Dag 685: Van Opgeven naar Zelf-Uitbreiding

Als verderzetting op de voorgaande blogs in verband met het beginnen aan iets nieuw, zoals een nieuw project of een taak die je nog nooit eerder uitgevoerd hebt, ga ik in deze blog verder met een praktisch voorbeeld.

De reden waarom dit het onderwerp geweest is van mijn blogs de laatste tijd, is omdat ik zelf een nieuw project begonnen ben en omdat wat ik in de voorgaande blogs omschreven heb in verband met de zelf-saboterende patronen in de geest die zich kunnen afspelen ook is wat ik heb ondervonden en gerealiseerd terwijl ik dit nieuwe project stap voor stap begon uit te voeren.

En ik ben mezelf enorm dankbaar dat ik mijn proces bewandeld heb om te onderzoeken wat er in mijn geest omgaat omdat het me in staat gesteld heeft om de patronen in de geest de bovenhand niet te laten nemen en om ervoor te zorgen dat ik dit nieuwe project niet uiteindelijk zal opgeven maar dat ik in de plaats daarvan net doorzet wanneer er obstakels op mijn weg komen.

In het verleden had ik telkens opnieuw opgegeven wanneer ik iets nieuws was begonnen, en dat werd voor mij een vicieuze cyclus waarin mijn constante opgeven mijn zelf-beeld bepaalde en mijn negatieve zelf-beeld dan op zich weer ervoor zorgde dat ik uiteindelijk opgaf waar ik aan begonnen was.

Nu ben ik mij echter zoveel meer bewust van de patronen die zich in mijn geest afspelen, en van hoe het is dat de positieve gevoelens en gedachten de negatieve emoties en gedachten vormgeven en hoe dat dan invloed kan hebben op mijn fysieke gedrag. En daardoor kon ik, mits een het toepassen van het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie, het patroon van opgeven zien aankomen lang voordat het zich zou uitdrukken in fysiek gedrag en had ik dus het vermogen en de macht om het patroon te stoppen en dus te voorkomen dat ik dit nieuwe project zou opgeven.

Hier eindigt het verhaal echter niet, omdat beginnen aan iets nieuws en jezelf uitdagen met het leren en ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid, brengt zoveel meer in jezelf naar boven. Je plaatst jezelf immers in een proces van zelf-verandering omdat je, naarmate je vaardigheden, vermogens en inzichten uitbreiden, zelf als individu ook gaat uitbreiden. Je kan dus haast niet anders dan veranderen wanneer je nieuwe richtingen uitslaagt in je leven en wanneer je nieuwe dingen leert.

Daarom is het ook zo moeilijk eens we volwassen zijn om werkelijk nieuwe dingen te leren en om onszelf als individue werkelijk nog te veranderen of uit te breiden. We hebben tegen die tijd namelijk al een bepaalde 'identiteit' ontwikkeld gebaseerd op de relaties die we gevormd hebben, het werk dat we doen of de richting die we hebben uitgeslagen in ons leven.

In de volgende blog deel ik welke nieuwe ervaring in mezelf naar boven kwam eens ik de beslissing gemaakt had om 'ervoor te gaan' om iets nieuws te creëren zonder op te geven.

Dag 681: Het Valse Innerlijke Kompas van Emoties en Gevoelens

Ter verderzetting op Dag 680: Hoe zit het Conflict tussen wie we zijn in onze Verbeelding en wie we zijn in de Realiteit in Elkaar?

Uiteindelijk komen dus de negatieve ervaringen en gedachten aanzetten wanneer je begint aan het praktisch uitvoeren van het nieuwe project in je fysieke realiteit en je beseft dat de fysieke uitvoering ervan in feite helemaal niet overeenkomt met het ideale beeld dat je in je geest al gecreëerd had van hoe het zal verlopen en hoe het zal voelen en hoe het eruit zal zien wanneer je het zal hebben afgewerkt.

Op dat punt ervaar je een desillusie, je voelt je gedesillusioneerd door jezelf en de verwachtingen die je had van jezelf en door je realiteit en hoe je dacht dat dingen zouden verlopen. Want, je lijkt helemaal niet zo makkelijk of vakkundig om te kunnen gaan met de details en de bijzonderheden van dit project als hoe je het in je geest had zien afspelen. Nu dat de fysieke werkelijkheid intreed en je laat zien dat al wat je in je geest had geprojecteerd in je verbeelding en al de verwachtingen die je gevormd had in je geest een illusie was, voel je je gedesillusioneerd.

En die ervaring van desillusie is een emotionele ervaring van ontmoediging, machteloosheid en verslagenheid. En het zijn die ervaringen die uiteindelijk kunnen leiden tot het denken van jezelf dat je 'niets kan' en dat je 'er niet toe in staat bent' en dat je 'dom bent' of 'geen vaardigheden hebt', als gedachten van zelf-vermindering en verslagenheid, hetgeen dan uiteindelijk kan leiden tot het opgeven van het project.

Maar wat we hier misschien niet erkennen of beseffen is dat deze ervaring van desillusie eigenlijk ook deel uitmaakt van de werkelijke illusie die zich hier aan het afspelen is. En dat is namelijk de illusie van gevoelens en emoties, en meer specifiek die schommelbeweging en gepolariseerde wisselwerking die gebeurt in je eigen geest in relatie tot en omtrend het uitvoeren van en beginnen aan een nieuw project.

Omdat je aanvankelijk positieve gedachten en ervaringen had gecreëerd en opgewekt in je geest in relatie tot het project waarin je jezelf succesvol zag zijn en je al zag hoe andere mensen zouden reageren op dat success, ervaar je daar nu de omgekeerde en tegengestelde kant van, namelijk de negatieve gedachten en emotionele ervaringen waarin je jezelf in het compleet tegenovergestelde daglicht ziet.

En aangezien je over het algemeen vertrouwen plaatst in hoe je je voelt als je kompas in het maken van beslissingen, vertrouw je erop dat die negatieve gedachten die je uiteindelijk komen zeggen dat 'het je niet zal lukken' en dat je 'er niet toe in staat bent' en 'maar beter zou opgeven' de waarheid vertellen en je zeggen wat je zou moeten doen in die situatie.

In de volgende blog zullen we onderzoeken en kijken naar hoe het is dat deze soort gedachten in feite bijlange geen representatie zijn van de realiteit en hoe je kan beginnen aan het zien hoe de realiteit echt in elkaar steekt buiten je eigen gedachten om.