Dag 813: Wat is Koopverslaafd zijn werkelijk?

Een patroon dat de laatste tijd de kop heeft opgestoken bij mij - en dat ik niet noodzakelijk aan mezelf heb willen toegeven - is een neiging en een verlangen om te browsen op online handelszaken en te "kopen met mijn ogen". Ik kan wel uren doorbrengen met enkel te scrollen door foto's van kleding, make-up en andere zaken en te flirten met de idee om het al dan niet te kopen.

Het begon heel "onschuldig" wanneer ik iets waar ik al lang naar op zoek was aan een heel lage prijs vond op een website. Dan ging het over naar "onschuldig" en "uit nieuwsgierigheid" kijken naar wat ik misschien nog kan vinden en eventueel kan kopen op die website. Nu bevind ik mezelf in elk vrij moment op mijn smartphone, door lange lijsten van producten scrollend en compleet verzwolgen door het verlangen om dingen te kopen en nieuwe spullen te hebben.

Wat ik echter besef in verband met hoe de geest functioneert, is dat een goed gevoel - zoals het gevoel dat je krijgt wanneer je iets nieuws koopt of krijgt, en vooral dan wanneer de zoektocht naar dat gevoel een compulsief kantje begint te krijgen - eerder negatieve ervaringen dient te verbergen die je dan onderdrukt en waar je jezelf van afleidt door dat positieve gevoel achterna te gaan en jezelf als het ware te verliezen in het gevoel.

Ik realiseerde me hier dus ook dat dit gedragspatroon van het willen verliezen van mezelf in een bepaald gevoel dat ik verbonden heb met dingen kopen mij in feite laat weten dat ik een kijkje moet nemen binnenin mezelf  naar welke negatieve/emotionele ervaring ik van mezelf probeer te verbergen en waarvan ik mezelf probeer af te leiden. Waarom wil ik met andere woorden mezelf "troosten" middels het positieve gevoel dat ik ervaar wanneer ik dingen koop?

Dit was echter niet een vraag die ik mezelf wilde stellen. Ik bedoel, wanneer je in dat gevoel zit is het gemakkelijk om het "goed te praten" aan jezelf zodat je gewoon verder kan blijven doen. Je hebt immers iets van "als het goed voelt, waarom zou het dan slecht zijn?". Iets dat ik echter ook al geleerd heb over hoe de geest werkt, is dat als je niet aan preventie doet -- door bijvoorbeeld stil te gaan staan bij waar je werkelijk mee bezig bent terwijl je nog volop in het positieve zit -- het positieve gevoel uiteindelijk vanzelf zal overgaan naar een negatieve ervaring, zoals spijt, schuld, schaamte, wroeging, enzovoort. Energie is immers iets dat maar een bepaalde levensloop heeft. Het gaat van positief en opgewonden, naar negatief en afgelaten en wisselt zo steeds af over een bepaalde tijdsperiode om die "balans" te creeren die het nodig heeft om voort te blijven bestaan.

Wanneer je echter op dat punt zit waarin de positieve opgewonden gevoelens uitgeblust beginnen te geraken en eerder naar het negatieve neigen, dan is het als het ware al te laat. De energie heeft z'n cyclus bewandeld van positief naar negatief en jij hebt jezelf er gewoon door laten meevoeren in de plaats van dat jij verantwoordelijkheid nam voor jezelf, voor wie je bent in je gedachten, gevoelens/emoties en handelingen. Verantwoordelijkheid nemen wil immers zeggen dat je aan preventie doet, door aan introspectie te doen wanneer je nog in de positieve ervaring zit en dus niet een oogje dichtknijpen zolang het nog allemaal "goed voelt" en dan enkel pas vragen beginnen te stellen of naar oplossingen beginnen te zoeken wanneer het hele patroon z'n koers belopen heeft en je in het diepe dal zit waar de positieve gevoelens uiteindelijk onvermijdelijk naar leiden.

In Dag 814 deel ik wat ik ontdekte in verband met wat er schuilde onder die positieve ervaringen verbonden met het patroon van koopverslaafdheid en wat het dus is dat ik eronder aan het verbergen was.

Een aan te raden interview dat met dit patroon van koopverslaving - alsook verslaving in het algemeen - ondersteunt is het onderstaande:

 

Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat?

Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat? 

