Dag 812: Zelf-limiterende gedachtenpatronen - Van Zelf-Sabotage naar Zelf-Ondersteuning

Een gedachten- en energetisch patroon dat ik vaker heb opgemerkt in mezelf alsook de laatste dagen specifiek gezien, is een patroon van twijfelen aan mezelf en twijfelen of ik al dan niet mijn leven "goed" of "correct" leef. Hiermee gepaard gaat op onderbewust niveau emoties van schuldgevoel, schaamte, angst, wroeging, spijt en zelf-beoordeling.

Dit gaat dan soms bijvoorbeeld over hoe ik mijn proces van zelf-verandering bewandel en over mijn inzet en zelf-beweging in verband met het process van niet enkel zelf-verandering maar vooral van het maken van een afdruk in deze wereld en mijn uiterste potentieel neerzetten in dit ene leven dat ik heb in deze wereld.

Wat ik mezelf al gerealiseerd heb in verband met dit patroon en een toepassing die ik al heb ontwikkeld om dit patroon richting te geven in mezelf en dus niet in de emoties en gedachten te blijven steken of ze erger maken, is dat ik heb beseft dat als dit patroon opkomt in mijn geest het mij misschien in zekere zin wel een "waarheid" laat zien over mezelf.

Deze "waarheid" zijnde dat ik op bepaalde vlakken in mezelf beter kan doen en zijn en dat mezelf toesta om gelimiteerd te blijven in bepaalde dimensies van mijn bestaan, in de plaats van mezelf te motiveren en vooruit te duwen om in elk moment van elke dag te zoeken en te kijken naar hoe ik mezelf kan uitbreiden, hoe ik beter kan worden als persoon en hoe ik zelf-limiterende patronen kan aanpakken en veranderen om te leren, te groeien en mezelf te ontwikkelen.

Het heeft dus geen nut en geen zin om "bij de pakken neer te zitten" en mezelf toe te staan die emoties van schuld, schaamte, spijt en wroeging te belichamen, denkend in mezelf dat dat is "wie ik ben", om dan in een staat van opgeven en zelfs depressie te zinken. Het is gewoon een kwestie om te leren uit de "boodschap" en de "waarheid" die mijn geest mij aan het tonen en aan het vertellen is middels die gedachten en emoties.

De oplossing is dus om, in de plaats van weg te zinken in de emoties en gedachten, eerder te luisteren naar de boodschap en dus te kijken naar waar en hoe het is dat ik mezelf nog aan het limiteren ben. Het gaat er dus om dat ik kijk binnenin mezelf naar wat ik kan leren, hoe ik mezelf kan uitdagen om te groeien en op welke manieren ik ervoor kan zorgen dat ik in elk moment blijf groeien, leren en in beweging blijf.

Het is zeker eigenaardig hoe er echter de neiging bestaat om eerder in die emoties te blijven zitten en om die emotionele apatische staat te gaan aanvaarden als onze realiteit, in de plaats van dat we onze eigen emoties en gedachten gebruiken om te leren en te groeien en om een dieper begrip te ontwikkelen van onszelf. Het is dus zeker een uitdaging om die dingen die we aanvankelijk ervaren als problematisch en waarin we onszelf saboteren, zoals bijvoorbeeld dit soort zelf-beoordelende en -limiterende patronen, te gebruiken als ondersteuning in ons proces van zelf-ontwikkeling.

In de volgende blog, Dag 813, deel ik wat ik verder nog heb ingezien in verband met dit patroon, waar het vandaan kom en waarom en hoe het bestaat en naar boven komt in de geest.

Dag 801: "De een z'n dood..."

"..is de ander z'n brood." Zo gaat het gezegde. En dit gezegde is niet ver af van hoe onze geest doorgaans werkt, op manieren die we niet eens opmerken. Hier heb ik het over het patroon van je beter voelen over jezelf wanneer een ander ongelukkig is of ongeluk ervaart in hun leven, of je jaloers voelen wanneer een ander geluk ervaart of bepaalde dingen heeft die je zelf ook wil hebben.

Dit is een gedachtenpatroon dat als het ware een bouwsteen is van de geest zelf, maar het is tevens een van de meest onderdrukte, verborgen en ontkende patronen. Wie wil er immers toegeven zo te denken? We denken echter allemaal zo, het gebeurt enkel op de achtergrond van onze geest, in die verborgen krochten die nooit het dachtlicht zien, zelfs niet voor onze eigen ogen.

Wat ik echter bij mezelf gemerkt heb is dat de neiging om dat soort gedachten en reacties te beoordelen of onderdrukken me niet assisteert om het te veranderen en om ervoor te zorgen dat ik zo niet denk in de eerste plaats. Het zorgt er enkel voor dat ik uiteindelijk in ontkenning ga bestaan van wat er werkelijk in mijn geest allemaal bestaat in verband met hoe ik eigenlijk werkelijk reageer op mijn omgeving in mijn gedachten, gevoelens en emoties.

Hoe kan ik mezelf ooit echt leren kennen als ik in ontkenning besta van bepaalde gedachten en reactiepatronen in mijn eigen geest? Het proces van zelf-verandering gaat niet om het onderdrukken van dit soort patronen in de geest, het gaat net om het onderzoeken van hoe het bestaat en wie ik eigenlijk ben in relatie tot de patronen.

Dit soort patronen laat ons immers een deel van onszelf zien -- een deel dat we misschien niet willen zien of onder ogen komen - maar een deel van onszelf niettemin. En het proces van zelf-realisatie gaat om het leren kennen van vooral die delen die we over het algemeen proberen te verbergen in de achterkamers van onze geest.

Het gaat in de eerste plaats om het erkennen van dat soort gedachten en ervaringen die soms in onze geest naar boven komen, zoals jaloezie en venijnigheid wanneer we zien dat iemand gelukkiger is dan onszelf of een soort van tevredenheid wanneer een ander slechter af is dan onszelf. Dan pas kunnen we kijken naar hoe we het kunnen veranderen. We zijn immers pas in staat om oplossingen te vinden wanneer we de problemen ten eerste verstaan.

Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen?

Ter verderzetting van Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf en specifiek van het gewaarzijn dat een 'ongeluk' kan creëren dat er iets is binnenin jezelf waar jij naar moet kijken en wat jij moet corrigeren. Bijvoorbeeld in mijn geval  liet het verbranden van mijn hand mij zien dat ik bepaalde gedachten- en reactiepatronen toesta te bestaan in mijn geest die schadelijk zijn voor mezelf. Gedachten- en reactiepatronen die aan de oorzaak lagen van waarom ik mijn hand verbrandde in de eerste plaats.

