Dag 787: Bureaucratie en de Ontmenselijking van onze Samenleving

Met deze titel en met specifiek het woord 'ontmenselijking' en 'onmenselijkheid' verwijs ik naar een ervaring die we allemaal wel op een bepaald punt doormaken, en dan vooral wanneer we te maken hebben met grote organisaties zoals overheidsinstanties of bedrijven. Vaak krijgen we het gevoel dat zaken in ons systeem (lees: samenleving), en dan vooral zaken die een directe impact hebben op het overleven en de gezondheid van onszelf en dat van ons gezin en familie, veel te 'onpersoonlijk' zijn. Er wordt naar ons verwezen via referentienummers, dossiers en klantenbestanden en vaak zijn bepaalde instanties zo groot dat je voor één kwestie verschillende lagen van authoriteit moet doorwandelen of aan steeds een andere hulpverlener je verhaal moet doen en bijgevolg soms ook steeds verschillend advies of richtlijnen te horen krijgt.

Dit kan de indruk opwekken dat niemand in onze samenleving, en zelfs niet in de instituties die zichzelf 'sociaal' noemen (zoals school, ziekteverzekering, sociale verzekering, etc), werkelijk om jou of je naasten geeft. "Mensen geven niet om elkaar" is vaak de conclusie die je uiteindelijk trekt wanneer je te maken krijgt met overheidsinstanties of grote bedrijven, en nog meer wanneer er zich problemen voordoen en/of wanneer je je totaal afhankelijk bevindt van die instituties. Zelfs als iemand je zou willen helpen en in feite de beslissing kan maken om bepaalde zaken makkelijker voor je te maken, kunnen ze dat soms niet omwille van de regulaties 'van bovenaf'. Deze mensen zouden bijvoorbeeld zelf hun job kunnen verliezen als ze beslissingen zouden maken uit 'menselijkheid' en 'compassie' die echter tegen het beleid en de regels van de organisatie waar ze voor werken ingaan.

Het zijn dus de regels, de wetgevingen en de 'codes' als het ware die onze samenleving richting geven en vooral dan de waarde die we geven aan die regels, die ervoor zorgen dat we de manier waarop we met elkaar omgaan op organisationeel en structureel niveau ervaren als 'onmenselijk' of 'zonder compassie'. Wat we echter lijken te vergeten is dat die wetgevingen, regels en structuren specifiek gecreëerd zijn om onszelf als individuëen te beschermen van elkaar. Regels en wetten zijn er ter bescherming van onze eigen 'menselijke natuur', en dan met name die delen van onze natuur die niet getuigen van compassie, menselijkheid of medeleven met anderen. En hier heb ik het over uitdrukkingen en gedrag zoals stelen, pesterijen, discriminatie, aggressie, geweld, sexuele intimidatie/manipulatie, en al de manieren waarop wij mensen in staat zijn om een ander - weze het individu of organisatie - te kwetsen op welke manier ook ten voordele van ons eigenbelang.

Maar hier komt dan de paradox in het spel, aangezien het net de regels, regulaties en wetgevingen zijn die tegelijkertijd ook obstakels vormen voor ons vermogen om die menselijkheid, compassie, empathie en medeleven uit te drukken en toe te passen. Het is doordat we zoveel waarde hechten aan de 'regels' die we dienen te volgen, dat we het onszelf onmogelijk maken om onszelf te kunnen herkennen in een ander en te kunnen omgaan met anderen zoals we zouden willen dat er met onszelf wordt omgegaan. Veel mensen die in organisaties of bedrijven werken, en vooral overheidsorganisaties, en omgaan met mensen komen vaak zulk 'n situaties tegen waarin ze zien en beseffen dat wat de regels voorschrijven in termen van de beslissingen die ze dienen te maken in feite niet het beste is voor de personen wiens leven die beslissingen zullen beïnvloeden.

