Dag 756: De Onmogelijkheid om te Leven volgens Idealen in een Wereld van Verandering

Maar in die wereld die vraagt om flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid - om niet te zeggen een gewilligheid om los te laten van het verleden en nieuwe manieren te vinden om samen te leven - is er tegelijkertijd een eigenaardig fenomeen dat speelt in de 'tijdsgeest' van deze generatie. Een fenomeen dat het des te moeilijker maakt om die flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid aan de dag te leggen. Uit Dag 755: Elke Generatie kent haar Strijd

En dit fenomeen is onze neiging om waarde te hechten aan de idealen die doorheen de generaties doorgegeven zijn als zijnde een representatie van wat 'geluk' is in deze waarde. Het is wat we zouden kennen als 'The American Dream', namelijk dat beeld van een huis met tuin en wit hekje, twee auto's op de oprit en een glimlachend koppel met twee of drie kinderen. Dit droombeeld varieert van mens tot mens, maar we hebben allemaal ergens in ons onderbewustzijn een gelijkaardig droom- en ideaalbeeld ingeprent van waar we in ons leven naar streven. Voor sommige mensen is het onderdrukt en sommigen hebben hun zoektocht en verlangen naar dat ideaal opgegeven om bepaalde redenen, maar toch is het er in elk van ons ook al zijn we er soms niet eerlijk over met onszelf.

Het is zelfs iets dat zo sterk aanwezig is dat het een soort van 'natuurlijke' aandrijving is van hoe we ons leven leiden en de beslissingen die we maken in ons leven op aard. Het is datgene dat ons haast op magnetische wijze drijft tot het creëren van een relatie, het krijgen van kinderen, het stichten van een gezinnetje en het participeren in al de gewoontes en 'sociale rituelen' die als 'tradities' doorgegeven zijn sinds generaties terug. Datgene wat men 'waarden' zou noemen - persoonlijke, maatschappelijke en familiale waarden.

Het zijn echter dit soort waarden en ons verlangen om te leven naargelang die waarden en idealen, dat een soort van verwachting manifesteert in onszelf dat de wereld waarin we leven en bestaan niet zal veranderen. Dat die wereld precies hetzelfde zal blijven als de wereld waar onze ouders in leefden en waar onze ouders hun gezinnetje in stichtten, hetgeen een wereld was die afgeschermd en veilig aanvoelde. Een wereld van economische zekerheid en bloei.

Maar de realiteit, en vooral dan de huidige stand van zaken, is dat onze wereld wel constant in verandering is. De wereld om ons heen geeft niet om onze persoonlijke 'waarden' of 'idealen' waar wij op onbewust vlak ons leven naar trachten te schikken. De wereld waar we in leven is in constante beweging en vraagt om onze continue aandacht om wat er gebeurt in goede banen te leiden - namelijk banen die een omgeving zullen tewerkstelligen die het beste is voor ieder.

Het is dan echter wanneer wij binnenin onszelf krampachtig proberen vast te houden aan de waarden en idealen die we persoonlijk willen leven - waarden en idealen die gebaseerd zijn op hoe onze ouders en voorouders leefden - dat we op de verandering die gebeurt in onze omwereld gaan reageren. Verandering wordt dan gezien als iets 'slecht', iets dat tegengewerkt en teruggedrongen moet worden.

Verandering gaat dus gezien worden als een 'probleem'. Bijvoorbeeld immigratie en de influx van mensen van verschillende culturen en religies naar Europa wordt gezien als iets dat ons persoonlijk vermogen om onze waarden en idealen uit te leven in het gedrang brengt. Het zorgt namelijk voor potentiele economische onstabiliteit zowel als een verandering in het aanzicht van een omgeving waarvan wij hadden aangenomen dat die nooit zou veranderen. Ons eerste instinct is om deze veranderingen te zien als een bedreiging en iets dat zoveel mogelijk vermeden moet worden.

Terwijl de realiteit van de situatie in wezen het tegenovergestelde is. Maar die realiteit en het potentieel dat er ligt in 'verandering' is wat we enkel zouden zien en beseffen als en wanneer we durven loslaten van onze onbewuste neiging om te willen leven naar de idealen en waarden van onze voorouders en onszelf met beide voeten in de echte wereld plaatsen.

Wordt vervolgd in Dag 757

Dag 755: Elke Generatie kent haar Strijd

Dit is een gezegde dat ik wel eens eerder gehoord heb en dat verwijst naar het fenomeen dat er in haast elke generatie een soort 'strijd' of conflict naar boven kwam hetgeen mensen hun levens op z'n kop zette en voor de één of andere grote verandering zorgde op maatschappelijk vlak(en bijgevolg op vlak van denken). Denk maar aan al de oorlogen, revoluties en hervormingen die doorheen de menselijke geschiedenis ter ontwikkeling kwamen. Toen ik even stil stond bij deze stelling, dacht ik van 'wat is dan eigenlijk de strijd van mijn generatie?' en ook 'wat was de strijd van mijn ouders?'.

Wanneer ik denk aan de strijd van mijn grootouders, dan zou dat de Tweede Wereld oorlog geweest zijn, of misschien eerder het heropbouwen van de economie en het bekomen van de verhongerings- en angst-mentaliteit na WO2. En de strijd van hun ouders was de eerste (en tweede) wereldoorlog. Daarvoor was het kiesrecht voor vrouwen, de industriele revolutie, enzoverder. Het lijkt alsof elke generatie op de één of andere manier belast is met het corrigeren, veranderen of aanpassen van bepaalde schadelijke patronen afkomstig van en gecreëerd of ten minste in stand gehouden door voorgaande generaties.

Wanneer ik kijk naar de huidige generatie dan zie ik mensen waar ik tijdens mijn kindertijd op school mee ben opgegroeid en die nu de volwassenen der maatschappij zijn die op zich zijn begonnen met het produceren van de volgende generatie. Wij zijn de generatie die geboren werd op een schijnbaar kussen van veiligheid en zekerheid. De oorlogen en zware sociale conflicten liggen ver achter ons en onze ouders zouden misschien wel eens de eerste generatie kunnen geweest zijn die een zo goed als oorlog/conflict-vrij leven hebben genoten.

Na de grote depressie die de aanleiding gaf voor WO2 en na de verwoesting van de oorlog die de heropbouwing en bloei van de maatschappij aanspoorde, werden onze ouders geboren. En gedurende de tijd dat onze ouders genoten van economische bloei en groei kwam de economie weer tot een stilstand in 2007, zo rond de tijd dat wij - de huidige generatie - de jobmarkt betraden.

Na die economische stagnatie plus de val van de banken, hetgeen veel gelijkenis heeft met '29, is er ook nog de kwestie van terrorisme/conflict in het oosten dat voor een toestroom van immigranten naar Europa heeft gezorgd, hetgeen op zich ook weer zorgt voor meer economische druk en onzekerheid voor de samenleving als geheel. Met andere woorden, wij bestaan in een wereld die snel aan het veranderen is op veel vlakken of die althans veel druk aan het geven is voor verandering. Een verandering in de zin van 'als het niet plooit dan moet het barsten'.

Maar in die wereld die vraagt om flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid - om niet te zeggen een gewilligheid om los te laten van het verleden en nieuwe manieren te vinden om samen te leven - is er tegelijkertijd een eigenaardig fenomeen dat speelt in de 'tijdsgeest' van deze generatie. Een fenomeen dat het des te moeilijker maakt om die flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid aan de dag te leggen.

Wordt Vervolgd in Dag 756..