Dag 712: Hoe pas je je Droom-Inzichten op Praktische Wijze Toe?

Om verder te zetten op Dag 711: Hoe kunnen Dromen je Assisteren?, kijk ik in deze blog verder naar het patroon dat de droom waar ik in de voorgaande blog over schreef mij liet zien. Dit was het patroon van het proberen stabiliseren van een emotionele reactie door te vechten tegen de gedachten die opkomen in mijn geest gekoppeld aan die emotionele reactie.

En het probleem daarmee is dat wanneer je gaat reageren op de gedachten in je geest omdat je een emotie in jezelf niet wil ervaren en die emotie tracht te verminderen en stop te zetten, is dat je de emotie uiteindelijk enkel versterkt en dat je je in feite verliest in gedachten die op zich nog meer emoties activeren die dan weer gedachten activeren, enzoverder.

Mijn droom assisteerde mij dus om dit patroon te zien in mezelf en te begrijpen hoe het werkt. Vandaag merkte ik dan een reactie op binnenin mezelf die in lijn stond met waar mijn droom mij bewust van gemaakt had. In een moment reageerde ik met jaloezie op iets wat ik een persoon in mijn omgeving zag doen en hoe ik haar zichzelf zag uitdrukken. En van zodra die reactie van jaloezie in mezelf naar bovenkwam en van zodra ik mij ervan gewaar werd, zag ik mezelf ook reageren op de reactie zelf.

Ik reageerde vanuit een beoordeling over de reactie van jaloezie als zijnde een 'minderwaardige' of inferieure ervaring, verbonden met een geloof dat 'jaloersheid een slechte/lelijke eigenschap is'. Ik reageerde dus onmiddellijk met een onderbewuste gedachten van 'oh neen ik wil mij niet jaloers voelen want dan ben ik minderwaardig!' en 'ik wil niet iemand zijn die jaloers wordt op anderen en naar een ander kijkt vanuit jaloezie'.

Vanuit die reactie op de ervaring van jaloezie in mezelf, begon ik dan te vechten tegen die jaloezie omdat ik de ervaring wilde verbergen. Maar door mij te verzetten en door te vechten tegen die ervaring in mezelf maakte ik het enkel erger en versterkte ik in wezen de jaloezie en de emotionele ervaring die ik ervoer binnenin mezelf in dat moment.

Het was net zoals de droom mij had aangetoond, als je vecht tegen je eigen gedachten en tegen je emoties en/of gevoelens, dan versterk je deze enkel. En dat 'vechten' kan dus bijvoorbeeld zijn in de vorm van beoordelingen, wanneer je bepaalde ervaringen of gedachten beoordeelt. Zoals ik bijvoorbeeld de ervaring van jaloezie beoordeel als een 'slechte eigenschap' en een 'minderwaardige' ervaring.

De oplossing hier is dus om, in de plaats van te gaan vechten tegen hoe je je voelt vanbinnen en de gedachten die in je geest opkomen gewoon omdat je die ervaringen en gedachten beoordeeld en bestempeld hebt als iets negatief of slecht, om deze gedachten en ervaringen, en voornamelijk de emotionele ervaring die opkomt in jezelf net te omarmen en aanvaarden in jezelf.

De sleutel tot het stabiliseren van een emotionele ervaring, is om ze niet te beoordelen en je niet te verzetten, maar eerder om stabiel te blijven in jezelf en je niet te laten bewegen door die emotie, hetgeen wil zeggen dat je wel kan opmerken en zien dat ze in jezelf naar boven komt en in jezelf bestaat, maar ze brengt geen reacties teweeg. Je aanvaard de reactie in en als jezelf zonder je te verzetten en zonder ze te beoordelen.

Dankzij de droom merkte ik in dat moment dus op wat ik aan het doen was en dat ik aan het vechten was tegen een emotionele ervaring in mezelf. Wat ik in dat moment dan deed om die reactie te stabiliseren is het toepassen van zelf-vergeving, zoals 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verzetten tegen de reactie van jaloezie', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te willen zijn met mezelf dat ik mij jaloers voel', 'ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de emotionele ervaring van jaloezie te beoordelen als iets slecht', enzovoort.

