Dag 802: "Ik heb niets te zeggen..."

In het lezen van de blog Day 513: Nothing to Say alsook de daarop volgende blogs realiseerde ik me dat hetzelfde patroon als waar de auteur over schrijft ook in mezelf bestaat. Namelijk het patroon van vaak het gevoel te hebben in conversaties dat ik 'niets te zeggen heb' en over het algemeen de neiging te hebben om stilzwijgend te zijn en eerder te observeren of te wachten op wat anderen te vertellen hebben dan me zelf uit te drukken.

En de dimensie die voor mij specifiek naar voren kwam in dit patroon is de gewoonte om, in een conversatie met iemand terwijl de ander aan het praten is, in mijn geest te gedachten te entertainen in verband met wat ik zal zeggen als antwoord op de persoon. Dit is meestal wat ik doe binnenin mezelf wanneer ik in een gesprek ben met een ander, is namelijk dat ik mij zorgen ga maken over wat ik zal zeggen, vanuit een angst dat het gesprek zal stilvallen, angst dat ik niets te zeggen zal hebben en angst dat het 'vreemd' zal aanvoelen als/wanneer ik niets te vertellen heb.

Wat ik echter beseft heb is dat ik zo in een vicieuze cyclus terecht geraak aangezien ik door mij zorgen te maken over wat ik zelf zal zeggen, vergeet te luisteren naar wat de persoon in feite aan het vertellen is hetgeen dan op zich weer die angst voedt van zelf niet te weten hoe ik zal antwoorden eenmaal hij/zij gestopt is met praten.

Wat ik in dit patroon ook zie is dat het een enorm oppervlakkige manier is om conversatie te hebben met mensen. Ik bekommer me immers enkel om die oppervlakkige 'sociale manieren' en gebruiken en denk enkel aan mezelf, aan wat de ander over mij zal denken, hoe ik mij zal uitdrukken en gedragen en wie/hoe ik ben in het gesprek. Zo leer ik de ander echter niet kennen, noch sta ik hen toe mij te leren kennen aangezien ik mezelf alsook het gesprek zelf en de ander persoon verschuil achter dat 'sociale gedrag' en die 'sociale codes' die ik belangrijker schijn te vinden dan de eigenlijke inhoud van het gesprek zelf.

Wat het beste zou zijn voor mezelf alsook de ander is om onvoorwaardelijk te luisteren, zonder dat er gedachten op de achtergrond van mijn geest bewegen en zonder dat ik door allerlei zorgen en angsten in mezelf gepreoccupeerd ben. Het gaat erom dat ik luister en aanwezig ben in en als een oprecht geven om de ander, zodat ik niet enkel luister maar vooral ook HOOR wie de persoon eigenlijk is vanbinnen. Willen we immers niet allemaal een luisterend oor. Niet enkel in de zin van iemand waar we onze problemen aan kunnen vertellen maar vooral iemand die werkelijk om ons geeft. Iemand die ons ziet voor wie we zijn. Dit is wat ik voor mezelf wil dus is het vanzelfsprekend dat het dan ook mijn verantwoordelijkheid is om te geven aan anderen wat ik wil voor mezelf.

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Het Veranderingsproces van de Emotie van Onzekerheid

...En om er dus voor te zorgen dat ik niet zal veranderen in en als die gewoontes, heb ik de emotionele ervaring van onzekerheid in mezelf gecreëerd waar ik mezelf achter verberg en waarin ik mijn aandacht afleid zodat ik niet direct zal zien wie ik ben vanbinnen en zodat ik niet daadwerkelijk eerlijk zal zijn met mezelf over wat ik doe in mezelf en wat ik toesta en accepteer te bestaan in mezelf en macht en authoriteit te hebben over mijn interne en externe bestaan.

Dag 598: Waarom Verkiezen we om te Bestaan als een Verminderde Vorm van Onszelf?

Wat er dus gebeurt in mezelf wanneer ik in de emotionele reactie van onzekerheid ga wanneer ik bij iemand ben, is dat ik de beoordelingen die in mezelf bestaan in relatie tot specifieke dingen die ik doe of gedaan heb en hoe ik besta en wie ik ben in mezelf, ga projecteren in de persoon waar ik in dat moment bij ben. En dan creëer ik dus de illusie dat die persoon al die dingen ziet van en in mij die ik van mezelf beoordeel en waar ik mij dus 'slecht' over voel in mezelf -- als al de aspecten van mezelf die ik zie als 'minderwaardige/inferieure eigenschappen' -- en dat die persoon mij bijgevolg ook beoordeelt en ziet als hoe ik mezelf eigenlijk beoordeel en zie in mijn eigen geest.

