Dag 739: Hoe je Schrijft is Wie je Bent

Iets wat ik doorheen mijn Reis naar Leven en mijn schrijven naar vrijheid geleerd heb is de waarde van woorden, en specifiek de waarde van schrijven. Door schrijven kan je jezelf leren kennen, je kan de verborgen ruimtes en kamertjes in je geest openen, jezelf ontdekken en jezelf creëren als wie je wil zijn en hoe je eigenlijk wil leven. Dit laatste gedeelte kan echter pas gebeuren wanneer je in de eerste plaats schrijft op een manier waarop je jezelf zal leren kennen.

Het is immers pas wanneer je ontdekt wie je eigenlijk echt bent onder de lagen van je geest als wie je doorheen je leven bent gaan geloven dat je bent. Je hebt bijvoorbeeld misschien een idee in je geest van wie je wil zijn en hoe je je wil voelen in je leven en dat idee gaat gepaart met een positief gevoel en dus geloof je dat dat vanuit jezelf komt, dat dat werkelijk is wie jij WIL zijn. Maar in wezen is dat idee en het gevoel dat ermee verbonden is volledig afkomstig vanuit je geest hetgeen een systeem is dat opgebouwd is uit een zelf-beeld, een identiteit en een persoonlijkheid die je middels allerlei invloeden doorheen je leven in jezelf gecreëerd hebt. Maar die geest - dat zelf-beeld, die identiteit en persoonlijkheid - is niet wie je eigenlijk werkelijk bent.

Je geest zal jouw beslissingen steeds sturen door middel van gevoelens. Iets waar je een goed gevoel bij krijgt - het hoeft zelfs niet per se een goed gevoel te zijn, maar eerder een bepaalde ervaring in jezelf waar je jezelf als het ware in 'herkent', iets wat voor jou 'eigen' aanvoelt. En aangezien die beslissingen gebaseerd zijn op wat je geest, als het vooropgebouwde systeem in jezelf,  ziet als 'juist' omwille oftewel gevoelens en/of geloofsystemen (dewelke beide dingen zijn die van 'ergens' afkomstig zijn, maar niet van jezelf), zijn ze niet gebaseerd op een waarachtig begrip van wat het beste is voor jezelf aangezien je in wezen niet eens weet wie je zelf bent. Je kan misschien dus wel denken en geloven dat je doet wat het beste is voor jezelf, maar als je jezelf niet echt kent kan je ook niet echt zien of weten wat werkelijk het beste is voor jou.

Schrijven in de Reis naar Leven en schrijven naar vrijheid is schrijven vanuit dat startpunt als het besef dat je jezelf in wezen nog niet echt kent. Al wat je eigenlijk 'kent' van jezelf is wie je altijd geweest bent en hoe je jezelf als het ware 'aanvaard' hebt doorheen je leven. Schrijven naar vrijheid wil dus zeggen dat je schrijft op onderzoekende wijze met als oogpunt het leren kennen van wie je bent vanbinnen, en specifiek wie je bent als je gedachten, gevoelens en gedrag. Waar komen je gedachten vandaan? Hoe is het dat je gevoelens en emoties ontstaan in jezelf? Waarom gedraag je zoals je je gedraagt? Is het zelf-beeld dat je doorheen je leven hebt opgebouwd werkelijk wie je bent? Enzovoort.

Als je schrijft vanuit dat opzicht dan kan je schrijven jou ondersteunen om te ontdekken en te worden wie je werkelijk bent, terwijl als je schrijft vanuit je gedachten en interne ervaringen dan zal je dat ook ondersteunen en versterken.

Meer in Dag 740

Dag 725: Raak je jezelf zoek in de Zoektocht naar Jezelf?

Deze blog is een verderzetting van Dag 724: Het aspect van zelf-verantwoordelijkheid in de ervaring van inferioriteit en specifiek op het punt van het veranderen van het gedachtenpatroon van competitie en vergelijking. Dit patroon is gebaseerd op een angst om 'minder' te zijn dan anderen en een verlangen om 'meer' te zijn. Het fascinerende aan dit patroon is dat je jezelf uiteindelijk verliest in die angst dat je minder bent en dat je daardoor die angst als het ware manifesteert.

Hoe meer je je immers zorgen maakt over wie je bent in vergelijking tot anderen, hoe minder je naar jezelf kijkt en voor jezelf zorgt en je eigen uniekheid, kracht en uitdrukking ontwikkelt. Voor je het weet zie je enkel hoe anderen 'zoveel beter' zijn dan jezelf wanneer je naar hen kijkt. Je ziet jezelf niet meer omdat je zoveel tijd besteed hebt aan het kijken naar anderen.

