Showing posts with label politie. Show all posts
Showing posts with label politie. Show all posts

Wednesday, September 28, 2016

Dag 787: Bureaucratie en de Ontmenselijking van onze Samenleving





Met deze titel en met specifiek het woord 'ontmenselijking' en 'onmenselijkheid' verwijs ik naar een ervaring die we allemaal wel op een bepaald punt doormaken, en dan vooral wanneer we te maken hebben met grote organisaties zoals overheidsinstanties of bedrijven. Vaak krijgen we het gevoel dat zaken in ons systeem (lees: samenleving), en dan vooral zaken die een directe impact hebben op het overleven en de gezondheid van onszelf en dat van ons gezin en familie, veel te 'onpersoonlijk' zijn. Er wordt naar ons verwezen via referentienummers, dossiers en klantenbestanden en vaak zijn bepaalde instanties zo groot dat je voor één kwestie verschillende lagen van authoriteit moet doorwandelen of aan steeds een andere hulpverlener je verhaal moet doen en bijgevolg soms ook steeds verschillend advies of richtlijnen te horen krijgt.

Dit kan de indruk opwekken dat niemand in onze samenleving, en zelfs niet in de instituties die zichzelf 'sociaal' noemen (zoals school, ziekteverzekering, sociale verzekering, etc), werkelijk om jou of je naasten geeft. "Mensen geven niet om elkaar" is vaak de conclusie die je uiteindelijk trekt wanneer je te maken krijgt met overheidsinstanties of grote bedrijven, en nog meer wanneer er zich problemen voordoen en/of wanneer je je totaal afhankelijk bevindt van die instituties. Zelfs als iemand je zou willen helpen en in feite de beslissing kan maken om bepaalde zaken makkelijker voor je te maken, kunnen ze dat soms niet omwille van de regulaties 'van bovenaf'. Deze mensen zouden bijvoorbeeld zelf hun job kunnen verliezen als ze beslissingen zouden maken uit 'menselijkheid' en 'compassie' die echter tegen het beleid en de regels van de organisatie waar ze voor werken ingaan.

Het zijn dus de regels, de wetgevingen en de 'codes' als het ware die onze samenleving richting geven en vooral dan de waarde die we geven aan die regels, die ervoor zorgen dat we de manier waarop we met elkaar omgaan op organisationeel en structureel niveau ervaren als 'onmenselijk' of 'zonder compassie'. Wat we echter lijken te vergeten is dat die wetgevingen, regels en structuren specifiek gecreëerd zijn om onszelf als individuëen te beschermen van elkaar. Regels en wetten zijn er ter bescherming van onze eigen 'menselijke natuur', en dan met name die delen van onze natuur die niet getuigen van compassie, menselijkheid of medeleven met anderen. En hier heb ik het over uitdrukkingen en gedrag zoals stelen, pesterijen, discriminatie, aggressie, geweld, sexuele intimidatie/manipulatie, en al de manieren waarop wij mensen in staat zijn om een ander - weze het individu of organisatie - te kwetsen op welke manier ook ten voordele van ons eigenbelang.

Maar hier komt dan de paradox in het spel, aangezien het net de regels, regulaties en wetgevingen zijn die tegelijkertijd ook obstakels vormen voor ons vermogen om die menselijkheid, compassie, empathie en medeleven uit te drukken en toe te passen. Het is doordat we zoveel waarde hechten aan de 'regels' die we dienen te volgen, dat we het onszelf onmogelijk maken om onszelf te kunnen herkennen in een ander en te kunnen omgaan met anderen zoals we zouden willen dat er met onszelf wordt omgegaan. Veel mensen die in organisaties of bedrijven werken, en vooral overheidsorganisaties, en omgaan met mensen komen vaak zulk 'n situaties tegen waarin ze zien en beseffen dat wat de regels voorschrijven in termen van de beslissingen die ze dienen te maken in feite niet het beste is voor de personen wiens leven die beslissingen zullen beïnvloeden.

