Dag 748: Het Verschil tussen Denkbeeldige en Wezenlijke zelf-zekerheid

Deze blog is een verderzetting op Dag 748: De dingen die je Herbergt in de Herberg van je eigen Geest.

Hoe is het dan dat je een polariteit in je geest creëert wanneer je interne conversaties houdt? Nemen we het voorbeeld van interne conversaties houden over een persoon waarin de interne conversaties als doel hebben om je de ervaring van steun, bevestiging en bekrachtiging te geven in je mening over die persoon. In deze situatie zou je je door middel van die interne conversaties verstevigd en ondersteund voelen in hoe je jezelf ervaart  of wat je denkt over de persoon in kwestie.

Je zou je meer zelf-zeker voelen en de interne conversaties zouden zelfs als doel hebben om je die ervaring van zelf-zekerheid te geven in hoe jij je voelt. En dit is net omdat we enkel de noodzaak voelen om in interne conversaties te gaan over een ander persoon als en wanneer we ons op de één of andere manier onzeker, aangevallen of in het nauw gedreven voelen door die persoon. Het is alsof we versterkingstroepen oproepen in onze eigen geest - versterkinstroepen in de vorm van onzichtbare personen in onze verbeelding die ons versterking bijzetten door ons te zeggen dat we gelijk hebben om die persoon in een negatief daglicht te zien en dat we groot gelijk hebben om die persoon bijvoorbeeld te willen vermijden.

Ondanks dat we ons dan versterkt en verzekerd voelen in onze opzet en houding tegenover de persoon in kwestie, voelden we ons aanvankelijk dus enorm onzeker en zelfs angstig. Maar in de plaats van die onzekerheid en angst te leren begrijpen en te onderzoeken zodat we tot de bodem zouden geraken van waarom we zo reageerden op die persoon, gaan we eerder versterking zoeken in onze verbeeling zodat we tenminste onszelf het gevoel kunnen geven dat we sterk in onze schoenen staan, ook al is dat gevoel volledig gebaseerd op een zelf-gecreëerde illusie.

Dit is dan het punt dat ik wil maken in deze blog, namelijk dat een eerste aanvankelijke neiging wanneer je je om de één of andere reden aangevallen voelt of onzeker voelt tegenover een persoon kan zijn om interne conversaties te houden in je geest om een gevoel van zelf-zekerheid te creëren en de onzekerheid die je eigenlijk aanvankelijk voelde te onderdrukken. Maar uiteindelijk maak je je daarin eigenlijk meer machteloos omdat je niet onderzoekt en ook niet begrijpt waarom je zo reageerde op die persoon in de eerste plaats. Door dat niet te onderzoeken sta je het in wezen toe te bestaan in jezelf, enkel op een onderdrukte manier.

Het is pas wanneer je jezelf begrijpt en ziet waarom en hoe je reageerde op iemand op een specifieke manier, dat je tot een punt van comfort en rust kan komen in jezelf omdat je dan ook meteen kan zien hoe je die reactie kan oplossen of kan aanpakken op een manier die geen conflict zou creëren.

Zo gaat het immers vaak, dat hoe je je voelt in je geest in tegenstrijdigheid staat van wie je werkelijk bent vanbinnen. Je kan bijvoorbeeld een gevoel van zelf-zekerheid opwekken en creëren door middel van de conversaties die je met jezelf houdt in je geest en verbeelding, terwijl de werkelijkheid is dat je eigenlijk aan het reageren bent op je eigen onzekerheid.

Echte zelf-zekerheid kan pas bestaan wanneer je jezelf leert kennen en dus die aanvankelijke impulsen van je geest, om bijvoorbeeld in interne conversaties te gaan over iets of iemand, eerder niet volgt. Hoe kan je immers zeker zijn van wie je bent wanneer er een ervaring en een deel is van jezelf dat in onderdrukking bestaat in jezelf?

Dag 539: Hoe een Blind Vertrouwen in de Wetenschap de Wetenschapper in Onszelf heeft Onderdrukt

Dag 539: Hoe een Blind Vertrouwen in de Wetenschap de Wetenschapper in Onszelf heeft Onderdrukt

Hoeveel van wat we denken te 'Weten' over onze Werkelijkheid is Eigenlijk 'Echt'? 

De zelf-Eerlijkheid Series

Ik ben nu al een tijdje aan het kijken naar en aan het onderzoeken hoe en waarom er een mechanisme bestaat in en als de menselijke geest die de illusie creëert dat wij, mensen, 'alles' weten, dat we niets meer moeten bijleren - hetgeen resulteert in het constant gewoon vertellen en verklaren en delen van onze meningen en opinies, en in wezen het constant herkauwen van steeds dezelfde kennis en informatie omdat - als we kijken in zelf-eerlijkheid naar onszelf en onze samenleving, dan kunnen we misschien zien dat er niemand is die eigenlijk werkelijk aan Zelf-Onderzoek doet.

Ik bedoel, we hebben immers onze wetenschappers die dat zogezegd voor ons doen, het onderzoek naar onze geschiedenis, en biologie, en anatomie, en fysiologie en filosofie en god-weet-wat-nog -- terwijl het grootste deel van ons mensen gewoon  bestaat in en als een onzichtbare bubbel waarin we ons aan onze gewoonten en levensstijl en routines houden alsof dat is wat het leven opmaakt -- alsof hoe wij persoonlijk leven en bestaan en functioneren in relatie tot onze dagelijkse realiteit, het absolute antwoord is op de vraag 'wat is Leven?' en 'Wat is Het Leven?' -- omdat we er op een bepaald punt precies zomaar zijn vanuit gegaan dat, omdat we dingen hebben zoals wetenschappers, en leerkrachten en ouders en allerhande autoriteitsfiguren en -structuren, dat wij daarom zelf die moeite niet moeten doen om onszelf en onze wereld en realiteit en bestaan te onderzoeken. En dat, omdat we dingen lezen over wat al die wetenschappers zogezegd ontdekt hebben over de realiteit, als kennis en informatie over 'onze wereld' waar we ons in bevinden die  we dan opslagen in onze geest en transformeren tot 'onze mening' en 'ons gedacht', denken en geloven we om de één of andere reden dat wij nu een helder inzicht hebben in hoe alles bestaat. Terwijl, als we eerlijk zouden zijn met onszelf dan zouden we inzien en beseffen dat we zelf eigenlijk nooit werkelijk iets ontdekt of gezien of gerealiseerd hebben - we hebben het enkel gehoord en gelezen van een ander en gekopieerd in onze geest.

Waarom is het dus dat we zelf niet die wetenschappers zijn? Waarom en hoe is het dat we niet eens nieuwsgierig of benieuwd lijken te zijn naar wat we zelf zouden kunnen ontdekken als we het proces zouden ondernemen van het onderzoeken van hoe onze realiteit werkelijk bestaat --- en dat wil niet enkel zeggen, de realiteit buiten onszelf als de fysieke wereld, maar ook en in wezen vooral de realiteit binnenin onszelf. Dit is immers waar het is dat zelfs onze zogezegde voorname 'wetenschappers' in onze wereld die we vertrouwen om ons te laten weten hoe alles werkt de mist zijn ingegaan - in dat er namelijk nooit de link gelegd geweest is, het is zelfs nooit overwogen geweest dat er een link zou kunnen zijn, tussen onze interne realiteit en onze externe realiteit - en dat, om de externe realiteit te begrijpen zouden we misschien wel eens naar binnen moeten kijken.

Terwijl, het eerste punt dat overduidelijk zou moeten zijn voor elk wezen dat zichzelf 'wetenschapper' durft te noemen of dat durft te exclameren een waarachtige interesse te hebben in het leren kennen van de eigenlijke werkelijkheid, is dat dé grootste bepalende factor van hoe we onze waarnemingen interpreteren en ervaren en zien IS net die link en het verband tussen onze interne en externe realiteit. Het feit dat er een 'Ik' en een 'gewaarzijn' of 'bewustzijn' bestaat binnenin onszelf is het eerste punt dat het in de eerste plaats mogelijk maakt dat we überhaupt het bestaan van 'een realiteit' kunnen erkennen - dus, hoe is het mogelijk dat die link het meest genegeerde en verwaarloosde punt is doorheen de geschiedenis van de zogezegde 'wetenschap'?

Hebben we ooit als kind van onze omwereld, van het schoolsysteem, van onze ouders, van de media en de wetenschappelijke gemeenschap geleerd om, teneinde onze externe realiteit volledig te kunnen begrijpen, dat we eerst en vooral naar binnen moeten kijken en onze interne realiteit moeten leren kennen en begrijpen? Neen! En dit ondanks het voordehandliggende feit dat het onze interne wereld is die in de eerste plaats bepaald hoe we onze externe wereld zullen zien en ervaren en begrijpen. Het is de werking van onze interne structuren, niet enkel de Geest maar ook het Lichaam, dat specifieke limitaties kan leggen op ons perceptievermogen en dat bijvoorbeeld iets creëert dat 'selectieve perceptie' heet - namelijk de neiging om enkel specifieke informatie op te nemen uit wat we zien in onze omwereld, op basis van persoonlijke voorbepaalde ideëen, geloofsystemen en meningen die we in onszelf geïntegreerd hebben in relatie tot die omwereld.

Men moet dus de vraag stellen waarom het is dat dit proces van het leren kennen en onderzoeken van de interne realiteit zo angstvallig vermeden werd en wordt door al de structuren en instituties die instaan voor het opvoeden en vormgeven van de kinderen in deze wereld. Waarom is het dat kinderen niet leren om een interne stabiliteit en zelf-vertrouwen te ontwikkelen dat garant kan staan voor een welgevormd vermogen van het kind om zijn realiteit te zien als wat het is - en dat ze in de plaats daarvan leren om net niet te vertrouwen op zichzelf en vooral geen zelf-vertrouwen te ontwikkelen in relatie tot wat zij eigenlijk zien in hun wereld en omgeving, maar al hun vertrouwen te plaatsen in 'andere mensen', in de leerkracht, de ouder, het schoolsysteem, de media, enzovoort? Dit zijn pertinente vraagstukken die zouden moeten spelen in de geest van elk mens die beweert het beste voor te hebben met deze wereld en de kinderen in deze wereld en hun toekomst.

Dag 538: Waarom Hebben we Angst van Onzekerheid?

Dag 538: Waarom Hebben we Angst van Onzekerheid?

De Zelf-Eerlijkheid Series

Naar aanleiding van "Dag 537: Hoe Zelf-Zekerheid een Slaafse Verhouding tot onze Eigen Geest Verraad", deel ik in deze blog de Zelf-Correctieve statements die ik uit het Zelf-Vergevings proces van de vorige blog kan afleiden ter correctie van dit patroon van het onderdrukken van zelf-onzekerheid achter een uiterlijke vertoning van zelf-zekerheid en de consequenties van hoe we ondoordachte en ongegronde beslissingen maken die onze omwereld en onszelf bijgevolg op verschillende vlakken zullen beïnvloeden vandien.

Wanneer en als ik mezelf in een patroon zie stappen in mijn geest van het reageren met angst op een interne ervaring van onzekerheid in relatie tot mijn externe realiteit en de neiging om deze ervaring van onzekerheid te onderdrukken en verstoppen in mezelf, in en als het geloof dat als mensen mijn onzekerheid zouden zien dat ze mij dan zullen verwerpen - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat ik met angst reageer op mijn eigen projecties in mijn geest  waarin ik het in feite zelf ben die mezelf verwerpt als en wanneer ik onzekerheid zie in mezelf, net zoals ik ook andere mensen verwerp in mezelf wanneer ik onzekerheid zie in hen

En dus hierin stel ik mezelf tot doel om, in de plaats van andere mensen te beschuldigen van die angst die ik ervaar in mezelf om eerlijk te zijn over en één en gelijk te staan met de ervaring van onzekerheid in mezelf door te denken dat 'zij' mij zullen verwerpen, eerlijk te zijn met mezelf en verantwoordelijkheid te nemen voor de angst om verworpen te worden in mezelf en in te zien dat ik in wezen angst heb van de beoordelingen en reacties die ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mijn eigen geest in relatie tot en tegenover  de ervaring van onzekerheid

En dus als en wanneer ik mezelf een ander zie verwerpen in mijn geest omdat ik een ervaring van onzekerheid zie in hen, door in mijn geest te denken dat zij inferieur of minderwaardig zijn omdat ze zich onzeker voelen of omdat ze zich onzelfzeker opstellen, en wanneer ik mezelf in een reactie en ervaring van superioriteit zie gaan in mezelf  in relatie tot hoe ik die mensen beoordeel - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat ik in feite bezig ben met het creëren van een angst in mezelf om zelf zo beoordeeld te worden omdat ik niet zie, besef en begrijp dat ik, in en als mijn reactie op iets dat ik zie in een ander, in wezen enkel op mezelf aan het reageren ben als dat deel dat bestaat in mezelf en dat ik in die persoon geprojecteerd zie