In deze blog kijk ik dus naar het punt van wat je dan doet eens je bewust bent van het patroon dat achter het 'ongeluk' ligt en wat het is binnenin jezelf dat het 'ongeluk' je heeft doen inzien. Wat kan je doen om ervoor te zorgen dat je dat patroon in jezelf corrigeert zodat het geen schadelijke gevolgen meer veroorzaakt? Hoe verander je jezelf zodanig dat hetzelfde niet opnieuw kan voorvallen?

Als voorbeeld neem ik mijn patroon van gedachten en emotionele reacties die door mijn geest gingen tijdens mijn 'ongeluk', namelijk gedachten waarin ik mij druk aan het maken was over het doen en laten van andere mensen vanuit een standpunt van superioriteit in mijn geest waarin ik kritiek aan het geven was op het gedrag van andere mensen en mij daarbij aan het opwinden was. Dit is dus het patroon waar ik mee moet werken omdat het aan de grondslag ligt van mijn gebrek aan gewaarzijn en aanwezigheid in mijn fysieke werkelijkheid en dus aan de grondslag van het 'ongeluk' dat heeft moeten gebeuren opdat ik dat patroon zou kunnen inzien en opdat ik eindelijk zou overwegen om het te veranderen binnenin mezelf.

En wanneer ik eerlijk ben met mezelf dan zie ik dat een 'ongeluk' zoals het verbranden van mijn hand in feite 'noodzakelijk' was, omdat het een patroon is dat ik vaak in mijn geest toesta en waar ik nog geen verantwoordelijkheid voor genomen heb.  Ik wind me namelijk vaak op over het doen en laten van andere mensen. In zelf-eerlijkheid merk ik dat ik vaak in het patroon stap van het mij frustreren en kwaad worden over bepaalde dingen waar ik niet mee akkoord ga of die mij dwars zitten. Bijvoorbeeld wanneer ik afwas zie staan in de keuken wanneer ik moet koken. Die afwas staat in mijn weg dus maak ik mij boos over de 'luiheid' van andere mensen in relatie tot hun gebruik van de keuken. Of ik probeer iets te doen op het internet en plots valt het internet weg, dan maak ik mij kwaad over de 'onkunde' van de internet provider.

Het patroon waar ik hier dus mee te maken heb is een patroon van mij superieur voelen in de energie van kwaadheid en frustratie die ik ervaar binnenin mezelf verbonden met kritische en beoordelende gedachten over 'andere mensen' en 'wat andere mensen doen of gedaan hebben' en specifiek wanneer het direct te maken heeft met mijn plannen en wanneer het mijn plannen saboteert.

Ik bedoel, ware het niet voor dit 'ongeluk' dat mij een 'waarschuwing signaal' liet zien dat er iets is waar ik absoluut naar moet kijken binnenin mezelf, zou ik niet eens opgemerkt hebben hoe extensief ik eigenlijk participeer in dit patroon. Ik zou niet gemerkt hebben dat dit eigenlijk een vrij groot reactiepatroon is waar ik nog haast dagelijks in participeer zonder het te zien.

De tweede stap na het opmerken en bewust worden van het gedachten- en reactiepatroon dat aan de grondslag ligt van het 'ongeluk' is dus om te kijken naar en te onderzoeken hoe dat patroon in jezelf bestaat, wanneer je erin stapt en hoe je het aan het 'leven' bent in je dagelijkse leven.

In de volgende blog deel ik de derde stap in het proces van het op praktische wijze corrigeren van dit soort schadelijke patronen in jezelf.

Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat zien wie je bent in je geest

Ik heb gisteren bij het koken mijn linkerhand verbrand aan frietolie. En wanneer ik keek naar het punt dat de linkerhand representeert, zag ik dat mijn lichaam mij in dat moment aan het ondersteunen was opdat ik kon inzien waarin ik bezig was te participeren in mijn geest. Mijn hand representeert hoe ik dingen 'behandel' en hoe ik omga me mijn realiteit

En de linkerhand zegt me dat het voornamelijk gaat om energie zoals gevoelens en emoties en dat ik dus met mijn realiteit omga en mijn realiteit richting geef en stuur vanuit energie.

En terwijl dit ongeval voorviel was ik namelijk in een staat van spanning en stress en vluchtige en gehaaste energie. Het is een energie waar ik vaak inga wanneer ik bijvoorbeeld moet koken, dan probeer ik alles zelf te doen en ik probeer efficent te zijn en alles 'goed' en 'perfect' te doen zodat ik mij uiteindelijk goed kan voelen over de maaltijd die ik gecreëerd heb. Het is dus een punt van ego waar ik inga, een punt van 'ik kan goed koken en ik zal laten zien dat ik goed kan koken zodat mensen erkenning hebben voor het feit dat ik goed kan koken'.

En wanneer ik mij in die energetische staat bevindt dan frustreer en stoor ik mij ook snel aan dingen. Ik kom bijvoorbeeld de keuken binnen en ik zie dat de afwas niet gedaan is of ik merk dat het fornuis niet gekuist geweest is en dan zucht ik diep en zeg/denk ik van 'mensen toch, neem een ander ook eens in overweging!'. Dat is dus hoe ik dan richting geef aan mijn realiteit vanuit energie, vanuit reactie. Ik laat de energetische reactie/staat waar ik mij in bevindt vanbinnen mijn gedrag en uitdrukking sturen en bepalen.

Het was dus door die gehaaste en reactieve staat waarin ik mij bevond, dat ik mij verbrandde aan hete frietolie. Ik lette niet genoeg op en was me niet gewaar genoeg van het moment waarin ik het mandje vol frietjes in de olie wilde neerzetten en het mandje viel uit mijn handen. Als ik in dat moment niet in die energetische staat geweest zou zijn en als ik rustiger en kalmer geweest zou zijn in dat moment, dan zou ik een stevige greep gehad hebben op  de steel van het mandje omdat ik met mijn gewaarzijn hier in het moment aanwezig geweest zou zijn, en dan zou het mandje niet in de olie gevallen zijn.