Wat ik bij mezelf gemerkt hebt wanneer het aankomt op dit patroon van vergelijking met anderen, is dat je het uiteindelijk zo gewend raakt om steeds je ogen (externe fysieke zowel als interne mentale ogen) te richten naar anderen, dat je het gevoel krijgt dat je jezelf zo snel en zo makkelijk verliest. Vanaf het moment dat je naar anderen buiten jezelf begint te kijken, verlies je jezelf immers even uit het oog. Als je dit dus vaak doet, raak je steeds verder en verder zoek in je eigen geest.

Ironisch genoeg geraak je zoek in de zoektocht naar jezelf. Wanneer je jezelf vergelijkt met anderen ben je in wezen op zoek naar je eigen identiteit. Je wil erachter komen 'wie je bent' in vergelijking met anderen. 'Ben ik meer?', 'ben ik minder?', 'zijn zij beter dan mij?', 'ben ik goed genoeg?', 'heb ik wat zij hebben?', enzovoort.

Je zoekt naar je plek in je wereld en omgeving en een 'definitie' van jezelf, maar daarin raak je jezelf net kwijt. Je beseft niet dat je eigenlijk simpelweg 'hier' bent, in de simpliciteit van je eigen ademhaling en fysieke aanwezigheid. Elke keer je in de gedachten gaat in je geest op zoek naar wie je bent in vergelijking met en relatie tot andere mensen, raak je voor een moment je gewaarzijn kwijt van wie je werkelijk bent als zijnde je eigenlijke gewaarzijn in het moment, je fysieke aanwezigheid in en van het moment.

Hoe meer je dan participeert in deze illusoire zoektocht van het zelf in het vergelijken van jezelf met anderen in je gedachten, des te meer je uiteindelijk het gevoel begint te krijgen dat je jezelf kwijt geraakt bent en dat je zelfs niet eens meer bestaat.

Wordt vervolgt in Dag 726

Dag 670: Waarom voelen We Ons Vaak Ongemakkelijk wanneer we Complimenten Krijgen?

Vandaag was er een moment waarin ik aan het praten was met twee andere mensen, en één ervan gaf complimenten en positieve commentaar op iets wat ik gemaakt had en in dat moment wist ik even niet hoe ik daarop moest reageren, dus zei ik van 'ok, bedankt voor de feedback, dat zijn nogal lovende woorden'.

Waarom is het dat we over het algemeen niet goed weten wat te doen met complimenten? Waarom ervaren we het alsof we in dat moment waarin we een compliment krijgen plots onder een spotlicht gezet worden en we even niet goed weten wat te zeggen of 'hoe te reageren'?

Ik bedoel, misschien is de vraag wel 'waarom vinden we het zo belangrijk dat we op 'de juiste manier' reageren?', want dat is uiteindelijk waar dat gespannen en ongemakkelijke, onzekere gevoel vandaan komt, is omdat je op een 'politiek correcte' manier wil omgaan  met dit moment. En wat 'politiek correct' is, is dat je bijvoorbeeld nederig bent, dat je kan laten zien dat je het krijgen van aanzien van anderen niet zo belangrijk vindt en dat het je niet echt raakt.

Maar, in alle eerlijkheid raakt het je wel. Eigenlijk voel je je wel zeer goed, en zelfs 'speciaal', omdat je dat compliment gekregen hebt. In wezen is de voornaamste reden waarom we niet goed weten wat te doen met zo een moment van becomplimenteerd worden, omdat we in dat moment plots rechtstreeks geconfronteerd worden met ons diepste verlangen dat we over het algemeen niet laten zien aan onze omgeving.

En dat verlangen is om aanzien, erkenning en waardering te krijgen van andere mensen, en om gezien en opgemerkt te worden om de dingen die we doen. Het verlangen dat iemand opmerkt wat we gemaakt of gecreëerd hebben en zegt van 'wauw, wat goed zeg!'. Ik bedoel maar, dat is wat we doen met onze kinderen, in onze relatie met kinderen overdrijven we die reactie van 'wauw!', 'goed zeg!', 'wat knap!', wanneer ze een tekening gemaakt hebben of zelf hun schoenen hebben kunnen dichtveteren, omdat we weten hoe ze erop reageren.

We weten dat als we die uitdrukking maken naar kinderen toe, van overdreven onder de indruk te zijn van wat ze gedaan en gemaakt hebben, dat het kind zal reageren binnenin zichzelf met een 'speciaal' gevoel. En je ziet het ook op hun gezicht, je ziet hoe ze helemaal oplichten wanneer je dat soort waardering laat zien.