De ervaring van onzekerheid komt dan op omdat ik helemaal niet wil dat mensen zien dat ik inferieur of minderwaardig ben - of dat mensen mij althans op die manier gaan beoordelen - waardoor ik ga proberen om de delen van mezelf te verbergen die ik in mezelf beoordeel zodat de mensen om mij heen die delen niet zouden zien en zodat mensen mij dus ook niet zullen beoordelen als hoe ik mezelf beoordeel in relatie tot specifieke dingen die in mezelf bestaan, zoals bepaalde gewoonten die ik uitleef of gedachten die ik denk of manieren waarop ik reageer.

En die daad van het proberen verbergen van delen van mezelf ervaar ik dan als de emotie van 'onzekerheid' --- onzekerheid zijnde de angst dat de dingen die ik probeer te verbergen gezien zullen worden door mensen en dat ik met andere woorden gezien zal worden als hoe ik mezelf eigenlijk zie binnenin mezelf, namelijk op een negatieve manier.

Want, de realiteit is dat ik in feite binnenin mezelf mezelf aan het beoordelen ben, en dat ik eigenlijk vanbinnen in mezelf geloof dat ik minderwaardig en inferieur en negatief ben omwille van specifieke dingen die in mezelf bestaan zoals gewoonten, gedachten, reacties, enzovoort. Maar het probleem ontstaat wanneer ik die 'negatiefheid' die ik ervaar vanbinnen probeer te verbergen achter een 'positief' beeld en 'imago'.

Omdat, wanneer ik dan in feite de zogezegde 'waarheid' van mezelf, als de negatiefheid die ik ervaar en waarneem binnenin mezelf in relatie tot mezelf, wil verborgen houden van mensen - dan zal ik uiteraard in constante angst bestaan in mezelf dat mensen die 'waarheid' zien. Ik zal bestaan in angst om 'gevat' te worden en om 'gezien' en als het ware 'betrapt' te worden op het doen en participeren in al de dingen die ik beoordeel in en van mezelf -- al de dingen waarvan ik denk en geloof dat het negatief of slecht of minderwaardig is om zo te bestaan, al de zogezegde 'slechte eigenschappen' in en van mezelf.

Dus, in de plaats van die 'slechte eigenschappen' te veranderen en dus ervoor te zorgen dat ik besta op een manier waarin ik mezelf absoluut en volledig en compleet kan respecteren en waarderen, ga ik die delen van mezelf eerder proberen verstoppen achter een leugen, namelijk een 'positief beeld' van 'wie ik ben' - en verkies ik dus als het ware om de hele tijd rond te lopen in en als onzekerheid en angst dat ik 'gevat' en 'betrapt' zal worden op mijn leugens --- dat mensen met andere woorden zullen zien dat ik niet dat 'positieve' beeld ben dat ik probeer rond te dragen als 'wie ik ben'.

Dag 458: Waarom ben Ik niet eerlijk over wat er in mijn Geest Bestaat?

Dit is een verderzetting van "Dag 457: De Consequenties van het Onderdrukken van Gedachtenpatronen" - waarin ik had gemerkt dat de reden waarom er soms specifieke emotionele ervaringen en reacties opkomen in mezelf in welbepaalde situaties, en waarom ik in die momenten 'niet begrijp' waar die ervaringen vandaan komen -- is in feite omdat er bepaalde gedachten zijn in mijn geest waar ik nooit eerlijk over heb willen zijn met mezelf en die ik dus steeds onderdruk wanneer ze opkomen in mijn gedachten. En, omdat ik dus 'doe alsof' die gedachten, verbonden met specifieke gevoelens/emotionele reacties, niet bestaan in mezelf, zie ik ook niet en heb ik ook geen controle of authoriteit over de energie die deze reacties en gedachten aan het opbouwen zijn in mezelf --- energie die dan dus uiteindelijk een uitweg zoekt via een emotionele 'uitbarsting' of 'instorting'.

