Dag 690: Hoe Stabiliseer je Overspoelende Stress?

Als vervolg op Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die ik heb toegepast in het moment waarin ik merkte en ervoer dat de stress die ik in de achtergrond in mijn geest had toegestaan te bestaan in relatie tot het nieuwe project dat ik bezig was uit te voeren 'te veel' werd voor mij en ik mij in een slachtofferrol aan het plaatsen was in relatie tot mijn eigen ervaringen van stress. En in de volgende blog deel ik dan de zelf-correctie waarin ik het script creëer om dit patroon op een praktische manier te veranderen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te zien, ervaren en definieren als slachtoffer van de stress die ik voel en ervaar binnenin mezelf en mij zodanig overspoeld te voelen door die ervaring dat ik zelfs wil opgeven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de stress die ik in mezelf in de eerste plaats heb laten opbouwen door mezelf in de slachtofferrol te plaatsen in relatie tot de overspoelende opgebouwde ervaring van stress

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd stress te laten opbouwen in mezelf tot op het punt dat het 'overspoelend' wordt in de plaats van mezelf te stabiliseren vanaf het moment dat ik die ervaring van gehaastheid en opgejaagdheid zie opkomen in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf op te jagen in het project waar ik mee bezig ben door de hele tijd terwijl ik bezig ben enkel te denken aan het eindproduct dat ik in handen wil hebben, hetgeen ik in mijn geest verbonden heb met 'success' en dus 'geld' en 'overleving' - en daardoor dan stress te creëren in mezelf en emotionele reacties die opkomen elke keer ik een fout maak of elke keer er iets gebeurt dat het proces anders doet verlopen dan ik aanvankelijk in gedachten had

Ik vergeef mezelf  dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als angst van de toekomst en de dingen die ik doe te doen vanuit het startpunt van die toekomstangst - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat waar ik eigenlijk mee bezig ben is mezelf aan het saboteren in het bewegen en uitdrukken van mezelf in en als deze fysieke werkelijkheid omdat ik enkel stress, spanning, angst en emotionele reacties aan het produceren en opwekken ben in mezelf in reactie op mezelf en mijn eigen uitdrukking in momenten, waarin ik de dingen die ik doe enkel moeilijker aan het maken ben voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd ervoor te zorgen dat ik in elk moment van ademhaling vrij ben van reacties en emotionele of gevoelens ervaringen binnenin mezelf  wanneer en terwijl ik dingen doe en mezelf uitdruk in en als de fysieke realiteit, om er zo voor te zorgen dat ik mezelf niet uiteindelijk saboteer door  middel van het opbouwen en accumuleren van energie en stress

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie en uitdrukking en bestaan van wie ik ben als het leven in en als mezelf te compromitteren, saboteren en onderdrukken door mezelf te laten sturen, leiden en dirigeren door een emotionele ervaring van gehaastheid, gejaagdheid, angst en stress - in de plaats van in elk moment van ademhaling in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben als het leven zelf is HIER, en het is mijn verantwoordelijkheid als het leven in en als mezelf om te bestaan en te staan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor allen en dus mijn sturing en macht en creatieve vermogen niet weg te geven aan de geest als overlevingsangst en emotionele reacties in en als het besef dat dat soort overlevingsmentaliteit niet gebaseerd is op een bestaan en een realiteit die het beste is voor het leven in en als elk wezen

Dag 685: Van Opgeven naar Zelf-Uitbreiding

Als verderzetting op de voorgaande blogs in verband met het beginnen aan iets nieuw, zoals een nieuw project of een taak die je nog nooit eerder uitgevoerd hebt, ga ik in deze blog verder met een praktisch voorbeeld.

De reden waarom dit het onderwerp geweest is van mijn blogs de laatste tijd, is omdat ik zelf een nieuw project begonnen ben en omdat wat ik in de voorgaande blogs omschreven heb in verband met de zelf-saboterende patronen in de geest die zich kunnen afspelen ook is wat ik heb ondervonden en gerealiseerd terwijl ik dit nieuwe project stap voor stap begon uit te voeren.

En ik ben mezelf enorm dankbaar dat ik mijn proces bewandeld heb om te onderzoeken wat er in mijn geest omgaat omdat het me in staat gesteld heeft om de patronen in de geest de bovenhand niet te laten nemen en om ervoor te zorgen dat ik dit nieuwe project niet uiteindelijk zal opgeven maar dat ik in de plaats daarvan net doorzet wanneer er obstakels op mijn weg komen.

In het verleden had ik telkens opnieuw opgegeven wanneer ik iets nieuws was begonnen, en dat werd voor mij een vicieuze cyclus waarin mijn constante opgeven mijn zelf-beeld bepaalde en mijn negatieve zelf-beeld dan op zich weer ervoor zorgde dat ik uiteindelijk opgaf waar ik aan begonnen was.

Nu ben ik mij echter zoveel meer bewust van de patronen die zich in mijn geest afspelen, en van hoe het is dat de positieve gevoelens en gedachten de negatieve emoties en gedachten vormgeven en hoe dat dan invloed kan hebben op mijn fysieke gedrag. En daardoor kon ik, mits een het toepassen van het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie, het patroon van opgeven zien aankomen lang voordat het zich zou uitdrukken in fysiek gedrag en had ik dus het vermogen en de macht om het patroon te stoppen en dus te voorkomen dat ik dit nieuwe project zou opgeven.

Hier eindigt het verhaal echter niet, omdat beginnen aan iets nieuws en jezelf uitdagen met het leren en ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid, brengt zoveel meer in jezelf naar boven. Je plaatst jezelf immers in een proces van zelf-verandering omdat je, naarmate je vaardigheden, vermogens en inzichten uitbreiden, zelf als individu ook gaat uitbreiden. Je kan dus haast niet anders dan veranderen wanneer je nieuwe richtingen uitslaagt in je leven en wanneer je nieuwe dingen leert.

Daarom is het ook zo moeilijk eens we volwassen zijn om werkelijk nieuwe dingen te leren en om onszelf als individue werkelijk nog te veranderen of uit te breiden. We hebben tegen die tijd namelijk al een bepaalde 'identiteit' ontwikkeld gebaseerd op de relaties die we gevormd hebben, het werk dat we doen of de richting die we hebben uitgeslagen in ons leven.

In de volgende blog deel ik welke nieuwe ervaring in mezelf naar boven kwam eens ik de beslissing gemaakt had om 'ervoor te gaan' om iets nieuws te creëren zonder op te geven.

Dag 681: Het Valse Innerlijke Kompas van Emoties en Gevoelens

Ter verderzetting op Dag 680: Hoe zit het Conflict tussen wie we zijn in onze Verbeelding en wie we zijn in de Realiteit in Elkaar?

Uiteindelijk komen dus de negatieve ervaringen en gedachten aanzetten wanneer je begint aan het praktisch uitvoeren van het nieuwe project in je fysieke realiteit en je beseft dat de fysieke uitvoering ervan in feite helemaal niet overeenkomt met het ideale beeld dat je in je geest al gecreëerd had van hoe het zal verlopen en hoe het zal voelen en hoe het eruit zal zien wanneer je het zal hebben afgewerkt.

Op dat punt ervaar je een desillusie, je voelt je gedesillusioneerd door jezelf en de verwachtingen die je had van jezelf en door je realiteit en hoe je dacht dat dingen zouden verlopen. Want, je lijkt helemaal niet zo makkelijk of vakkundig om te kunnen gaan met de details en de bijzonderheden van dit project als hoe je het in je geest had zien afspelen. Nu dat de fysieke werkelijkheid intreed en je laat zien dat al wat je in je geest had geprojecteerd in je verbeelding en al de verwachtingen die je gevormd had in je geest een illusie was, voel je je gedesillusioneerd.

En die ervaring van desillusie is een emotionele ervaring van ontmoediging, machteloosheid en verslagenheid. En het zijn die ervaringen die uiteindelijk kunnen leiden tot het denken van jezelf dat je 'niets kan' en dat je 'er niet toe in staat bent' en dat je 'dom bent' of 'geen vaardigheden hebt', als gedachten van zelf-vermindering en verslagenheid, hetgeen dan uiteindelijk kan leiden tot het opgeven van het project.

Maar wat we hier misschien niet erkennen of beseffen is dat deze ervaring van desillusie eigenlijk ook deel uitmaakt van de werkelijke illusie die zich hier aan het afspelen is. En dat is namelijk de illusie van gevoelens en emoties, en meer specifiek die schommelbeweging en gepolariseerde wisselwerking die gebeurt in je eigen geest in relatie tot en omtrend het uitvoeren van en beginnen aan een nieuw project.