Het Zelf-Veranderingsproces en het Stoppen van een Eetverslaving

 Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.yNszsX7e.dpuf

Ik merk dat ik vanuit gewoonte mezelf overeet en dat ik mezelf zoals gewoonlijk heel makkelijk laat verleiden om eerder zoete dingen op te zoeken dan te eten of zelfs maar te onderzoeken wat het beste zou zijn voor mijn lichaam. En dat simpelweg omdat er binnenin mezelf nog geen stabiel 'platform' of 'script' bestaat om in die momenten het anders te kunnen aanpakken. Het enige script en platform dat aanwezig is in mezelf, is het patroon dat ik doorheen mijn leven geintegreerd heb in mezelf op mentaal, emotioneel en fysiek vlak en dat is hetgene waar ik niet eens over moet nadenken, het komt volledig automatisch. Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

In de voorgaande blog ben ik dus het punt beginnen bekijken en onderzoeken van hoe ik mezelf in en als mijn verslavend gedrag van mij overeten en de verslavende relatie die ik gevormd heb met eten en specifiek voedsel kan veranderen door middel van het vormgeven van een 'script'. Dit 'script' is dus in wezen een 'programma' dat ik voor mezelf 'schrijf' en formuleer dat ter vervanging dient te bestaan van het 'programma' dat ik zonder gewaarzijn ontwikkeld heb doorheen mijn leven, als zijnde het programma van de verslavende relatie die ik met voedsel gevormd heb.

Ik bedoel, het proces dat ik bewandel waarin ik onderzoek hoe ik die specifieke zelf-verminderende en schadelijke relatie met voedsel gevormd heb in mezelf en waarin ik zelf-vergeving en zelf-correctie toepas in schrijven, is het proces van het bekijken van en loslaten van het verleden, dus eigenlijk het proces van het handelen en omgaan met de consequenties van de foutieve programmatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf. Maar dat is niet genoeg om werkelijk te veranderen.

Het daadwerkelijke veranderingsproces is wat ik in feite over het algemeen in mijn proces van zelf-verandering verwaarloosd had omdat dat net het punt is waarin ik mezelf moet bewijzen aan mezelf. Ik bedoel, zolang ik mezelf blijf bezighouden met mijn verleden in mijn schrijven en mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - blijf ik in zekere zin in feite vasthouden aan het verleden omdat ik er niet absoluut voor zorg dat ik niet enkel loslaat van het verleden maar dat ik tegelijkertijd ook verander.

Want, als ik niet verander en mezelf transformeer tot een andere uitdrukking en expressie voor mezelf, dan laat ik als het ware een lege ruimte achter in mezelf - en die lege ruimte zal dan opgevuld worden met wat de geest voorhanden heeft - namelijk voorgeprogrammeerde gewoonten, zoals de verslavende relatie die ik doorheen mijn leven met voedsel heb opgebouwd in mezelf. En dus, hoeveel ik mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie ook heb bewandeld en toegepast - het zal in wezen allemaal voor niets zijn en niet effectief zijn in mijn proces van zelf-verandering, zolang ik die stap niet zet van het daadwerkelijk Veranderen van mezelf door een nieuw programma/script voor mezelf vorm te geven. Enkel dan zal ik weten dat ik absoluut veranderd ben en dat het verleden de kans niet meer heeft om zichzelf te herhalen, omdat ik sterk en krachtig sta in mezelf in en als een levend besef van wie ik ben als wat ik voor mezelf in gewaarzijn 'gescript', geschreven en geprogrammeerd heb.

Dag 587: Ik wil Mijn Verslaving Stoppen, Maar toch ook Weer Niet

 Dag 587: Ik wil Mijn Verslaving Stoppen, Maar toch ook Weer Niet

Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving

In deze blog zal ik voorbeelden van zelf-vergeving delen die toe te passen zijn in relatie tot het zelf-saboterende patroon dat ik in de voorgaande blog heb omschreven, als zijnde het patroon van het afscheiden van mijn proces van zelf-verandering van mezelf. Dit wil praktisch gezien zeggen, dat ik bijvoorbeeld in mijn proces van het veranderen van een eetverslaving gemerkt had dat ik geen moeite ondervond om mijn proces in schrijven te bewandelen, op papier. Ik had geen moeite om mijn zelf-vergeving en zelf-correctie toe te passen 'in theorie', maar dat de praktische toepassing een heel ander paar mouwen was.

Ik bedoel, het stoppen van een eetverslaving is net zoals het stoppen van elke verslaving, op fysiek vlak heel moeilijk - vanuit het oogpunt dat een verslaving een specifiek geconditioneerd fysiek gedrag is waarin verschillende dimensies van hoe ik mezelf gedurende geruime tijd geconditioneerd heb samenkomen -- een mentale dimensie van gedachten waarin ik bijvoorbeeld denk aan het eten dat ik wil en waar ik specifieke gevoelens en waarde aan geassocieerd heb, de gevoelens/emotie dimensie als de ervaring en het gevoel van verlangen om specifieke dingen te eten op specifieke tijdstippen en op een specifieke manier en dan de fysieke dimensie als het sturen en besturen van mijn lichaam door middel van die gedachten en gevoelens/emoties en dus daadwerkelijk te doen wat mijn gedachten mijn lichaam opdragen.