Je kan echter de regels en wetgevingen en de bureaucratie die onze samenleving geworden is niet beschuldigen aangezien dat systeem in zekere zin gecrëerd is vanuit goede bedoelingen. De regels zijn er immers ter bescherming van het individu. Het probleem is dat we nooit echt gekeken hebben naar waarom het eigenlijk is dat mensen 'crimineel' en kwalijk gedrag uiten en naar hoe we dat kunnen veranderen. De regels die gevormd zijn kwamen eerder vanuit een reactie erop. Dit heb ik in mijn voorgaande blog ook aangetoont, hoe we de neiging hebben om te reageren op problematisch gedrag dat de kop opsteekt hetgeen dan uiteindelijk leidt tot een onderdrukking en limitering van de vrijheid van individuen om zichzelf uit te drukken.

Zo ook gaat het met onze samenleving. Problemen worden benaderd vanuit reacties en angst, en niet vanuit een waarachtige interesse om het probleem te begrijpen en bereidheid om dingen te veranderen teneinde de problemen op te lossen. Uiteindelijk maken we het onszelf en elkaar enkel moeilijker om nog menselijkheid, compassie en empathie toe te passen en beslissingen te maken die het beste zijn niet enkel voor onszelf maar ook de mensen om ons heen omdat we in angst bestaan van elkaar en onze 'menselijke natuur' en krampachtig de regels en wetgevingen vasthouden zogezegd om onszelf beschermd te houden. Hoe goed onze bedoelingen echter waren in het vormgeven van die regels, is het resultaat echter een ontmenselijking van onze samenleving en interacties en een onderdrukking van ons potentieel om te groeien en te ontwikkelen op manieren die het beste zijn voor ieder levend wezen in deze wereld.

In de volgende blog zet ik verder met dit onderwerp en bekijk ik specifiek wat de oplossing zou kunnen zijn voor dit fenomeen. Ik wil absoluut niet beweren dat we zomaar alle regels of wetgevingen en uitvoerende instituties zouden moeten schrappen en in een totaal wetloze samenleving zonder structuur zouden moeten leven. De oplossing houdt in feite een simpele verandering van perspectief in; een verandering in ons begrip van wie we zijn en van de rol die we elk spelen in deze wereld. 

Saturday, July 9, 2016

Dag 775: De Afleidingstechniek die "Racisme" biedt aan je Eigen Geest




Er is een thema dat tegenwoordig de kop veel meer lijkt op te steken op globaal vlak - met voornamelijk de "Black Lives Matter" beweging en de aanvallen op politiemannen in Dallas, Amerika, de aanvallen van "ISIS" in Europese hoofdsteden en de influx van immigranten van het Zuid-Oosten naar het Noord-Westen. Wat in deze situaties voornamelijk wordt aangesproken en wat naar boven lijkt te komen is een zekere 'wij vs zij' houding.

Het onderwerp "racisme" wordt naar boven geworpen, zoals in de idee dat politie in Amerika een racistische houding heeft tegenover Afro-Amerikanen, hetgeen dan dezelfde reactie triggert bij sommigen om vanuit een racistische houding tegenover blanke politie-agenten mood te plegen op die agenten. Zo ook triggert de aankomst van anderskleurige, anderstalige en anders-enzoverder in bepaalde Europese landen een aanhang aan meer rechtse politieke partijen die veralgemenende stellingen maken over 'vreemdelingen' en een 'eigen volk eerst' kracht bijzetten door de impressie te vormen dat die 'vreemdelingen', hun cultuur, gewoonten, religie enzoverder een bedreiging vormen en met andere woorden allerhande negatieve eigenschappen bezitten die wij (de non-vreemdelingen) niet in onze omgeving zouden willen.

Wat ik de laatste dagen ook vaak op de radio heb gehoord is hoe de media het gebeuren in Dallas vooral profileert als een racistische aanval die de oorlog tussen blank en zwart enkel groter heeft gemaakt. Wanneer ik dat hoorde bedacht ik me echter, "welke oorlog??". Het is eigenaardig hoe sommige mensen, en dan vooral in de media, de nadruk lijken te leggen op dit zogezegde gegeven dat er een bepaalde spanning of racisme bestaat tussen bepaalde groepen van mensen op basis van bepaalde verschillen. Maar gewoon omdat bepaalde mensen zeggen dat dat zo is, wil niet zeggen dat dit de eigenlijke realiteit is.