Wij volwassenen zijn gewoon zo goed geworden in het verbergen van die reactie en van dat verlangen om dat soort waardering te krijgen van onze omgeving. En wanneer je dan geconfronteerd wordt met een compliment, en je met andere woorden precies krijgt waar je steeds stiekem naar hebt gezocht, dan wordt je tegelijkertijd geconfronteerd met dat diepste punt in en van jezelf, het geheime verborgen verlangen waarvoor je doorgaans zo goed je best doet om het verborgen te houden onder 'politiek correct' gedrag.

Geen wonder dat je dan even niet goed weet wat te doen omdat je diepste binnenste er hevig op reageert en roept van 'oh my Gooood, waarderiiiing!!! Eindelijk!!!', en die ervaring is zo intens dat het verbergen ervan even moeilijk wordt.

Wat is dan de oplossing om in dat moment, in de plaats van te gaan vechten tegen die ervaring die in jezelf aan het gebeuren is, en die ervaring van ongemakkelijkheid te creëren in jezelf, eerder stabiel te blijven en op een stabiele en zelf-zekere manier om te gaan met de situatie?

Wordt vervolgd in de volgende blog

Dag 663: Is reageren met Irritatie op Iemand Eigenlijk een Verborgen Zoektocht naar Eigen-Waarde?

In navolging van de voorgaande blogs in relatie tot het stoppen en veranderen van een moment van reactie tegenover een persoon, deel ik in deze blog de zelf-correctieve stellingen. Deze zijn immers noodzakelijk om de reactie richting te geven in de zin van ervoor te zorgen dat als en wanneer de reactie in de toekomst opnieuw wil naar boven komen, ik weet wie ik ben en waar ik sta in relatie tot de reactie en ik op basis van dat besef richting kan geven aan de reactie en kan voorkomen dat ik door de reactie meegezwiept zal worden.

Zelf-correctieve stellingen

Wanneer en als ik zie dat ik in een reactie van irritatie ga in mezelf jegens X en wanneer ik bijvoorbeeld reageer op haar gedrag of iets wat ze zegt - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat deze reactie van irritatie aanduid dat ik binnenin mezelf mijn macht heb weggegeven en ben aan het weggeven aan een idee of definitie of perceptie die ik van X gevormd heb in mijn geest en dat ik in en als dat idee, definitie of perceptie mijn aandacht en dus een deel van mezelf in en als die aandacht heb weggegeven aan dat idee/definitie/perceptie van X en daarin de ervaring en perceptie heb gecreëerd in mezelf dat ik inferieur en minder ben dan X

Dus hier zie, besef en begrijp ik dat hoe ik X zie, niet is wie ze werkelijk is omdat waar ik op aan het reageren ben, aanvankelijk met inferioriteit en daarna met irritatie, is de idee, definitie en perceptie die ik zelf van haar gevormd heb in mijn geest, waarin ik X van mezelf heb afgescheiden door haar niet te zien en te erkennen als één en gelijk met mezelf, als HIER net als ik HIER ben waarin zij niet meer is en ik niet minder, maar we beiden één en gelijk zijn met en aan elkaar als twee levende wezens

En dus stel ik mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de perceptie, idee en definitie die ik van X gevormd heb in mijn geest, als wat eigenlijk aan het startpunt ligt van de irritatie die ik in dat moment aan het ervaren ben in relatie tot haar -- omdat ik zie, besef en begrijp dat ik die irritatie niet werkelijk ervaar tegenover wie zij is, maar ik ervaar de irritatie in relatie tot het beeld en de perceptie die ik gevormd heb in mijn geest en gedefinieerd heb als X, hetgeen in feite mijn eigen fantasie is als een fictief personage in mijn verbeelding hetgeen niets te maken heeft met wie  X is als wezen

Dus, in de plaats van mijn irritatie dan te gaan uiten en projecteren naar X toe, stel ik mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik in de eerste plaats binnenin mezelf mijn aandacht heb weggegeven en dat ik mezelf heb afgescheiden van mezelf en van X als mezelf door een idee en perceptie te gaan vormen in mijn geest en dat beeld en perceptie dan aandacht en daarin waarde te gaan geven

Hierin zie, besef en begrijp ik dat het feit dat ik een beeld en idee en perceptie van X gevormd heb en dat ik X gedefinieerd heb in mijn geest in en als dat idee/definitie/perceptie, eigenlijk laat zien dat ik zelf mezelf gedefinieerd heb als een beeld, idee en perceptie in mijn geest en dat ik zelf verlang om een bepaalde aandacht en waarde te ervaren op basis van het beeld, idee en perceptie dat ik van mezelf in mijn geest gevormd heb

