Dag 692: Reageren op wat je mensen ziet doen op TV - Wat zegt dat over Jezelf?

In het kijken naar een televisieserie genaamd 'Naked and Afraid XL', is er een interessant punt in mezelf naar het oppervlak gekomen. Naked and Afraid XL is een reality show die een groep mensen naakt en met maar een paar praktische instrumenten in een jungle plaatst om dan gedurende 40 dagen te moeten overleven.  En aangezien ze zo dicht op elkaar zitten en elkaar en de groep nodig hebben om te overleven, komen er veel patronen naar boven en wordt veel gedrag zichtbaar dat zich over het algemeen in groepen in onze samenleving ook afspeelt.

Ik heb in mijn Reis naar Leven al een wezenlijk proces bewandeld van het onder ogen komen, verkennen, stabiliseren en veranderen van wie ik ben in groepen van mensen en specifiek van de emotionele ervaringen die ik doorheen mijn leven steeds ervaren heb binnenin mezelf wanneer ik me in groepen van mensen bevond.

De reacties die echter in mezelf naar boven kwamen terwijl ik dit televisieprogramma aan het bekijken was lieten mij echter zien dat er nog bepaalde ervaringen in mezelf bestaan en specifiek bepaalde angsten met betrekking tot groepen en mijn aanvaardde 'identiteit' wanneer het groepen betreft, die ik nog niet heb doorwandeld en veranderd.

En de desbetreffende reacties kwamen dus voornamelijk in mezelf naar boven elke keer wanneer ik zag hoe de groep één enkel individu viseerde of uit de groep stootte of wegduwde op de één of andere manier. Ik werd soms kwaad op het gedrag van sommige individuen in die mate dat ik mezelf erop betrapte tegen het scherm luidop te praten vanuit die reactie van 'zie je nu niet waar je mee bezig bent?!' of 'wat voor een mens moet je zijn om zoiets nu te doen?!'.

En dit omdat ik soms het gedrag van mensen in het programma bestempelde en zag als enorm kwetsend en zonder scrupules, moraliteit of zelfs rede, waardoor ik het aanvankelijk ook zag als 'normaal' of vanzelfsprekend dat ik er kwaad op wordt.

Wanneer ik mij er echter van bewust werd dat ik wel degelijk in een emotionele reactie zat in mezelf in relatie tot wat ik aan het zien was in dit programma, besefte ik dat mijn reacties niet werkelijk 'gegrond' waren, in de zin van dat ik niet 'zomaar' reageerde gewoon omdat mensen dingen aan het doen en zeggen waren die niet 'correct' zijn. Ik was aan het reageren omdat er ergens iets in mezelf is dat getriggerd wordt, een bepaalde angst binnenin mezelf die naar boven komt als reactie op iets dat ik zie in het gedrag van deze mensen, en het is vanuit die angst dat ik dan aan het reageren ben met kwaadheid.

In de volgende blog kijk ik dus naar wat mijn reacties op dit programma en hoe ik de mensen in het programma zie vanuit mijn ogen te zeggen hebben over wie ik ben vanbinnen en mij een punt laten zien van en in mezelf waarin ik mezelf aan het verminderen ben.

Dag 487: Vrouwen die Mannen Haten

Ik heb mij doorheen mijn leven en mijn ontwikkeling en opgroeiing als meisje en vrouw in deze wereld heel vaak heel kwaad gevoeld in mijn geest tegenover 'Mannen'. En niet zomaar één man in het bijzonder, maar 'alle mannen'. Ik maakte vaak stellingen in mijn geest zoals 'mannen zijn niet te vertrouwen' en 'mannen geven nooit echt om mij' en 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', enzovoort.

Stuk voor stuk stellingen en statements waarin ik mezelf als vrouw in feite machteloos opstel tegenover 'de man' - omdat, als ik die stellingen eens goed bekijk en onderzoek, dan zie ik dat er eigenlijk verwachtingen en verlangens achter schuilgaan die in mezelf bestaan tegenover mannen. Bijvoorbeeld, achter de stelling 'mannen zijn niet te vertrouwen', ligt de verwachting en het verlangen om mijn vertrouwen in mannen te plaatsen. Achter de stelling 'mannen geven nooit om mij', ligt de verwachting en het verlangen dat mannen om mij zouden geven. Achter de stelling 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', ligt het verlangen dat mannen voor mij zouden zorgen -- en achter de stelling 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', ligt het verlangen om respect te krijgen van mannen.

Omdat ik mij altijd kwaad, en zelfs woedend, gevoeld heb tegenover 'mannen' - heb ik nooit ingezien dat er inderdaad persoonlijke verwachtingen en verlangens schuil gaan achter al die beschuldigingen tegenover 'mannen'. En dat ik mij enkel een slachtoffer en machteloos voel tegenover mannen en 'wat ze mij zogezegd allemaal aandoen', omdat ik in de eerste plaats mijn macht heb weggegeven aan al die verlangens en omdat ik bijvoorbeeld al die dingen die ik van mannen verwacht en verlang, zoals respect, ondersteuning, aanvaarding en liefde, nooit aan mezelf gegeven heb.

