Dag 812: Zelf-limiterende gedachtenpatronen - Van Zelf-Sabotage naar Zelf-Ondersteuning

Een gedachten- en energetisch patroon dat ik vaker heb opgemerkt in mezelf alsook de laatste dagen specifiek gezien, is een patroon van twijfelen aan mezelf en twijfelen of ik al dan niet mijn leven "goed" of "correct" leef. Hiermee gepaard gaat op onderbewust niveau emoties van schuldgevoel, schaamte, angst, wroeging, spijt en zelf-beoordeling.

Dit gaat dan soms bijvoorbeeld over hoe ik mijn proces van zelf-verandering bewandel en over mijn inzet en zelf-beweging in verband met het process van niet enkel zelf-verandering maar vooral van het maken van een afdruk in deze wereld en mijn uiterste potentieel neerzetten in dit ene leven dat ik heb in deze wereld.

Wat ik mezelf al gerealiseerd heb in verband met dit patroon en een toepassing die ik al heb ontwikkeld om dit patroon richting te geven in mezelf en dus niet in de emoties en gedachten te blijven steken of ze erger maken, is dat ik heb beseft dat als dit patroon opkomt in mijn geest het mij misschien in zekere zin wel een "waarheid" laat zien over mezelf.

Deze "waarheid" zijnde dat ik op bepaalde vlakken in mezelf beter kan doen en zijn en dat mezelf toesta om gelimiteerd te blijven in bepaalde dimensies van mijn bestaan, in de plaats van mezelf te motiveren en vooruit te duwen om in elk moment van elke dag te zoeken en te kijken naar hoe ik mezelf kan uitbreiden, hoe ik beter kan worden als persoon en hoe ik zelf-limiterende patronen kan aanpakken en veranderen om te leren, te groeien en mezelf te ontwikkelen.

Het heeft dus geen nut en geen zin om "bij de pakken neer te zitten" en mezelf toe te staan die emoties van schuld, schaamte, spijt en wroeging te belichamen, denkend in mezelf dat dat is "wie ik ben", om dan in een staat van opgeven en zelfs depressie te zinken. Het is gewoon een kwestie om te leren uit de "boodschap" en de "waarheid" die mijn geest mij aan het tonen en aan het vertellen is middels die gedachten en emoties.

De oplossing is dus om, in de plaats van weg te zinken in de emoties en gedachten, eerder te luisteren naar de boodschap en dus te kijken naar waar en hoe het is dat ik mezelf nog aan het limiteren ben. Het gaat er dus om dat ik kijk binnenin mezelf naar wat ik kan leren, hoe ik mezelf kan uitdagen om te groeien en op welke manieren ik ervoor kan zorgen dat ik in elk moment blijf groeien, leren en in beweging blijf.

Het is zeker eigenaardig hoe er echter de neiging bestaat om eerder in die emoties te blijven zitten en om die emotionele apatische staat te gaan aanvaarden als onze realiteit, in de plaats van dat we onze eigen emoties en gedachten gebruiken om te leren en te groeien en om een dieper begrip te ontwikkelen van onszelf. Het is dus zeker een uitdaging om die dingen die we aanvankelijk ervaren als problematisch en waarin we onszelf saboteren, zoals bijvoorbeeld dit soort zelf-beoordelende en -limiterende patronen, te gebruiken als ondersteuning in ons proces van zelf-ontwikkeling.

In de volgende blog, Dag 813, deel ik wat ik verder nog heb ingezien in verband met dit patroon, waar het vandaan kom en waarom en hoe het bestaat en naar boven komt in de geest.

Dag 810: Hoe definieer jij jezelf? Aan de hand van je fouten of je vermogen om eruit te leren?

Een diepgeworteld patroon waar ik me meer en meer van gewaar wordt, is een haast automatische reflex om in reacties zoals beoordeling, onderdrukking, ontkenning en frustratie te gaan in relatie tot "fouten" die ik mezelf zie maken of gemaakt heb. "Fouten" in de zin van dingen die ik deed en uitdrukte op extern zowel als intern niveau waarvan ik diep vanbinnen wist dat het niet mijn "potentieel" was en niet overeen kwam met wie en hoe ik weet dat ik zou kunnen zijn, met de beste versie van mezelf.

Bijvoorbeeld momenten waarin ik reageer met kwaadheid op iemand, waarin ik meedoe aan roddel, manipulatie, onoprechtheid, jaloezie, haatvolheid maar ook onzekerheid, angst, minderwaardigheid -- allemaal uitdrukkingen en ervaringen waarin ik mijn potentieel als het ware verminder en onderdruk. Mijn potentieel zijnde mijn vermogen om stabiel, kalm, zelfzeker, oprecht, authentiek, medelievend en begripvol - in de plaats van emotioneel en reactief - te zijn.

Het is voor mij steeds een "natuurlijke" reactie en gewoonte geweest om angst te hebben om fouten te maken en om mezelf te beoordelen wanneer ik dacht dat ik een fout gemaakt had. Vooral wanneer die "fout" in relatie tot andere mensen was, was ik ook steeds zeer hard tegen mezelf en wikkelde ik mezelf in ervaringen van schaamte en schuldgevoel om mezelf als het ware te "straffen" voor de "fout" die ik gemaakt had.

Het is in feite pas recentelijk dat ik ben gaan inzien dat het zo helemaal niet hoeft te zijn en dat het zelfs steeds zo is dat als en wanneer ik een "fout" maak, het eigenlijk een teken is dat er iets was dat ik nog niet wist, dat ik nog iets moest leren en dat ik als het ware mijn gewaarzijn van mezelf en mijn realiteit moest uitbreiden.

Jezelf beoordelen voor de fouten die je begaat duidt er immers op dat je ergens van jezelf verwacht dat je "perfect" bent en dat je als het ware alwetend bent. De realiteit is echter dat het leven een leerproces is in de zin van dat perfectie iets is dat je maar bereikt door te leren uit "fouten". En wat ik tot dusver geleerd en begrepen heb is dat jezelf beoordelen voor je fouten zelf-sabotage is omdat je meer tijd spendeert aan je schuldig voelen dan onderzoeken wat je kan leren uit de "fout" en hoe je jezelf kan veranderen.

Zelf-beoordeling is zelfs op bepaald vlak een teken dat je niet wil leren uit je fouten - een teken dat je angst hebt van verandering. Diep vanbinnen weet je immers dat als je je fouten gaat aanzien als een leerproces, dat je dan zal veranderen, terwijl als je jezelf voor je fouten beoordeelt zet je jezelf vast in emotionele reacties en sta je jezelf niet toe om te leren, om inzicht te ontwikkelen en te veranderen.

Wat ik dus nu doe als eerste stap in het veranderen van dit patroon van het definieren van mezelf aan de hand van mijn fouten is zelf-vergeving toepassen wanneer ik merk dat ik diep vanbinnen hard ben tegen mezelf omwille van een of andere "fout" die ik denk gemaakt te hebben. Zo assisteer ik mezelf om in dat moment mijn benadering en bijgevolg ook ervaring te veranderen in relatie tot die "fout" en geef ik mezelf de ruimte om te ademen, om te leren en te groeien.

In de volgende blog deel ik de zelf-vergeving statements die ik toepas om dit patroon voor mezelf te veranderen.

Dag 806: Omarm je Emoties

Dit interview Embrace your Mind op Eqafe gaat over hoe je jezelf kan ondersteunen om beter te kunnen omgaan met de negatieve ervaringen die opkomen in jezelf. Wanneer het aankomt op positieve ervaringen - op gevoelens - lijken we zonder weerstand onszelf volledig over te geven aan deze gevoelens. We laten ons meevoeren door de stroom en omarmen de ervaringen, gedachten, verbeeldingen en al wat eraan gekoppeld is volhartig.