Hier stel ik mezelf tot doel om los te laten van het idee en de perceptie die ik van mezelf in mijn geest gevormd heb omdat ik zie, begrijp en besef dat ik als wie ik werkelijk ben niet besta in en als een idee of perceptie in de geest. Ik ben het fysieke lichaam, ik ben de simpliciteit van ademhaling, van het moment waarin ik besta als het lichaam - en de waarde van wie ik ben is niet bepaald door de aandacht die ik krijg in relatie tot het idee, de definitie of de perceptie die ik van mezelf gevormd heb in mijn geest, maar de waarde van wie ik ben staat één en gelijk met mijn bestaan als levend fysiek wezen en is onvoorwaardelijk HIER binnenin en als mezelf aanwezig als een inherent deel van wie ik ben

Dag 482: Wat wil het Eigenlijk Zeggen om het Proces te Bewandelen?

Ik ben tot de conclusie gekomen, wanneer ik kijk naar mijn reis naar leven die ik aan het bewandelen ben, dat ik het tot op dit punt nog steeds niet aan het bewandelen ben voor mezelf. Ik bedoel, in de voorbijgaande blogs was ik aan het kijken naar het punt van waarom het is dat ik bijvoorbeeld weerstand heb om dingen te doen die eigenlijk het beste zouden zijn voor mezelf, zoals blogs schrijven en werken aan mijn persoonlijk proces en waarom ik dingen opgeef terwijl ik evengoed kan doorzetten.

En wat ik zag was dat er een gespletenheid bestaat in mezelf, in de zin van dat ik vanbinnen in mezelf allerhande verborgen en geheime verlangens en gedachten heb maar langs buiten probeer ik een bepaald individu/persoon te zijn --- die dan in conflict staat met mijn interne realiteit en dan ontstaat er een ervaring van weerstand en uiteindelijk een ervaring van 'pff, ik wil gewoon opgeven' of 'ik heb hier geen zin meer in' en dan geef ik dingen op die ik beter gewoon zou doordoen, omdat, als ik erin zou doorzetten dan zou ik uiteindelijk iets bereiken dat eigenlijk het beste is voor mezelf.

Dus, door die conflict-situatie die zich afspeelt in mezelf, waarin mijn interne realiteit in gevecht staat met mijn externe realiteit, doe ik uiteindelijk niet wat eigenlijk het beste is voor mezelf -- ik verspil mijn tijd aan afleiding, aan energie, aan allerlei fantasie en gedachten en verbeelding in mijn geest, zonder eigenlijk te zien waar ik precies mee bezig ben. En, ik bedoel dat is een groot probleem, omdat ik mijn leven aan het vergooien ben aan dingen die er niet toe doen. Ik ben letterlijk de tijd aan het laten voorbijgaan zonder dat ik eigenlijk echt beweeg in mijn leven --- omdat ik in dat intern conflict zit tussen wie ik wil zijn en wie ik eigenlijk ben in mijn interne ervaring.

Dus, wanneer ik dit punt verder onderzocht in mijn schrijven - waarin ik mijn pen de vrije loop liet gaan en mijn ervaring ontrafelde om een beter inzicht te kunnen hebben in hoe ik eigenlijk besta en wat er eigenlijk allemaal in mij omgaat en wat het precies is dat aan de oorsprong ligt van dit intern gevecht en de groeiende passiviteit en immobiliteit in relatie tot het 'op poten zetten van mijn leven' --- daarin zag en realiseerde ik mij dat, doorheen het bewandelen van mijn proces is mijn startpunt eigenlijk altijd omgekeerd geweest.

Ik heb dit proces namelijk bewandeld vanuit het startpunt van het willen bewijzen van mezelf aan andere mensen, zodat ik een soort van beloning kan krijgen, zonder dat ik zelf goed begreep of mij ervan bewust was van wat ik eigenlijk precies verwachtte. En, omdat ik mezelf uitdrukte vanuit dat startpunt, was eigenlijk al wat ik deed heel 'moeilijk', vanuit het perspectief dat er steeds een angst in mezelf bestond van 'wat als het niet goed is' en 'wat als mensen mij niet de waardering zullen geven die ik verlang'. En die angst was een negatieve ervaring in mezelf die ik ervaar als een 'weerstand' in relatie tot het doen van die dingen die 'het bewandelen van proces' constitueren.

