Dag 797: De Principes van Kerstmis: Van Probleem naar Oplossing

Lange tijd heb ik feestdagen zoals Kerstmis in mijn geest gezien en beoordeeld als valse en lege rituelen en tradities. Elke keer het weer die tijd van het jaar was om kerstkaartjes, kerstwensen en kerstcadeautjes uit te sturen, was er steeds die ervaring van weerstand in mezelf en de gedachte dat het allemaal lege gebaren zijn. Wat bedoelen we zelfs wanneer we zeggen "Beste wensen", en menen we eigenlijk wel wat we zeggen tegen elkaar?

Het kopen, geven en ontvangen van cadeautjes leek in mijn ogen meer te gaan om het blindelings volgen van traditie hetgeen op zich meer leek te draaien om het negeren van de echte problemen in deze wereld zowel als in ons eigen leven dan de principes van vergeving, geven om elkaar en het creeren van een betere wereld waar Kerstmis zogezegd aanvankelijk op gebaseerd was.

Wat ik echter geleerd heb in mijn proces van zelf-creatie en zelf-realisatie is dat hoe ik dingen zie - en vooral wanneer er emotionele reacties zoals weerstand mee verbonden zijn - gaat nooit om datgene waar ik op reageer als wat schijnbaar buiten mezelf bestaat. Mijn reacties laten me steeds een eigenschap van mezelf zien dat ik nooit onder ogen gekomen ben en waar ik nooit verantwoordelijkheid voor genomen heb.

In dit geval lieten mijn reacties in verband met Kerstmis mij die principes en expressies zien die ik zelf nooit heb geleeft. In de plaats van dat ik dus verantwoordelijkheid nam voor mezelf om ervoor te zorgen dat ik besta als het levende voorbeeld ben van hoe ik zou willen dat Kerstmis geleeft wordt in deze wereld, was ik de wereld en de mensen om mij heen aan het beschuldigen. Ik was mezelf ervan aan het overtuigen dat het probleem met Kerstmis in andere mensen lag en in de samenleving, zonder dat ik zag dat het echte probleem in en als mezelf bestond.

Ik verkeek me immers steeds op wat er schijnbaar allemaal mis en verkeerd was en ging daardoor in een staat van klagen, afkeuren en reageren in mezelf, in de plaats dat ik eerst en vooral een kijkje nam naar mezelf en mezelf de vraag stelde of ik zelf eigenlijk aan het leven was wat ik van mijn omgeving verwachtte in relatie tot Kerstmis.

Het is immers mijn verantwoordelijkheid als mens in deze wereld om te leven als de oplossing die ik wil zien in de wereld, in de plaats van deel uit te maken van het probleem - en dat werkt niet door de schuld en verantwoordelijkheid buiten mezelf te leggen. Het is makkelijk om de wereld te beschuldigen van niet te veranderen en niet te bestaan als de beste versie van zichzelf dan die taak op mezelf te nemen om de beste versie van mezelf te worden.

Het is aan mij om te onderzoeken hoe ik al de principes verbonden met Kerstmis die volgens mij steeds 'leeg' waren, zoals vreugde, samenhorigheid/samenzijn en geven om elkaar zelf te belichamen en te leven en Kerstmis op die manier echt en werkelijk betekenisvol te maken.

Dag 795: Hoe is Beschuldiging eigenlijk Zelf-Onderdrukking?

In deze blog deel ik de zelf-correctieve stellingen voor de zelf-vergeving die ik in

Dag 794: Het Veranderen van het Patroon van Beschuldiging middels Zelf-Vergeving gedeeld heb. Deze stellingen spreek ik in momenten waarin ik beschuldiging zie opkomen in mijn geest nadat ik zelf-vergeving heb toegepast om de beschuldiging terug naar mezelf te brengen. De zelf-vergeving assisteert in het ontwikkelen van inzicht in verband met hoe ik ervaringen en gedachtenpatronen in mijn geest zoals het beschuldigen van een ander zelf creeer en zelf-correctieve stellingen assisteren met het formuleren en richting geven aan hoe ik mezelf kan en zal veranderen middels de inzichten waartoe ik ben gekomen.

