Dag 756: De Onmogelijkheid om te Leven volgens Idealen in een Wereld van Verandering

Maar in die wereld die vraagt om flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid - om niet te zeggen een gewilligheid om los te laten van het verleden en nieuwe manieren te vinden om samen te leven - is er tegelijkertijd een eigenaardig fenomeen dat speelt in de 'tijdsgeest' van deze generatie. Een fenomeen dat het des te moeilijker maakt om die flexibiliteit, openheid en ruimdenkendheid aan de dag te leggen. Uit Dag 755: Elke Generatie kent haar Strijd

En dit fenomeen is onze neiging om waarde te hechten aan de idealen die doorheen de generaties doorgegeven zijn als zijnde een representatie van wat 'geluk' is in deze waarde. Het is wat we zouden kennen als 'The American Dream', namelijk dat beeld van een huis met tuin en wit hekje, twee auto's op de oprit en een glimlachend koppel met twee of drie kinderen. Dit droombeeld varieert van mens tot mens, maar we hebben allemaal ergens in ons onderbewustzijn een gelijkaardig droom- en ideaalbeeld ingeprent van waar we in ons leven naar streven. Voor sommige mensen is het onderdrukt en sommigen hebben hun zoektocht en verlangen naar dat ideaal opgegeven om bepaalde redenen, maar toch is het er in elk van ons ook al zijn we er soms niet eerlijk over met onszelf.

Het is zelfs iets dat zo sterk aanwezig is dat het een soort van 'natuurlijke' aandrijving is van hoe we ons leven leiden en de beslissingen die we maken in ons leven op aard. Het is datgene dat ons haast op magnetische wijze drijft tot het creëren van een relatie, het krijgen van kinderen, het stichten van een gezinnetje en het participeren in al de gewoontes en 'sociale rituelen' die als 'tradities' doorgegeven zijn sinds generaties terug. Datgene wat men 'waarden' zou noemen - persoonlijke, maatschappelijke en familiale waarden.

Het zijn echter dit soort waarden en ons verlangen om te leven naargelang die waarden en idealen, dat een soort van verwachting manifesteert in onszelf dat de wereld waarin we leven en bestaan niet zal veranderen. Dat die wereld precies hetzelfde zal blijven als de wereld waar onze ouders in leefden en waar onze ouders hun gezinnetje in stichtten, hetgeen een wereld was die afgeschermd en veilig aanvoelde. Een wereld van economische zekerheid en bloei.

Maar de realiteit, en vooral dan de huidige stand van zaken, is dat onze wereld wel constant in verandering is. De wereld om ons heen geeft niet om onze persoonlijke 'waarden' of 'idealen' waar wij op onbewust vlak ons leven naar trachten te schikken. De wereld waar we in leven is in constante beweging en vraagt om onze continue aandacht om wat er gebeurt in goede banen te leiden - namelijk banen die een omgeving zullen tewerkstelligen die het beste is voor ieder.

Het is dan echter wanneer wij binnenin onszelf krampachtig proberen vast te houden aan de waarden en idealen die we persoonlijk willen leven - waarden en idealen die gebaseerd zijn op hoe onze ouders en voorouders leefden - dat we op de verandering die gebeurt in onze omwereld gaan reageren. Verandering wordt dan gezien als iets 'slecht', iets dat tegengewerkt en teruggedrongen moet worden.

Verandering gaat dus gezien worden als een 'probleem'. Bijvoorbeeld immigratie en de influx van mensen van verschillende culturen en religies naar Europa wordt gezien als iets dat ons persoonlijk vermogen om onze waarden en idealen uit te leven in het gedrang brengt. Het zorgt namelijk voor potentiele economische onstabiliteit zowel als een verandering in het aanzicht van een omgeving waarvan wij hadden aangenomen dat die nooit zou veranderen. Ons eerste instinct is om deze veranderingen te zien als een bedreiging en iets dat zoveel mogelijk vermeden moet worden.