Ik bedoel, het is dat idee in mijn geest dat mannen zogezegd al de schuld dragen van waarom het is dat ik mij zo hulpeloos en machteloos en emotioneel voel in mezelf in deze wereld - dat mij net in die positie van machteloosheid en hulpeloosheid plaatst --- omdat ik in feite in mezelf aanvaard heb dat ik niet van mezelf kan houden, dat ik geen respect voor mezelf kan hebben en dat ik mezelf niet kan ondersteunen - en dat ik dat allemaal van 'mannen' nodig heb.

Dus, uiteraard, vanaf het moment dat de 'man' waar ik mijn oog op heb laten vallen en waar ik dus al die liefde, aanvaarding, respect en ondersteuning van wil en verlang, mij laat vallen of zich niet uitdrukt tegenover mij zoals ik had verwacht -- dan komen de beschuldigingen aanzetten in mezelf, waarin ik van die algemene gegeneraliseerde  beschuldigende stellingen maak over 'mannen', zodat ik een excuus en een rechtvaardiging heb om mijn woede te kanaliseren naar hem toe en naar 'alle mannen' toe ---en zodat ik niet hoef in te zien en te beseffen dat die woede die ik ervaar in mezelf in wezen niets te maken heeft met wat 'mannen' al dan niet doen of wie ze al dan niet zijn, en zelfs niet met wat deze ene 'man' al dan niet gedaan heeft. Die woede ervaar ik omdat ik in de eerste plaats allerlei dingen heb verlangd, gewild en verwacht van hem die niet realistisch waren.

Ik had in de eerste plaats één of ander ideaalbeeld gevormd in verband met wat ik verwacht en wil van een relatie, en ik had dan de verwachting gemaakt dat hij zich daarnaar zou schikken en dat hij die spreekwoordelijke 'prins op het witte paard' zou zijn. Maar ik nam de tijd niet om hem te leren kennen volgens de realiteit van wie hij eigenlijk werkelijk is als individu in deze wereld. Ik wilde wat ik wilde en dus was ik niet geïnteresseerd in de Realiteit.

Dus, vroeg of laat komt die realiteit toch naar boven en blijkt dat al de ideëen die ik in mijn geest had opgebouwd over 'de relatie' en over wie hij is en wie 'wij' zijn een leugen zijn. En dan, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de waanbeelden die ik in de eerste plaats gecreëerd had in mijn geest die aan het startpunt lagen van waarom en hoe het gekomen is dat alles nu in het water gevallen is, door eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik mijn persoonlijke verlangens probeerde op te leggen aan de realiteit en dat ik, door de realiteit te onderdrukken en te negeren, het einde van de illusie niet had zien aankomen --- in de plaats daarvan, kanaliseer ik mijn woede naar hem toe en beschuldig ik hem in mijn geest als 'de slechterik'.

En dan gebruik ik opzettelijk zo van die algemene stellingen over 'mannen', om te rechtvaardigen voor mezelf waarom het is dat ik kwaad wordt op hem in de plaats van in te zien dat ik eigenlijk kwaad ben op mezelf omdat ik mezelf heb voorgelogen. Omdat, 'mannen zijn slecht' en 'mannen zijn klootzakken', dus, daarom is het ok dat ik mijn woede richt naar 'mannen' in mijn geest.

Wat ik heb ingezien door het bewandelen van een proces van het corrigeren van mezelf in relatie tot mezelf en mijn leven en de wezens in mijn leven -- is dat ik, door mij kwaad te maken op 'mannen', mezelf heel verbitterd maak, omdat ik mezelf in wezen enkel aan het vullen ben met woede. Ik bedoel, dan maakt het niet uit of die woede al dan niet 'gerechtvaardigd' is, omdat, het punt blijft dat ik moet leven met wat ik in mezelf toelaat. Dus, als ik woede toesta te bestaan in mezelf, tegenover wie of wat dan ook, gerechtvaardigd of niet, dan is dat wat ik zal ervaren. Dan zal ik geen plezier meer beleven aan het leven en het feit dat ik besta en dan beroof ik mezelf van het leven zelf - hetgeen de reden is waarom ik in feite kwaad ben in de eerste plaats.

http://www.desteni.com

Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!

Dit is een verderzetting in de Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, Lees:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan Komt?"

