Dag 787: Bureaucratie en de Ontmenselijking van onze Samenleving

Met deze titel en met specifiek het woord 'ontmenselijking' en 'onmenselijkheid' verwijs ik naar een ervaring die we allemaal wel op een bepaald punt doormaken, en dan vooral wanneer we te maken hebben met grote organisaties zoals overheidsinstanties of bedrijven. Vaak krijgen we het gevoel dat zaken in ons systeem (lees: samenleving), en dan vooral zaken die een directe impact hebben op het overleven en de gezondheid van onszelf en dat van ons gezin en familie, veel te 'onpersoonlijk' zijn. Er wordt naar ons verwezen via referentienummers, dossiers en klantenbestanden en vaak zijn bepaalde instanties zo groot dat je voor één kwestie verschillende lagen van authoriteit moet doorwandelen of aan steeds een andere hulpverlener je verhaal moet doen en bijgevolg soms ook steeds verschillend advies of richtlijnen te horen krijgt.

Dit kan de indruk opwekken dat niemand in onze samenleving, en zelfs niet in de instituties die zichzelf 'sociaal' noemen (zoals school, ziekteverzekering, sociale verzekering, etc), werkelijk om jou of je naasten geeft. "Mensen geven niet om elkaar" is vaak de conclusie die je uiteindelijk trekt wanneer je te maken krijgt met overheidsinstanties of grote bedrijven, en nog meer wanneer er zich problemen voordoen en/of wanneer je je totaal afhankelijk bevindt van die instituties. Zelfs als iemand je zou willen helpen en in feite de beslissing kan maken om bepaalde zaken makkelijker voor je te maken, kunnen ze dat soms niet omwille van de regulaties 'van bovenaf'. Deze mensen zouden bijvoorbeeld zelf hun job kunnen verliezen als ze beslissingen zouden maken uit 'menselijkheid' en 'compassie' die echter tegen het beleid en de regels van de organisatie waar ze voor werken ingaan.

Het zijn dus de regels, de wetgevingen en de 'codes' als het ware die onze samenleving richting geven en vooral dan de waarde die we geven aan die regels, die ervoor zorgen dat we de manier waarop we met elkaar omgaan op organisationeel en structureel niveau ervaren als 'onmenselijk' of 'zonder compassie'. Wat we echter lijken te vergeten is dat die wetgevingen, regels en structuren specifiek gecreëerd zijn om onszelf als individuëen te beschermen van elkaar. Regels en wetten zijn er ter bescherming van onze eigen 'menselijke natuur', en dan met name die delen van onze natuur die niet getuigen van compassie, menselijkheid of medeleven met anderen. En hier heb ik het over uitdrukkingen en gedrag zoals stelen, pesterijen, discriminatie, aggressie, geweld, sexuele intimidatie/manipulatie, en al de manieren waarop wij mensen in staat zijn om een ander - weze het individu of organisatie - te kwetsen op welke manier ook ten voordele van ons eigenbelang.

Maar hier komt dan de paradox in het spel, aangezien het net de regels, regulaties en wetgevingen zijn die tegelijkertijd ook obstakels vormen voor ons vermogen om die menselijkheid, compassie, empathie en medeleven uit te drukken en toe te passen. Het is doordat we zoveel waarde hechten aan de 'regels' die we dienen te volgen, dat we het onszelf onmogelijk maken om onszelf te kunnen herkennen in een ander en te kunnen omgaan met anderen zoals we zouden willen dat er met onszelf wordt omgegaan. Veel mensen die in organisaties of bedrijven werken, en vooral overheidsorganisaties, en omgaan met mensen komen vaak zulk 'n situaties tegen waarin ze zien en beseffen dat wat de regels voorschrijven in termen van de beslissingen die ze dienen te maken in feite niet het beste is voor de personen wiens leven die beslissingen zullen beïnvloeden.