Terwijl de realiteit van de situatie in wezen het tegenovergestelde is. Maar die realiteit en het potentieel dat er ligt in 'verandering' is wat we enkel zouden zien en beseffen als en wanneer we durven loslaten van onze onbewuste neiging om te willen leven naar de idealen en waarden van onze voorouders en onszelf met beide voeten in de echte wereld plaatsen.

Wordt vervolgd in Dag 757

Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? - Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

 Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? 

Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

Naar aanleiding van de voorgaande blog waarin ik een dimensie in en van hoe het patroon van emotionele Zelf-Sabotage door middel van het creëren van toekomstprojecties bestaat had vermeld - namelijk dat het 'falen' vervat zit in het 'success' dat ik in mijn geest projecteer in en als toekomstprojecties --- zal ik daar in deze blog verder op ingaan in en als mijn Schrijven zodat ik deze specifieke dimensie kan begrijpen

'Begrijpen' in de zin van dat het doel van het gereedschap van Schrijven naar Vrijheid in Zelf-Eerlijkheid is dat ik voor mezelf onderzoek en kijk naar hoe het precies is dat het falen vervat zit in het success in en als toekomstprojecties, zodat ik vanaf het punt van begrijpen over kan gaan naar het punt van correctie en verandering.

Wat ik dus in de voorgaande blog had ingezien, beseft en gerealiseerd, is dat ik mij soms  bezighoudt in mijn geest met het fantaseren over hoe ik bijvoorbeeld rijk zal zijn in de toekomst, of een knappe partner zal hebben en dat mijn leven één of ander superieur ideaalbeeld zal vervullen en ik beeld mij in dat andere mensen mij in te toekomst tegenkomen en zien dat ik veranderd ben in mijn leven in positieve zin en dat zij zich minderwaardig voelen tegenover mij en tegenover hoe mijn leven eruit ziet --- waarop ik dan in mezelf reageer met veel positieve energie en gevoelens van opwinding bij de gedachte dat ik een successvol leven zal leiden en specifiek dat andere mensen veel respect en aanzien en erkenning zullen hebben voor dat success.

En, terwijl ik die projectie maak in mijn geest van 'success', 'aanzien', 'erkenning' en 'respect', verbonden met positieve energie, ben ik eigenlijk bezig met het stellen van onrealistische doelen en verwachtingen voor mezelf - omdat ik mezelf aan het definieren en identificeren ben met die toekomstprojecties. Dus, ik bedoel, ik geloof in mezelf dat hoe ik mezelf afschilder en afbeeld in en als die verbeelding en fantasie in mijn geest in relatie tot 'de toekomst', dat dat is 'wie ik ben' omdat ik erop reageer met gevoelens alsof het 'echt' is en alsof het echt aan het gebeuren is in en als mijn fysieke werkelijkheid. Maar tegelijkertijd is het niet aan het gebeuren in mijn fysieke werkelijkheid, het heeft zelfs niet eens echt iets te maken met wie ik ben en wat ik doe en wat mijn eigenlijke situatie is in en als mijn huidige fysieke realiteit en bestaan. Dus, wat ik daarin bezig ben is dat ik een onrealistisch beeld en idee aan het vormen ben van mezelf in en als mijn geest. Ik ben als het ware een soort van ideaalbeeld aan het vormen als wie ik denk en geloof dat ik ben in mijn verbeelding en fantasie en ik doe mezelf geloven en ik overtuig mezelf ervan dat dat is wie ik werkelijk ben door middel van de gevoels-relatie en -verbinding die ik ermee gesmeed heb in mezelf.

