Dag 485: Waarom Zoeken we naar waarde buiten onszelf?

Gisteren heb ik in mijn reis naar leven geschreven over en gekeken naar hoe het is dat ik mijn reis naar leven heb gewandeld vanuit het perspectief van de geest --- waarin ik had aanvaard dat het bewandelen van mijn reis naar leven is zoals al wat ik doorheen mijn leven gedaan heb in deze wereld en realiteit. Namelijk, ik heb altijd aanvaard van mezelf dat het ok en 'normaal' is om mezelf af te scheiden van mijn eigen woorden en om bijvoorbeeld het één te zeggen maar het tegenovergestelde te doen en om dingen te zeggen zomaar omdat het mij het beste uitkomt in dat moment in de zin van dat de persoon waar ik mee aan het praten ben iets specifiek wil horen - en dus zeg ik wat die persoon wil horen.

En dat vond ik altijd normaal van mezelf,  dat was 'het leven' op basis van wat ik had geobserveerd van mijn omgeving - is dat, mensen zeggen dingen die ze niet menen. Ze zeggen het één en doen het ander, en dat wordt aanvaard als 'ok' en 'normaal', omdat, niemand die er wat van zegt. Dus, heb ik dat soort gebrek aan integriteit en betrouwenswaardigheid ook altijd aanvaard als 'ok' en 'normaal' van mezelf. Ik heb altijd geloofd en aanvaard dat het ok en normaal is om dingen geheim te houden in mijn gedachten en om enkel dingen te zeggen die bedoeld zijn om andere mensen ervan te overtuigen dat ik één of andere persoonlijkheid ben en dat ik 'goed' en 'positief' ben --- omdat ik dan zal krijgen wat ik verlang.

Dus, dat is ook het startpunt geweest van hoe ik mijn Reis naar Leven heb bewandeld - vanuit het startpunt van het bevredigen van mijn verlangens door mijn omgeving te manipuleren -- in de zin van dat ik schreef vanuit het perspectief en startpunt van mij speciaal en belangrijk te willen voelen. Ik bedoel, als ik eerlijk ben met mezelf - heb ik ooit iets gedaan uit vrije wil dat niet om precies die reden was?

Als ik kijk naar de vraag van, 'waarom besta ik eigenlijk?', en 'waarom doe ik wat ik doe?', 'waarom hecht ik waarde aan mij handelingen en uitdrukking?' en 'waar komt de motivatie vandaan in mezelf om mezelf te bewegen in deze wereld en mezelf uit te drukken en bijvoorbeeld een 'reis naar leven' te bewandelen en een carriere te willen uitbouwen en dingen te willen doen in deze wereld en realiteit?' --- en ik kijk diep binnenin mezelf, dan is het antwoord 'omdat ik mij speciaal en belangrijk wil voelen', 'omdat ik opgemerkt wil worden', 'omdat ik aandacht wil krijgen', 'omdat ik het gevoel wil hebben dat ik iemand ben in deze wereld en dat mijn bestaan iets waard is'.

Dus, wil dit dan niet zeggen dat ik mijn zelf-waarde van mezelf heb afgescheiden en dat ik mezelf niet waardeer binnenin mezelf - waardoor ik dan op zoek ga naar waarde buiten mezelf, in allerlei beelden waar ik waarde in geprojecteerd heb en waarvoor ik mezelf in mijn uitdrukking dan ga compromitteren door bijvoorbeeld te liegen en te manipuleren om die 'waarde' te kunnen krijgen en ervaren van mijn omgeving. Maar wat ik hierin niet heb ingezien is dat ik, door mezelf zodanig te manipuleren en te veranderen en te compromitteren, ik mezelf net niet waardeer en daarin en daardoor dus mijn waarde weggeef.

Dus, wat wil het zeggen om zelf-waarde en zelf-waardering te leven - zodat ik besta op een manier waarin ik niet het gevoel heb dat ik moet liegen en manipuleren om waardering te krijgen? Zodat ik kan bestaan als een levend voorbeeld in mijn woorden en daden --- waarin mijn woorden en daden één en gelijk staan aan elkaar, en zodat er geen achterliggende 'ik' meer bestaat in mezelf -- maar 'ik' is één en gelijk vanbinnen en vanbuiten.

Wordt Vervolgd in Dag 486