Omdat je aanvankelijk positieve gedachten en ervaringen had gecreëerd en opgewekt in je geest in relatie tot het project waarin je jezelf succesvol zag zijn en je al zag hoe andere mensen zouden reageren op dat success, ervaar je daar nu de omgekeerde en tegengestelde kant van, namelijk de negatieve gedachten en emotionele ervaringen waarin je jezelf in het compleet tegenovergestelde daglicht ziet.

En aangezien je over het algemeen vertrouwen plaatst in hoe je je voelt als je kompas in het maken van beslissingen, vertrouw je erop dat die negatieve gedachten die je uiteindelijk komen zeggen dat 'het je niet zal lukken' en dat je 'er niet toe in staat bent' en 'maar beter zou opgeven' de waarheid vertellen en je zeggen wat je zou moeten doen in die situatie.

In de volgende blog zullen we onderzoeken en kijken naar hoe het is dat deze soort gedachten in feite bijlange geen representatie zijn van de realiteit en hoe je kan beginnen aan het zien hoe de realiteit echt in elkaar steekt buiten je eigen gedachten om.

Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

 Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?

Het transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 569: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest vs deOngelimiteerdheid van het Lichaam waarin ik het Zelf-Vergevings proces gedeeld heb in relatie tot het Geest-construct van Angst om te Falen en specifiek de Zelf-Definitie dat in het Zelf-Beeld in en van de Geest vervat zit dat aan de basis en oorsprong ligt van die angst om te falen. Waarna ik dus bij deze het Zelf-Correctie proces zal delen in relatie tot dit Geest-construct.

Zelf-Correctieve Stellingen

Als en wanneer ik de gedachte dat 'ik het niet zal kunnen' of dat de mogelijkheid bestaat dat ik 'het niet zal kunnen' zie opkomen in mijn geest, verbonden met een ervaring van onzekerheid, angst en minderwaardigheid, als reactie op een specifieke handeling of taak die ik van plan ben uit te voeren en die geen deel uitmaakt van mijn dagelijkse handelingen en die ik dus in mijn geest gedefinieerd heb als 'nieuw', 'moeilijk' of 'een uitdaging' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze voorgevormde gedachten dat ik het mogelijks 'niet zal kunnen' gebaseerd zijn op een voorgevormd idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn 'kunnen' en 'vaardigheden' en dat als ik dus iets nieuws zal moeten doen, dat er dan een kans bestaat dat ik zal 'mislukken' en 'falen', en dat ik dus met andere woorden mezelf al op voorhand in mijn geest gedefinieerd heb als een 'mislukkeling' in relatie tot die specifieke 'nieuwe' of 'uitdagende' taak die ik zal aanvatten en daardoor de emotionele ervaring van minderwaardigheid, onzekerheid en angst om te falen gecreëerd heb in mezelf

Hierin zie, besef en begrijp ik dat de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en expressie gelimiteerd is een leugen is die bestaat in en als mijn geest en die gebaseerd is op en bestaat in en als de gelimiteerde structuur van het ego en de identiteit van de geest als het 'ik' bewustzijn waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn herinneringen en dus geloof en denk dat mijn uitdrukking, vaardigheden en vermogens zich limiteren tot enkel mijn herinneringen -- en daardoor dus automatisch zal reageren met een idee, geloof en gedachte dat ik grandioos zal mislukken als ik ook maar probeer om een nieuwe uitdrukking of vaardigheid te verkennen --- hetgeen in feite simpelweg een zelf-bescherming mechanisme is van het ego van de geest om zichzelf als die gelimiteerde structuur intact te houden

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat als ik daadwerkelijk mezelf de kans zou geven om nieuwe dingen te leren en uit te proberen en als ik mezelf de kans zou geven om uit de gelimiteerde structuur te breken van mijn herinneringen in en als het ego van de geest als voorgevormde interne ervaringen en persoonlijkheden - dan zou ik inzien en beseffen dat ik in en als mijn lichaam in feite volkomen in staat ben om mezelf te blijven ontwikkelen in elk moment van ademhaling en dat mijn ontwikkelingsproces en het uitbreidingsproces van mijn vaardigheden in wezen geen limitaties of grenzen heeft en dat 'wie ik ben' ook niet gelimiteerd is tot specifieke vaardigheden of uitdrukkingen --- en dan zou het ego van de geest dus niet meer kunnen bestaan

En dus stel ik mezelf tot doel om in dat moment wanneer ik die geloofsystemen en gedachten in mijn geest zie opkomen in relatie tot mijn 'kunnen' en 'vaardigheden', en de emotionele ervaring van onzekerheid, angst om te falen en minderheid - onmiddellijk mij ervan gewaar te maken dat ik in mijn geest zit in en als voorgevormde geloofsystemen over 'wie ik ben' in en als een gelimiteerde structuur van de geest -- en om mezelf te aarden en te gronden in en als mijn lichaam in het moment door mijn aandacht naar mijn ademhaling en fysieke aanwezigheid en ervaring te brengen in en als het besef dat mijn 'vaardigheden' en 'uitdrukking' HIER bestaat in en als de ongelimiteerdheid van het moment waarin ik als het ware de kans, de mogelijkheid en het potentieel heb om mezelf uit te drukken, uit te breiden en te ontwikkelen --- en zo dus mezelf de kans te geven om daadwerkelijk mezelf te ontwikkelen en mezelf uit te breiden in mijn fysieke vaardigheden zowel als mijn gewaarzijn van wie ik ben door mezelf in mijn uitdrukking dus niet te laten sturen door gedachten en emotionele ervaringen in mijn geest maar door het zelf-sturende principe te zijn in en als het lichaam in het moment zelf



Kunst door Karol Bak

Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

 Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

In Dag565: Wat is het Nut van Zelf-Saboterende Angsten in de Geest? Heb ik het punt opengetrokken van de eigenaardige eigenschap van specifieke ervaringen van angst die in de geest bestaan - namelijk het feit dat deze angsten een saboterende werking hebben op onszelf en ons leven -- in de context van bijvoorbeeld hoe die angsten ons onzekerheden aanpraten in relatie tot wie we zijn in onze communicatie met andere mensen of onze vaardigheden en vermogens om ons eigen leven aan te sturen en belangrijke beslissingen te maken, of om een bedrijf te besturen en leiding te kunnen geven in en aan een groep van mensen.

En, omwille van die onzekerheden gaat onze communicate met andere mensen bijvoorbeeld gesaboteerd worden doordat we makkellijk in een reactie van schaamte gaan, en we gaan beginnen nadenken over wat we willen zeggen waardoor we bepaalde dingen niet zeggen of onszelf op een ongemakkelijke en aarzelende manier uitdrukken. We zullen ook beslissingen gaan maken in relatie tot onze fysieke uitdrukking, gebaseerd op ideëen in onze geest dat we niet in staat zijn om bepaalde dingen te doen, dat we bepaalde vaardigheden niet hebben of dat we niet sterk genoeg of niet goed genoeg zijn om bepaalde dingen te kunnen, te doen en te mogen. Er zijn zoveel manier waarop de ervaring van onzekerheid en angst ons kan saboteren in ons dagelijkse leven. Dus, waarom en hoe is het dat zo van die zelf-saboterende angsten bestaan in onszelf?

Waarom is het dat er angsten in onszelf bestaan die niet van praktische aard zijn en die niet eens realistisch zijn maar die als enige doel in feite hebben om ervoor te zorgen dat wij onszelf niet uitdrukken in en als ons leven en onze realiteit en dat we in feite 'niet leven'? Zoals daar is bijvoorbeeld de angst om te 'falen'. De angst om te falen als zijnde een angst die opkomt in relatie tot het aanvangen van een nieuw project of het ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid en die op zich niet gebaseerd is op 'echte' overwegingen in de zin van het overwegen van bijvoorbeeld de risico's en gevaren die zich kunnen voordoen in dit ontwikkelingsproces of het uitvoeren van het specifieke project. De 'angst om te falen' is gebaseerd op denkbeelden en ideëen in de geest die bestaan in en als een negatief en minderwaardig zelf-beeld en die ter ondersteuning dienen van dat zelf-beeld. Met andere woorden, de angst om te falen bevestigt aan het individu dat zijn/haar negatief en inferieur zelf-beeld 'echt' is --- omdat, wat die angst om te falen doet is in feite zeggen van 'je bent een mislukkeling, dus ik zou maar niet eens beginnen aan dat project want de kans is groot dat je zal mislukken en dat je je een mislukkeling zal voelen'.

