Dag 532: De Reis Van Ego tot Zelf-Gewaarzijn - De praktische Zelf-Verandering

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik in dit systeem/construct in mijn geest zit als het ego - waarin ik denk en geloof dat ik 'weet' hoe de realiteit in elkaar zit en dat ik deze wetenschap moet overdragen op andere mensen omdat ik in mijn kennis en informatie over 'de realiteit' superieur ben aan de kennis en informatie van andere mensen - waarin ik merk dat ik in en als mijn fysieke lichaam in een gespannen en rigide ervaring ga, als een fysiek teken dat ik niet relax ben in mezelf en dat ik dus niet gewoon 'mezelf' ben, maar dat ik in een staat in mijn geest ga, in en als een vorm van 'bezetenheid' waarin ik 'verbeten' ben in/aan een specifiek gedachtenpatroon en emotionele/gevoelens ervaring -- dan stop ik en ik adem -- en ik zie, besef en begrijp dat ik in een bezetenheid ben in mijn geest waarin ik mijn verbinding met mijn fysieke lichaam en de fysieke realiteit verlies door mezelf enkel te ervaren in en als energie verbonden met gedachten in mijn geest in en als het Ego

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf in en als het ego van de geest heb afgescheiden van, niet enkel mijn eigen lichaam als de fysieke realiteit van mezelf, maar ook het lichaam van de wereld om mij heen als de fysieke realiteit van mijn omgeving en wereld --- en dat ik al mijn vertrouwen en macht geplaatst heb in een alternatieve realiteit in en als mijn geest en gedachten als kennis en informatie 'over' de realiteit die ik heb geleerd en geaccumuleerd doorheen mijn leven hier op aarde dat ik wil gebruiken om energie op te wekken in mezelf als een gevoel van superioriteit en speciaalheid in en als mezelf

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb afgescheiden van kennis en informatie en dat ik al de kennis en informatie in mijn geest in wezen nutteloos gemaakt heb door kennis en informatie te gebruiken voor en te definieren in en als energie en het verlangen in mezelf om gevoelens en emoties te ervaren --- waarin ik de realiteit zie door een gekleurde bril van eigenbelang als persoonlijke ervaringen --- omdat ik nooit een stabiele relatie gevormd heb in mezelf met kennis en informatie als feitelijke FEITEN over de feitelijke realiteit die hier bestaat

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat ik eigenlijk enkel mezelf gezien heb als het middelpunt van de realiteit en ik heb nooit ingezien en overwogen dat de wereld die hier bestaat één en gelijk bestaat met mezelf - niet meer of minder dan mezelf

En dus ik stel mezelf tot doel om dit inzicht en begrip te ontwikkelen in en als mezelf als een constant en continu zelf-gewaarzijn - dat wie ik ben in en als mezelf één en gelijk is aan wat bestaat buiten mezelf als wat ik zie met mijn ogen en dat, als er kennis en informatie over de realiteit om mij heen energetische ervaringen opwekt in mezelf zoals gevoelens en emoties, dat die kennis en informatie dan niet te vertrouwen is en eerder een teken is dat ik mezelf heb afgescheiden van de fysieke realiteit van mezelf en mijn omgeving en de fysieke realiteit eerder enkel zie vanuit het startpunt van eigenbelang en persoonlijke grootheidswaanzin

Dag 526: Het Eerste Begin in het Proces van Zelf-Zuivering - De Vijand Zit Vanbinnen

 Dag 526: Het Eerste Begin in het Proces van Zelf-Zuivering 

De Vijand zit Vanbinnen

In het begin van mijn proces van zelf-verandering en zelf-zuivering had ik dus het gevoel en geloofde ik dat 'iedereen tegen mij is' omdat dat de reactie was die plaatsvond in mijn geest omdat ik mijn realiteit begon te bevragen - en omdat ik daarin de 'status quo' van al wat ik ooit voor 'waar' en 'echt' had aangenomen --- en omdat ik nooit inzicht heb verworven in hoe de geest eigenlijk functioneert en hoe er beschermings- en verdedigingsmechanismen bestaan in en als de geest die bijvoorbeeld opzettelijk negatieve ervaringen van weerstand en conflict zullen opwekken en genereren in mezelf vanaf het moment dat ik aan de structuur van de geest durf te ratelen - dit zodat ik ver weg zal blijven van het opbouwen van gewaarzijn in mezelf in relatie tot wie ik ben en hoe ik besta in en als de geest en het fysieke lichaam en zodat ik zal blijven bestaan als  een 'machine' zonder gewaarzijn in verband met 'Hoe' ik als 'machine' eigenlijk werkelijk besta.

