Dag 787: Bureaucratie en de Ontmenselijking van onze Samenleving

Met deze titel en met specifiek het woord 'ontmenselijking' en 'onmenselijkheid' verwijs ik naar een ervaring die we allemaal wel op een bepaald punt doormaken, en dan vooral wanneer we te maken hebben met grote organisaties zoals overheidsinstanties of bedrijven. Vaak krijgen we het gevoel dat zaken in ons systeem (lees: samenleving), en dan vooral zaken die een directe impact hebben op het overleven en de gezondheid van onszelf en dat van ons gezin en familie, veel te 'onpersoonlijk' zijn. Er wordt naar ons verwezen via referentienummers, dossiers en klantenbestanden en vaak zijn bepaalde instanties zo groot dat je voor één kwestie verschillende lagen van authoriteit moet doorwandelen of aan steeds een andere hulpverlener je verhaal moet doen en bijgevolg soms ook steeds verschillend advies of richtlijnen te horen krijgt.

Dit kan de indruk opwekken dat niemand in onze samenleving, en zelfs niet in de instituties die zichzelf 'sociaal' noemen (zoals school, ziekteverzekering, sociale verzekering, etc), werkelijk om jou of je naasten geeft. "Mensen geven niet om elkaar" is vaak de conclusie die je uiteindelijk trekt wanneer je te maken krijgt met overheidsinstanties of grote bedrijven, en nog meer wanneer er zich problemen voordoen en/of wanneer je je totaal afhankelijk bevindt van die instituties. Zelfs als iemand je zou willen helpen en in feite de beslissing kan maken om bepaalde zaken makkelijker voor je te maken, kunnen ze dat soms niet omwille van de regulaties 'van bovenaf'. Deze mensen zouden bijvoorbeeld zelf hun job kunnen verliezen als ze beslissingen zouden maken uit 'menselijkheid' en 'compassie' die echter tegen het beleid en de regels van de organisatie waar ze voor werken ingaan.

Het zijn dus de regels, de wetgevingen en de 'codes' als het ware die onze samenleving richting geven en vooral dan de waarde die we geven aan die regels, die ervoor zorgen dat we de manier waarop we met elkaar omgaan op organisationeel en structureel niveau ervaren als 'onmenselijk' of 'zonder compassie'. Wat we echter lijken te vergeten is dat die wetgevingen, regels en structuren specifiek gecreëerd zijn om onszelf als individuëen te beschermen van elkaar. Regels en wetten zijn er ter bescherming van onze eigen 'menselijke natuur', en dan met name die delen van onze natuur die niet getuigen van compassie, menselijkheid of medeleven met anderen. En hier heb ik het over uitdrukkingen en gedrag zoals stelen, pesterijen, discriminatie, aggressie, geweld, sexuele intimidatie/manipulatie, en al de manieren waarop wij mensen in staat zijn om een ander - weze het individu of organisatie - te kwetsen op welke manier ook ten voordele van ons eigenbelang.

Maar hier komt dan de paradox in het spel, aangezien het net de regels, regulaties en wetgevingen zijn die tegelijkertijd ook obstakels vormen voor ons vermogen om die menselijkheid, compassie, empathie en medeleven uit te drukken en toe te passen. Het is doordat we zoveel waarde hechten aan de 'regels' die we dienen te volgen, dat we het onszelf onmogelijk maken om onszelf te kunnen herkennen in een ander en te kunnen omgaan met anderen zoals we zouden willen dat er met onszelf wordt omgegaan. Veel mensen die in organisaties of bedrijven werken, en vooral overheidsorganisaties, en omgaan met mensen komen vaak zulk 'n situaties tegen waarin ze zien en beseffen dat wat de regels voorschrijven in termen van de beslissingen die ze dienen te maken in feite niet het beste is voor de personen wiens leven die beslissingen zullen beïnvloeden.

Je kan echter de regels en wetgevingen en de bureaucratie die onze samenleving geworden is niet beschuldigen aangezien dat systeem in zekere zin gecrëerd is vanuit goede bedoelingen. De regels zijn er immers ter bescherming van het individu. Het probleem is dat we nooit echt gekeken hebben naar waarom het eigenlijk is dat mensen 'crimineel' en kwalijk gedrag uiten en naar hoe we dat kunnen veranderen. De regels die gevormd zijn kwamen eerder vanuit een reactie erop. Dit heb ik in mijn voorgaande blog ook aangetoont, hoe we de neiging hebben om te reageren op problematisch gedrag dat de kop opsteekt hetgeen dan uiteindelijk leidt tot een onderdrukking en limitering van de vrijheid van individuen om zichzelf uit te drukken.

Zo ook gaat het met onze samenleving. Problemen worden benaderd vanuit reacties en angst, en niet vanuit een waarachtige interesse om het probleem te begrijpen en bereidheid om dingen te veranderen teneinde de problemen op te lossen. Uiteindelijk maken we het onszelf en elkaar enkel moeilijker om nog menselijkheid, compassie en empathie toe te passen en beslissingen te maken die het beste zijn niet enkel voor onszelf maar ook de mensen om ons heen omdat we in angst bestaan van elkaar en onze 'menselijke natuur' en krampachtig de regels en wetgevingen vasthouden zogezegd om onszelf beschermd te houden. Hoe goed onze bedoelingen echter waren in het vormgeven van die regels, is het resultaat echter een ontmenselijking van onze samenleving en interacties en een onderdrukking van ons potentieel om te groeien en te ontwikkelen op manieren die het beste zijn voor ieder levend wezen in deze wereld.

