Dag 165: Wat is een relatie?

Ik merkte dat ik de laatste tijd veel terugdacht aan mijn vorige relatie in de hoop en het verlangen om hem weer te zien (zie "Dag 162: Misschien op een Dag"). Bij nader onderzoek ontdekte ik dat er een obsessie in mezelf bestaat met 'relaties', een heel construct van jewelste.

Een construct waarin ik mezelf zie als een beeld in mijn geest, samen met het beeld van mijn 'partner' of 'andere mensen' zoals familie/vrienden/omgeving - waarrond ik allerlei 'regels' en codes en geloofsystemen heb gecreëerd in verband met hoe ik mij zou moeten gedragen in die relaties, wat 'correct gedrag' is, wat 'juist' en 'fout' en 'goed' en 'slecht' is en hoe ik beoordeeld wordt op mijn gedrag in relatie met die specifieke persoon/personen. Hierin besefte ik dat ik nog nooit werkelijk alleen bestaan heb in mezelf, en nog nooit werkelijk mezelf geweest ben, maar enkel een beoordeling/definitie van mezelf dat volledig bepaald was door hoe ik veronderstelde dat 'andere mensen' over mij denken.

Wat ik nooit heb beseft hierin was dat al die beoordelingen die ik geprojecteerd zag in 'de geest van een ander', in werkelijk altijd alleen maar in mezelf bestonden en dat ik mezelf compleet had afgescheiden van die immense wereld van beoordelingen in mezelf door ze te projecteren 'buiten mezelf' in wat ik zag met mijn ogen.

Ik had een hele wereld van geloofsystemen gecreëerd rondom 'hoe een relatie zou moeten zijn en er zou moeten uitzien' volgens wat ik voornamelijk op televisie gezien had en wat ik had geobserveerd van mijn omgeving, als een construct van beelden in mijn geest, waarin ik ook maar een beeld was dat in dat construct moest passen.

Ik zag hoe ik hierin mijn vertrouwen, mijn zelf-respect, mijn zekerheid, mezelf compleet had weggegeven aan die 'relaties' die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als de fundatie van mijn wezen - en dat dit ook de reden was dat ik mij altijd zo gespannen heb gevoeld, dat ik mij nooit werkelijk heb kunnen ontspannen omdat ik die constante stroom van gedachten aan 'andere mensen' en 'mijn omgeving' die opkwam in mezelf heb aanvaard als 'echt' en 'de realiteit' en mezelf heb aanvaard en toegestaan te bestaan in een constante angst om 'niet normaal te zijn', volgens wie ik geloofde dat ik moest zijn als een kopie van mijn omgeving als wat ik zag met mijn ogen.

Dus, stelde ik mezelf de vraag 'wat is een 'relatie' eigenlijk?' - Is een relatie het weggeven van mijn macht, kracht, zekerheid en vertrouwen en mezelf volledig aanpassen aan hoe ik denk dat de ander persoon wil dat ik ben uit angst om hem/haar te verliezen? Is een relatie iets dat ik moet 'hebben', als een 'bezit', om een volledig, compleet en heel wezen te zijn - waar ik dan mijn hele wezen voor moet veranderen en wie ik werkelijk ben moet onderdrukken - waarin ik niet enkel mezelf vastzet in dit construct als een gevangenis maar ook de ander door van hem/haar te verwachten dat hij/zij zich ook in die vorm/dat construct past om mij te geven wat ik wil?.... want dat is wat ik altijd had aanvaard in mezelf als mijn definitie van 'een relatie'.

Hierin kwam ik dan tot de conclusie en de realisatie dat het nodig is om die definitie van 'een relatie' te onderzoeken en aan te pakken zodat het niet een voorgeprogrammeerd construct van zelf-misbruik is dat ik zomaar volg en aanvaard als 'de realiteit', maar zodat het één en gelijk staat met wie ik werkelijk ben als het leven zelf, ter ondersteuning van mezelf als zelf-respect, zelf-vertrouwen, zelf-zekerheid, zelf-liefde en zelf-aanvaarding



Wordt vervolgd in Dag 166