Dit heb ik echter pas kunnen ontdekken en inzien na het bewandelen van mijn eigenlijke process van zelf-zuivering - waarin ik ben gaan beseffen dat heel veel van wat ik dacht en geloofde over mijn omgeving en de mensen daarin in feite mijn eigen creatie was in mijn geest en dat ik door middel van wat ik in mijn geest onbewust creëerde, mijn fysieke werkelijkheid en omgeving aanspoorde en stimuleerde om op een specifieke manier op mij te reageren.

Ik heb immers komen in te zien dat als je bestaat in en als de geest, dat je dan in een eigenaardige wereld bestaat waarin je niet werkelijk ziet wat er zich eigenlijk afspeelt in je fysieke omgeving en realiteit - wie de mensen in je leven en wereld werkelijk zijn -- want je kijkt door een bril die niet enkel gekleurd is door maar volledig opgemaakt is van je eigen interne ideëen, geloofsystemen, meningen, opinies en gedachten, gevoelens en emoties. Dus, dat wil zeggen dat wat je ziet in de mensen om je heen en waar je soms die mensen van beschuldigt, niet noodzakelijk werkelijk zo 'is', maar meer in feite afhankelijk is van je eigen perceptie en voorgeprogrammeerde interne verwachtingspatronen.

Zo was het dus ook in het begin van mijn process - is dat, het interne conflict dat geactiveerd werd in en als mijn geest, zijnde een beschermings- en verdedigingsmechanisme van de geest zelf als reactie op wat ik deed in en als mezelf , met name aanzetten in een proces van gewaarwording en zuivering in relatie tot hoe ik besta in en als de structuur van de geest - werd in mijn geest geprojecteerd in en op mijn externe omgeving, waardoor het leek alsof die omgeving op de één of andere manier plots in conflicts stond met mij.

Maar, wat ik nooit heb overwogen is hoe vreemd het eigenlijk is dat die omgeving altijd 'goed' en 'positief' geweest is in mijn ervaring doorheen mijn leven, en dat, gewoon omdat ik nu een specifieke levensbeslissing gemaakt heb, al de mensen in mijn wereld mijn vijanden zijn, en dus in één moment allemaal 'slecht' en 'negatief'  zijn in relatie tot mij…

Dag 407: Zijn we het Slachtoffer van het Gevecht dat we Zelf Creëren?

Dit is een verderzetting van "Dag 406: Het Interne Gevecht van het Imago vs de Realiteit"

Zelf-Correctie Dimensie

 Wanneer en als ik de ervaring van conflict zie opkomen in mezelf waarin ik weerstand biedt tegen specifieke gedachten en ervaringen van angst, onzekerheid, spanning en minderwaardigheid die opkomen wanneer ik rond mensen ben in een sociale context - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie van weerstand en angst in relatie tot de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, een deel is van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een positieve energetische ervaring in mijn geest, verbonden met een 'imago'/'ideaalbeeld' dat ik van mezelf heb gecreëerd in mijn geest --- waarin, de angst van de emotionele ervaringen die eigenlijk bestaan in mezelf, is in wezen de angst dat ik niet kan bestaan/overleven als dat ideaal/imago en de positieve energie in mijn geest - omdat dat beeld van mezelf in mijn geest gebaseerd is op het manipuleren van andere mensen in mijn omgeving door mezelf te presenteren op een specifieke 'aanvaardbare' manier, en dus als andere mensen zouden zien die ik werkelijk ben vanbinnen als al die emotionele ervaringen die in tegenstrijdigheid bestaan met het positieve beeld dat ik van mezelf wil projecteren, dan zou ik meer kunnen bestaan in en als die positieve ervaring waarin ik mezelf had gedefinieerd