Hierdoor kon ik mezelf stabiliseren door die interne strijd met mezelf als mijn interne ervaringen te kalmeren via die momentaire toepassing van zelf-vergeving.

Dag 640: De Foto die IEDEREEN Kwaad Maakt

Wanneer je trouwt, dan hoop je uiteraard dat alle aandacht naar jou en je levenspartner gaan. Op de meeste bruiloften is dat ook het geval, behalve op het huwelijk van het koppel op onderstaande foto. Terwijl de pasgetrouwden aan de feesttafel zitten, slaagt een ander koppel erin alle aandacht op te eisen.

De foto werd door een anonieme Reddit-gebruiker op het internet gezet en toont hoe een man tijdens het feest van een ander koppel zijn vriendin ten huwelijk vraagt. Zowel de bruidegom als de bruid kunnen ermee lachen, al is het duidelijk dat het geen gemeende glimlach is.

Pasted from <http://www.zita.be/nieuws/bizar/3865131_deze-foto-maakt-iedereen-kwaad.html>

(de foto in kwestie vindt je op het einde van de pagina)

Dit en verscheidene andere artikels die in sociale media de voorbije week de ronde gedaan hebben kunnen we onderzoeken en uiteenhalen om bepaalde patronen te ontblooten die bestaan in onze collectieve geest. De media is hiervoor een handig gereedschap immers, omdat het ons allen aanspreekt en het tegelijkertijd een medium is dat toont wat we allen willen lezen en wat ons over het algemeen interesseert.

Dit omdat media zoals alles in onze samenleving werkt via het principe van vraag en aanbod, waardoor we de media kunnen zien als een soort van portaal naar de menselijke geest, het menselijke bewustzijn en hoe dat bewustzijn de werkelijkheid ziet.

Allereerst is de titel van het artikel "Deze foto maakt iedereen kwaad" interessant op zich omdat de manier waarop deze uitdrukking gebruikt wordt door de Nieuws-website in kwestie al aantoont wat het precies is waar het menselijk bewustzijn op reageert en wat onze aandacht vangt en waarom.

Dit kan je makkelijk onderzoeken door middel van simpele introspectie. Je leest de titel en je kijkt binnenin jezelf naar hoe je er zelf op reageert. Wat ik zie is dat het woord 'iedereen' in de titel vooral van belang is omdat het een zeer bepaald patroon activeert dat bestaat in de onbewuste geest. Niet enkel in mijn onbewuste geest, maar in het onbewustzijn van elk mens, als bewezen door hoe deze nieuws-site opzettelijk gebruik maakt van dat onbewuste patroon om de aandacht van mensen te vangen.

De uitdrukking dat 'de foto IEDEREEN kwaad maakt' activeert namelijk een specifiek overlevingspatroon in ons bewustzijn dat bestaat als een verlangen om andere mensen in onze wereld te simuleren en te kopiëren. Dit specifieke patroon/programma, activeert dan een ervaring van nieuwsgierigheid in onszelf wanneer we lezen dat 'iedereen', met andere woorden 'al de andere mensen', kwaad wordt bij het zien van de foto in het artikel.

De 'codes' die in dit patroon/programma zitten  en die het 'ontwerp' van het patroon/programma vormen en die ons uiteindelijk zullen bewegen om het artikel te willen lezen zonder dat we in feite op bewust niveau beseffen waarom we geneigd zijn het artikel te lezen en de foto te bekijken waar 'iedereen zich kwaad om maakt', zijn bijvoorbeeld:

• Het verlangen om erbij te horen en dus deel uit te maken van 'iedereen' door middel van het kopiëren van emotionele reacties
• Het gevoel van samenhorigheid creëren in onszelf door de emotionele reactie van anderen/'iedereen' te delen en te ervaren in relatie tot hetzelfde iets

Wat eigenaardig is om te bemerken is dat er uiteraard verschillende mensen zullen beweren niet dezelfde emotie te delen en niet kwaad te worden om de foto en het hele gedoe zelfs te bestempelen als iets zinloos en niet media-waardig - maar die mensen zullen tegelijkertijd dezelfde neiging in zichzelf ervaren om naar het artikel te gaan, de foto te bekijken en te lezen wat andere mensen erover te zeggen hebben. Dat is de macht van het onbewustzijn dat gelijk bestaat in ons allen, wat we onszelf ook willen wijsmaken over hoe we reageren op iets, diep vanbinnen zijn we allemaal op dezelfde manier geprogrammeerd. En al wat nodig is om te zien hoe dit programma werkt, is de moed om aan zelf-introspectie te doen in zelf-eerlijkheid.