Nadat dit 'ongeluk' gebeurd was voelde ik me eigenlijk dankbaar dat het gebeurd was omdat ik door mijn fysiek realiteit als het ware gedwongen werd om langzamer te gaan en om mezelf te vertragen. De fysieke realiteit ondersteunde mij om in mezelf te vertragen en om los te laten van de stress. Ik kon immers niet meer verder koken. Nu moest ik gedwongen neer gaan zitten met mijn hand in een kom met koud water, dus had ik geen andere keuze dan mezelf vanbinnen te vertragen.

Ik kon ook geen ego meer zijn in relatie tot mijn realiteit omdat ik nu gedwongen was om hulp te vragen van de mensen om mij heen voor dingen omdat ik zelf bepaalde dingen niet meer kan doen zoals eten maken en mijn afwas doen. De fysieke werkelijkheid komt dus altijd zeer gelegen met zulk 'n schijnbare 'ongevallen' en 'ongelukken'. Het is steeds zeer nuttig om zelf-eerlijkheid toe te passen en in jezelf te kijken en jezelf af te vragen 'wat laat dit 'ongeluk' mij eigenlijk zien over mezelf?' en 'hoe is het dat dit ongeluk mij eigenlijk ondersteunt in het inzien en werken met de relatie tussen mijn geest, mezelf en mijn lichaam?'.

Dag 594: Hoe en Wanneer Ontstaan Emotionele Patronen in Onszelf?

 Dag 594: Hoe en Wanneer Ontstaan Emotionele Patronen in Onszelf?

 Het Veranderen van de Emotie van Onzekerheid

 Het Veranderen van de Emotie van OnzelfzekerheidHet

Het is zelfs zo dat, terwijl ik alles angstvallig probeerde om de onzekerheid in mezelf niet meer te hoeven ervaren, begon ik mij diep vanbinnen eigenlijk enorm afgescheiden te voelen van de mensen om mij heen en begon ik mij zelfs 'vreemd' te voelen. 'vreemd' in de zin van dat ik uiteindelijk het gevoel had dat ik een soort buitenaards wezen ben en dat ik totaal geen connectie kan vinden of ervaren met de mensen die ik zag in mijn wereld en omgeving. Dus, ik bedoel, ook al ervoer ik in mijn bewuste geest dan wel dat ik niet meer zelf-onzeker ben in relatie tot andere mensen - in wezen had ik de ervaring van onzekerheid zodanig onderdrukt dat het op onbewust en onderbewust niveau in mezelf een ervaring van absolute afscheiding werd -- hetgeen dus in feite de manifestatie van mijn oneerlijkheid was tegenover mezelf in relatie tot het feit dat ik mij onzeker voel in mezelf in mijn relaties met de mensen om mij heen. Dag 593: Hoe Onzelfzekerheid een Ervaring van Absolute Afscheiding kan Worden in Onze Geest

Ik bedoel, het ding is dat je gedurende je leven, vanaf een zeer jonge leeftijd, een specifieke relatie begint op te bouwen met specifieke emoties. Die emotionele ervaringen zoals onzekerheid die naar boven komen in jezelf in bepaalde situaties zijn niet zomaar emoties, het zijn als het ware delen van jezelf geworden die je gevoed en ontwikkeld hebt doorheen je leven - net zoals je lichaam is opgegroeid en ontwikkeld, zo ook is je geest zich gaan ontwikkelen in je lichaam, en is je geest haast een soort 'tweede lichaam' geworden dat in eenheid en verbinding bestaat met je fysieke lichaam.

Wat ik daarmee wil zeggen is dat het eigenlijk absurd is om te gaan reageren op je emoties, en dus op je 'emotionele lichaam', en je emoties 'niet te willen' - zoals ik mij bijvoorbeeld niet meer onzeker wilde voelen in sociale situaties. Ik reageerde op de emotionele reactie en ervaring van onzekerheid in mezelf met weerstand en beoordeling en verwerping omdat, ik wilde mij zelfzeker voelen - ik had een specifiek idee in mijn geest van hoe ik mij wilde uitdrukken. Wanneer ik immers naar de mensen om mij heen keek, en dan met name welbepaalde mensen in mijn omgeving, dan zag ik een expressie in hen die ik niet in mezelf herkende, een vloeiendheid en spontaniteit die prijsgaf dat zij zich comfortabel voelde in hun lichaam en lichamelijke uitdrukking.

Zo wilde ik ook zijn in relatie tot de mensen in mijn wereld en omgeving. Ik wilde mezelf ook zo kunnen uitdrukken, en dus reageerde ik op mezelf en op de emotionele ervaring van onzekerheid die ik steeds ervoer in relatie tot mensen in mijn wereld en realiteit - omdat die ervaring van onzekerheid een gespannenheid teweegbracht in mijn lichaam die mijn beweging en fysieke uitdrukking leek te saboteren. Ik voelde me niet comfortabel in mijn lichaam omwille van de ervaring van onzekerheid die door mijn lichaam ging en een spanning creëerde in mijn bewegingen - ten gevolge van bepaalde gedachten die door mijn geest gingen en die geactiveerd werden wanneer ik in het bijzijn van mensen was.

Maar wat ik In die reactie van weerstand tegen mijn eigen emotionele reactie van onzekerheid en het verlangen om de zekerheid die ik zag in een ander te belichamen, niet zag of overwoog - is dat de onzekerheid in mezelf als een deel van mijn lichaam was dat ik over tijd doorheen mijn leven had ontwikkeld en dat nu een 'volwaardig' deel vormde van mezelf dat ik met andere woorden niet zomaar kan negeren of onderdrukken of laten vallen gewoon omdat ik het persoonlijk niet meer wil ervaren. En, wat ik ook niet zag of besefte is dat ik misschien nu de ervaring van onzekerheid ongemakkelijk en onaangenaam en ongewenst vind, maar dat dat zeker niet altijd zo was.

Ik bedoel, op een bepaald punt in mijn leven ben ik zelf bewust  beginnen participeren in die ervaring van onzekerheid, die toen nog een vrij subtiele ervaring was in mezelf, omdat ik er een specifiek doel voor had - het had een bepaald nut voor mij. Het is pas door er jarenlang in te blijven participeren en het steeds opnieuw op te wekken en te voeden in mezelf door het steeds weer te blijven activeren - dat de ervaring meer en meer intens werd tot het nu uiteindelijk op een punt is dat ik mij al lang niet meer herinner waarom ik die ervaring wilde genereren in mezelf in de eerste plaats en wat het precieze doel ervan was, waardoor ik het nu begin te ervaren en definieren als een hindernis binnenin mezelf -- terwijl, wat het dus eigenlijk werkelijk is, is een soort van stoornis in mijn emotionele en fysieke lichaam die ik zelf gecreëerd heb door middel van mijn voortdurende en consistente participatie in het opwekken en genereren van specifieke energie.

Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

 Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens worden

Het Proces van Zelf-Verandering en de Drie Niveaus van Bestaan

Deze blog is een Verderzetting van Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot Mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dit zijn dus de specifieke stappen die bewandeld worden in een proces van Zelf-Verandering en die verzekeren dat dit proces van Zelf-Verandering op alle vlakken gebeurt van hoe wij bestaan als wezen. Alle vlakken zijnde zowel op vlak van intern gewaarzijn, waarin we ons gewaar worden van hoe een specifiek gedachten- en emotioneel patroon functioneer in onze geest, als op vlak van ons wezen, waarin we een standpunt innemen in onszelf en een authoriteit innemen in onszelf in relatie tot het specifieke patroon dat bestaat in onze geest door bijvoorbeeld als en wanneer het opkomt in onszelf, onszelf niet zomaar te laten meevoeren door de emoties en gevoelens en gedachten in en als het patroon maar in de plaats daarvan opstaan in onszelf in en als een standpunt en statement waarin wij als wezen zeggen van 'neen, dit patroon is niet wie ik ben! Ik ben Hier - als het zelf-sturende en zelf-bepalende principe binnenin en als mezelf!' - en ook op vlak van ons fysieke bestaan in en als het fysieke lichaam waarin we ons gedrag veranderen  dat in relatie staat met het patroon in onze geest.

Het gedrag zijnde bijvoorbeeld waarin we zullen opgeven in het doen of uitvoeren van taken of projecten of opgeven in een leerproces in onze fysieke participate in onze wereld, ten gevolge van emotionele reacties in onszelf op een gedachtenpatroon in onze geest waarin we onszelf zien 'falen' en 'mislukken' en waarin we onszelf neerhalen in en als ons zelf-beeld.

Dus, in het proces van zelf-verandering - kan dat proces en die zelf-verandering pas echt en werkzaam zijn als en wanneer je deze drie dimensies van jezelf tegelijkertijd verandert, en je jezelf dus verandert in en als wie je bent op elk vlak van je bestaan --- namelijk op vlak van je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysicaliteit. Je gewaarzijn, zijnde dat 'iets' in jezelf waarin je ziet en beseft wie je bent in jezelf en wat je doet in je eigen geest. Je wezenlijkheid, zijnde datgene dat  we steeds hebben weggegeven aan de energie in de geest, waarin we bijvoorbeeld onszelf laten meeslepen in en door emotionele reacties als en wanneer die opkomen, maar datgene dat tegelijkertijd ook in staat is om op te staan en zichzelf niet te laten meeslepen door emoties en gevoelens. En je fysicaliteit, zijnde het fysieke lichaam waarin onze wezenlijkheid zichzelf uitdrukt.

Dit wil praktisch gezien zeggen dat het niet voldoende is om het proces af te leggen van het creëren van gewaarzijn in relatie tot onze eigen geest - namelijk het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie - waarin we langzaam maar zeker een inzicht beginnen te ontwikkelen in onze eigen geest en in wie wij zijn in relatie tot onze geest en ons bestaan -- omdat inzichten op zichzelf waardeloos zijn als ze niet geleefd worden. Met andere woorden als ik niet verander in mijn emotionele reacties en mijn interne reacties en ervaringen ondanks het feit dat ik wel INZIE dat die emotionele reacties het beste zijn voor mezelf noch mijn omgeving en als ik vanbinnen eigenlijk hetzelfde blijf niettegenstaande dat ik INZIE dat hoe ik altijd bestaan heb niet mijn eigenlijke potentieel representeert - dan LEEF ik mijn inzichten niet en dan zijn die inzichten waarin ik nu geloof dat ik 'meer' ben omdat ik iets 'zie' of 'begrijp' over mezelf en mijn realiteit in feite leugens en ben ik tegen mezelf aan het liegen over wie ik werkelijk ben en hoe ik werkelijk besta binnenin en als mezelf.

Op dezelfde manier is  het veranderen van ons gedrag zonder een gewaarzijn te ontwikkelen in relatie tot wat ons gedrag bestuurt in de eerste plaats ook niet  een echte oplossing --- omdat we niet tot een begrip komen van wat het eigenlijke probleem was in de eerste plaats en hoe het probleem bestond - waardoor we dan ook niet in staat zullen zijn om tot oplossingen te komen als zich hetzelfde of gelijkaardige problemen voordoen in de eerste plaats. Ik bedoel, dat is ook waarom we vaak het gevoel hebben dat er specifieke situaties zijn in ons leven die zich blijven voordoen, ondanks het feit dat we doorheen ons leven ons gedrag en onze uitdrukking veranderd hebben in onze overgang en ontwikkeling van kind naar volwassene. Dat is omdat we nooit een gewaarzijn ontwikkeld hebben in onszelf in relatie tot wie we zijn vanbinnen en tot hoe wie we zijn vanbinnen wat we ervaren vanbuiten bepaalt en creëert.

Het proces van zelf-verandering is in feite een proces van zelf-creatie, en je kan niet in die positie van 'creator' staan als en wanneer je niet op elk vlak van wie je bent en hoe je bestaat de teugels in handen hebt - op intern zowel als extern vlak. En dat is waarom ik in en als mijn Reis naar Leven blogs mijn proces deel van schrijven waarin ik mezelf in en als het specifieke patroon dat ik wil veranderen onderzoek, vergeef en een correctie/oplossing vindt - en tegelijkertijd mezelf en het patroon daarna 'loslaat' om mezelf in en als mijn fysieke realiteit te kunnen toepassen in de correctie en oplossing die ik had uitgeschreven voor mezelf - en zo de verandering van mijn schrijven en gewaarzijn door te trekken tot mijn wezenlijkheid en fysieke uitdrukking en bestaan.