Maar, in wezen is het proces voor mezelf - dat is het eigenlijke echte startpunt van wat het bewandelen van proces werkelijk betekent en inhoud --- is dat ik het doe voor mezelf, om mezelf te realiseren en te leren kennen en te manifesteren als eenheid en gelijkheid  als het leven zelf --- althans, dat is wat het zou moeten zijn. Maar, ik heb dat startpunt van het doen van dingen om waardering te krijgen van andere mensen zodanig in mezelf geconditioneerd doorheen mijn leven, dat ik niet eens werkelijk kan bevatten wat het wil zeggen of wat het inhoud om iets te doen louter voor mezelf. Omdat, daarin bestaat geen 'waardering', in de vorm van een 'beloning', daarin bestaat geen motivatie om een proces te bewandelen.

Dus, vanuit dat perspectief - wat wil het dan eigenlijk zeggen om 'het proces te bewandelen' zonder dat die motivatie er bestaat om een proces te bewandelen. En, bewandel ik eigenlijk nog wel een 'proces' wanneer ik alleen ben met mezelf, wanneer ik het doe voor mezelf. Hoe zou ik dat 'proces' dan herdefinieren - omdat, het feit dat ik het woord 'proces' en de idee van het 'bewandelen van een proces' onmiddellijk in mijn geest link met het krijgen van een beloning, en het doen van iets om mezelf te bewijzen aan andere mensen en waardering te krijgen van andere mensen --- wil zeggen dat mijn definitie van het woord 'proces' omgekeerd zit in mezelf --- en dat het dus nodig is voor mezelf om mijn defintie van het woord 'proces' te corrigeren -- zodat ik kan beginnen met het eigenlijk werkelijk daadwerkelijk bewandelen van mijn proces vanuit het startpunt van mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 483

Dag 351: Is Gevoelens en Emoties al wat er is aan Onszelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 350: Zijn Gevoelens en Emoties in wezen Sociale Manipulatie?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie en merk dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als gevoelens en emoties, waarin ik geloof dat hoe ik mij voel en de energetische reacties die ik ervaar in mezelf, in relatie tot 'andere mensen' en gedachten over en in verband met en relatie tot 'andere mensen', 'echt' zijn - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde systeem van de geest als het systeem van overleving en dus een teken zijn dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in, mezelf te definieren in en mezelf te laten sturen door het voorgeprogrammeerde systeem van overleving als de menselijke geest tot het punt dat ik mezelf heb 'verloren' in de leugen

hierin stel ik mezelf tot doel om stil te staan bij wie ik ben in en als elk moment dat ik een 'ervaring' gewaar wordt in mezelf, en deze ervaring niet zomaar te aanvaarden als 'wie ik ben', maar te onderzoeken wat deze ervaring is, welke gedachte, gevoel en emotie erin/erachter zit, en op die manier ontdekken en inzien hoe en waar ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mezelf als het leven door mezelf te definieren in en als eigenbelang als persoonlijke overleving - en zo mezelf te ondersteunen in mijn proces van het corrigeren van mezelf en het transformeren van mezelf als ego-centrisch wezen in en als het bewustzijnssysteem van de geest tot leven in en als eenheid en gelijkheid en te leven en bestaan als de levende statement van wat het beste is voor allen

wanneer en als ik merk en zie dat ik mensen benader vanuit gevoelens en emoties en wanneer ik communiceer met mensen vanuit gevoelens en emoties - en gevoelens en emoties gebruik als mijn 'vertrouwd platform' van 'menselijke interactie' en communicatie --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties als 'communicatievorm' tussen en in en als 'menselijke relaties' een voorgeprogrammeerd en overgenomen/gekopieerd overlevings-mechanisme is dat ALTIJD bestaat in en als eigenbelang --- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf uit te drukken vanuit 'sociale angst', als de angst van verlies en de angst van mensen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn omgeving als mezelf en dat ik vanuit die ervaring van angst een 'communicatievorm' van manipulatie, bedrog en leugens heb toegestaan te bestaan in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties in en als de menselijke geest - waarin ik mezelf in en als mijn expressie opzettelijk compromitteer en verander en aanpas aan de mensen die ik zie met mijn ogen om te 'passen' in het geheel van de 'menselijke samenleving', omwille van hoe ik als kind geleerd heb dat ik andere mensen nodig heb om te overleven in en als deze fysieke realiteit

