Dag 523: Het Principe van Zelf-Zuivering - Waarom Zou Je jezelf in Godsnaam willen 'Zuiveren'?

Dag 523: Het Principe van Zelf-Zuivering

Waarom zou je jezelf in Godsnaam willen 'Zuiveren'?

Wat wil het zeggen om een principe van zelf-zuivering te leven? En waarom zou je jezelf 'zuiveren'? Wat is er immers 'mis' met wie je nu bent? Ik bedoel, dat waren vragen en opmerkingen die ik te horen kreeg in het begin van mijn proces van zelf-zuivering. "Waarom?", "dat hoeft toch helemaal niet?!"

En, neen, uiteraard 'hoeft het niet' om jezelf te zuiveren en om een proces te bewandelen. Want, ja, een proces bewandelen vergt moeite. En waarom zou je moeite moeten doen als je dat ook gewoon niet kan doen? Het is immers zo makkelijk om je leven te leiden zoals het voorgeprogrammeerd is. Voorgeprogrammeerd in de zin van dat je nooit de moeite doet om jezelf te bevragen, om de patronen die je dagelijks leeft in je interne en externe realiteit te bevragen. Patronen zoals niet enkel je gewoontes in de fysieke realiteit  maar ook de specifieke gedachten en emotionele ervaringen die op herhaling staan binnenin jezelf.

Ik bedoel, 'waarom' ik mijn proces ben beginnen wandelen is omdat ik niet zomaar op herhaling wil staan. Ik wil 'meer' van en in mijn leven en mijn bestaan. En, vanuit het perspectief van de omgeving waarin ik ben opgegroeid, zou het zeer makkelijk geweest zijn voor mij om mijn proces niet te bewandelen en om mezelf te aanvaarden in en als het uitleven van een bestaan dat in zekere zin al voorgekauwd zou zijn voor mij. Om precies hetzelfde te worden als de mensen om mij heen. 'precies hetzelfde' in de zin van dat ik mezelf geen vragen zou stellen bij mijn bestaan - ik zou mezelf aanvaarden als 'een mens', als 'Kim', als 'vrouw', als 'belg', als mijn cultuur, en mijn familie, mijn geslacht, mijn positie in de samenleving waarin ik ben opgegroeid, mijn financiele situatie en positie, enzovoort.

Maar dat kon en kan ik niet. Ik zie niet hoe ik in staat zou zijn om de vragen te negeren die er in mezelf  bestaan en die als het ware inherent zijn aan mijn bestaan als 'mens'. Vragen die inherent zijn aan het feit dat ik niet werkelijk weet wie ik ben of waar ik vandaan kom als zijnde mijn ware origine. Ik bedoel, ik kan wel zeggen dat ik opgegroeid ben als mens, en ik heb herinneringen van en kennis over waar ik min of meer vandaan kom -- maar, in termen van bijvoorbeeld wie ik ben als wezen in en als mezelf, waar mijn 'identiteit' vandaan komt en de 'bouwstenen' van mijn 'persoonlijkheid' die ik doorheen mijn bestaan heb aangenomen als 'vanzelfsprekend' en 'wie ik ben', als zijnde mijn gevoelens, gedachten en emoties. Het zou absurd zijn om dat niet te bevragen of te willen onderzoeken.

Hoe kan je zelfs leven met jezelf als zijnde een 'iets' dat bestaat maar dat tegelijkertijd geen waarachtig gewaarzijn of begrip heeft van zijn bestaan? Dan ben je niets dan een soort van machine, die draait op een voorgeschreven script waarvan je zelf niets weet. Dat was mijn startpunt in het beginnen met het bewandelen van mijn proces -- is dat ik wil weten wie ik ben, ik wil mijn bestaan leren kennen - ik wil mezelf niet aanvaarden als een systeem/machine -- ik wil mezelf als systeem/machine begrijpen, zodat ik ten minste  in een leidinggevende en creërende positie kan staan in relatie tot mezelf als machine/systeem.

Wat echter fascinerend was, toen ik die, al dan niet bewuste, beslissing maakte om een proces te bewandelen van het leren kennen van wie ik ben en het transformeren van mijn relatie met en tot mezelf, is hoe mijn omgeving reageerde op deze beslissing…

Wordt vervolgd in Dag 524                                           

Dag 481: Wie is de Echte "Ik" - Hoe ik Mij Gedraag langs Buiten of Hoe ik Mij Voel Vanbinnen?