Wat ik bedoel is dat er in wezen zoveel redenen kunnen zijn voor waarom iemand bijvoorbeeld zou schieten op een individu die toevallig een verschillende huidskleur heeft, of waarom iemand voor een uiterst rechts en nationalistische partij stemt. Als je het woord 'racisme' gebruikt om die welbepaalde handelingen te definieren, dan ben je eigenlijk bezig je eigen perceptie en begrip van de realiteit te limiteren.

Een persoon schiet bijvoorbeeld niet op een ander persoon uit 'racisme', maar eerder vanuit bijvoorbeeld haat, of wanhoop of angst. Dit zijn emoties die zelf ook hun oorsprong hebben in het verleden van dat individu. Je moet dus maar kijken naar wat er omgaat in de persoon z'n geest om te begrijpen wat het is dat iemand drijft om bepaalde acties uit te voeren. Zeggen dat iemand iets doet of zegt omwille van 'racisme' is in feite zeggen dat je de moeite niet wil doen om die persoon te leren kennen en werkelijk te begrijpen wat de factoren zijn die hebben bijgedragen tot de beslissingen die de persoon gemaakt heeft in zijn of haar leven.

"Racisme" is in wezen vaak meer een misplaatste haat die een persoon ervaart in zichzelf tegenover zichzelf, die hij/zij dan projecteert naar de maatschappij toe, naar een bepaalde bevolkingsgroep, enzovoort. Het gaat echter nooit om de maatschappij of om die bevolkingsgroep, maar om het feit dat dit individu niet heeft leren omgaan met zijn of haar eigen emoties. Hij/zij heeft nooit geleerd om zichzelf te bevragen, om op zoek te gaan naar de oorsprong van zijn/haar woede.

Frustratie en woede is immers iets dat zich vaak opbouwd over tijd en meer afkomstig is vanuit een ervaring van machteloosheid in relatie tot bepaalde situaties. Wat de geest echter doet is op zoek gaan naar een afleiding voor de kwaadheid die gebroed wordt uit die machteloosheid door die kwaadheid te gaan projecteren op gegeneraliseerde beelden en ideëen en percepties van 'de maatschappij' of 'de zwarten' of 'de blanken' of 'de moslims', enzovoort. Zo zorgt je eigen geest ervoor dat je zelf nooit oog in oog komt te staan met je eigen diepste innerlijke emoties, zoals angst, machteloosheid, hulpeloosheid, inferioriteit en onbeduidendheid.

Je geest gebruikt zeer graag generalisaties zoals stereotypen, om zichzelf achter te verbergen en de aandacht af te leiden van iets waar je zelf eigenlijk niet naar wil kijken. Hier heb ik het niet enkel over generalisaties gebaseerd op ras of huidskleur of cultuur, maar ook geslacht, leeftijd, diploma, en al de verschillende categorieen die we creëren om onszelf en elkaar op te delen en te onderscheiden. Elk mens is immers anders en niemand valt te generaliseren. Het feit dat we nog zo vaak en zo genoeglijk gebruik lijken te maken van labels zoals 'racisme' om bepaalde acties in onze realiteit te verklaren toont enkel dat we niet geinteresseerd zijn om verder te kijken en een begrip te ontwikkelen van hoe en waarom dingen werkelijk gebeuren en bestaan.

Sunday, February 24, 2013

Dag 217: Bijzondere Bijstandsteam bestrijdt agressie met agressie?

In deze blog bekijk ik aspecten van/in onze huidige aanvaardde samenleving volgens het 'probleem-oplossing-beloning' model. Ik stel mezelf hierin tot doel de 'problemen' te bevragen en te onderzoeken vanuit het startpunt van 'preventie is het beste geneesmiddel', en dat als we de problemen willen oplossen we ze eerst en vooral grondig zullen moeten onderzoeken en niet schuw zijn om te kijken naar hoe onze hele samenlevings-structuur in relatie/verband staat met het creëren van één specifiek 'probleem'.