Je kan echter de regels en wetgevingen en de bureaucratie die onze samenleving geworden is niet beschuldigen aangezien dat systeem in zekere zin gecrëerd is vanuit goede bedoelingen. De regels zijn er immers ter bescherming van het individu. Het probleem is dat we nooit echt gekeken hebben naar waarom het eigenlijk is dat mensen 'crimineel' en kwalijk gedrag uiten en naar hoe we dat kunnen veranderen. De regels die gevormd zijn kwamen eerder vanuit een reactie erop. Dit heb ik in mijn voorgaande blog ook aangetoont, hoe we de neiging hebben om te reageren op problematisch gedrag dat de kop opsteekt hetgeen dan uiteindelijk leidt tot een onderdrukking en limitering van de vrijheid van individuen om zichzelf uit te drukken.

Zo ook gaat het met onze samenleving. Problemen worden benaderd vanuit reacties en angst, en niet vanuit een waarachtige interesse om het probleem te begrijpen en bereidheid om dingen te veranderen teneinde de problemen op te lossen. Uiteindelijk maken we het onszelf en elkaar enkel moeilijker om nog menselijkheid, compassie en empathie toe te passen en beslissingen te maken die het beste zijn niet enkel voor onszelf maar ook de mensen om ons heen omdat we in angst bestaan van elkaar en onze 'menselijke natuur' en krampachtig de regels en wetgevingen vasthouden zogezegd om onszelf beschermd te houden. Hoe goed onze bedoelingen echter waren in het vormgeven van die regels, is het resultaat echter een ontmenselijking van onze samenleving en interacties en een onderdrukking van ons potentieel om te groeien en te ontwikkelen op manieren die het beste zijn voor ieder levend wezen in deze wereld.

In de volgende blog zet ik verder met dit onderwerp en bekijk ik specifiek wat de oplossing zou kunnen zijn voor dit fenomeen. Ik wil absoluut niet beweren dat we zomaar alle regels of wetgevingen en uitvoerende instituties zouden moeten schrappen en in een totaal wetloze samenleving zonder structuur zouden moeten leven. De oplossing houdt in feite een simpele verandering van perspectief in; een verandering in ons begrip van wie we zijn en van de rol die we elk spelen in deze wereld. 

Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"

In deze blog-series onderzoek ik de 'Mensenrechten', hoe ze tot nog toe hebben bestaan in onze menselijke samenleving, hoe en waarom we ze hebben aanvaard - en hoe ze hergedefinieerd kunnen worden tot werkelijke praktische begrippen/manifestaties.

In deze blog kijken we naar een eigenaardig punt in het menselijk begrijpen van wat een 'recht' is - een recht is zogezegd iets dat je mag/moet/kan krijgen/hebben --- iets dat je toegewezen moet worden, van waar? Maakt niet uit! Zolang je het maar krijgt. En hoe we daarin een heel gelimiteerde visie hebben gehad op onze realiteit --- door een 'recht' te definieren in en als Eigenbelang en de 'ikke, ikke, ikke'-mentaliteit.

Het verband dat nooit gelegd wordt is dat tussen 'geven' en 'krijgen' - waardoor er al snel stemmen opgaan die de 'mensenrechten' en het feit dat aan die rechten 'zomaar voldaan moet worden' door de overheid, bestempelen als een vorm van 'profiteren van het systeem' --- als wat er vaak over een Socialistisch Systeem ook gezegd wordt. En aangezien het huidige neo-liberale Kapitalistische Economische Model een 'Ieder voor zich' model is dat zich faliekant afzet tegen 'profiteren', met als grootste vijand het 'Communistische' en als tweede in rij het 'Socialistische' model - is het omwille van deze kijk op de Mensenrechten onmogelijk om die Mensenrechten ook daadwerkelijk uit te voeren.