Wanneer het echter aankomt op de negatieve ervaringen in onze geest - onze emoties - dan is onze ervaring heel anders. We vechten ertegen, we willen dat het weggaat en stopt en we ervaren onze emoties meer als een last en als iets dat we niet willen in onszelf. Terwijl positieve zowel als negatieve ervaringen eigenlijk hetzelfde zijn in de zin van dat het maar energetische ervaringen zijn binnenin onszelf, gekoppeld aan gedachten in onze geest. Waarom is het dus dat we de voorkeursbehandeling geven aan gevoelens terwijl we onszelf dissocieren van emoties? Waarom erkennen we emoties niet als evenveel deel van onszelf als gevoelens en hebben we niet dezelfde houding tegenover emoties?

Dit interview en het erop volgende interview, Embrace your Mind(Part 2), heeft mij ondersteund om een kijkje te nemen in mezelf naar die emotionele ervaringen die ik verwerp en naar hoe ik reageer binnenin mezelf op de emotionele ervaringen die ik zie in mezelf. In Deel 2 wordt een oefening gedeeld die je kan toepassen om deze relatie met gevoelens en emoties beginnen te zien.

Ik zag en besefte dat het mijn houding was tegenover emotionele ervaringen die opkomen in mijn geest, zoals kwaadheid, onzekerheid of angst, dat er voor een groot deel voor zorgde dat ik de ervaringen als het ware erger maakte dan het op zich eigenlijk is. Het is doordat ik me verzet en reageer met weerstand, beoordelingen en angst wanneer ik die emoties zie in mezelf, dat ik bovenop de emoties nog een extra laag van innerlijk conflict creeer.

Als je probeert te vechten tegen je emoties alsof ze een soort slechte entiteit zijn, dan worden je emoties de boeman in jezelf waar je van probeert weg te vluchten, maar hoe meer je probeert te vluchten des te groter en enger ze lijken te worden. Het is wanneer je even stilstaat in jezelf en de negatieve ervaringen die in jezelf bestaan omarmt, dat je pas beseft dat ze nooit werkelijk zo erg waren als je dacht.

Dag 781: Zelf-Vergeving en het Ontluiken van Potentieel

Een interessant fenomeen dat zich meer en meer heeft ontplooit in mijn bewandelen van mijn proces van zelf-vergeving, is een bepaalde ervaring van 'dankbaarheid'. En die dankbaarheid komt voort uit het erkennen en realiseren van de waarde en het potentieel dat elk wezen in mijn realiteit heeft en specifiek in verband met de ondersteuning die ik put uit die wezens in mijn omgeving en werkelijkheid.

In het begin van mijn proces bestond mijn ervaring en perceptie in relatie tot de wereld om mij heen meer uit een vorm van onderhuidse beschuldiging. Ik zag met andere woorden veeleer de 'negatieve' kant van dingen. Ik zag hoofdzakelijk de fouten in dingen en mensen, zowel als in mezelf. Ik had in feite een vrij kritische en beoordelende houding en had bepaalde ideëen en geloofsystemen in verband met wie en hoe mensen en deze hele wereld zouden moeten zijn en leven en bestaan. Ik zag over het algemeen dus enkel hoe het was dat mensen niet aan dit ideaalbeeld voldeden en hoe men dus 'niet goed genoeg' was.

Ik zag bijvoorbeeld enkel hoe mijn ouders, vrienden en mensen over het algemeen op de één of andere manier ondermaats waren en het was haast alsof ik in een constante staat verkeerde van het 'vinger wijzen' naar de mensen om mij heen. Maar naarmate ik mijn proces bewandelde van het vergeven van mezelf en zodoende bepaalde eigenschappen in en als mezelf ontwikkelde zoals zachtheid, begripvolheid, empathie, zorgzaamheid en vergevingsgezindheid, begon die perceptie te veranderen naar het eerder erkennen en zien van het potentieel dat bestaat in mezelf zowel als in anderen.

Ik begon meer en meer de eigenschappen in mensen te erkennen die wel bewonderenswaardig zijn en die wel ondersteunend zijn, in tegenstelling tot eigenschappen die zogezegd 'inferieur' of 'slecht' zijn. Op een bepaald punt in mijn proces realiseerde ik mij dat je door aandacht te schenken aan iets, dat iets net kracht bij zet. Het was dus door mensen (zowel als mezelf) enkel te zien door de ogen van het kritiek hebben op hun schijnbare 'fouten', dat ik die 'fouten' net ondersteunde en dat ik als het ware steeds bevestigde dat dat is wie en hoe mensen zijn.

Maar als je iedereen net als jezelf gaat zien en benaderen door de ogen van het herkennen van potentieel, dan ga je dat potentieel tegelijkertijd voeden en kracht bijzetten. Dat is hoe we onze werkelijkheid immers creëren en dat is waar creatie uit voortvloeit, uit jouw perspectief op je realiteit en hoe je je realiteit ziet. Hiermee wil ik echter niet zeggen dat het een kwestie is van een doen alsof alles 'positief' is en het negeren van problemen. Het is eerder een kwestie van het veranderen van de neiging om te focusen op de problemen in het zoeken naar oplossingen en het vinden van het potentieel dat in alles en iedereen bestaat om de beste versie van zichzelf te worden.

En die verandering in je perspectief komt tot stand wanneer je je eigen potentieel begint te realiseren en te verwezenlijken; wanneer jij de 'problemen' in jezelf begint te veranderen in oplossingen. Met andere woorden, hoe jij omgaat met en hoe je je omgeving ziet loopt rechtevenredig en gelijk met hoe je met jezelf omgaat en hoe je jezelf ziet.

Dag 777: DIP Zelf-Ontwikkeling - Het ontwikkelen van Zelf-Appreciatie

Naar aanleiding van de DIP hangout over het ontwikkelen van zelf-appreciatie die morgen Live gaat, besliste ik een blog toe te wijden aan het onderwerp. Dit om even te omlijnen wat dit onderwerp in feite inhoud en wat het woord 'appreciatie' en 'zelf-appreciatie' eigenlijk zelfs wil zeggen. Wat wil het 'ontwikkelen van zelf-appreciatie' eigenlijk betekenen en waarom moet het nog 'ontwikkeld' worden?

Waarom is het met andere woorden dat zelf-appreciatie niet een gegeven is? Wat is beste manier om 'appreciatie' te leven? Het zijn dit soort vragen die ons de nodige aanzet kunnen geven om het probleem te ontdekken in relatie tot het woord en de expressie van Appreciatie.

Als ik een kijkje neem naar hoe ik het woord appreciatie geleeft heb, dan zie ik bijvoorbeeld meteen dat het verbonden is met bepaalde gevoelens en met een ervaring van verlangen. Een verlangen om appreciatie te ontvangen. Ik zie ook dat er in mijn geest onmiddellijk een bepaald beeld naar boven komt en in dat beeld zie ik mezelf appreciatie 'ontvangen' van andere mensen. Dit houdt voornamelijk in dat mensen naar me glimlachen, en het is in die glimlach dat ik lees, "Goed zo! Je bent goed bezig. We apprecieren wat je doet! Doe zo verder!".

Dit wil dus in feite zeggen dat er in appreciatie ook een ander verlangen verscholen ligt. Namelijk een verlangen naar richting, naar begeleiding en naar bevestiging van het pad dat ik bewandel en de dingen die ik doe. En dit wil dan zeggen dat het woord appreciatie dus gelinkt is aan het woord "bevestiging", zowel als het woord "zekerheid" en "doel". Wat ik met andere woorden in wezen aan het zoeken ben in het verlangen naar appreciatie, is een ervaring van bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Ik wil bevestiging krijgen dat het doel waar ik me naartoe beweeg het juiste doel is zodat ik me verzekerd kan voelen in mijn beweging richting dat doel. Dat is dus in feite hoe ik steeds het woord appreciatie heb geleeft.

