Dag 796: Hoe Leef je Motivatie als een Zuivere Ongepolariseerde Expressie?

Mijn relatie met het woord motivatie was er altijd een waarin ik steeds geloofde dat ik niet bepaald een gemotiveerd persoon ben. In zekere zin had ik angst om mezelf te motiveren of om mij voor iets gemotiveerd te voelen omdat de positieve, energetische ervaring van motivatie vaak snel plaats maakte voor een andere ervaring van neergelatenheid, teleurstelling, apathie en depressie.

Dit omdat er al snel gedachten in mijn geest opdoemden waarin ik mezelf allerlei redenen gaf voor waarom datgene waar ik mij gemotiveerd voelde 'niet zal lukken', dat ik zal falen of al gefaald heb, dat ik het niet zal kunnen en dat ik met andere woorden gedoemd ben om te mislukken. Het was doordat dit eerder negatief geladen gedachtenpatroon zoveel krachtiger en invloedrijker leek te zijn dan de ervaring van motivatie, dat ik uiteindelijk de indruk begon te krijgen dat motivatie eigenlijk maar onzin is.

Motivatie en 'gemotiveerd zijn' of 'jezelf motiveren' als wat mensen me soms suggereerden is jezelf voor de gek houden, dacht ik. Dat is immers hoe ik mij steeds voelde aangezien ik elke keer nadat ik mij gemotiveerd voor iets voelde, me al snel teneergeslagen en verslagen voelde en uiteindelijk omwille van die ervaring compleet ging opgeven. En in zekere zin was dit ook zo. Motivatie was 'onzin' omdat ik in de eerste plaats niet begreep hoe die polariteit in mijn geest werkte, waarin ik me langs de ene kant gemotiveerd kon voelen en me dan het volgende moment langs de andere kant compleet ongemotiveerd en verslagen kon voelen. Zolang ik van de ene kant naar de andere kant blijf omslagen - van gemotiveerd naar ongemotiveerd en verslagen - kan motivatie immers nooit echt zijn.

Wat ik echter niet besefte is dat het probleem nooit 'motivatie' of 'een gebrek aan motivatie' op zich was, maar eerder dat ik voor mezelf nooit heb onderzocht hoe ik persoonlijk het woord motivatie kan leven op een echte manier. Hoe ik met andere woorden gemotiveerd kan zijn, zonder de dreiging om in elk moment over te slagen naar het tegenovergestelde. Ik had schaapachtig aanvaard dat motivatie blijkbaar een bepaald gevoel is dat je jezelf moet aanpraten, waarbij je bijna moet gaan vechten tegen al de stemmen in je hoofd die je tegenpraten en waarbij die stemmen uiteindelijk toch de bovenhand krijgen. Ik stelde me nooit de vraag wat motivatie eigenlijk echt betekent voor MIJ. Hoe kan IK het woord motivatie leven op een manier die het beste is voor mezelf en die dus niet die zelf-verslagende gedachtenpatronen in mijn geest zal voeden?

Hier keek ik dan naar het woord motivatie in de context van mijn proces van zelf-creatie - mijn proces van het ontwikkelen van mijn uiterste potentieel. En dit omdat ik mij soms in de ervaring van opgeven bevindt waarin ik mij gedemotiveerd voel. Het was door deze ervaring en mijn relatie met het woord motivatie te onderzoeken dat ik tot het begrip kwam dat ik nooit echte motivatie geleefd heb. Echte motivatie is immers niet zomaar een gevoel. Het is niet iets dat ik mezelf moet aanpraten.

