Ik ben
tot de conclusie gekomen, wanneer ik kijk naar mijn reis naar leven die ik aan
het bewandelen ben, dat ik het tot op dit punt nog steeds niet aan het
bewandelen ben voor mezelf. Ik bedoel, in de voorbijgaande blogs was ik aan het
kijken naar het punt van waarom het is dat ik bijvoorbeeld weerstand heb om
dingen te doen die eigenlijk het beste zouden zijn voor mezelf, zoals blogs
schrijven en werken aan mijn persoonlijk proces en waarom ik dingen opgeef
terwijl ik evengoed kan doorzetten.
En wat ik
zag was dat er een gespletenheid bestaat in mezelf, in de zin van dat ik
vanbinnen in mezelf allerhande verborgen en geheime verlangens en gedachten heb
maar langs buiten probeer ik een bepaald individu/persoon te zijn --- die dan
in conflict staat met mijn interne realiteit en dan ontstaat er een ervaring
van weerstand en uiteindelijk een ervaring van 'pff, ik wil gewoon opgeven' of
'ik heb hier geen zin meer in' en dan geef ik dingen op die ik beter gewoon zou
doordoen, omdat, als ik erin zou doorzetten dan zou ik uiteindelijk iets
bereiken dat eigenlijk het beste is voor mezelf.
Dus, door
die conflict-situatie die zich afspeelt in mezelf, waarin mijn interne
realiteit in gevecht staat met mijn externe realiteit, doe ik uiteindelijk niet
wat eigenlijk het beste is voor mezelf -- ik verspil mijn tijd aan afleiding,
aan energie, aan allerlei fantasie en gedachten en verbeelding in mijn geest,
zonder eigenlijk te zien waar ik precies mee bezig ben. En, ik bedoel dat is
een groot probleem, omdat ik mijn leven aan het vergooien ben aan dingen die er
niet toe doen. Ik ben letterlijk de tijd aan het laten voorbijgaan zonder dat
ik eigenlijk echt beweeg in mijn leven --- omdat ik in dat intern conflict zit
tussen wie ik wil zijn en wie ik eigenlijk ben in mijn interne ervaring.
Dus,
wanneer ik dit punt verder onderzocht in mijn schrijven - waarin ik mijn pen de
vrije loop liet gaan en mijn ervaring ontrafelde om een beter inzicht te kunnen
hebben in hoe ik eigenlijk besta en wat er eigenlijk allemaal in mij omgaat en
wat het precies is dat aan de oorsprong ligt van dit intern gevecht en de
groeiende passiviteit en immobiliteit in relatie tot het 'op poten zetten van
mijn leven' --- daarin zag en realiseerde ik mij dat, doorheen het bewandelen
van mijn proces is mijn startpunt eigenlijk altijd omgekeerd geweest.
Ik heb
dit proces namelijk bewandeld vanuit het startpunt van het willen bewijzen van
mezelf aan andere mensen, zodat ik een soort van beloning kan krijgen, zonder
dat ik zelf goed begreep of mij ervan bewust was van wat ik eigenlijk precies
verwachtte. En, omdat ik mezelf uitdrukte vanuit dat startpunt, was eigenlijk
al wat ik deed heel 'moeilijk', vanuit het perspectief dat er steeds een angst
in mezelf bestond van 'wat als het niet goed is' en 'wat als mensen mij niet de
waardering zullen geven die ik verlang'. En die angst was een negatieve
ervaring in mezelf die ik ervaar als een 'weerstand' in relatie tot het doen
van die dingen die 'het bewandelen van proces' constitueren.
Maar, in
wezen is het proces voor mezelf - dat is het eigenlijke echte startpunt van wat
het bewandelen van proces werkelijk betekent en inhoud --- is dat ik het doe
voor mezelf, om mezelf te realiseren en te leren kennen en te manifesteren als
eenheid en gelijkheid als het leven zelf
--- althans, dat is wat het zou moeten zijn. Maar, ik heb dat startpunt van het
doen van dingen om waardering te krijgen van andere mensen zodanig in mezelf
geconditioneerd doorheen mijn leven, dat ik niet eens werkelijk kan bevatten
wat het wil zeggen of wat het inhoud om iets te doen louter voor mezelf. Omdat,
daarin bestaat geen 'waardering', in de vorm van een 'beloning', daarin bestaat
geen motivatie om een proces te bewandelen.
Dus,
vanuit dat perspectief - wat wil het dan eigenlijk zeggen om 'het proces te
bewandelen' zonder dat die motivatie er bestaat om een proces te bewandelen.
En, bewandel ik eigenlijk nog wel een 'proces' wanneer ik alleen ben met
mezelf, wanneer ik het doe voor mezelf. Hoe zou ik dat 'proces' dan
herdefinieren - omdat, het feit dat ik het woord 'proces' en de idee van het
'bewandelen van een proces' onmiddellijk in mijn geest link met het krijgen van
een beloning, en het doen van iets om mezelf te bewijzen aan andere mensen en
waardering te krijgen van andere mensen --- wil zeggen dat mijn definitie van
het woord 'proces' omgekeerd zit in mezelf --- en dat het dus nodig is voor
mezelf om mijn defintie van het woord 'proces' te corrigeren -- zodat ik kan
beginnen met het eigenlijk werkelijk daadwerkelijk bewandelen van mijn proces
vanuit het startpunt van mezelf.
Wordt
Vervolgd in Dag 483