Probleem

6 leden van het 'Bijzondere Bijstandsteam' (BBT) - 'Robocops' - slaan een psychotische ongewapende, weerloze man in een politiecel dood in een poging om hem te 'kalmeren'. Het BBT is in het leven geroepen om heel agressieve en gewapende mensen te overmeesteren - hetgeen zoveel wil zeggen als 'vuur met vuur bestrijden', 'agressie met agressie bestrijden', 'wapens met wapens bestrijden'.

Dit is geen geïsoleerd 'probleem'/fenomeen in onze samenleving, het is hoe we onze 'problemen' al sinds mensheugnis hebben aangepakt - het is het principe dat aan de basis lag van de Golfoorlog, en het is de reden waarom oorlogen blijven aanslepen met ontelbare slachtoffers en 'zwarte pagina's in de geschiedenis' tot gevolg.

En ondanks ons ferm geloof en vertrouwen in deze aanpak als blijkbaar 'de enige oplossing', blijft de agressie in ons land stijgen - zie artikels:


Voorspelbaarheid van het probleem

Wat is de 'voorspelbaarheidsfactor' van het probleem? Met andere woorden - hoe is de stijging van agressie in wezen een voospelbaar gevolg van het aanpakken van agressie met meer agressie (>>lees "Tot 20% meer blauw op straat in 2013" - De Tijd 24/02/2013)?

Agressie is een reactie die voortkomt uit ANGST - we hebben angst om aangevallen door 'agressieve mensen', zij het 'vreemdelingen', 'delinquente jongeren', 'psychotische mensen', 'daklozen', 'misnoegde arbeiders', 'andere landen', etc... --- en dus reageren we automatisch met het verlangen om onszelf te verdedigen met... agressie.

Hierin plaatsen we onszelf uiteraard op geen enkel moment in de schoenen van de zogezegde 'tegenpartij' en kunnen we dus ook niet inzien hoe onze 'agressieve' reactie van zelf-verdediging, waarin wij ons het slachtoffer voelen, de andere partij ook angst inboezemt en hen in een gelijkaardige 'zelf-verdedigings modus' plaatst en dus wederom zullen blijven reageren met agressie.

Gevolg - niemand voelt zich begrepen of gehoord in de 'slachtofferrol' waarin we ons bevinden - want we zijn allen slachtoffer en dader tegelijkertijd, we voelen ons bedreigd langs alle kanten omdat het enige antwoord dat we krijgen op onze 'natuurlijke' reactie van zelf-verdediging agressie is.

Bijgevolg ontstaat er nooit werkelijke communicatie omdat niemand zich wil/kan 'ontspannen' uit angst dat we in ons 'zwak moment' aangevallen zullen worden - dus iedere 'partij' vecht voor zijn 'recht', uit angst om misbruikt te worden door de andere partijen --- waardoor we 'oorlog' krijgen in alle delen van onze samenleving waar mensen in feite geacht worden samen te werken om een vruchtvolle, harmonieuze en vredevolle 'samen-leving' te bewerkstelligen.

Uiteindelijk heeft ieder mens in de samenleving het gevoel dat we onbegrepen zijn, dat we niemand verstaan en dat niemand ons verstaat - de angst bouwt zich op in het individu, en dus ook het 'zelf-beschermings-mechanisme' zoals politie en leger - meer en meer 'minderheids-groepen' voelen zich geviseerd en geisoleerd en worden in een hoek gedreven van angst voor hun voortbestaan --- waarvan de enige uitkomst een agressieve reactie zal zijn als een gevecht om te overleven.

En in dit hele verhaal is er nooit werkelijk een onderzoek uitgevoerd naar hoe de hele toestand ontstaan is in de eerste plaats, naar wie wij zijn als individuen in deze situatie en hoe en waarom het is dat we elkaar zogezegd 'niet kunnen verstaan' en dat elke poging tot communicatie, begrip en samenwerking op conflict lijkt uit te draaien.

Het probleem ligt in de voorspelbaarheid van de innerlijke reacties van de menselijke geest - de reactie van angst op agressie en de reactie van agressie op angst - een vicieuze cyclus die enkel op totale vernietiging/oorlog kan uitdraaien. En het verontrustende punt hierin is dat, naarmate de agressie oplaait in de samenleving, groeit de angst -- hetgeen de agressie enkel verder doet opwakkeren tot uiteindelijk niemand meer in staat is om een ander nog te zien als zijn gelijke en 'oorlog' de enige optie lijkt om onszelf te ontdoen van wat het ook is dat ons angst inboezemt.