De inzichten die ik in mijn zelf-vergeving in verband met beschuldiging in Dag 795 heb ontwikkeld zijn voornamelijk:

• Wanneer ik een ander beschuldig, dan ga ik in een ervaring van kwaadheid, frustratie en/of haat in mijn geest waarin ik mezelf als het ware opblaas of groter maak, terwijl ik mij vanbinnen eigenlijk heel klein voel. De kwaadheid is dus een illusie, iets dat ik gebruik om de echte emoties die ik voel vanbinnen te verbergen en te onderdrukken - emoties waarin ik me eigenlijk net het tegenovergestelde voel zoals bijvoorbeeld gekwetst, minderwaardig, angstig, onzeker, enzovoort.

Hier zal mijn zelf-correctieve stelling dus als volgt gaan:

Als en wanneer ik de ervaring van kwaadheid zie opkomen in mijn geest, samen met gedachten van beschuldiging naar X toe, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze ervaring van kwaadheid eigenlijk fungeert als onderdrukking van de werkelijke emoties die ik ervaar binnenin mezelf waarin ik me eerder klein en angstig voel

Ik zie, besef en begrijp dat als ik mezelf toesta de emoties van angst, machteloosheid, onzekerheid en minderwaardigheid - als hoe ik me werkelijk voel vanbinnen - te onderdrukken door in het patroon van beschuldiging te gaan tegenover X, dan zal ik nooit tot een oplossing of verwerking kunnen komen van die aanvankelijke emotionele reacties van angst, onzekerheid, machteloosheid en minderwaardigheid en dan zal dit patroon van beschuldiging in relatie tot X zich blijven herhalen en uiteindelijk bepaalde gevolgen creeren in mijn relatie met X als reflectie van mijn relatie met mezelf waarin ik mezelf niet aan het ondersteunen ben om mijn interne conflicten te verwerken

Ik stel mezelf tot doel om mezelf onvoorwaardelijk te ondersteunen in het verwerken en richting geven aan mijn interne conflicten door het patroon van beschuldiging in mijn geest te zien als een teken dat er bepaalde ervaringen in mezelf zijn die ik aan het onderdrukken ben, en mezelf dus niet toe te staan mezelf te definieren in en als het patroon van beschuldiging in en als het besef en het inzicht dat de beschuldiging nooit werkelijk gaat om X maar eerder een patroon is dat mijn geest gebruikt om delen van mezelf die ik eigenlijk onder ogen zou moeten komen en waar ik van kan leren over mezelf te onderdrukken

• Wanneer ik een ander beschuldig leg ik mijn focus op 'de ander' waardoor ik de realiteit van mezelf niet zie, hetgeen vaak is dat ik eigenlijk precies hetzelfde doe als waar ik de ander van beschuldig. Beschuldiging is dus in feite de geest die ervoor wil zorgen dat ik in ontkenning blijf van mezelf en van die delen van mezelf waar ik me nooit van gewaar geweest ben door een ander ervan te beschuldigen.

Zelf-correctieve stellingen:

Als en wanneer ik zie dat ik X in mijn geest aan het beschuldigen ben van bvb niet om mij te geven, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat beschuldiging een systeem is in de geest dat ontworpen is om ervoor te zorgen dat ik bepaalde eigenschappen van mezelf niet zal inzien door die eigenschappen te zien in een ander en een ander ervan te beschuldigen en mezelf in de slachtofferrol te plaatsen

Ik zie, besef en begrijp dat beschuldiging mij dus eigenlijk die delen van mezelf laat zien die ik eigenlijk niet wil zien, zoals het feit dat ik eigenlijk niet om mezelf geef en niet onvoorwaardelijk mezelf waardeer

Ik stel mezelf tot doel om beschuldiging terug te brengen bij mezelf en mezelf te ondersteunen om eerder die delen te zien van mezelf die ik probeer te onderdrukken en verbergen in de plaats van een ander te gaan beschuldigen en mijn gewaarzijn weg te halen van wie ik ben vanbinnen -- zodat ik mezelf compleet kan maken en kan bestaan op een manier die het beste is voor mezelf

Ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor die delen van mezelf waar ik anderen voor beschuldig door beschuldiging te zien als een teken dat er bepaalde dingen zijn die ik niet geef aan mezelf en dat er eigenschappen zijn van mezelf waar ik niet eerlijk over wil zijn -- zodat ik kan bestaan als een zelf-verantwoordelijk individu, vrij van beschuldiging, kwaadheid en haat

Dag 487: Vrouwen die Mannen Haten

Ik heb mij doorheen mijn leven en mijn ontwikkeling en opgroeiing als meisje en vrouw in deze wereld heel vaak heel kwaad gevoeld in mijn geest tegenover 'Mannen'. En niet zomaar één man in het bijzonder, maar 'alle mannen'. Ik maakte vaak stellingen in mijn geest zoals 'mannen zijn niet te vertrouwen' en 'mannen geven nooit echt om mij' en 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', enzovoort.