Je kan echter de regels en wetgevingen en de bureaucratie die onze samenleving geworden is niet beschuldigen aangezien dat systeem in zekere zin gecrëerd is vanuit goede bedoelingen. De regels zijn er immers ter bescherming van het individu. Het probleem is dat we nooit echt gekeken hebben naar waarom het eigenlijk is dat mensen 'crimineel' en kwalijk gedrag uiten en naar hoe we dat kunnen veranderen. De regels die gevormd zijn kwamen eerder vanuit een reactie erop. Dit heb ik in mijn voorgaande blog ook aangetoont, hoe we de neiging hebben om te reageren op problematisch gedrag dat de kop opsteekt hetgeen dan uiteindelijk leidt tot een onderdrukking en limitering van de vrijheid van individuen om zichzelf uit te drukken.

Zo ook gaat het met onze samenleving. Problemen worden benaderd vanuit reacties en angst, en niet vanuit een waarachtige interesse om het probleem te begrijpen en bereidheid om dingen te veranderen teneinde de problemen op te lossen. Uiteindelijk maken we het onszelf en elkaar enkel moeilijker om nog menselijkheid, compassie en empathie toe te passen en beslissingen te maken die het beste zijn niet enkel voor onszelf maar ook de mensen om ons heen omdat we in angst bestaan van elkaar en onze 'menselijke natuur' en krampachtig de regels en wetgevingen vasthouden zogezegd om onszelf beschermd te houden. Hoe goed onze bedoelingen echter waren in het vormgeven van die regels, is het resultaat echter een ontmenselijking van onze samenleving en interacties en een onderdrukking van ons potentieel om te groeien en te ontwikkelen op manieren die het beste zijn voor ieder levend wezen in deze wereld.

In de volgende blog zet ik verder met dit onderwerp en bekijk ik specifiek wat de oplossing zou kunnen zijn voor dit fenomeen. Ik wil absoluut niet beweren dat we zomaar alle regels of wetgevingen en uitvoerende instituties zouden moeten schrappen en in een totaal wetloze samenleving zonder structuur zouden moeten leven. De oplossing houdt in feite een simpele verandering van perspectief in; een verandering in ons begrip van wie we zijn en van de rol die we elk spelen in deze wereld. 

Dag 516: Wat is Leven in Oprechtheid? - De Praktische Realiteit van Principieel Leven

Dag 516: Wat is Leven in Oprechtheid? 

De Praktische Realiteit van Principieel Leven

In "Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid? - Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen" had ik de sluier al een beetje gelicht in relatie tot wat een praktische uitvoering en toepassing zou zijn van het Principe van zelf-oprechtheid in en als mijn proces van het leven aan de hand van en op basis van Principe.

Dit proces van het onderzoeken hoe ik een principe kan toepassen in de fysieke dagelijkse realiteit is het belangrijkste deel van het leven in en als Principe. Ik bedoel, dit zou voor de hand moeten liggen, dat iets in wezen niet Echt en Waarachtig kan zijn als ik het niet op een praktische manier leef in en als mijn fysieke bestaan, omdat mijn fysieke bestaan nu eenmaal het enige 'echte' is aan wie ik ben.

Ik heb doorheen mijn leven echter dit simpele concept nooit gezien of begrepen omdat ik mijn leven en 'wie ik ben' definieerde als zijnde meer in mijn geest. Op de één of andere manier was ik zomaar uit het oog verloren dat ik een fysiek wezen ben en dat mijn bestaan zich afspeelt in de fysieke werkelijkheid - omdat ik mijn aandacht meer plaatste in mijn interne 'realiteit', namelijk mijn 'ervaringen', zoals mijn gevoelens en emoties, en mijn fantasie, en gedachten --- al de dingen die op zich in feite niet fysiek en dus niet echt zijn.

En dus, ik heb vaak stellingen gemaakt over 'wie ik ben' of wie ik wil zijn en hoe ik wil dat mijn leven verloopt, maar die stellingen hebben nooit verder gereikt dan de het gelimiteerde rijk in en van mijn eigen geest. Ik heb nooit werkelijk de moeite gedaan om te onderzoeken of de ideëen die ik in mijn gedachten vorm over mezelf en mijn realiteit wel realistisch zijn of hoe ik deze ideëen eigenlijk leef in en als mijn dagelijkse realiteit -- omdat, de enige 'realiteit' die ik zag, dat was mijn geest als mijn gevoelens, emoties en gedachten.

