Dag 476: Wanneer je beseft dat Je Verantwoordelijk Bent voor Jezelf

Dit is een Verderzetting van "Dag 475: Het Transformeren van een Emotionele Ervaring van Opgeven - Evaluatiefase Deel 4"- waarin ik had vastgesteld dat, hoe ik in mijn geest besta in relatie tot mijn eigen gedachten, en dan specifiek tot de gedachtenpatronene die te maken hebben met het beoordelen van andere mensen in de context van competeren en vergelijken en een verlangen om mij superieur te voelen, is dat ik deze gedachten en energetische ervaringen beoordeel in mezelf wanneer ze opkomen in mijn geest.

Dit in de zin van dat ik, vanaf het moment dat ik ze zag opkomen in mijn geest, reageerde met een gedachte van 'oh neen, niet deze gedachten/ervaringen weer - ik dacht dat ik deze gedachten/ervaringen had overmeesterd'. En het is door te onderzoeken waar deze gedachte vandaan kwam, dat ik mij realiseerde dat ik vanbinnen in mezelf aan het vechten ben tegen mijn eigen interne realiteit - en dat ik dat deel van mezelf als het verlangen om te winnen en om mij superieur te voelen aan een ander, en emotionele reactiepatronen waarin ik mijn omgeving probeer te manipuleren wanneer ik niet krijg wat ik wil, niet wil aanvaarden in en als mezelf.

En dus, omdat ik deze gedachten niet wil aanvaarden als 'mezelf', reageer ik erop met angst wanneer ze opkomen, en een gedachte van 'oh neen, niet weer'. 'Aanvaarden' in deze context wil niet zeggen dat het ok of goed is dat dit bestaat in mezelf, maar eerder dat ik het niet beoordeel, dat ik in de eerste plaats gewoon tot de vaststelling kan komen dat dit in mezelf bestaat -- en vanuit dat startpunt kan ik een beslissing maken in verband met of ik al dan niet wil dat dit in mezelf bestaat, gebaseerd op een onderzoek naar en in of dit gedachten- en reactiepatroon al dan niet het beste is voor mezelf.

Dus, wanneer ik de situatie waarin dit patroon zich afspeelde en waarin ik in een emotionele episode ging als reactie op dit patroon - dan zie ik dat ik de hele avond, al voordat ik een wedstrijd begon te spelen met dit individu, mij al gespannen voelde. Ik was daar met Sunette en Esteni, en ik ging eerst even opwarmen met Esteni terwijl Sunette op de bank ging zitten om ons te zien spelen. In deze context voelde ik mij al ongemakkelijk in mezelf omdat er gedachten in mijn geest opkwamen van 'Sunette en Esteni mogen niet zien dat ik mij onstabiel voel in mezelf', 'ze mogen niet zien dat ik emotioneel wordt of dat ik in mijn geest ga'.

Hierin zie ik dat ik bezig ben met het proberen om een bepaald beeld te projecteren naar hen toe in verband met 'wie ik ben', als zijn de 'wie ik wil dat zij denken dat ik ben', op basis van mijn persoonlijke geloofsystemen in verband met wat 'goed' is en wat 'slecht' is --- waarin ik dus wil dat zij mij zien en beoordelen als 'goed'.

Ik neem dus in feite absoluut geen verantwoordelijkheid voor mezelf, voor mijn eigen leven en voor wie ik ben vanbinnen. Het is alsof ik niet zie of erken dat ik voor mezelf insta, dat wie ik ben vanbinnen mijn verantwoordelijkheid is - en dat, als ik bijvoorbeeld in emoties ga en onstabiel wordt in mezelf, dan is dat mijn verantwoordelijkheid, dan creëer ik consequenties in mijn eigen leven, voor mezelf -- door bijvoorbeeld hoe ik mezelf begin te isoleren van de mensen in mijn omgeving en mensen op die manier van mij wegduw en mijn sociale relaties aldoende saboteer en compromitteer en hoe ik niet meer oplet of zie wat er om mij heen gebeurt omdat ik te verwikkeld ben in mijn eigen persoonlijke interne realiteit van Emoties en gedachten.

Ik bedoel, dat zijn consequenties en problemen die ik creëer in mijn leven voor mezelf, dat is waar ik mee moet leven --- het heeft niets te maken met Sunette of Esteni of wie dan ook. En toch geloof ik blijkbaar ergens in mijn onderbewustzijn dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf -- dat op de één of andere manier, de mensen in mijn omgeving beslissen over mijn lot, over mijn leven.

Ik moet uiteraard niet al te ver gaan zoeken om te kunnen zien waar dit gedachtenpatroon vandaan komt --- omdat het duidelijk een specifieke interne ingesteldheid is die zich heeft opgebouwd tijdens de kindertijd waarin het wel degelijk de mensen in mijn omgeving waren die zich ontfermden over mijn 'lot' in deze wereld en die beslisten hoe mijn leven zou verlopen.

Hierin dus zie ik dat het belangrijk is voor mezelf om te onderzoeken wat het is dat ik wil van mijn bestaan -- wil ik zo leven? Wil ik mijn verantwoordelijkheid weggeven aan de mensen om mij heen gewoon zodat ik kan vastklampen aan de idee dat ik zal overleven? Wil ik mezelf limiteren en onderdrukken door mezelf te definieren in en als dat intern gedachtenpatroon van zelf-beoordeling? Of wil ik meer voor mezelf? Wil ik zien wat ik kan zijn en doen en worden in deze wereld?


Wordt Vervolgd in Dag 477