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te doorlopen van mezelf te leren kennen, ontdekken en verkennen als wie ik werkelijk ben als WEZEN, als het leven zelf, als HIER --- en om 'menselijke relaties' en interactie/communicatie te ontdekken en verkennen vanuit het startpunt van wat het beste is voor allen als mezelf als wie ik werkelijk ben --- en om dus te verkennen en ontdekken voor mezelf wat 'communicatie' is zonder dat het gestuurd en gedefinieerd wordt door het voorgeprogrammeerde en voorspelbare 'format' van gedachten, gevoelens en emoties - zodat ik, vanuit en in en als de stilte en de leegte van mezelf, mijn wereld en realiteit als de fysieke tastbare realiteit die HIER is kan leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf -- waarin ik mezelf de kans geef om op een praktische, fysieke manier mezelf te ontwikkelen in en als het leven en toepassen van wat het beste is voor allen

ik besef, realiseer mij en begrijp hoe gelimiteerd gevoelens en emoties zijn als het voorspelbare, voorgeprogrammeerde systeem van het 'menselijk bewustzijn' dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en omgeving uit ANGST voor mijn Overleving --- en dat ik daarin mijn hele wezen, leven en bestaan heb laten draaien rond OVERLEVING als een ééndimensioneel punt dat niet eens echt bestaat, aangezien er enkel 'het leven' is, 'overleving' bestaat niet werkelijk aangezien elk individueel fysiek wezen op aarde uiteindelijk sterft - er is enkel 'het leven' in eenheid en gelijkheid dat in elk moment van ademhaling HIER is, in en als de fysiek werkelijkheid --- waarin, ik besef dat ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid in en als het leven op aarde te limiteren, beperken en onderdrukken net zoals hoe ik mezelf heb gelimiteerd, beperkt en onderdrukt in en als mijn expressie in en als mezelf door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachtne, gevoelens en emoties in en als het menselijk bewustzijn

en dus stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te breiden in en als wie ik ben als mijn bestaan HIER, door het proces te doorlopen van het stoppen van het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf - en op te staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als ZELF-expressie, waarin ik het zelf-directieve principe ben van mezelf als het leven zelf, en mezelf dus niet laat sturen, bepalen en beïnvloeden door een systeem van energie als gedachten, gevoelens en emoties --- en op op te staan als het levende voorbeeld van wie ik en allen als mezelf in en als deze realiteit werkelijk ben als het leven zelf

Dag 259: Het negatieve is mezelf

Dit is een verderzetting van "Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve" en "Dag 258: De Positieve Illusie en de Negatieve Motivatie"


Ik besef en realiseer mij dat ik verantwoordelijk ben voor het 'negatieve' dat ik zie om mij heen - en de negatieve energie die ik ervaar in mezelf wanneer ik naar de wereld om mij heen kijk --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar positieve energie, zonder ooit stil te  hebben gestaan bij de consequenties

en dus stel ik mezelf tot doel om een proces te wandelen van het stoppen van alle verlangen en  ervaring van positieve energie in mezelf - en daarin het stoppen van en verantwoordelijkheid nemen  voor de ervaring van negatieve energie in mezelf

ik besef en realiseer mij dat het niet de realiteit die ik zie om mij heen is die 'negatief' is, maar dat ik die realiteit ervaar als 'negatief', door mezelf te hebben toegestaan in mezelf in en als verbeelding en gedachten op zoek te gaan naar positieve energie, waarin ik een afscheiding en een polariteit heb gecreëerd tussen de 'negatieve buitenwereld' en de 'positieve binnenwereld' - waarin ik eigenlijk al de negatieve ervaringen en eigenschappen in mezelf op wat ik zie met mijn ogen heb geprojecteerd --- en de positieve eigenschappen heb gedefinieerd in en als mijn verbeelding en gedachten in en als de geest

ik stel mezelf tot doel om een proces te wandelen om alle delen van wat hier bestaat als wat ik zie met
mijn ogen en wat ik ervaar in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties, terug te brengen tot mezelf in eenheid en gelijkheid en zelf verantwoordelijkheid - en te stoppen met het creëren van consequenties --- door mezelf te stoppen in het verlangen naar positieve ervaringen, omdat ik inzie en besef dat ik enkel van mezelf aan het vluchten ben als de negatiefheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik stel mezelf tot doel om een proces te wandelen om één en gelijk te staan met elk negatief deel van mezelf, elke negatieve ervaring in mezelf - en te staan als het levende voorbeeld van absolute zelf-verantwoordelijkheid als wat het beste is voor allen als het leven als mezelf --- om op die manier één en gelijk te staan met alles dat hier bestaat in en als deze realiteit, om de fysieke realiteit te sturen en bewegen tot wat het beste is voor allen en om mezelf in staat te stellen om alle problemen die zich voordoen in het leven op aarde, te sturen en bewegen in en als het oplossen van die problemen, door zelf te staan/bestaan als de levende oplossing als wat het beste is voor allen

Dag 257: De Eeuwige Zoektocht naar Het Positieve

Probleem:

Het negatieve wordt onderdrukt en genegeerd in onze collectieve en individuele zoektocht naar en obsessie met het Positieve en tegelijkertijd wordt het negatieve bevestigd en versterkt omdat we niet inzien en beseffen dat positief en negatief twee zijden van dezelfde medaille zijn die elkaar ondersteunen, verstevigen en in stand houden.