Dit is een verderzetting van "Dag 480: Waarom Leven we niet Wie we Zijn Vanbinnen?" - waarin ik heb vastgesteld dat de reden waarom ik dingen opgeef wanneer ze niet onmiddellijk lukken is omdat ik niet eerlijk ben met mezelf over wie ik ben in wat ik doe en waarom het is dat ik doe wat ik doe. Omdat, ik zou enkel opgeven als ik niet zeker ben van wat ik eigenlijk aan het doen ben en waarom ik het doe. Als ik toegewijd ben in iets, dan zou ik immers doorzetten wat er ook gebeurd, en ik zou, als er een obstakel in mijn weg komt, onderzoeken hoe ik met dat obstakel kan werken zodat ik mijn doel kan bereiken.

En dan stelde ik mezelf de vraag van 'waarom is het eigenlijk dat ik niet eerlijk ben met mezelf?', en hoe komt het dat ik niet honderd percent achter mijn beslissingen sta? Want, ik bedoel, als ik opgeef in wat ik doe, dan wil dat toch zeggen dat ik niet werkelijk duidelijk was met mezelf over wat het eigenlijk is dat ik wil -- of dat, wat ik aan het doen ben niet één en gelijk staat met wat ik wil binnenin mezelf. Dus, waarom  is het dat ik niet één en dezelfde persoon ben vanbinnen en vanbuiten?

Waarom zeg en doe ik het één en denk Ik het ander? Waarom is het dat ik dingen verborgen probeer te houden in mezelf, zoals specifieke gedachten en verlangens en gevoelens? Omdat, het is toch ik die hier besta en leef? Dus, waarom zou ik mezelf op die manier saboteren dat ik mijn interne realiteit zou onderdrukken en ontkennen en in de plaats daarvan dingen te doen en mezelf uit te drukken op en manier die niet in lijn staat met wie ik ben vanbinnen?

En, nog eigenaardiger is - hoe weet ik eigenlijk wie ik werkelijk ben, wanneer ik langs de ene kant denk en geloof en mezelf ervan heb overtuigd dat hoe ik mezelf uitdruk en de dingen die ik doe en zeg 'mezelf' zijn en langs de andere kant geloof dat hoe ik mij voel en ervaar vanbinnen in en als mijn interne, geheime gedachten en verlangens ook is wie ik 'werkelijk ben'? Misschien zijn beide zijden, wie ik ben vanbinnen en wie ik ben vanbuiten, wel twee kanten van eenzelfde muntstuk en misschien is geen één van beiden wie ik echt ben --- of misschien ben ik wel allebei, maar waarom is het dan dat ik 'mezelf' heb onderverdeeld in een 'binnen' en een 'buiten' - in de plaats van dat ik besta als één geheel, één en gelijk vanbinnen en vanbuiten?

Hier begint dus mijn proces van het onderzoeken waar en hoe ik besta in en als deze tweestrijd en afscheiding, waarin ik mijn 'binnen' en 'buiten' heb afgescheiden van elkaar en dus mezelf heb afgescheiden van mezelf --- hoe is het met andere woorden dat ik niet eerlijk ben met mezelf, waarin ik bijvoorbeeld het één zeg maar het ander denk, en het één doe maar het ander wil en verlang? Dit proces zal ik bewandelen zodat ik mezelf kan leren kennen als wie ik eigenlijk werkelijk ben, en zodat ik een stevige basis kan vormen en creëren in mezelf van waaruit ik mezelf kan uitdrukken zonder ooit op te geven. Omdat, als ik één en gelijk sta met en als mezelf, als ik Sta en Besta als één geheel, als een levende statement van 'dit is wie ik ben', dan ondersteun ik mezelf in al wat ik doe en dan is er geen enkele twijfel die bestaat in mezelf en die mij kan ondermijnen in mijn toewijding en toepassing.

Wordt Vervolgd in Dag 482

Dag 441: Als ik zo Makkelijk kan Opgeven - Besta Ik dan wel Echt?

Dit is een Verderzetting van "Dag 440: Hoe is de Reactie van Opgeven een Zelf Beschermings Mechanisme van de Geest", in mijn proces van het veranderen van een reactie van Opgeven - waarin, de reactie van Opgeven die ik hier specifiek aan het aanpakken ben, is in relatie tot wat ik in mezelf opmerkte tijdens mijn Squash lessen in de Squash Academie waar ik les krijg samen met verschillende andere mensen.