Echte motivatie is iets dat ik leef door in de momenten waarin gedachten en ervaringen van verslagenheid opkomen in mezelf de beslissing te maken om mezelf niet in die gedachten en emotionele ervaringen te laten vallen. Echte motivatie  is als het ware een inherente kwaliteit van wie ik ben in en als het fysieke bestaan en al wat ik moet doen is mijn gewaarzijn uit mijn geest halen en tot mijn fysieke lichaam brengen. Het fysieke lichaam als het leven zelf is als het ware levende motivatie. De fysieke realiteit is altijd gereed om te groeien, om zich te ontwikkelen, om te genezen, te veranderen en beter te worden. Het is enkel de geest als gedachten, emoties en gevoelens die 'opgeeft', 'vermindert' en 'onderdrukt'. Motivatie is steeds te vinden hier in de eenvoud van het moment van ademhaling, de eenvoud van het fysieke bestaan. Van zodra ik naar mijn geest ga luisteren, zal die echte zuivere en natuurlijke expressie van motivatie gecompromitteerd worden.

Dag 785: Welke woorden kan je leven om het best te kunnen omgaan met bureaucratie?

Vandaag nam ik een kijkje naar welk woord ik zou kunnen leven in verband met het wereldsysteem? Omdat, ik merk dat elke keer wanneer ik te maken heb met het systeem, zoals het aanvragen van een of ander document of visa, en ik moet allerhande documenten vinden en ik ervaar het als nogal moeizaam en ingewikkeld en specifiek wanneer bepaalde zaken niet gaan zoals ik wil, 'van een leien dakje', dan wordt ik gefrustreerd.

En over het algemeen elke keer wanneer ik daarmee te maken heb, met zo'n 'systeem-zaken', dan ervaar ik een soort van zinkend gevoel binnenin mezelf, depressie bijna. Omdat er op de achtergrond van mijn geest in feite een heuse klomp angst zit in verband met 'het systeem'. En dit voornamelijk in verband met wat ik zie als de 'medogenloosheid' van het systeem, van bureaucratie. Mijn documenten zullen immers bekeken worden door bepaalde beampten en als er om de een of andere reden volgens hen iets schort aan mijn aanvraag, zullen ze mij gewoon afwijzen en mijn aanvraag afkeuren. Ik bedoel, het zijn maar documenten en papieren en als er ergens iets opstaat dat hen niet aanstaat en dat door 'het systeem' wordt aanzien als niet goed genoeg, dan wordt je gewoon afgekeurd.

Er is geen compassie of empathie, in de zin van dat ik een mens ben, een individu en ik zou graag bijvoorbeeld samenwonen met mijn partner hier in Canada, en ik zie geen enkele reden waarom ik dat niet zou mogen. Maar, volgens het 'systeem' ben je niet zomaar een individu, je bent een nummer, een document en een dossier, en je moet als nummer voldoen aan bepaalde regels en voorwaarden om bepaalde dingen te verkrijgen. En van een systeem-perspectief lijkt dit vanzelfsprekend en 'normaal' omdat er nu eenmaal regels zijn, er is nu eenmaal een bepaalde gang van zaken op economisch vlak waarin bijvoorbeeld landen in feite bedrijven zijn die bepaalde handelsakkoorden hebben met andere landen. En als individu ben je ook als het ware een bedrijf, of een werkkracht, en of je al dan niet in een land binnen mag, wordt bepaald door je 'handelswaarde', door hoe je in de markt ligt. Je moet voldoen aan bepaalde voorwaarden.

Terwijl als je mensen zou beoordelen op basis van wie ze zijn als individu, als persoon, dan is iedereen even waardevol en dan zou iedereen aanvaard worden. Dus ik heb de laatste tijd, met hier naar Canada te verhuizen, nogal vaak te maken gehad met dat hele 'systeem' waarin ik besef dat ik 'maar een nummer' ben, en dat degenen die mijn dossier zullen behandelen mij niet zullen behandelen als het individueel wezen dat ik ben, maar als de data die in de documenten staat en op basis van hoe zij volgens voorbepaalde regels die data verwerken. En in verband met dit systeem bestaan er dus allerlei ervaringen in mezelf van angst en minderwaardigheid en onbeduidendheid. En in zekere zin zijn deze ervaringen ogenschijnlijk gebaseerd op de realiteit, op de eigenlijke stand van zaken. Omdat, in de realiteit ben ik nu eenmaal 'onbeduidend', ik ben nu eenmaal een nummer in de hele machine en ik zal ook zo behandeld worden door dit systeem waarin ik besta.