Oplossing

Nemen we hier het voorbeeld van de 6 BBT-leden die de psychotische man doodsloegen als de 'oplossing' voor het 'probleem' als het feit dat hij 'onrustig' was en een 'gevaar was voor zijn omgeving', ondanks het feit dat hij al opgesloten was in een cel.

De agenten handelden duidelijk niet vanuit een berekend inzicht in hoe de geest van de psychotische man werkt of hoe de situatie best aangepakt zou kunnen worden om hem tot kalmte te krijgen, ze voerden enkel een 'opdracht' uit en handelden als de gemanifesteerde angst van de samenleving op 'psychotische mensen' - ze sloten hem op en begonnen erop te slaan.

Als je opgesloten zou worden door 6 zwaar gewapende, gemaskerde mannen in uniforms,  in een kleine cel zonder vensters of verwarming en poedelnaakt - hoe zou jij reageren? Elk mens zou zich absoluut wanhopig voelen, sommigen op de rand van de waanzin, en velen zouden reageren met agressie om zichzelf in die situatie te verdedigen - dat is immers de voorspelbare overlevings-reactie van de menselijke geest. Een reactie waar deze 'handhavers van de orde' duidelijk niet stil bij stonden omdat ze zelf opgeslorpt waren door hun persoonlijke reactie van angst/agressie.

Dus: wat was er eerst, de psychose in het individu of een psychotische, dysfunctionele samenleving wiens barbaarse reacties het individu in een staat van constante angst/neurose/psychose en zelf-preservatie dwingen?

Wat zou hier een oplossing zijn die ervoor zorgt dat 'psychotische mensen' vanzelf kalmeren, of dat 'psychose' zelfs volledig zou verbannen uit de menselijke geest? Ten eerste creëer je een omgeving waar je je zelf veilig en gerust in zou voelen - een omgeving die het individu laat weten dat hij niet onder bedreiging staat en dus niet moet vechten voor zijn overleving. Dit is echter maar wanneer het 'probleem' van psychose al ontstaan is en is dus maar 'schade-beperking'.

De werkelijke oplossing in de aanpak van het probleem/fenomeen 'psychose' ligt in het onszelf eerst en vooral de vraag stellen - 'waar komt psychose vandaan?', 'hoe wordt psychose gecreëerd?', 'hoe komt een individu in een mentale staat van constante angst/agressie en het geloof dat hij zichzelf moet verdedigen tegen de 'kwade buitenwereld'?

In onze psychologie worden zaken zoals 'psychose' behandeld, met de wetenschap dat de omgeving tijdens de kindertijd, in de vorming van de identiteit van het individu de bepalende factor is, zonder die omgeving werkelijk aan te pakken --- hoe rechtvaardigen we dit eigenlijk? Dit is absolute achterwaartse redenering.

Als we weten dat de omgeving het individu, de identiteit, het mentaal functionneren, de gedachtenwereld  en het 'geestelijk welzijn' van het individu vormgeeft - waarom laten we dan na die omgeving vorm te geven tot een voedingsbodem voor een gezonde geest? Waarom stelt de psychologie geen vragen bij hoe onze samenleving als geheel functionneert? Geen wonder dat mensen volledig waanzinnig/psychotisch worden - wanneer zelfs zij die pretenderen hen te helpen, niet willen kijken naar de echte oorzaak van de psychische problemen.

'Orde-handhavers' zoals 'politie' en 'leger' zoals ze nu bestaan, zijn zelf getrainde psychotische mensen -- die bestaan in en handelen vanuit de psychotische toestand van reageren met agressie op agressie - agressie IS de psychotische toestand, één waar elke agent en militair in getraind wordt. Hoe kunnen zij de oplossing bieden, wanneer ze deel uitmaken van het probleem?

