In dat programma had ik mezelf toegestaan een relatie te zien en ervaren als een 'hulp', als iets waarin ik mezelf kan verliezen, waarin ik mezelf in de armen van mijn partner kan laten vallen en mijn verantwoordelijkheid voor mezelf kan weggeven. Iets waarin ik mij 'niet alleen op de wereld' voel, waarin ik verwacht van mijn partner dat hij mij zal helpen om te overleven in 'de wereld' en waarin ik met andere woorden enkel mijn aanvaardde angsten verder voedt, ondersteun en bevestig in de plaats van die angsten te confronteren, te vergeven en los te laten en op te staan als het leven zelf in en als zelf-verantwoordelijkheid.
In de relatie voel ik mij dan zwak, gespannen en afhankelijk en ontwikkel ik een persoonlijkheid waarin ik het gevoel heb dat ik niet zonder mijn partner kan leven en dat ik hem nodig heb om te staan/bestaan, alsof hij de grond is onder mijn voeten. Ik denk de hele tijd aan hem en de tijd die we samen spendeerden, ik denk aan hoe hij zich voelt tegenover mij, wat hij over mij denkt, hoe hij mij beoordeelt, hoe hij mij ziet, of hij mij nog aantrekkelijk vindt, of ik nog mooi genoeg ben voor hem, etcetera - waarin ik mezelf compleet weggeef aan het construct van de relatie en erop vertrouw en verwacht dat wij 'voor eeuwig' samen zullen zijn, dat hij me niet zal verlaten. Hetgeen uiteraard uiteindelijk resulteert in manipulatief gedrag waarin ik wanhopig probeer om hem in mijn leven te houden, om aan hem vast te houden.
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verwachten van mijn partner dat hij mij helpt om te overleven in het wereld-systeem
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een relatie te definieren in en als 'overleven in het wereld-systeem'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creëren met mensen op basis van de angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf tegenover het wereld-systeem, waarin ik in en als de relatie op zoek ben naar het gevoel van veiligheid en zekerheid in een poging om weg te vluchten van de angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik mezelf heb toegestaan te bestaan in mezelf en mezelf te vergeven en op te staan als het leven zelf in het besef dat 'overleving' en 'overlevingsangst' een voorgeprogrammeerd geloofsysteem is en niet is wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik, door een relatie te creëren als een vlucht van de angst die bestaat in mezelf, die angst enkel voedt, bevestig en ondersteun als 'wie ik ben', door een energetische persoonlijkheid te creëren in en als mezelf die bestaat in functie van 'mijn partner' en het vasthouden aan mijn partner als 'wie ik ben' - in de plaats van in en als mezelf te staan/bestaan in en als het besef dat die ervaring van angst een construct is van kennis en informatie als 'overleving' dat ik heb laten programmeren in mezelf door mijn interactie met mijn familie/omgeving tijdens mijn kindertijd en niet is wie ik werkelijk ben als het zelf-directieve principe van mezelf als het leven zelf
ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan als de ondersteuning van de menselijke overlevings-angst, waarin mensen elkaar ondersteunen om vast te blijven steken in de blinde en kortzichtige ervaring van angst en aldus ervoor zorgen dat niemand ooit werkelijk zal opstaan in deze wereld als wat het beste is voor allen en verantwoordelijkheid zal nemen voor het leven op aarde - omdat 'overleven' niet 'leven' is -- in de plaats van 'relaties' te creëren en sturen in en als en volgens het principe van wat het beste is voor allen en dus ter ondersteuning van zelf-realisatie als het leven zelf en niet van angst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen en hoop te plaatsen in een relatie, waarin ik mijn macht en verantwoordelijkheid compleet weggeef aan mijn partner en verwacht dat hij mij zal helpen om weg te vluchten van de angsten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - in de plaats van in te zien dat ik hierin mijn vertrouwen heb weggegeven aan het systeem van kennis en informatie over 'de realiteit' in en als overlevings-angst dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door niet in te zien dat 'de realiteit' niet buiten mezelf ligt maar in mezelf bestaat als kennis en informatie die ik mezelf heb toegestaan blindelings te kopiëren van mijn familie/ouders/omgeving en door hierin niet één en gelijk te staan met deze 'realiteit' in mezelf in het besef dat het niet eens echt bestaat maar dat het is wat IK heb toegestaan te bestaan door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf in en als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik een polariteit van de ervaring/het gevoel van veiligheid en zekerheid en de ervaring/de emotie van onzekerheid en hulpeloosheid in mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de relaties die ik mezelf heb toegestaan te creëren en nooit te hebben ingezien dat het gevoel van veiligheid en zekerheid waar ik naar op zoek ben in de relatie, enkel de ervaring van onveiligheid en hulpeloosheid in mezelf voedt en ondersteund, als een energetische polariteit --- in de plaats van te staan in en als ware veiligheid en zekerheid in en als de stabiliteit en constantheid van wie ik ben als het leven zelf in en als zelf-verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaring van hulpeloosheid en onveiligheid als ANGST tegenover 'de wereld'/'het wereld-systeem'/'de realiteit' die ik zie met mijn ogen - in de plaats van in te zien dat die angst niets te maken heeft met wat eigenlijk echt HIER bestaat, maar enkel gebaseerd is op kennis en informatie in mijn geest die ik heb geleerd en gekopieerd van mijn familie/ouders/omgeving tijdens mijn kindertijd, en dus in wezen niet ECHT is
ik vergeef mezelf dat ik het verlangen naar een relatie heb toegestaan te bestaan in mezelf in het geloof dat een relatie mij zal 'redden' van mijn angst, waarin ik mezelf heb afgescheiden van de angst die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door niet in te zien en te beseffen dat ik niet 'gered' kan worden van wat eigenlijk in werkelijkheid bestaat in mezelf en dat elke zogezegde 'hulp' van buitenaf dus een illusie is waarin ik mezelf alleen maar zal verliezen in de energie van hoop, om later teleurgesteld te worden en te moeten inzien dat ik altijd alleen geweest ben in mezelf met al de angsten die altijd alleen maar in mezelf bestonden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te willen vluchten van de realiteit in de plaats van met mijn beiden voeten op de grond te staan en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in en als het besef dat ik HIER besta - en mezelf daarin te verliezen in illusies zoals 'liefde' als energetische ervaringen, waarin ik veiligheid en zekerheid heb vertaald naar een energetische ervaring/gevoel in de plaats van een echte fysieke realiteit van veiligheid en zekerheid waar ik werkelijk op kan vertrouwen
Wordt Vervolgd in Dag 167
No comments:
Post a Comment