Dus, welke woorden kan ik leven in die momenten waarin ik te maken heb met de bureaucratie van het systeem, zodat ik mezelf niet verlies in die ervaringen van angst, minderwaardigheid, onbeduidendheid en frustratie, maar zodat ik het hele proces kan bewandelen in en als geduldigheid, kalmte en berustendheid? Berustend lijkt hier het sleutelwoord, hetgene dat het meest naar voren springt in termen van wat de oplossing zou kunnen zijn voor de emotionele ervaringen.

Berustend in de zin van 'vrede hebben met' de situatie door steun te vinden in een bepaald punt. Dus, om berustend te kunnen zijn, en dus vrede te kunnen maken met de situatie waar je je in bevindt, moet je steun vinden in iets dat onvoorwaardelijk is. Onvoorwaardelijk vanuit het oogpunt dat je enkel kan berusten in iets, wanneer je weet dat het niet zal veranderen, dat je het niet zal verliezen - enkel dan is de steun echt en stabiel. Je kan bijvoorbeeld steun vinden en berusten in de wetenschap dat wat er ook gebeurt op vlak van het systeem en wat er ook mag voorvallen of veranderen, jij bent nog steeds hier als individu. Dat is iets dat niet zal veranderen, jij blijft hier als wie je bent wat zich ook voltrekt in je fysieke realiteit.

Dit is hoe ik op dit moment zie dat ik het woord "berustend", en daarbij ook het woord "gelaten" kan leven - twee woorden die ik erken en zie als de oplossing voor de ervaringen van angst, onbeduidendheid, minderwaardigheid, onstabiliteit, onmacht en frustratie die ik doorgaans ervaar in relatie tot het systeem. Zolang ik immers mijn 'steun' zoek in het systeem, in het wel dan niet en de onvoorspelbaarheid van hoe het systeem zal beslissen over mijn lot, zal ik mij steeds onstabiel, ontmachtigd, hulpeloos, angstig en gefrustreerd voelen. Ik kan niet berusten in het systeem omdat het in zekere zin onvoorspelbaar is, ondanks dat het zogezegd werkt en functioneert volgens voorbepaalde regels. Ik kan uiteraard mijn best doen om die regels zo goed mogelijk te verstaan, maar dan nog is er geen absolute zekerheid in de uitkomst. Absolute zekerheid bestaat enkel in het feit en het begrip dat ik hier ben, ik besta. Ik ben wie ik ben wat er ook gebeurt.

Dag 777: DIP Zelf-Ontwikkeling - Het ontwikkelen van Zelf-Appreciatie

Naar aanleiding van de DIP hangout over het ontwikkelen van zelf-appreciatie die morgen Live gaat, besliste ik een blog toe te wijden aan het onderwerp. Dit om even te omlijnen wat dit onderwerp in feite inhoud en wat het woord 'appreciatie' en 'zelf-appreciatie' eigenlijk zelfs wil zeggen. Wat wil het 'ontwikkelen van zelf-appreciatie' eigenlijk betekenen en waarom moet het nog 'ontwikkeld' worden?

Waarom is het met andere woorden dat zelf-appreciatie niet een gegeven is? Wat is beste manier om 'appreciatie' te leven? Het zijn dit soort vragen die ons de nodige aanzet kunnen geven om het probleem te ontdekken in relatie tot het woord en de expressie van Appreciatie.

Als ik een kijkje neem naar hoe ik het woord appreciatie geleeft heb, dan zie ik bijvoorbeeld meteen dat het verbonden is met bepaalde gevoelens en met een ervaring van verlangen. Een verlangen om appreciatie te ontvangen. Ik zie ook dat er in mijn geest onmiddellijk een bepaald beeld naar boven komt en in dat beeld zie ik mezelf appreciatie 'ontvangen' van andere mensen. Dit houdt voornamelijk in dat mensen naar me glimlachen, en het is in die glimlach dat ik lees, "Goed zo! Je bent goed bezig. We apprecieren wat je doet! Doe zo verder!".