Stuk voor stuk stellingen en statements waarin ik mezelf als vrouw in feite machteloos opstel tegenover 'de man' - omdat, als ik die stellingen eens goed bekijk en onderzoek, dan zie ik dat er eigenlijk verwachtingen en verlangens achter schuilgaan die in mezelf bestaan tegenover mannen. Bijvoorbeeld, achter de stelling 'mannen zijn niet te vertrouwen', ligt de verwachting en het verlangen om mijn vertrouwen in mannen te plaatsen. Achter de stelling 'mannen geven nooit om mij', ligt de verwachting en het verlangen dat mannen om mij zouden geven. Achter de stelling 'mannen zullen mij gewoon misbruiken', ligt het verlangen dat mannen voor mij zouden zorgen -- en achter de stelling 'mannen hebben geen respect voor vrouwen', ligt het verlangen om respect te krijgen van mannen.

Omdat ik mij altijd kwaad, en zelfs woedend, gevoeld heb tegenover 'mannen' - heb ik nooit ingezien dat er inderdaad persoonlijke verwachtingen en verlangens schuil gaan achter al die beschuldigingen tegenover 'mannen'. En dat ik mij enkel een slachtoffer en machteloos voel tegenover mannen en 'wat ze mij zogezegd allemaal aandoen', omdat ik in de eerste plaats mijn macht heb weggegeven aan al die verlangens en omdat ik bijvoorbeeld al die dingen die ik van mannen verwacht en verlang, zoals respect, ondersteuning, aanvaarding en liefde, nooit aan mezelf gegeven heb.

Ik bedoel, het is dat idee in mijn geest dat mannen zogezegd al de schuld dragen van waarom het is dat ik mij zo hulpeloos en machteloos en emotioneel voel in mezelf in deze wereld - dat mij net in die positie van machteloosheid en hulpeloosheid plaatst --- omdat ik in feite in mezelf aanvaard heb dat ik niet van mezelf kan houden, dat ik geen respect voor mezelf kan hebben en dat ik mezelf niet kan ondersteunen - en dat ik dat allemaal van 'mannen' nodig heb.

Dus, uiteraard, vanaf het moment dat de 'man' waar ik mijn oog op heb laten vallen en waar ik dus al die liefde, aanvaarding, respect en ondersteuning van wil en verlang, mij laat vallen of zich niet uitdrukt tegenover mij zoals ik had verwacht -- dan komen de beschuldigingen aanzetten in mezelf, waarin ik van die algemene gegeneraliseerde  beschuldigende stellingen maak over 'mannen', zodat ik een excuus en een rechtvaardiging heb om mijn woede te kanaliseren naar hem toe en naar 'alle mannen' toe ---en zodat ik niet hoef in te zien en te beseffen dat die woede die ik ervaar in mezelf in wezen niets te maken heeft met wat 'mannen' al dan niet doen of wie ze al dan niet zijn, en zelfs niet met wat deze ene 'man' al dan niet gedaan heeft. Die woede ervaar ik omdat ik in de eerste plaats allerlei dingen heb verlangd, gewild en verwacht van hem die niet realistisch waren.

Ik had in de eerste plaats één of ander ideaalbeeld gevormd in verband met wat ik verwacht en wil van een relatie, en ik had dan de verwachting gemaakt dat hij zich daarnaar zou schikken en dat hij die spreekwoordelijke 'prins op het witte paard' zou zijn. Maar ik nam de tijd niet om hem te leren kennen volgens de realiteit van wie hij eigenlijk werkelijk is als individu in deze wereld. Ik wilde wat ik wilde en dus was ik niet geïnteresseerd in de Realiteit.

