Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben?
Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego
Naar
aanleiding van de voorgaande blog waarin ik een dimensie in en van hoe het
patroon van emotionele Zelf-Sabotage door middel van het creëren van
toekomstprojecties bestaat had vermeld - namelijk dat het 'falen' vervat zit in
het 'success' dat ik in mijn geest projecteer in en als toekomstprojecties ---
zal ik daar in deze blog verder op ingaan in en als mijn Schrijven zodat ik
deze specifieke dimensie kan begrijpen
'Begrijpen'
in de zin van dat het doel van het gereedschap van Schrijven naar Vrijheid in
Zelf-Eerlijkheid is dat ik voor mezelf onderzoek en kijk naar hoe het precies
is dat het falen vervat zit in het success in en als toekomstprojecties, zodat
ik vanaf het punt van begrijpen over kan gaan naar het punt van correctie en
verandering.
Wat ik
dus in de voorgaande blog had ingezien, beseft en gerealiseerd, is dat ik mij
soms bezighoudt in mijn geest met het
fantaseren over hoe ik bijvoorbeeld rijk zal zijn in de toekomst, of een knappe
partner zal hebben en dat mijn leven één of ander superieur ideaalbeeld zal
vervullen en ik beeld mij in dat andere mensen mij in te toekomst tegenkomen en
zien dat ik veranderd ben in mijn leven in positieve zin en dat zij zich
minderwaardig voelen tegenover mij en tegenover hoe mijn leven eruit ziet ---
waarop ik dan in mezelf reageer met veel positieve energie en gevoelens van
opwinding bij de gedachte dat ik een successvol leven zal leiden en specifiek
dat andere mensen veel respect en aanzien en erkenning zullen hebben voor dat
success.
En,
terwijl ik die projectie maak in mijn geest van 'success', 'aanzien',
'erkenning' en 'respect', verbonden met positieve energie, ben ik eigenlijk
bezig met het stellen van onrealistische doelen en verwachtingen voor mezelf -
omdat ik mezelf aan het definieren en identificeren ben met die
toekomstprojecties. Dus, ik bedoel, ik geloof in mezelf dat hoe ik mezelf
afschilder en afbeeld in en als die verbeelding en fantasie in mijn geest in
relatie tot 'de toekomst', dat dat is 'wie ik ben' omdat ik erop reageer met
gevoelens alsof het 'echt' is en alsof het echt aan het gebeuren is in en als
mijn fysieke werkelijkheid. Maar tegelijkertijd is het niet aan het gebeuren in
mijn fysieke werkelijkheid, het heeft zelfs niet eens echt iets te maken met
wie ik ben en wat ik doe en wat mijn eigenlijke situatie is in en als mijn
huidige fysieke realiteit en bestaan. Dus, wat ik daarin bezig ben is dat ik
een onrealistisch beeld en idee aan het vormen ben van mezelf in en als mijn
geest. Ik ben als het ware een soort van ideaalbeeld aan het vormen als wie ik
denk en geloof dat ik ben in mijn verbeelding en fantasie en ik doe mezelf
geloven en ik overtuig mezelf ervan dat dat is wie ik werkelijk ben door middel
van de gevoels-relatie en -verbinding die ik ermee gesmeed heb in mezelf.
Wat
hierin uiteraard uiteindelijk zal gebeuren - omwille van het simpele feit dat
wie ik nu denk en geloof dat ik ben als die ideaal- en fantasie-beelden niet
echt is en onrealistisch is in de zin van dat het letterlijk maar beelden zijn,
als een soort van cartoon, en dus niets te maken hebben met de fysieke
werkelijkheid hetgeen niet zomaar een beeld is - is dat ik dit noodgedwongen
zal moeten inzien -- in de zin van dat ik op een bepaald punt op het fysieke
feit zal botsen dat ik niet dat beeld ben en dat ik niet die opgehemelde
fantasie-cartoon ben die ik van mezelf gemaakt had in mijn geest en waar ik
mezelf mee geidentificeerd had. En op dat punt zal de energie die ik had
opgebouwd en gegenereerd in mezelf, de positieve energie van opwinding, 'crashen'
en 'vallen' -- en daarin dus zal ik dan het gevoel hebben dat ik 'gefaald' heb
of dat ik een 'misslukkeling' ben en dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik maar
niet lijk te kunnen voldoen aan of opleven naar die beelden en ideëen in mijn
geest waarvan ik de idee gevomd heb in mijn gedachten dat het 'is wie ik ben'
of dat het zou moeten zijn wie ik ben, in relatie tot dat positieve gevoel in
mezelf dat ik ermee verbonden heb en waar ik mezelf mee geïdentificeerd heb.
Met andere woorden, ik geloof dat ik dat positieve gevoel, en dus ook de
verbeelding/idee/fantasie die ermee verbonden is in mijn geest, moet ervaren om
'mezelf' te kunnen zijn.
En
wanneer ik geconfronteerd wordt met het feit dat ik in en als mijn fysieke
bestaan niet dat beeld ben - dan ga ik geloven dat ik in mijn leven één of
andere 'faling' of 'mislukkeling' ben. In de plaats van dat ik inzie dat die
beelden en ideëen in mijn geest verbonden met die positieve energie die
zogezegd 'mezelf' is, onrealistisch en simpelweg niet echt zijn of kunnen zijn
en dat aan de grondslag van die fantasie-beelden in mijn geest en mijn
verlangen om dat positieve gevoel te ervaren dat ik ermee verbonden heb, is het
ego van de geest als mijn persoonlijke verlangens om mij superieur te voelen.
Omdat, als ik in en als die fantasie-beelden kijk in mijn geest, en ik kijk
naar wat het eigenlijk is dat erin gerepresenteerd wordt, dan zie ik dat de kern
van waarom het is dat ik mij zo 'positief' en 'opgewonden' voel in relatie tot
die beelden, is dat het een projectie is van krijgen van erkenning, aanzien en
respect van andere mensen waarin ik mij 'beter' kan voelen over mezelf. Maar
dit verlangen om mij beter te willen voelen over mezelf door mij bijvoorbeeld
allerlei toekomstillusies te gaan vormen in mijn geest wijst aan dat ik mij dus
eigenlijk minder voel binnenin mezelf en dat ik dan dus de verantwoordelijkheid
heb om te onderzoeken waarom en hoe dat is en om - in de plaats van mezelf voor
de gek te houden - een oplossing te vinden zodat ik niet meer besta in en als
die polariteit van superioriteit en inferioriteit maar zodat ik besta als een
stabiel individu.
Wordt
Vervolgd in Dag 557