Dit wil dus in feite zeggen dat er in appreciatie ook een ander verlangen verscholen ligt. Namelijk een verlangen naar richting, naar begeleiding en naar bevestiging van het pad dat ik bewandel en de dingen die ik doe. En dit wil dan zeggen dat het woord appreciatie dus gelinkt is aan het woord "bevestiging", zowel als het woord "zekerheid" en "doel". Wat ik met andere woorden in wezen aan het zoeken ben in het verlangen naar appreciatie, is een ervaring van bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Ik wil bevestiging krijgen dat het doel waar ik me naartoe beweeg het juiste doel is zodat ik me verzekerd kan voelen in mijn beweging richting dat doel. Dat is dus in feite hoe ik steeds het woord appreciatie heb geleeft.

Wat ik hierin kan zien en vaststellen is dat alles aan deze definitie van het woord appreciatie onzekerheid uitstraalt. Het hele startpunt van het verlangen om appreciatie te krijgen is dat ik eigenlijk enorm onzeker ben over mezelf en over wat ik doe, aangezien ik op zoek ben naar die bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Maar in de zoektocht naar die woorden maak ik mezelf enkel nog meer onzeker omdat ik nooit werkelijk genoeg bevestiging zal hebben. Ik zal altijd wel een reden hebben om te twijfelen aan mezelf omdat ik nu eenmaal onmogelijk constant kan weten hoe andere mensen denken over wat ik doe.

Hoe kan ik immers ook zomaar dat soort druk en verwachting op de schouders leggen van anderen? De mensen in mijn omgeving en mijn realiteit hebben immers hun eigen leven en verantwoordelijkheden. Zij hebben hun eigen weg te bewandelen en beslissingen te maken. Het is in feite absurd en onrealistisch van mij om te verwachten dat zij mij bevestiging kunnen geven in relatie tot mijn beslissingen en hoe ik mijn leven leidt. Het is dus eigenlijk maar vreemd dat ik het woord appreciatie ben gaan definieren als zijnde volledig afhankelijk van de mensen om mij heen, aangezien het niet eens praktisch of realistisch is om constant appreciatie en dus bevestiging te krijgen van andere mensen.

De vraag is hier dus: Waar en hoe heb ik mijn huidige definitie van appreciatie ontwikkeld? En, waarom staat die definitie niet op één lijn met de praktische realiteit waarin ik mij bevindt?

Wordt vervolgd in Dag 778

Dag 776: Levende woorden als Remedie voor Angst

Gisteren voelde ik me de hele dag als in een vreemde staat. Ik voelde me niet erg aanwezig in het moment en had een soort van ervaring van 'onheil' diep in mezelf, alsof er iets vreselijk mis is. Ik voelde me niet geaard of gegrond in mijn lichaam en toen mijn partner mij aanraakte voelde ik bijvoorbeeld haast niets. Het was alsof ik ergens in mijn geest was afgedwaald en in een andere dimensie was.

Ik paste zelf-vergeving toe en kon via gesproken zelf vergeving uiteindelijk het patroon in mijn geest identificeren waarin ik was afgedwaald. Dit patroon zijnde een vrees voor het ergste. Dit patroon is iets wat in mijn onderbewuste geest doorheen mijn leven steeds op de achtergrond in mijn geest heeft gedraaid. Het is een patroon waarin ik in feite op een bepaald niveau in mezelf geloof dat als ik mij constant zeer veel zorgen maak over al wat er kan mislopen in mijn leven en al de ergste scenarios die zich kunnen afspelen, dat ik op die manier mezelf het beste in staat stel om te kunnen omgaan met die situaties.