In de volgende blog zet ik verder met dit onderwerp en bekijk ik specifiek wat de oplossing zou kunnen zijn voor dit fenomeen. Ik wil absoluut niet beweren dat we zomaar alle regels of wetgevingen en uitvoerende instituties zouden moeten schrappen en in een totaal wetloze samenleving zonder structuur zouden moeten leven. De oplossing houdt in feite een simpele verandering van perspectief in; een verandering in ons begrip van wie we zijn en van de rol die we elk spelen in deze wereld. 

Dag 334: Onwetendheid is Geen Excuus voor Collectieve Verwaarlozing

Dit is een vervolg van "Dag 332:Criminaliteit is Altijd een Gevolg van Collectieve Verwaarlozing - Doss. Verkrachting in België" en "Dag 333: Is 'De Crimineel' het product van een Criminele Samenleving?"



ik besef en realiseer mij dat criminelen en criminaliteit in de samenleving van de mensheid waar ik in besta en deel van uitmaak, een direct resultaat en consequentie is van hoe ik mezelf heb toegestaan mijn bestaan en participatie in deze wereld en samenleving te definieren in en als 'blissful ignorance' als totale ego-centrisme en eigenbelang --- en dat mijn hele leven en wie ik ben als fysiek levend wezen, op elke manier in verbinding staat met al wat hier bestaat als de levens van alle andere levens-vormen in de wereld en dus stel ik mezelf tot doel om mijn fysieke expressie te baseren op het inzicht dat ik verantwoordelijk ben voor de hele wereld en dat ik dus de verantwoordelijkheid heb om mijn gedrag/expressie op elk vlak te onderzoeken en te herdefinieren/herprogrammeren op een manier die verzekerd dat elk levend wezen op aarde kan bestaan zoals ik zelf zou willen bestaan

ik besef en realiseer mij dat onwetendheid geen excuus is om geen verantwoordelijkheid te nemen of voor waarom ik nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor de consequenties die ik door die onwetendheid heb gecreëerd - en dus stel ik mezelf tot doel om een proces te bewandelen van zelf-onderwijs en zelf-onderzoek zodat ik op elk vlak besta en beweeg in en als eenheid en gelijkheid als een gelijkmatige en gelijkwaardige consideratie en overweging van elke levensvorm die hier bestaat - op dezelfde manier als hoe ik in overweging genomen zou willen worden door een ander

hierin zie ik in en besef ik dat onwetendheid enkel kan bestaan in en als het ego als afscheiding - omdat, als ik zou bestaan in en als zelf-eerlijkheid in en als eenheid en gelijkheid, en een ander zou zien en erkennen als één en gelijk en evenwaardig met mezelf, dan zou ik automatisch de realiteit onderzoeken om ervoor te zorgen dat elke levensvorm als mezelf kan bestaan op de meest optimale manier als hoe ik zelf ook zou willen bestaan --- en dat onwetendheid dus altijd een gevolg/resultaat is van het feit dat ik gewoon niet genoeg geef om het leven op aarde en dus om mezelf -- en dus stel ik mezelf tot doel om een proces te bewandelen waarin ik mezelf HIER breng, als een fysiek levend wezen hier in en als eenheid en gelijkheid met deze fysieke realiteit --- zodat ik in elk moment en op elk vlak besta in en als eenheid en gelijkheid met al wat hier is, en dus in elke daad en in elk woord een wereld/bestaan kan garanderen die het beste is voor allen als mezelf

ik besef en realiseer mij dat criminaliteit altijd een 'kreet om hulp' is van mensen die verwaarloosd zijn door hun omgeving - en dus altijd een gevolg zijn van collectieve onwetendheid en dus de onwetendheid als verwaarlozing die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- en dat criminaliteit enkel kan bestaan wanneer en als ik niet genoeg geef om het leven op aarde als mijn omgeving één en gelijk met mezelf om voldoende aandacht te besteden aan andere levende wezens één en gelijk met de aandacht die ik zelf zou willen krijgen, waardoor ik situaties van misbruik toesta te bestaan in de levens van anderen, en bijgevolg 'criminaliteit' als een consequentie en reactie op misbruik --- hierin stel ik mezelf tot doel om op te staan in en als de wereld en samenleving als een levende statement van wie ik werkelijk ben als het leven zelf, als mens - en van hoe de samenleving en al de structuren in de samenleving, zoals het rechtssysteem en de politiek, zouden moeten bestaan, in en als het principe van 'doe voor een ander zoals je zou willen dat een ander voor jou doet', waarin het vanzelfsprekend is dat alles onderzocht moet worden en dat we onszelf in de schoenen plaatsen van elkaar, om onze daden en woorden uit te drukken op een manier die altijd het beste resultaat zal produceren voor alle levende wezens op aarde

Dag 333: Is 'De Crimineel' het product van een Criminele Samenleving?