Wordt vervolgt...

Dag 361: Hoe Creëert Seksueel Taboe een Energetische Entiteit in Onszelf? - Seksuele Paranoia Series

dit is een verderzetting van "Dag 360: Waarom en Hoe verbergen we Delen van Onszelf in en als een 'Taboe'?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de emotionele ervaring/reactie van schaamte zie opkomen in mezelf, als reactie op woorden/gedachten en beelden die opkomen in verband met 'Seks', dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat de emotionele ervaring/reactie van schaamte, in verbinding met woorden en beelden van 'seksuele aard', een voorgeprogrammeerde reactie is van, in en als de Menselijke Geest, als een reactie/ervaring/mechanisme dat functioneert als een 'bedekkings-' en 'onderdrukkings-programma' van datgene waar de reactie/ervaring mee verbonden is - zoals seks/seksualiteit --- en daarin/daardoor dus een 'taboe' creëert/vormt in en als mezelf, waarin ik mezelf 'onwetend' houdt in verband met dat specifieke deel van/in mezelf, en daardoor een consequentie toesta te bestaan in mezelf, als een 'verborgen realiteit' in mezelf die op zichzelf functionneert en zich vormt en ontwikkelt in en als gedachten, gevoelens en emoties, die uiteindelijk kan en zal uitgroeien tot een energetische 'entiteit' in mezelf die macht en controle heeft over mezelf

wanneer en als ik de energetische entiteit van 'seksualiteit' zie opkomen in mezelf in afscheiding van mezelf, in en als de Geest, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik 'seksualiteit' als een deel van mezelf, in en als mezelf, heb toegestaan een afgescheiden 'entiteit' te worden in en als mezelf waar ik op reageer op een voorgeprogrammeerde manier, in en als gevoelens en emoties - door een 'taboe' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf in verband met 'seks' en 'seksualiteit', door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf en eerlijk, direct, rechtuit en intiem te zijn met mezelf over wat bestaat in en als mezelf en alle delen van en in mezelf te aanvaarden en accepteren in eenheid en gelijkheid met mezelf en daarin in te zien dat het 'taboe' dat zogezegd rust op 'seks' en 'seksualiteit' een 'relikwie'/'herinnering' is in en als het collectieve bewustzijn/geheugen/gescheidenis' in en als en van de menselijke geest, dat ik heb gekopieerd en heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf, en dus niet 'echt' is, omdat, in en als de fysieke werkelijkheid, is 'seks' en 'seksualiteit' gewoon wat het is, HIER, als een fysieke expressie/bestaansvorm en dus niet 'slecht' of 'beschamend' of negatief - noch positief --- het is wat het is

hierin besef, zie en realiseer ik mij dat 'taboe' enkel bestaat in en als de menselijke geest als een geloofsysteem/ervaring/idee waarin ik mezelf in en als de menselijke geest heb afgescheiden van mezelf in en als het fysieke lichaam - en dat, het feit dat ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen/leven te plaatsen in en als het geloof in dit 'taboe', een indicator is van de mate waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van gezond verstand in en als de fysieke werkelijkheid/realiteit - aangezien ik nooit in mijn leven/bestaan heb opgemerkt dat mijn persoonlijke innerlijke ervaring/geloof/idee/mening/visie in verband met 'seks' en 'seksualiteit' als hoe het bestaat in mezelf in en als gedachten, gevoelens en emoties, niet de eigenlijke realiteit van 'seks' en 'seksualiteit' is als de fysieke aanwezige realiteit, maar een voorgeprogrammeerde 'gedachtengang' is die ik blindelings gekopieerd heb van voorgaande generaties

