Dag 712: Hoe pas je je Droom-Inzichten op Praktische Wijze Toe?

Om verder te zetten op Dag 711: Hoe kunnen Dromen je Assisteren?, kijk ik in deze blog verder naar het patroon dat de droom waar ik in de voorgaande blog over schreef mij liet zien. Dit was het patroon van het proberen stabiliseren van een emotionele reactie door te vechten tegen de gedachten die opkomen in mijn geest gekoppeld aan die emotionele reactie.

En het probleem daarmee is dat wanneer je gaat reageren op de gedachten in je geest omdat je een emotie in jezelf niet wil ervaren en die emotie tracht te verminderen en stop te zetten, is dat je de emotie uiteindelijk enkel versterkt en dat je je in feite verliest in gedachten die op zich nog meer emoties activeren die dan weer gedachten activeren, enzoverder.

Mijn droom assisteerde mij dus om dit patroon te zien in mezelf en te begrijpen hoe het werkt. Vandaag merkte ik dan een reactie op binnenin mezelf die in lijn stond met waar mijn droom mij bewust van gemaakt had. In een moment reageerde ik met jaloezie op iets wat ik een persoon in mijn omgeving zag doen en hoe ik haar zichzelf zag uitdrukken. En van zodra die reactie van jaloezie in mezelf naar bovenkwam en van zodra ik mij ervan gewaar werd, zag ik mezelf ook reageren op de reactie zelf.

Ik reageerde vanuit een beoordeling over de reactie van jaloezie als zijnde een 'minderwaardige' of inferieure ervaring, verbonden met een geloof dat 'jaloersheid een slechte/lelijke eigenschap is'. Ik reageerde dus onmiddellijk met een onderbewuste gedachten van 'oh neen ik wil mij niet jaloers voelen want dan ben ik minderwaardig!' en 'ik wil niet iemand zijn die jaloers wordt op anderen en naar een ander kijkt vanuit jaloezie'.

Vanuit die reactie op de ervaring van jaloezie in mezelf, begon ik dan te vechten tegen die jaloezie omdat ik de ervaring wilde verbergen. Maar door mij te verzetten en door te vechten tegen die ervaring in mezelf maakte ik het enkel erger en versterkte ik in wezen de jaloezie en de emotionele ervaring die ik ervoer binnenin mezelf in dat moment.

Het was net zoals de droom mij had aangetoond, als je vecht tegen je eigen gedachten en tegen je emoties en/of gevoelens, dan versterk je deze enkel. En dat 'vechten' kan dus bijvoorbeeld zijn in de vorm van beoordelingen, wanneer je bepaalde ervaringen of gedachten beoordeelt. Zoals ik bijvoorbeeld de ervaring van jaloezie beoordeel als een 'slechte eigenschap' en een 'minderwaardige' ervaring.

De oplossing hier is dus om, in de plaats van te gaan vechten tegen hoe je je voelt vanbinnen en de gedachten die in je geest opkomen gewoon omdat je die ervaringen en gedachten beoordeeld en bestempeld hebt als iets negatief of slecht, om deze gedachten en ervaringen, en voornamelijk de emotionele ervaring die opkomt in jezelf net te omarmen en aanvaarden in jezelf.

De sleutel tot het stabiliseren van een emotionele ervaring, is om ze niet te beoordelen en je niet te verzetten, maar eerder om stabiel te blijven in jezelf en je niet te laten bewegen door die emotie, hetgeen wil zeggen dat je wel kan opmerken en zien dat ze in jezelf naar boven komt en in jezelf bestaat, maar ze brengt geen reacties teweeg. Je aanvaard de reactie in en als jezelf zonder je te verzetten en zonder ze te beoordelen.

Dankzij de droom merkte ik in dat moment dus op wat ik aan het doen was en dat ik aan het vechten was tegen een emotionele ervaring in mezelf. Wat ik in dat moment dan deed om die reactie te stabiliseren is het toepassen van zelf-vergeving, zoals 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verzetten tegen de reactie van jaloezie', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te willen zijn met mezelf dat ik mij jaloers voel', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaring van jaloezie te beoordelen als iets slecht', enzovoort.

Hierdoor kon ik mezelf stabiliseren door die interne strijd met mezelf als mijn interne ervaringen te kalmeren via die momentaire toepassing van zelf-vergeving.

Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

 Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens worden

Het Proces van Zelf-Verandering en de Drie Niveaus van Bestaan

Deze blog is een Verderzetting van Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot Mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dit zijn dus de specifieke stappen die bewandeld worden in een proces van Zelf-Verandering en die verzekeren dat dit proces van Zelf-Verandering op alle vlakken gebeurt van hoe wij bestaan als wezen. Alle vlakken zijnde zowel op vlak van intern gewaarzijn, waarin we ons gewaar worden van hoe een specifiek gedachten- en emotioneel patroon functioneer in onze geest, als op vlak van ons wezen, waarin we een standpunt innemen in onszelf en een authoriteit innemen in onszelf in relatie tot het specifieke patroon dat bestaat in onze geest door bijvoorbeeld als en wanneer het opkomt in onszelf, onszelf niet zomaar te laten meevoeren door de emoties en gevoelens en gedachten in en als het patroon maar in de plaats daarvan opstaan in onszelf in en als een standpunt en statement waarin wij als wezen zeggen van 'neen, dit patroon is niet wie ik ben! Ik ben Hier - als het zelf-sturende en zelf-bepalende principe binnenin en als mezelf!' - en ook op vlak van ons fysieke bestaan in en als het fysieke lichaam waarin we ons gedrag veranderen  dat in relatie staat met het patroon in onze geest.