En dus stel ik mezelf tot doel om een zelf-aanvaarding te ontwikkelen in en als mezelf  waarin ik de ervaring van onzekerheid die diep binnenin mezelf ligt in relatie tot de kennis en informatie die ik geleerd  heb op school en van mijn omgeving doorheen mijn leven hier op aarde aanvaard en omarm en, in de plaats van erop te reageren met angst en de neiging om het te onderdrukken en te verbergen in mezelf, eerlijk te zijn over wie ik eigenlijk werkelijk ben vanbinnen en over het feit dat hoe ik in feite altijd bestaan heb in en als de schijnbare 'zekerheid' in en van het Ego van de geest, is steeds een illusie geweest omdat mijn Ego en zogezegde 'identiteit' in feite een mentaal construct is dat in functie bestaat van het proberen te verbergen van de ervaring van onzekerheid in mezelf

En dus stel ik mezelf tot doel om één en gelijk te staan met de ervaring van onzekerheid binnenin mezelf en om vanaf dat startpunt in relatie te staan tot mijn omgeving en omwereld omdat ik zie, begrijp en besef dat ik pas wanneer en als ik eerlijk ben met mezelf over wie ik ben vanbinnen, werkelijk kan zien wat er bestaat in en als mijn wereld en realiteit vanbuiten --- enkel wanneer ik eerlijk ben met mezelf over het feit dat hoe ik mijn wereld steeds heb verstaan en ervaren in mijn geest gebaseerd was op dingen die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving doorheen mijn leven en die ik zonder vragen te stellen automatisch in mezelf geïntegreerd heb als zijnde 'mijn visie van/op de wereld' waarachter ik de ervaring van onzekerheid kon verbergen en verstoppen die ik eigenlijk in werkelijkheid ervoer in relatie tot mijn wereld en realiteit aangezien ik mezelf nooit de kans gegeven heb om mijn wereld en realiteit te onderzoeken en ontdekken vanuit het startpunt van wie ik werkelijk ben vanbinnen - omdat ik de kennis en informatie die ik leerde van mijn omgeving steeds heb gebruikt als een 'fundatie' voor mijn Ego als mijn schijnbare zelf-zekerheid en daarin dus nooit werkelijk mijn realiteit of de kennis en informatie die mij gepresenteerd werd heb onderzocht of bevraagd

Dag 537: Hoe Zelf-Zekerheid een Slaafse Verhouding tot onze Eigen Geest Verraad

Dag 537: Hoe Zelf-Zekerheid een Slaafse Verhouding tot onze Eigen Geest Verraad

 