In de voorgaande blogs, vanaf Dag 436 ben ik dit proces begonnen met de 'eerste fase', namelijk het onderzoeken van hoe de ervaring/reactie van 'Opgeven' precies bestaat in mijn geest - met andere woorden: hoe wordt deze ervaring geactiveerd? Welke zijn de 'triggerpunten' die specifieke gedachten, backchat en emotionele reacties opwekken in mijn geest die uiteindelijk de ervaring/reactie van 'Opgeven' manifesteren in mezelf? En Welke zijn de componenten die de Ervaring/Reactie van 'Opgeven' in mijn geest constitueren? En hierin vond ik dat de meest fascinerende dimensie van hoe de emotionele ervaring/reactie van 'Opgeven' in mijn/de geest bestaat, is dat het een zelf-sabotage mechanisme is dat specifiek in functie staat van het limiteren van mezelf in hoe ik mezelf definieer in mijn geest door ervoor te zorgen dat ik zal opgeven alvorens een nieuwe vaardigheid te ontwikkelen/leren en wel specifiek net op het moment dat er een 'doorbraak' zou plaatsvinden - 'doorbraak', met andere woorden het moment waarop ik plots iets onder de knie krijg en mijn perspectief verandert van 'ik kan dit niet' naar 'hey, ik kan dit', en bijgevolg ook mijn idee van 'wie ik ben' in mijn geest zich 'uitbreidt' -- omdat die idee gebaseerd is op het geloof dat 'wie ik ben' gelimiteerd en afgebakend is door de specifieke vaardigheden die ik gedurende mijn leven ontwikkeld heb in mezelf en dat ik dus nooit werkelijk 'meer' of 'beter' zou kunnen zijn dan die gelimiteerde en afgebakende 'identiteits-structuur'.

In deze blog begin ik aan de volgende fase, namelijk het toepassen van geschreven en gesproken Zelf-Vergeving - waarin ik het patroon van de emotionele reactie/ervaring van 'Opgeven' uiteenhaal  en 'afbreek'/Vergeef/loslaat -- om dan in de volgende blog over te gaan naar de zelf-correctieve stellingen, waarin ik mezelf als het ware weer 'opbouw', door een script/programma uit te schrijven voor mezelf dat mijn nieuwe 'patroon' zal worden in het omgaan met de specifieke situaties waarin ik anders zou reageren met een emotionele ervaring van Opgeven, zodat ik mezelf niet meer zal laten compromitteren, limiteren en beperken in mijn vaardigheden door een emotionele ervaring.

Na deze fasen, test en evalueer ik mijn toepassing van dit proces in de fysieke werkelijkheid, met name in een moment waarin ik 'normaal gezien' in een emotionele reactie van opgeven zou gaan in mezelf --- en zo kan ik zien of er nog andere te onderzoeken dimensies verborgen liggen onder de eerste laag die ik tot dusver heb kunnen identificeren. Deze stappen/fasen - van Zelf-Onderzoek, Zelf-Vergeving en Zelf-Correctie en fysieke evaluatie - zal ik dan blijven herhalen tot de ervaring/reactie van Opgeven in mijn geest geen macht meer heeft over mij en ik als het punt van autoriteit sta in mezelf tegenover de ervaring/reactie van Opgeven.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een ervaring/reactie van Opgeven te gaan in mijn geest wanneer ik zie dat ik iets niet kan

