I'd like to go back now please

 

 

 This is a continuation of my previous post "Support"

 I've noticed an interesting point or 'program' come up lately. Alongside this process I've been walking of sort of sinking deeper and deeper into the nitty gritty of reality. The real deal, and really coming to grips with the severity of the issues in existence as myself.

There is this point, as almost this belief that 'oh I could just go back to being completely ignorant and suppressed and blissfully unaware of what's really going on if I wanted to'. Like a 'back-door' or a 'fail-safe' in the mind. As if I have a choice. I mean obviously I do always have a choice, whether to 'face the music' of and as reality, or whether to pretend to be blind and unaware. You do always have the choice to 'go back' and choose the mind and pretend that process isn't real, and all the things you've realized and seen and walked were 'just a dream' in a way. And that what's real is the mind, where things feel cozy and comfortable and there's not a cloud in the sky.

And in a way so far my process has been 'easy'. Walking the conscious mind, the subconscious mind has been 'easy'. But it's with walking the unconscious mind, or the quantum physical, or whatever it is that I've been walking more recently, that things have been more 'tough'. And that I've come to understand as well that this is not going to be a 'walk in the park'. And that there is a lot of pain and suffering within existence, a lot of deep separation and a lot of 'challenges' ahead.

So anyways I've just been noticing this very 'subtle' experience or sneaky little thought sitting there way in the back of my mind. Which also seems specific to my mind perhaps, in terms of how I've always lived in total disconnection. Never quite grasping the seriousness or 'realness' of my actions, and the fact that every action has a consequence. Many times within my process, the main reason why I kept 'falling' back into specific experiences and create timeloop after timeloop, was this sneaky little thought of 'oh whats the harm'. Not realizing or recognizing the seriousness of process. Not having my feet on the ground. And almost believing that at the end of the day, 'nothing really matters'. Not really believing in 'consequences'. Because in the mind, there is no such thing as 'consequences'. Energy as emotions and feelings operates on the very 'principle' that you can 'lose yourself' and there will be no consequences. That 'it's fine' to lose yourself in this feeling/emotion/energy. While, reality is like the opposite of that lol. EVERYTHING has consequences. And that can be a tough pill to swallow when you come from lala-land as all the numerous delusions in the mind and are used to believing you can get away with anything.

But I did realize that how this sneaky little bastard of a thought is specific to my mind, is that it is just based on FEAR. And that fear is also coming from the mind as some sort of self-protection mechanism. Where the mind will be like 'oh no! You don't want to become aware of reality! You don't want to walk that process! It will be horrible!' lol. And then it will come in with that sneaky thought of 'you can always go baaaack...' as the point of 'comfort'. The 'looking for comfort from my fear'. Instead of simply realizing the fear, realizing it's not real, and just continue walking.

www.desteni.org

www.desteniiprocess.com

www.destonians.com

www.eqafe.com

 

Living BALANCE

This is a continuation of my previous blog "Fear of the Homeless"

Why don't I see 'taking care of myself' and 'doing what is necessary to be done to change the world', like blogging, vlogging, coaching, etc., as also 'my job'?

I mean, why do I keep on expecting or waiting for myself to somehow 'want to do it', rather than forcing myself to do it in the same way I force myself to get up everyday to go to work and do the work that's necessary to be done at my 'job'?

Nobody said that 'changing the world' is something I have to 'like' or even 'want' lol. It's just 'what's necessary to be done'. Just like with any job. You gotta get up every morning, and wash yourself, put clothes on, get in your car, drive to work and then spend like eight hours doing all sorts of stuff and following all sorts of orders and instructions. And that's like eight, nine, ten hours a day!

And, yes, it's unfortunate that the job you do doesn't already include or exist in the context of what is best for all. And that, outside of those ten hours a day that we spend on our 'system job', we have to now also work on changing that system, which requires equal dedication, commitment and consistency as your 'system job'. It also requires us to 'show up' every day and 'do the work'. Because, if it relies on what we 'want' or 'like' or 'feel like' doing, it's just not going to get done. Just like, most likely, if you showing up to your job everyday relied on what you felt like doing, you probably wouldn't do it. Or you'd at least probably show up later, work less, and put less effort into it.