Dus, waarom is het dat we automatisch geloven dat, als we een systeem Creëren dat Elk Mens van de Basisnoodzakelijkheden voorziet, dat er dan zowieso misbruik van gemaakt zal worden - als wat ook de Kritiek bij Uitstek is nu met het 'Uitkerings-systeem'. Dat veel mensen dan helemaal NIETS zullen bijdragen en 'hele dagen op hun lui gat zullen liggen' - terwijl al de rest wel moet gaan werken om het hele systeem draaiende te houden. Is het misschien omdat niemand in onze samenleving werkelijk het principe van 'Geven is Krijgen' LEEFT? Omdat we allemaal eigenlijk diep vanbinnen wel verlangen om te profiteren van het systeem - hetgeen we allemaal dan ook wel op kleine en subtiele manier doen, zoals bijvoorbeeld wanneer er GRATIS spullen uitgedeeld worden? - waardoor zij die 'niets' doen in deze samenleving de wind van voren krijgen omdat zij de Manifestatie zijn van onze Innerlijke Geheime verlangens waar we niet eerlijk over willen zijn -- omdat wij het meest gebrainwashed zijn in de idee dat een 'Harde/noeste Arbeider/Werker' een 'Goed Persoon' is.

Het probleem ligt er echter in dat we niet precies weten waarom een 'harde Arbeider' een 'Goed Persoon' is - het is een idee/geloof dat we hebben geleerd van onze Ouders en van het Collectief Bewustzijn in de Samenleving. En dus, ziet niemand werkelijk het nut in van Arbeid, mede omdat veel van de huidige jobs meer kwaad dan goed doen aan onze samenleving en vooral de Natuur, waardoor we allemaal stiekem hopen op het Winnen van de Jackpot zodat we nooit meer hoeven te werken en waardoor we ons kwaad maken op de zogezegde 'profiteurs' van het systeem, meer vanuit een mentaliteit van 'als ik moet lijden, dan zal iedereen lijden', als een vorm van wrok en rancune omdat hun 'niets doen' ons eraan herinnert dat we ons leven, ons lichaam en onze kracht aan het opgeven zijn voor een systeem dat ons leegzuigt, dat niet echt om ons geeft en dat niet eens zorg draagt voor het leven op aarde.

En dus is het fascinerend dat we 'werken' en 'Arbeiten' zijn gaan bestempelen als een 'positieve eigenschap', als het zogezegd 'bijdragen' aan de samenleving, en ons aldus ons hele leven lang te pletter werken - maar dat we tegelijkertijd ondanks maar ook omwille van die Arbeid het Leven op Aarde ondraaglijk maken -- omdat het systeem waarin en waarvoor we werken niet gebaseerd is op Gezond Verstand en wat het beste is voor allen, maar eerder op losse regels en wetten die allemaal draaien rond het Persoonlijke Winstbejag van het Individu, waardoor we ons te pletter werken in de HOOP ooit een glimps op te kunnen vangen van de 'Prijs' die ons voor ogen gehouden wordt door de Media - de Roem, de Rijkdom en de Gelukzaligheid --- terwijl we het leven voor alle andere mensen, maar ook dieren en planten, verpesten - net zoals zij het voor ons aan het verpesten zijn.

Omdat onze huidige Economische 'ingesteldheid' volledig bestaat in en als een persoonlijke  'hebbe,hebbe,hebbe' mentaliteit, waardoor we ook het woord/concept 'rechten' zijn gaan definieren in en als 'krijgen' en 'hebben' - is 'geven' voor ons een 'straf' geworden, een 'plicht'. 'Geven' in de vorm van 'bijdragen', 'werken', 'ondersteunen' is iets dat we van kinds af aan hebben leren associeren met een dwang, een 'moeten' - waarin we nooit inzicht hebben gehad in het precieze 'waarom', we 'moesten' het gewoon, anders kregen we niet waar we 'recht op hadden'.

Het probleem hierin is dat Kinderen niet worden Onderwezen om Gezond Verstand toe te passen in al wat ze doen - om bijvoorbeeld in te zien dat de Wereld een Organisme is, en dat zij zelf deel uitmaken van dat organisme, en dat dat organisme, en bijgevolg zijzelf, enkel kan bestaan, wanneer elk deeltje zijn bijdrage doet. Wanneer iedereen Geeft, dan zal iedereen ook in gelijke mate Krijgen. En dus is 'geven' niet echt een 'plicht' of een 'taak', het is een vanzelfsprekendheid, het is een natuurlijke uitdrukking voortvloeiende uit het besef dat we zullen krijgen zoals we gegeven hebben --- omdat dat is hoe het leven op aarde functioneert. Dus wanneer we Geven, dan is het alsof we Geven aan onszelf - Geven IS dus in wezen Krijgen.

