I'd like to go back now please

 

 

 This is a continuation of my previous post "Support"

 I've noticed an interesting point or 'program' come up lately. Alongside this process I've been walking of sort of sinking deeper and deeper into the nitty gritty of reality. The real deal, and really coming to grips with the severity of the issues in existence as myself.

There is this point, as almost this belief that 'oh I could just go back to being completely ignorant and suppressed and blissfully unaware of what's really going on if I wanted to'. Like a 'back-door' or a 'fail-safe' in the mind. As if I have a choice. I mean obviously I do always have a choice, whether to 'face the music' of and as reality, or whether to pretend to be blind and unaware. You do always have the choice to 'go back' and choose the mind and pretend that process isn't real, and all the things you've realized and seen and walked were 'just a dream' in a way. And that what's real is the mind, where things feel cozy and comfortable and there's not a cloud in the sky.

And in a way so far my process has been 'easy'. Walking the conscious mind, the subconscious mind has been 'easy'. But it's with walking the unconscious mind, or the quantum physical, or whatever it is that I've been walking more recently, that things have been more 'tough'. And that I've come to understand as well that this is not going to be a 'walk in the park'. And that there is a lot of pain and suffering within existence, a lot of deep separation and a lot of 'challenges' ahead.

So anyways I've just been noticing this very 'subtle' experience or sneaky little thought sitting there way in the back of my mind. Which also seems specific to my mind perhaps, in terms of how I've always lived in total disconnection. Never quite grasping the seriousness or 'realness' of my actions, and the fact that every action has a consequence. Many times within my process, the main reason why I kept 'falling' back into specific experiences and create timeloop after timeloop, was this sneaky little thought of 'oh whats the harm'. Not realizing or recognizing the seriousness of process. Not having my feet on the ground. And almost believing that at the end of the day, 'nothing really matters'. Not really believing in 'consequences'. Because in the mind, there is no such thing as 'consequences'. Energy as emotions and feelings operates on the very 'principle' that you can 'lose yourself' and there will be no consequences. That 'it's fine' to lose yourself in this feeling/emotion/energy. While, reality is like the opposite of that lol. EVERYTHING has consequences. And that can be a tough pill to swallow when you come from lala-land as all the numerous delusions in the mind and are used to believing you can get away with anything.

But I did realize that how this sneaky little bastard of a thought is specific to my mind, is that it is just based on FEAR. And that fear is also coming from the mind as some sort of self-protection mechanism. Where the mind will be like 'oh no! You don't want to become aware of reality! You don't want to walk that process! It will be horrible!' lol. And then it will come in with that sneaky thought of 'you can always go baaaack...' as the point of 'comfort'. The 'looking for comfort from my fear'. Instead of simply realizing the fear, realizing it's not real, and just continue walking.

www.desteni.org

www.desteniiprocess.com

www.destonians.com

www.eqafe.com

 

I've been here before...

This is a continuation of the previous post "Forcing yourself to Face what's Here"

Ever since starting this process, or 'decision', to face the things that I tend to avoid I have realized that if you want to really 'live' in awareness of the things that you've faced, it takes a lot of effort lol

I found that when you push yourself to really 'see' who you are and you go through the process of letting go and 'starting over', it kind of feels like a rebirth. Like you start afresh, with a new perspective, a new drive and a new awareness.

But, similar to when you were 'newly born' as a baby, there's also a tendency to sort of 'let things happen'. Like this point of, "OK I got here, now it's just coasting from here on out". It's a point of 'forgetfulness' in a way. Forgetting that actually, you've been here before. At this exact same point of being 'reborn', but then you just kind of 'allowed things to happen' and here you are again - having gone through another cycle of being programmed and conditioned into becoming something and someone that isn't who you really are.

Just because you got real and faced some things and are now 'here' doesn't mean shit. The real proof is going to be in whether or not you are going to stay 'here'. Will you make absolutely sure that the same shit doesn't just happen again, or will you go into forgetfulness?

The mind is extremely clever and cunning in its design. If you don't push yourself in every moment to 'stay real' and be honest with yourself, it is so easy to get lost again. Because, a part of you - a big part of you - WANTS to go into the mind. It WANTS to forget and be blissfully unaware. The mind just provides the platform for it. At the end of the day it's you who chooses to use that platform.

