat dus, als ik woorden en betekenissen toesta te bestaan in mezelf die consequentieel zijn en die niet bestaan op een manier die het beste is voor al het leven dat HIER bestaat, dan is dat de realiteit die ik toesta en accepteer te bestaan als MIJN wereld


Wordt Vervolgd in Dag 390