MAAR: Waarom is het dat Kinderen dit Natuurlijk inzicht niet meekrijgen en Leven in het huidige systeem? Ons huidige Systeem van 'winner takes all' is namelijk niet gebouwd op dat Principe van Gezond Verstand. In deze wereld kan je je hele leven zwoegen voor een bedrijf dat plastic eendjes maakt, een product waarvan je weet dat het én grondstoffen van de natuur verspilt én de natuur vervuilt én nog eens compleet overbodig is in het leven van mensen, dieren of planten - zonder zelfs genoeg terug te krijgen om je gezin fatsoenlijk te onderhouden. Terwijl andere mensen, gewoon omdat ze een andere 'titel' en 'positie' hebben in het bedrijf, genoeg geld verdienen om een eiland te kopen. Ons huidige systeem werkt niet volgens de 'natuurlijke' wetten/wetmatigheden van een Organisme - namelijk gelijkwaardige Ondersteuning en waardering, gebaseerd op het principe dat elk deeltje het geheel bepaalt.

Sommige delen van ons 'Economisch Organisme' vallen anderen aan, misbruiken anderen en buiten anderen uit -- waarom werden de 'mensenrechten' vastgelegd in de eerste plaats? We bestaan dus in een zelf-misbruikend, zelf-aanvallend en zelf-vernietigend Organisme omdat we onszelf niet willen erkennen als een gelijkwaardig deel van Eén Geheel, van Eén Wezen, het Leven op Aarde - waardoor we dus ook de Daad van 'Geven' niet zullen zien/ervaren als een Natuurlijke Uitdrukking van Onszelf, en daarentegen geobsedeerd zijn met 'Krijgen'.


Wordt Vervolgd in Dag 275

Dag 238: Winst hergedefinieerd

Dit is een vervolg op "Dag 236: Cyprus en het einde van het BelastingsParadijs"
en "Dag 237: Bestaat 'Winst' wel echt?"


Ik stel mezelf tot doel om de relaties/verbanden te onderzoeken tussen mezelf en wat ik zie als 'mijn winst/bezit' en de realiteit die HIER bestaat - omdat ik besef dat mijn 'winst' een product is dat tot stand gekomen is door allerhande processen waarin ik de fysieke werkelijkheid die HIER bestaat heb gebruikt

ik stel mezelf tot doel om verder te kijken dan het eendimensionele perspectief van de geest als de obsessie met 'mijn winst/bezit' - door steeds de processen te onderzoeken die 'mijn winst' hebben gecreëerd - omdat ik besef dat alles wat hier bestaat, verband houdt met en in relatie staat met alles wat HIER bestaat, en dat elk deel dat ik toesta te bestaan in deze realiteit door er waarde aan te geven, rechtstreeks of onrechtstreeks deze hele realiteit ondersteunt zoals ze op dit moment bestaat

hierin stel ik mezelf tot doel om winst te herdefinieren tot wat het beste is voor allen - door los te laten van de voorgeprogrammeerde obsessie van de geest met eigenbelang als 'mijn winst/bezit', en in te zien dat er niet zoiets bestaat of kan bestaan als 'mijn winst/bezit', omdat alles HIER bestaat, als een deel van deze realiteit

ik stel mezelf tot doel om op te staan als de levende oplossing voor deze realiteit- door te staan als het levende voorbeeld van eenheid en gelijkheid, en te leven volgens wat het beste is voor allen op elke manier - en zo aan te tonen aan allen dat en hoe het mogelijk is om de wereld te veranderen op elke manier --- door mezelf en hoe ik in relatie sta met deze wereld te veranderen