And yes I do see the time that I am not at work as my 'leisure time'. The time I need to 'recharge'. By doing the things that I WANT to do, rather than HAVE TO do. And so I will fit in doing things like blogging and vlogging, doing my Mind Construct and working on my coaching business according to what I 'feel like' doing, rather than sort of scheduling it in the way that I do my job - where it's also a point of 'have to'. Where I HAVE TO show up at a certain time to do certain things and get a certain 'job done'. And where I can't just wander off, distracting myself with other things, just like I can't do that at my system job.

The way I see it, this 'need for leisure time' outside of work, is more a consequence of me not actually taking proper care of myself WHILE I am at work. Where I often for instance over-exert myself in my tasks, or don't take a bathroom/lunch/food break when my body is actually asking for it or when I reasonably can and should. And where I am just overall not very  comfortable or settled within myself, and so am in a sort of constant state of 'stress' or 'tension'. And it's only when I get home that all that tension and stress 'releases' and I feel like now I get to 'relax' and 'get comfortable'.

But then that 'relaxation' and 'comfort' just goes overboard and into the extreme as it tries to compensate for the excessive amounts of stress and tension I was placing myself under all day. While, ideally, I should be stable, comfortable and relaxed all day, so that when I come home there isn't that sense of RELIEF, because I wouldn't NEED it.

Because really, within this polarity of STRESS AND TENSION while at work and then ABSOLUTE RELAXATION AND COMFORT when I'm home, I'm actually two times a slave. I am a wage-slave as I slave away at my job, and I am a slave to whatever points of 'entertainment' I believe I need to 'unwind' and 'chill out'. But above all, I am a slave to the mind, as within neither points, I am really 'alive'. I'm just a slave to energy.

So essentially, what I need is 'balance'. A little bit of the structure and dedication and 'have to' from my system job into my time outside of work, and a little bit of the relaxation and comfort from my time outside of work into my system job. Balancing it out. So that, in a way it doesn't matter what I do or where I do it. Whether it's labeled 'work' or 'leisure time'. What matters is that I am balanced on the inside. And that 'balance' isn't this energy-game that I play between 'stress' and 'relaxation', but that it's actually something that I live in a constant and consistent way. Within properly taking care of myself in every moment, no matter where I am or what I am doing. And so essentially not treating myself like 'just a slave', but honoring myself through listening to my real physical needs. 'Doing the work' and 'doing what's necessary to be done', but at the same time also taking care of myself and making sure that I am comfortable and relaxed and not placing any pressure or tension or stress on myself.

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

Dag 580: Hoe wordt Voedsel door de Geest gebruikt als Afleiding in een Eetverslaving?

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Uit Dag 579: Eenheid en gelijkheid met het Lichaam - Een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik de gedachte zie in mijn geest in relatie tot het 'zin hebben' in iets om te eten, samen met een beeld van datgene waar ik 'zin of goesting in heb', dan stop ik en ik adem - en ik sta even stil in mezelf bij deze gedachten en ik kijk in alle eerlijkheid met mezelf naar hoe die gedachte bestaat in mezelf, en ik stel mezelf de vraag 'is dit een lichamelijke ervaring of eerder een verlangen gestimuleerd door gevoelens in mijn geest?'

Omdat, ik zie, besef en realiseer mij dat  als en wanneer mijn verlangen om iets te eten gestuurd wordt door gevoelens, dat er dan een emotie achter die gevoelens ligt die ik eigenlijk wil en probeer te verbergen en onderdrukken door in gevoelens te vluchten

En ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijkheid en een 'neiging' in mezelf te hebben ontwikkeld om die gevoelens blindelings te volgen zonder ooit in mezelf stil te staan bij wie ik ben in relatie tot mijn gedrag en uitdrukking en specifiek in relatie tot de dingen die ik eet en mijn 'goesting' en 'zin' om specifieke dingen te eten - en dat ik daarin mijn macht  en authoriteit volledig heb weggegeven aan de geest als een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en energie waarin ik niet zie, besef of begrijp wie ik eigenlijk zelf ben en waar ik eigenlijk sta in relatie tot mezelf en mijn eigen uitdrukking en gedrag