Het gedrag zijnde bijvoorbeeld waarin we zullen opgeven in het doen of uitvoeren van taken of projecten of opgeven in een leerproces in onze fysieke participate in onze wereld, ten gevolge van emotionele reacties in onszelf op een gedachtenpatroon in onze geest waarin we onszelf zien 'falen' en 'mislukken' en waarin we onszelf neerhalen in en als ons zelf-beeld.

Dus, in het proces van zelf-verandering - kan dat proces en die zelf-verandering pas echt en werkzaam zijn als en wanneer je deze drie dimensies van jezelf tegelijkertijd verandert, en je jezelf dus verandert in en als wie je bent op elk vlak van je bestaan --- namelijk op vlak van je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysicaliteit. Je gewaarzijn, zijnde dat 'iets' in jezelf waarin je ziet en beseft wie je bent in jezelf en wat je doet in je eigen geest. Je wezenlijkheid, zijnde datgene dat  we steeds hebben weggegeven aan de energie in de geest, waarin we bijvoorbeeld onszelf laten meeslepen in en door emotionele reacties als en wanneer die opkomen, maar datgene dat tegelijkertijd ook in staat is om op te staan en zichzelf niet te laten meeslepen door emoties en gevoelens. En je fysicaliteit, zijnde het fysieke lichaam waarin onze wezenlijkheid zichzelf uitdrukt.

Dit wil praktisch gezien zeggen dat het niet voldoende is om het proces af te leggen van het creëren van gewaarzijn in relatie tot onze eigen geest - namelijk het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie - waarin we langzaam maar zeker een inzicht beginnen te ontwikkelen in onze eigen geest en in wie wij zijn in relatie tot onze geest en ons bestaan -- omdat inzichten op zichzelf waardeloos zijn als ze niet geleefd worden. Met andere woorden als ik niet verander in mijn emotionele reacties en mijn interne reacties en ervaringen ondanks het feit dat ik wel INZIE dat die emotionele reacties het beste zijn voor mezelf noch mijn omgeving en als ik vanbinnen eigenlijk hetzelfde blijf niettegenstaande dat ik INZIE dat hoe ik altijd bestaan heb niet mijn eigenlijke potentieel representeert - dan LEEF ik mijn inzichten niet en dan zijn die inzichten waarin ik nu geloof dat ik 'meer' ben omdat ik iets 'zie' of 'begrijp' over mezelf en mijn realiteit in feite leugens en ben ik tegen mezelf aan het liegen over wie ik werkelijk ben en hoe ik werkelijk besta binnenin en als mezelf.

Op dezelfde manier is  het veranderen van ons gedrag zonder een gewaarzijn te ontwikkelen in relatie tot wat ons gedrag bestuurt in de eerste plaats ook niet  een echte oplossing --- omdat we niet tot een begrip komen van wat het eigenlijke probleem was in de eerste plaats en hoe het probleem bestond - waardoor we dan ook niet in staat zullen zijn om tot oplossingen te komen als zich hetzelfde of gelijkaardige problemen voordoen in de eerste plaats. Ik bedoel, dat is ook waarom we vaak het gevoel hebben dat er specifieke situaties zijn in ons leven die zich blijven voordoen, ondanks het feit dat we doorheen ons leven ons gedrag en onze uitdrukking veranderd hebben in onze overgang en ontwikkeling van kind naar volwassene. Dat is omdat we nooit een gewaarzijn ontwikkeld hebben in onszelf in relatie tot wie we zijn vanbinnen en tot hoe wie we zijn vanbinnen wat we ervaren vanbuiten bepaalt en creëert.

Het proces van zelf-verandering is in feite een proces van zelf-creatie, en je kan niet in die positie van 'creator' staan als en wanneer je niet op elk vlak van wie je bent en hoe je bestaat de teugels in handen hebt - op intern zowel als extern vlak. En dat is waarom ik in en als mijn Reis naar Leven blogs mijn proces deel van schrijven waarin ik mezelf in en als het specifieke patroon dat ik wil veranderen onderzoek, vergeef en een correctie/oplossing vindt - en tegelijkertijd mezelf en het patroon daarna 'loslaat' om mezelf in en als mijn fysieke realiteit te kunnen toepassen in de correctie en oplossing die ik had uitgeschreven voor mezelf - en zo de verandering van mijn schrijven en gewaarzijn door te trekken tot mijn wezenlijkheid en fysieke uitdrukking en bestaan.