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen uit de geest als voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ideologieëen en overtuigingen, naar en in zelf-verantwoordelijkheid -- door mezelf te herprogrammeren in en als gezond verstand en inzicht in hoe de realiteit werkelijk functioneert en in elkaar zit - waarin ik mezelf ondersteun om mijn vertrouwen te herprogrammeren, van een blind vertrouwen op/in de voorgeprogrammeerde geloofsystemen, ervaringen en ideëen in en als de geest, naar en tot een zelf-gemanifesteerd vertrouwen gefundeerd in en als zelf-toegepast gezond verstand, als het vertrouwen op en in wat ECHT is, als wie ik werkelijk ben als de REALITEIT van mezelf HIER - en dus vertrouwen in en als de simpliciteit en eenvoud van de fysieke realiteit als ademhaling

waarin ik mezelf tot doel stel om op te staan als het levende voorbeeld in en als deze fysieke realiteit, om aan te tonen hoe de aanvaardde 'taboe' rond 'seks' en 'seksualiteit' enkel consequenties creëert in en als onze realiteit/werkelijkheid, omwille van hoe het een 'taboe'/'dekmantel' legt op de problemen die zich vormen ten gevolge van een onderdrukking die plaatsvindt van een deel van onszelf, en ons daarin saboteert in het vermogen om oplossingen te vormen en ontwerpen voor die problemen en dus in het omgaan met onze realiteit en onszelf in en als de realiteit op een manier die het beste is voor onszelf en voor al wat bestaat

Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik

Wanneer ik een andere vrouw zie, dan kijk ik automatisch naar hoe haar lichaam vergelijkt met het mijne, volgens de 'parameters' van wat gezien wordt als 'vrouwelijk' en 'sexy' door de 'samenleving' in en als de media. Ik zie de vrouw, en bijgevolg mezelf als 'vrouw', dus als niet meer dan een beeld, waarvan de 'waarde' bepaald wordt op basis van hoe 'aantrekkelijk' dat beeld geacht wordt door mannen.

Dit proces van mezelf vergelijken met andere vrouwen/meisjes, begon al in de lagere school, wanneer er koppeltjes begonnen te vormen tussen de jongens en de meisjes, en het duidelijk werd wie het 'mooiste meisje' was -- wie dus het meeste aandacht kreeg van de jongens -- en wie de volgenden waren in de 'pikorde', op basis van de hoeveelheid aandacht elk meisje toebedeeld kreeg van/door de jongens. De jongens hingen letterlijk rond haar op de speelplaats, ze achtervolgden haar tijdens spelletjes, ze praatten met haar, ze maakten grapjes om haar te doen lachen. En ik dacht maar 'ik wou dat ik haar was', 'ik wou dat ik ook zoveel aandacht kreeg, dan kon ik mij speciaal voelen -- zoals de prinses in de films'. Ik voelde mij jaloers op haar, en ik voelde me klein en onbeduidend.

Ik zag haar als een lichtgevend beeld, een 'engel', want zij kreeg al de aandacht van haast al de jongens -- dus er 'moest' wel iets 'speciaals' zijn aan haar. Mijn aandacht ging ook uit naar haar, omdat de aandacht van alle anderen naar haar uitging - fascinerend hoe dat in z'n werk gaat --- en bijgevolg voelde ik mij aan de kant geschoven, 'niet goed genoeg', 'minderwaardig', omdat ik al mijn 'aandacht' als het ware 'weggaf' aan een ander, in en als de ervaring van 'jaloezie'. Ik liet me verleiden en 'mis-leiden' door 'de anderen', door 'de meute', de 'grote hoop', door mezelf te laten leiden door hun reacties/acties en daar automatisch in mee te gaan, zonder vragen te stellen, zonder enig inzicht te hebben in wat het precies is waar ik mij in laat meevoeren en hoe dat hele proces in z'n werk gaat en wie ik ben daarin -- of hoe ik op dat moment een persoonlijkheid in mezelf aan het creëren/voeden was in en als de energetische ervaringen/reacties waarin ik mezelf toestond te participeren, die ik voor de rest van mijn leven zou aanvaarden/ervaren als 'wie ik ben'.