Dit zijn angsten zoals een angst om kanker te krijgen, angst om geld of mijn job of mijn huis te verliezen, angst om te sterven, enzoverder. Dit zijn dus angsten die op onderbewust vlak in wezen continu aanwezig zijn in mijn geest en aangezien het op onderbewust vlak is, heb ik nooit echt door dat het er is omdat het zo min of meer een automatisch programma is dat zich afspeelt. Het voelt zelfs aan als een 'natuurlijk' en vanzelfsprekend deel van mezelf, omdat het er als het ware steeds geweest is. Het is steeds simpelweg geweest 'hoe ik nu eenmaal ben vanbinnen'.

En dit specifiek omdat het zich haast onopgemerkt heeft opgebouwd in mezelf. Het is namelijk niet verbonden met specifieke momenten in mijn verleden zoals bepaalde traumatische gebeurtenissen en/of momenten waarin ik reageerde op een situatie met angst. Het is een onderbewust patroon van specifieke gedachten en emoties van angst dat ik op onbewuste wijze heb overgenomen van mijn omgeving, zoals ouders en familie -- een bepaalde wijze van denken, een bepaalde interne persoonlijkheid van 'het ergste vrezen'.

Wat ik besefte in mijn zelf-vergeving voor dit patroon is dat er een geloof bestaat dat al die angst van het ergste en de toekomstprojecties in mijn geest waarin ik me als het ware al inbeeld dat het ergste gebeurt mij aan het voorbereiden is voor als ik ooit die situaties zou tegenkomen. Maar in wezen is die zogezegde voorbereidheid een illusie omdat wat er werkelijk gebeurt is dat ik  door de angst van het ergste en door constant in een onderliggende angst te verkeren, ik mij in feite haast de hele tijd onzeker en angstig voel, hetgeen mij emotioneel onstabiel maakt. Dit wil zeggen dat ik niet stabiel in mijn schoenen zal staan als en wanneer er eens iets 'ernstig' gebeurt of iets waar ik bereid voor moet zijn en ik zal door de angst en paniek waar ik in verkeer ook niet in staat zijn om de situatie op efficiente manier richting te geven.

Hier realiseerde ik mij dat dit het woord is dat ik in deze context moet onderzoeken en leven op een manier die het beste is voor mezelf. Het woord "bereidheid" zou met andere woorden in wezen moeten betekenen dat ik net niet in een constante staat van angst verkeer maar dat ik juist aanwezig ben in elk moment van ademhaling met mijn volle aandacht en gewaarzijn en dat ik mij dus niet laat afleiden door alternatieve dimensies van gedachten en emoties in mijn geest maar eerder in elk moment met beide voeten op de grond sta en op die manier in elk moment ook stabiel, zelf-zeker en standvastig ben.

Dag 502: De Bestemming Van Het Leven - Mijn Toewijding aan Leven Volgens Principes

Het Volgende is Mijn Verklaring van Mijn Toewijding aan De Principes waar ik mijn Leven als Mens Hier op Aarde op Baseer - zodat ik kan bestaan en Staan als een Levend Voorbeeld en een Levende Statement van een Bestaan dat Het Beste Is Voor Elk Levend Wezen op Aarde.

 

1      Mijn Hoogste Potentieel Realiseren en Leven.

2       Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen.

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd.

4      Zelfreiniging door schrijven, zelfvergeving en mijzelf toewijden, de handeling om mijzelf te realiseren dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten, woorden en daden en mijzelf te vergeven voor misstappen en daarom verander ik mijzelf zodat ik er zeker van ben dat ik verantwoordelijkheid neem voor wie, wat en hoe ik ben waardoor ik weet dat ik mijzelf kan vertrouwen zodat ik altijd eerlijk met mijzelf en anderen ben.

5       Leven volgens het principe van zelfverantwoordelijkheid, waarbij ik mij realiseer dat alleen ik verantwoordelijk ben voor wat ik binnenin mij, binnen mijn relaties en binnen mijn buitenwereld accepteer en toesta en dus met deze verantwoordelijkheid: heb alleen ik de kracht en het vermogen om dat te veranderen  waarvan ik zie dat het afbreuk doet aan wie ik ben, wat ik leef en hoe dit invloed op anderen heeft.