Wat hierin uiteraard uiteindelijk zal gebeuren - omwille van het simpele feit dat wie ik nu denk en geloof dat ik ben als die ideaal- en fantasie-beelden niet echt is en onrealistisch is in de zin van dat het letterlijk maar beelden zijn, als een soort van cartoon, en dus niets te maken hebben met de fysieke werkelijkheid hetgeen niet zomaar een beeld is - is dat ik dit noodgedwongen zal moeten inzien -- in de zin van dat ik op een bepaald punt op het fysieke feit zal botsen dat ik niet dat beeld ben en dat ik niet die opgehemelde fantasie-cartoon ben die ik van mezelf gemaakt had in mijn geest en waar ik mezelf mee geidentificeerd had. En op dat punt zal de energie die ik had opgebouwd en gegenereerd in mezelf, de positieve energie van opwinding, 'crashen' en 'vallen' -- en daarin dus zal ik dan het gevoel hebben dat ik 'gefaald' heb of dat ik een 'misslukkeling' ben en dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik maar niet lijk te kunnen voldoen aan of opleven naar die beelden en ideëen in mijn geest waarvan ik de idee gevomd heb in mijn gedachten dat het 'is wie ik ben' of dat het zou moeten zijn wie ik ben, in relatie tot dat positieve gevoel in mezelf dat ik ermee verbonden heb en waar ik mezelf mee geïdentificeerd heb. Met andere woorden, ik geloof dat ik dat positieve gevoel, en dus ook de verbeelding/idee/fantasie die ermee verbonden is in mijn geest, moet ervaren om 'mezelf' te kunnen zijn.

En wanneer ik geconfronteerd wordt met het feit dat ik in en als mijn fysieke bestaan niet dat beeld ben - dan ga ik geloven dat ik in mijn leven één of andere 'faling' of 'mislukkeling' ben. In de plaats van dat ik inzie dat die beelden en ideëen in mijn geest verbonden met die positieve energie die zogezegd 'mezelf' is, onrealistisch en simpelweg niet echt zijn of kunnen zijn en dat aan de grondslag van die fantasie-beelden in mijn geest en mijn verlangen om dat positieve gevoel te ervaren dat ik ermee verbonden heb, is het ego van de geest als mijn persoonlijke verlangens om mij superieur te voelen. Omdat, als ik in en als die fantasie-beelden kijk in mijn geest, en ik kijk naar wat het eigenlijk is dat erin gerepresenteerd wordt, dan zie ik dat de kern van waarom het is dat ik mij zo 'positief' en 'opgewonden' voel in relatie tot die beelden, is dat het een projectie is van krijgen van erkenning, aanzien en respect van andere mensen waarin ik mij 'beter' kan voelen over mezelf. Maar dit verlangen om mij beter te willen voelen over mezelf door mij bijvoorbeeld allerlei toekomstillusies te gaan vormen in mijn geest wijst aan dat ik mij dus eigenlijk minder voel binnenin mezelf en dat ik dan dus de verantwoordelijkheid heb om te onderzoeken waarom en hoe dat is en om - in de plaats van mezelf voor de gek te houden - een oplossing te vinden zodat ik niet meer besta in en als die polariteit van superioriteit en inferioriteit maar zodat ik besta als een stabiel individu.

Wordt Vervolgd in Dag 557

Dag 552: Het Transformeren van De Toekomst als Angst naar De Toekomst als Zelf-Beweging

 Als verderzetting op Dag 551, zal ik hier de Zelf-Realisaties, inzichten en Zelf-Correctieve Statements toepassen volgend op de Zelf-Vergeving Statements die ik in de voorgaande blog gedeeld heb - zijnde de volgende:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik zie en opmerk dat ik in mijn geest zit, in een energetische ervaring van angst en piekeren en zorgen in relatie tot een toekomstprojectie of toekomstprojecties in mijn geest waarin ik angst heb dat bepaalde dingen zullen mislopen of falen en met andere woorden angst dat ik mijn angsten en onzekerheden zal tegenkomen in de toekomst - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze negatieve energetische ervaring in mezelf als de angst van de toekomst en specifiek de 'angst om te falen' en de 'angst om te mislukken' in direct verband staat met een verlangen in mezelf in relatie tot het 'slagen' in iets en specifieke ideaalbeelden bereiken en behalen in 'de toekomst' -- en met mijn participatie in positieve gevoelens zoals opwinding in relatie tot die beelden in mijn geest van wie ik zogezegd zal zijn en wat ik bereikt zal hebben in de toekomst