Wat ik hierin kan zien en vaststellen is dat alles aan deze definitie van het woord appreciatie onzekerheid uitstraalt. Het hele startpunt van het verlangen om appreciatie te krijgen is dat ik eigenlijk enorm onzeker ben over mezelf en over wat ik doe, aangezien ik op zoek ben naar die bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Maar in de zoektocht naar die woorden maak ik mezelf enkel nog meer onzeker omdat ik nooit werkelijk genoeg bevestiging zal hebben. Ik zal altijd wel een reden hebben om te twijfelen aan mezelf omdat ik nu eenmaal onmogelijk constant kan weten hoe andere mensen denken over wat ik doe.

Hoe kan ik immers ook zomaar dat soort druk en verwachting op de schouders leggen van anderen? De mensen in mijn omgeving en mijn realiteit hebben immers hun eigen leven en verantwoordelijkheden. Zij hebben hun eigen weg te bewandelen en beslissingen te maken. Het is in feite absurd en onrealistisch van mij om te verwachten dat zij mij bevestiging kunnen geven in relatie tot mijn beslissingen en hoe ik mijn leven leidt. Het is dus eigenlijk maar vreemd dat ik het woord appreciatie ben gaan definieren als zijnde volledig afhankelijk van de mensen om mij heen, aangezien het niet eens praktisch of realistisch is om constant appreciatie en dus bevestiging te krijgen van andere mensen.

De vraag is hier dus: Waar en hoe heb ik mijn huidige definitie van appreciatie ontwikkeld? En, waarom staat die definitie niet op één lijn met de praktische realiteit waarin ik mij bevindt?

Wordt vervolgd in Dag 778

Dag 773: De Valkuil in het Verkennen van je Potentieel

Waarom is het zo moeilijk om jezelf te apprecieren? Het lijkt zoveel makkerlijker om fouten in jezelf te zien, om jezelf te onderwaarderen en het ergste te denken. Dit is iets wat ik gemerkt heb bij mezelf de laatste tijd. Gedurende lange tijd heb ik een proces bewandeld van het veranderen van mezelf, van bepaalde patronen die ik leefde; patronen van gedachten, gevoelens en emoties die niet het beste waren voor mezelf.

In dat proces lag de focus dus steeds op het identificeren en veranderen van datgene wat problematisch was, op de problemen. Door dit proces te bewandelen van het langzaam maar zeker veranderen van bepaalde reactiepatronen, creëer je uiteindelijk een zekere stabiliteit in jezelf. Dat is dan het moment waarop je kan gaan kijken naar wat je wil creëren, wat je in de plaats van de oude patronen wil leven.

Je kijkt met andere woorden naar je potentieel en je stelt je de vraag 'wie ben ik?', vanuit en gebaseerd op het besef dat je je eigen bestaan in handen hebt en dat jij als het ware de mogelijkheid hebt om de patronen van gedachten, emoties en gedrag die je doorheen je leven hebt aanvaard als 'wie je nu eenmaal bent' en als je 'identiteit', te veranderen. Je hebt het vermogen om jezelf te programmeren op dezelfde manier als hoe jij je omgeving hebt toegestaan je te programmeren vanaf het moment dat je geboren bent.

Eenmaal je de verbanden begrijpt die jij in jezelf gevormd hebt met die voorgeprogrammeerde patronen, heb je immers het inzicht en de macht om die verbanden te veranderen. Wat ik echter bij mezelf gemerkt heb wanneer ik begon te kijken naar hoe ik mezelf kan beginnen 'creëren' en hoe ik mijn potentieel kan beginnen verkennen en manifesteren, kwam er een interessant patroon naar boven.

Ik leek in een soort put te zinken in mezelf waarin ik mij inferieur en minderwaardig voelde en gedachten begonnen op te komen dat ik nog niets bereikt heb, dat ik nergens sta in mijn leven, dat ik niets dan tegen mezelf gelogen heb en dat ik gefaald heb. Ik voelde mij alsof ik langzaam maar zeker in een soort drijfzand aan het zinken was in mezelf - drijfzand in de zin van een gevoel van depressie en opgeven dat samen met die gedachten naar boven was gekomen.

Ik ging dus van het kijken naar en overwegen van mijn potentieel en creatieve expressie en het uitbreiden van mezelf in mijn bestaan, naar een totale onderdrukking en ontkenning van mezelf en dat potentieel. Aanvankelijk bemerkte ik dit verband niet maar wanneer ik ging kijken naar wanneer en hoe dit patroon was opgekomen in mezelf, zag ik dat het een reactie leek te zijn op het beginnen van een nieuw project als het ware. Het was immers wanneer ik de beslissing maakte in mezelf om te gaan kijken naar wat ik kan of wil creëren, dat ik plots reageerde met een patroon van zelf-onderdrukking.

Wordt vervolgd in Dag 774

Dag 772: De Fundatie die je legt in het Proces van Creatie

Ik heb ondertussen zo'n twee en een half jaar achter de rug in het bewandelen van een agreement met mijn partner. Een agreement in termen van dat het een relatie was en is waarin ik de toewijding toepaste om patronen in de geest die saboterend en compromitterend werken te onderzoeken en te veranderen. In voorgaande relaties ging ik bijvoorbeeld in bepaalde patronen van angst, zelf-onzekerheid, inferioriteit en onderdrukking - waardoor die relaties ook uiteindelijk niet konden duren.

En in deze relatie kwamen die patronen ook één voor één naar boven, maar aangezien dit een agreement was, waarin we beiden toegewijd waren om die patronen te veranderen in onszelf, elkaar en de relatie, pakte ik met de ondersteuning van mijn partner die patronen aan om ze uiteindelijk te kunnen veranderen. Op deze manier veranderde ik niet enkel de relatie dynamiek, in termen van hoe ik omging met mijn partner en de relatie in mijn leven, maar ook mezelf als persoon. Een relatie is immers iets dat vaak je hele leven en zelf bepaalt en definieert omdat het zoveel van je aandacht opneemt. Als je relatie met andere woorden iets is dat haast continu allerhande emotionele patronen in jezelf activeert, ga je ook over het algemeen jezelf en je leven op een onstabiele manier ervaren.

Ik geef het voorbeeld van mijn relatie ter verklaring wat de 'fundatie' is die je legt in het proces van creatie, gewoon omdat het daar is dat ik voor mezelf het meest bemerkt dat ik die fundatie wel degelijk gecreëerd heb. Mijn relaties waren doorheen mijn leven altijd zeer stormachtig en intens emotioneel geladen, in de zin van dat ik zelf plots een emotioneel wrak werd bij wijze van spreken vanaf het moment dat ik in een relatie stapte. Het is pas nu, na jaren van het hebben afgelegd van mijn proces, dat er een constante stabiliteit is in mijn relatie.

Ik wil uiteraard niet zeggen dat alles altijd goed en stabiel en hetzelfde is, er zijn altijd wel reacties die naar boven komen zo nu en dan. Maar wat wel veranderd is, is dat er een punt van stabiliteit zich gevormd heeft in mezelf waarvan ik weet dat ik er steeds naar zal terugkeren, wat voor reacties en ervaringen er ook in mezelf naar boven komen. De fundatie is met andere woorden de wetenschap dat je niet werkelijk zal verliezen, ook al voelt het soms wel zo wanneer er emoties naar boven komen. Het is het besef dat je niet je emoties bent en dat wie je werkelijk bent in wezen stabiel en constant is.

Ik ben zelf altijd een zeer emotioneel individu geweest. Het was voor de meeste mensen misschien niet merkbaar omdat ik het langs buiten niet liet zien, maar vanbinnen liet ik me heel snel meeslepen in emoties. Dus voor mij is het heel wat om dat soort stabiliteit te kunnen ervaren, aangezien het iets is dat ik nooit voor mogelijk had geacht voor mezelf.

Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf

Een moment van praktische zelf-realisatie dat zich vandaag in mijn realiteit afspeelde, was tijdens een bezoek bij een kennis. Nadat we hadden gepraat en koffie gedronken werd ik me er plots van gewaar dat ik mij in een ervaring van stress en spanning bevondt. Dankzij het proces dat ik bewandeld had en gedeeld heb in de voorgaande blogs - het proces van mij bewust worden van een patroon in mijn geest van het creëren van stress en spanning door mij zorgen te maken over hoe mensen mij zien en wat de mensen in mijn omgeving over mij denken - was ik mij nu ook meer accuut gewaar van dit soort momenten waarin ik mij bevindt in een ervaring van spanning en stress in mezelf.

In het moment dat ik mij gewaar werd van die ervaring van stress, onderzocht ik meteen welke gedachten en welk gedachtenpatroon ervan aan de oorsprong lag, en ik merkte dat ik in mijn geest de dingen die ik had verteld en hoe ik mezelf had uitgedrukt aan tafel bij het koffiedrinken en -kletsen opnieuw aan het afspelen was en dat ik mij zorgen aan het maken was over en aan het nadenken was over hoe mijn woorden en expressie over zouden zijn gekomen op mijn gesprekspartners.

Ik herkende meteen het patroon dat ik in de voorgaande blogs gedeeld en uit de doeken gedaan heb als zijnde het patroon van het creëren van stress in mezelf door na te denken over en mij zorgen te maken over wat de mensen in mijn omgeving over mij denken. En in dat moment bracht ik mezelf, middels dat gewaarzijn van het gedachtenpatroon waarin ik aan het participeren was, uit mijn geest naar mijn lichaam door luidop mijn correctieve stellingen te spreken.

Ik was in dat moment alleen dus had ik de mogelijkheid en de kans om door middel van gesproken woorden mezelf te 'aarden'. Ik heb vaak gemerkt dat wanneer je luidop spreekt en jezelf addresseert, dat je eigen stem en vooral hoe je je stem en je woorden naar jezelf gebruikt, een kalmerend effect kan hebben en dus een groot hulpmiddel is in het stabiliseren van emotionele ervaringen zoals stress.

Ik sprak dus met name woorden die ik in dat moment als het ware moest horen om te beseffen dat de ervaring van stress hetgeen ik ervoer niet 'echt' was. 'niet echt' in de zin van dat het een ervaring was die gebaseerd was in mijn geest op 'valse redenering'.

Mijn woorden waren bijvoorbeeld "ik zie en besef dat ik mij gestresseerd voel omdat ik mij zorgen maak over wat X van mij denkt en denkt over wat ik gezegd heb aan tafel, maar ik besef dat ik enkel eerlijk kan zijn met mezelf in de woorden die ik spreek en hoe ik mezelf uitdruk. Als ik in elk moment spreek vanuit een startpunt in mezelf van eerlijkheid, oprechtheid en integriteit, dan is er werkelijk niets om mij angstig over te voelen en dan maakt het niet uit wat andere mensen van mij denken en over mijn expressie denken, omdat ik weet wie ik ben. Het is pas wanneer ik niet eerlijk ben, wanneer ik dingen probeer te verbergen van mezelf en andere mensen terwijl ik spreek dat ik 'reden' heb tot zorgen'".

Dit spreken tot mezelf in dat moment hielp om mij uit die ervaring van stress en spanning te halen en mij te ontspannen.

Onderzoek de DIP Lite online cursus om te leren over het gereedschap van  praktische zelf-verandering.

Dag 400: Zijn Gevoelens en Emoties een Representatie van mijn Gebrek aan Zelf-Verantwoordelijkheid?

Dit is een verderzetting van "Dag 399: Hoe Schept de Energie van Zelf-Medelijden de Illusie van Comfort, Veiligheid en Bescherming?"

Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de energie van zelf-medelijden zie en ervaar opkomen in mezelf - als een energie die mijn gewaarzijn naar beneden trekt, weg van wat zich afspeelt in mijn onmiddellijke fysieke omgeving - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat de emotionele ervaring van zelf-medelijden bestaat in mezelf als een opzettelijk mechanisme in de geest dat mijn gewaarzijn bevangt en onttrekt van de realiteit en altijd specifiek is aan het moment waarin het opkomt

hierin zie, besef en realiseer ik mij dat wanneer en als ik mezelf toesta en accepteer de energie van zelf-medelijden te volgen, dat ik mezelf opzettelijk laat wegvoeren van een moment dat een substantiele mogelijkheid tot zelf-verandering belichaamt, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de aard van de ervaringen die bestaan in mezelf en daardoor niet in te zien hoe ik mezelf aan het saboteren ben in het bestaan van en als wie ik werkelijk ben als het leven in en als mezelf door mezelf zo makkelijk te laten meevoeren door een energie die opkomt in mezelf waarvan ik niet eens weet, zie of besef waar die energie, en de gedachten die ermee gepaard gaan, vandaan komen, hoe ze precies bestaan of hoe ze functioneren

ik zie, besef en realiseer mij hierin dat als ik zou begrijpen en inzicht hebben in mezelf en als ik mij gewaar zou zijn van hoe gedachten, gevoelens en emoties als energetische ervaringen die opkomen in mezelf, in werkelijkheid bestaan en functioneren in mezelf - en wie ik ben in relatie tot die gedachten, gevoelens en emoties --- dat ik mezelf dan niet zo makkelijk zou laten meevoeren door die ervaringen omdat ik zou beseffen en inzien dat deze ervaringen niet zo 'onschuldig' zijn als ze lijken, en dat ze ook niet 'zomaar' opkomen of bestaan in mezelf -- ik zou beseffen dat ze deel uitmaken van mezelf omdat ze in mezelf bestaan  en dat dat systeem van gedachten, gevoelens en emoties als energie in mezelf, in wezen een gevolg en consequentie is van de mate waarin ik nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor mezelf als de God van mijn Bestaan, vanbinnen en vanbuiten -- en dat ik, door die extensieve abdicatie en ontkenning van mijn macht en verantwoordelijkheid in en voor mezelf, een systeem van energetische ervaringen heb laten opbouwen in mezelf waarin ik zelfs geloof en ervaar dat dat systeem van energie macht heeft over mij

waarin ik zie, besef en begrijp dat het systeem van energie in mezelf als de gedachten, gevoelens en emoties die opkomen en bestaan in mezelf, niets meer of minder is dan de manifestatie en representatie van mijn laksheid en passiviteit tegenover het staan/bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen - en dat, het feit dat ik dat systeem laat bepalen en beïnvloeden wie ik ben in elk moment, representatief staat voor de tijdlijn van mijn bestaan, waarin ik, vanaf het begin van mijn bestaan, in elk moment, keer op keer, mijn verantwoordelijkheid uit handen heb gegeven -- waarin al die beslissingen, al die momenten waarin ik telkens opnieuw mezelf liet vallen en wegvoeren/meevoeren, zich hebben opgestapeld en geaccumuleerd tot waar ik mij nu bevindt, als een absolute slaaf van mijn eigen zelf-verminderende, zelf-onderdrukkende en zelf-abdicerende beslissingen als gemanifesteerd in en als het Energetische Systeem van Gedachten, Gevoelens en Emoties

ik stel mezelf tot doel om energetische ervaringen zoals de emotie van zelf-medelijden, wanneer en als en in de hoedanigheid dat ze opkomen en dat ik ze ervaar in mezelf, niet zomaar voor lief aan te nemen - maar eerder te begrijpen en te beseffen dat het vrij onnozel en absurd is om mezelf te identificeren met een ervaring, een gedachte, gevoel of emotie, en om te gaan geloven dat die ervaring is 'wie ik ben', wanneer ik niet eens inzicht heb in hoe deze ervaring bestaat, waar ze vandaan komt, wie ik ben in relatie tot deze ervaring of wat deze ervaring in mezelf eigenlijk zegt over wie ik ben als levend wezen

en daarin dus stel ik mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de energetische ervaringen die opkomen en bestaan in mezelf zoals de emotie van zelf-medelijden --- door deze ervaring ten eerste nauwkeurig en gedetailleerd te onderzoeken en dus mezelf te onderzoeken in relatie tot deze ervaring die zo plots in een moment naar boven komt in mezelf --- in en als het besef en de realisatie dat geen enkele ervaring in mezelf 'zomaar' opkomt, net zoals er niets is van mezelf in wat ik doe of zeg of wie ik ben, dat 'zomaar' is, er ligt altijd een bepaalde motivatie, reden en startpunt/beginpunt achter dat op zich best makkelijk te vinden is, als ik maar de tijd neem om even stil te staan en op verkenning te gaan