Ik bedoel - als dat negatieve en minderwaardige zelf-beeld niet al aanwezig zou zijn in onszelf - waarin we onszelf in feite al definieren als een 'mislukkeling' en een inferieur individu - dan zou de angst om te 'mislukken' en dus de angst om te falen niet eens opkomen in onszelf. Die angst om te falen bestaat immers in en als de voorspelling dat we zullen of zelfs kunnen 'falen' en 'mislukken' -- en dat, als en wanneer we zouden en zullen falen en mislukken, we ons een mislukkeling zullen voelen.

 dus als het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' niet al bestaat in onszelf - kan de angst om te falen geen aardingsgrond vinden in onszelf. De sleutel tot het veranderen en corrigeren van angst om te falen ligt dus in het onderzoeken en corrigeren van ons zelf-beeld.

Artwork by Karol Bak

Dag 559: Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?

Dag 559:  Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?

Het Transformeren van de Emotionele Zelf-Sabotage in de Geest

Als verderzetting op Dag 557 en 558 waarin ik mijn proces van zelf-vergeving deelde in relatie tot het emotionele zelf-sabotage patroon van het creëren van projecties en verbeelding in mijn geest in relatie tot mezelf - zal ik in deze blog het zelf-correctieve proces delen, waarin ik onderzoek hoe ik de inzichten en realisaties uit het zelf-vergeving proces kan gebruiken om praktische correctieve handelingen en oplossingen kan formuleren voor mezelf als een 'blauwdruk' en 'script' om dit specifieke patroon in mezelf op een praktische en realistische manier te veranderen en er dus voor te zorgen dat ik niet meer besta in en als emotionele zelf-sabotage.

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf in een emotionele toestand zie gaan van angst, onzekerheid en inferioriteit in relatie tot de toekomst waarin ik denk en geloof dat ik zal falen en dat ik zal mislukken -- waarin ik mij in en als het moment al een 'mislukkeling' en 'faling' voel in relatie tot mogelijke toekomstuitspelingen en voorspellingen, gebaseerd op zelf-definities waarin ik twijfel aan mijn eigen vermogens, capaciteiten en vaardigheden om successvol te worden in dingen --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze emotionele ervaring van onzekerheid, angst, minderwaardigheid en inferioriteit in en als een angst om te falen in relatie tot toekomstvoorspellingen en toekomstbeelden in mijn geest, deel uitmaakt van een polariteit die ik  heb toegestaan te bestaan in mijn geest waarin ik langs de ene kant positieve energetische ervaringen opwek in mezelf zoals opwinding en superioriteit en verlangen als een gevoel en ervaring van schijnbare 'waarde' en 'belangrijkheid', verbonden met toekomstprojecties en toekomstbeelden die ik projecteer in mijn geest waarin ik mijn capaciteiten en vaardigheden en talenten uitvergroot en verbindt met een idee van grootheid en superioriteit, waarin ik mij inbeeld en fantaseer dat ik erkenning en aandacht en aanzien krijg van andere mensen voor mijn capaciteiten en vaardigheden -- en langs de andere kant voel ik mij eigenlijk angstig, onzeker, twijfelachtig en minderwaardig in relatie tot mijn vaardigheden, capaciteiten en talenten wanneer ik naar mijn fysieke realiteit kijk en zie dat die projecties in mijn geest van schijnbaar 'success' helemaal niet werkelijk aanwezig zijn in en als mijn leven

En hierin zie, besef en begrijp ik dat die uiterst negatieve ervaring in mezelf  van onzekerheid, twijfel en minderwaardigheid waarin ik denk dat ik geen capaciteiten heb en dat ik een mislukkeling ben en een faling ben, in wezen een consequentie en gevolg is  van de uiterst positieve energetische gevoelens die ik opwek en genereer in mezelf door illusies en waanbeelden te vormen in mijn geest over 'mezelf' en mijn zogezegde vaardigheden en capaciteiten en talenten, waarin ik mezelf als het ware had 'opgeblazen' --- omdat dat is hoe energie in en als de geest werkt en functioneert -- in de zin van dat als ik een hele hoop positieve energie opwek in mezelf en mezelf als het ware 'opblaas' in en als mijn zelf-beeld, dan zal die energie uiteindelijk 'crashen' en 'leeglopen' en mijn zelf-beeld zal een snelduik nemen waarin ik mij plots dan heel negatief en slecht voel over mezelf, als het tegenovergestelde van hoe ik mij aanvankelijk voelde in en als mijn 'opgeblazen' zelf-beeld

En dus hier, stel ik mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan of te accepteren om in mezelf constant om te schakelen en te wisselen tussen heel positieve gevoelens in mezelf in relatie tot mijn zelf-beeld en toekomstprojecties waarin ik mijn vaardigheden en talenten en capaciteiten een specifieke speciale meerwaarde geef door mij in te beelden dat ik veel aandacht, erkenning, roem en aanzien krijg van andere mensen - en heel negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn zelf-beeld en het besef dat mijn fysieke werkelijkheid niet overeenkomt met dat opgeblazen zelf-beeld in en als mijn geest --- omdat ik zie en besef dat beide deel uitmaken van één en hetzelfde systeem in mijn geest hetgeen een illusie is van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn eigen fysieke vaardigheden, talenten en capaciteiten door een speciale waarde te verbinden met die vaardigheden, talenten en capaciteiten en waarin ik mij vaardigheden, capaciteiten en talenten heb weggegeven aan het systeem van de geest

En ik stel mezelf tot doel om eerder stabiliteit te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eigen fysieke vaardigheden, capaciteiten, talenten en vermogens en om, in de plaats van te verlangen en op zoek te gaan naar een gevoel van waarde, verbonden met het krijgen van erkenning, aandacht en aanzien van andere mensen - eerder mezelf die erkenning, aandacht en aanzien te geven --- door te beseffen, in te zien en te begrijpen dat het feit dat dat verlangen naar aanzien, erkenning en aandacht van andere mensen bestaat in mezelf, aanwijst en aantoont dat ik die aandacht, erkenning en aanzien niet aan mezelf gegeven heb en dat, hoe meer ik op zoek ga naar aandacht, erkenning en aanzien van andere mensen, hoe meer ik eigenlijk mezelf net afscheid en verwijder van echte aandacht, erkenning en aanzien, hetgeen ik enkel aan mezelf kan geven

Ik stel mezelf tot doel om mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens niet af te scheiden van mezelf en dus niet te projecteren in toekomstbeelden in mijn verbeelding omdat ik zie, besef en begrijp - dat ik daarin net mijn eigenlijke macht weggeeft en dat ik mijn ware talenten, vaardigheden, vermogens en capaciteiten die zich in en als mijn fysieke beweging in elk moment bevinden saboteer  - omdat ik mezelf in elk moment, door te reageren met gevoelens en emoties op mentale constructen zoals toekomstprojecties, aan het afleiden ben van mijn eigenlijke fysieke mogelijkheden, kansen en potentieel om mijn fysieke werkelijke vaardigheden, talenten en capaciteiten te ontwikkelen in elk moment van ademhaling

Dus ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik aan het wegdromen ben in mijn geest in en als toekomstideëen en projecties verbonden met een positief gevoel in mezelf - om onmiddellijk te stoppen, te ademen, en mezelf weer HIER te brengen, om weer aanwezig en gewaar te zijn in en als mijn fysieke bestaan, beleving en beweging -- en om zo ervoor te zorgen dat ik van mijn capaciteiten, vaardigheden en vermogens geen illusie maak in mijn geest waarin ik mezelf verlies in en als een opgeblazen zelf-beeld dat uieindelijk gedoemd is om te crashen -- maar dat ik van mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens een daadwerkelijke realiteit maak die bestaat als een levende uitdrukking van mezelf in elk moment van ademhaling en die een resultaat zijn van een ontwikkelingsproces in en als mijn fysieke participatie en beweging in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment van ademhaling

Dag 558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

 Dag  558: Bestaat Falen wel Echt? - Het Transformeren van Angst om te Falen

Het Veranderingsproces van Emotionele Zelf-Sabotage

 In deze blog zet ik verder met het proces van zelf-vergeving in relatie tot een patroon van zelf-sabotage in mijn geest waarin ik, zoals ik in Dag 556 en Dag 557 heb ingezien en onderzocht, mezelf 'gevangen zet' in mijn geest in en als illusies in verband met wie ik denk dat ik ben in en als mijn leven door bijvoorbeeld te participeren in fantasieen en verbeelding - en mezelf daarin saboteer in mijn vermogen om een leven op te bouwen volgens wat ik wil voor mezelf in en als mijn fysieke bestaan.