Eén enkele ervaring van minderwaardigheid, van 'niet goed genoeg' te zijn in vergelijking met andere meisjes op de speelplaats, die mijn hele levens-ervaring zou bepalen en vormgeven, als het beeld dat ik heb van mezelf als mijn 'plaats/bestaan in de samenleving' -- omdat ik nooit vragen stelde. Ik vroeg me niet af waarom ik mezelf zo plots ben gaan beginnen vergelijken met de andere meisjes, of waarom en hoe het is dat ik plots zoveel waarde begon te hechten aan wat jongens al dan niet dachten over mij --- het gebeurde gewoon, die ervaringen/gevoelens/gedachten kwamen gewoon in mij op en ik volgde ze, in en als het geloof dat het 'is wie ik ben' ---- omdat ik me nooit vragen stelde...

Waardoor ik uiteraard ook nooit enig inzicht heb verworven in hoe dat hele spel van relaties en competitie tussen vrouwen onderling op basis van het uiterlijk, een voorbepaald, voorgevormd, voorontworpen programma is --- waarin zoiets als 'gelijke kansen' in wezen niet echt bestaat -- niet iedereen kan de 'winnaar' zijn. Het 'spel' is zodanig ontworpen, dat er maar één de winnaar kan zijn, er kan maar één de 'beste' zijn, volgens de voorbepaalde en algemeen aanvaardde parameters/waarden.

Een interessante vraag om naar te kijken hier is dan - wat zijn die 'parameters' waar wij ons in en als de menselijke samenleving, min of meer allemaal mee identificeren en hebben aanvaard als 'de spelregels' in de 'human race'? Ik bedoel, je groeit op en je ontwikkelt een bepaalde 'persoonlijkheid', je hebt bepaalde vrienden en een bepaalde 'sociale kring' en 'sociaal leven', waarin je uiteindelijk het gevoel creëert dat je 'speciaal' en 'uniek' bent in deze wereld, omwille van jouw specifieke, speciale en unieke levensstijl en omgeving, vaardigheden, talenten en ervaringen --- maar wat fascinerend is, is dat het duidelijk is dat er desondanks een 'basis-waarde'/'basis-parameter' bestaat, die aan de basis ligt van hoe wij onszelf in en als de werkelijkheid zien en ervaren en afmeten, hetgeen geobserveerd kan worden in hoe dat ene meisje op de speelplaats al de aandacht krijgt van al de jongens -- waarin er maar één parameter geldt, waarin iedereen over dezelfde kam geschoren wordt. Het spel/concept van 'overleving van de sterksten', kan het best gezien worden in hoe kinderen met elkaar omgaan op school, waar ze allemaal op één hoop gegooid worden.

Is het niet fascinerend hoe kinderen, in de plaats van samen te werken en van elkaar te leren en elkaar te ondersteunen, eerder zullen gaan competeren, uitsluiten, uitbuiten, vechten en onderlinge rangordes gaan creëren?

Dus, wat is die ene parameter die de 'samenleving'/'speelplaats' onderverdeelt in de 'winnaars' en 'verliezers' en waar komt die vandaan? En hoe en waarom is het dat wij die allen collectief blindelings hebben aanvaard als 'echt'/'de realiteit'?


Wordt vervolgd in Dag 201

Dag 141: Het Vrouwelijke Monster

Dit is een verderzetting van "Dag 140: Ik heb de totale controle over mijn Omgeving en ik zal altijd krijgen wat ik wil! "


In mijn blog van gisteren ben ik beginnen schrijven over het 'controle' en 'manipulatie' personage dat ik had 'ontdekt' in mezelf, door een pijn in mijn buik op te merken en een onbewuste gedachten/gevoelens laag van 'controle' willen hebben over mijn omgeving om te krijgen wat ik wil, maar uiteindelijk terwijl ik zelf-vergeving toepaste, draaide het punt uit op het 'relatie-construct' in en als het vrouwelijk ego --- als een voorgeprogrammeerd 'overlevings-construct' waarin ik als vrouw 'automatisch' mijn leven/wezen in functie en in het teken van mijn relatie en mijn partner zal plaatsen - waarin ik het 'vrouwelijke monster' wordt, compleet obsessief, dwangmatig, controlerend en manipulatief in het ervoor willen zorgen dat mijn partner in mijn wereld blijft en dat ik krijg wat ik wil.