En daarin dus zie, besef en begrijp ik dat die angsten en onzekerheden in relatie tot mijn vaardigheden en mijn 'kunnen' als geprojecteerd in dat beeld in mijn geest van mezelf 'in de toekomst' een direct gevolg is van het feit dat ik allerlei ideëen en ideaalbeelden gecreëerd heb van mezelf in relatie tot mijn 'vaardigheden' en mijn 'kunnen' waarin ik in feite 'beter' wil zijn dan wie ik ben in dit eigenlijke moment -- en dus uiteraard, als en wanneer ik dingen van mezelf verwacht die niet in lijn staan met wie ik eigenlijk werkelijk ben hier in het moment, dan zal ik uiteraard ook allerlei onzekerheden en angsten kweken in mezelf in verband met het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen - terwijl, ik nu zie en besef en begrijp dat die verwachtingen nooit echt geweest zijn in de eerste plaats omdat ze simpelweg onrealistisch zijn

Dus ik stel mezelf tot doel om mijn toekomst op een 'realistische' manier aan te pakken door allereerst mezelf niet toe te staan te participeren in emotionele en gevoelens reacties op toekomstprojecties - maar om eerder één en gelijk te staan met die toekomstprojecties als een systeem in mijn geest en dit systeem richting te geven op basis van gezond verstand - door los te laten van de ideaalbeelden, verlangens en verwachtingen die ik in mijn geest gecreëerd heb in relatie tot mezelf en te werken met wat echt is, met wie ik ben in het moment hier ---- en mezelf dan in dit moment van ademhaling bewegen in en als de fysieke realiteit, volgens wat realistisch en bereikbaar is in het moment zelf --- omdat ik zie en besef en begrijp dat de beelden en projecties in mijn geest niet bereikbaar zijn wanneer het aankomt op de fysieke  werkelijkheid omdat ik in de fysieke werkelijkheid niet werk met beelden en idealen en ideëen, maar eerder met het gereedschap dat ik hier voor mij heb staan als mijn fysieke beweging, mijn ademhaling, mijn aanwezigheid en mijn gezond verstand

En daarin zie, besef en begrijp ik dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in toekomstprojecties, waarin ik in feite aan het leven ben voor de toekomst en naar de toekomst gericht - dat ik in wezen mezelf aan het saboteren ben in het daadwerkelijk creëren van een toekomst omdat ik mijn aandacht en gewaarzijn onttrek aan het moment zelf waarin ik de kans heb om mezelf toe te passen, om volledig ergens voor te gaan, om mezelf volledig uit te drukken en daadwerkelijk vorm te geven aan iets echt, iets fysiek --- omdat ik ergens 'ver weg' ben in mijn geest, bezig met 'de toekomst', als iets dat op zich niet echt bestaat in mijn geest omdat de toekomst in wezen simpelweg de accumulatie is van mijn daden -- net zoals ik op dit moment in 'de toekomst' besta van mijn 'verleden' waarin wie ik nu ben en hoe mijn leven bestaat op dit moment is niet als een beeld in mijn geest, maar eerder als een accumulatie van de daden die ik verricht heb in het verleden

En dus ik zie, besef en begrijp dat wie ik ben in dit moment is de levende toekomst, is verleden, heden en toekomst --- en dat ik mijn toekomst in elk moment vormgeef door middel van de mate van aandacht, gewaarzijn en zorgzaamheid die ik besteed aan mijn fysieke bewegingen en uitdrukking in elk moment van ademhaling

En dus stel ik mezelf tot doel om mezelf in elk moment van ademhaling te bewegen in en als een absoluut gewaarzijn dat ik mijn toekomst beslis in elk moment van ademhaling en beweging - en dat de toekomst dus niet een beeld is in mijn geest, als iets dat op zichzelf zal gebeuren --- neen, de toekomst is HIER, en zal niets meer of minder zijn dan wie ik ben in dit moment en dan wat ik accumuleer in en als de momenten waarin ik besta, leef en adem als een fysieke expressie