In de  zelf-vergeving statements van de voorgaande blog heb ik het punt bekeken en onderzocht van hoe ik een ervaring creëer in mezelf van te 'falen' en angst om te falen als een gevolg van een positief gevoel dat ik opwek en genereer in mezelf in relatie tot successvol willen zijn in mijn geest en dat 'success' in mijn geest te hebben verbonden met en gedefinieerd in en als het ego als het verlangen om aandacht en erkenning en respect te krijgen van andere mensen.

En in deze blog ga ik verder met de zelf-vergeving statements omdat dit specifieke patroon iets is waarvan ik vastberaden ben om het te veranderen en omdat ik besef dat het niet vanzelf zal veranderen als ik gewoon een paar zelf-vergeving statements toepas. Ik bedoel, ik zie dat ik mezelf moet toepassen en dat ik moeite zal moeten doen om dit patroon volledig te begrijpen en doorzien zodat ik het richting kan geven in mezelf en zodat ik in mezelf een absolute oplossing kan vormgeven voor dit patroon en daarin mezelf kan ondersteunen om mezelf en mijn leven te veranderen op een manier die het beste is voor mezelf.

De zelf-vergeving van de vorige blog was:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

En als vervolg hierop:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het richtinggevende principe te zijn van en in mijn leven en mezelf door mijn bestaan zowel binnen als buiten mezelf te hebben laten bepalen en besturen door een mentaal construct van 'falen' en 'success' als gedefinieerd in en als gevoelens en emotionele verbanden en relaties, waarin ik mezelf als het sturende principe en als de authoriteit en beslissende kracht en macht in mezelf in mijn relatie tot mijn eigen leven zowel binnen als buiten mezelf, heb verloren in en als een innerlijke ervaring van energie als gevoelens en emoties --- omdat ik nooit doorgehad heb dat die ervaringen als gevoelens en emoties, verbonden met de specifieke gedachten in relatie tot 'de toekomst' en in relatie tot mijn zelf-beeld en identiteit en imago --- niet is wie ik werkelijk ben en niet eens echt is omdat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan en zolang als ik mezelf definieer in en als en verlies in de gevoelens en emoties in relatie tot dit specifieke mentale construct van het ego, zie of besef ik niet dat ik mijn fysieke bestaan in wezen heb opgegeven omdat -- terwijl ik mij bezighoud met gevoelens en emotionele reacties op die gedachten in verband met mijn imago en zelf-beeld in de geest en gedachten van andere mensen als projecties in mijn geest, beweeg ik mezelf niet in en als mijn fysieke leven en bestaan op basis van het besef en inzicht dat ik mijn eigen leven in handen heb, omdat ik mij in feite compleet ontmachtigd voel tegenover mijn fysieke leven omdat ik in mijn geest constant en continu geconsumeerd ben door allerlei angsten en onzekerheden die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan door mezelf te definieren in en als het ego van de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan en beweging en expressie door mijn energie, aandacht en gewaarzijn en dus macht en kracht weg te geven aan een interne ervaring en een gefabriceerde interne 'wereld' en 'realiteit' waarin ik mezelf projecteer in allerlei scenarios en gevoelens en emoties opwek en genereer in relatie tot die projecties die op zich niets te maken hebben met de eigenlijke echte fysieke realiteit van mijn leven en van wie ik ben als wat zich afspeelt in elk moment van ademhaling

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat, terwijl ik mezelf laat afleiden en sturen en bewegen in en als mijn aandacht en gewaarzijn binnenin mezelf door gedachten, gevoelens en emoties als denkbeelden en projecties en fantasieëen over 'mezelf' -- ben ik eigenlijk bezig mezelf te ontmachtigen in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik de macht geef aan gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest in afscheiding met mezelf om mij te besturen en te bewegen vanbinnen dan dat ik macht realiseer als mijn fysieke bestaan en fysieke beweging en het besef en inzicht en begrip dat ik in elk moment in en als mijn fysieke lichaam en beweging en bestaan in en als de fysieke werkelijkheid het vermogen en de capaciteit en de kans heb om mezelf te sturen en te bewegen en mijn eigen punt van macht en authoriteit en leiderschap te zijn --- door het simpele besef dat ik HIER besta, en dat ik in en als de fysieke werkelijkheid de stabiliteit voor mezelf kan creëren om mezelf te bewegen en te sturen in de richting die het beste is voor mezelf omdat ik mijn macht en aandacht niet weggeef aan interne bewegingen in en als de geest

Dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten afleiden door interne bewegingen in en als de geest als gedachten, gevoelens en emoties waarin ik een leugen creëer van 'wie ik ben' op basis van allerlei geloofsystemen en projecties, verlangens, angsten, onzekerheden -- waarin ik geloof dat ik een 'identiteit' ben en een 'persoonlijkheid' - in de plaats van stabiel te blijven vanbinnen zowel als vanbuiten in en als het besef en het levende feit dat wie ik werkelijk ben is mijn fysieke bestaan, de eenvoud en simpliciteit van het fysieke lichaam en de fysieke beweging waarin ik in elk moment absoluut ben in mijn expressie en er niets beweegt binnenin mezelf dat dan onzekerheid en angst en twijfel en afscheiding gaat creëren in die absolute expressie van mezelf -- en hierin de levende 'identiteit' en 'persoonlijkheid' te zijn van en als het fysieke lichaam waarin ik als identiteit of persoonlijkheid niet een afgescheiden 'entiteit' ben die schijnbaar buiten het lichaam om bestaat, maar waarin ik het lichaam zelf ben  als één alleenstaande individuele expressie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de illusie te geloven en te vertouwen dat ik 'meer' ben in en als de interne bewegingen van gedachten, gevoelens en emoties en dat ik dus 'meer' ben als en wanneer ik in fantasie en verbeelding ga, verbonden met gevoelens en emoties --- omdat het aanvoelt alsof er 'meer' is aan mezelf dan enkel mijn fysieke verschijning, aanwezigheid en uitdrukking in en als de fysieke werkelijkheid - en daardoor te verlangen om binnen mezelf te gaan in en als mijn geest en te participeren in het opwekken en genereren van projecties, en verbeelding en gedachten zodat ik het gevoel kan hebben dat ik 'meer' ben en dat ik op de één of andere manier 'meer waardevol' ben en 'belangrijk' ben --- in de plaats van in te zien dat, terwijl ik mezelf bezigdhoudt met deze gevoelens en ervaringen in mezelf van het schijnbaar 'meer' en 'belangrijk' en 'waardevol' zijn, neem ik mijn aandacht en gewaarzijn en macht weg in relatie tot mijn fysieke bestaan omdat ik mij niet gewaar ben van wat er gebeurt in mijn fysieke wereld en realiteit en leven omdat ik te afgeleid ben door mijn eigen interne projecties en gedachten en gevoelens en emoties - en dat ik dus in en als mijn fysieke bestaan en participatie in en als mijn fysieke realiteit en omgeving aan het verminderen ben omdat ik met mijn gewaarzijn niet werkelijk aanwezig ben in en als mijn fysieke interacties met mijn fysieke omwereld en bestaan --- en dat er dus op die manier een polariteit komt te ontstaan waarin ik in en als mijn fysieke werkelijkheid aan het verminderen ben terwijl ik in mijn interne ervaring en 'wereld' schijnbaar aan het 'vermeerderen' ben

En hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de interne beleving en ervaring van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf waarin ik het gevoel heb dat hoe meer ik nadenk en projecties en verbeelding creëer en produceer en hoe meer ik daarop reageer met gevoelens en emoties, hoe meer ik 'vermeerder' en 'belangrijk' en 'waardevol' wordt als wezen omwille van al die informatie die ik opstapel in en als mijn geest - in wezen een polariteits reactie is op de ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit als angst die ik ervaar in relatie tot mijn fysieke bestaan en wereld en realiteit, wanneer ik kijk naar wie ik ben en hoe ik besta en leef in en als mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid - waarin ik dan in mijn geest een positief gevoel wil genereren zodat ik mij 'beter kan voelen over mezelf' en zogezegd als het ware kan vluchten van de angst en negatieve ervaringen die ik ervaar in mezelf in relatie tot mijn fysieke wereld en bestaan door met andere woorden dus mijn fysieke leven en de fysieke factoren en consequenties die spelen in en als mijn fysieke bestaan in de fysieke wereld te negeren en onderdrukken en ontkennen --- zonder daarbij te beseffen of te begrijpen dat hoe meer ik mezelf toesta en accepteer op die manier proberen te vluchten van mijn fysieke realiteit door mezelf af te leiden met gevoelens en emoties en ervaringen in mezelf in relatie tot de gedachten en projecties en verbeelding in mijn geest, hoe meer consequenties ik aan het manifesteren ben in mijn fysieke bestaan waar ik mij uiteindelijk nog meer minderwaardig, inferieur en angstig bij zal voelen -- en tegelijkertijd, hoe meer ik participeer in de valse 'ideale' wereld van mijn verbeelding en fantasie, hoe meer mijn eigenlijke echte leven in en als de fysieke werkelijkheid lijkt te verbleken in vergelijking tot die 'ideale'  fantasie-wereld in en als mijn geest en hoe meer ik ook de ervaring ga creëren in mezelf dat mijn fysieke realiteit en bestaan 'niet goed genoeg' is en 'gefaald' is

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, te beseffen en te begrijpen dat die ervaring dat mijn fysieke leven en realiteit 'gefaald' is en 'niet goed genoeg' is, in wezen een ervaring is die ik heb gecreëerd in mezelf als gevolg en consequentie van de ideaalbeelden en fantasiëen waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren met een positief gevoel in mezelf en omdat ik die schijnbare 'ideale' realiteit in mijn geest heb gedefinieerd als zijnde 'ideaal' en 'successvol' en 'geslaagd' en 'perfect' en 'goed' - waardoor ik tegelijkertijd één en gelijk mijn fysieke werkelijkheid, die niet zomaar een beeld is, ben gaan zien en definieren als 'niet perfect' en 'gefaald' en 'negatief' en 'slecht' --- in de plaats van die idee van schijnbare 'perfectie', 'success' en 'positiefheid' in en als verbeelding en projecties in mijn geest, te laten varen en loslaten in het besef dat het een illusie is die mij enkel saboteert in mijn vermoren en capaciteit om success en perfectie te leven als een fysieke uitdrukking die bestaat in en als het besef en het inzicht dat 'perfectie' en 'success' niet een idee of een eendimensioneel, statisch beeld of verbeelding is -- maar, perfectie en success bestaat in en als mijn beslissing en toewijding om in elk moment mijn fysieke realiteit te onderzoeken en mezelf in één lijn te plaatsen met de eigenlijke hoedanigheid van die fysieke realiteit en dus mezelf niet toe te staan of te accepteren om te gaan met mijn fysieke realiteit vanuit afgescheiden ideëen en fantasiëen in mijn geest -- en op die manier in staat te zijn om mijn fysieke realiteit vorm te geven en te sturen aan de hand van wat realistisch en op basis van een begrip en inzicht in mezelf van wie ik werkelijk ben en wat mijn vermogens en mogelijkheden zijn

Wordt Vervolgd in Dag 559

Dag 557: Wat is Echt Success? - Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

 Dag 557: Wat is Echt Success? 

Het Transformeren van het Falen van de Geest naar het Success van het Fysieke

In de voorgaande blog had ik het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid toegepast in het onderzoeken hoe het is dat ik het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' creëer in mezelf als een emotionele ervaring in relatie tot de projecties en ideaalbeelden die ik in mijn geest van mezelf maak - waarvoor ik in deze blog zal overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving zodat ik mezelf ervan gewaar kan maken wanneer en hoe ik participeer in dit zelf-saboterende construct in mijn geest en zodoende een praktische oplossing kan gaan zoeken om dit patroon/construct te corrigeren en veranderen in mezelf -- en aldus ervoor te zorgen dat ik niet in een continue interne strijd en conflict besta tussen 'falen' en 'success' als gevoelens en emotionele ervaringen, maar dat ik leef en besta als een levende uitdrukking van Success als een levende statement van mezelf die niet zomaar kan omschakelen naar bijvoorbeeld 'falen' --- maar die consistent en onveranderlijk is.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als het verlangen om aanzien en respect en erkenning te krijgen van andere mensen verbonden met een positief gevoel binnenin mezelf - en daardoor 'success' en mezelf als 'successvol' te projecteren in en als mijn fantasie en verbeelding om op die manier het gewenste gevoel in mezelf te kunnen opwekken en genereren --- en mezelf dan op die manier te saboteren in en als mijn eigenlijke fysieke beweging en uitdrukking in en als de fysieke realiteit omdat ik al in de illusie verkeer dat ik al 'successvol' ben aangezien ik dat positieve gevoel geassocieerd heb met 'success' en dus geloof dat als ik mij positief voel, dat ik dan successvol ben --- in de plaats van dat ik voor mezelf een fysiek referentiepunt creëer in relatie tot 'success' en er op die manier voor zorg dat 'success' een daadwerkelijke fysieke uitdrukking wordt waarin ik success creëer in en als mijn fysieke bestaan en leven in deze wereld en dus niet verloren geraak in een illusie en een leugen van schijnbaar 'success' in en als mijn geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat echt 'success' pas werkelijk kan bestaan in en als mijn leven als en wanneer ik sta als het punt van zelf-erkenning, zelf-aanzien en zelf-respect en dus niet op zoek ga naar een gevoel van opwinding verbonden met de idee dat andere mensen mij erkennen, respecteren en aanzien hebben voor mij - omdat, zolang dat success een gevoel is in mijn geest, zal ik success blijven simuleren in en als mijn verbeelding en fantasie  en mezelf vastzetten in een illusie in mijn geest en zal ik mezelf nooit werkelijk bewegen in en als de fysieke werkelijkheid om een leven op te bouwen voor mezelf hetgeen dan uiteindelijk een testament zal zijn van echt Success

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat energie werkt in en als polariteiten en dat - als ik heel veel positieve energie opwek in en als mijn geest, verbonden met gedachten en fantasiëen in relatie tot 'success' en 'aanzien' en 'erkenning' krijgen voor 'wat ik doe' en voor mijn 'talenten' en 'vaardigheden'  - dat die polariteit zich dan 'balanceert' door 'falen' en 'mislukking' te creëren en te manifesteren in relatie tot mijn fysieke ervaring en leven en bestaan, waarin ik constant geconfronteerd wordt, wanneer ik naar mijn fysieke bestaan en leven kijk, met het besef dat ik nooit eigenlijk werkelijk iets met mijn leven gedaan heb dat heeft bijgedragen tot het creëren van een successvol en bevredigend leven en dus het besef dat ik 'gefaald' heb en dat ik een 'faling' en 'mislukkeling' ben in en als mijn eigenlijke echte leven --- hetgeen dan op zich weer een motivatie is voor mijn verlangen om in mijn fantasie en verbeelding projecties te gaan creëren waarin ik mij inbeeld dat ik wel 'successvol' ben en dat ik daar erkenning voor krijg, om zo weer een positief gevoel op te wekken in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat ik mezelf gedefinieerd heb in en als een vicieuze cyclus van energie binnenin en als mijn geest, waarin ik continu wissel tussen een negatieve ervaring en een positieve ervaring, verbonden met die polariteit tussen mijn verbeelding en mijn eigenlijke echte fysieke leven en bestaan en hoe ik mezelf in die twee beoordeel als langs de ene kant een 'success' en langs de andere kant een 'mislukkeling' - zonder dat ik eigenlijk zelfs ooit mezelf beweeg in en als mijn echte leven --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'success' te definieren in en als een gevoel en niet in en als een fysieke werkelijkheid en manifestatie en omdat ik nooit heb ingezien en beseft dat gevoelens niet echt zijn en dat gevoelens in wezen het product zijn van emoties, waarin ik in feite wil vluchten in en als gevoelens van de emoties die ik tegenkom wanneer ik kijk naar mijn echte fysieke bestaan en leven

Wordt Vervolgd in Dag 558

Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst

Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst

Het Proces van Transformatie van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een verderzetting op Dag 546 waarin ik drie situaties die zich afspeelden in mijn dagelijkse leven in de vorm van een patroon dat ik had onderzocht in relatie tot het detecteren en definieren voor mezelf waar en hoe het is dat ik mezelf saboteer in mijn eigen geest in relatie tot het leren van nieuwe dingen of het uitbreiden en ontwikkelen van mijn vaardigheden, talenten en vermogens. In Dag 549 had ik aldus de eerste situatie die ik had gedetecteerd, met name het creëren van een emotionele relatie met toekomstprojecties in mijn geest, bekeken en onderzocht en 'ontrafeld' in en als en door middel van het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid.