Dus ik stel mezelf tot doel om een gewaarzijn te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eetgedrag en eetpatronen en dus niet zomaar gevoelens automatisch te volgen wanneer ze in mijn geest opkomen - maar eerder eerlijk te zijn met mezelf en te kijken naar wat de emotionele ervaring in mezelf is waar ik van probeer weg te vluchten en die ik probeer te verbergen door op zoek te gaan naar comfort in en als eten - en omdat ik zie, besef en begrijp dat zolang ik blijf wegvluchten van mijn emoties door het fysieke lichaam en de fysieke substantie van eten te gebruiken en te misbruiken om gevoelens te kunnen produceren en mezelf daarin af te leiden van mijn emoties, berokken ik schade aan mijn fysieke lichaam omdat ik niet luister naar mijn lichaam en ik erken mijn lichaam niet als het organisme dat het is en ik zie en besef niet dat de noden en verlangens van mijn lichaam als organisme niet hetzelfde zijn als de 'noden' en verlangens van mijn geest

Dus ik stel mezelf tot doel om een gevoeligheid te ontwikkelen in mezelf in relatie tot wat het lichaam eigenlijk werkelijk nodig heeft en verlangt in relatie tot voeding en nutritie - door binnenin mezelf te vertragen wanneer ik mezelf naar eten zie grijpen en wanneer ik mezelf snel zie bewegen in mijn zoektocht naar iets om te eten in en als de zogezegde 'honger' van mijn geest - en eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat gevoel van 'honger' dat ik ervaar in mezelf niet werkelijk fysieke 'honger' is als het lichaam dat eten nodig heeft, maar dat die 'honger' eerder een 'goesting' en 'verlangen' is om iets te eten omdat wat ik werkelijk wil is om mezelf te kunnen afleiden van iets in mezelf dat ik niet wil zien en dat in dat moment naar boven is gekomen

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 399: Hoe Schept de Energie van Zelf-Medelijden de Illusie van Comfort, Veiligheid en Bescherming?

Dit is een Verderzetting van "Dag 398: Is Zelf-Medelijden werkelijk zo Onschuldig als het Lijkt?"