Naar aanleiding van "Dag 536: Onzekerheden Moeten Onderdrukt Worden! - Hoe we Onszelf Saboteren met de Illusie van Zekerheid" - deel ik in deze blog de Zelf-Vergeving die ter ondersteuning dienen van het Zelf om uit dit Geest-programma te stappen van het willen onderdrukken van de ervaring van onzekerheid in relatie tot onze omwereld en een uiterlijke vertoning van zelf-zekerheid op te bouwen waarachter we die onzekerheden verbergen -- en onszelf te assisteren om in te zien hoe we niet enkel onszelf maar ook ons eigen leven en de levens van de wezens in deze wereld schade berokkenen door in essentie de moeite niet te doen om onze wereld en realiteit te leren kennen en te onderzoeken omdat we niet geconfronteerd willen worden met onze onzekerheden in relatie tot die realiteit, hetgeen er uiteraard voor zorgt dat hoe we omgaan met die realiteit en dat de dingen die we doen in en met die realiteit niet het absolute beste kan zijn voor die realiteit noch voor onszelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om toe te geven aan mezelf en anderen dat ik mij onzeker voel in relatie tot de wereld en realiteit die ik zie om mij heen door te denken dat als mensen mijn onzekerheid zouden zien, dat ze mij dan zullen beoordelen en definieren in hun geest als inferieur en minderwaardig en dat ik dan er niet bij zal kunnen horen - in de zin van dat mensen mij zullen zien als onwaardig om een deel uit te maken van hun 'groep', 'netwerk' en 'relaties', en dat ik dan uiteindelijk alleen achter zal blijven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de interne ervaring van onzekerheid in mezelf in relatie tot de wereld om mij heen, te verbinden met de idee en het geloof dat ik alleen achter zal blijven en achtergelaten zal worden door de mensen om mij heen, en een ervaring van angst - en als reactie op die angst, in het ego van de geest te gaan waarin ik de onzekerheid die ik ervaar binnenin mezelf opzettelijk probeer te onderdrukken in mezelf en te verbergen achter een uiterlijk gedrag en vertoning van mezelf als zijnde een schijnbaar zelf-zeker individu, iemand die zeker is van wie ik ben en wat ik doe en al van hoe ik mijn wereld en realiteit ervaar en versta --- teneinde te trachten de afwijzing en verwerping te vermijden die ik in mijn geest en gedachten geassocieerd heb met het eerlijk zijn over de onzekerheid die bestaat binnenin mezelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst van wat andere mensen zouden denken van mij als ze mijn interne onzekerheden zouden zien in wezen een afleiding is in mijn geest dat ervoor zorgt dat ik nooit eerlijk zal zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben vanbinnen en dat ik mijn macht zal blijven weggeven aan het ego van de geest als de illusie van zekerheid - omdat, als ik eerlijk zou zijn met mezelf over de onzekerheden en de angsten die bestaan binnenin mezelf, dan zou ik ware zekerheid creëeren in mezelf als de zekerheid van wie ik ben, en dan zou ik de realiteit beginnen zien zoals ze werkelijk is --- terwijl, als ik mijn onzekerheden blijf onderdrukken achter een leugen en een illusie van zelf-zekerheid, dan ben ik zeer makkelijk manipuleerbaar door het wereld-systeem omdat ik alle kennis en informatie dat mij gevoed wordt door het wereld-systeem zal aanvaarden als De Waarheid en De Realiteit en ik zal nooit dingen bevragen omdat ik zelf niet geconfronteerd wil worden met het feit dat er zelfs vragen in mezelf bestaan en dat ik binnenin mezelf in wezen helemaal niet zo zeker ben van de dingen die ik geleerd heb in relatie tot hoe ik mijn wereld en realiteit moet zien en begrijpen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het ego in en van de geest altijd het omgekeerde en tegenovergestelde is van hoe het zich voordoet en wat ik denk en geloof dat het is - waarin ik bijvoorbeeld het gevoel heb dat ik mezelf aan het beschermen ben door mij voor te doen alsof ik zeker ben en alsof er zekerheid bestaat in mezelf in relatie tot wat ik weet en ken over de wereld en realiteit en mijn onzekerheden te verbergen achter die uiterlijke presentatie - maar in werkelijkheid maak ik mezelf net zwakker en meer inferieur in relatie tot mijn omgeving als de wereld en realiteit om mij heen omdat ik mezelf saboteer en limiteer en tegenhoudt in het bijleren over hoe deze wereld eigenlijk werkelijk functioneert aangezien ik verbeten ben in mijn geloof dat hoe ik de dingen zie in mijn geest de enige werkelijkheid is en dat de kans dus absoluut niet kan bestaan dat die kennis en informatie in mijn geest misschien vals is en niet te vertrouwen is --- en dus zal ik ook niet in staat zijn om mezelf richting te geven in deze wereld en realiteit op een manier waarin ik de macht heb in relatie tot mijn omgeving om die omgeving  vorm te geven opdat ze bestaat als wat het beste is voor mezelf en elk ander wezen, omdat ik vastzit en een slachtoffer ben van de gelimiteerde kennis en informatie in mijn geest over mijn omgeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een slaaf en slachtoffer te zijn van de kennis en informatie in mijn geest als wat ik geleerd heb van andere mensen doorheen mijn leven hier op aarde door een standpunt van zelf-zekerheid in te nemen in relatie tot die kennis en informatie uit angst dat mensen mijn onzekerheid zullen zien die ik eigenlijk werkelijk voel binnenin mezelf in relatie tot al die kennis en informatie die ik doorheen mijn leven blindelings aanvaard heb in mezelf en gekopieerd heb van mijn omgeving - in de plaats van één en gelijk te staan met die kennis en informatie door eerlijk te zijn met mezelf over de relatie die ik werkelijk heb met kennis en informatie, namelijk een relatie van onzekerheid, minderwaardigheid en inferioriteit -- zodat ik in en als dat standpunt kan beginnen met het onderzoeken van die kennis en informatie en van mijn wereld en omgeving --- door stabiel te staan binnenin mezelf in en als absolute zelf-eerlijkheid

Wordt Vervolgd in Dag 538