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de emotionele ervaring/reactie van Opgeven wanneer ik vaststel dat ik iets niet kan, verbonden met een gedachte in mijn geest dat 'ik het nooit zal kunnen - ik geef maar beter gewoon op'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beïnvloeden in wie ik ben in relatie tot wat ik aan het doen ben, zoals squash spelen en oefeningen uitvoeren, door emotionele ervaringen, verbonden met backchat en gedachten van 'ik zou maar beter opgeven' en 'ik zal het toch nooit kunnen' die opkomen in mezelf --- in de plaats van in te zien dat deze emotionele ervaringen van 'opgeven' en de gedachten van 'ik geef maar beter op' afkomstig zijn vanuit het systeem van de geest waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren, als een gelimiteerd systeem dat enkel geïnteresseerd is in de eigen overleving en mij dus opzettelijk zal saboteren in relatie tot het leren kennen van nieuwe dingen en het ontwikkelen van nieuwe vaardigheden en het uitbreiden van mijn gewaarzijn van mijn wereld en mezelf, zodat het zijn structuur kan behouden van gelimiteerde zelf-definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van zwakheid in mijn fysieke lichaam wanneer de emotionele ervaring van opgeven opkomt in mezelf, verbonden met de gedachten van 'ik geef maar beter op' en 'het zal mij nooit lukken', als reactie op een gedachte in mijn geest waarin ik vaststel dat ik een specifieke oefening of handeling of beweging niet kan - en die energetische ervaring in mijn lichaam te definieren in en als de backchat van 'ik kan niet meer' en 'ik wil niet meer verder doen' en 'het heeft geen zin' en 'wat maakt het uit' -- en daarin mezelf te laten sturen door deze energetische ervaring door dan uiteindelijk geen moeite meer te doen in de oefening en fysiek mijn schouders te laten zakken en mezelf aan de kant te willen gaan zetten of mijn racket de grond op gooien of de les uit te wandelen --- in de plaats van in te zien dat energie altijd werkt in polariteiten en dat, als ik een negatieve energie macht laat hebben over mijn fysieke handelingen en over wie ik ben vanbinnen en de beslissingen die ik maak, dan is dat een teken dat ik mijn macht heb weggegeven aan positieve energieëen en dat ik positieve energie laat bepalen wie ik ben vanbinnen en welke beslissingen ik maak in mijn leven --- in de plaats van stabiel te blijven in mezelf en wie ik ben vanbinnen en de handelingen die ik uitvoer en de beslissingen die ik maak te baseren op wat het beste is voor mezelf --- namelijk bijvoorbeeld verderzetten met de oefening en mezelf de kans te geven om door mijn denkbeeldige limitaties te breken en mijn vaardigheden en gewaarzijn in deze wereld en realiteit uit te breiden - en dus niet zomaar mijn vertrouwen te plaatsen in een Energie die 'positief aanvoelt' door te denken van 'het is Positief, dus het zal wel het beste zijn voor mezelf'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat als ik zo makkelijk onderuit gehaald kan worden door een energetische/emotionele ervaring, verbonden met gedachten in mijn geest die mij in het oor fluisteren dat ik moet opgeven waar ik mee bezig ben en dat ik het niet kan en nooit zal kunnen en dat het niet uitmaakt enzovoort - dat dat een teken is dat ik niet stevig en stabiel in mijn schoenen sta en dat ik niet duidelijk en rechtuit ben met mezelf in verband met wie ik ben in en als wat ik doe en dat ik bijvoorbeeld mijn beslissingen laat maken door gevoelens en emoties en energetische ervaringen in mezelf zonder zelf werkelijk verantwoordelijk te staan voor de consequenties van die beslissingen --- waardoor ik dan ook zeer makkelijk te beïnvloeden ben in mijn beslissingen en heel makkelijk bestuurbaar ben door gedachten, gevoelens en emoties zonder zelfs op welke manier dan ook te zien of die gedachten, gevoelens en emoties en de beslissingen die ik maak op basis van die gedachten, gevoelens en emoties, al dan niet het beste is voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wat het beste is voor de geest, in en als positieve gevoelens/energie, niet noodzakelijk het beste is voor mezelf in en als het fysieke lichaam --- omdat de geest een systeem is dat in afscheiding bestaat van het fysieke lichaam en niet geïnteresseerd is in mijn bestaan als fysiek levend wezen, maar enkel bekommerd is om haar eigen voortbestaan als Energie - en dat als ik dus gevoelens vertrouw en macht geef over mijn fysieke handelingen en beslissingen - dat ik dan beslissingen zal maken die consequentieel zijn voor mijn fysieke lichaam en voortbestaan