In een samenleving die gebaseerd is op gezond verstand en inzicht, in en als het principe dat 'preventie het beste geneesmiddel is', zijn 'orde-handhavers' net mensen die handelen met een inzicht in de voorspelbare natuur van de menselijke geest en niet vanuit reactiviteit - ze worden getraind in het 'berekenen' van de voorspelbaarheid van menselijke reacties in situaties en de consequenties van hun acties/handelingen, om een samenleving/omgang te creëren die een optimale communicatie en samenwerking tussen individuen garandeert, in het besef dat enkel een gezonde innerlijke mens, gezonde relaties zal kunnen creëren - en dat het creëren van een begripvolle, onbedreigende, zorgende omgeving de sleutel is.

Hierin kunnen we echter vaststellen dat deze vorm van 'orde-handhaving' onmogelijk is in onze huidige samenleving, waarin de structuren waarin we leven deze 'veiligheid' en 'begrip' niet garanderen - waardoor onze 'orde-handhavers' zich gedwongen voelen om naar geweld te grijpen om de 'opstandelingen' terug te dringen - en zodoende enkel meer agressie/opstand te creëren.

De oplossing ligt dus eerst en vooral in het veranderen van onze omgeving/samenleving van een bedreigende omgeving die de mens in een staat van zelf-verdediging duwt, tot een samenleving die veiligheid en comfort biedt - waarin we niet moeten vechten voor onze 'rechten'/'geld'/'overleving'.

In een Gelijk Geld Kapitalisme systeem zal de nadruk gelegd worden op het creëren van een veilige omgeving voor allen door de structuren in de samenleving, zoals bedrijven, die het dagelijkse leven van het individu bepalen, zo vorm te geven dat er samenwerking en wederzijdse ondersteuning in de plaats van competitie en overleving ontstaat --- waarin de levensstandaard van het individu de prioriteit is en het creëren van efficiente, functionele relaties tussen mens en omgeving.

Voor een beter begrip in hoe dit systeem praktisch in z'n werk zou gaan, lees ook:



Beloning

Met een 'orde-handhaving' die gericht is op het opzoeken van de oorsprong van problemen en niet op het reageren op problemen met agressie - kunnen conflicten werkelijk aangepakt worden vanaf de wortel, en kan ervoor gezorgd worden dat ze zich nooit meer opnieuw voordoen.

Elk mens in de samenleving zal aansprakelijk gesteld worden voor elk probleem dat zich voordoet in de samenleving - omdat een 'probleem' niet meer geïsoleerd bekeken zal worden, maar eerder als een expressie/manifestatie en gevolg van een dysfunctie/storing in hoe een specifiek element in relatie staat met zijn omgeving -- waarbij bijgevolg een verbeterde communicatie zal ontstaan tussen alle 'elementen'/'mensen' in de samenleving, bij het samenwerken om een gezonde omgeving te creëren voor elk 'element'/'aspect' in en van de samenleving, omdat elk mens zal beseffen dat de 'samen-leving' een dynamisch geheel is waarin geen deel alleen staat en alles altijd in verbinding/relatie staat met alles.

Mensen zullen de kans krijgen om hun 'horizonten' te verbreden in het proces van het begrijpen en leren kennen van andere culturen en aspecten/delen van de samenleving waar ze zich voordien van afgezonderd hadden -- zodat niet enkel het individu groeit en ontwikkelt in 'bewustzijn', maar bijgevolg ook de samenleving als geheel --- waardoor werkelijke vooruitgang/evolutie mogelijk is.

In de plaats versterken van afscheiding en grenzen tussen groepen/mensen door 'agressie' - zal er net 'ontmoeting' plaatsvinden en wederzijdse ondersteuning - door een 'politie' en 'leger' die instaat voor het onderzoeken van hoe conflicten ontstaan in de eerste plaats met het oog op preventie (als beste medicijn), zodat agressie uiteindelijk verbannen wordt uit de samenleving.

Politie staat dus in voor het opsporen van de oorsprong van problemen en conflicten die zich voordoen in de samenleving, met het oog op het verbeteren en optimaliseren van de structuur van de samenleving als geheel - om zodoende een gezonde 'voedingsbodem' te creëren waarin het individu kan ontwikkelen tot een gezond functionerend wezen --- waardoor 'psychosen' en 'geestesziekten' op termijn enorm zullen verminderen.