Dus, vroeg of laat komt die realiteit toch naar boven en blijkt dat al de ideëen die ik in mijn geest had opgebouwd over 'de relatie' en over wie hij is en wie 'wij' zijn een leugen zijn. En dan, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de waanbeelden die ik in de eerste plaats gecreëerd had in mijn geest die aan het startpunt lagen van waarom en hoe het gekomen is dat alles nu in het water gevallen is, door eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat ik mijn persoonlijke verlangens probeerde op te leggen aan de realiteit en dat ik, door de realiteit te onderdrukken en te negeren, het einde van de illusie niet had zien aankomen --- in de plaats daarvan, kanaliseer ik mijn woede naar hem toe en beschuldig ik hem in mijn geest als 'de slechterik'.

En dan gebruik ik opzettelijk zo van die algemene stellingen over 'mannen', om te rechtvaardigen voor mezelf waarom het is dat ik kwaad wordt op hem in de plaats van in te zien dat ik eigenlijk kwaad ben op mezelf omdat ik mezelf heb voorgelogen. Omdat, 'mannen zijn slecht' en 'mannen zijn klootzakken', dus, daarom is het ok dat ik mijn woede richt naar 'mannen' in mijn geest.

Wat ik heb ingezien door het bewandelen van een proces van het corrigeren van mezelf in relatie tot mezelf en mijn leven en de wezens in mijn leven -- is dat ik, door mij kwaad te maken op 'mannen', mezelf heel verbitterd maak, omdat ik mezelf in wezen enkel aan het vullen ben met woede. Ik bedoel, dan maakt het niet uit of die woede al dan niet 'gerechtvaardigd' is, omdat, het punt blijft dat ik moet leven met wat ik in mezelf toelaat. Dus, als ik woede toesta te bestaan in mezelf, tegenover wie of wat dan ook, gerechtvaardigd of niet, dan is dat wat ik zal ervaren. Dan zal ik geen plezier meer beleven aan het leven en het feit dat ik besta en dan beroof ik mezelf van het leven zelf - hetgeen de reden is waarom ik in feite kwaad ben in de eerste plaats.

http://www.desteni.com

Dag 174: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-Correctie

Dit is een verderzetting van "Dag 173: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-Vergeving"


wanneer en als ik de gedachte aan 'het einde van de relatie', als het beeld van mezelf als 'alleen' en 'verlaten' en 'afgewezen', zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem -- en ik sta mezelf niet toe te reageren met backchat en angst in en als het Kameleon Personage

ik stel mezelf tot doel om eerst en vooral een relatie te creëren met mezelf, in en als zelf-aanvaarding, zelf-respect en zelf-vertrouwen om er zeker van te zijn dat ik mezelf niet zal compromitteren of onderdrukken wanneer ik een relatie creëer met een ander wezen - en om ervoor te zorgen dat ik stabiel blijf in en als mezelf zodat ik in een positie sta waarin ik mijn wereld kan sturen in en als relaties die ik creëer met mijn omgeving in en als en vanuit wat het beste is voor mezelf als het leven zelf

wanneer en als de backchat 'ik wil niet alleen zijn' opkomt in mezelf als reactie op de gedachte aan het 'eind van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren op deze backchat met angst omdat ik besef dat ik alleen ben in en als mezelf en dat ik verantwoordelijk ben voor mijn bestaan - en dat deze backchat afkomstig is uit de afscheiding die IK mezelf heb toegestaan te creëren in mezelf met 'mijn partner'

en hierin stel ik mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf door mezelf te vergeven voor de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - en op te staan in en als eenheid en gelijkheid met 'mijn partner' als mezelf --- en hierin te beseffen dat ik alleen besta in en als mezelf en dat elke afscheiding in en als gevoelens en emoties die ik ervaar 'tussen mezelf en mijn partner' mijn eigen creatie is in en als de geest

wanneer en als ik de backchat 'ik moet hem bij mij houden' als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met het verlangen om te participeren in en als verbeelding over de toekomst als het projecteren van mijn expressie in mijn geest en mij in te beelden hoe ik mij zal/zou gedragen in het bijzijn van hem om hem bij mij te kunnen houden door middel van manipulatie - omdat ik hierin besef en inzie dat ik enkel mezelf aan het manipuleren ben door de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf te projecteren op het beeld van 'hem' in mijn geest