Dus, als en wanneer ik zie en besef dat ik in een energetische ervaring van haast of angst of onzekerheid zit in relatie met een beeld in mijn geest van 'de toekomst' als een idee in mijn geest van wat ik moet doen of worden of bereiken - dan stop ik en ik adem - en ik breng mijn gewaarzijn HIER naar mijn fysieke aanwezigheid, naar mijn fysieke beweging en ademhaling --- in en als het besef dat dat beeld in mijn geest van 'de toekomst' niet echt is, omdat wie ik ben is HIER, ik ben geen beeld, ik ben geen idee, ik ben een levende fysieke uitdrukking en ik zal nooit een beeld of idee of ideaalbeeld zijn of worden -- ik zal altijd, in elk moment, verleden, heden of toekomst, HIER bestaan, binnenin mezelf als een fysiek lichaam --- en wie ik ben in dit moment in en als mijn fysieke bestaan, is wat de toekomst ook zal zijn, omdat ik hier in dit moment mijn toekomst beslis, maak en creëer door middel van de statement die ik leef

Dag 136: Het Format van Het Leven

Een punt dat ik gemerkt heb in mijn relatie is dat ik verlang naar de erkenning van mijn partner voor mijn 'schoonheid', 'vrouwelijkheid' en 'sex-appeal' en langs de andere kant heb ik angst om afgewezen te worden, angst dat hij mij 'niet mooi/vrouwelijk/sexy' genoeg zal vinden, omdat ik mezelf in mijn geest afmeet aan en vergelijk met beelden van andere vrouwen die ik zie via de media. Maar.... waar komt dit idee vandaan dat ik moet voldoen aan één of ander format van 'de vrouw', zoals 'mooi'/'vrouwelijk'/'sexy' en dat ik daarvoor erkenning/bevestiging nodig heb van een man?

Met wie vergelijk ik mezelf dan wel in mijn beoordelingen van 'vrouwelijk', 'sexy' en 'mooi' en waarom?
En belangrijker, waarom hebben wij als samenleving een zeker 'format'/'model'/'voorbeeld' aanvaard van hoe een vrouw/meisje er moet uitzien om 'goed' te zijn, denk maar aan de beroemdheden, de modellen, de prinsessen, de typische 'schoonheids-' eigenschappen zoals blonde haren, blauwe ogen, een kleine neus, een gave huid, een smalle taille, ronde borsten, etcetera?

Waarom staan wij toe dat onze kinderen vanaf een jonge leeftijd compleet gebrainwashed worden door hun omgeving met beelden en subtiele aansporingen van hoe zij er idealiter zouden moeten uitzien -- is het soms omdat we geloven dat die 'idealen' een soort van 'natuurlijk' verschijnsel zijn, dat die 'ideaalbeelden' al in het kindbrein gebakken zitten van voordat ze deze wereld betraden?                                  

Hoe is het dat we zo dom en blind zijn voor het feit dat alles van wat wij 'overleving van de sterksten' noemen zoals bijvoorbeeld de verhoogde overlevingskansen van mensen die meer beantwoorden aan het 'schoonheid-ideaal' als de beelden die in deze wereld gepromoot en opgehemeld worden door de media, hetgeen wij hebben aanvaard als een 'natuurlijk verschijnsel', in wezen een fabricatie is van deze wereld waarin elk kind automatisch geprogrammeerd wordt vanaf Dag 1 van zijn bestaan hier in deze menselijke samenleving, en dat letterlijk niets van die 'idealen' al bestaat in het onschuldige kinderbrein zonder dat het daar opzettelijk in geplant werd/wordt door de omgeving? (Zie het fenomeen 'Feral Children' voor meer inzicht en perspectief in deze Kwestie)

Waarom beseffen we niet dat elke ongelijkheid in deze menselijke samenleving geen natuurlijk verschijnsel is maar een programma dat in elk kinderbrein geprogrammeerd wordt via woorden en beelden vanaf zijn arrivatie in deze wereld, en dat Darwin's stelling van 'overleving van de sterksten' als één of andere natuurlijke wetmatigdheid een grote pot Larie en Apekool is die overduidelijk niet gebaseerd is op ware observatie van wat er werkelijk gebeurt  in het opgroeiingsproces van het kind in deze wereld?