6     Realiseren dat wie ik ben in gedachten, woord en daad niet alleen mijzelf aangaat, maar ook anderen en dus door het nemen van zelfverantwoordelijkheid binnen mijn gedachten, woord en daad, neem ik verantwoordelijkheid voor mijzelf en mijn relaties om zelfbewust te zijn in elk moment door op zo'n manier te leven dat het tegelijkertijd goed voor mij is en goed voor anderen.

7       Leven volgens het principe van zelfbewustzijn, om mijzelf bewust te zijn van gedachten, mijn gedachten te zien en mijn eigen gedachten te herkennen, om in die mate zelfoprecht te zijn, waar ik zelfverantwoordelijkheid kan nemen voor het herkennen van mijn gedachten/'geest' wanneer die niet in het belang zijn van mijzelf of anderen en ik ga de verbintenis aan om direct verantwoordelijkheid te nemen en te veranderen voor mijzelf en dus ook voor de ander.

8      Door verantwoordelijkheid voor mijzelf te nemen, word ik bewust van mijzelf, neem ik verantwoordelijkheid  en word ik bewust van anderen in mijn leven, om hen te helpen en te ondersteunen net zoals ik mijzelf help en ondersteun, om te geven wat ik graag zelf zou willen ontvangen en net dat beetje extra elke dag te geven om te zien waar ik kan bijdragen  aan het leven van de ander en dus aan dat van mijzelf.

9       Leven volgens het principe van zelfvertrouwen, wanneer ik mij verbind om constant te zijn wanneer ik zelfoprechtheid, zelfverantwoordelijk en zelfbewust leef. Ik sta als een onaantastbaar vertrouwen waardoor ik altijd op elke wijze weet wie ik ben, wat er ook op mijn pad komt en dat ik, bewezen door de standvastigheid waarmee ik leef, weet dat ik altijd zal staan voor en dat zal eren, wat goed is voor iedereen en dus ook goed voor mij. 

 10  Liefde Zichtbaar maken, door niets te accepteren of toe te staan dat minder is dan mijn  beste kunnen. Ik ondersteun diegenen in mijn leven, zodat zij hun beste kunnen bereiken en heb hen lief zoals ik liefde naar mijzelf heb getoond door mijzelf mijn beste kunnen te schenken, dit is de beste levenservaring om anderen te tonen wat leven is zoals ik mij dat zelf toonde.

11    Niemand anders kan jou redden dan jezelf, dit is de realisatie dat de gereedschappen en principes van Desteni een leidraad zijn, maar dat ik het pad zelf moet bewandelen. Wij zijn hier om in dit proces van bewustzijn naar levensbewustzijn elkaar te helpen en ondersteunen en te snappen wat leven is, maar het proces op zichzelf waar je alleen bent met jezelf binnen jouw eigen 'geest', dat wordt alleen gelopen.

12    Niet wachten tot iets of iemand verantwoordelijkheid voor mij neemt in dit leven, maar dat ik mij realiseer dat ik heb geschapen wie en hoe ik ben in dit moment, daarom heb ik de verantwoordelijkheid om te veranderen wie en hoe ik ben, waardoor ik mij realiseer dat wij als collectief hebben geschapen hoe en wat de wereld tegenwoordig is en dus is het de verantwoordelijkheid van het collectief om hoe en wat de wereld vandaag de dag is te veranderen. 

13    Het leven in elk mens en dier eren, alles van klein tot groot op aarde, zodat we ons bewustzijn en verantwoordelijkheid vergroten om de best mogelijke uitkomst voor alles en iedereen te creëren.

14    Relaties als overeenstemming: individuen komen samen en gebruiken een overeenstemming als platform om één op één te ontplooien, groeien en ontwikkelen als individuen die met elkaar leven en wonen om elkaar onvoorwaardelijk te helpen en te ondersteunen om hun beste kunnen te bereiken, waar de overeenstemming als een samenkomen is van individuen die snappen wat het is om te staan als gelijke en te staan als één.

