Dag 480: Waarom Leven we Niet Wie we Zijn Vanbinnen?

Dit is een Verderzetting van "Dag 479: Is Opgeven een Vorm van Liegen tegen Mezelf" - waarin ik heb beseft dat als ik opgeef in iets waar ik mezelf in aan het toewijden was omdat ik emotioneel reageer wanneer ik zie of merk dat het mij 'niet lukt' zoals ik het had gewild, dan is dat niet een teken dat ik gefaald ben, maar eerder een teken dat ik niet eerlijk ben met mezelf over wat ik eigenlijk doe of wie ik ben in wat ik doe.

Omdat, als ik eerlijk zou zijn met mezelf in relatie tot wat ik doe, en ik maak de beslissing om iets te doen of ik maak een statement dat ik mezelf toewijdt aan het bewandelen van een specifiek proces - dan zou ik die statement naleven, ik zou doorzetten wat er ook gebeurt --- ik zou niet zomaar emotioneel reageren en ineenstorten en opgeven vanaf het moment dat er een obstakel op mijn pad komt, of vanaf het moment dat ik het gevoel krijg dat het 'mij niet lukt'.

Ik bedoel, OK, het is mogelijk dat het doel dat ik probeerde te bereiken in mijn geest niet realistisch was en dat de realiteit mij dit laat zien naarmate ik mijn proces bewandel in het uitvoeren en realiseren van dit doel - maar dat is nog steeds geen reden om 'op te geven' -- het is hoogstens een opportuniteit voor mezelf om mijn benadering in relatie tot het uitvoeren van mijn plannen/proces te herzien en herschetsen zodat wat ik doe of wat ik wil bereiken wel in lijn staat met wat realistisch en praktisch uitvoerbaar is. Simpel.

Dus, deze reactie van 'opgeven' waar ik mee geconfronteerd werd in het bewandelen van mijn proces van zelf-verandering, liet mij zien dat ik mijn startpunt moet onderzoeken en veranderen in relatie tot waar ik eigenlijk mee bezig ben - en dat ik moet beginnen eerlijk zijn met mezelf over wie ik eigenlijk ben in relatie tot wat ik doe.

Dit 'eerlijk zijn met mezelf' houdt bijvoorbeeld in om te onderzoeken waar er een 'discrepantie' is tussen wie ik denk en geloof dat ik ben, als in het beeld en de idee dat ik van mezelf projecteer naar mezelf en andere mensen toe - en wie ik eigenlijk echt ben vanbinnen, als de gedachten, reacties en verlangens die ik verberg in mezelf omdat ze niet overeenkomen met dat beeld/idee dat ik probeer te projecteren van mezelf. Want, zolang ik beweer dat ik bijvoorbeeld iets wil doen of iemand wil zijn of sta voor en als een bepaald principe, maar tegelijkertijd bestaan er gedachten en emotionele/gevoels reacties in mijn geest die in tegenstrijdigheid staan met mijn principes en beweringen, dan is er een probleem omdat dat wil zeggen dat ik niet één en dezelfde persoon ben vanbinnen en vanbuiten - en dat ik dus eigenlijk aan het liegen ben over wie ik ben zowel tegen mezelf als tegen andere mensen.

En, als ik lieg tegen mezelf over wie ik ben vanbinnen - waarom in godsnaam? Waarom zou ik mezelf saboteren op die manier? Omdat, dat is in essentie wat ik aan het doen ben, ik saboteer mezelf in mijn leven en in de dingen die ik doe, omdat - als ik niet 100% sta achter mijn daden, dan zal ik uiteindelijk weerstand beginnen ondervinden in de taken die ik uitvoer. Ik zal mijn aandacht bijvoorbeeld niet goed kunnen houden bij waar ik mee bezig ben omdat de waarheid van mezelf is dat ik eigenlijk niet zozeer geïnteresseerd ben in wat ik aan het doen ben -- want binnenin mezelf zijn er andere verlangens aan het spel.

En, als die verborgen verlangens mij eigenlijk saboteren in mijn leven, waar komen die verlangens dan in de eerste plaats vandaan? En waarom is het dat ik die verlangens verborgen probeer te houden in mezelf - als dat is wie ik ben vanbinnen, waarom leef ik dat dan niet gewoon?


Wordt Vervolgd in Dag 481