 "Ons RechtsSysteem bijvoorbeeld, werkt enkel via Geld en dus, eenmaal je zonder Geld zit is er Zeer Weinig dat je kan doen om je Rechten te Beschermen - en dat wil zeggen dat: de Rechten die Je Hebt niet werkelijk Rechten zijn, het zijn Rechten Onderhevig-aan Geld; hetgeen zou Indiceren dat er niet werkelijk, in de realiteit, Bestaande MensenRechten zijn in de Wereld. MensenRechten worden Enkel Gebruikt door Zij die al Hebben, om 'Wat ze Hebben' te Beschermen - Wat dit dan ook voor Consequenties en Effect zal hebben op Anderen die Niet in een Gelijke Positie staan." (Day 375: The Natural Learning Ability of the Human - Creation's Journey to Life)

Als je geld nodig hebt om een advocaat te betalen die voor het Gerechtshof gaat 'pleiten' voor 'jouw zaak' en jouw 'rechten' gaat 'verdedigen' --- hoe 'echt' zijn onze 'rechten' in deze wereld dan eigenlijk. Wil dit dan zeggen dat, zodra we zonder geld vallen, dat we onze zogezegde 'rechten' zoals ze neergeschreven zijn in de Grondwet en de 'Declaratie van de Mensenrechten', mogen vergeten. En wil dat dan ook zeggen dat schendingen van de mensenrechten niet gehoord worden tenzij mensen genoeg geld hebben om advocaten te betalen die hun 'zaak' ter Oren van het Gerecht brengen, en dat daarom Bedrijven en Rijke mensen die niet geven om een ander vrij spel krijgen om anderen te misbruiken en deze wereld uit te buiten en te misbruiken, omdat, zolang ze ervoor zorgen dat hun arbeiders net genoeg geld verdienen om te overleven, kunnen ze zich ervan verzekeren dat die Arbeiders nooit genoeg geld bijeen zullen rapen om aanspraak te maken op hun basisrecht op onderdak, proper water en voedsel via gerechtelijke middelen... omdat, als ze zelf niet opkomen voor hun rechten, zal niemand anders het doen.

En de hulporganisaties, zoals Amnesty International.... in hoeverre hebben zij het systeem van misbruik en consistente dagelijkse uitbuiting van mensen in deze wereld ooit echt kunnen veranderen? Ze blijven maar geld inzamelen om 'acties' te voeren en zogezegd te helpen', maar altijd op nieuw blijkt dat al dat geld niet genoeg was om echt een structureel verschil te maken in hoe overheden en/of bedrijven met Mensen omgaan, in hoe misbruik deel is gaan uitmaken van onze Economie. Omdat, de grote bedrijfsexecutieven hebben uiteraard honderd maal meer geld dan de hulporganisaties, en zullen dus de gerechtelijke stappen die de organisaties ondernemen in hun poging om 'een verschil te maken' op elke manier schaak zetten, waardoor de hulporganisaties uiteindelijk vooral veel geld verspillen aan dure advocaten en gerechtelijke procedures die pijnlijk lang blijven aanslepen en mensen in het Westen die doneren aan die organisaties het gevoel geven dat ze 'al zoveel geld gegeven hebben', maar de problemen en de schendingen van de mensenrechten blijven zich opstapelen in deze wereld -- en dus leggen mensen zich erbij neer dat het nu eenmaal niet beter kan, ondanks alle moeite die de hulporganisaties doen in onze naam en met 'ons geld'.

Als het uitvoeren van de mensenrechten iets is dat je zelf moet 'opeisen' en dat enkel kan wanneer je al geld hebt om een schending op 'officiele wijze' aan te klagen, wil dat dan niet zeggen dat het huidige systeem in wezen ontworpen is om opzettelijk een 'laag' van 'arme mensen' te creëren die dan  gemarginaliseerd worden tot het punt waarop ze niet gezien of gehoord worden en op geen enkele manier iets te zeggen hebben in het systeem, ondanks het feit dat ze de MEERDERHEID zijn, en dan in stilte lijdzaam 'verdwijnen'  --- om zo een klein groepje van 'elite' te behouden in deze wereld, als de MINDERHEID die al het geld en al de middelen heeft, terwijl de groter wordende groep 'armen' een soort van 'collaterale schade' is. Hoe kunnen wij nog steeds geloven dat we in een democratie leven wanneer het duidelijk is dat de meerderheid van mensen in deze wereld geen stem heeft in het systeem -- want, als het systeem werkelijk gebaseerd zou zijn op een democratisch stelsel van de 'macht aan de meerderheid', dan zouden de mensenrechten al lang een realiteit zijn, dan zou elk mens al lang onvoorwaardelijk onderdak, proper water, voeding en onderwijs krijgen.

Maar het huidige systeem is ontworpen om de macht aan de minderheid te behouden --- om de meerderheid, namelijk de ARMEN, opzettelijk geen stem te geven en dus geen drukkingskracht te geven in het systeem door de mensenrechten onderhevig te maken aan GELD, hetgeen wil zeggen dat de Mensenrechten nooit echt geweest zijn - en enkel bestaan op papier om Mensen het gevoel te geven dat het systeem om hen geeft en dat ze veilig zijn, en om te GELOVEN dat er werkelijk iets gedaan wordt aan het onnoembare lijden in deze wereld en daarin de realiteit van de situatie te negeren.


Wordt Vervolgd in Dag 281