Dag 303: Mensenrechten en Ouderschap - Staat 'Onschuld' gelijk aan 'Onwetendheid'?

Deze blog is een verderzetting van "Dag 302: Mensenrechten en Ouderschap - Het Contrast tussen de 'Kindertijd' en de 'Realiteit'" maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders hun kinderen opzettelijk willen in een 'bubbel wereldje' houden als een gelimiteerde en beperkte visie op de wereld - en hun kind opzettelijk dom willen houden, zogezegd om de 'kinderlijke onschuld' en het 'geluk van het kind' te beschermen en zo lang mogelijk intact te houden - door hen in het ongewisse te laten van al de zogezegde 'negatieve' dingen in de 'echte wereld'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de echte wereld' als de economische en politieke systemen in en als het leven op aarde, en al wat te maken heeft met de het praktische overleven en leven hier op aarde, op zich niet 'negatief' is - maar dat de mens zich er negatief bij VOELT, hetgeen meer te maken heeft met de inferioriteit die de mens heeft toegestaan te bestaan in zichzelf, ten gevolge van een ondermaatse opvoeding, waarin kinderen nooit ondersteund geweest zijn om de realiteit grondig te leren kennen en om te kunnen omgaan met de realiteit in eenheid en gelijkheid, als een 'co-creator' van het leven op aarde --- en dat dus die 'weerstand' die ouders ervaren in verband met 'de echte wereld' waar ze hun kinderen zogezegd van willen 'beschermen', in wezen niet ECHT is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders hun eigen toegestane inferioriteit die ze in zichzelf ervaren tegenover 'de echte wereld' als al de structuren en systemen in de wereld en de menselijke samenleving, ten gevolge van een opvoeding die hen niet heeft ondersteund om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor die wereld of om inzicht te hebben in die wereld - overdragen op hun eigen kinderen door niet in te zien dat ze, op dezelfde manier als wat hun ouders met hen deden, hun kinderen dom aan het houden zijn, door die domheid te verwarren met 'onschuld' die zogezegd 'beschermd' moet worden, en door niet in te zien dat het contrast dat zij zien met de zogezegde 'onschuld' in het kind en de zogezegde 'schuld' in de 'echte realiteit/wereld', enkel in hun geest bestaat als een persoonlijke ervaring van inferioriteit, die puur het gevolg is van de domheid die door hun ouders in hen ook geprogrammeerd geweest is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een kind en een mens die voldoende ondersteund is tijdens de kindertijd om inzicht te hebben in de realiteit, en om te kunnen omgaan met de systemen die bestaan in onze realiteit vanuit begrip en inzicht en zelf-verantwoordelijkheid - zich ook niet inferieur zal voelen tegenover die realiteit, en ook geen weerstand zal ervaren tegenover die realiteit, en dus die realiteit niet zal zien als een bedreiging of iets 'hard' of 'slecht' --- en dat mensen de zogezegde 'echte wereld', als de structuren in de menselijke samenleving zoals politiek en economie, enkel ervaren als 'hard' en 'negatief' en 'bedreigend', omwille van de onwetendheid en het gebrek aan inzicht dat ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf tegenover die realiteit, waardoor ze zich klein, onbeduidend, machteloos en verloren voelen in een wereld die ze niet begrijpen, omdat ze nooit ondersteund geweest zijn door hun ouders om die wereld te begrijpen, omdat hun ouders hun zogezegde 'onschuld' wilden beschermen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat veel problemen in de wereld het gevolg zijn van het feit dat ouders de zogezegde 'onschuld' die ze associeren met 'kind zijn' en die ze zien in het kind, definieren in en als 'onwetendheid' in verband met 'hoe de wereld echt werkt' - en dat ouders daarin geloven dat ze die 'onschuld' in het kind zullen 'kwetsen', als ze het kind werkelijk zouden onderwijzen in hoe de wereld echt in elkaar zit, als ze de 'waarheid' van de realiteit zouden vertellen --- omdat ze niet inzien dat die 'gelukzalige onwetendheid' die ze zien in het kind in wezen de 'gelukzalige onwetendheid' is die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf, als tegenpool van hun angsten in verband met 'overleven in de wereld' - en dat ze dus zelf ook nooit de 'echte wereld' hebben gezien, omdat ze alleen maar hun angsten zien die ze gekopieerd hebben van hun ouders in verband met 'de realiteit' en 'overleving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders precies dezelfde angsten in verband met 'de realiteit' en 'overleving' programmeren in hun kinderen, net door de 'onschuld' als 'gelukzalige onwetendheid' in het kind te willen beschermen --- omdat beide twee delen zijn van eenzelfde polariteit van positieve gevoelens en negatieve emoties - en omdat ze niet inzien dat het kind geen van beide is, het kind is HIER en beoordeelt de realiteit nog niet