Dus, bij deze zet ik de zelf-vergeving statements verder voor het 'relatie construct' in en als het vrouwelijk ego.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te leven voor seks en relaties, als het enige waar ik de hele tijd aan denk in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de beelden van 'romantiek', 'liefde' en 'genegenheid' die ik had gezien in films op televisie, af te spelen in mijn geest, en mij in te beelden dat dit keer ik het hoofdpersonage ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als fantasiëen over 'romantiek', 'liefde' en 'sex'/'relaties en de energetische opwinding die ik daarmee geassocieerd heb -- in de plaats van te beseffen dat AL de beelden in mijn verBEELDing afkomstig zijn van de televisie en dus niet wie ik werkelijk ben en dus ook niet te vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met mijn partner/man te 'romantiseren' door erover na te denken in en als beelden in mijn geest, waarin ik waarde en betekenis hecht aan onze relatie, ons samenzijn, zijn blik naar mij, zijn aanraking, zijn woorden en seks -- en waarin ik mezelf compleet afluit en opsluit in mijn persoonlijke geest-realiteit van positieve gevoelens en 'betekenissen', waardoor ik uiteindelijk de consequentie creëer van teleurstelling, omdat ik uiteindelijk op een punt zal moeten komen waarin ik zal inzien dat die 'speciale' realiteit in mijn geest van gedachten en gevoelens nooit echt was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf op te sluiten en af te sluiten van mijn partner in en als een verborgen, persoonlijke geest-realiteit in mezelf van persoonlijke verlangens in verband met hoe onze relatie/samenzijn/interactie/communicatie moet en zal verlopen, volgend de 'voor'beelden die ik gezien heb op televisie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de betekenis en waarde die ik hecht aan mijn relatie met mijn partner in mijn geest -- door te geloven dat die beelden in mijn gedachten echt zijn, en dus te verwachten dat mijn partner zich volgens die beelden zal gedragen --- waardoor ik mij uiteindelijk enkel teleurgesteld voel wanneer blijkt dat de realiteit niet overeenkomt met die 'ideaalwereld' in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijke innerlijke wereld te creëren en onderhouden van fantasiëen, verbeelding en gedachten waarin ik mijn persoonlijke betekenis en waarde hecht aan mijn relatie en mijn partner -- en niet te beseffen deze manier mezelf en mijn relatie saboteer, omdat ik mijn partner niet aanvaard of zie als wie/hoe hij is, omdat ik enkel zie wat ik wil zien, volgens de verwachtingen en verlangens die ik gecreëerd heb  in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanalles te willen en te verwachten van mijn relatie met mijn partner, volgens wat ik heb gezien op televisie, namelijk 'romantiek', 'liefde', 'genegenheid', 'speciale aandacht', enzovoort -- omdat ik mezelf heb toegestaan in en als het vrouwelijk ego, te verlangen om te zijn zoals andere vrouwen zodat ik het gevoel kan hebben dat ik 'erbij hoor en 'normaal' ben, als een voorgeprogrammeerde overlevingstechniek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn klauwen te zetten' in mijn partner, door verwachtingen en verlangens te creëren in mezelf tegenover mijn partner, verwachtingen in verband met wie hij is en hoe hij zich moet gedragen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf en mijn leven --- omdat ik het leven van de vrouwen die ik zag op televisie wil uitleven in mijn eigen leven, in de plaats van hem te respecteren en aanvaarden als wie hij is, en dus niet bezitterig, hebberig of controlerend en dwangmatig te zijn in de relatie, maar gewoon te ZIJN, als wie ik ben, in en als elk moment, zonder iets te verwachten of verlangen van hem of de relatie, in het besef dat al die verlangens en verwachtingen ALTIJD enkel in MIJN persoonlijke geest bestaan, en niets te maken hebben met de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de verbeelding, fantasiëen en gedachten als verwachtingen en verlangens in mijn geest in verband met 'mijn relatie' en 'mijn partner', waarin ik steeds verwachtte dat ik zou krijgen wat ik wilde, een leugen/illusie is/was  - en dat mijn partner een levend wezen is dat niet 'onder mijn controle' bestaat, waar ik ook geen 'recht' op heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik in mijn fantasiëen en verbeelding in mijn geest, geen rekening houdt met mijn partner, en dat ik controlerend en dwangmatig bezig ben, opgeslorpt door mijn eigen-belang en ego-centrisme, waarin MIJN verlangens centraal staan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een relatie te creëren op basis van MIJN verlangens, in en als het geloof dat mijn verlangens centraal staan, en dat ik MOET krijgen wat IK WIL, en geen rekening te houden met wie mijn partner is als een levend wezen