ik zie en besef dat intern conflict in mezelf altijd een teken is dat ik niet eerlijk ben met mezelf over wie ik ben - en dat ik aan het vechten ben tegen een deel van mezelf --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld/idee in mijn geest dat niet is wie ik werkelijk ben HIER -- en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te reageren met de emotionele ervaring van zelf-medelijden op dat intern conflict, waarin ik zeg tegen mezelf van 'ocharme ik', 'ik ben het slachtoffer', dan keer ik mezelf in wezen de rug toe door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb gecreëerd in mezelf als de ervaring van weerstand en conflict, omdat ik mezelf had toegestaan mezelf af te scheiden van de negatieve emotionele ervaringen in mezelf

wanneer en als ik de emotionele ervaring van zelf-medelijden zie opkomen als een reactie op de ervaring van conflict in mezelf - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en realiseer mij dat deze ervaring van zelf-medelijden een teken is dat ik mezelf heb toegestaan te vechten tegen mezelf en daarin mezelf pijn te doen 

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf niet te laten meevoeren in de emotionele ervaring van zelf medelijden - maar deze ervaring eerder te gebruiken als een kans om even stil te staan bij wat ik mezelf heb toegestaan te doen in mezelf, om mezelf in de ogen te kijken, mezelf te vergeven van/voor het conflict/gevecht dat ik heb laten bestaan in mezelf tegen mezelf - en een manier te vinden om mezelf te aanvaarden en daarin dus het conflict/gevecht stop te zetten --- en om daarin op te staan als wie ik werkelijk ben in en als zelf-eerlijkheid, als het eerlijk zijn over wie ik ben vanbinnen en vanbuiten, in eenheid en gelijkheid - en te staan/bestaan als het levende voorbeeld van zelf-aanvaarding, in en als het besef dat wie ik ben vanbinnen bepaalt en stuurt hoe mijn wereld/realiteit bestaat buiten mezelf omdat, als ik niet eerlijk kan zijn tegenover mezelf over wie ik ben, kan ik ook niet eerlijk zijn tegen andere wezens over wie ik ben

ik stel mezelf tot doel om de voorgeprogrammeerde ervaring van  angst van overleving niet te laten bepalen wie ik ben in relatie tot mezelf en in relatie tot anderen als mezelf --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat deze angst om niet te overleven/bestaan enkel in mezelf kan bestaan wanneer en als ik niet volledig, absoluut HIER besta als wie ik ben, constant en stabiel, in en als de eeuwigheid van mezelf als het leven in en als mezelf 

en dus stel ik mezelf tot doel om de angst om niet te bestaan/overleven, die opkomt in mezelf als reactie op de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, te gebruiken voor mezelf als een indicator dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben en dus ook niet met andere mensen over wie ik werkelijk ben omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als een idee/beeld/imago in mijn geest als een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en voorouders

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het opstaan in deze wereld en realiteit als het levende bewijs dat het mogelijk is om als mens mezelf volledig te veranderen, van een zelf-oneerlijk wezen dat bestaat in en als eigenbelang en overlevings angst - tot een zelf-eerlijk en zelf-verantwoordelijk levend wezen dat bestaat en staat als absolute en onvoorwaardelijke zelf-eerlijkheid als een levende statement van wie ik ben als het leven zelf --- omdat ik besef, zie en begrijp dat, als ik besta in en als 'Overleving' van een beeld/idee in mijn geest, dan is het niet werkelijk 'ik' die 'overleeft', maar een systeem waar ik mijn macht/leven aan heb weggegeven

en dus stel ik mezelf tot doel om te onderzoeken en ontdekken wat het betekent om werkelijk te Overleven als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en dus het concept van 'overleving' één en gelijk te stellen met het Leven in en als mezelf - zodat ik in mijn 'overleving' mezelf niet moet compromitteren, veranderen, aanpassen of manipuleren in functie van die 'overleving'

en dus hierin zie, begrijp en besef ik dat echte 'overleving' HIER is/bestaat, ALS wie ik ben in elk moment van ademhaling - en dat wanneer ik angst ervaar voor/van 'mijn overleving', dat dat wil zeggen dat ik 'overleving' van mezelf heb afgescheiden en dus mezelf als overleving heb afgescheiden van mezelf en dat ik dus niet eens echt aan het leven/bestaan ben, en dus ook niet werkelijk kan 'overleven' als mezelf