Ik stel mezelf dan dus tot doel om, wanneer en als de emotie van zelf-medelijden in mezelf naar boven komt, als een reactie op een bewuste al dan niet onbewuste gedachte, waarin ik de neiging heb om in mijn Gewaarzijn plots naar beneden te zakken in mezelf, en mezelf te wentelen in een gevoel van comfort, veiligheid en bescherming dat in het diepst van mezelf ligt, volledig onttrokken aan mijn onmiddellijke fysieke omgeving -- om dan, in de plaats van mezelf in en als mijn Gewaarzijn te laten meevoeren door die Energie, eerder te blijven staan in mezelf in en als de levende statement dat ik HIER ben, ik ben Zelf-Verantwoordelijkheid, ik ben Stabiliteit -- ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf in relatie tot energie en ik sta mezelf niet toe mezelf te laten bewegen door een energetische ervaring als een gevoel of emotie, ik ben Zelf-Beweging

Dag 174: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-Correctie

Dit is een verderzetting van "Dag 173: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-Vergeving"


wanneer en als ik de gedachte aan 'het einde van de relatie', als het beeld van mezelf als 'alleen' en 'verlaten' en 'afgewezen', zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem -- en ik sta mezelf niet toe te reageren met backchat en angst in en als het Kameleon Personage

ik stel mezelf tot doel om eerst en vooral een relatie te creëren met mezelf, in en als zelf-aanvaarding, zelf-respect en zelf-vertrouwen om er zeker van te zijn dat ik mezelf niet zal compromitteren of onderdrukken wanneer ik een relatie creëer met een ander wezen - en om ervoor te zorgen dat ik stabiel blijf in en als mezelf zodat ik in een positie sta waarin ik mijn wereld kan sturen in en als relaties die ik creëer met mijn omgeving in en als en vanuit wat het beste is voor mezelf als het leven zelf

wanneer en als de backchat 'ik wil niet alleen zijn' opkomt in mezelf als reactie op de gedachte aan het 'eind van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren op deze backchat met angst omdat ik besef dat ik alleen ben in en als mezelf en dat ik verantwoordelijk ben voor mijn bestaan - en dat deze backchat afkomstig is uit de afscheiding die IK mezelf heb toegestaan te creëren in mezelf met 'mijn partner'

en hierin stel ik mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf door mezelf te vergeven voor de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - en op te staan in en als eenheid en gelijkheid met 'mijn partner' als mezelf --- en hierin te beseffen dat ik alleen besta in en als mezelf en dat elke afscheiding in en als gevoelens en emoties die ik ervaar 'tussen mezelf en mijn partner' mijn eigen creatie is in en als de geest

wanneer en als ik de backchat 'ik moet hem bij mij houden' als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met het verlangen om te participeren in en als verbeelding over de toekomst als het projecteren van mijn expressie in mijn geest en mij in te beelden hoe ik mij zal/zou gedragen in het bijzijn van hem om hem bij mij te kunnen houden door middel van manipulatie - omdat ik hierin besef en inzie dat ik enkel mezelf aan het manipuleren ben door de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf te projecteren op het beeld van 'hem' in mijn geest

hierin stel ik mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor deze verbeelding in mezelf -- en één en gelijk te staan met het beeld van 'mijn partner' en het beeld van 'mezelf' dat ik heb geprojecteerd in mijn geest

wanneer en als de backchat 'ik heb hem nodig' opkomt in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met de ervaring van verlangen om hem te manipuleren met mijn expressie door te participeren in en als verbeelding over hoe ik mijn expressie zou kunnen gebruiken om zijn gedachten/beoordelingen over mij te manipuleren -- omdat ik besef dat ik hierin enkel mezelf aan het manipuleren ben

hierin stel ik mij tot doel om op te staan in en als mezelf in en als zelf-zekerheid, zelf-aanvaarding in en als eenheid en gelijkheid met 'mijn partner' in het besef dat ik hem niet nodig heb om te bestaan - ik ben HIER in en als het moment als ademhaling

wanneer en als ik de backchat 'ik moet ervoor zorgen dat hij mij leuk blijft vinden' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem -- en ik sta mezelf niet toe te reageren met verlangen om in mijn verbeelding een alternatieve expressie te bedenken die in het teken staat van 'hoe hij mij beoordeeld' en manipulatie - omdat ik besef dat het verlangen dat hij 'mij leuk vindt' bestaat in mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet leuk te vinden, mezelf niet te aanvaarden en mezelf niet te respecteren

hierin stel ik mij tot doel om een relatie te creëren met mezelf waarin ik mezelf leer kennen, mezelf leer 'leuk' vinden en mezelf leer aanvaarden door verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan

wanneer en als ik de backchat 'ik moet zijn wie hij wil dat ik ben' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe mezelf te definieren in en als deze backchat door in verbeelding te gaan waarin ik mijn observaties en interpretaties van 'wie hij is' als 'wat hij goed/slecht en positief/negatief vindt' gebruik om een personage van mezelf te creëren dat daarbij past om hem te manipuleren om mij 'leuk' te vinden en bij mij te blijven - omdat ik inzie dat ik enkel mezelf aan het manipuleren ben door mezelf te onderdrukken

hierin stel ik mezelf tot doel om te stoppen met mijn macht weg te geven aan het verlangen naar een relatie en dus te stoppen met mezelf te onderdrukken om 'goed genoeg' te zijn voor 'mijn partner' -- maar om op te staan in en als mezelf in en als zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid

wanneer en als ik de backchat 'als ik mezelf ben dan zal hij mij afwijzen' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met angst - omdat ik besef dat 'afwijzing' niet slecht of negatief is

hierin stel ik mezelf tot doel om een relatie te creëren met 'andere mensen' in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben - in en als het besef dat 'afwijzing' een handige 'tool' is voor mij om te zien wie bij mij past en wie niet -- hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf niet te onderdrukken uit angst van afwijzing en om mezelf niet te definieren in en als angst van afwijzing --- maar om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn wereld/realiteit/leven/mezelf en het zelf-directieve principe te zijn van mijn wereld, door mezelf de kans te geven om mensen eerst te leren kennen, en mensen de kans te geven om mij te leren kennen door onvoorwaardelijk mezelf te zijn in en als elk moment van ademhaling en dus niet te bestaan in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst van afwijzing

wanneer en als ik verbeelding zie opkomen van herinneringen waarin ik samen was met mijn partner, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met het beoordelen van mijn expressie om een energetische polariteit te genereren in mezelf van 'positief' en 'negatief' -- omdat ik besef dat dit beeld in mijn geest niet is wie ik werkelijk ben --- ik ben HIER in en als de fysieke realiteit als zelf-expressie in en als ademhaling

wanneer en als ik de verbeelding zie opkomen over 'de toekomst' waarin ik mij inbeeld hoe ik mij zal gedragen als ik nog ooit samen zal zijn met 'mijn partner', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te participeren in en als de energie van opwinding als het verlangen naar erkenning - omdat ik besef dat dit beeld in mijn geest van 'mijn expressie'/gedrag niet is wie ik werkelijk ben - Ik ben HIER in en als zelf-aanvaarding

Dag 165: Wat is een relatie?