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf bijgevolg ook niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat negatieve energie ook niet te vertrouwen is en dat - gewoon omdat ik mij ergens negatief over voel, zoals het uitvoeren van een oefening of doorzetten in een les, dat dat niet wil zeggen dat ik dat dan ook niet moet doen --- het wil enkel zeggen dat deze specifieke handeling/situatie consequentieel zal zijn voor de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn fysieke handelingen en beslissingen te zien op basis van gezond verstand en op basis van wat het beste is voor mezelf in en als mijn fysieke bestaan hier op aarde - en dan gewoon te doen wat duidelijk het beste is voor mezelf, zoals bijvoorbeeld verderzetten in een oefening/les en nieuwe vaardigheden bijleren, zonder mezelf daarin te laten beïnvloeden door gedachten en emotionele reacties/ervaringen --- omdat die gedachten en emoties mij enkel zullen saboteren in het maken van beslissingen die eigenlijk het beste zijn voor mezelf als fysiek levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met gedachten die opkomen in mijn geest van 'ik kan dit niet' en 'het zal mij nooit lukken' en 'ik geef maar beter gewoon op' door daar dan op te gaan reageren met een emotionele ervaring van zwakheid en machteloosheid en door dan te willen opgeven wat ik aan het doen ben - in de plaats van in te zien dat die gedachten opzettelijk opkomen in mijn geest om een emotionele reactie los te krijgen van/in mezelf en op zich eigenlijk niets te maken hebben met mijn eigenlijke fysieke handelingen of realiteit omdat de gedachte van 'ik kan dit niet' en 'ik zal dit nooit kunnen' is geen eigenlijke vaststelling die gebaseerd is op de realiteit van de situatie - omdat ik in de leerfase zit van het integreren van nieuwe informatie of een nieuwe beweging en ik dus nog niet eens de kans heb gekregen om aan mezelf te laten zien dat ik het wel kan --- en dus zijn die gedachten opzettelijke stellingen van zelf-limitatie in mezelf waarin ik mezelf aan een zeer korte leiband houdt in mezelf door, terwijl ik iets nieuw aan het leren ben, al te gaan vaststellen van 'ik kan dit niet' en 'ik zal dit nooit kunnen' en 'ik geef maar beter gewoon op'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik mezelf identificeer met de gedachten in verband met opgeven, verbonden met een emotionele ervaring van zwakheid en machteloosheid en het verlangen om op te geven - dit een teken is dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gelimiteerde systeem van de geest en dat ik dus nooit werkelijk heb bestaan als wie ik werklijk ben, namelijk als het potentieel van het fysieke lichaam in deze fysieke werkelijkheid, waarin de mogelijkheden van wat ik kan en wie ik ben niet zomaar beperkt kunnen worden tot gedachten en ideëen in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik beïnvloed kan worden in mijn fysieke handelingen door negatieve energie die opkomt in mezelf, zoals een negatieve ervaring van opgeven, verbonden met specifieke negatieve gedachten - dat dat dan een teken is dat het startpunt van waar ik mee bezig ben in mijn fysieke handelingen in wezen positieve energie is - en dat ik dus in mijn geest zit te participeren in allerlei positieve gedachten en energie en dus niet werkelijk mezelf uitdruk in en als wie ik werkelijk ben als de stabiliteit van het fysieke lichaam --- omdat, als ik mezelf zou uitdrukken vanuit en als wie ik werkelijk ben als de stabiliteit en simpliciteit van het fysieke lichaam, dan zou ik mezelf gewoon bewegen in de fysieke werkelijkheid volgens en op basis van wat ik kan zien dat het beste is voor mezelf - en dan zou ik niet bestuurbaar of beïnvloedbaar kunnen zijn door gevoelens of emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd, wanneer de emotionele ervaring van opgeven opkomt in mezelf, in dat moment te beseffen dat deze negatieve ervaring als reactie op de vaststelling in mijn geest dat ik iets niet kan - impliceert dat ik in mijn geest een positieve ervaring heb geassocieerd met het 'kunnen' van wat ik probeer te doen --- en dat ik daarin dus de negatieve ervaring in mezelf heb gemanifesteerd die dan uiteindelijk opkomt wanneer ik merk dat ik het 'niet kan' --- in de plaats van stabiel te blijven in mezelf en één en gelijk te staan met wat ik doe in het besef dat wat ik doe, en wat ik al dan niet 'kan' niet bepaalt 'wie ik ben', in termen van of ik al dan niet 'positief' of 'negatief' in waarde ben --- ik blijf nog steeds mezelf, wat ik ook doe of kan of niet kan



Tot hier ga ik in deze reeks zelf-vergeving statements en ik ga in Dag 442 verder met de zelf-correctieve statements