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de emotionele ervaring van zelf-medelijden wanneer en als de ervaring van zelf-medelijden opkomt in mezelf in een specifiek moment - zonder deze ervaring te bevragen of te onderzoeken of mezelf te bevragen of onderzoeken in relatie tot deze ervaring --- en daarin nooit te hebben ingezien hoe of waarom deze energie bestaat of opkomt in mezelf en hoe of waarom ik mezelf erin laat meevoeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vertrouwen op de emotionele ervaring van zelf-medelijden als en wanneer deze ervaring opkomt in mezelf en te geloven dat deze ervaring is 'wie ik ben' --- door mezelf te laten misleiden door het gevoel van 'comfort' dat ik ervaar in en als de energie van zelf-medelijden en daardoor deze ervaring niet in vraag te stellen en ook niet op te merken hoe ik, in en als de ervaring van zelf-medelijden, mezelf in mijn gewaarzijn onttrek aan mijn omgeving en realiteit in het moment en mezelf veranker en opsluit diep in mezelf en mezelf wentel in de energie van zelf-medelijden als een deken dat ik om mezelf heen trek en daarin de illusie en idee ervaar van 'comfort' en 'veiligheid' en 'bescherming'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in deze ervaring van comfort, veiligheid en bescherming, die ik heb verbonden en geassocieerd met de energie van zelf-medelijden - in werkelijkheid aan het reageren ben op een ervaring in mijn geest van angst van verandering die opkwam in een moment waarin ik oog in oog stond met een moglijkheid en kans om inzicht te verwerven in mezelf en dus een kans en mogelijkheid had om mezelf te veranderen - en dat de energie van zelf-medelijden daarin dus een mechanisme is van de geest die de geest gebruikt om zichzelf te behoeden van Verandering, door mijn Gewaarzijn voor een moment af te leiden en mee te voeren tot diep in mezelf in en als de ervaring van 'comfort', 'veiligheid' en 'zekerheid'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze ervaring van comfort, veiligheid en zekerheid in en als de energie van zelf-medelijden een illusie is - omdat het in werkelijkheid een reactie is op de ervaring van Angst van Verandering - als een voorgeprogrammeerde reactie die eigen is aan de Geest die bestaat in en als Oneindige Herhaling --- waarin dus die 'positieve' ervaring van comfort, veiligheid en zekerheid niets meer of minder is dan de positieve pool van/in een energetische polariteit die de geest opwekt in zichzelf en die als doel heeft om mijn Gewaarzijn af te leiden en te saboteren in het verwerven van Inzicht in hoe ik besta in en als mezelf en om zo elke mogelijkheid en kans tot verandering te Saboteren -- en zo het voortbestaan van de Geest als een Eindeloze herhaling van Patronen uit het verleden te verzekeren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in en als mijn Gewaarzijn te laten meevoeren, afleiden, wegleiden en onttrekken van de realiteit in het moment dat de energie van zelf-medelijden opkomt in mezelf, door die energie te volgen zonder vragen te stellen of stil te staan bij wie ik eigenlijk ben in relatie tot die energie, wat die energie is, hoe die energie bestaat en waar die energie zelfs vandaan komt - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat deze energie van zelf-medelijden niet 'zomaar' bestaat of opkomt in mezelf, maar in werkelijkheid deel uitmaakt van een specifiek systeem van energie als de Menselijke Geest dat bestaat in en als Zelf-Behoud en Overleving, waarin zelf-medelijden een specifiek mechanisme is dat ontworpen is om mijn Gewaarzijn te 'bevangen' in een energetische ervaring van Comfort, veiligheid en bescherming als een reactie van de Geest op de ervaring van Angst van Verandering --- en dat de geest daarin elke mogelijkheid tot Verandering Saboteert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de energetische ervaring van zelf-medelijden in mezelf door mezelf te laten saboteren in mijn proces van zelf-verandering - door mezelf automatisch te identificeren met de energie van zelf-medelijden die in één moment opkomt in mezelf en mezelf erdoor te laten meevoeren --- en daarin niet stil te staan bij hoe zelf-medelijden enkel opkomt in mezelf wanneer en als ik op het punt sta iets te realiseren, zien en beseffen van wie ik ben dat een mogelijkheid zal openen voor mezelf om te Veranderen en daardoor dus niet werkelijk te vertrouwen is omdat het niet bestaat als wat het beste is voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'comfort', 'veiligheid' en 'bescherming' te definieren in en als een energetisch gevoel dat verbonden is met de emotie van zelf-medelijden - en daardoor mezelf te laten meevoeren door de energie van zelf-medelijden wanneer en als het opkomt in mezelf, in mijn verlangen naar het gevoel van comfort, veiligheid en bescherming --- in de plaats van in te zien dat werkelijke comfort, veiligheid en bescherming niet kan bestaan als een energetische ervaring omdat de realiteit van die energetische ervaring is dat het een reactie is op de ervaring van angst --- en dat ik mij dus in werkelijkheid angstig voel terwijl ik in de illusie besta van 'comfort', 'veiligheid' en 'bescherming' --- en dat ware comfort, veiligheid en bescherming enkel kan bestaan wanneer en als het onvoorwaardelijk HIER is, in elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en te begrijpen dat echte comfort, veiligheid en bescherming zich bevindt in en als de fysieke werkelijkheid die in elk moment HIER bestaat - en dat, wanneer en als ik mezelf laat meevoeren door het GEVOEL van comfort, veiligheid en bescherming in en als de energie van zelf-medelijden, ik mezelf in werkelijkheid afscheid van de echte comfort, veiligheid en bescherming die zich HIER bevindt - en comfort, veiligheid en bescherming in wezen definieer in en als de ervaring van Angst, hetgeen op zich in feite net het tegenovergestelde is van comfort, veiligheid en bescherming


Wordt vervolgd in Dag 400

Dag 180: Mijn Comfortzone Verlaten

In het proces van zelf-realisatie zal het noodzakelijk zijn om mijn 'comfortzone' te verlaten, om te breken met oude gewoontes die mij vast doen steken en vast houden in altijd herhalende patronen van gedrag, van gedachten, gevoelens en emoties. Het proces van zelf-realisatie is het herboren worden, dus het absoluut loslaten van het verleden als oude patronen. Dus uiteraard zal de geest hier een ingebouwde weerstand tegen hebben, omdat de geest niet wil veranderen. Met andere woorden, alles wat te maken heeft met schrijven, zelf vergeving en zelf-correctie zal ik 'niet leuk vinden' en zal ik liever niet willen doen.

Er is zoveel over mezelf en de realiteit dat ik nooit gezien of ontdekt heb - door enkel in de geest te bestaan als de illusie van superioriteit, waarin ik mij vastklamp aan de gedachte dat 'ik het allemaal al weet', dat ik de toekomst kan voorspellen, en dat ik daarin dus gerechtvaardigd ben in mijn levensstijl van persoonlijke gewoontes als PATRONEN - en gerechtvaardigd in mijn geloof dat ik 'weet wie ik ben' --- mijn gedachten, gevoelens en emoties dat ben ik toch!!

