Dag 160: Wees mijn spiegel

Dit is een verderzetting van "Dag 159: Wie is daar in de Spiegel?"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in de spiegel te willen kijken om 'mezelf' te zien als het beeld dat 'de samenleving' en 'mijn omgeving' van mij zal zien

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen wanneer ik in de spiegel kijk op basis van wat ik denk dat 'de samenleving' en 'mijn omgeving' van mij zal denken door te verlangen om 'erbij te horen' en aanvaard te worden door mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'in de spiegel kijken' te associeren met de emotionele ervaring van angst om afgekeurd te worden en het verlangen om goedgekeurd te worden volgens de standaarden en waarde-oordelen die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving en die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn spiegelbeeld door het te definieren in en als de energetische polariteit van angst van afkeuring/afwijzing en verlangen  naar goedkeuring, aanvaarding en erkenning - in de plaats van één en gelijk te staan met het beeld dat ik zie van mezelf in de spiegel in het besef dat het simpelweg mezelf is, niet goed noch slecht, juist noch fout, gewoon mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de waarde-oordelen die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan waarmee ik mezelf als het beeld dat ik zie in de spiegel beoordeel en waarmee ik mezelf afscheid van het beeld dat ik zie in de spiegel -- door die waarde-oordelen te associeren met energetische ervaringen van positief als opwinding en verlangen en negatief als angst en depressie - en daardoor de ervaring te creëren in mezelf dat die oordelen zijn 'wie ik ben', als het ene moment positief en het andere negatief --- in de plaats van één en gelijk te staan met die waarde-oordelen en te beseffen dat het een voogeprogrammeerd systeem is dat in elke generatie vanaf de  geboorte ingeprent wordt in het kinderbrein

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn spiegelbeeld te gebruiken in mijn zoektocht naar een positieve energetisch opwinding/oplading en aldoende de energetische polariteit van angst en opwinding te creëren rond het 'kijken in de spiegel' - in de plaats van simpelweg te bestaan als wie ik ben in het besef dat dat dit nu eenmaal de fysieke realiteit is die stabiel en constant is en dat elke energetische fluctuatie die ik ervaar in het kijken naar die realiteit altijd alleen maar gebaseerd is op beoordelingen in de geest die enkel in functie bestaan van het opwekken van positieve/negatieve energie en op zich niets te maken hebben met de realiteit, omdat de realiteit niet 'positief'/'goed' noch negatief/slecht is, maar gewoon is/bestaat in haar huidige vorm

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te aanvaarden als wie ik ben als de fysieke vorm, in eenheid en gelijkheid met de fysieke realiteit, in en als het inzicht in hoe de realiteit werkelijk functionneert en werkt als hoe ze op dit moment IS, in het besef dat beoordelingen altijd maar een oppervlakkige visie zijn op de realiteit die ik zie met mijn ogen die altijd voorgeprogrammeerd is en in wezen een ontkenning en negatie zijn van wat eigenlijk echt is

en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan de realiteit te onderzoeken naar de oorsprong van al wat bestaat in dit moment door mezelf op te sluiten in de oppervlakkigheid van beoordelingen en de energetische polariteiten van positieve en negatieve energie als het voorgeprogrammeerde systeem/construct van gedachten die ik gekopieëerd heb van mijn omgeving - waarin ik altijd enkel heb gezien wat mij aangeleerd geweest is om te zien, als kennis en informatie van 'goed' en 'slecht', maar waarin ik nooit zelf inzicht heb gehad in hoe de realiteit werkelijk functionneert