Ik merkte dat ik de laatste tijd veel terugdacht aan mijn vorige relatie in de hoop en het verlangen om hem weer te zien (zie "Dag 162: Misschien op een Dag"). Bij nader onderzoek ontdekte ik dat er een obsessie in mezelf bestaat met 'relaties', een heel construct van jewelste.

Een construct waarin ik mezelf zie als een beeld in mijn geest, samen met het beeld van mijn 'partner' of 'andere mensen' zoals familie/vrienden/omgeving - waarrond ik allerlei 'regels' en codes en geloofsystemen heb gecreëerd in verband met hoe ik mij zou moeten gedragen in die relaties, wat 'correct gedrag' is, wat 'juist' en 'fout' en 'goed' en 'slecht' is en hoe ik beoordeeld wordt op mijn gedrag in relatie met die specifieke persoon/personen. Hierin besefte ik dat ik nog nooit werkelijk alleen bestaan heb in mezelf, en nog nooit werkelijk mezelf geweest ben, maar enkel een beoordeling/definitie van mezelf dat volledig bepaald was door hoe ik veronderstelde dat 'andere mensen' over mij denken.

Wat ik nooit heb beseft hierin was dat al die beoordelingen die ik geprojecteerd zag in 'de geest van een ander', in werkelijk altijd alleen maar in mezelf bestonden en dat ik mezelf compleet had afgescheiden van die immense wereld van beoordelingen in mezelf door ze te projecteren 'buiten mezelf' in wat ik zag met mijn ogen.

Ik had een hele wereld van geloofsystemen gecreëerd rondom 'hoe een relatie zou moeten zijn en er zou moeten uitzien' volgens wat ik voornamelijk op televisie gezien had en wat ik had geobserveerd van mijn omgeving, als een construct van beelden in mijn geest, waarin ik ook maar een beeld was dat in dat construct moest passen.

Ik zag hoe ik hierin mijn vertrouwen, mijn zelf-respect, mijn zekerheid, mezelf compleet had weggegeven aan die 'relaties' die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als de fundatie van mijn wezen - en dat dit ook de reden was dat ik mij altijd zo gespannen heb gevoeld, dat ik mij nooit werkelijk heb kunnen ontspannen omdat ik die constante stroom van gedachten aan 'andere mensen' en 'mijn omgeving' die opkwam in mezelf heb aanvaard als 'echt' en 'de realiteit' en mezelf heb aanvaard en toegestaan te bestaan in een constante angst om 'niet normaal te zijn', volgens wie ik geloofde dat ik moest zijn als een kopie van mijn omgeving als wat ik zag met mijn ogen.

Dus, stelde ik mezelf de vraag 'wat is een 'relatie' eigenlijk?' - Is een relatie het weggeven van mijn macht, kracht, zekerheid en vertrouwen en mezelf volledig aanpassen aan hoe ik denk dat de ander persoon wil dat ik ben uit angst om hem/haar te verliezen? Is een relatie iets dat ik moet 'hebben', als een 'bezit', om een volledig, compleet en heel wezen te zijn - waar ik dan mijn hele wezen voor moet veranderen en wie ik werkelijk ben moet onderdrukken - waarin ik niet enkel mezelf vastzet in dit construct als een gevangenis maar ook de ander door van hem/haar te verwachten dat hij/zij zich ook in die vorm/dat construct past om mij te geven wat ik wil?.... want dat is wat ik altijd had aanvaard in mezelf als mijn definitie van 'een relatie'.

Hierin kwam ik dan tot de conclusie en de realisatie dat het nodig is om die definitie van 'een relatie' te onderzoeken en aan te pakken zodat het niet een voorgeprogrammeerd construct van zelf-misbruik is dat ik zomaar volg en aanvaard als 'de realiteit', maar zodat het één en gelijk staat met wie ik werkelijk ben als het leven zelf, ter ondersteuning van mezelf als zelf-respect, zelf-vertrouwen, zelf-zekerheid, zelf-liefde en zelf-aanvaarding



Wordt vervolgd in Dag 166

Dag 163: De Hel van Hoop en Verwachting

Dit is een verderzetting van "Dag 162: Misschien op een Dag"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een achterdeurtje van hoop en verwachting te creëren in mezelf om mezelf in mijn proces van zelf-verandering te ondermijnen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn proces van zelf-verandering en het nemen van zelf-verantwoordelijkheid te ondermijnen door hoop en verwachting toe te staan in mezelf in en als toekomstbeelden en -projecties in mijn geest/gedachten waarin ik de mogelijkheid toesta te bestaan dat ik ooit nog bepaalde verlangens zal kunnen uitvoeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het proces van zelf-verandering door middel van zelf-vergeving inhoud dat ik ALLES stop in mezelf, dat ik mezelf als het automatische voorgeprogrammeerde systeem van de geest als gedachten, gevoelens en emoties dat ik mezelf heb toegestaan blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' en als 'de realiteit' volledig stop om dan op te staan in en als mezelf als een zelf-verantwoordelijk wezen, om mezelf te herprogrammeren tot wat het beste is voor het bestaan op aarde - en dat daarom elke toekomstprojectie waarin ik verlangens projecteer in en als hoop en verwachting een opzettelijke zelf-sabotage is waarin ik ervoor zorg dat ik niet werkelijk zal veranderen, door niet werkelijk te willen volledig los te laten van bepaalde verlangens en dus het voorgeprogrammeerde systeem niet werkelijk volledig te willen stoppen

ik vergeef mezelf dat ik openingen heb toegestaan te bestaan in mijn leven/mezelf, bvb wanneer ik mijn ex-partner zie, waarin ik besta in hoop en verwachting om nog een verlangen te kunnen bevredigen/uitvoeren, zoals het ooit nog misschien kunnen samenkomen met hem in een relatie, en zo niet volledig zelf-eerlijk te staan in mijn proces van het nemen van complete zelf-verantwoordelijkheid - door in die momenten mijn macht weg te geven aan de ervaring van hoop en verwachting in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan de ervaring van hoop en verwachting als reactie op de gedachte aan een bepaald verlangen dat ik maar niet wil loslaten - en aan de backchat in mijn geest waarin ik denk dat ik 'misschien ooit nog' zal kunnen krijgen wat ik wil, en dat ik misschien ooit nog die ervaring zal kunnen beleven waar ik naar op zoek ben -- in de plaats van duidelijk te zijn met mezelf in en als wie ik ben als de beslissing die ik heb gemaakt voor mezelf om ALLE voorgeprogrammeerde systemen van de geest als gedachten, gevoelens en emoties te stoppen en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het leven zelf en mezelf te herprogrammeren vanuit de nietsheid van mezelf tot een wezen dat staat en bestaat als de levende statement van wat het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet onvoorwaardelijk ALLES los te laten zodat enkel de nietsheid, de leegte overblijft in mezelf, vanwaar ik mezelf dan kan herprogrammeren tot wat het beste is voor allen -- om er op die manier zeker van te zijn dat er geen enkel punt van eigenbelang of persoonlijke verlangens bestaat in mezelf dat zou kunnen in de weg staan van het absoluut staan en bestaan als het leven zelf als wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verleden te projecteren in de toekomst door te bestaan in en als hoop en verwachting - en mezelf daarin in een gevangenis te zetten van het eindeloos blijven herhalen van patronen uit het verleden, en er zo voor te zorgen dat ik nooit werkelijk zal veranderen -- in de plaats van onvoorwaardelijk los te laten van het verleden en dus van hoop en dus van de toekomst en mezelf te realiseren als HIER, volledig ongedefinieerd in en als het moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat het is door te bestaan in HOOP dat de mensheid nooit in staat geweest is om de patronen van misbruik van het verleden onvoorwaardelijk los te laten en werkelijk te veranderen tot een mensheid van levende wezens die staan als de Hoeders voor/van het leven op aarde in de plaats van de misbruikers -- omdat de mens telkens blijft bestaan in de HOOP dat hij bepaalde verlangens/gevoelens/ervaringen uit het verleden nog zal kunnen beleven/uitvoeren/ervaren in de toekomst, zonder ooit in te zien of stil te staan bij de zelf-destructieve consequenties die daarmee gepaard gaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat de weigering van de mensheid om het economisch systeem voor eens en voor altijd te veranderen tot een systeem dat het beste werkt voor allen gebaseerd is op de HOOP van elk individu, waarin het individu hoopt dat zijn persoonlijke leven nog goed/positief/successvol zal zijn en blijven in de toekomst - en waarin niemand ooit werkelijk stilstaat bij de desastreuse consequenties van het huidige systeem in de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik hoop als eigenbelang en persoonlijke verlangens als individualisme heb toegestaan te bestaan in mezelf - waarin ik geconsumeerd ben door het vasthouden aan persoonlijke verlangens en gevoelens als MIJN verleden en toekomst en geen rekening houdt met mijn omgeving en hoe mijn daden consequenties/gevolgen hebben op het leven op aarde van alle wezens -- waardoor ik een wereld heb toegestaan te bestaan die niet het beste is voor allen