Dit is een verderzetting van "Dag 332:Criminaliteit is Altijd een Gevolg van Collectieve Verwaarlozing - Doss. Verkrachting in België"



Ik vergeef mezelf dat ik collectieve verwaarlozing heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de menselijke samenleving door mezelf te hebben toegestaan mijn verantwoordelijkheid niet in te zien voor de samenleving waarin ik besta als individu - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als individualisme als totale afscheiding van al de mensen om mij heen in en als het geloof dat IK speciaal ben en dat 'mijn leven' speciaal is --- en dat ik daarin nooit heb ingezien hoe mijn leven direct verbonden is met het leven van elk individu om mij heen en dus met de hele samenleving - en een directe invloed uitoefent op de samenleving - en dat ik daardoor verantwoordelijk ben voor al wat er gebeurt in de samenleving door mijn directe participatie in elk moment van bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan ALS de menselijke samenleving te ontkennen, door mezelf te hebben toegestaan mezelf af te scheiden van de mensen die ik zie om mij heen door hen te beschuldigen als 'de criminelen' die verantwoordelijk zijn voor de criminele dingen die gebeuren in de samenleving --- door mezelf opzettelijk onwetend en blind te houden voor hoe de samenleving werkelijk functionneert en de verbanden die er bestaan tussen mijn expressie/bestaan/gedrag en mijn omgeving waarin mijn expressie/gedrag een directe impact heeft op mijn omgeving en dus op elke manier bijdraagt tot het soort omgeving dat ik zie met mijn ogen --- en dat ik dus op die manier op elke manier verantwoordelijk ben voor de wereld waarin ik mij bevindt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'samenleving' door te geloven dat 'de samenleving' bestaat in de plaats van in te zien dat ik 'de samenleving' zelf gecreëerd heb als een beeld in mijn geest --- en dat ik altijd gebruikt heb als een excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn omgeving niet in te zien en niet te zien dat 'de samenleving' niet werkelijk bestaat in en als de fysieke realiteit en dat er enkel fysieke expressie als oorzaak en gevolg bestaat --- waarin ik in elk moment van ademhaling actief participeer en bijdraag aan het soort 'samenleving' als 'het leven op aarde' dat hier bestaat omwille van wat ik toesta te bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf opzettelijk blind en onwetend te houden in verband met hoe de samenleving functionneert, door mezelf te definieren als 'een individu', als 'een afgescheiden deeltje', naar het evenbeeld van mijn ouders en de generaties die mij zijn voorgegaan -- en nooit de tijd te hebben genomen om de realiteit te onderzoeken, en dus nooit te hebben ingezien dat ik op geen enkele echte manier in afscheiding besta van wat hier bestaat als de menselijke samenleving en het leven op aarde en dat ik 'de samenleving' BEN in en als hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan en wat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als het leven op aarde --- en dat ik mijn zelf-gecreëerde, voorgeprogrammeerde 'realiteit' in en als de geest, als beelden en woorden, altijd heb gebruikt als mijn excuus om mijn verantwoordelijkheid tegenover de criminaliteit die ik zie in en als de mensheid uit handen te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'de crimineel' als een afgescheiden individuele entiteit in de menselijke samenleving niet werkelijk bestaat omdat al wat bestaat in en als de menselijke wereld en de wereld als geheel altijd een manifestatie en representatie is van wie 'de mens' in en als 'de menselijke samenleving' is - en dat wat werkelijk crimineel is, is hoe wij als individuen in en als de samneleving één individu gaan uitzonderen en beschuldigen en veroordelen als 'de crimineel', en hen dus laten boeten voor wat wij collectief gecreëerd hebben door hoe wij onszelf hebben toegestaan te bestaan in en als absolute onwetendheid in verband met de consequenties van onze woorden en daden op  en in onze omgeving  - door te geloven in 'individualiteit' als de idee en het geloof dat wij als 'individuele entiteit'/individueel wezen in complete afscheiding bestaan van alle andere 'individuen' en bijgevolg van al wat er gebeurt in onze samenleving van zogezegde 'afgescheiden individuen/entiteiten' --- in de plaats van in te zien dat wij ons zelf niet eens bewust zijn van de mate waarin al van wat en wie wij zijn en hoe en waarom wij hier bestaan in en als 'ons leven' bepaald en gestuurd is door onze omgeving als 'andere mensen' - omdat we gemoedwillig bestaan in en als opzettelijke onwetendheid en dus opzettelijk geen onderzoek verrichten naar hoe wij zelf in elkaar zitten, als de sleutel tot het begrijpen van hoe elk mens en dus hoe de gehele menselijke samenleving in elkaar zit -- hetgeen in wezen een criminele daad is van verwaarlozing omdat we op deze manier gemakshalve onze handen kunnen schoonwassen van het nemen van enig welke vorm van verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt in de samenleving en voor onze participatie en ons bestaan in die samenleving door onze onwetendheid te gebruiken als rechtvaardiging en excuus en daarin dus niet te beseffen dat het net die onwetendheid is, als de basis en van ons gedrag in en als de samenleving, die de oorzaak en voedingsbodem is van/voor criminaliteit in de samenleving --- omdat 'criminaliteit' in wezen een 'kreet om hulp' is van een individu die de consequenties laat zien van ons gedrag en het feit dat we nooit gehandeld hebben vanuit absoluut inzicht in hoe onze daden en woorden onze omgeving en de levens van andere mensen vormgeven

Dag 331: Wie zijn hier de Echte Criminelen? Dossier Verkrachting in België

Deze blog-post staat in lijn met de voorgaande blog-posts die handelden over 'Verkrachting' - en maakt deel uit van een doorlopend onderzoek naar en in het hoe en waarom van het fenomeen 'verkrachting' in de menselijke samenleving.