Wat de mens doet in zichzelf, namelijk proberen het negatieve te negeren, ontvluchten en onderdrukken, is wat er gebeurt in de fysieke realiteit als het 'leven op aarde' - namelijk het zogezegde 'negatieve', datgene dat mensen een 'slecht' gevoel geeft en dat mensen beoordelen als 'slecht' en 'negatief' wordt naar de achtergrond gedrukt, genegeerd en onderdrukt - zonder dat we beseffen dat de situaties en manifestaties in deze realiteit die wij beoordelen als 'negatief', in wezen de gevolgen zijn van onze obsessie met het 'positieve' -- zoals een verstoord ecologisch organisme dat een gevolg is van het onuitputtelijke verlangen van de mens naar de grondstoffen van de aarde om onze 'feel-good' consumptie-producten mee te produceren en ongezonde, misbruikende relaties die de mens gecreëerd heeft tussen zichzelf en de natuur, allerhande fysieke en mentale stoornissen en ziektes als een gevolg van vervuilde, toxische en gemanipuleerde voeding en omgeving, meer dan de helft van de mensheid die in armoede en zelfs hongersnood bestaat om de hebzucht van een elite aantal mensen naar het hoogste positieve gevoel en de grootste rijkdom te voeden, uitbuiting van arbeiders in derdewereldlanden door bedrijven om het 'consumptie-tempo' van de 'welvaartslanden' te kunnen volgen, etc.

Het probleem hierin is niet alleen dat we al die 'negatieve' gevolgen manifesteren door het 'positieve' na te jagen - maar het grootste probleem is dat we die 'negatieve' gevolgen opzettelijk NEGEREN, omdat het ons een 'negatief' gevoel geeft, en wij willen ons niet negatief voelen --- we willen ons enkel positief voelen, dus negeren we datgene dat net het meest onze aandacht nodig heeft, en blijven we verder bestaan in en als een 'levensstijl' die de problemen enkel erger maakt, terwijl wij onszelf opzettelijk onwetend en blind houden.

Elk mens heeft zijn eigen positieve 'imago'/'persoonlijkheid'/'karakter'/'zelf-beeld', zijn eigen persoonlijke 'interesses' waar hij zich mee identificeert en waar hij zich persoonlijk positief en goed ('belangrijk' en 'speciaal') in kan voelen en zijn eigen 'positieve uitstraling' op de één of andere manier --- dat is immers de basis van onze 'relaties', we voelen ons aangetrokken tot bepaalde positieve eigenschappen die we zien in de 'uitstraling' van een ander mens, en dus doen we ons best om zoveel mogelijk positieve eigenschappen te bezitten en 'uit te stralen' en de negatieve eigenschappen in onszelf te onderdrukken en verbergen. Maar tegelijkertijd leven we in een wereld die op elk vlak op instorten staat, een wereld vol misbruik en vol lijden, een wereld van uitbuiting, moord, verkrachting, massale kindersterfte, hongersnood, armoede, corruptie en vervuiling - wat is er eigenlijk 'positief' in en aan deze wereld - aan de wereld die wij, mensen, gecreëerd hebben? De zonsondergang (wanneer ze niet 'vervuild' is door de smog die van onze steden komt)? De sterrenlucht (wanneer die niet vervuild is door het 'licht' dat van onze steden komt)? De zee (wanneer die niet vervuild is door olie, plastiek en andere schadelijke chemische stoffen die bedrijven in zee dumpen)? De fauna en flora in de bossen (wanneer die niet met uitsterven bedreigd zijn door een vervuiling van de bodem en het verdwijnen van de bijen)?

Wij hebben van deze aarde, die op zich nooit positief noch negatief was, iets 'negatief' gemaakt omdat wij verlangden om ons 'positief' te voelen in onze eigen geest, onze persoonlijke innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties en een 'alternatief', afgescheiden wereldje te hebben van positieve gevoelens - en het is fascinerend dat, hoe meer de wereld om ons heen 'negatief' wordt ten gevolge van onze voortdurende negatie en opzettelijke onwetendheid van de problemen, hoe meer wij die 'negatiefheid' uit onze perceptie gaan proberen te filteren en ons gaan proberen te 'concentreren' op het 'positieve' --- hetgeen uiteraard de problemen op aarde enkel erger zal maken.