Wordt vervolgd in Dag 164

Dag 155: Uitstelgedrag Zelf-Correctie

Dit is een verderzetting van Dag 154: Uitstelgedrag

Wanneer en als de gedachte opkomt in mezelf dat ik ‘geen zin heb’ om iets te doen dat in mijn geest opkomt, als een ‘opdracht’/’taak’ waarvan ik eigenlijk wel weet dat ik het zou moeten doen, dan stop ik en ik adem en ik besef dat deze gedachte afkomstig is uit de energetische polariteit van ‘zin hebben in’ en ‘geen zin hebben in’ als kortstondige energetische bevliegingen die niet het beste zijn voor mezelf op langere termijn

Dus stel ik mezelf tot doel om, in de plaats van mezelf te identificeren met gedachten van ‘ik heb zin’ en ‘ik heb geen zin’, door erop te reageren met gevoelens en emoties van verlangen/opwinding en weerstand, te kijken naar wat nu eigenlijk werkelijk het beste is voor mezelf, en dus steeds die gevoelens enemoties op hun ‘waarde’ af te meten door ze te vergelijken en te toetsen met de realiteit, waarin ik mezelf de vraag stel of de goede/positieve gevoelens wel werkelijk ‘goed’ zijn voor mij en de negatieve/slechte gevoelens/emoties echt wel ‘slecht’ zijn voor mij

Ik stel mezelf dus tot doel om gevoelens en emoties als de energetische ervaringen waardoor ik steeds mijn beweging heb laten motiveren, niet aan te nemen als ‘Heilig’, als ‘wie ik ben’, als ‘de waarheid van mezelf’, maar om te bestaan/staan in en als het besef dat ik Hier besta als het leven zelf en dat het feitelijk absurd is dat ik niet ALLES zou onderzoeken, ontdekken en verkennen dat bestaat in mezelf, omdat het uiteindelijk toch MIJN creatie is, het is MEZELF ALS creatie, en dat gevoelens en emoties als de energetische ervaringen in mezelf als het lichaam dus niet noodzakelijkerwijs ‘nu eenmaal zijn wie ik ben’ en mij niet definieren/bepalen, maar eenvoudigweg een deel zijn van mezelf dat bestaat in mezelf als Creatie en het is dus mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf als ‘God’/’Creator’ om dat deel één en gelijk te stellen aan mezelf, waarin ik meester noch slaaf ben van de gevoelens/emoties/energetische ervaringen

Ik stel mij tot doel mezelf te stoppen als de bio-machine/organische robot die ik mezelf heb toegestaan te worden, in en als het blindelings volgen van energetische ervaringen van positief of negatief zonder enig gewaarzijn van wie ik eigenlijk ben in en als die gewaarwordingen

ik besef en realiseer mij in al wat ik doe, dat ik het doe voor mezelf en ik stel mij tot doel om wanneer en als ik weerstand voel opkomen in mezelf bij de gedachte aan 'iets dat ik nog moet doen', te stoppen en te ademen, en te beseffen dat ik leef voor en als mezelf, ik en ik alleen ben HIER, en ik alleen en dus ben ik zelf verantwoordelijk voor wat ik doe in mijn leven - hierin besef ik dat het ervaren van weerstand tegenover iets dat ik zogezegd 'moet doen' in wezen zelf-oneerlijkheid is omdat ik daarin de verantwoordelijkheid voor mijn leven weggeef aan 'andere mensen' door te geloven dat ik allerlei 'taken' en 'opdrachten' moet uitvoeren in mijn leven om 'goed' te zijn voor andere mensen, in de plaats van te beseffen dat ik zelf alleen verantwoordelijk ben voor mijn leven en dus voor elke daad die ik verricht en elke beweging die ik maak, omdat ik uiteindelijk zowieso enkel de consequenties van mijn daden zal ervaren in MIJN leven, ik krijg wat ik zelf creëer

hierin stel ik mij tot doel om één en gelijk te staan met en als mezelf, om niet zomaar dingen half half te doen, maar al wat ik doe in elk moment te doen met mijn volledige wezen, helemaal in het moment, in het besef dat elk moment van ademhaling een moment is waarin ik besta en waarin ik mijn leven beslis en creëer en manifesteer door middel van de daden die ik verricht - en dat als ik dingen maar half half doe, dan leef ik ook maar half half

Dag 106: "Ik heb te weinig tijd" Zelf-correctie

Dit is een verderzetting van Dag 105



wanneer en als het gevoel/de ervaring van gehaastheid en stress, opwinding en spanning opkomt in mezelf in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd', dan stop ik en ik adem, ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik besef dat dit karakter enkel bestaat in en als het ego als het verlangen naar erkenning, waarin ik aldus in en als een energetische polariteit besta van opwinding en angst  in en als toekomst en verleden als beelden in mijn geest

aldus stel ik mezelf tot doel om in elk moment te beseffen dat ik HIER ben, alleen in en als mezelf - en dat elk moment telt  omdat ik enkel besta in en als het moment

wanneer en als de gedachte/het beeld in mijn geest opkomt van 'wat ik nog allemaal moet doen' als al mijn taken en de energetische ervaring van gehaastheid als opwinding, stress en spanning, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat deze beelden/gedachten afkomstig zijn uit het verlangen naar erkenning van het ego dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn expressie als 'wat ik doe', om mijn expressie aldus te gebruiken in mijn zoektocht naar aandacht/aanzien/erkenning van 'andere mensen' -- ik besef dat de beelden van 'andere mensen 'in mijn gedachten mijn eigen creatie zijn en dat ik aldus enkel verlang naar erkenning van mezelf

aldus stel ik mij tot doel te stoppen met het zoeken naar erkenning ergens in de toekomst in en als beelden in mijn gedachten en energetische ervaringen in mezelf - en te beseffen dat 'erkenning' niet ergens buiten mezelf ligt in 'andere mensen' --- ik sta op in en als zelf-verantwoordelijkheid door één en gelijk te staan met de beelden van andere mensen in en als mijn gedachten en aldus één en gelijk te staan met 'erkenning' -- omdat ik besef dat de enige erkenning die echt kan zijn, zelf-erkenning is, want ik besef en realiseer wat de consequenties zijn van het mezelf afscheiden van 'erkenning' als het 'zoeken naar erkenning buiten mezelf', dit manifesteerd namelijk enkel leugenachtigheid en inconsistentie in mijn expressie omdat ik mezelf hierin zal presenteren als een 'beeld' om erkenning te krijgen van 'andere mensen', en de waarheid van mezelf zal onderdrukken in mezelf, als hoe de waarheid van wat er werkelijk gebeurt in de wereld/het geld-systeem bedekt wordt door de media omdat de media zich enkel bezig houdt met het presenteren van een 'goed' beeld om mensen een 'goed' gevoel te geven