ik stel mezelf tot doel om uit de voorgeprogrammeerde beleving van 'winst' als een 'persoonlijke ervaring' van 'grootsheid' en 'superioriteit' te stappen - door winst te leven als het kijken naar en rekening houden met hoe de 'resultaten' en 'producten' van mijn acties invloed hebben op het groter geheel van het leven op aarde -- omdat ik inzie en besef hoe het concept van winst als een 'persoonlijke beleving' tegen gezond verstand en gezond leven ingaat en dus enkel een voorgeprogrammeerde ervaring/beleving is van 'winst' en niet is wie ik werkelijk ben als het leven op aarde --- waarin ik mezelf tot doel stel om 'winst' te leven in en als wat het beste is voor allen, in het besef dat wat het beste is voor allen, is het beste voor mezelf, en dat, als al het leven op aarde welvarend is, geld dat ook voor mezelf

ik besef en realiseer mij dat het concept van 'persoonlijke welvaart' in competitie met de welvaart van allen, in wezen een tegenproductief, en zelfs een zelf-vernietigend concept is --- waarin de mens nooit heeft stilgestaan bij hoe 'ik' als levend wezen, en alles van mezelf in wezen het product ben van mijn omgeving --- en dat ik op elke manier in directe relatie sta met mijn omgeving --- en dat het dus maar gezond verstand is om in de eerste plaats mijn omgeving als het leven op aarde te ondersteunen en te voeden en 'welvaardig' te maken -- zodat ik bijgevolg ook gevoed en ondersteund wordt en kan genieten van de 'welvaart' waarin ik me bevind

Dag 205: De Levende Democratie

Dit is een verderzetting van "Dag 204: Bestaat 'Democratie' wel echt?" en "Dag 203: Het 'Volk' is Dom en kan/mag niet voor zichzelf beslissen"


ik besef, begrijp en realiseer mij dat 'democratie' niet kan bestaan 'buiten mezelf' als het niet in de eerste plaats 'binnen mezelf' bestaat als een levend principe en statement van 'wie ik ben' als 'levend wezen/organisme' --- omdat ik inzie dat ik als 'mens', als 'wezen', het startpunt ben van de systemen/structuren/instituties/relaties in en als 'de mensheid'

ik besef, begrijp en realiseer mij dat ik als 'wie ik ben' in en als deze wereld, zowel het product ben van mijn omgeving als het startpunt en de creator ben van mijn omgeving --- en dat het feit dat 'gelijkheid' als 'democratie' nooit bestaan heeft in mezelf, het bewijs is dat 'gelijkheid' nooit werkelijk bestaan heeft in deze wereld als 'mijn omgeving' --- en dat ik, door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd te leven als 'ongelijkheid' en 'dictatoriaal' in en als 'wie ik ben' in deze wereld, een wereld heb ondersteund en gecreëerd die een reflectie is van die ongelijkheid

en daarin besef ik dat ik verantwoordelijk ben om mezelf in en als 'wie ik ben' als een levende statement/principe te veranderen van 'ongelijkheid' naar 'gelijkheid', door een proces te bewandelen en toe te passen van zelf eerlijkheid, zelf vergeving en zelf correctie, om de 'wereld' te veranderen als het evenbeeld van wie ik ben als 'gelijkheid'/'democratie'

en dus stel ik mezelf tot doel om in elk moment in te zien en te beseffen dat wat ik toesta te bestaan in mezelf is wat ik toesta te bestaan in en als de gemanifesteerde fysieke realiteit - omdat ik als 'het leven' in en als mezelf het startpunt ben van 'het leven op aarde' --- en omdat ik inzie dat de 'structuren'/'systemen'/'instituties' in deze wereld niet 'meer' kunnen zijn/bestaan dan mezelf omdat ik BESTA, ik ADEM

ik besef dat ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin het leven misbruikt, verwaarloosd en onderdrukt wordt, omdat ik mezelf als het leven in en als mezelf heb onderdrukt, misbruikt en verwaarloosd door mezelf te hebben laten hersenspoelen door het schoolsysteem in en als het geloof dat kennis en informatie over 'de wereld' en 'het leven' en 'wie ik ben' meer waard is en meer 'echt' is dan ikzelf als levend, ademend wezen