Dit is uiteraard problematisch omdat ik op deze manier geen stabiel individu ben omdat er op momenten zomaar emotionele reacties naar boven kunnen komen die mij volledig overmannen en waar ik mij machteloos tegenover voel omdat ik zogezegd 'niet begrijp waar het allemaal vandaan komt'. Maar, ik bedoel, het komt vanuit mezelf! Dus, dat hele gedoe van 'ik begrijp niet waar het vandaan komt' en 'wat ben ik toch een arm schaap' in relatie tot die emoties en ervaringen die opkomen in mezelf, is allemaal in wezen gewoon ik die niet eerlijk ben met mezelf over wat er eigenlijk allemaal bestaat in mijn eigen gedachten, enkel en alleen omdat er delen zijn in en van mijn gedachten die ik in mezelf beoordeel als 'negatief' of 'slecht' en daardoor ontken en onderdruk in mezelf --- omwille van bepaalde angsten die ik heb in relatie tot bijvoorbeeld 'wat zullen andere mensen denken over mij als ze zien dat ik zo denk?!', waarin ik dus niet enkel oneerlijk ben over wie ik eigenlijk echt ben tegenover andere mensen maar ook tegenover mezelf.

In mijn laatste blogs was dit dus waar ik ben geëindigd, namelijk met het toepassen en bewandelen van een specifiek proces waarin ik mezelf 'stabiliseer' in relatie tot mijn geest en gedachten door mijn relatie te corrigeren met de gedachten die ik heb onderdrukt en ontkend en beoordeeld in mijn geest - en dus eerlijk te zijn over wie ik ben in mezelf --- om op die manier te staan als een punt van authoriteit en controle tegenover wat er omgaat in mezelf zodat ik niet meer overmeesterd zal kunnen worden door de reacties en ervaringen die 'zomaar' opkomen in mezelf.

In "Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt" heb ik het proces van zelf-vergeving toegepast in verband met dit mechanisme in mijn geest van het onderdrukken van deze specifieke gedachtenpatronen - en in de volgende blog zal ik onderzoeken hoe ik deze patronen kan corrigeren en veranderen voor mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 457

"Dag 456: Hoe de Bewuste Persoonlijkheid de Onderbewuste Persoonlijkheid Onderdrukt - Zelf-Vergeving Dimensie" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.2IskzNVj.dpuf

Dag 190: De Innerlijke Kwaadaardigheid achter het Positieve Masker van Sociale Angst

Dit is een verderzetting van "Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid"


In mijn vorige post heb ik geschreven over hoe de 'GameShow' van Derren Brown de innerlijke kwaadaardigheid van de mens blootlegde. In deze post pas ik zelf-vergeving toe op de innerlijke kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mens en hoe deze ondersteund en gecontinueerd wordt door middel van het principe van 'de groep' in en als het geloof dat 'de groep' een excuus/rechtvaardiging is om de verantwoordelijkheid van mijn daden van mij weg te schuiven.

 Vragen die ik mezelf hierin kan stellen zijn:

- Waar komt deze innerlijke kwaadaardigheid als het halen van plezier uit het zien lijden van een ander wezen vandaan?
- Wat is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- Waarom is deze innerlijke kwaadaardigheid?
- ...


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd naar Derren Brown's gameshow te kijken en stiekem zelf ook te willen dat de negatieve dingen gebeuren met het slachtoffer vanuit het verlangen naar 'entertainment'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'entertainment' te definieren in en als het verlangen om onderdrukte en verborgen gedachten en verlangens uit te spelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verbergen achter een masker van positiefheid door in mijn gedachten te denken dat ik de positieve optie zou kiezen - en daarin mezelf te vergelijken met 'het publiek' in en als het geloof dat ik 'beter' ben dan hen - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik diezelfde kwaadaardigheid heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'stiekem' in mezelf ook verlang naar 'spanning' en 'sensatie' ten koste van andere levende wezens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd gedachten en emoties van haat en woede te beoordelen als 'negatief' en 'slecht' in mezelf en deze gedachten daarom te onderdrukken en verbergen achter een uiterlijk gedrag en 'bewuste' gedachten van positiefheid --- uit angst om beschuldigd te worden als 'slecht' en 'negatief' en buitengesloten te worden door andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'goed persoon' die 'goede dingen doet en wil voor andere mensen', iemand die 'geeft om een ander', als een 'waarde' die ik heb geleerd van mijn omgeving - waar ik mijn ware natuur als kwaadaardigheid achter verschuil als een masker uit angst om verstoten te worden door mijn omgeving en niet te overleven in de 'groep' van de mensheid - in de plaats van in te zien dat het net de onderdrukking van mezelf uit angst van 'andere mensen' is die de 'negatiefheid'/kwaadaardigheid heeft gemanifesteerd in mezelf als de beschuldiging van en haat tegenover 'mijn omgeving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het patroon van 'positiefheid' als masker van angst niet in te zien in en als de mensheid --- waarin mensen elkaar beschuldigen van de angst die ze ervaren in zichzelf en de leugen van 'positiefheid' die ze leven, en daarin kwaadaardigheid manifesteren in zichzelf als het verlangen om een ander te zien lijden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de mensheid hun verantwoordelijkheid heeft weggegeven aan 'hun omgeving' in en als de angst van andere mensen en in en als het beschuldigen van 'de ander' voor die ervaring van angst - en daarin kwaadaardige/leugenachtige wezens geworden zijn --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor hun/onze innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat kwaadaardigheid enkel bestaat omdat 'positiefheid' bestaat als een masker dat mensen opzetten - waarin de ware kwaadaardige natuur van de mens vanbinnen woekert als een virus dat van het leven op aarde een hel maakt --- terwijl de mensheid zichzelf blijft verschuilen achter het masker van 'positiefheid', de werkelijkheid compleet negerend, uit angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit in te zien dat het onderdrukken van wie ik ben als mijn natuur/natuurlijke expressie, het onderdrukken is van het bestaan als het leven op aarde --- en dat het leven op aarde een hel is, één en gelijk met de 'hel' van haat, beschuldiging en woede die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn innerlijke ervaringen van emotionele reacties van ANGST


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de ervaring van ANGST een excuus is voor de kwaadaardigheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in en als het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van ANGST te gebruiken als een excuus om te geloven dat ik 'een goed persoon' ben en blijkbaar 'het slachtoffer' ben van mijn omgeving - en daarom zogezegd niet verantwoordelijk ben voor mijn daden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat elk mens de ervaring van ANGST gebruikt om andere mensen te beschuldigen van 'wie wij zijn' en 'wat wij doen' hier op aarde - en daarin zichzelf in de slachtoffer positie plaatst ---- waardoor er nooit zelfs één enkel mens verantwoordelijkheid neemt voor zichzelf en het leven op aarde, want we zijn zogezegd allemaal 'slachtoffers' - en 'de ander' is zogezegd altijd 'de slechterik'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe de mensheid steeds 'een ander', zoals 'criminelen', ouders, leerkrachten, politici, bankleiders, bedrijfsleiders, God, de Duivel, etc, zal beschuldigen voor de kwaadaardigheid die in hen zelf bestaat, omdat de mens niet geconfronteerd wil worden met de waarheid van zichzelf uit angst om zelf verstoten, beschuldigd en uitgespuwd te worden door 'andere mensen' --- waarin de mens niet inziet dat wat we doen met een ander is wat we onszelf aandoen als wat we toestaan te bestaan in onze realiteit --- en dat we dus onze angst om zelf uitgespuwd, beschuldigd, beoordeeld en verstoten te worden zelf creëren en continueren door zelf andere mensen uit te spuwen, te beschuldigen, beoordelen en verstoten in onze geest/gedachten/backchat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de kuddegeest' te gebruiken als excuus en rechtvaardiging voor mijn kwaadaardige daden - als het niet stilstaan bij de consequenties van mijn daden -- door mezelf te definieren als 'het slachtoffer' van 'andere mensen' als 'de samenleving' en 'mijn omgeving' in en als de ervaring van ANGST  --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan in en als het besef dat IK angst heb toegestaan te bestaan in mezelf om een excuus te hebben voor mijn participatie in eigenbelang en het negeren van de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik vernietigingsdrang als 'entertainment' heb toegestaan te bestaan in mezelf en in de mensheid als mezelf --- door te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn bestaan en voor het bestaan dat HIER is --- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik de vernietiging van het bestaan op aarde heb gemanifesteerd door mijn verantwoordelijkheid nooit te hebben ingezien voor het leven als mezelf