wanneer en als ik het beeld van 'andere mensen' zie opkomen in mijn geest, waarin ik mezelf als een beeld beoordeel 'gezien door hun ogen', te stoppen in mezelf en te ademen - en mezelf niet toestaan op dit beeld/deze gedachte te reageren met een innerlijke ervaring van opwinding/angst, omdat ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor deze beelden van 'andere mensen' in en als mijn geest als wat ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd als een overlevings-techniek in relatie met/reactie op mijn omgeving als mijn familie -- en aldus besef ik dat dit gedachte-construct als het verlangen naar erkenning en angst van afkeuring/afwijzing niet is wie ik werkelijk ben en dat het in wezen een 'overlevings-programma' is dat ik in mij heb laten programmeren in mijn interactie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd

ik stel mij tot doel dit overlevingsmechanisme als gedachte-construct/persoonlijkheidsconstruct in mezelf te stoppen en op te staan in en als mezelf in elk moment van ademhaling als een levend wezen, als wat het beste is voor allen in en als mezelf - en dus niet te bestaan als een reactief systeem, geleid en beinvloed door energetische reacties in en als voorgeprogrammeerde gedachten, omdat ik besef dat dit enkel leugenachtigheid manifesteerd in en als de mensheid, waarin mensen zich continu anders voordoen dan wie ze zijn als een overlevings-mechanisme ter bescherming van hun persoonlijke verlangens en angsten

wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik aan het racen ben in mijn geest om 'vanalles gedaan te krijgen' en dat ik hierin besta in en als het verlangen naar erkenning -- ik besef dat dit verlangen naar erkenning en aldus de ervaring van gehaastheid, stress en spanning niet is wie ik werkelijk ben, en aldus breng ik mezelf steeds weer terug HIER in en als het moment van ademhaling, één en gelijk met de fysieke beweging van mezelf in en als het moment, in en als het besef dat de beelden in mijn geest enkel het ego is dat op zoek is naar een energetische opwinding/oplading

ik stel mij tot doel het proces te doorlopen/bewandelen van mezelf volledig HIER te brengen als een levend wezen, als het leven zelf, in en als het moment van ademhaling -- door de toepassing van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, en mezelf volledig en helemaal uit de geest als beelden/gedachten en energetische ervaringen/reacties te halen/wandelen

wanneer en als ik beelden/gedachten aan de toekomst als 'wat ik straks nog ga/moet doen'  zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat die beelden/gedachten enkel bestaan in en als het ego als het 'beeld' dat ik van mezelf gecreëerd heb in mijn geest, dat op zoek is naar een energetische 'fix'/oplading --- ik sta stabiel in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een beeld ben, ik ben fysieke expressie die enkel bestaat in en als elk moment van ademhaling -- en dus elke gedachte die mij 'weghaalt' van de fysieke ervaring/expressie van mezelf hier, en die een energetische ervaring genereert in mezelf als een verlangen naar of weerstand tegen de toekomst, is het systeem van het ego en niet wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam

ik stel mij tot doel mezelf in elk moment van ademhaling uit te drukken als het fysieke lichaam, en aldus niet te bestaan in en als beelden in mijn geest van verleden en toekomst - omdat ik besef dat ik in en als die beelden mezelf altijd zal laten bewegen/beinvloeden door energetische reacties als 'wat ik wil' en 'wat ik niet wil', 'waar ik naar verlang' en 'waar ik angst van heb' - waarin ik enkel dingen zal doen die het ego ondersteunen en niet wat het beste is voor allen --- hetgeen de reden/oorzaak is van waarom de mensheid nog nooit werkelijk zichzelf heeft ingezet voor het creëren van een betere wereld, omdat elk mens zich altijd liet leiden door zijn geest, als het ego, als persoonlijke gevoelens en verlangens, en aldus nooit deed wat het beste is voor allen, maar enkel deed waar hij/zij persoonlijk erkenning bij zou krijgen

ik besef dat de fysieke expressie van mezelf HIER steeds constant en stabiel is, niet negatief noch positief, alleen maar HIER, en dat elke innerlijke energetische ervaring in mezelf ALTIJD een reactie is op een beeld/gedachte in mezelf --- aldus stel ik mij tot doel om elke gedachte/beeld in mezelf te stoppen en aldus elke energetische ervaring/reactie te stoppen in mezelf, zodat ik mezelf stop als een slaaf van energie, en opsta als een levend wezen, in en als absolute zelf-besturing, zelf-bepaling en zelf-verantwoordelijkheid in elk moment van ademhaling, met geen enkele kleine energetische ervaring die invloed heeft op mijn expressie - omdat ik besef dat het systeem van energie, als gedachten, gevoelens en emoties een voorgeprogrammeerd systeem is en ik sta mezelf niet toe te bestaan als een systeem, ik ben het leven als eenheid en gelijkheid


wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, in en als gedachten/beelden aan/van de toekomst, waarin ik vlugvlug iets probeer af te werken, om iets anders te kunnen doen, dan stop ik en ik adem -- en ik besef dat deze ervaring van gehaastheid, stress en spanning in en als het verlangen naar de toekomst enkel een excuus is dat de geest gebruikt om mij weg en af te leiden van mezelf HIER, zodat ik mezelf niet zal realiseren als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het moment HIER, omdat ik besef dat er niets belangrijker of 'meer' of 'beter' of 'meer speciaal' is dan het moment HIER, want het moment HIER in en als de fysieke ervaring van mezelf is al wat echt bestaat --- dus elke energetische ervaring in mezelf heeft als enige doel om mezelf weg te leiden van mezelf als de fysieke substantie door de illusie te creëren dat er 'meer' is, in 'de toekomst', terwijl de toekomst in wezen niet eens bestaat

ik stel mij tot doel steeds HIER te zijn in en als zelf-expressie - omdat ik besef dat ik al wat ik in en als het moment als ademhaling beter en efficienter zal doen, dan wanneer ik in mijn gedachten al bezig ben met het volgende moment als 'wat ik nog moet doen', waardoor ik mijn werk slordig afwerk en maar vlugvlug erdoor vlieg, hetgeen zeker niet het beste is voor allen --- omdat ik hierin ook niet verder ZIE dan mijn persoonlijke belangen als wat IK WIL in mijn toekomst als mijn verlangen naar erkenning voor mijn werk, en aldus ook niet ZIE wat het beste is voor allen, hetgeen ik enkel kan zien wanneer en als ik loslaat van het ego als de geest als gedachten/beelden van verleden en toekomst en energetische ervaringen van sress, gehaastheid, opwinding en spanning

ik stel mij tot doel mezelf te vertragen, de tijd te vertragen in en als mezelf - en te beseffen dat het 'grote' in het kleine zit, het 'grote' zit in de details, in het allerkleinste - en dat de geest/het ego altijd GROOOOT zal willen gaan/hebben/zijn, en dus alles in één keer zal willen doen, in en als de houding van de consumptiemaatschappij waarin alles snelsnelsnel moet gaan en ik altijd mijn energetische 'fix' wil hebben/krijgen en daarin het leven zelf voorbijloopt, het leven dat in de details zit, in het kleine dat HIER bestaat, in en als nederigheid --- in het besef dat het kleine het grote creëert/onderbouwd en dat het 'grote' aldus niet echt bestaat en maar een ego-illusie is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf