Dag 700: Het Nut en Doel van de Reis naar Leven

Vandaag schrijf ik mijn 700ste reis naar leven blog. Alweer 100 dagen voorbij en tijd om een reflectie te doen op het nut, het doel en het voordeel van het schrijven van deze 'reis naar leven'. Voor mij persoonlijk is het feit dat ik nog steeds verzet en dat ik nog niet heb 'opgegeven' op zich al een success en een bewijs dat ik mezelf op een substantiele wijze heb kunnen veranderen in mijn oude patronen. Een hardnekkig patroon dat ik, en zeer waarschijnlijk veel andere mensen zoals ik, doorheen mijn leven steeds heb ervaren en geleeft, is het patroon van opgeven.

Met het bewandelen van de reis naar leven is er echter een fascinerend iets dat ontwikkelt.  De reis naar leven is zowel een project dat je onderneemt voor jezelf, omdat je dagelijks schrijft over hoe je je persoonlijke proces van zelf-verandering bewandelt, en tegelijkertijd is het een bewijs dat aan de wereld laat zien hoe jij dat proces bewandelt. En deze tweeledige functie is wat de reis naar leven iets substantieel maakt. Subtantieel in de zin van dat iedereen kan zien dat het 'echt' is, dat dit is wat jij met en in je leven doet en hebt gedaan. En daardoor ook staat het als bewijs dat het iets is dat jij nooit hebt opgegeven, dat het een uitdrukking is van wie jij bent.

De reis naar leven, en vooral het blijven doorzetten in de reis naar leven is jouw afdruk in de wereld, jouw eigen statement die jij leeft waarin je jouw individualiteit en het feit dat jij bestaat als individu ontwikkelt, vormgeeft en creëert. De reis naar leven is specifiek op een publieke manier opgesteld, als een publieke blog, om jezelf ervan te kunnen verzekeren dat de verandering waar jij verslag van geeft en de stelling die jij leeft via het bloggen, echt is in de zin van dat het niet gebeurt in je gedachten in de vorm van ideëen, gevoelens, ervaringen of intenties, maar dat het gebeurt in de fysieke realiteit waarin 'jij' bestaat als mens en als individu in de echte, tastbare wereld.

Het is zeer bekrachtigend wanneer je jezelf iets ziet creëren in de fysieke werkelijkheid en wanneer je ziet dat je niet opgeeft. Wanneer je blijft doorzetten in iets, wat het ook is, dan wordt het als het ware een levende statement van wie jij bent. Een statement die door niets of niemand weerlegd kan worden. Je kan misschien commentaar, kritiek of negative feedback krijgen van anderen, maar je blijft verderzetten omdat jij jezelf tot doel gesteld hebt dat jij aan jezelf zal bewijzen dat je door kan zetten in iets, hoe schijnbaar klein dat ook mag zijn.

Dit heeft mij specifiek een zekere kracht en vertrouwen gegeven in mezelf, het feit dat ik deze reis naar leven heb kunnen bewandelen als een levend bewijs dat ik ondanks alles mijn proces van zelf-verandering nooit heb opgegeven. En daarom is het iets dat ik aanraad voor eenieder om dezelfde kracht te kunnen ontwikkelen en realiseren in jezelf. Met name de kracht om op te staan in deze wereld als een individu, als iemand met een stem. Iemand die geen angst heeft om zichzelf uit te drukken en te delen met de wereld. Al wat je nodig hebt is een computer, een blogspot en je woorden.

Neem een kijkje op de Reis naar Leven Facebook pagina om voorbeelden te zien van anderen die hun reis aan het bewandelen zijn.

Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit

Als verderzetting op de voorgaande blogs waarin ik ben beginnen schrijven over de ervaring van stress in verband met het beginnen aan iets nieuws, deel ik in deze blog een ervaring die ik gisteren doormaakte wanneer ik de hele dag gespendeerd had met het hard en gemotiveerd werken aan mijn project. En na een hele dag ploeteren had ik naar de avond toe nog steeds niet het product gecreëerd dat ik van zinnens was te creëren.

Op dit punt begon ik te reageren met frustratie elke keer ik mezelf haast dezelfde fout zag maken en het ging zelfs zover dat ik uiteindelijk wilde beginnen wenen en aan het denken was aan opgeven. Hier besefte ik onmiddellijk dat deze ervaringen een gevolg waren van het feit dat ik de hele dag mijn project aan het uitvoeren was vanuit het startpunt van stress en mezelf opjagen en gedachten in mijn geest van 'ik moet dat hier zo snel mogelijk gedaan krijgen'  en 'ik wil zoveel mogelijk gedaan krijgen vandaag', met mijn oog al op het eindproduct dat ik in mijn handen wilde hebben.

En ik was niet van plan om deze energetische achtbaan nog verder te laten gaan en mij bijvoorbeeld zover te drijven dat ik uiteindelijk ook daadwerkelijk zou opgeven. Dus begon ik zelf-vergeving te spreken om mijn emotionele energetische ervaringen te stabiliseren en mezelf een inzicht te geven in mijn eigen geest en wat het eigenlijk is dat ik de hele dag aan het doen was in mijn geest dat ik uiteindelijk deze energie in mezelf gecreëerd heb waar ik mij zo overspoeld door voel dat ik bijna begin te huilen als een soort van aanvaarden van mezelf als het slachtoffer van de energie.

En deze energetische overweldigende ervaring heb ik al eerder meegemaakt, en het heeft me vaak in tranen doen uitbarsten. Maar het is na een bewandelen van mijn proces waarin ik mezelf in relatie tot die ervaring en de gedachten die ermee gepaard gaan een heel deel heb gestabiliseerd, dat ik nu eigenlijk inzag dat die daad van het willen huilen een soort van statement is die ik maak voor en als mezelf in dat moment waarin ik in feite zeg dat ik geloof dat wat ik vanbinnen in mezelf aan het voelen 'echt' is, en macht heeft over mij en dat ik 'ocharme' het slachtoffer ervan ben.

In de volgende blog deel ik de zelf vergeving die ik dan gebruikte om mezelf uit die ervaring te halen en mezelf niet in die slachtofferrol te laten zitten.

Dag 686: Waarom Jaag je jezelf Op om Sneller te gaan dan Fysiek Mogelijk is?

Herken je dat gevoel van stress en gejaagdheid wanneer je aan het werken bent aan een project, en je het gevoel hebt dat er zoveel te doen is maar je veel te weinig doet in de tijd die je hebt ook al werk je de hele tijd en doe je wat je kan om het zo snel mogelijk vooruit te doen gaan?

In de voorgaande blogs heb ik de cyclus omschreven die zich kan afspelen in relatie tot het beginnen aan een project en al snel het gevoel krijgen dat 'niets lukt' en dat je wil opgeven, en ik heb daarbij ook gedeeld hoe je jezelf kan ondersteunen om die cyclus te doorbreken en overstijgen zodat je je eigen geest jouw potentieel niet laat saboteren.

En in deze blog open ik een nieuwe/andere ervaring die kan ontstaan wanneer je dan bezig bent met het uitwerken van en het vormgeven aan een bepaald project en je bent gemotiveerd en je weet dat je het kan. Deze ervaring is iets wat ik zelf heb ondervonden nadat ik mezelf heb toegepast in het doorzetten en het doorbreken van de cyclus van opgeven.

Ik merkte dat ik mij opgejaagd en gehaast begon te ervaren en gedragen in relatie tot het project waaraan ik aan het werken was en dat ik stress aan het produceren was in mezelf. En toen ik via schrijven onderzocht wat die stress was en wat er dus in mijn geest aan het gebeuren was, ondervondt ik dat ik mezelf aan het opjagen was door allerlei beelden naar mijn hoofd te slingeren in verband met wat ik allemaal gedaan moet krijgen.

Ik dacht de hele tijd aan al de dingen die ik nog moest doen om dit project te kunnen afronden en daarin was ik mezelf stress aan het aanjagen, omdat ik in feite van mezelf verwachtte dat ik al die dingen onmiddellijk gedaan zou krijgen, ook al is dat fysiek gewoon onmogelijk.

Mijn geest was geen rekening aan het houden met de fysieke realiteit die zich maar stap voor stap en adem voor adem kan ontvouwen, en was eerder bezig met constant te zeggen van 'komaan, kijk naar al de dingen die je nog moet doen!', en was me zelfs bijna een schuldgevoel aan het aanpraten over mijn onvermogen om alles onmiddellijk gedaan te krijgen.

Deze ervaring is problematisch, omdat ik mij uiteindelijk gestresseerd voel en niet enkel dat, maar ik ben soms meer bezig met het denken aan al de dingen die ik gedaan moet krijgen dan dat ik mij concentreer op waar ik praktisch gezien mee bezig ben in het moment zelf. Die stress is dus niet enkel onaangenaam maar ook afleidend en zelf-saboterend.

In de volgende blog bekijk ik hoe het is dat de geest zo'n ervaring creëert, hoe het functioneert en wat er eigenlijk werkelijk gebeurt in die ervaring van opgejaagdheid en stress.

Dag 684: Het Veranderen van Opgeven naar Doorzetten in Bewustzijn en Praktisch Leven

Deze blog is ter conclusie van de voorgaande blogs waarin we het proces doorlopen en besproken hebben van hoe het is dat je soms vol enthousiasme aan iets nieuws kan beginnen om je dan na een poosje helemaal gedemotiveerd te voelen en zelfs op te geven.

Het is dus nu een kwestie om dat bewustzijn te ontwikkelen in verband met de momenten wanneer je aan iets begint en je ziet dat je je opgewonden en enthousiast voelt, om dan even te stoppen in jezelf en te kijken naar wat er eigenlijk aan het gebeuren is in je geest.

En je stelt jezelf dan de vraag: 'is dit enthousiasme dat ik ervaar gebaseerd op gedachten en projecties en verbeelding in mijn geest?', omdat je nu weet dat wanneer je aan iets begint en je daarbij al gedachten en projecties in je geest vormt in verband met hoe het zal verlopen en hoe je het zal afwerken dat dat uiteindelijk kan leiden tot de tegenovergestelde gedachten in je geest.

Je bent je nu bewust van hoe die polariteit werkt in je geest waarin je van een positieve energie en positief geladen gedachten naar negatieve gedachten en ervaringen kan overschakelen in relatie tot eenzelfde project/taak. Dus is het nu een kwestie van je bewust worden wanneer die positieve gedachten en energieën in je geest naar boven komen.

Het zal aanvankelijk misschien niet zo evident zijn om dat soort bewustzijn en gewaarzijn te kweken in relatie tot je eigen gedachten, maar uiteindelijk zal je beginnen zien hoe dit patroon in actie schiet vanaf het moment je aan iets nieuws begint. Je geest wilt meteen toekomstprojecties vormen en ideëen en ideaalbeelden vormen in je geest om datgene waar je aan wilt beginnen of waar je al mee bezig bent te kunnen 'vastpinnen' als het ware, om te kunnen weten waar je je mag aan verwachten en wat er op je te wachten staat en hoe het zal zijn en verlopen in de toekomst.

Dus nu is het aan jou om in die momenten waarin je je daarvan bewust wordt jezelf te stabiliseren en te kalmeren als het ware zodat je ervoor zorgt dat je met beide voeten stevig op de grond staat, in het besef dat wat er in je geest naar boven komt aan projecties, ideëen, ideaalbeelden en verbeelding, geen weergave is van de eigenlijke realiteit. De eigenlijke realiteit die kom je pas te weten en leer je pas kennen wanneer je stap voor stap een project of taak bewandelt zonder vooroordelen, zonder ideëen en zonder verwachtingen - maar in de fysieke werkelijkheid die zich in elk moment afspeelt en waarin zich zoveel meer afspeelt dan wat er in je geest bestaat.

Dus, stel jezelf open voor kansen, mogelijkheden en potentieel dat zich in elk moment openbaart door je bewustzijn en gewaarzijn van je geest en gedachten naar de fysieke werkelijkheid te verschuiven - zodat je jezelf niet gaat tegenhouden in het bereiken van success en resultaat wanneer je begint aan een nieuw project.

Dag 679: Hoe kunnen we de Positieve Gedachten Ontcijferen die Schuilen achter Negatieve Gedachten?

Om verder te zetten op Dag 678: Waarom is het nodig het Positieve te onderzoeken om het Negatieve te Veranderen?

Als we dus de negatief geladen en zelf-saboterende gedachten  en emoties bekijken die ons soms doen opgeven in het uitvoeren van een nieuw project, dan krijgen ook de sleutel in het ontcijferen welke positieve gedachten de revue gepasseerd zijn in het aanvangen van dit project, omdat de negatieve kant enkel een consequentie en gevolg is van de positieve kant van dit muntstuk.

We kunnen bijvoorbeeld bemerken dat onze negatief getinte gedachten gingen van 'ik zal dit nooit kunnen', 'wie houdt ik voor de gek', 'ik ben zoveel minder dan andere mensen', 'ik heb hier de vaardigheden niet voor', etcetera. En de ervaring die we binnenin onszelf voelen is er één van verslagenheid, gedemotiveerd zijn, inferioriteit en minderwaardigheid.

Dan nemen we deze gedachten en deze ervaringen en we kijken nu naar welke positieve gedachten en ervaringen er aan de andere kant van de weegschaal kunnen liggen. We kijken met andere woorden naar wat het tegenovergestelde zou zijn van die negatieve gedachten en ervaringen.

En wat we dan bijvoorbeeld kunnen opmerken is dat we inderdaad bij de aanvang van het project onszelf hebben bezig gehouden in onze geest (al dan niet op bewust niveau) met gedachten waarin we onszelf al inbeeldden dat we het project al helemaal hadden afgewerkt, of dat we al complimenten aan het krijgen waren van andere mensen en dat we al konden laten zien wat we gecreëerd hebben alvorens we er nog maar aan begonnen waren.

En verbonden met die gedachten voelden we ons goed over onszelf, we hadden het gevoel alsof we iets belangrijk gedaan of bereikt hebben. We ervoeren als het waren een vals gevoel van beloning gebaseerd op verbeelding en projecties in onze geest.

In de volgende blog zullen we zien hoe het is dat dit valse gevoel van beloning uiteindelijk kan leiden tot een schommelbeweging naar de tegenovergestelde ervaring en tot een uiteindelijk opgeven van het project.