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Hoe kan je Zelf-Verandering zo tastbaar mogelijk maken?

het transformatieproces van zelf-sabotage

 om dit proces nu praktisch aan te pakken en te zien met andere woorden waar en hoe het is dat ik als mens zelf participeer in dat patroon van het saboteren van mijn leerproces, ten gevolge van hoe ik opgevoed en geconditioneerd geweest ben, of althans hoe ik mezelf heb laten indoctrineren en opvoeden door specifieke externe invloeden zoals het schoolsysteem en andere figuren die ik in mezelf ben gaan definieren als mijn 'authoriteit' - moet ik voor mezelf onderzoeken hoe en waar het is in mijn dagelijkse bestaan dat ik reageer op nieuwe dingen of verandering of het bewandelen en uitvoeren van een nieuw project met angst in mezelf.

En hiervoor is het belangrijk - teneinde daadwerkelijk de realiteit van mezelf te kunnen zien in relatie tot dit patroon in en van de Geest - om eerlijk te zijn met mezelf en, wanneer ik mezelf onderzoek in de patronen die ik uitleef in mijn geest en in de fysieke werkelijkheid, de realiteit van mezelf niet proberen te verbloemen of verbergen maar eerder direct te kijken en te zien wie ik werkelijk ben in en als de fysieke realiteit van mezelf --- en dat doe ik dus door mijn dagelijkse leven te bewandelen door middel van bijvoorbeeld schrijven, en zo te onderzoeken wat het is dat schuilt achter al de kleine handelingen en daden die ik doorgaans zo vanzelfsprekend vindt.

Dit proces van het ten eerste onderzoeken, ten tweede loslaten en vergeven en ten derde corrigeren en veranderen van het patroon van zelf-sabotage in relatie tot mijn leerproces gebeurt door middel van deze drie specifieke stappen en het toepassen van deze stappen op een praktische en realistische wijze --- met andere woorden, waarin het proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-verandering geen idee of geloof of ervaring wordt als een soort van spirituele queeste of openbaring, maar waarin dit proces zich ontvouwt in en als de fysieke dimensie waarin 'ik' besta als de totaliteit van mijn wezen: mentaal, emotioneel, spiritueel, wat je maar wil, elke mogelijke dimensie van mezelf als hoe ik besta in en als mezelf bestaat in en als het fysieke lichaam, de fysieke werkelijkheid.

Het is immers de fysieke werkelijkheid die alles van mezelf omvat, die mijn 'kanaal' is en mijn 'schip' waarin ik vaar doorheen de wateren van mijn bestaan, waarin ik huis en waar ik altijd naar terugkeer wanneer ik weer eens in mijn geest ben gaan vertoeven in een fantasie of verbeelding of herinnering of ervaring --- het fascinerende is dat ik steeds naar mijn lichaam terugkeer, ik besef steeds weer dat ik 'Hier' ben, in en als dit fysieke bestaan. En zodus is dit fysieke bestaan en mijn dagelijkse fysieke leven een ankerpunt voor mezelf om uit te kunnen aflezen wie ik werkelijk ben en om ervoor te kunnen zorgen dat ik mezelf niet verlies in een idee, beeld of geloof over mezelf in en als mijn geest - het is de fysieke realiteit die zal tonen wie ik werkelijk ben en of de ideëen die ik heb gevormd over mezelf in mijn geest al dan niet echt zijn.

In de volgende blog zal ik dus verderzetten in dit proces van het onderzoeken van wie ik ben in en als de fysieke werkelijkheid en specifiek in verband met dit patroon van zelf-sabotage dat ik in de voorgaande blogs was beginnen omschrijven --- om dus het proces van zelf-verandering zo tastbaar en praktisch en echt mogelijk te maken voor mezelf en aldoende ook een blauwdruk en leidraad te kunnen creëren voor al degenen die hun eerste stappen zetten in dit proces van zelf-verandering en die zich afvragen hoe dit precies in z'n werk gaat.

Dag 483: Verbergen Mijn Gewoontes Wie ik Werkelijk ben Vanbinnen?

"...Dus, ik bedoel mijn startpunt in ‘het bewandelen van proces’ is helemaal omgekeerd – en dus is het nodig om dat startpunt te corrigeren en dust e herdefinieren wat het voor mezelf betekent om ‘proces te bewandelen’ – zodat ik kan beginnen aan mijn echte reis naar leven, een reis die ik voor mezelf bewandel en niemand anders." (Dag 482: Wat Wil het Eigenlijk Zeggen om het Proces te Bewandelen?)

Dus, ik bedoel – ik merk dat ik de laatste tijd in mijn reis naar leven schrijf vanuit het startpunt van te willen schrijven over iets zomaar om te schrijven, waardoor ik in feite niet werkelijk aan mezelf werk of met mezelf werk. Ik schrijf alsof het ‘mijn job’ is, iets wat ik zomaar doe, en waarin ik mezelf niet werkelijk uitdaag, ik doe maar alsof – omdat het een gewoonte geworden is, iets waar ik de echte ik achter verberg. Iets dat ik gebruik om de rest van mezelf te houden zoals het is, mijn interne werkelijkheid als mijn verborgen verlangens en gedachten en gevoelens die ik eigenlijk niet wil loslaten en die ik hetzelfde wil houden.

Dus, wat wil het werkelijk zeggen om te schrijven naar vrijheid, om zelf-eerlijk te zijn in mijn schrijven en om te schrijven vanuit het startpunt om werkelijk mezelf te leren kennen en om werkelijk te wandelen in een process van zelf verandering --- en dus niet te schrijven op een manier waarin ik enkel het ego van de geest ondersteun en versterk? 

Het ego van de geest als zijnde de gedachten in mijn geest waarin ik eerder denk aan ‘andere mensen’ en wat andere mensen van mij zullen denken en dus mijn ‘zelf-beeld’, dan dat ik werkelijk kijk naar waar ik mee bezig ben, kijk naar mijn eigen woorden en mezelf in vraag stel en mezelf onderzoek vanuit het startpunt van verantwoordelijkheid te nemen voor hoe ik besta binnenin mezelf en mezelf zodanig te veranderen en corrigeren in al wat ik ben, zodat ik uiteindelijk besta op een manier die een wereld en realiteit garandeert die het beste is voor mezelf in en als al het leven dat hier bestaat.

Het feit dus dat er ‘andere mensen’ en gedachten aan ‘andere mensen’ in mezelf bestaan, wil zeggen dat ik mezelf niet uitdruk voor mezelf en als mezelf, maar dat ik mezelf uitdruk voor ‘andere mensen’ en dat ik dus geen werkelijke rekenschap neem voor mijn woorden, dat ik geen werkelijke verantwoordelijkheid neem voor de woorden die ik spreek of hoe ik mezelf uitdruk, omdat ik van mening ben dat, zolang ‘andere mensen’ akkoord zijn met en aanvaarden wat ik te zeggen heb en wat ik doe, dan ben ik goed bezig en dan doe ik gewoon verder met waar ik mee bezig ben --- en zo creëer ik dan gewoontes en gedrags-patronen waarin ik mezelf niet meer in vraag stel maar gewoonweg hetzelfde blijf doen omdat ik ergens de idee gecreëerd heb dat ik ‘goed bezig’ ben.

Maar wat ik ondertussen niet besef of inzie is dat ik achter die gewoonten allerlei dingen van mezelf verberg, dat ik eigenlijk niet werkelijk zelf-eerlijk ben, maar dat ik het patroon en dus de herhaling van een specifieke handeling gebruik om andere dingen achter de scenes te doen in mezelf. Dat is immers hoe ik bijvoorbeeld in een fabriek ook werk of hoe mensen over het algemeen hun werk uitvoeren, in en als een gewoonte --- het constant herhalen van eenzelfde handeling, hetgeen plaats vrijmaakt om mij te kunnen bezighouden met gedachten en fantasie en allerhande geheime dingen in mijn geest, terwijl ik in de fysieke werkelijkheid schijnbaar weet waar ik mee bezig ben en al de ‘juiste’ dingen doe en zeg, omdat iedereen mij lijkt te aanvaarden en met mij akkoord lijkt te gaan.

Maar, in werkelijkheid ben ik totaal niet eens echt aanwezig in wat ik doe, in mijn eigen woorden en daden, omdat ik ergens diep in mijn eigen geest verborgen zit, in allerlei persoonlijke ervaringen en gedachten waar ik meer waarde aan hecht dan aan mijn woorden en daden in de fysieke werkelijkheid.

Ik bedoel, zoals ik in mijn process in het schrijven naar vrijheid heb gemerkt, is dat het heel makkelijk is om in zo een gewoontepatroon vast te geraken en om van een handeling een gewoonte te maken, ik heb immers nooit iets anders gedaan in mijn leven. Alles wordt uiteindelijk een gewoonte, en wat er dan gebeurt vanaf het moment dat een specifieke handeling een gewoonte wordt, is dat ik meer en meer in mijn geest wegzak, en wegdrijf van mijn gewaarzijn in elk moment dat ik hier in de fysieke werkelijkheid aanwezig ben – ik begin mij meer en meer te onttrekken in mijn geest-realiteit waarin ik gevoelens opwek en die gevoelens en gedachten dan verberg achter de gewoontes.

Omdat, het zijn de gewoontes die de indruk wekken tegenover mijn omgeving dat alles ‘in orde’ is met mij, dat ik hetzelfde blijf, dus mensen moeten zich geen vragen stellen over mij – ik blijf immers hetzelfde langs de buitenkant. Maar langs binnen is zich allerhande gedachten en gevoelens en emoties aan het opbouwen die ik zelf niet eens opmerk omdat ik enkel oog heb voor mijn buitenkant en denk van ‘ok, ik gedraag mij nog hetzelfde, dus andere mensen geloven en denken dat ik nog hetzelfde ben, dus alles is OK’ en ‘zolang andere mensen niets opmerken aan mij, is alles in orde en ben ik goed bezig’.

Maar, ik bedoel, dat lijkt maar zo -  omdat, als ik kijk in mezelf, in mijn eigen geest en wat zich daar allemaal afspeelt, dan sta ik helemaal niet één en gelijk met mijn externe werkelijkheid – wie ik ben vanbinnen is niet de simpliciteit en eenvoud van mijn fysieke handelingen, neen, daar speelt zich heel wat anders af..

Wordt Vervolgd in Dag484

Dag 474: Het Transformeren van een Emotionele Ervaring van Opgeven - Evaluatiefase Deel 3

Dit is een verderzetting van "Dag 473: Het Transformeren van een Emotionele Ervaring van Opgeven - Evaluatiefase Deel 2" - waarin ik had vastgesteld dat een patroon dat ik had bewandeld in de voorgaande blogs, in relatie tot het reageren met een emotionele ervaring van verslagenheid wanneer ik aan het verliezen ben tijdens een wedstrijd, opnieuw de kop opstak en dat ik automatisch in een reactie ging in mezelf van 'opgeven' omdat ik geloofde en dacht dat dat niet zou mogen omdat ik ergens in mijn geest de idee had gecreëerd dat ik 'veranderd' ben en dat dit specifieke patroon niet meer bestond in mezelf. En dus wanneer ik dan geconfronteerd werd met het patroon dat opkwam, geloofde ik dat ik 'gefaald' had in mijn applicatie van zelf-verandering.

Bij nader onderzoek echter besefte ik dat het feit dat dit patroon opnieuw opkomt in mezelf niet zozeer een teken is dat ik 'gefaald' heb, maar eerder een teken dat er dimensies zijn in en van mezelf in relatie tot dit patroon die ik nog niet had onderzocht of opgemerkt in het bewandelen van mijn proces van het veranderen van de emotionele reactie van verslagenheid - en dat mijn proces dus nog niet gedaan is.

Het probleem in deze situatie was dat ik een idee in mijn geest had gecreëerd over 'wie ik ben' in relatie tot dit patroon in mijn geest waarin ik geloofde dat 'dit patroon niet meer in mezelf bestaat' -- waar ik dan een positieve ervaring mee had verbonden. En dus nu dat ik in dit moment zag dat dat idee over mezelf in mijn geest als zijnde 'veranderd' niet echt was, reageerde ik met een negatieve ervaring.

En, wanneer ik onderzoek wat hier eigenlijk gaande was, dan zie ik dat ik mezelf had afgescheiden van dit specifieke patroon in mijn geest en dat ik mezelf superieur waande, door te denken en te geloven dat ik beter ben omdat dit patroon nu schijnbaar niet meer bestaat in mezelf --- nu ben ik op de één of andere manier een beter persoon dan wanneer ik nog wel participeerde in dit patroon.

Ik bedoel, hierin had ik in mijn geest in essentie een ego-construct gemaakt, waarin ik mij superieur wilde voelen en tot dat doel de idee had gecreëerd dat het inferieur en minderwaardig is om emotioneel te reageren op situaties en dat het superieur is om stabiel te zijn in mezelf. En door dit ego-construct te maken in mezelf en mezelf daarin af te scheiden van een deel van mijn eigen interne realiteit, heb ik in wezen mezelf inferieur geplaatst in relatie tot dit deel van mijn 'persoonlijkheid' --- omdat ik niet zag dat, zolang ik reageer op en mezelf afscheid van wat dan ook, dan bestaat het in mezelf en definieert het Wie Ik Ben.

Dit was dus de reden of een dimensie van waarom het is dat dit patroon mij weer bezocht en waarom het is dat ik niet stabiel stond in mezelf in relatie tot dit patroon, maar mij in de plaats daarvan 'liet overmeesteren' en liet meeslepen --- omdat, vanaf het moment dat het patroon opkwam in mezelf, reageerde ik erop vanuit de afscheiding die ik in mezelf had gecreëerd als die polariteit van 'ik ben superieur en dit patroon is inferieur' - en daarin definieerde ik mezelf in relatie tot dit patroon. In de plaats van één en gelijk te staan met dit patroon, in en als het besef dat het niet beter of minder is dan mezelf.


Wordt Vervolgd in Dag 475

Dag 228: Hebben Gewoontes Angst te verbergen? (Deel 3)

Dit is een verderzetting van "Dag 226: Hebben Gewoontes Angst te Verbergen?"
en "Dag 227: Hebben Gewoontes Angst te verbergen? (Deel 2)"


ik stel mezelf tot doel om de gewoontes die ik tijdens mijn leven heb opgebouwd als 'mijn dagelijkse leven' in en als de handelingen die ik uitvoer en die ik altijd heb aangenomen als 'vanzelfsprekend', te onderzoeken - en verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik, door middel van de gedrags-patronen die ik heb gecreëerd in de fysieke werkelijkheid, mijn eigen persoonlijke 'structuur' heb aangebracht aan 'de realiteit' in en als hoe ik 'de realiteit' zie en ervaar

omdat ik besef dat 'de realiteit' geen echte 'structuur'/'systeem' heeft, maar dat ik het 'systeem' dat ik ervaar zelf heb gecreëerd in mezelf door middel van 'patronen' van gedachten, gevoelens en emoties die ik heb verbonden met specifieke fysieke handelingen

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn handelingen/daden in de fysieke werkelijkheid --- door 'patronen'/'structuren'/'gewoontes' te ontwikkelen die bestaan in en als gezond verstand  als wat het beste is voor al het leven hier in en als deze werkelijkheid --- door eerst en vooral te onderzoeken wat de patronen zijn die ik tot nu toe heb uitgeleefd zonder enig inzicht in wat ik doe of waarom ik het doe en wat de consequenties zijn van mijn daden en al de patronen te stoppen in mezelf die niet ondersteunend zijn voor het leven op aarde en mezelf te herprogrammeren in en als het leven van 'patronen' die het leven op aarde op elke manier ondersteunen

ik stel mezelf tot doel om mijn aanvaardde gewoontes te doorbreken omdat ik inzie en besef dat de gewoontes die ik heb laten ontwikkelen in mezelf een mechanisme zijn van de geest dat ik heb gebruikt om angst achter te verbergen --- hierin stel ik mezelf tot doel om niet meer te vluchten van angst en mezelf niet meer te verbergen, maar om angst als mezelf te confronteren omdat ik besef dat elke angst een deel is van mezelf en dus geen 'monster' waar ik van moet vluchten

ik zie in en besef hoe ik geleerd heb van mijn omgeving om angst te verbergen en te vluchten van angst in gewoontes --- en hoe ik mezelf daarin heb toegestaan een kopie te worden van mijn ouders en grootouders - en ik besef dat dit geen oplossing is voor het omgaan met angst, omdat dit uitleven van gewoontes die gebaseerd zijn op eigenbelang enkel consequenties creëert voor de omgeving die niet het beste zijn voor allen

en dus stel ik mezelf tot doel om ouders en leerkrachten te ondersteunen in het begrijpen hoe de menselijke geest werkt, om zichzelf te ondersteunen in het bewandelen van een proces van zelf-realisatie --- zodat zij op de best mogelijke manier kinderen kunnen ondersteunen, en kunnen detecteren wanneer een kind een 'ongezond' gewoonte-patroon aan het ontwikkelen is als een dysfunctionele manier van omgaan met angst

 

Dag 227: Hebben Gewoontes Angst te verbergen? (Deel 2)

Dit is een verderzetting van "Dag 226: Hebben Gewoontes Angst te Verbergen?"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te verbergen achter gewoontes

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te concentreren op wat ik 'doe' om de ervaring van angst van mensen achter te verbergen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik de ervaring van angst in mezelf enkel heb versterkt door ertegen te vechten en door ervan te vluchten - in de plaats van mezelf te confronteren in wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in te zien dat de ervaring van mezelf een deel is van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn aandacht opzettelijk 'af te leiden' van de ervaring van angst in mezelf door mij te concentreren op 'wat ik doe' en daarin opzettelijk te doen alsof 'de wereld' en datgene waar ik angst van heb 'niet bestaat', zodat ik mijn angst kan verbergen van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe ik angst macht heb gegeven over mezelf door ervan te vluchten, in de plaats van er één en gelijk mee te staan in het besef dat het een deel is van mezelf omdat het in mezelf bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf opzettelijk misleid en afleid door mij bezig te houden met 'gewoontes' als het uitleven van specifieke patronen in de fysieke werkelijkheid --- zodat ik niet geconfronteerd zal worden met de angst die bestaat in mezelf --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en de angst onder ogen te zien in het besef dat het mezelf is en dus niet 'groter' is dan mezelf of macht heeft over mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van angst en daarom te vluchten van angst in 'gewoontes' en 'patronen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van onveiligheid en onzekerheid te creëren in mezelf door angst te hebben van angst --- en daarom op zoek te gaan naar de ervaring van veiligheid en zekerheid in en als patronen en gewoontes door mezelf af te leiden van de ervaring van onzekerheid en onveiligheid in mezelf door mijn aandacht te sturen naar specifieke 'handelingen' om daarin opzettelijk de realiteit in mezelf te verdringen/onderdrukken

ik vergeef mezelf dat ik gewoontes en patronen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als onderdrukkingsmechanisme voor de ervaring van onveiligheid en onzerheid in mezelf - in de plaats van in te zien dat ik enkel versterk waar ik mij tegen verzet en dat de enige oplossing is om eerlijk te zijn met mezelf over wat er bestaat in mezelf en verantwoordelijkheid te nemen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik veiligheid en zekerheid van mezelf heb afgescheiden door veiligheid en zekerheid te definieren in en als het volgen van gewoontes en patronen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd veiligheid en zekerheid te definieren in en als gewoontes

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke realiteit te gebruiken/misbruiken om gewoontes uit te voeren om mijn angst achter te verbergen - in de plaats van 'patronen' te creëren die het beste zijn voor al het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de impact van mijn handelingen in en als het uitvoeren van gewoontes  op de fysieke werkelijkheid te onderzoeken --- door mij enkel te concentreren op mijn persoonlijke belangen als het kunnen verbergen van mijn angsten in en als gewoontes

Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, te denken aan 'wat ik zal doen' als een beeld dat opkomt in mijn geest - dat bestaat in en als de polariteit van 'wat ik wil doen' en 'wat ik moet doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geloofsystemen te hebben over 'wat ik moet doen' in en als overlevingsangst - waarin ik een beeld creëer in en als mijn gedachten en dat beeld projecteer in de toekomst, in en als de angst om te falen in wat ik doe, waarin ik een toekomstprojectie maak  als een beeld van mezelf als 'gefaald' --- en daarin verlangens toe te hebben gestaan te bestaan in mezelf van 'wat ik wil doen', om de angst om te falen te onderdrukken in mezelf en mij 'beter te voelen'

ik vergeef mezelf dat ik 'falen' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als een beeld in mijn gedachten, dat opkomt als reactie op een gedachte van iets nieuws dat ik ga doen/ondernemen, waarin ik mezelf in de toekomst projecteer en zie dat alles dat kan mislopen, misgelopen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de toekomstprojectie van 'faling' - en daarin een polariteit  te creëren in mezelf waarin ik dan denk aan het doen van dingen die ik in het verleden gedaan heb die mij een goed gevoel gaven, om weg te vluchten van de angst om te falen in en als het 'doen van iets nieuws' --- en mezelf op die manier vast te zetten in een eindeloze herhaling van oude patronen en gewoontes, waarin ik nooit zal ontdekken wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik het personage van 'angst om te falen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf - als een opzettelijke zelf-sabotage techniek in en als de angst van verandering die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik toekomstprojecties heb toegestaan te bestaan in mezelf, in een poging om de 'uitkomst' van wat ik doe te controleren, en zo een gevoel in mezelf te creëren dat ik 'alles/mijn leven/mijn wereld onder controle heb' als een overlevingstechniek die ik heb gekopieerd van mijn ouders in en als overlevingsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn wereld onder controle te willen houden, door de uitkomst van mijn beslissingen/daden in de toekomst te projecteren in mijn geest, en daarin al mijn angsten in verband met 'wat er zou kunnen mislopen' te projecteren - waarin ik mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking door steeds  te vertrouwen op die angst om te 'falen' en terug te grijpen naar oude gewoontes en patronen om mij 'goed' te voelen, in de plaats van nieuwe dingen te proberen/doen en door de angst te duwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd eerder op angst te vertrouwen dan op mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van verandering en daarin het personage van 'angst om te falen' in en als het projecteren van al mijn angsten in de toekomst als reactie op alle nieuwe dingen die mijn wereld inkomen te hebben gecreëerd als opzettelijke zelf-sabotage om ervoor te zorgen dat ik nooit zal veranderen --- maar dat ik steeds zal blijven teruggrijpen naar oude gewoontes en patronen van 'wat ik ken' en waar ik mij 'goed' in voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'nieuwe dingen' en 'verandering' als het doorbreken van oude gewoontes en patronen te verbinden met de ervaring van ANGST, in en als de gedachte/backchat dat ik 'niet weet wat er zal gebeuren' omdat ik het mij niet kan inbeelden en daarom de situatie niet onder controle zal hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'controle' door 'controle' te definieren in en als 'wat ik ken' en 'wat ik weet' als het verleden/herinneringen - en daarin angst te hebben van verandering en van nieuwe situaties door te geloven/denken dat ik daarin 'de controle zal verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'de controle te verliezen' door 'controle' van mezelf te hebben afgescheiden door 'controle' te definieren in en als 'wat ik weet/ken' in en als toekomstprojecties -- waarin ik, bij elke nieuwe situatie als een opening voor verandering die zich aanbiedt in mijn wereld, een beeld projecteer in mijn geest waarin 'alles misloopt en slecht gaat' als een groot zwart gat - en daarin/daardoor steeds opnieuw mijn toevlucht te zoeken tot bekende situaties uit angst van 'het grote zwarte gat' --- in de plaats van mezelf te definieren in en als 'controle' als de levende expressie van mezelf, in en als zelf-vertrouwen, in elk moment van ademhaling HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in en als de geest als toekomstprojecties als beelden in mijn geest, in de plaats van in en als het fysieke lichaam als ademhaling als wie ik ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' van mezelf af te scheiden door 'vertrouwen' te definieren in en als 'dat wat vertrouwd aanvoelt' als gewoontes en patronen uit het verleden in en als herinneringen als beelden in mijn geest - in de plaats van één en gelijk te staan met vertrouwen als de levende expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' te definieren in en als de geest als toekomstprojecties waarin ik het verleden projecteer in de toekomst en waarin ik, in en bij elke nieuwe situatie die mijn wereld binnenkomt, mij 'onvertrouwd' voel omdat ik mezelf niet kan inbeelden in en als een beeld van de toekomst omdat ik het niet 'ken' en daarin het gevoel heb dat ik mijn vertrouwen zal verliezen als ik deze nieuwe situatie zou instappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd enkel situaties/mensen/dingen te volgen die 'vertrouwd' aanvoelen - en daarin te bestaan in en als het voorontworpen gelimiteerde programma van de geest als het verleden en mezelf zo te saboteren in het proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld in mijn geest, dat gebaseerd is op ervaringen, kennis en informatie uit het verleden - en te geloven dat dat beeld 'is wie ik ben', en dat ik dus enkel moet/kan doen wat ik in mijn verbeelding al heb uitgestippeld om 'mezelf niet te verliezen' --- in de plaats van in te zien dat ik HIER ben, in en als dit moment van ademhaling, en dat ik mezelf niet zal of kan verliezen, maar dat ik in wezen mezelf al verloren heb door mezelf af te scheiden van het fysieke lichaam en mezelf te projecteren en definieren in en als de geest


Wordt vervolgd in  Dag 185