Dag 167: Enkel ik kan mezelf Redden
Een patroon dat ik heb gevonden dat zich steeds heeft herhaald vanaf mijn kindertijd en dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als motivator en basis van mijn relaties met mensen, is het verlangen naar het 'licht' dat ik zag in 'andere mensen', met andere woorden in de BEELDEN die ik zag met mijn ogen waarin het leek alsof 'andere mensen' niets dan licht zijn (omdat ze dus maar een beeld waren dat ik zag met mijn OGEN), en wanneer ik in mezelf keek zag ik niets dan duisternis.
Het 'licht' was voor mij structuur en zekerheid als GEDACHTEN - terwijl de duisternis in mezelf chaos was, onzekerheid, wanhoop, angst, ongedefinieerdheid. Maar wat ik hierin nooit heb beseft is dat de zogezegde 'structuur' en 'zekerheid' die ik zag in het licht als 'andere mensen', in wezen mijn eigen gedachten waren die bestonden in MEZELF, dat ik enkel mijn gedachten als beoordelingen en definities geprojecteerd zag op wat ik zag met mijn ogen - en dat ik dus nog steeds alleen bestond in mezelf, maar dat ik mezelf in die mate had afgescheiden van mezelf dat ik een aparte wereld had gecreëerd van 'het licht' in de vorm van gedachten als BEELDEN en WOORDEN waar ik mezelf compleet van had afgescheiden als 'de wereld buiten mezelf' -- en 'de wereld in mezelf' was dan de duisternis als het compleet tegenovergestelde van 'het licht' --- terwijl beide gewoonweg bestonden in mezelf als mezelf.
Het creëren van een relatie was voor mij hierin een vlucht van de duisternis als hoe ik mezelf ervoer in mezelf - waarin ik werkelijk geloofde en hoopte dat ik op de één of andere manier zou kunnen versmelten met de mensen die ik zag met mijn ogen als 'het licht', bijvoorbeeld door middel van 'seks', 'liefde' en 'vriendschap' in de vorm van 'relaties' - niet beseffend dat ik hierin enkel verlangde om te versmelten met wat ik niet had aanvaard in en als mezelf en waar ik mezelf van had afgescheiden in mezelf, namelijk 'het licht' als de gedachten en gevoelens in mezelf die ik projecteerde op wat ik zag met mijn ogen.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar het licht om te ontsnappen aan de duisternis in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'relaties' te definieren in en als 'het licht', in tegenstelling tot de duisternis in mezelf -- in de plaats van in te zien dat deze tegenstelling enkel bestaat als een zelf-onderdrukkings mechanisme waarin een relatie als zogezegde 'aanvaarding' en 'verbondenheid' en 'liefde' in wezen een verwerping is van mezelf als wie ik werkelijk ben als de duisternis en dus een illusie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verwerpen en onderdrukken in en als de zoektocht naar het licht als 'relaties'
ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in mezelf als ondersteuning van de angst van en in mezelf als de duisternis in de plaats van ondersteuning van zelf-inzicht en zelf-aanvaarding
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het licht als wat ik zie met mijn ogen door mezelf af te scheiden van de beoordelingen en definities die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'het licht' categoriseer, definieer, afscheid en verdeel - en hierin mezelf te definieren in en als 'de duisternis' als de tegenpool van het licht --- waarin ik mezelf heb toegestaan het licht te beoordelen en ervaren als 'positief' en 'de duisternis' te beoordelen en ervaren als 'negatief', in de plaats van te staan/bestaan in en als eenheid en gelijkheid als licht en duister en niet in en als een energetische polariteit van positief en negatief maar in en als het besef dat ik het bestaan ben als al wat HIER is
ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in het bestaan/de realiteit als mezelf als de ondersteuning en bevestiging van de energetische polariteit van 'licht' en 'duisternis' als afscheiding, waarin ik opgeslorpt ben door het verlangen naar een positieve ervaring in en als de zoektocht/het verlangen naar een relatie - in de plaats van de ondersteuning van wie ik werkelijk als het leven zelf als eenheid en gelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de duisternis in mezelf door die te beoordelen als 'negatief' en het te verbinden met een negatieve energetische ervaring in mezelf van angst, wanhoop, chaos en verwarring
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het licht in mezelf door het te beoordelen als 'positief' en het te verbinden met een positieve energetische ervaring in mezelf van opwinding, verlangen, verwachting, liefde, verbondenheid en hoop
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de energetische polariteit van licht en duisternis die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te definieren in en als de angst van de duisternis en het verlangen naar het licht - en door mezelf hierin te hebben toegestaan te participeren in en als het creëren van 'relaties' ter ondersteuning en voeding van deze energetische polariteit door 'relaties' te definieren in en als de ervaring van verlangen, verbondenheid, liefde, opwinding, verwachting en hoop
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'relaties' door 'relaties' te definieren in en als de ervaring van hoop, verwachting, verlangen, opwinding, verbondenheid en liefde
ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van 'relaties' en 'eenzaamheid'/'alleen zijn' te hebben toegestaan te bestaan in het bestaan als mezelf door 'relaties' te definieren als 'het licht' als 'positief' en 'eenzaamheid' en 'alleen zijn' te definieren als 'duisternis' als 'negatief' en door een positieve energetische ervaring te verbinden met 'relaties' en een negatieve energetische ervaring te verbinden met 'alleen zijn' en 'eenzaamheid' - waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om een relatie te hebben als de zoektocht/het verlangen naar een positieve ervaring in en als de vlucht van een negatieve ervaring in en als het 'alleen zijn' en 'eenzaamheid' --- in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en te bestaan in en als het besef dat licht en duisternis in en als mezelf bestaan en dus één en gelijk zijn met mezelf en dat ik de beoordelingen van 'positief' en 'negatief' gebruikt heb om mezelf af te scheiden van mezelf als 'licht' en 'duisternis'
ik vergeef mezelf dat ik een realiteit van 'licht' en 'duisternis' als 'leven' en 'dood', 'liefde' en 'haat', 'relaties' en 'eenzaamheid', heb toegestaan te bestaan, als een wereld waarin wezens elkaar misbruiken in en als relaties in hun zoektocht/verlangen naar het 'licht' als een positieve energetische ervaring en angst van de 'duisternis' als negatieve ervaringen, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf door niet in te zien en te beseffen dat 'licht' en 'duisternis' niet echt bestaan, maar een polariteit is die ik in mezelf heb gecreëerd waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als het leven zelf en die ik heb aanvaard als 'de realiteit' - terwijl het in wezen maar de alternatieve onechte realiteit is van de geest als energetische ervaringen in en als gedachten, gevoelens en emoties
wordt vervolgd in Dag 169
No comments:
Post a Comment