15    Seks als zelfexpressie, waar seks een gezamenlijke expressie is tussen individuen waar men elkaar eert, respecteert, elkaar in overweging neemt en aanziet als gelijken. Twee fysieke lichamen die samensmelten in gelijkheid en eenheid, het samenvoegen van twee gelijken tot één fysiek.

16    Realiseren dat door te zijn in mijn wereld, mijn verantwoordelijkheid zich niet beperkt tot mijn eigen 'geest', mijn eigen leven, maar tot de 'geesten' en levens van alles en iedereen op deze aarde en dus verbind ik mij om dit bewustzijn uit te breiden naar de gehele mensheid, zodat zij zullen samenwerken en samenleven om deze wereld in een hemel op aarde te maken voor onszelf en de generaties die nog gaan komen.

17    Ik moet binnen mijn gedachten, woorden en daden, maar nog belangrijker in mijn daadwerkelijke leven, een merkbaar en zichtbaar levend voorbeeld zijn voor anderen in mijn wereld als het aankomt op de mogelijkheid van een ander persoon om zichzelf te veranderen en daardoor hun wereld te veranderen. Zodat meer mensen zich realiseren hoe we de wereld kunnen veranderen, door samen te staan, binnen onze eigen verandering, binnen het principe dat het goed voor iedereen is om de hemel op aarde te brengen.

18    Ik ben de verandering die ik wil zien in mijzelf en in mijn wereld, door hemel op aarde te brengen, breng ik het levend bewijs van een praktische hemel tot stand, die kan gezien en gehoord worden door onze daden en woorden. Wij zijn de levende hemel die tot stand moet komen binnen deze levende wereld.

19    Door mijn gedachten, woorden en daden te zuiveren, wordt mijn innerlijk mijn uiterlijk, waardoor ik hemel op aarde tot stand breng, mijzelf realiserend dat het niet genoeg is om alleen verandering te zien of te zijn. Om verandering echt te laten zijn moet ik constant en consistent zijn door de woorden die ik spreek en de handelingen die ik zichtbaar en merkbaar doe voor iedereen in elk moment en elke adem.

20    Realiseren dat mijn fysiek lichaam mijn tempel is, mijn fysieke lichaam is het levende vlees waardoor ik hemel op aarde tot stand breng en creëer als mijn gedachten, woorden en daden en zo eer, respecteer, beschouw, koester en ondersteun ik mijn fysieke lichaam alsof ik mijzelf zou koesteren als gelijke: mijn lichaam ben ik.

21    Wij zijn de verandering in de wereld en in onszelf waar we op gewacht hebben: dus verbind ik mij om mijzelf en mijn leven toe te wijden zodat iedereen als een geheel zich kan realiseren dat niets zal veranderen wanneer wij niet veranderen in onze totale hoedanigheid, van binnen en van buiten.

22    Realiseren dat om in staat te zijn om mijzelf te veranderen in gedachten, woord en daad tot het meest effectieve levende wezen dat ik kan zijn en worden, ik mijzelf eerst moet leren kennen. Dus verbind ik mij om te onderzoeken, te reflecteren en te begrijpen hoe ik ben geworden zoals ik vandaag de dag ben, om de weg voor te bereiden en vanuit zelfcreatie een verantwoordelijk, bewust, zelfoprecht en  betrouwbaar iemand te worden voor mijzelf en dus voor iedereen.

23    Realiseren dat om in staat te zijn om bij te dragen aan de verandering in deze wereld, ik eerst mijzelf moet leren kennen als de wereld om mij heen. Dus ik verbind mijzelf te onderzoeken, te reflecteren op de werking van deze wereld van binnenuit en van buitenaf en zo de hedendaagse systemen gelijk te stellen om het best mogelijke leven aan iedereen op aarde te presenteren en te schenken.