Er zijn veel factoren die bijdragen tot het bestaan van 'verkrachting' in onze samenleving - maar het grootste probleem, de grootste, alles-overkoepelende factor is toch wel die van de menselijke onwetendheid.


Al is onwetendheid niet meteen het juiste woord  -- het is het totale gebrek aan inzicht, begrip en 'gewaarzijn' van hoe de wereld functioneert. Ik bedoel, de mens is een levend wezen hier op aarde, en deze aarde, het leven op aarde, is een magnifiek bio-systeem met micro- en macro-systemen die werken als een constant dynamisch feedback-systeem. De mens maakt daar deel van uit, hetgeen eerder vreemd aandoet als je kijkt naar hoe de mens bestaat, naar hoe de mens totaal 'onwetend' is. Ik gebruik het woord 'onwetend' omdat het de directe vertaling van het engelse woord 'ignorance' is - maar naar mijn smaak geeft het woord 'ignorance' de juiste 'lading' weer die op de meest correcte manier de staat van de mens overbrengt.

'ignorance': de mens die zichzelf Opzettelijk onwetend houdt om niet te zien/beseffen/begrijpen hoe de reaiteit werkelijk in elkaar zit, om die realiteit te kunnen negeren en vooral het feit te kunnen negeren dat wij als levende wezens hier op aarde verantwoordelijk zijn voor al wat hier bestaat -- en dat we met andere woorden niet zomaar die 'onwetendheid' (ignorance') kunnen gebruiken als een excuus voor waarom het is dat we die verantwoordelijkheid NOOIT genomen hebben en waarom het is dat er dingen bestaan zoals verkrachting, oorlog, kinderporno, misbruik, corruptie, moord, oorlog, enzovoort. Ik bedoel, dat is een opzettelijke zelf-bekrachtigende cyclus die we gevormd hebben: We nemen geen verantwoordelijkheid voor het leven op aarde omdat we 'ignorant' zijn en we zijn en blijven 'ignorant' omdat we geen verantwoordelijkheid nemen.

De mens gaat dan wel verschillende excuses aanbrengen om die onwetendheid (lees: 'ignorance') 'goed te praten'. Zoals het geloof dat God, of de natuur, of welke cosmische kracht je ook ziet als 'de verantwoordelijke' voor het feit dat wij hier bestaan, ons op deze manier geschapen heeft, namelijk volledig stupide, ontdaan van enig inzicht, gezond verstand of de capaciteit om op een verantwoordelijke manier om te gaan met onze omgeving - en dat we onszelf daarom maar zo zouden moeten houden, uit respect voor 'God's Creatie', het is dus 'ok' dat we zo achterlijk zijn en dat we ons verschuilen achter onze eigen domheid als de zogezegde reden en rechtvaardiging voor waarom we kinderen blijven produceren, generatie na generatie, die steeds minder en minder in staat lijken te zijn om te weten waar ze eigenlijk mee bezig zijn wanneer ze hun verlangens najagen om alles goedkoop te krijgen, spullen kopen en wegsmijten alleen maar om de 'trends' te volgen en zeggen dat ze 'tegen communisme' zijn en dus 'tegen samenwerking' terwijl hun glorieuze 'kapitalistische'/'individualistische' levensstijl zienderogen tenonder gaat --- ondanks het feit dat we wel degelijk in staat zijn om onderzoek te verrichten en om de moeite te doen om even stil te staan bij onszelf, bij de realiteit, als een teken dat we geven om onszelf, onze kinderen en de wereld.

Het feit dat we een rechtssysteem toestaan te bestaan dat alles en iedereen over dezelfde kam scheert en dat niet geïnteresseerd is in het stellen van vragen zoals 'waarom?' en 'hoe?' 'criminaliteit' bestaat - bewijst dat de mens niets geeft om zichzelf, de kinderen en de wereld --- dat de mens de kleine moeite er niet wil voor opbrengen om aan zelf-bevraging te doen, om even het ego als persoonlijke meningen en geloofsystemen aan de kant te schuiven in het besef dat de oude 'oplossingen', 'technieken' en manieren van omgaan met onze realiteit niet werken en dat we dus onze hele 'levensstijl' en onze samenleving en wie wij zijn als 'participanten' in die samenleving moeten herdefinieren om te komen tot ECHTE oplossingen.

Bijvoorbeeld: Verkrachting. We weten nog steeds niet wat de specifieke oorzaak is van 'verkrachting', waarom iemand met andere woorden overgaat tot de fysieke daad van een ander verkrachten. Maar we zullen 'verkrachters' wel straffen, beboeten en de vinger wijzen - hetgeen impliceert dat we blijkbaar wel geloven dat we weten hoe om te gaan met dit fenomeen en met mensen die de neiging hebben om een ander seksueel te misbruiken. En daar zit dan het probleem genaamd het 'menselijk EGO', in dat, we niets weten over de eigenlijke realiteit, over het hoe en waarom als de functionele processen en dynamiek van deze realiteit, maar dat we wel ons oordeel erover zullen vellen en die realiteit zullen benaderen vanuit dat oordeel dat gebaseerd is op onze 'ignorance', op onze 'onwetendheid', op ons gebrek aan inzicht --- het is dus geen wonder dat onze 'oplossingen' als aangeboden door ons rechtssysteem enkel zorgen voor meer problemen. Hoe veel 'criminelen' er ook worden opgesloten of beboet, het stopt criminaliteit niet, het verandert niets aan de samenleving, aan de mens, aan de oorzaak die aan de grondslag ligt van 'criminaliteit'.

