Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit

Als verderzetting op de voorgaande blogs waarin ik ben beginnen schrijven over de ervaring van stress in verband met het beginnen aan iets nieuws, deel ik in deze blog een ervaring die ik gisteren doormaakte wanneer ik de hele dag gespendeerd had met het hard en gemotiveerd werken aan mijn project. En na een hele dag ploeteren had ik naar de avond toe nog steeds niet het product gecreëerd dat ik van zinnens was te creëren.

Op dit punt begon ik te reageren met frustratie elke keer ik mezelf haast dezelfde fout zag maken en het ging zelfs zover dat ik uiteindelijk wilde beginnen wenen en aan het denken was aan opgeven. Hier besefte ik onmiddellijk dat deze ervaringen een gevolg waren van het feit dat ik de hele dag mijn project aan het uitvoeren was vanuit het startpunt van stress en mezelf opjagen en gedachten in mijn geest van 'ik moet dat hier zo snel mogelijk gedaan krijgen'  en 'ik wil zoveel mogelijk gedaan krijgen vandaag', met mijn oog al op het eindproduct dat ik in mijn handen wilde hebben.

En ik was niet van plan om deze energetische achtbaan nog verder te laten gaan en mij bijvoorbeeld zover te drijven dat ik uiteindelijk ook daadwerkelijk zou opgeven. Dus begon ik zelf-vergeving te spreken om mijn emotionele energetische ervaringen te stabiliseren en mezelf een inzicht te geven in mijn eigen geest en wat het eigenlijk is dat ik de hele dag aan het doen was in mijn geest dat ik uiteindelijk deze energie in mezelf gecreëerd heb waar ik mij zo overspoeld door voel dat ik bijna begin te huilen als een soort van aanvaarden van mezelf als het slachtoffer van de energie.

En deze energetische overweldigende ervaring heb ik al eerder meegemaakt, en het heeft me vaak in tranen doen uitbarsten. Maar het is na een bewandelen van mijn proces waarin ik mezelf in relatie tot die ervaring en de gedachten die ermee gepaard gaan een heel deel heb gestabiliseerd, dat ik nu eigenlijk inzag dat die daad van het willen huilen een soort van statement is die ik maak voor en als mezelf in dat moment waarin ik in feite zeg dat ik geloof dat wat ik vanbinnen in mezelf aan het voelen 'echt' is, en macht heeft over mij en dat ik 'ocharme' het slachtoffer ervan ben.

In de volgende blog deel ik de zelf vergeving die ik dan gebruikte om mezelf uit die ervaring te halen en mezelf niet in die slachtofferrol te laten zitten.

Dag 685: Van Opgeven naar Zelf-Uitbreiding

Als verderzetting op de voorgaande blogs in verband met het beginnen aan iets nieuw, zoals een nieuw project of een taak die je nog nooit eerder uitgevoerd hebt, ga ik in deze blog verder met een praktisch voorbeeld.

De reden waarom dit het onderwerp geweest is van mijn blogs de laatste tijd, is omdat ik zelf een nieuw project begonnen ben en omdat wat ik in de voorgaande blogs omschreven heb in verband met de zelf-saboterende patronen in de geest die zich kunnen afspelen ook is wat ik heb ondervonden en gerealiseerd terwijl ik dit nieuwe project stap voor stap begon uit te voeren.

En ik ben mezelf enorm dankbaar dat ik mijn proces bewandeld heb om te onderzoeken wat er in mijn geest omgaat omdat het me in staat gesteld heeft om de patronen in de geest de bovenhand niet te laten nemen en om ervoor te zorgen dat ik dit nieuwe project niet uiteindelijk zal opgeven maar dat ik in de plaats daarvan net doorzet wanneer er obstakels op mijn weg komen.

In het verleden had ik telkens opnieuw opgegeven wanneer ik iets nieuws was begonnen, en dat werd voor mij een vicieuze cyclus waarin mijn constante opgeven mijn zelf-beeld bepaalde en mijn negatieve zelf-beeld dan op zich weer ervoor zorgde dat ik uiteindelijk opgaf waar ik aan begonnen was.

Nu ben ik mij echter zoveel meer bewust van de patronen die zich in mijn geest afspelen, en van hoe het is dat de positieve gevoelens en gedachten de negatieve emoties en gedachten vormgeven en hoe dat dan invloed kan hebben op mijn fysieke gedrag. En daardoor kon ik, mits een het toepassen van het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie, het patroon van opgeven zien aankomen lang voordat het zich zou uitdrukken in fysiek gedrag en had ik dus het vermogen en de macht om het patroon te stoppen en dus te voorkomen dat ik dit nieuwe project zou opgeven.

Hier eindigt het verhaal echter niet, omdat beginnen aan iets nieuws en jezelf uitdagen met het leren en ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid, brengt zoveel meer in jezelf naar boven. Je plaatst jezelf immers in een proces van zelf-verandering omdat je, naarmate je vaardigheden, vermogens en inzichten uitbreiden, zelf als individu ook gaat uitbreiden. Je kan dus haast niet anders dan veranderen wanneer je nieuwe richtingen uitslaagt in je leven en wanneer je nieuwe dingen leert.

Daarom is het ook zo moeilijk eens we volwassen zijn om werkelijk nieuwe dingen te leren en om onszelf als individue werkelijk nog te veranderen of uit te breiden. We hebben tegen die tijd namelijk al een bepaalde 'identiteit' ontwikkeld gebaseerd op de relaties die we gevormd hebben, het werk dat we doen of de richting die we hebben uitgeslagen in ons leven.

In de volgende blog deel ik welke nieuwe ervaring in mezelf naar boven kwam eens ik de beslissing gemaakt had om 'ervoor te gaan' om iets nieuws te creëren zonder op te geven.