Veronderstellen dat als ik mijn zelf-vergeving en zelf-correctie op papier, in schrijven toepas, dat ik daardoor zal veranderen, is dus opzettelijke goedgelovigheid omdat ik de eigenlijke geconditioneerde mentale, emotionele en fysiek patronen nog niet werkelijk op fysiek vlak in mijn dagelijkse bestaan gecorrigeerd heb. En in feite getuigd deze veronderstelling ook van een onwil om daadwerkelijk te veranderen op realistisch vlak, omdat ik de realiteit van de situatie niet zie of overweeg, ik geloof en plaats mijn vertrouwen eerder in 'theorie' en geloofsystemen -- zoals de theorie en het geloofsysteem dat als ik mijn 'proces van verandering' in schrijven bewandel, dat ik dan zal veranderen.

Wat ik ontdekt had wanneer ik begon te onderzoeken hoe dit patroon in mijn geest bestaat - van het ontkennen en onderdrukken van de realiteit van wat het werkelijk inhoudt om een verslaving te stoppen en te veranderen en het vertrouwen en geloven van 'theorie' - en dus het opzettelijk saboteren van mijn eigenlijke proces van zelf-verandering - is dat dat soort relatie met mezelf, namelijk een relatie van zelf-oneerlijkheid, een gevolg en resultaat is van hoe ik mezelf heb laten programmeren en hoe ik mezelf geprogrammeerd/geconditioneerd heb doorheen mijn leven in en als het geloof dat mijn waarde bepaald wordt door 'wat andere mensen over mij denken', waarin het dus uiteraard zeer makkelijk wordt om te liegen over wie ik ben en te liegen tegen mezelf, zolang ik er maar voor zorg dat 'andere mensen' een positief beeld van mij hebben --- en dat dit gedrag bijvoorbeeld door mij geleefd wordt in mijn proces in en als mijn 'Reis naar Leven', als mijn 'internet-persoonlijkheid'.

Zelf-Vergeving in de volgende blog.

Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)VerslavingHet

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Nadat ik in de voorgaande blogs de aard van de 'verslaving' die in mezelf bestaat in relatie tot 'eten' heb onderzocht van verschillende hoeken en dimensies - zal ik in deze blog overgaan tot het toepassen van zelf-vergeving - specifiek met betrekking tot die zelf-oneerlijke relatie die ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf van het willen wegvluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen in een positief gevoel dat ik in mijn geest verbonden heb met de specifieke handeling van eten - en dat ik daarin een verslaving gecreëerd heb in mezelf in relatie tot die specifieke handeling.

Zelf-oneerlijk,  omdat ik niet mijn eigen angsten en negatieve ervaringen in de ogen keek en aanpakte en losliet in mezelf, maar in de plaats daarvan keerde ik mezelf de rug toe door proberen te vluchten van die ervaringen in het produceren van een positieve ervaring door middel van het consumeren en misbruiken van specifieke substanties, met name voedsel - en daarin een specifiek 'mechanisme' te creëren in mijn geest van 'verslaving', als het constant herhalen van die misbruikende handeling in en als mijn constante neiging om te vluchten van mijn angsten, onzekerheden en negatieve ervaringen.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in een voorgeprogrammeerd, systematisch gedrag van het gebruiken van gevoelens, gegenereerd door het consumeren en misbruiken van fysieke substantie, om specifieke emotionele ervaringen van angst, onzekerheid en onveiligheid die ik voel in mezelf te onderdrukken en verstoppen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn emoties door mezelf te identificeren met het verlangen in mezelf om mijn emoties in relatie tot mijn wereld en omgeving te verbergen en onderdrukken onder, in en achter een positief gevoel

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de fysieke substantie te misbruiken teneinde dat positieve gevoel te produceren dat ik gebruik om de negatieve ervaringen in mezelf te verstoppen en verbergen van mezelf - zodat ik mezelf kan negeren en onderdrukken en oneerlijk kan zijn tegenover mezelf en geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mijn eigen angsten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit 'goesting' en 'gevoel' als een gedachte in mijn geest en een ervaring van verlangen - dat ik dan in feite bezig ben met het vluchten van en verbergen van een ervaring en emotie die ik niet wil zien en ervaren in mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te eten als een punt van fysieke ondersteuning maar te eten vanuit gevoel als de ondersteuning van het bewustzijnssysteem in en als mezelf als waarin ik dus eigenlijk de zelf-oneerlijkheid in mezelf voedt als mijn weigering om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf, in de plaats van het leven in en als mezelf te voeden

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij gewaar te zijn van de consequenties die ik creëer in mijn lichaam als en wanneer ik mezelf toesta en accepteer mezelf te laten sturen door gevoelens en verlangens in wat ik eet --- door nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat gevoelens niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam - gevoelens zijn het resultaat van een leugenachtige, zelf-oneerlijke en bedrieglijke relatie die ik met mezelf gevormd heb in mijn geest waarin ik wilde wegvluchten van mijn eigen emotionele ervaringen -- en gevoelens zijn dus niet te vertrouwen wanneer het aankomt op wat het beste is voor mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf zodanig te hebben afgescheiden van mijn lichamelijke behoeften, 'zintuigen' en 'voelsprieten' dat ik nooit heb beseft of ervaren dat er wel degelijk een verschil bestaat tussen wat het lichaam wil en nodig heeft en verlangt en wat de geest denkt en gelooft nodig te hebben en te verlangen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met voedsel te corrumperen door voedsel te gebruiken en te definieren als een schaakstuk dat ik gebruik in de relatie die ik met mezelf gecreëerd heb, als zijnde een relatie van zelf-oneerlijkheid en zelf-onderdrukking en een abdicatie van zelf-verantwoordelijkheid

Wordt Vervolgd in Dag 579

Dag 576: De Illusie van Controle die Bestaat in Verslaving

Dag 576: De Illusie van Controle die Bestaat in Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

Uit de Voorgaande Blog:

 Ik bedoel, ik heb het gevoel van veiligheid van mezelf afgescheiden door te geloven dat als ik eet, dat ik dan veilig ben omdat dat is hoe ik mezelf ervaar wanneer ik eet - en daarin heb ik mezelf voorgelogen in relatie tot het feit dat ik dat gevoel van veiligheid als een positieve energie zelf gecreëerd heb door de negatieve emotionele ervaring van angst als 'onveiligheid' te transformeren naar een positief gevoel. Het positieve gevoel van veiligheid kan niet bestaan zonder de negatieve ervaring van onveiligheid.

Het is dus een eigenaardig fenomeen hoe we in onze participatie in een verslaving - en dit concept 'verslaving' limiteert zich niet tot de voorgeprogrammeerde definities die bestaan in het collectieve bewustzijn in relatie tot wat een 'verslaving' is, wil zeggen en inhoudt -- een verslaving constitueert elke daad die we verrichten, binnen zowel als buiten onszelf, waarin we op zoek zijn naar iets dat we geloven nodig te hebben -- het is eigenaardig hoe we in en als een 'verslaving' een soort van bubbel creëren in onszelf, een bubbel van gevoelens, van energie, van 'comfort', waarin we het gevoel creëren dat we afgescheiden bestaan van al wat buiten die 'verslaving' om bestaat.

In het moment waarin we participeren in onze verslaving, lijkt alles te verdwijnen en we verliezen ons voor even in datgene dat ons dat speciale gevoel geeft dat we geloven te missen in onszelf en nodig te hebben. Die bubbel is als het ware een zelf-gecreëerde 'baarmoeder', onze 'cocon' waarin we schijnbare controle hebben omdat we het zelf creëren - wij 'kiezen' zelf om te participeren in onze verslaving en dus ervaren we een vorm van controle - controle die we anders niet ervaren in relatie met onze omwereld.

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Maar wat ik ook heb beseft is dat die 'controle' in en als een verslaving een 'schijnbare' controle is omdat het tegelijkertijd nu eenmaal een 'verslaving' is - met andere woorden, eigenlijk ben ik het die onder controle staat van de verslaving. Ik heb de gevoelens en de verlangens en de handelingen in en van de verslaving controle gegeven over mij door toe te geven aan de idee en het geloof dat ik die gevoelens, verlangens en handelingen in en van de verslaving 'nodig heb'. Dat is dus de hoogst eigenaardige eigenschap van hoe een verslaving bestaat - in dat het de absolute illusie van controle is, en dat het net bestaat omwille van die illusie van controle. Een verslaving kan enkel controle hebben over ons als en wanneer wij zelf geloven dat wij controle hebben in en als onze participatie in de verslaving - als en wanneer wij geloven dat dat gevoel van 'controle', zekerheid, veiligheid en comfort 'echt' is.