In dit Schrijven in Zelf-Eerlijkheid kon ik voor mezelf zowel het probleem als de oplossing zien in relatie tot het creëren van toekomstprojecties in mijn geest -- waarin bijvoorbeeld het probleem was dat ik, omwille van de emotionele en gevoelsmatige relatie die ik had opgebouwd in mijn geest met toekomstprojecties, mezelf in wezen vastzette in en als een afleidingsmechanisme in mijn geest door mezelf te preoccuperen en bezig te houden met allerlei interne reacties op beelden in mijn geest die zogezegd 'mijn toekomst' afschilderde' en daardoor mezelf in wezen saboteerde in mijn eigenlijke echte fysieke beweging die plaatsvindt in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment.

Met andere woorden, door geobsedeerd te zijn met 'de toekomst' en specifiek met 'wie ik zal zijn' en 'hoe mijn leven er zal uitzien' in 'de toekomst' in mijn geest in en als een angst/verlangen relatie in mezelf met die zogezegde 'toekomst' - was ik er eigenlijk voor aan het zorgen dat ik mezelf niet daadwerkelijk toepas in mijn dagelijkse realiteit om die 'toekomst' ook te verwezenlijken. Omdat, het enige waar ik mij eigenlijk mee bezig hield, is met het creëren van allerlei 'mogelijke' toekomstscenarios die op zich niet eens van praktische aard waren omdat die toekomstprojecties gebaseerd waren op verlangens en angsten - dus in wezen, was het enige dat ik werkelijk geprojecteerd zag in die toekomstbeelden in mijn geest, mijn eigen angsten en verlangens die op zich niet noodzakelijk te maken hadden met de eigenlijke realiteit van wie ik eigenlijk ben en van hoe mijn leven eigenlijk werkelijk bestaat op realistisch vlak.

Hierin had ik dus als het ware een gevangenis van energie gecreëerd in mijn geest waarin ik er in wezen voor zorgde dat ik nooit daadwerkelijk mezelf zou toeleggen op de praktische aard van mijn leven en mijn bestaan en op wat er praktisch gezien voor nodig zou zijn om een realistische toekomst voor mezelf uit te bouwen in en als mijn leven in deze wereld -- omdat ik meer vertrouwen plaatste in die fantasie-beelden in mijn geest die louter representaties waren van mijn eigen voorgeprogrammeerde angsten en verlangens. Ik zeg 'voorgeprogrammeerd' omdat als ik die angsten verlangens nader onderzoek dan zie ik dat ze bestaan in en als allerhande ideëen en geloofsystemen over wat 'goed' is en over wie ik denk en geloof dat ik zou moeten zijn om een 'goed' persoon te zijn en een 'goed' leven te leiden. Zoals bijvoorbeeld, kinderen krijgen, rijk zijn, een groot huis hebben, een schijnbaar gelukkig en successvol leven hebben, etcetera. 'schijnbaar successvol' omdat die toekomstfantasiëen in mijn geest op zich maar beelden zijn, het is een uiterlijke verschijning, een beeld, een idee, iets dat niet de eigenlijke realiteit toont die achter het beeld ligt. En het zijn die ideëen in relatie tot wat het wil zeggen om 'gelukkig en successvol' te zijn die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd.

Het zijn 'idealen' en 'waarden' die voorgeprogrammeerd zijn in mijn 'bewustzijn' op basis van de 'idealen' en 'waarden' die bestaan in en als het 'bewustzijn' van mijn familie en van de samenleving waar ik mij in bevindt. Maar het zijn niet 'idealen' die praktisch zijn voor mij om mijn leven errond op te bouwen - in de zin van dat het eendimensionele beelden zijn in mijn geest, verbonden met een eendimensionele gedachte van 'zo moet ik zijn' en 'zo moet mijn leven eruit zien'. En zo ook met de angsten die in mijn geest bestaan in verband met die toekomstbeelden - hetgeen in wezen angsten zijn dat mijn leven zal 'falen' en dat ik die ideaalbeelden niet zal kunnen verwezenlijken. Maar, ik bedoel die angsten en het 'falen' zit eigenlijk al vervat in die toekomstidealen op zich omwille van het feit dat die ideaalbeelden niet realistisch opgemaakt zijn en dus gedoemd zijn om te 'falen'. Dus dit is het fascinerende punt in en van het sabotage mechanisme van de geest in en als de emotionele relatie met toekomstprojecties - is dat het een systeem van energie is waarin een polariteit van angst en verlangen mij cirkels doet draaien in mijn geest omdat ik nooit heb ingezien dat de angst en het verlangen één en gelijk zijn, het is één en hetzelfde - de angst zit gedefinieerd in het verlangen --- het 'falen' zit vervat in het '(schijnbare) success'.

Dag 214: Faalangst en het Verlangen naar Erkenning

Dit is een verderzetting van "Dag 213: Faalangst - De Grote Muur"


In deze blog kijk ik naar wat er gebeurt in het moment voordat ik iets wil doen/uitvoeren, het 'quantum moment' waarin ik van een hoge energie naar een lage energie ga, en mezelf daarin saboteer in het daadwerkelijk fysiek DOEN en uitvoeren van een 'opdracht'/'taak'/'plan'. Ik heb doorheen mijn leven bepaalde gewoontes/patronen gecreëerd, van specifieke dingen die ik 'doe' waar ik uitsluitend een positief/goed gevoel bij ervaar, en buiten die specifieke handelingen, heb ik mezelf aan een zeer kort touw gehouden wat betreft mijn fysieke expressie in deze realiteit, door mezelf dus te laten tegenhouden door de angst om te 'falen' in het doen van dingen die ik niet 'ken', waarvan ik dus de 'uitkomst' als hoe ik mij zal 'voelen' niet kan berekenen/voorspellen.

Hetgeen concreet wil zeggen, dat elke keer ik iets ga doen, iets 'van plan ben', dat ik nog nooit eerder gedaan heb of waar ik niet zo vertrouwd mee ben, een handeling die met andere woorden niet deel uitmaakt van mijn repertoire aan 'gewoontes', stop ik mezelf voordat ik eraan begin door angst te hebben dat ik 'het niet zal kunnen' (=angst om te 'falen') -- hetgeen dus impliceert dat ik al een bepaald beeld gevormd had in mijn geest in verband met wat 'het' is of zal zijn en in verband met wat het 'resultaat' zal zijn van mijn specifieke handeling/plan/project dat ik wil uitvoeren, en in verband met 'wie ik wil zijn' als 'hoe ik mij wil voelen' wanneer ik de bepaalde handeling/project heb uitgevoerd, hetgeen mij laat zien dat ik mezelf identificeer met 'wat ik doe' als 'wat ik kan laten zien aan andere mensen' om 'waarde'/'erkenning' te krijgen voor mijn 'bestaan' - en dat ik dus verlang om mij 'waardevol' te voelen door iets 'speciaal', 'uniek', 'goed' te doen, iets dat 'andere mensen' zullen beoordelen als 'waardevol', 'uniek', 'speciaal', 'goed'. Hetgeen impliceert dat ik geloof dat wie ik werkelijk ben als simpelweg HIER, als een wezen, niets 'waard' is en niet echt 'bestaat', en dat ik wil/'moet' bewijzen dat ik 'besta' door dingen te 'doen' in deze realiteit, als wat 'andere mensen' kunnen ZIEN, waarin ze mijn 'bestaan' 'erkennen'/'zien' en 'bevestigen' door middel van hoe ze mijn 'daden'/'handelingen' beoordelen in hun gedachten/woorden.

Het verlangen om erkenning te krijgen voor mijn 'bestaan' van 'andere mensen' door middel van mijn 'daden', als mijn 'gereedschap' dat ik gebruik om aandacht te krijgen, laat mij zien dat ik mezelf nooit heb 'erkent' in het feit dat ik wel degelijk besta, dat ik wel degelijk HIER ben/besta.