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen hoe de mensheid zichzelf als het startpunt van het leven op aarde heeft verloren - door kennis en informatie meer waarde te geven --- in en als het verlangen naar 'meer' -- en daarin het werkelijke leven als wie wij werkelijk zijn heeft verminderd

ik stel mezelf tot doel om eerlijk te zijn met mezelf in elk moment en mezelf te stoppen  wanneer ik merk dat ik kennis en informatie aan het gebruiken ben om mezelf 'meer' te doen lijken dan wie ik eigenlijk ben --- omdat ik inzie en besef dat alle kennis en informatie compleet waardeloos is en zelfs meer schade berokkend dan wat anders, wanneer het gebruikt wordt in en als eigenbelang, ter ondersteuning van het ego --- en daarin stel ik mezelf tot doel om altijd te kijken naar hoe kennis en informatie praktisch gebruikt kan worden en toegepast kan worden in deze fysieke werkelijkheid, in en als het dagelijkse leven, in functie van het creëren van een 'werkbare' werkelijkheid die het beste functionneert voor alle levende wezens

ik stel mezelf tot doel om bij te dragen aan het creëren van een schoolsysteem waarin mensen/kinderen ondersteund worden in het ontwikkelen van zelf-vertrouwen, zelf-respect, zelf-ondersteuning en zelf-inzicht --- om ervoor te zorgen dat er mensen geproduceerd worden die bestaan in en als het besef dat zij als levende wezens het startpunt zijn van het leven op aarde en daarom verantwoordelijk zijn voor het leven op aarde - en dat de 'systemen'/'instituties'/'structuren' in en als de 'menselijke samenleving' enkel het beste kunnen zijn voor allen, als en wanneer de mens in zichzelf bestaat in en als wat het beste is voor allen als eenheid en gelijkheid als een levende expressie

ik stel mezelf tot doel om ware democratie te creëren als ware 'gelijkheid' in en als een fysieke structuur hier op aarde --- door mezelf te realiseren en manifesteren als 'gelijkheid' in en als mezelf als een levende statement/principe --- en door één en gelijk te staan met kennis en informatie, in en als het besef dat kennis en informatie als 'de geest' niet 'meer' is dan mezelf, maar eerder 'minder' is omdat het nooit bestaan heeft in en als wat het beste is voor het leven op aarde -- omdat ik inzie dat de mens met al zijn kennis en informatie 'over' de wereld/het leven, het leven op aarde enkel heeft vernietigd, misbruikt, verwaarloosd en onderdrukt

ik stel mezelf tot doel om mezelf te 'aarden' door mezelf niet te laten verleiden/misleiden door 'complexe' woorden/taalgebruik/ideëen/theorieëen/uiteenzettingen - maar door steeds te kijken naar wat ECHT is, als het dagelijkse LEVEN, simpel en eenvoudig, en daarin te kijken naar de praktische toepasbaarheid van die kennis en informatie in en als het dagelijkse leven

Dag 180: Mijn Comfortzone Verlaten

In het proces van zelf-realisatie zal het noodzakelijk zijn om mijn 'comfortzone' te verlaten, om te breken met oude gewoontes die mij vast doen steken en vast houden in altijd herhalende patronen van gedrag, van gedachten, gevoelens en emoties. Het proces van zelf-realisatie is het herboren worden, dus het absoluut loslaten van het verleden als oude patronen. Dus uiteraard zal de geest hier een ingebouwde weerstand tegen hebben, omdat de geest niet wil veranderen. Met andere woorden, alles wat te maken heeft met schrijven, zelf vergeving en zelf-correctie zal ik 'niet leuk vinden' en zal ik liever niet willen doen.

Er is zoveel over mezelf en de realiteit dat ik nooit gezien of ontdekt heb - door enkel in de geest te bestaan als de illusie van superioriteit, waarin ik mij vastklamp aan de gedachte dat 'ik het allemaal al weet', dat ik de toekomst kan voorspellen, en dat ik daarin dus gerechtvaardigd ben in mijn levensstijl van persoonlijke gewoontes als PATRONEN - en gerechtvaardigd in mijn geloof dat ik 'weet wie ik ben' --- mijn gedachten, gevoelens en emoties dat ben ik toch!!