Maar nooit heb ik gekeken naar waar die zogezegde superioriteit van mezelf in mijn geest vandaan komt, want het komt in wezen van ANGST, het is gebaseerd op de angst van de realiteit - als de reden waarom ik in de eerste plaats het verlangen ervaar in mezelf om een 'comfortzone' te hebben in en als mezelf als mijn geest als patronen en gewoontes waar ik mij aan vastklamp in mijn kennis en ervaring van 'wie ik ben'. Die angst is een angst die ik meedraag uit mijn kindertijd - het is de angst van mijn omgeving, de angst om 'aangevallen' te worden door 'mensen', de angst van mensen en hun beoordelingen, de angst van mensen en hun bestraffingen als wat ik ervaren heb tijdens mijn kindertijd in interactie met mijn omgeving.

'Intelligentie' is dus mijn 'comfortzone', want in mijn intelligentie als mijn gedachten, gevoelens en emoties, als dat wat ik 'IK' noem, kan ik bestaan in een 'vaste structuur' van schijnbare 'veiligheid', in en als het credo dat 'zolang ik alles WEET en kan VOORSPELLEN in mijn geest, kan ik mezelf beschermd houden' --- via gedachten als 'intelligentie' tracht ik mensen en hun gedrag/gedachten/gevoelens/reacties te voorspellen en berekenen om er op die manier voor te zorgen dat ik steeds beschermd ben voor een 'uitbrander', voor 'conflict'.

En het is deze zogezegde 'noodzaak' aan een comfortzone in mensen dat ervoor zorgt dat de hele mensheid blijft steken in oude patronen en dus in de ANGST van elkaar, van de realiteit -- en dat ervoor zorgt dat niemand in deze wereld ooit werkelijk zal opstaan --- omdat iedereen zoveel angst heeft om zijn comfortzone te verliezen. Maar hebben we ooit stilgestaan bij wat daaronder ligt, bij de angst die ons allen in zijn greep heeft en die ons transformeert tot levensloze zombies die zichzelf liever verdoven via herhalende handelingen en gewoontes op zoek naar een positief gevoel in onzelf dan werkelijk te leven als een absolute ongelimiteerde zelf-expressie in elk moment van ademhaling? Zouden we ooit zo zelf-eerlijk kunnen zijn om in onszelf te kijken en in te zien dat letterlijk ons hele bestaan geregeerd wordt door ANGST?

Wat is comfort zelfs? Waarom is 'comfort' niet een natuurlijke aanwezigheid in onze realiteit die voor ieder gelijk is? Waarom bestaat dit zogezegde 'comfort' enkel in onze persoonlijke geest, waar enkel sommigen zich comfortabel kunnen voelen in hun comfortabele levensstijl, die gevoed wordt door GELD, terwijl anderen de prijs betalen en in levensomstandigheden vertoeven die alles behalve 'comfortabel' zijn --- creëren we niet net een hel op aarde om ANGST van te hebben door ons vast te klampen aan persoonlijk comfort in en als gedachten, gevoelens en emoties dat we met hand en tand zullen verdedigen tegen 'andere mensen' in de plaats van 'comfort' een realiteit te maken voor allen onvoorwaardelijk?

Waarom is 'comfort' een persoonlijk gevoel dat als balanceringspunt bestaat van ANGST, en niet een fysieke natuurlijke aanwezigheid?

Om verandering te brengen in hoe het leven op aarde vandaag functioneert en structureel georganiseerd is, zullen we eerst onszelf in onszelf structureel moeten veranderen en herorganiseren, door los te laten van onze persoonlijke 'comfortzone' in en als GEVOELENS, gevoed door gewoontes en patronen uit het VERLEDEN - hetgeen wil zeggen: loslaten van ANGST, loslaten van gedachten, loslaten van gevoelens, loslaten van 'intelligentie' als 'zelf-bescherming', loslaten van het verlangen naar controle over de realiteit --- want het is die 'controle' die enkel meer angst creëert en manifesteerd, het is die controle van binnenuit die van onze realiteit een gevangenis maakt waarin we bestaan in angst van elkaar, angst van de controle die we uitoefenen of trachten uitoefenen over elkaar, angst van elkanders angst.


Wordt vervolgd in Dag 181