Wanneer ik dus aan een 'taak'/'opdracht' ga beginnen, bvb een blog schrijven, heb ik dus al een bepaalde verwachting gecreëerd in mijn geest in verband met 'hoe het eruit zal zien' wanneer het al 'af' is, waarin mijn 'startpunt' voor het uitvoeren van mijn taak/opdracht dus één van 'ego' wordt als het verlangen naar een gevoel/ervaring van opwinding/superioriteit in en als het 'krijgen van erkenning/aanzien/aandacht' voor 'wat ik heb gedaan/gemaakt'. Hierin geef ik mezelf de vrijheid niet om de taak/opdracht te volbrengen en uit te voeren in de eigenlijke fysieke werkelijkheid, rekening houdend met het feit dat ik de specifieke taak/opdracht nog nooit eerder heb uitgevoerd en dus onmogelijk al kan weten 'hoe het eruit zal zien' wanneer het 'af'/'gedaan' is -- hetgeen dus pure zelf-sabotage is.

Dus, wat gebeurt er nu specifiek, stap voor stap, in mijn geest in het moment dat ik een gedachte vorm in mijn geest over 'iets dat ik kan/wil/moet doen'? Eerst is er de gedachte, een 'neutraal' beeld, als een 'idee', van 'hey, dit zou ik kunnen doen' - dan activeert mijn verbeelding waarin ik me het eindresultaat al inbeeld, alsof het al helemaal 'af' is en ik er complimentjes en erkenning voor krijg van 'andere mensen', ik beeld me de gedachten in van 'andere mensen' wanneer ze zien wat ik heb gedaan/gemaakt, gedachten als 'wow, dat had ik nooit gedacht van haar', 'amai, ze is zo intelligent/speciaal/uniek', 'wie had dat gedacht' -  waar ik dan op reageer in mezelf met backchat als 'mensen zullen zien hoe intelligent/uniek/speciaal ik ben', 'mensen zullen zien/opmerken dat ik besta', 'ze zullen mij eindelijk erkennen', 'ze zullen eindelijk zien dat ik wel iets waard ben' en de energetische ervaring van opwinding.

Nadat ik mezelf een hoge energie als verwachting/verlangen heb ingepraat in mijn geest via mijn verbeelding en backchat - komt de angst als de lage energie. Er komt een beeld in mijn gedachten waarin ik mezelf zie 'falen', in dat beeld zie ik hoe ik mij gefrustreerd VOEL, hoe ik het gevoel heb dat het mij niet lukt en dat ik 'vast zit', ik zie hoe ik mij gelimiteerd voel en hoe ik uiteindelijk opgeef, als een beeld/ervaring uit mijn verleden/herinneringen - dan komt de verbeelding waarin ik mij verbeeld dat 'andere mensen' mijn expressie beoordelen als 'idioot', dat ze 'neerkijken op mij', dat ze zeggen dat ik 'niet weet waar ik mee bezig ben' en er 'gewoon mee zou moeten ophouden', dat het 'stom'/'dom' is wat ik doe - hierop reageer ik met de ervaring van angst in mezelf -- en dan volgt de backchat waarin ik mezelf 'neerhaal' door te zeggen tegen mezelf in mijn geest dat 'ik er gewoon mee zou moeten ophouden', dat ik 'dit toch niet kan/zal kunnen', dat het 'mij niet zal lukken', en dat ik waarschijnlijk toch gewoon weer zal opgeven en dat ik er daarom niet eens aan zou moeten beginnen --- hierop reageer ik met een gevoel van kwaadheid tegen mezelf,  - waarna de backchat van opzettelijke zelf-sabotage begint waarin ik mezelf beoordeel in mezelf door te denken dat ik 'niets kan', en 'voor niets goed ben', en 'nooit iets zal kunnen', en dat het 'altijd hetzelfde is met mij', als opzettelijke 'zelf-verdoemende' gedachten/beoordelingen om mezelf in een gevoel van depressie en zelf-medelijden te brengen, hetgeen voor mij de reden en het excuus is om 'op te geven', omdat ik mezelf hierin opzettelijk in een 'neerwaardse spiraal' heb geplaatst van zelf-beoordeling en zelf-onderdrukking.


Wordt Vervolgd in Dag 215

Dag 212: Faalangst - Zelf Vergeving

In deze blog-post deel ik de Zelf-vergeving statements gerelateerd aan het onderwerp in "Dag 211: Faalangst - Probleem, Oplossing en Beloning"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in de toekomst te projecteren aan de start van een project door te verlangen naar erkenning voor het eindresultaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf daarin in een energetische polariteit plaats van verlangen en angst - en dat de consequentie van het verlangen naar erkenning voor het eindresultaat is dat ik angst zal hebben om te falen, en waarschijnlijk niet zal beginnen aan het project uit angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat verlangen naar erkenning voor het resultaat/product van mijn daden een zelf-sabotage is - door angst om te falen te creëren in mezelf en door niet in te zien dat het 'resultaat' dat ik verwacht van mijn daden als hoe ik het inbeeld in mijn geest/verbeelding NOOIT overeenkomt met de fysieke werkelijkheid en dat het daarom onmogelijk is om het 'project' in mijn geest om te zetten in fysieke realiteit en om het resultaat dat ik in mijn verbeelding heb als wat ik 'wil bereiken', werkelijk te bereiken in de fysieke werkelijkheid - omdat de geest een gelimiteerd systeem is van kennis en informatie gebaseerd op herinneringen als een 'persoonlijke interpretatie van de realiteit die ik zie met mijn ogen en dus niet gebaseerd is op of rekening houdt met hoe de fysieke realiteit werkelijk functioneert -- waardoor ik als het ware 'gedoemd' ben om te 'falen' aangezien het 'resultaat' dat ik bereik in de fysieke realiteit nooit overeen zal of kan komen met het 'resultaat' dat ik wil bereiken in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in het uitvoeren van een opdracht/project/taak door mezelf in de toekomst te projecteren in mijn geest en mij in te beelden hoe ik het project tot een einde zal brengen, in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor 'het resultaat', en door niet in te zien dat ik daarin de 'angst om te falen' creëer waarin ik mezelf saboteer in het daadwerkelijk uitvoeren van het project in de fysieke werkelijkheid, omdat ik nooit heb beseft dat de 'realiteit' in mijn verbeelding niet de realiteit is die HIER is als de fysieke werkelijkheid/substantie - en dat het uitvoeren van het project in fysieke werkelijkheid zoals ik het in mijn verbeelding heb gedaan onmogelijk is en dus 'gedoemd' is om te 'falen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken 'ik kan dit niet' bij het begin van een project als een gedachte van angst om te falen in wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om kritiek te krijgen voor wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn familie in en als het geloof dat ik erkenning moet krijgen van andere mensen voor wat ik doe om te overleven in deze wereld, en dat ik daarom mijn expressie moet onderdrukken door na te denken over 'wat andere mensen zouden goed vinden'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe mijn familie geen inzicht had in de consequenties van hun daden - en dat ze niet zagen hoe ze angst om te falen aan het programmeren waren in mij door een negatieve waarde te geven aan 'fouten maken' in en als 'kritiek krijgen' - waardoor ik uiteindelijk niet meer zou durven mezelf uitdrukken of zelf beslissingen maken uit angst om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om fouten te maken te hebben gekopieerd van mijn familie door mezelf te definieren in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'falen' enkel in de geest bestaat in en als beoordelingen en in wezen niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'falen' te definieren in en als 'competitie', als de angst om negatief beoordeeld te worden door andere mensen en daarom afgewezen te worden en te 'verliezen' - in de plaats van 'falen' te definieren als 'zelf-oneerlijkheid', als het 'vallen' in energie in het proces van zelf-realisatie, en dat dus 'angst om te falen' op zich een 'falen' is, als het 'vallen in energie', in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als zelf-eerlijkheid, en mezelf uit te drukken in het moment in en als zelf-eerlijkheid, en zo te staan/bestaan als het levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is en zou moeten zijn, als dus NIET een competitie met 'winnaars' en 'verliezers', maar als een onvoorwaardelijke zelf expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik angst heb om te falen, ik al 'gefaald' ben, door zelfs maar te overwegen om 'falen' toe te staan te bestaan in mezelf --- in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als wie ik werkelijk ben als het leven zelf en in te zien dat er geen 'juist' of 'fout', 'goed' of 'slecht' is, er is enkel mezelf in en als zelf-eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'angst om te falen' in wezen een excuus is om niet te groeien, leren, ontwikkelen en veranderen - door mezelf, in en als 'angst om te falen', te saboteren in het uitdrukken en dus leren kennen van mezelf --- door niet in te zien dat ik mezelf enkel kan ontwikkelen en dat ik enkel kan leren en groeien als en wanneer ik mezelf toesta mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken in en als zelf eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in mijn leerproces, en in mijn proces van zelf-ontwikkeling, zelf-verandering en zelf-verbetering door mezelf te definieren in en als en te laten beinvloeden door angst om te falen als de angst om negatief beoordeeld en afgewezen/afgekeurd te worden door 'andere mensen' - in de plaats van in te zien dat, zolang ik mezelf definieer in en als een 'beeld' dat 'andere mensen' kunnen zien/beoordelen, ik mezelf 'gevangen' houdt in een gelimiteerde eendimensionele expressie van mezelf, en mezelf dus tegenhoudt in het werkelijk ontplooien, onwikkelen en ontdekken van mezelf als een interdimensioneel wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met angst om te falen en mezelf te laten beinvloeden door angst om te falen, door onmiddellijk te stoppen met wat ik doe, en te zoeken naar afleiding, als iets dat mij een 'goed gevoel' zal geven - in de plaats van te ademen door de angst en in te zien dat ik in en als die angst mezelf enkel aan het saboteren ben in mijn proces van zelf-verandering, zelf ontdekking en zelf-expressie door mezelf gelimiteerd te houden in mijn fysieke expressie - en daardoor in mijn geest te gaan, in en als verbeelding en gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen een techniek is van de geest om ervoor te zorgen dat ik mezelf nooit zal realiseren als een fysiek wezen, als het leven zelf, in en als eenheid en gelijkheid, als wie ik werkelijk ben -- door mezelf te hebben toegestaan steeds te 'vluchten' van de angst om te falen in 'verbeelding' en gedachten, op zoek naar een positief gevoel, waarin ik mezelf nooit de kans geef om mezelf als fysieke expressie te ontdekken, leren kennen en realiseren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  'fouten maken' te verbinden met de ervaring van angst - door 'fouten maken' te beoordelen als 'negatief' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'groei' en 'ontwikkeling' en een 'leerproces' onmogelijk is zonder 'fouten' te maken --- waarin 'fouten maken' in wezen zoveel betekent als 'proberen', 'leren', 'ontwikkelen' en 'perfectionneren'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat fouten maken zelfs noodzakelijk is in elk ontwikkelings- en groei-proces