hierin stel ik mij tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor deze verbeelding in mezelf -- en één en gelijk te staan met het beeld van 'mijn partner' en het beeld van 'mezelf' dat ik heb geprojecteerd in mijn geest

wanneer en als de backchat 'ik heb hem nodig' opkomt in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met de ervaring van verlangen om hem te manipuleren met mijn expressie door te participeren in en als verbeelding over hoe ik mijn expressie zou kunnen gebruiken om zijn gedachten/beoordelingen over mij te manipuleren -- omdat ik besef dat ik hierin enkel mezelf aan het manipuleren ben

hierin stel ik mij tot doel om op te staan in en als mezelf in en als zelf-zekerheid, zelf-aanvaarding in en als eenheid en gelijkheid met 'mijn partner' in het besef dat ik hem niet nodig heb om te bestaan - ik ben HIER in en als het moment als ademhaling

wanneer en als ik de backchat 'ik moet ervoor zorgen dat hij mij leuk blijft vinden' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem -- en ik sta mezelf niet toe te reageren met verlangen om in mijn verbeelding een alternatieve expressie te bedenken die in het teken staat van 'hoe hij mij beoordeeld' en manipulatie - omdat ik besef dat het verlangen dat hij 'mij leuk vindt' bestaat in mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet leuk te vinden, mezelf niet te aanvaarden en mezelf niet te respecteren

hierin stel ik mij tot doel om een relatie te creëren met mezelf waarin ik mezelf leer kennen, mezelf leer 'leuk' vinden en mezelf leer aanvaarden door verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan

wanneer en als ik de backchat 'ik moet zijn wie hij wil dat ik ben' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe mezelf te definieren in en als deze backchat door in verbeelding te gaan waarin ik mijn observaties en interpretaties van 'wie hij is' als 'wat hij goed/slecht en positief/negatief vindt' gebruik om een personage van mezelf te creëren dat daarbij past om hem te manipuleren om mij 'leuk' te vinden en bij mij te blijven - omdat ik inzie dat ik enkel mezelf aan het manipuleren ben door mezelf te onderdrukken

hierin stel ik mezelf tot doel om te stoppen met mijn macht weg te geven aan het verlangen naar een relatie en dus te stoppen met mezelf te onderdrukken om 'goed genoeg' te zijn voor 'mijn partner' -- maar om op te staan in en als mezelf in en als zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid

wanneer en als ik de backchat 'als ik mezelf ben dan zal hij mij afwijzen' zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte aan 'het einde van de relatie', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met angst - omdat ik besef dat 'afwijzing' niet slecht of negatief is

hierin stel ik mezelf tot doel om een relatie te creëren met 'andere mensen' in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben - in en als het besef dat 'afwijzing' een handige 'tool' is voor mij om te zien wie bij mij past en wie niet -- hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf niet te onderdrukken uit angst van afwijzing en om mezelf niet te definieren in en als angst van afwijzing --- maar om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn wereld/realiteit/leven/mezelf en het zelf-directieve principe te zijn van mijn wereld, door mezelf de kans te geven om mensen eerst te leren kennen, en mensen de kans te geven om mij te leren kennen door onvoorwaardelijk mezelf te zijn in en als elk moment van ademhaling en dus niet te bestaan in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst van afwijzing

wanneer en als ik verbeelding zie opkomen van herinneringen waarin ik samen was met mijn partner, dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te reageren met het beoordelen van mijn expressie om een energetische polariteit te genereren in mezelf van 'positief' en 'negatief' -- omdat ik besef dat dit beeld in mijn geest niet is wie ik werkelijk ben --- ik ben HIER in en als de fysieke realiteit als zelf-expressie in en als ademhaling

wanneer en als ik de verbeelding zie opkomen over 'de toekomst' waarin ik mij inbeeld hoe ik mij zal gedragen als ik nog ooit samen zal zijn met 'mijn partner', dan stop ik en ik adem, en ik sta mezelf niet toe te participeren in en als de energie van opwinding als het verlangen naar erkenning - omdat ik besef dat dit beeld in mijn geest van 'mijn expressie'/gedrag niet is wie ik werkelijk ben - Ik ben HIER in en als zelf-aanvaarding