Deze vorm van bestaan, waarin kinderen opgroeien om zich uiteindelijk ontevreden te voelen met hoe ze eruitzien, en enorm veel stress ervaren in zichzelf over hun lichaam, omdat ze in de polariteit gevangen zitten van 'aanvaarding' en 'afwijzing', aangezien ze geleerd hebben dat ze vooral niet gewoon zichzelf mogen zijn, dat wie zij zijn niet goed genoeg is, en dat ze moeten voldoen aan één of ander 'format'/'model'/'standaard',  om te kunnen 'mee spelen' in het spel van relaties en sex, als hetgene dat in de menselijke samenleving ook wordt gepromoot als het Hoogste Goed, is simpelweg Misbruik door de Ouders die instaan voor het leven op aarde en die duidelijk nooit hebben stilgestaan bij wat zij toestaan als het systeem op aarde dat het Leven/de Geest van hun kind bepaalt en vormgeeft.

Tijd voor Deprogrammatie want dit is onaanvaardbaar.



Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door een systeem waarin ik geloof dat ik continu erkenning en bevestiging en validatie nodig heb voor 'wie ik ben' als mijn gedrag en mijn uiterlijk, door te aanvaarden dat er blijkbaar 'standaarden', 'normen' en 'idealen' zijn waar ik aan moet voldoen --- waarin ik heb geleerd dat wie ik ben simpelweg niet goed genoeg is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat relaties in deze realiteit mechanismen zijn die enkel bestaan om dit verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging in de mens te bevredigen, waardoor relaties dus enkel onzekerheid, angst en stress voeden in het individu -- omdat de relatie gebaseerd is op het niet aanvaarden van het wezen zoals het is, maar op het enkel bevestigen, valideren en voeden van de leugen dat het wezen probeert waar te maken in en als de poging om op te leven naar het 'ideaalbeeld' dat hem/haar gepresenteerd werd/wordt door de samenleving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creëren op basis van het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor mezelf als het beeld dat ik probeer te zijn in deze wereld, een beeld dat in constante vergelijking staat met de 'ideaalbeelden' die via de media gepresenteerd worden als 'hoe ik als vrouw er zou moeten uitzien' -- en dat mijn relaties daarom gebaseerd zijn op een leugen en daarom niet eens echt zijn

Ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in deze wereld als mechanismen die de leugen van de mensheid voeden, waarin beide partners op zoek zijn naar erkenning, validatie en bevestiging voor hun 'waardigheid' als beeld, in vergelijking met de ideaalbeelden die in beide partners vanaf de kindertijd geprogrammeerd geweest zijn door de omgeving -- in de plaats van mechanismen van ware ondersteuning voor de wezenlijkheid van beide partners

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat zolang relaties bestaan als mechanisme dat de leugen voedt, namelijk als een beeld in de geest van beide partners dat enkel gebaseerd is op het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor wie beide partners proberen te zijn en wie ze denken dat ze moeten zijn volgens de voorbeelden die hen gepresenteerd geweest zijn door hun omgeving, zal er enkel onzekerheid bestaan in beide partners, omdat elk individu in de relatie continu schippert tussen de positieve ervaring van erkenning/validatie en de negatieve ervaring van afwijzing/verstoting, verlangen en angst

ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in mijn wereld die gebaseerd zijn op zelf-onderdrukking en het verzekeren dat ik nooit mezelf zal zijn, waarin ik enkel de hele tijd besta in spanning, angst, onzekerheid, stress en onveiligheid -- onzeker en twijfelachtig schipperend tussen het verlangen naar erkenning en de angst van afwijzing --- als extensies van de relaties die ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd met mijn omgeving, als relaties waarin er telkens van mijn verwacht werd dat ik mezelf verander, dat ik mezelf onderdruk, dat ik 'ben zoals anderen' en dat ik dus vooral mezelf niet ben ---- in de plaats van relaties te creëren die gebaseerd zijn op ware wederzijdse ondersteuning voor wie wij werkelijk zijn als levende wezens, waarin er niets verwacht wordt van elkaar, waarin we elkaar niet beoordelen of veroordelen, waarin we niet staan als een onzeker punt van aanvaarding of afwijzing, maar waarin we elkaar steunen in het proces van zelf-aanvaarding en zelf-respect als een punt van absolute stabiliteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het verlangen naar erkenning, validatie en aanvaarding van mijn partner eindeloos is en nooit werkelijk bevredigd zal zijn, omdat aanvaarding enkel echt kan zijn als en wanneer ik mezelf aanvaard --- enkel dan kan ik mij ook werkelijk aanvaard voelen --- omdat de 'aanvaarding' waar ik naar op zoek ben in mijn partner, gebaseerd is op het beeld dat ik presenteer van mezelf waarin ik 'goed genoeg' probeer te zijn in het lijken op de ideaalbeelden van hoe een vrouw er zogezegd zou moeten uitzien die in deze wereld gepromoot worden via de media, hetgeen dus een leugen is, waardoor de 'aanvaarding' die ik dan zogezegd krijg van mijn partner voor die leugen nooit echt kan zijn, omdat ik ook nooit echt mezelf ben


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik nog nooit mezelf geweest ben in mijn relaties met andere mensen, omdat al mijn relaties, vanaf de primaire relaties met mijn ouders en familie, altijd gebaseerd geweest zijn op het zien van mezelf als 'niet goed genoeg' en van de beelden in de media als 'mijn ideaalbeelden' en 'mijn voorbeelden'

ik vergeef mezelf dat ik sex heb gemanifesteerd als het punt van 'de ultieme aanvaarding/validatie/bevestiging van mezelf als het beeld/de leugen dat ik presenteer van mezelf' en hierin niet te beseffen dat het verlangen naar seks niets meer of minder is dan het verlangen naar erkenning, validatie en bevestiging voor de leugen die ik mezelf heb toegestaan te leven, op basis van de beelden die ik in mijn geest heb laten programmeren door de media en mijn omgeving als 'hoe ik er zou moeten uitzien' tijdens mijn kindertijd

ik vergeef mezelf dat ik ideaalbeelden heb toegestaan te bestaan in mijn wereld en mijn geest, als beelden waar ik mezelf constant mee vergelijk en afmeet om mezelf te beoordelen in polariteiten van goed/slecht, positief/negatief als mooi/lelijk, vrouwelijk/onvrouwelijk, sexy/onsexy, etcetera --- als het toppunt van zelf-verwerping, in de plaats van te bestaan in en als mezelf als 'de enige echte', alleen in mezelf als wie ik werkelijk ben, zonder beelden als voorontworpen 'formats' van wat en hoe ik als het leven zogezegd ben of zou moeten zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat als ik niet sta als het punt van absolute stabiliteit, zekerheid en betrouwbaarheid in mijn relatie met andere mensen, dat ik die stabiliteit, zekerheid en vertrouwen waar ik altijd naar op zoek geweest ben in mijn partner nooit werkelijk zal kunnen ervaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik creëer wat ik toesta te bestaan in mezelf, en dat wanneer en als ik mezelf toesta mezelf uit te drukken vanuit angst en onzekerheid in de relatie, dat die angst en onzekerheid precies zal zijn wat ik zal manifesteren