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de enige manier om het kind werkelijk te ondersteunen is om het kind de realiteit te laten zien als hoe het werkelijk is, zonder angsten te plaatsen of oordelen te plaatsen over dingen - om zo het kind klaar te stomen en voor te bereiden om te kunnen op de meest efficiente manier omgaan met zijn omgeving, zonder angst en zonder oordeel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders in zichzelf die polariteit hebben gecreëerd van een negatieve 'harde'/'slechte' realiteit/wereld en langs de andere kant een 'gelukzalige onwetendheid' als een vlucht van die zogezegde 'harde realiteit' --- en dat ze hun kinderen programmeren in precies hetzelfde construct - door nooit verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en in te zien dat de angsten die ze ervaren tegenover de realiteit net een gevolg is van de 'onwetendheid' die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf, waarin ze gewoon angst hebben van het onbekende -- omdat, als ze voldoende inzicht zouden hebben in hoe alles werkt, dan zouden hun omgeving en wereld kunnen sturen en besturen zonder angst, aarzeling, twijfel of onzekerheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst en weerstand van mensen tegenover 'de echte wereld' als de politieke en economische structuren  - hetzelfde is als het kind dat angst heeft van de donkere ruimte in zijn kleerkast --- het is niets dan angst van het onbekende, dat het resultaat is van een opvoeding waarin het kind niet ondersteund geweest is in het ontwikkelen van een inquisitieve en onderzoekende ingesteldheid en gezond verstand -- en dat, het verlangen van de ouder om het kind te troosten en te beschermen tegen die angsten, hetzelfde is als het verlangen van de ouder/mens om te vluchten van zijn angsten in 'entertainment' als 'gelukzalige onwetendheid' --- en dat, gezond verstand zou zijn om het kind te tonen dat die angsten niet echt zijn, en om samen met het kind de duisternis te onderzoeken en ontleden in het besef dat inzicht en begrip het beste medicijn zijn tegen onwetendheid en dus 'angst van het onbekende'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het de verantwoordelijkheid is van de ouder om zichzelf en de realiteit te onderzoeken, en om de ervaring van inferioriteit en angst en weerstand tegenover 'de wereld' in zichzelf stop te zetten, en om verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit door er één en gelijk mee te staan --- omdat het kind nooit meer zal kunnen worden dan wie de ouder zelf is, waardoor een ouder die zich inferieur voelt tegenover de realiteit, enkel die inferioriteit zal overdragen op zijn kinderen


Wordt vervolgd in Dag 304




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs

Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve

Probleem:

Het negatieve wordt onderdrukt en genegeerd in onze collectieve en individuele zoektocht naar en obsessie met het Positieve en tegelijkertijd wordt het negatieve bevestigd en versterkt omdat we niet inzien en beseffen dat positief en negatief twee zijden van dezelfde medaille zijn die elkaar ondersteunen, verstevigen en in stand houden.