Ik bedoel, als je goed kijkt, merk je dat ons rechtssysteem, dat toch zou moeten bestaan als een reflectie/representatie van een 'beschaafde' en 'intelligente' samenleving, en die in lijn zou moeten staan met de wetenschap, die wij in onze samenleving thans als basis gebruiken van de stelling dat wij 'geëvolueerd zijn' als Mens -- eigenlijk nog steeds gebouwd is op en functioneert aan de hand van de idee en het geloof dat 'criminaliteit' in de aard/natuur van de mens ligt en dat de enige 'oplossing' aldus is om die mensen die zich gekwijt hebben aan criminele daden te verwijderen uit de samenleving, als onkruid - zonder op welke manier ook werkelijk te kijken naar de eigenlijke samenleving/leefomgeving waarin dat individu opgegroeid is, en niet enkel de familie, maar de hele samenleving en de economische structuur --- in het besef dat dat 'onkruid' ergens ontsproten is, ergens een voedingsbodem gevonden heeft en is kunnen uitgroeien tot een 'pest', het was er niet zomaar 'plots', al is dat wel hoe wij in en als onze samenleving omgaan met criminaliteit, we merken het pas op wanneer het al in volle 'uitgroei'/uitzaaiing is en we reageren er dan op met angst en beschuldiging waarna we er alles aan doen om het weg te krijgen --- maar nooit kijken we naar het proces dat geleid heeft tot het ontstaan van 'de crimineel'.

Nooit lijken we te zien dat 'de crimineel' niet zomaar plots ontstaat, maar in wezen een mens/individu is die is kunnen opgroeien tot een 'crimineel' door en omwille van onze samenleving --- omdat wij als samenleving duidelijk geen verantwoordelijkheid nemen voor het ontwikkelingsproces van onze kinderen -- anders zouden we 'criminaliteit' in de kiem kunnen smoren door te detecteren waar en hoe het misloopt in de ontwikkeling van het kind in relatie tot zijn omgeving. Maar het probleem is dat we 'ignorant' zijn - geen ouder die weet wat er omgaat in de geest van zijn kind, omdat men niet weet wat er in de eigen geest omgaat, omdat men zichzelf niet onderzoekt -- en "Zelf-Kennis is het Begin van Alle Wijsheid". Waarom pakt het rechtssysteem de mens in de samenleving niet aan - zij die weigeren om aan zelf-onderzoek en zelf-kennis te doen en dus weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving en leefomgeving waar ze deel van uitmaken? Want DAT is de oorzaak van criminaliteit, niet de crimineel zelf -- het is elk van ons, het is hoe wij bestaan in onze geest, en het soort samenleving die wij toestaan te bestaan omwille van hoe wij zelf bestaan in onszelf.


Wordt Vervolgd in Dag 332

Dag 326: Wie ben ik als Verkrachting - Zelf-Vergeving

Dit is een verderzetting van "Dag 325: Wie ben Ik als Verkrachting?" - en specifiek van de volgende statement:

In de blogs die volgen zal ik dus mijn relatie tegenover de realiteit waarin ik mij bevind onderzoeken en hoe die relatie impliciet heeft bijgedragen tot het bestaan van verkrachting --- door bijvoorbeeld de Seksuele Fantasiëen die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest, door allerlei betekenissen die ik heb gegeven aan het woord 'verkrachting', door beschuldiging te hebben toegestaan te bestaan in mezelf, door afscheiding toe te staan te bestaan in mezelf tussen 'vrouwen' en 'mannen' gebaseerd op beoordelingen over de lichamelijke expressie die ik zie met mijn ogen, door vooroordelen te hebben toegestaan te bestaan in mezelf tegenover 'mannen' en 'de mannelijke seksualiteit', door seksuele onderdrukking in de plaats van seksuele expressie, communicatie en openheid te hebben toegestaan te bestaan in mezelf,enzovoort...


In deze blog-post zal ik, middels zelf-vergeving, mijn relatie met het woord 'verkrachting' en daarin mijn participatie in het in stand houden van de fysieke consequentie van 'verkrachting' in onze samenleving, onderzoeken en uiteenhalen --- en, middels zelf-corrigerende statements, veranderen om te bestaan  op een manier die een samenleving verzekert waarin verkrachting niet bestaat.


Een eerste reactie die ik zie in mezelf wanneer ik naar het woord 'verkrachting' kijk, is dat ik het van mezelf wil wegduwen, ik wil er niet mee geassocieerd worden - en ik heb er eigenlijk angst van omdat ik angst heb van de consequenties, de 'straffen' die geassocieerd zijn met het woord 'verkrachting' -- namelijk:

1. sociaal stigma
2. sociale uitsluiting
3. gevangenisstraf

Maar voor mij, zelfs het woord 'gevangenisstraf', en de angst die ik ervaar in relatie tot het woord 'gevangenisstraf', staat gelijk met 'sociale uitsluiting' --- dat is waar ik eigenlijk angst van heb en dat is de basis van mijn angst van 'verkrachting', met name angst om zelf een 'verkrachter' te zijn. In dit opzicht heb ik 'geluk' dat ik een vrouw ben, en dat ik fysiek niet of minder in staat ben om daadwerkelijk iemand te 'verkrachten' - althans op de manier die in de samenleving algemeen erkend/gekend is als wat 'verkrachting' inhoudt en betekent.