Oplossing:

De oplossing is dat wij mensen, door een proces van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie te bewandelen, onszelf uit ons 'persoonlijke', alternatieve wereldje in en als de geest halen, en inzien dat elke positieve ervaring in onszelf een leugen en een illusie is - omdat er nu eenmaal niets 'positief' is aan deze realiteit. De oplossing is dat we onszelf in de eerste plaats de vraag stellen 'Waarom verlang ik om mij positief te voelen in de eerste plaats?' en dat we durven eerlijk te zijn met onszelf dat we al die tijd probeerden weg te vluchten van de negatieve gevoelens in onszelf, van de angsten, de onzekerheden, de frustraties, de schaamte, de schuldgevoelens, het verdriet en de spijt - net zoals we in en als het globale economische systeem constant proberen 'wegvluchten' van de 'negatieve' situaties zoals armoede, hongersnood en verlies van geld en schoonheid/relaties.

Het is belangrijk dat we inzien dat 'negatiefheid' eigenlijk maar een gevoel is, een gevoel/emotie dat bestaat in onszelf, een voorgeprogrammeerde reactie op wat we zien met onze ogen - en dat het op zich niet eens echt bestaat. Negatieve ervaringen en gevoelens en de angst van negatieve gevoelens 'bestaat' enkel in onszelf omdat positieve gevoelens en het verlangen om ons positief te voelen in onszelf 'bestaat' --- dus, door ons positief te willen voelen, creëren we net de negatieve ervaring in onszelf, hetgeen op zijn beurt dan weer het verlangen naar een positieve ervaring creëert.

Want, zolang we bepaalde dingen die we zien in deze wereld beoordelen als 'negatief', zullen we er nooit naar willen kijken en zullen we altijd proberen die dingen te negeren en onderdrukken, net zoal wat we doen met de dingen in onszelf die we beoordelen als 'negatief' --- en, als we er niet naar kijken, kunnen we het niet onderzoeken, en als we het niet onderzoeken, kunnen we niet begrijpen hoe het ontstaan is en hoe we het kunnen oplossen.

De oplossing is dus om dat hele energetische systeem in onszelf van positieve en negatieve gevoelens, van verlangens en angsten, van zelf-zekerheid en zelf-onzekerheid, van mooi en lelijk, van goed en slecht, van aantrekkelijk en onaantrekkelijk, etc.. te stoppen -- en te bestaan als wie we werkelijk zijn, als HIER, één en gelijk met de realiteit die hier is, zonder die realiteit te beoordelen.

Hiervoor is het echter nodig om een proces te bewandelen van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie - omdat we niets in deze 'uiterlijke' fysieke realiteit kunnen manifesteren, wanneer het niet al bestaat in en als onze 'innerlijke' werkelijkheid als hoe wij in relatie staan met onszelf. Om dus één en gelijk te kunnen staan met de fysieke werkelijkheid die HIER bestaat, zonder die te beoordelen, moeten we eerst één en gelijk kunnen staan met onszelf zonder onszelf te beoordelen --- omdat, het 'positieve' en het 'negatieve' heeft nu eenmaal absoluut niets te maken met wat hier bestaat in en als deze fysieke realiteit, het 'positieve' en 'negatieve' is GEVOELENS, die enkel bestaan in onszelf in en als de menselijke geest.


Beloning:

De beloning zal zijn dat we leren om onszelf te aanvaarden als wie we werkelijk zijn, en onszelf de kans geven om ons ware potentieel te ontdekken, omdat we niet meer bepaalde delen van onszelf beoordelen als 'slecht' en 'negatief' - omdat we dus ook niet meer in ontkenning en onderdrukking bestaan van bepaalde delen van onszelf --- hetgeen ons de vrijheid geeft om onszelf te verkennen en uitbreiden op alle vlakken, zonder limitaties.

Ten gevolge daarvan, zullen we ook oog in oog durven staan met wat we van deze wereld gemaakt hebben - omdat dat enkel mogelijk is wanneer we stoppen met onszelf te beoordelen of beschuldigen, maar wanneer we enkel vaststellen wat HIER bestaat. En wanneer we onszelf toestaan te zien hoe deze wereld functionneert, wat de problemen zijn, waar er dysfuncties zijn in hoe de mens in relatie staat met de natuur, met zichzelf en met elkaar, zonder die problemen en dysfuncties te beoordelen als 'slecht' of 'negatief' - dan kunnen we overgaan tot het ontwerpen van en werken aan oplossingen om de 'imbalansen'n 'verstoringen' en 'dysfuncties' te herstellen en corrigeren - net zoals we de imbalansen, verstoringen en dysfuncties in onszelf hebben hersteld.


Wordt vervolgd in Dag 258