Wat de mens doet in zichzelf, namelijk proberen het negatieve te negeren, ontvluchten en onderdrukken, is wat er gebeurt in de fysieke realiteit als het 'leven op aarde' - namelijk het zogezegde 'negatieve', datgene dat mensen een 'slecht' gevoel geeft en dat mensen beoordelen als 'slecht' en 'negatief' wordt naar de achtergrond gedrukt, genegeerd en onderdrukt - zonder dat we beseffen dat de situaties en manifestaties in deze realiteit die wij beoordelen als 'negatief', in wezen de gevolgen zijn van onze obsessie met het 'positieve' -- zoals een verstoord ecologisch organisme dat een gevolg is van het onuitputtelijke verlangen van de mens naar de grondstoffen van de aarde om onze 'feel-good' consumptie-producten mee te produceren en ongezonde, misbruikende relaties die de mens gecreëerd heeft tussen zichzelf en de natuur, allerhande fysieke en mentale stoornissen en ziektes als een gevolg van vervuilde, toxische en gemanipuleerde voeding en omgeving, meer dan de helft van de mensheid die in armoede en zelfs hongersnood bestaat om de hebzucht van een elite aantal mensen naar het hoogste positieve gevoel en de grootste rijkdom te voeden, uitbuiting van arbeiders in derdewereldlanden door bedrijven om het 'consumptie-tempo' van de 'welvaartslanden' te kunnen volgen, etc.

Het probleem hierin is niet alleen dat we al die 'negatieve' gevolgen manifesteren door het 'positieve' na te jagen - maar het grootste probleem is dat we die 'negatieve' gevolgen opzettelijk NEGEREN, omdat het ons een 'negatief' gevoel geeft, en wij willen ons niet negatief voelen --- we willen ons enkel positief voelen, dus negeren we datgene dat net het meest onze aandacht nodig heeft, en blijven we verder bestaan in en als een 'levensstijl' die de problemen enkel erger maakt, terwijl wij onszelf opzettelijk onwetend en blind houden.

Elk mens heeft zijn eigen positieve 'imago'/'persoonlijkheid'/'karakter'/'zelf-beeld', zijn eigen persoonlijke 'interesses' waar hij zich mee identificeert en waar hij zich persoonlijk positief en goed ('belangrijk' en 'speciaal') in kan voelen en zijn eigen 'positieve uitstraling' op de één of andere manier --- dat is immers de basis van onze 'relaties', we voelen ons aangetrokken tot bepaalde positieve eigenschappen die we zien in de 'uitstraling' van een ander mens, en dus doen we ons best om zoveel mogelijk positieve eigenschappen te bezitten en 'uit te stralen' en de negatieve eigenschappen in onszelf te onderdrukken en verbergen. Maar tegelijkertijd leven we in een wereld die op elk vlak op instorten staat, een wereld vol misbruik en vol lijden, een wereld van uitbuiting, moord, verkrachting, massale kindersterfte, hongersnood, armoede, corruptie en vervuiling - wat is er eigenlijk 'positief' in en aan deze wereld - aan de wereld die wij, mensen, gecreëerd hebben? De zonsondergang (wanneer ze niet 'vervuild' is door de smog die van onze steden komt)? De sterrenlucht (wanneer die niet vervuild is door het 'licht' dat van onze steden komt)? De zee (wanneer die niet vervuild is door olie, plastiek en andere schadelijke chemische stoffen die bedrijven in zee dumpen)? De fauna en flora in de bossen (wanneer die niet met uitsterven bedreigd zijn door een vervuiling van de bodem en het verdwijnen van de bijen)?

Wij hebben van deze aarde, die op zich nooit positief noch negatief was, iets 'negatief' gemaakt omdat wij verlangden om ons 'positief' te voelen in onze eigen geest, onze persoonlijke innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties en een 'alternatief', afgescheiden wereldje te hebben van positieve gevoelens - en het is fascinerend dat, hoe meer de wereld om ons heen 'negatief' wordt ten gevolge van onze voortdurende negatie en opzettelijke onwetendheid van de problemen, hoe meer wij die 'negatiefheid' uit onze perceptie gaan proberen te filteren en ons gaan proberen te 'concentreren' op het 'positieve' --- hetgeen uiteraard de problemen op aarde enkel erger zal maken.


Oplossing:

De oplossing is dat wij mensen, door een proces van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie te bewandelen, onszelf uit ons 'persoonlijke', alternatieve wereldje in en als de geest halen, en inzien dat elke positieve ervaring in onszelf een leugen en een illusie is - omdat er nu eenmaal niets 'positief' is aan deze realiteit. De oplossing is dat we onszelf in de eerste plaats de vraag stellen 'Waarom verlang ik om mij positief te voelen in de eerste plaats?' en dat we durven eerlijk te zijn met onszelf dat we al die tijd probeerden weg te vluchten van de negatieve gevoelens in onszelf, van de angsten, de onzekerheden, de frustraties, de schaamte, de schuldgevoelens, het verdriet en de spijt - net zoals we in en als het globale economische systeem constant proberen 'wegvluchten' van de 'negatieve' situaties zoals armoede, hongersnood en verlies van geld en schoonheid/relaties.