 En dus, spreek ik het woord 'verkrachting' liever zelfs niet uit, ik dissocieer mezelf liefst volledig met het woord 'verkrachting', omdat ik de angst die ik met dat woord heb geassocieerd niet onder ogen wil komen.

In deze houding tegenover het woord 'verkrachting', waarin ik dus niets te maken wil hebben met het begrip en dus met het fenomeen - en dus liever mijn ogen sluit en doe alsof het niet besta --- draag ik zelf bij tot hoe de samenleving zich een houding van stilzwijgen en het negeren van de problemen heeft aangemeten in relatie tot 'verkrachting' --- de consequenties daarvan zijnde dat de onderliggende problematiek als de reden en motivatie van 'de verkrachter' om zich te vergrijpen aan 'verkrachting' niet of heel minimaal worden onderzocht, de problematiek wordt niet opengetrokken en dus niet begrepen, waardoor er geen werkelijke oplossingen kunnen worden gevonden als eventuele maatschappelijke herstructureringen of heropvoeding die noodzakelijk zijn om ervoor te zorgen dat mensen niet meer willen verkrachten.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te willen dissocieren van het woord 'verkrachting' door mezelf te hebben toegestaan de emotionele ervaring van angst te associeren met het woord 'verkrachting' en door mezelf te hebben toegestaan angst te hebben van angst --- en daarin mezelf de kans en de mogelijkheid te hebben ontkend om het woord en bestaan van 'verkrachting' te onderzoeken en te begrijpen en daarin mezelf als menselijk wezen en als deel van de menselijke samenleving te begrijpen, en verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor de samenleving als geheel in en als inzicht en begrip van hoe alles functionneert en hoe en waarom bepaalde fenomenen bestaan en plaatsvinden in deze wereld en realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor het bestaan van verkrachting - en mijn angst van het woord 'verkrachting' en mijn passieve, onbetrokken en negerende houding tegenover het maatschappelijk probleem van 'verkrachting' te rechtvaardigen met de gedachte dat ik nooit iemand zal verkrachen omdat ik een vrouw ben en dat ik daarom het slachtoffer ben en dus zogezegd niet verantwoordelijk ben of kan zijn voor 'verkrachting' - en daarin mezelf opzettelijk blind te houden voor de werkelijke dieperliggende problemen en oorzaken die in de menselijke geest bestaan en in hoe de mens opgevoed wordt door zijn omgeving die aan de grondslag liggen van waarom en hoe verkrachting bestaat - waarin ik wel degelijk verantwoordelijk ben als een deel van de samenleving en dus de 'leefomgeving' en 'voedingsbodem' van de kinderen die in deze samenleving en wereld geboren worden en opgroeien, en dat ik, door nooit mijn verantwoordelijkheid te hebben genomen als 'opvoeder' en 'co-creator' van de samenleving als geheel, medeplichtig ben aan het bestaan van verkrachting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'verkrachting' enkel kan bestaan door een collectieve apathie tegenover wat er gebeurt in de geest van de mens en van kinderen die opgroeien in deze wereld en samenleving, waarin de mensen in de samenleving collectief beslissen om problemen zoals verkrachting te negeren omwille van het 'sociaal stigma' dat we in ons collectief bewustzijn hebben geplaatst op 'seksualiteit' en 'seksuele misdrijven', waarin we in onze geest de emotionele ervaring van angst hebben verbonden met het woord 'verkrachting' - en, omwille van onze angst van angst, doen alsof 'verkrachting' niet bestaat als een overlevingsstrategie ---- zonder in te zien en te beseffen dat verkrachting een symptoom is die het resultaat en het product is van een zieke samenleving, en dat, zolang we die samenleving niet in al haar facetten onderzoeken en begrijpen hoe en waarom de ziekte is kunnen ontstaan en bestaat, zullen de symptomen enkel erger worden totdat de samenleving 'sterft', als wat met elk ziek organisme uiteindelijk gebeurt wanneer de ziekte niet genezen wordt.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beïnvloeden en sturen door de voorgeprogrammeerde emotionele reactie/ervaring van angst op het woord 'verkrachting' - en dus vanuit eigenbelang en persoonlijke overlevingsstrategiëen geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat er bestaat in deze wereld, door het probleem te negeren en onderdrukken - en te veronderstellen dat andere mensen, of God verantwoordelijkheid zullen nemen voor het probleem, in de plaats van in te zien dat de mens in en als de menselijke geest niet in staat is om verantwoordelijkheid te nemen voor maatschappelijke problemen zoals verkrachting, omdat elk mens in en als de menselijke geest voorgeprogrammeerd is om altijd te handelen op basis van primaire onderbewuste overlevings-instincten, en zich dus altijd zal laten sturen door persoonlijke angsten in het benaderen van problemen, en dus niet in staat is om een probleem aan te pakken en sturen op een manier die het beste resultaat produceert voor de gehele samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst van sociale uitsluiting en afwijzing te verbinden met het woord 'verkrachting' --- en daarin angst te hebben van het woord verkrachting, en dus weerstand te hebben om te kijken naar het probleem van verkrachting, te praten of schrijven over verkrachting --- uit angst dat ik buitengesloten en afgewezen zal worden door de samenleving --- in de veronderstelleing dat alle mensen in de samenleving diezelfde angst hebben dus vanuit die angst mij zullen wegduwen als ik durf praten of open zijn over verkrachting, net zoals ik mezelf heb toegestaan te reageren met weerstand op de emotionele ervaring van angst --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als de menselijke geest als een voorgeprogrammeerd systeem van overlevings-reacties, en op te staan als het levende voorbeeld van een samenleving die het beste is voor allen --- door onvoorwaardelijk elk aspect van de samenleving en het bestaan te onderzoeken op elk vlak zodat er op de best mogelijke manier oplossingen gevonden kunnen worden voor al de problemen