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet nederig te zijn in mijn relatie -- door enkel te bestaan in een relatie in mijn geest, als beelden, en niet in en als de eigenlijke, werkelijke fysieke relatie als het fysieke samenzijn met mijn partner in het moment --- en dus niet te beseffen dat ik hierin werkelijk nooit echt samengeweest ben met mijn partner, omdat ik continu enkel in mijn geest zit, waarin ik mijn partner gebruik om mijn persoonlijke verlangens uit te spelen, die gebaseerd zijn op beelden die ik heb gezien op televisie die ik wilde uitspelen in mijn eigen leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mijn partner, net als ik, een fysiek wezen is, en dat de beelden die ik van hem creëer in mijn geest enkel mijn eigen persoonlijke hersenspinsels zijn die enkel draaien rond mijn persoonlijke verlangens en dus niet echt zijn -- en dus nooit werkelijk te hebben genoten van mijn samenzijn met mijn partner, als twee fysieke wezens in en als het moment, in eenheid en gelijkheid -- door vast te zitten in mijn geest in het relatie-construct als mijn eigen creatie van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik 'meer' creëer van de realiteit dan wat eigenlijk gewoon HIER is --- omdat ik op zoek ben naar een positief gevoel/ervaring van 'meer'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten 'wegdrijven' in mijn gedachten en verbeelding/fantasie, waarin ik automatisch 'meer' begin te creëren van mijn relatie met mijn partner dan wat het eigenlijk is, door 'speciale betekenis' te geven aan bepaalde momenten door die momenten opnieuw af te spelen in mijn geest, zodat ik mij 'speciaal'/opgewonden kan voelen in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bewegen en besturen door de energetische opwinding in mezelf als reactie op de fantasiëen in mijn geest, in relatie/interactie met mijn partner, en dus niet gewoon mezelf te zijn, zelf-eerlijk en met beide voeten op de grond --- waarin ik dus omga met mijn partner vanuit zelf-oneerlijkheid als persoonlijke verwachtingen en verlangens en gedachten en dus niet werkelijk met mijn partner omga in eenheid en gelijkheid in het besef dat wij beiden simpelweg fysieke levende wezens zijn die HIER bestaan in en als de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een spanning op te bouwen in mezelf tegenover mijn partner, en niet te beseffen dat die spanning/angst afkomstig is van de fantasiëen die ik gecreëerd heb in mijn geest als een zelf-oneerlijke innerlijke realiteit die ik probeer verborgen te houden van hem -- en dat die spanning dus een teken is dat ik leugenachtig ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eens op te merken hoe mijn partner zich voelt of wie mijn partner is, door geobsedeerd en geconsumeerd te zijn door mijn persoonlijke fantasiëen, verbeelding en gedachten als wat ik wil en verwacht van de relatie en van mijn partner -- waardoor ik ook continu zijn expressie enkel interpreteer vanuit die verlangens in mezelf, waarin het enige wat lijkt te tellen is hoe IK mij voel, en dat IK krijg wat ik wil --- in de plaats van mijn partner te erkennen als een leven wezen, evenwaardig aan mezelf, en dus met mijn partner om te gaan vanuit en als hoe ik zou willen dat hij met mij omgaat, in en als het besef dat ik enkel zal krijgen wat ik zelf geef

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd


Wordt vervolgd in Dag 142