Ik vergeef mezelf dat ik gedachten heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf als een beeld in mijn geest vergelijk met het beeld van andere vrouwen die afgebeeld worden in de media als 'de besten' met 'het beste lichaam' en 'het beste uiterlijk', waarin ik mezelf dan beoordeel als 'goed' of 'slecht' op basis van die vergelijking - waarin ik mezelf saboteer in mijn leven/bestaan, door mezelf niet gewoon te aanvaarden als wie ik ben als 'de enige echte', als alleen in en als mezelf als de fysieke natuurlijke expressie van mezelf als het lichaam, als het enige dat ik ooit geweest ben en kan en zal zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het bestaan van die 'ideaal-beelden' in de media maar bestaat met het enkele doel van kinderen en volwassenen aan te zetten tot het kopen van producten, door in te spelen op het geprogrammeerde verlangen om te zijn zoals de 'idolen', 'beroemdheden' en 'modellen' die in de media gepromoot en gepresenteerd werden als 'hoe iedereen er zou moeten uitzien', als 'het beste' --- waarin de mens dus geprogrammeerd geweest is door de media als een consumptie-mechanisme/robot die, vanuit zijn verlangen om 'de beste' te zijn om dus het meeste kans te hebben om te overleven in deze wereld, de specifieke producten zal kopen die opzettelijk geassocieerd werden met het gepresenteerde ideaalbeeld --- hetgeen het bewijs is dat de theorie van 'overleving van de sterkste/beste' niet 'natuurlijk' is maar een programma dat in kinderen geprogrammeerd werd door de samenleving via de media

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een kopie te worden van de consumptie-robotten dat de mens geworden is als het resultaat van zijn opvoeding/programmatie in deze wereld door zelf te participeren in het spel van vergelijking van mezelf met de beelden die mij gepresenteerd werden door de media als mijn 'voorbeelden' als 'wie ik moet zijn' en 'wat ik moet hebben' om 'erbij te horen' en 'te overleven' en 'goed' te zijn  --- in de plaats van te beseffen dat dit spel in wezen een uit de hand gelopen systeem is dat gecreëerd is door mens die macht en controle wilde over andere mensen en hierin de voorgeprogrammeerde 'instinctieve' overlevingsangst van de mens gebruikt en misbruikt heeft om de mens te sturen en controleren in zijn gedrag, zonder ooit te hebben stilgestaan bij de verwoestende consequenties dat dit systeem teweeg zou brengen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan de beelden die mij in deze wereld gepresenteerd werden door mijn omgeving als 'de idealen' als 'hoe het leven zou moeten zijn', waar ik, vanuit overlevingsangst, zelf naar heb gestreefd en verlangd om mijn positie in deze wereld te verzekeren omdat ik heb geleerd in interactie met mijn omgeving dat ik het risico loop om niet te overleven als ik niet naar die idealen streef --- in de plaats van te beseffen dat wat ik heb nagestreefd en verlangd in mijn leven als 'mijn idealen' zoals het hebben van een relatie en sex, beroemdheid, erkenning, aandacht, geld en een partner enkel voorgeprogrammeerde waarden zijn die in mij geprogrammeerd zijn door een machtswellustige omgeving die mijn instinctieve overlevingsangst gebruikte en misbruikte om ervoor te zorgen dat ik een kopie wordt van hen in en als het nastreven van dezelfde voorgeprogrammeerde idealen die op zich absoluut niets te maken hebben met overleving in de fysieke realiteit/wereld als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de mens zoals hij nu is de Fankenstein is van het systeem dat zich door generaties van menselijke evolutie heeft gevormd -- als het resultaat van de instinctieve overlevingsangst als een energetische ervaring die dwangmatig getransformeerd werd tot een complete energetische entiteit die de fysieke realiteit consumeert en die een volledige alternatieve realiteit van 'overleving' gecreëerd heeft, waarin 'overleving' niets meer te maken heeft met werkelijke fysieke overleving zoals eten, slapen, sex, kakken, maar met de 'overleving' van die energetische entiteit in en als het fysieke lichaam -- waarvan de consumptiesamenleving het resultaat is, als een systeem dat geen enkele productieve functie of doel heeft voor het leven op aarde en enkel in functie staat van de 'overleving'/'voeding' van het innerlijke energetische systeem/entiteit in de mens als verlangens en gevoelens, hetgeen ironisch genoeg de overleving van het leven op aarde onmogelijk maakt omdat het de fysieke realiteit letterlijk opconsumeert, hetgeen voor ons een belletje zou moeten doen rinkelen dat we misschien toch ergens de bal aan het mis-slagen zijn



wordt vervolgd in Dag 137