Wordt vervolgd in Dag 327                      

Dag 307: Mensenrechten en Ouderschap - Is Criminaliteit een Gevolg van de Onwetendheid van de Ouder?

Deze blog is een vervolg op "Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?" en "Dag 306: Mensenrechten en Ouderschap - Wie maakt de Criminelen in deze Wereld?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - en staat in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.


 ik besef en realiseer mij dat we in onze realiteit nooit werkelijk hebben onderzocht hoe een crimineel ontstaat - zodat we niet geconfronteerd zullen worden met onze verantwoordelijkheid als ouders tegenover ALLE kinderen in de wereld, wanneer we inzien dat een 'crimineel' altijd het product/resultaat is van een dysfunctionele omgeving die het kind een inferieure ervaring en begrip van de realiteit heeft meegegeven --- waardoor het kind bijgevolg op een inferieure manier in relatie zal staan met zijn omgeving, in en als het principe van 'geef en je zal ontvangen

ik besef en realiseer mij dat een crimineel niets meer of minder is dan iemand die geeft precies zoals hij heeft ontvangen van zijn omgeving -- en dat criminaliteit altijd het gevolg is van de ouders in deze wereld die kinderen laten verwaarloosd worden door hun omgeving - omdat wij 'ouderschap' hebben gedefinieerd in en als het EGO als een persoonlijk verlangen om een kind te 'hebben' en 'bezitten' als een persoonlijk eigendom dat in functie staat van onze persoonlijke verlangens om ons superieur en belangrijk te voelen -- en dat bijgevolg elke ouder in deze wereld direct verantwoordelijk is voor het bestaan van 'criminelen' in deze wereld, en dat de ware criminelen degenen zijn die de mensen die 'misdrijven' begaan in deze wereld gaan beoordelen, veroordelen en opsluiten zonder zich zelfs af te vragen of te onderzoeken wat die persoon tot die toestand heeft gedreven, zodat ze niet moeten inzien dat zij hun verantwoordelijkheid als ouder/volwassene in deze wereld niet hebben opgenomen in de eerste plaats door van deze wereld niet een veilige plek te maken voor ALLE kinderen, als een plek waarin kinderen niet gedreven zullen worden tot het uitvoeren van wanhoopsdaden als wat 'criminaliteit' in wezen is

ik besef en realiseer mij dat 'criminaliteit' in wezen een schreeuw om hulp is van een individu die verwaarloosd geweest is door zijn omgeving en die het directe product is van de ouders in deze wereld die niet genoeg om het leven geven om te zorgen voor ALLE kinderen één en gelijk - en dat dus de echte criminelen, als degenen die criminaliteit creëren en toestaan te bestaan, dat zijn de ouders in deze wereld die geloven dat hun 'verantwoordelijkheid' zich beperkt tot HUN KIND, en die daarin hun ware verantwoordelijkheid als Menswezen hier op aarde, hun verantwoordelijkheid als Mens tegenover Al het Leven op Aarde, hebben verloochend

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat ouders in deze wereld de verwaarlozing van kinderen in deze wereld rechtvaardigen in functie van het welzijn van HUN KIND - door de ego-centrische ingesteldheid die ze hebben toegestaan te bestaan in zichzelf in hoe ze enkel geven om HUN KIND, omdat het hun bezit is en hen daarom een persoonlijk intern positief gevoel geeft over zichzelf als het gevoel dat zij belangrijk zijn

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat 'criminaliteit' enkel kan bestaan wanneer mensen een inferieur inzicht hebben in hoe de realiteit werkt, en hoe met andere woorden een 'crimineel' ontstaat als een product en resultaat van bepaalde omgevingsfactoren en gebeurtenissen en invloeden --- en dat ouders hierin de verantwoordelijkheid hebben om zichzelf te onderwijzen in hoe een kind zich ontwikkelt en hoe een kind werkelijk opgroeit tot een individu in deze wereld, zodat ouders hun verantwoordelijkheid kunnen bevatten tegenover het soort mens dat ze passief creëren en toestaan te ontstaan door hoe ze andere kinderen laten opgroeien in verwaarlozende en misbruikende gezinnen en omgevingen