Het is belangrijk dat we inzien dat 'negatiefheid' eigenlijk maar een gevoel is, een gevoel/emotie dat bestaat in onszelf, een voorgeprogrammeerde reactie op wat we zien met onze ogen - en dat het op zich niet eens echt bestaat. Negatieve ervaringen en gevoelens en de angst van negatieve gevoelens 'bestaat' enkel in onszelf omdat positieve gevoelens en het verlangen om ons positief te voelen in onszelf 'bestaat' --- dus, door ons positief te willen voelen, creëren we net de negatieve ervaring in onszelf, hetgeen op zijn beurt dan weer het verlangen naar een positieve ervaring creëert.

Want, zolang we bepaalde dingen die we zien in deze wereld beoordelen als 'negatief', zullen we er nooit naar willen kijken en zullen we altijd proberen die dingen te negeren en onderdrukken, net zoal wat we doen met de dingen in onszelf die we beoordelen als 'negatief' --- en, als we er niet naar kijken, kunnen we het niet onderzoeken, en als we het niet onderzoeken, kunnen we niet begrijpen hoe het ontstaan is en hoe we het kunnen oplossen.

De oplossing is dus om dat hele energetische systeem in onszelf van positieve en negatieve gevoelens, van verlangens en angsten, van zelf-zekerheid en zelf-onzekerheid, van mooi en lelijk, van goed en slecht, van aantrekkelijk en onaantrekkelijk, etc.. te stoppen -- en te bestaan als wie we werkelijk zijn, als HIER, één en gelijk met de realiteit die hier is, zonder die realiteit te beoordelen.

Hiervoor is het echter nodig om een proces te bewandelen van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie - omdat we niets in deze 'uiterlijke' fysieke realiteit kunnen manifesteren, wanneer het niet al bestaat in en als onze 'innerlijke' werkelijkheid als hoe wij in relatie staan met onszelf. Om dus één en gelijk te kunnen staan met de fysieke werkelijkheid die HIER bestaat, zonder die te beoordelen, moeten we eerst één en gelijk kunnen staan met onszelf zonder onszelf te beoordelen --- omdat, het 'positieve' en het 'negatieve' heeft nu eenmaal absoluut niets te maken met wat hier bestaat in en als deze fysieke realiteit, het 'positieve' en 'negatieve' is GEVOELENS, die enkel bestaan in onszelf in en als de menselijke geest.


Beloning:

De beloning zal zijn dat we leren om onszelf te aanvaarden als wie we werkelijk zijn, en onszelf de kans geven om ons ware potentieel te ontdekken, omdat we niet meer bepaalde delen van onszelf beoordelen als 'slecht' en 'negatief' - omdat we dus ook niet meer in ontkenning en onderdrukking bestaan van bepaalde delen van onszelf --- hetgeen ons de vrijheid geeft om onszelf te verkennen en uitbreiden op alle vlakken, zonder limitaties.

Ten gevolge daarvan, zullen we ook oog in oog durven staan met wat we van deze wereld gemaakt hebben - omdat dat enkel mogelijk is wanneer we stoppen met onszelf te beoordelen of beschuldigen, maar wanneer we enkel vaststellen wat HIER bestaat. En wanneer we onszelf toestaan te zien hoe deze wereld functionneert, wat de problemen zijn, waar er dysfuncties zijn in hoe de mens in relatie staat met de natuur, met zichzelf en met elkaar, zonder die problemen en dysfuncties te beoordelen als 'slecht' of 'negatief' - dan kunnen we overgaan tot het ontwerpen van en werken aan oplossingen om de 'imbalansen'n 'verstoringen' en 'dysfuncties' te herstellen en corrigeren - net zoals we de imbalansen, verstoringen en dysfuncties in onszelf hebben hersteld.


Wordt vervolgd in Dag 258