Nu, aanvankelijk ging ik in een reactie van 'oh neen, ik heb gefaald!!!', waarin ik het hele proces dat ik tot dusver gewandeld heb in het water gooide alsof het niets waard geweest is en ik niets veranderd ben -- ik reageerde emotioneel op het emotionele patroon dat opkwam in mijn geest, waarin ik het dus erger maakte dan het in feite in werkelijkheid was.
Wat ik echter ondertussen heb vastgesteld, wanneer ik kijk naar wie ik ben nu in relatie tot mijn interne en externe realiteit in vergelijking met wie/hoe ik was voordat ik dit proces ben beginnen wandelen - is dat ik wel degelijk veranderd ben, ik ben op verschillende manieren veel stabieler geworden in mezelf en Ik geniet meer in de situaties waarin ik mij voorheen heel oncomfortabel voelde. Dus, het feit dat er in één moment een emotionele ervaring weer naar boven komt, wil absoluut niet zeggen dat er 'niets veranderd is' of dat 'al wat ik gedaan heb voor niets geweest is', neen, het is zelfs zo dat die reactie in mijn geest waarin ik onmiddellijk reageer met een gedachte van 'er is NIETS veranderd!' en 'het is allemaal voor niets geweest!' en 'ik heb gefaald!' -- dat is eerder een opzettelijke zelf-sabotage, waarin ik mezelf blindstaar op een eendimensionele gedachte en reactie in mezelf in relatie tot Wie ik Ben, maar dat is niet de realiteit.
De realiteit is dat ik zelf uitmaak precies hoe effectief mijn proces is en zal zijn - het feit dat ik die gedachten van 'ik heb gefaald' en 'het zal mij nooit lukken' en 'het maakt niets uit' geloof en vertrouw, wil enkel zeggen dat ik dit punt nog niet heb gerealiseerd voor mezelf --- namelijk dat IK dit proces bewandel. IK heb de beslissing gemaakt voor mezelf om mezelf te veranderen, dus IK zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik daadwerkelijk verander, vanbinnen en vanbuiten --- omdat IK mijn eigen leven in mijn handen heb.
Die emotionele reactie van 'ik heb gefaald!!' laat mij dus eerder een aspect zien van mezelf dat in mezelf bestaat waarin ik niet eerlijk ben met mezelf over waar ik eigenlijk mee bezig ben. Omdat, als ik werkelijk de absolute beslissing had gemaakt voor mezelf om te veranderen, en als ik werkelijk in en als die beslissing zou staan in mezelf, dan zou ik niet zo gereageerd hebben, dan zou ik in het moment zelf, wanneer ik het specifieke patroon zag opkomen in mezelf en ik mezelf in een reactie zag gaan, onmiddellijk gedacht hebben van 'ok, ik zie dat ik hier nog steeds op reageer, laat mij onderzoeken wat het is in mezelf dat ik nog niet heb overwogen, zodat ik dit patroon voor eens en voor altijd kan veranderen' --- omdat ik zou staan en bestaan in en als de levende beslissing die ik heb gemaakt voor mezelf om mezelf te veranderen.
Dus, uiteraard, als ik niet eerlijk ben met mezelf over waar ik eigenlijk mee bezig ben en waarom ik het doe, dan zal mijn proces ook niet zo effectief zijn als het zou kunnen zijn, omdat ik het niet ten volle uit doe --- ik doe het half-half en met verdeelde aandacht en focus. Net zoals ik doorheen mijn leven alles maar half-half gedaan heb - omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor wat ik doe in en met mijn leven.
Ik bedoel, mijn ervaring tijdens mijn kindertijd en mijn pubertijd en zelfs jong-volwassenheid, in relatie tot hoe ik mijn leven leidde en de dingen die ik deed, zoals schoolwerk, studies, hobbies en zelfs de relaties die ik opbouwde met mensen - was dat ik het allemaal deed omdat ik het gevoel had dat ik dat 'moest'. Ik deed het omdat ik dacht dat ik het moest doen om mijn ouders en familie tevreden te maken over mij. Ik deed het uit angst dat als ik het niet doe, ik niet zal kunnen overleven. En het is die ervaring van angst om te sterven en meer speciek angst om te verliezen wat ik 'heb' als datgene waar ik mezelf mee gedefinieerd heb in mijn leven, mijn geld, mijn spullen, mijn positieve gevoelens, die mijn hele leven bepaald en overheersd heeft --- waardoor ik, als ik terugkijk op wie of waar ik eigenlijk werkelijk was in mezelf doorheen mijn leven in relatie tot hoe ik mijn eigen leven leidde, vaststel dat ik nooit eigenlijk werkelijk geleefd heb - ik heb nooit werkelijk mezelf uitgedrukt in deze wereld, aangezien al wat ik deed aangedreven was door een ervaring van angst in de plaats van dat ik mezelf aandreef in het uitdrukken van mezelf.
Wordt Vervolgd in Dag 480
Dag 436: Het veranderen van een Reactie van Opgeven tegenover een Sportprestatie - Deel 1
- See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/01/dag-436-het-veranderen-van-een-reactie.html#sthash.eldmFqQq.dpuf
No comments:
Post a Comment