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat geen enkel ouder in deze wereld werkelijk inzicht heeft in hoe hde geest van het kind zich ontwikkeld doorheen de opvoeding - en dat ouders die onwetendheid gebruiken om zichzelf ervan te overtuigen dat ze niet verantwoordelijkheid zijn voor het bestaan van 'criminelen' en 'criminaliteit' in deze wereld, als de wereld waarvan ze geloven dat ze hun kind ertegen moeten beschermen --- en dat het daarom belangrijk en noodzakelijk is dat elke ouder een Reis naar Leven bewandelt, als het ontwikkelen van zelf-onderzoek, zelf-inzicht en zelf-verantwoordelijkheid - omdat dat de enige manier is waarop we kunnen ZIEN wat we creëren in deze wereld als de consequenties van onze gedachten, woorden en daden - omdat Onwetendheid geen excuus is wanneer de mogelijkheid er is om inzicht te ontwikkelen en dus een Verantwoordelijk wezen te worden hier op aarde die kan omgaan met zijn omgeving op een manier die het beste resultaat zal produceren voor al het leven op aarde





DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs

Dag 306: Mensenrechten en Ouderschap - Wie maakt de Criminelen in deze Wereld?

Deze blog is een vervolg op "Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - en staat in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf  nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ouders de 'speciale band' die ze hebben met hun kinderen en de 'speciale liefde/genegenheid' die ze voelen voor hun kinderen verklaren aan de hand van de term 'het is mijn vlees en bloed', dat ze dan liegen - omdat ELK kind ons vlees en bloed is, we zijn elkaars vlees en bloed, het vlees en bloed van elk mens is het stof der aarde, gemaakt van dezelfde substantie --- en dat ouders het 'vlees en bloed' gebruiken als een excuus om niet te beseffen dat de reden waarom ze die 'speciale affiniteit' voelen tegenover hun kind alleen en niet tegenover andere kinderen, is omwille van de GEEST/het ego in de ouder die het kind ziet als 'mijn bezit', en is dus volledig enkel gebaseerd op het eigenbelang en de ego-centrische belangen/verlangens van de ouder, en heeft helemaal niets te maken met het kind zelf als een fysiek levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat ouders hun 'liefde' voor hun kind niet baseren op 'vlees en bloed' maar op GEVOELENS die enkel in de GEEST van de ouder bestaan en gebaseerd zijn op eigenbelang, de reden is waarom er niet gegeven wordt om het Vlees en Bloed van elk kind in deze wereld op evenwaardige manier --- omdat het vlees en bloed in elk kind één en gelijk is - en enkel de Geest zal meer waarde plaatsen in 'mijn kind' omdat het dat ziet als 'mijn bezit', aangezien het ego geobsedeerd is met persoonlijk eigendom, bezit en hebberigheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders de zogezegde 'wrede wereld' die ze gebruiken als rechtvaardiging voor de idee dat ze wel moeten hun kind beschermen en dat ze wel moeten zich zorgen maken om HUN KIND, en dat ze dus geen tijd hebben om zich bezig te houden met andere kinderen, zelf hebben gecreëerd --- door zich net niet bezig te houden met alle kinderen in eenheid en gelijkheid en op een evenwaardige manier, en daardoor kinderen te laten opgroeien in deze wereld in een misbruikende, verwaarlozende en gedepriveerde omgeving die de voedingsbodem vormt voor de uiteindelijke 'crimineel' die ze zullen worden als iemand die precies zoveel zal 'geven om' zijn omgeving en andere mensen zoals die mensen hebben 'gegeven om' hem, niets dus

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer de 'liefde' in de ouder tegenover zijn kind gedefinieerd is door een GEVOEL, dat die liefde altijd eigenbelang representeerd - als bepaalde persoonlijke verlangens van de ouder tegenover het kind --- waarin de ouder het kind niet werkelijk ziet als 'vlees en bloed', maar als een persoonlijk bezit - en dat het kind bijgevolg ook geprogrammeerd zal worden naar het evenbeeld van de ouder, als een bezitterig en hebberig en ego-centrisch individu die 'geven om' en 'houden van' ook zal definieren in en als persoonlijke gevoelens die altijd eigenbelang representeren --- waardoor een wereld waarin de mensenrechten geëerd en uitgevoerd worden als een werkelijk 'geven om allen', onmogelijk is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het woord 'liefde' immens veel misbruikt wordt door ouders - omdat 'liefde' gebruikt wordt als rechtvaardiging om de eigenlijke realiteit te verbergen, als het FEIT dat die 'speciale gevoelens' die ouders 'liefde' noemen, in wezen gebaseerd zijn op persoonlijke verlangens en belangen die de ouder heeft in relatie tot het kind, waardoor de ouder zich ook enkel 'positief' voelt tegenover ZIJN KIND, en niet tegenover alle kinderen in de wereld --- omdat dat gevoel niets te maken heeft met 'liefde', maar met 'bezitterigheid' en 'hebzucht' --- omdat, als die 'liefde' echt zou zijn, dan zou de ouder die 'liefde' voelen op een gelijkmatige manier voor ELK KIND ter wereld, als het vlees en bloed van de aarde dat één en gelijk is - en dan zou die 'liefde' zichtbaar zijn in deze fysieke realiteit als de onvoorwaardelijke uitvoering van de mensenrechten op elke manier


Wordt vervolgd in Dag 307




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs