Vandaag nam ik een kijkje naar welk woord ik zou kunnen leven in verband met het wereldsysteem? Omdat, ik merk dat elke
keer wanneer ik te maken heb met het systeem, zoals het aanvragen van een of
ander document of visa, en ik moet allerhande documenten vinden en ik ervaar
het als nogal moeizaam en ingewikkeld en specifiek wanneer bepaalde zaken niet
gaan zoals ik wil, 'van een leien dakje', dan wordt ik gefrustreerd.
En over
het algemeen elke keer wanneer ik daarmee te maken heb, met zo'n
'systeem-zaken', dan ervaar ik een soort van zinkend gevoel binnenin mezelf,
depressie bijna. Omdat er op de achtergrond van mijn geest in feite een heuse
klomp angst zit in verband met 'het systeem'. En dit voornamelijk in verband
met wat ik zie als de 'medogenloosheid' van het systeem, van bureaucratie. Mijn
documenten zullen immers bekeken worden door bepaalde beampten en als er om de
een of andere reden volgens hen iets schort aan mijn aanvraag, zullen ze mij
gewoon afwijzen en mijn aanvraag afkeuren. Ik bedoel, het zijn maar documenten
en papieren en als er ergens iets opstaat dat hen niet aanstaat en dat door
'het systeem' wordt aanzien als niet goed genoeg, dan wordt je gewoon
afgekeurd.
Er is
geen compassie of empathie, in de zin van dat ik een mens ben, een individu en
ik zou graag bijvoorbeeld samenwonen met mijn partner hier in Canada, en ik zie
geen enkele reden waarom ik dat niet zou mogen. Maar, volgens het 'systeem' ben
je niet zomaar een individu, je bent een nummer, een document en een dossier,
en je moet als nummer voldoen aan bepaalde regels en voorwaarden om bepaalde
dingen te verkrijgen. En van een systeem-perspectief lijkt dit vanzelfsprekend
en 'normaal' omdat er nu eenmaal regels zijn, er is nu eenmaal een bepaalde
gang van zaken op economisch vlak waarin bijvoorbeeld landen in feite bedrijven
zijn die bepaalde handelsakkoorden hebben met andere landen. En als individu
ben je ook als het ware een bedrijf, of een werkkracht, en of je al dan niet in
een land binnen mag, wordt bepaald door je 'handelswaarde', door hoe je in de
markt ligt. Je moet voldoen aan bepaalde voorwaarden.
Terwijl
als je mensen zou beoordelen op basis van wie ze zijn als individu, als
persoon, dan is iedereen even waardevol en dan zou iedereen aanvaard worden.
Dus ik heb de laatste tijd, met hier naar Canada te verhuizen, nogal vaak te
maken gehad met dat hele 'systeem' waarin ik besef dat ik 'maar een nummer'
ben, en dat degenen die mijn dossier zullen behandelen mij niet zullen
behandelen als het individueel wezen dat ik ben, maar als de data die in de
documenten staat en op basis van hoe zij volgens voorbepaalde regels die data
verwerken. En in verband met dit systeem bestaan er dus allerlei ervaringen in
mezelf van angst en minderwaardigheid en onbeduidendheid. En in zekere zin zijn
deze ervaringen ogenschijnlijk gebaseerd op de realiteit, op de eigenlijke
stand van zaken. Omdat, in de realiteit ben ik nu eenmaal 'onbeduidend', ik ben
nu eenmaal een nummer in de hele machine en ik zal ook zo behandeld worden door
dit systeem waarin ik besta.
Dus,
welke woorden kan ik leven in die momenten waarin ik te maken heb met de
bureaucratie van het systeem, zodat ik mezelf niet verlies in die ervaringen
van angst, minderwaardigheid, onbeduidendheid en frustratie, maar zodat ik het
hele proces kan bewandelen in en als geduldigheid, kalmte en berustendheid?
Berustend lijkt hier het sleutelwoord, hetgene dat het meest naar voren springt
in termen van wat de oplossing zou kunnen zijn voor de emotionele ervaringen.
Berustend
in de zin van 'vrede hebben met' de situatie door steun te vinden in een
bepaald punt. Dus, om berustend te kunnen zijn, en dus vrede te kunnen maken
met de situatie waar je je in bevindt, moet je steun vinden in iets dat
onvoorwaardelijk is. Onvoorwaardelijk vanuit het oogpunt dat je enkel kan
berusten in iets, wanneer je weet dat het niet zal veranderen, dat je het niet
zal verliezen - enkel dan is de steun echt en stabiel. Je kan bijvoorbeeld
steun vinden en berusten in de wetenschap dat wat er ook gebeurt op vlak van
het systeem en wat er ook mag voorvallen of veranderen, jij bent nog steeds
hier als individu. Dat is iets dat niet zal veranderen, jij blijft hier als wie
je bent wat zich ook voltrekt in je fysieke realiteit.
Dit is
hoe ik op dit moment zie dat ik het woord "berustend", en daarbij ook
het woord "gelaten" kan leven - twee woorden die ik erken en zie als
de oplossing voor de ervaringen van angst, onbeduidendheid, minderwaardigheid,
onstabiliteit, onmacht en frustratie die ik doorgaans ervaar in relatie tot het
systeem. Zolang ik immers mijn 'steun' zoek in het systeem, in het wel dan niet
en de onvoorspelbaarheid van hoe het systeem zal beslissen over mijn lot, zal
ik mij steeds onstabiel, ontmachtigd, hulpeloos, angstig en gefrustreerd
voelen. Ik kan niet berusten in het systeem omdat het in zekere zin
onvoorspelbaar is, ondanks dat het zogezegd werkt en functioneert volgens
voorbepaalde regels. Ik kan uiteraard mijn best doen om die regels zo goed
mogelijk te verstaan, maar dan nog is er geen absolute zekerheid in de
uitkomst. Absolute zekerheid bestaat enkel in het feit en het begrip dat ik
hier ben, ik besta. Ik ben wie ik ben wat er ook gebeurt.