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'fouten maken' te definieren als 'kritiek' krijgen van en beoordeeld worden door mensen en met een emotionele reactie in mezelf van angst --- in de plaats van 'fouten maken' te definieren in en als  het ontdekken, verkennen en ontwikkelen van wie ik ben als een fysiek wezen, tot in de perfectie - in het besef dat een 'perfect resultaat' onmogelijk is zonder het 'leerproces' dat eraan vooraf gaat


zelf correctieve statements volgen in Dag 213

Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, te denken aan 'wat ik zal doen' als een beeld dat opkomt in mijn geest - dat bestaat in en als de polariteit van 'wat ik wil doen' en 'wat ik moet doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geloofsystemen te hebben over 'wat ik moet doen' in en als overlevingsangst - waarin ik een beeld creëer in en als mijn gedachten en dat beeld projecteer in de toekomst, in en als de angst om te falen in wat ik doe, waarin ik een toekomstprojectie maak  als een beeld van mezelf als 'gefaald' --- en daarin verlangens toe te hebben gestaan te bestaan in mezelf van 'wat ik wil doen', om de angst om te falen te onderdrukken in mezelf en mij 'beter te voelen'

ik vergeef mezelf dat ik 'falen' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als een beeld in mijn gedachten, dat opkomt als reactie op een gedachte van iets nieuws dat ik ga doen/ondernemen, waarin ik mezelf in de toekomst projecteer en zie dat alles dat kan mislopen, misgelopen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de toekomstprojectie van 'faling' - en daarin een polariteit  te creëren in mezelf waarin ik dan denk aan het doen van dingen die ik in het verleden gedaan heb die mij een goed gevoel gaven, om weg te vluchten van de angst om te falen in en als het 'doen van iets nieuws' --- en mezelf op die manier vast te zetten in een eindeloze herhaling van oude patronen en gewoontes, waarin ik nooit zal ontdekken wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik het personage van 'angst om te falen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf - als een opzettelijke zelf-sabotage techniek in en als de angst van verandering die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik toekomstprojecties heb toegestaan te bestaan in mezelf, in een poging om de 'uitkomst' van wat ik doe te controleren, en zo een gevoel in mezelf te creëren dat ik 'alles/mijn leven/mijn wereld onder controle heb' als een overlevingstechniek die ik heb gekopieerd van mijn ouders in en als overlevingsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn wereld onder controle te willen houden, door de uitkomst van mijn beslissingen/daden in de toekomst te projecteren in mijn geest, en daarin al mijn angsten in verband met 'wat er zou kunnen mislopen' te projecteren - waarin ik mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking door steeds  te vertrouwen op die angst om te 'falen' en terug te grijpen naar oude gewoontes en patronen om mij 'goed' te voelen, in de plaats van nieuwe dingen te proberen/doen en door de angst te duwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd eerder op angst te vertrouwen dan op mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van verandering en daarin het personage van 'angst om te falen' in en als het projecteren van al mijn angsten in de toekomst als reactie op alle nieuwe dingen die mijn wereld inkomen te hebben gecreëerd als opzettelijke zelf-sabotage om ervoor te zorgen dat ik nooit zal veranderen --- maar dat ik steeds zal blijven teruggrijpen naar oude gewoontes en patronen van 'wat ik ken' en waar ik mij 'goed' in voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'nieuwe dingen' en 'verandering' als het doorbreken van oude gewoontes en patronen te verbinden met de ervaring van ANGST, in en als de gedachte/backchat dat ik 'niet weet wat er zal gebeuren' omdat ik het mij niet kan inbeelden en daarom de situatie niet onder controle zal hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'controle' door 'controle' te definieren in en als 'wat ik ken' en 'wat ik weet' als het verleden/herinneringen - en daarin angst te hebben van verandering en van nieuwe situaties door te geloven/denken dat ik daarin 'de controle zal verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'de controle te verliezen' door 'controle' van mezelf te hebben afgescheiden door 'controle' te definieren in en als 'wat ik weet/ken' in en als toekomstprojecties -- waarin ik, bij elke nieuwe situatie als een opening voor verandering die zich aanbiedt in mijn wereld, een beeld projecteer in mijn geest waarin 'alles misloopt en slecht gaat' als een groot zwart gat - en daarin/daardoor steeds opnieuw mijn toevlucht te zoeken tot bekende situaties uit angst van 'het grote zwarte gat' --- in de plaats van mezelf te definieren in en als 'controle' als de levende expressie van mezelf, in en als zelf-vertrouwen, in elk moment van ademhaling HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in en als de geest als toekomstprojecties als beelden in mijn geest, in de plaats van in en als het fysieke lichaam als ademhaling als wie ik ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' van mezelf af te scheiden door 'vertrouwen' te definieren in en als 'dat wat vertrouwd aanvoelt' als gewoontes en patronen uit het verleden in en als herinneringen als beelden in mijn geest - in de plaats van één en gelijk te staan met vertrouwen als de levende expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' te definieren in en als de geest als toekomstprojecties waarin ik het verleden projecteer in de toekomst en waarin ik, in en bij elke nieuwe situatie die mijn wereld binnenkomt, mij 'onvertrouwd' voel omdat ik mezelf niet kan inbeelden in en als een beeld van de toekomst omdat ik het niet 'ken' en daarin het gevoel heb dat ik mijn vertrouwen zal verliezen als ik deze nieuwe situatie zou instappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd enkel situaties/mensen/dingen te volgen die 'vertrouwd' aanvoelen - en daarin te bestaan in en als het voorontworpen gelimiteerde programma van de geest als het verleden en mezelf zo te saboteren in het proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld in mijn geest, dat gebaseerd is op ervaringen, kennis en informatie uit het verleden - en te geloven dat dat beeld 'is wie ik ben', en dat ik dus enkel moet/kan doen wat ik in mijn verbeelding al heb uitgestippeld om 'mezelf niet te verliezen' --- in de plaats van in te zien dat ik HIER ben, in en als dit moment van ademhaling, en dat ik mezelf niet zal of kan verliezen, maar dat ik in wezen mezelf al verloren heb door mezelf af te scheiden van het fysieke lichaam en mezelf te projecteren en definieren in en als de geest


Wordt vervolgd in  Dag 185