Maar nooit heb ik gekeken naar waar die zogezegde superioriteit van mezelf in mijn geest vandaan komt, want het komt in wezen van ANGST, het is gebaseerd op de angst van de realiteit - als de reden waarom ik in de eerste plaats het verlangen ervaar in mezelf om een 'comfortzone' te hebben in en als mezelf als mijn geest als patronen en gewoontes waar ik mij aan vastklamp in mijn kennis en ervaring van 'wie ik ben'. Die angst is een angst die ik meedraag uit mijn kindertijd - het is de angst van mijn omgeving, de angst om 'aangevallen' te worden door 'mensen', de angst van mensen en hun beoordelingen, de angst van mensen en hun bestraffingen als wat ik ervaren heb tijdens mijn kindertijd in interactie met mijn omgeving.

'Intelligentie' is dus mijn 'comfortzone', want in mijn intelligentie als mijn gedachten, gevoelens en emoties, als dat wat ik 'IK' noem, kan ik bestaan in een 'vaste structuur' van schijnbare 'veiligheid', in en als het credo dat 'zolang ik alles WEET en kan VOORSPELLEN in mijn geest, kan ik mezelf beschermd houden' --- via gedachten als 'intelligentie' tracht ik mensen en hun gedrag/gedachten/gevoelens/reacties te voorspellen en berekenen om er op die manier voor te zorgen dat ik steeds beschermd ben voor een 'uitbrander', voor 'conflict'.

En het is deze zogezegde 'noodzaak' aan een comfortzone in mensen dat ervoor zorgt dat de hele mensheid blijft steken in oude patronen en dus in de ANGST van elkaar, van de realiteit -- en dat ervoor zorgt dat niemand in deze wereld ooit werkelijk zal opstaan --- omdat iedereen zoveel angst heeft om zijn comfortzone te verliezen. Maar hebben we ooit stilgestaan bij wat daaronder ligt, bij de angst die ons allen in zijn greep heeft en die ons transformeert tot levensloze zombies die zichzelf liever verdoven via herhalende handelingen en gewoontes op zoek naar een positief gevoel in onzelf dan werkelijk te leven als een absolute ongelimiteerde zelf-expressie in elk moment van ademhaling? Zouden we ooit zo zelf-eerlijk kunnen zijn om in onszelf te kijken en in te zien dat letterlijk ons hele bestaan geregeerd wordt door ANGST?

Wat is comfort zelfs? Waarom is 'comfort' niet een natuurlijke aanwezigheid in onze realiteit die voor ieder gelijk is? Waarom bestaat dit zogezegde 'comfort' enkel in onze persoonlijke geest, waar enkel sommigen zich comfortabel kunnen voelen in hun comfortabele levensstijl, die gevoed wordt door GELD, terwijl anderen de prijs betalen en in levensomstandigheden vertoeven die alles behalve 'comfortabel' zijn --- creëren we niet net een hel op aarde om ANGST van te hebben door ons vast te klampen aan persoonlijk comfort in en als gedachten, gevoelens en emoties dat we met hand en tand zullen verdedigen tegen 'andere mensen' in de plaats van 'comfort' een realiteit te maken voor allen onvoorwaardelijk?

Waarom is 'comfort' een persoonlijk gevoel dat als balanceringspunt bestaat van ANGST, en niet een fysieke natuurlijke aanwezigheid?

Om verandering te brengen in hoe het leven op aarde vandaag functioneert en structureel georganiseerd is, zullen we eerst onszelf in onszelf structureel moeten veranderen en herorganiseren, door los te laten van onze persoonlijke 'comfortzone' in en als GEVOELENS, gevoed door gewoontes en patronen uit het VERLEDEN - hetgeen wil zeggen: loslaten van ANGST, loslaten van gedachten, loslaten van gevoelens, loslaten van 'intelligentie' als 'zelf-bescherming', loslaten van het verlangen naar controle over de realiteit --- want het is die 'controle' die enkel meer angst creëert en manifesteerd, het is die controle van binnenuit die van onze realiteit een gevangenis maakt waarin we bestaan in angst van elkaar, angst van de controle die we uitoefenen of trachten uitoefenen over elkaar, angst van elkanders angst.


Wordt vervolgd in Dag 181