Dag 202: Aanwezige en Actieve aandacht Versus Passieve Aandacht

Dit is een verderzetting van "Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik"
en "Dag 201: Wie of wat bepaalt en stuurt mijn aandacht?"


ik besef dat ik, door 'aandacht' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding van mezelf, aandacht heb toegestaan te bestaan als een mechanisme van controle - waarin ik mijn macht als levend wezen in deze wereld/realiteit heb weggegeven aan mijn omgeving -- omdat ik besef dat 'aandacht' gestuurd wordt door voorgeprogrammeerde kennis en informatie over goed/slecht, juist/fout en positief/negatief, in en als het programma van eigenbelang als persoonlijke overleving van de geest, en daarin gecreëerd is door mijn omgeving - en dat ik dus daarin mezelf heb toegestaan een organische robot te worden, door mezelf te hebben geïdentificeerd met door de gevoelens in mezelf als de sturende kracht van 'mijn aandacht'

ik stel mezelf tot doel om niet zomaar passief mijn ogen te laten sturen door energetische ervaringen in mezelf - maar om te kijken in en als en met gewaarzijn --- in het besef dat als ik kijk vanuit innerlijke ervaringen als gevoelens en emoties, ik enkel voorgeprogrammeerde kennis en informatie zie en dus niet de eigenlijke werkelijkheid als wat ze werkelijk is

ik stel mij tot doel om één en gelijk te staan met mijn 'aandacht', als het kijken naar de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen zonder oordeel, zonder voorgeprogrammeerde kennis en informatie -- in en als het besef dat al wat ik denk te weten over wat 'echt' en 'goed/slecht, juist/fout en positief/negatief is, niet werkelijk iets te maken heeft met de realiteit maar enkel een persoonlijk 'referentiekader' is dat werkt op basis van persoonlijke overleving en eigenbelang waarin ik de realiteit categoriseer om 'mijn eigen wereldje' op te bouwen --- en dus stel ik mezelf hierin tot doel om de werkelijkheid te zien als wat ze werkelijk is, door HIER te ZIJN als een levende statement, stabiel en constant, niet beïnvloedbaar door wat ik zie met mijn ogen

ik stel mezelf tot doel om aanwezig te zijn in en als het 'kijken' met mijn ogen naar de realiteit - en daarin wat ik zie te onderzoeken in eenheid en gelijkheid met mezelf, en mezelf dus niet te laten misleiden/leiden door voorgeprogrammeerde energetische reacties op wat ik zie met mijn ogen --- en daarin mijn macht terug te nemen en op te staan in deze wereld als een zelf-verantwoordelijk wezen

Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik

Wanneer ik een andere vrouw zie, dan kijk ik automatisch naar hoe haar lichaam vergelijkt met het mijne, volgens de 'parameters' van wat gezien wordt als 'vrouwelijk' en 'sexy' door de 'samenleving' in en als de media. Ik zie de vrouw, en bijgevolg mezelf als 'vrouw', dus als niet meer dan een beeld, waarvan de 'waarde' bepaald wordt op basis van hoe 'aantrekkelijk' dat beeld geacht wordt door mannen.

Dit proces van mezelf vergelijken met andere vrouwen/meisjes, begon al in de lagere school, wanneer er koppeltjes begonnen te vormen tussen de jongens en de meisjes, en het duidelijk werd wie het 'mooiste meisje' was -- wie dus het meeste aandacht kreeg van de jongens -- en wie de volgenden waren in de 'pikorde', op basis van de hoeveelheid aandacht elk meisje toebedeeld kreeg van/door de jongens. De jongens hingen letterlijk rond haar op de speelplaats, ze achtervolgden haar tijdens spelletjes, ze praatten met haar, ze maakten grapjes om haar te doen lachen. En ik dacht maar 'ik wou dat ik haar was', 'ik wou dat ik ook zoveel aandacht kreeg, dan kon ik mij speciaal voelen -- zoals de prinses in de films'. Ik voelde mij jaloers op haar, en ik voelde me klein en onbeduidend.

Ik zag haar als een lichtgevend beeld, een 'engel', want zij kreeg al de aandacht van haast al de jongens -- dus er 'moest' wel iets 'speciaals' zijn aan haar. Mijn aandacht ging ook uit naar haar, omdat de aandacht van alle anderen naar haar uitging - fascinerend hoe dat in z'n werk gaat --- en bijgevolg voelde ik mij aan de kant geschoven, 'niet goed genoeg', 'minderwaardig', omdat ik al mijn 'aandacht' als het ware 'weggaf' aan een ander, in en als de ervaring van 'jaloezie'. Ik liet me verleiden en 'mis-leiden' door 'de anderen', door 'de meute', de 'grote hoop', door mezelf te laten leiden door hun reacties/acties en daar automatisch in mee te gaan, zonder vragen te stellen, zonder enig inzicht te hebben in wat het precies is waar ik mij in laat meevoeren en hoe dat hele proces in z'n werk gaat en wie ik ben daarin -- of hoe ik op dat moment een persoonlijkheid in mezelf aan het creëren/voeden was in en als de energetische ervaringen/reacties waarin ik mezelf toestond te participeren, die ik voor de rest van mijn leven zou aanvaarden/ervaren als 'wie ik ben'.

Eén enkele ervaring van minderwaardigheid, van 'niet goed genoeg' te zijn in vergelijking met andere meisjes op de speelplaats, die mijn hele levens-ervaring zou bepalen en vormgeven, als het beeld dat ik heb van mezelf als mijn 'plaats/bestaan in de samenleving' -- omdat ik nooit vragen stelde. Ik vroeg me niet af waarom ik mezelf zo plots ben gaan beginnen vergelijken met de andere meisjes, of waarom en hoe het is dat ik plots zoveel waarde begon te hechten aan wat jongens al dan niet dachten over mij --- het gebeurde gewoon, die ervaringen/gevoelens/gedachten kwamen gewoon in mij op en ik volgde ze, in en als het geloof dat het 'is wie ik ben' ---- omdat ik me nooit vragen stelde...

Waardoor ik uiteraard ook nooit enig inzicht heb verworven in hoe dat hele spel van relaties en competitie tussen vrouwen onderling op basis van het uiterlijk, een voorbepaald, voorgevormd, voorontworpen programma is --- waarin zoiets als 'gelijke kansen' in wezen niet echt bestaat -- niet iedereen kan de 'winnaar' zijn. Het 'spel' is zodanig ontworpen, dat er maar één de winnaar kan zijn, er kan maar één de 'beste' zijn, volgens de voorbepaalde en algemeen aanvaardde parameters/waarden.

Een interessante vraag om naar te kijken hier is dan - wat zijn die 'parameters' waar wij ons in en als de menselijke samenleving, min of meer allemaal mee identificeren en hebben aanvaard als 'de spelregels' in de 'human race'? Ik bedoel, je groeit op en je ontwikkelt een bepaalde 'persoonlijkheid', je hebt bepaalde vrienden en een bepaalde 'sociale kring' en 'sociaal leven', waarin je uiteindelijk het gevoel creëert dat je 'speciaal' en 'uniek' bent in deze wereld, omwille van jouw specifieke, speciale en unieke levensstijl en omgeving, vaardigheden, talenten en ervaringen --- maar wat fascinerend is, is dat het duidelijk is dat er desondanks een 'basis-waarde'/'basis-parameter' bestaat, die aan de basis ligt van hoe wij onszelf in en als de werkelijkheid zien en ervaren en afmeten, hetgeen geobserveerd kan worden in hoe dat ene meisje op de speelplaats al de aandacht krijgt van al de jongens -- waarin er maar één parameter geldt, waarin iedereen over dezelfde kam geschoren wordt. Het spel/concept van 'overleving van de sterksten', kan het best gezien worden in hoe kinderen met elkaar omgaan op school, waar ze allemaal op één hoop gegooid worden.

Is het niet fascinerend hoe kinderen, in de plaats van samen te werken en van elkaar te leren en elkaar te ondersteunen, eerder zullen gaan competeren, uitsluiten, uitbuiten, vechten en onderlinge rangordes gaan creëren?

Dus, wat is die ene parameter die de 'samenleving'/'speelplaats' onderverdeelt in de 'winnaars' en 'verliezers' en waar komt die vandaan? En hoe en waarom is het dat wij die allen collectief blindelings hebben aanvaard als 'echt'/'de realiteit'?


Wordt vervolgd in Dag 201