Het is pas door een proces te beginnen wandelen om uit te geest te stappen dat ik langzaam maar zeker ben gaan inzien dat de eigenlijke werkelijkheid van wie ik ben in wezen de fysieke realiteit is en dat de geest een illusie is die ik zelf heb opgebouwd door ideëen te vormen in en als mijn 'gedachten' en die ideëen nooit te toetsen aan de fysieke realiteit.

Ik bedoel, ik geloofde bijvoorbeeld altijd dat ik een 'oprecht' individu ben en dat ik in alle vormen en maten een 'goed' persoon ben, maar ik stond nooit stil bij de eigenlijke realiteit van wie ik ben. Ik zag bijvoorbeeld niet in dat ik mij niet steeds gedraag zoals ik denk over mezelf en dat mijn externe en interne wereld niet volledig op één lijn staan. Ik bedoel, ik kan wel denken van mezelf dat ik een 'oprecht' persoon ben, maar zolang ik geen exacte definitie heb van wat het eigenlijk wil zeggen om daadwerkelijk 'oprecht' te zijn, en het woord 'oprechtheid' te leven, dan kan ik mezelf evengoed voor de gek houden en mezelf wijsmaken dat ik 'oprecht' ben zonder werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn fysieke expressie in en als de fysieke werkelijkheid.

Omdat, als ik geen soliede definitie heb van een woord zoals 'oprechtheid', maar ik beweer wel een 'oprecht' persoon te zijn - dan kan ik in feite eender wat doen en zijn en dan kan ik nog steeds ervan overtuigd zijn dat ik 'oprecht' ben --- omdat het woord 'oprechtheid' enkel bestaat als een leeg en betekenisloos idee in mijn geest dat als enige doel dient om mij positief te voelen over mezelf.

Terwijl, om waarachtig te bestaan in en als oprechtheid - moet ik het woord 'oprechtheid' ten eerste grondig onderzoeken in termen van wat de praktische implicaties zijn van dit woord en wie en hoe ik met andere woorden zou moeten zijn en worden in en als mijn fysieke dagelijkse bestaan en interacties met mijn fysieke dagelijkse wereld en omgeving -- om werkelijk te leven en te bestaan als een levend bewijs en een levend voorbeeld van het woord 'Oprechtheid'. Enkel dan kan ik spreken over mezelf als een 'oprecht' individu --- wanneer ik bereid ben om dit proces te bewandelen voor mezelf van het onderzoeken van hoe ik besta in en als mezelf en het transformeren en veranderen van mijn interne wereld en realiteit van een betekenisloos, onoprecht bestaan - naar een zelf-gecreëerd, zelf-verantwoordelijk en zelf-oprecht bestaan -- door middel van bijvoorbeeld het herdefiniëren van de woorden die ik leef en/of wil leven.

Dit is in essentie wat ik ben beginnen doen in mijn Reis naar Leven en in mijn Verklaring van Mijn Toewijding aan Principes die ik Integreer in mijn Leven en Bestaan - is dat ik eerst en vooral die principes onderzoek en voor mezelf grondig afbaken en definieer zodat ik een 'platform' en 'structuur' heb en mezelf dus de kans of de ruimte niet geef om de principes te 'interpreteren' -- omdat, zoals ik in deze blog aangetoond heb, creëert dit het probleem dat het principe dan enkel in functie bestaat van mijn persoonlijke 'feel-good' interne realiteit en dan is het principe op zich dus 'niets waard' in termen van hoe en waarom ik het Leef en Toepas in mijn dagelijkse Fysieke Bestaan - namelijk daar waar het Echt is en kan zijn.

Wordt Vervolgd in Dag 517

Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?

Dit is een verderzetting van "Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'rechten' te definieren in en als hebzucht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'rechten' te definieren in en als het principe van 'recht hebben op iets' - waarin ik verwacht dat ik iets zal 'krijgen' van mijn omgeving omdat ik er zogezegd 'recht op heb', zonder dat ik zelf verantwoordelijkheid neem voor mijn omgeving en hoe het systeem werkt dat mij zogezegd moet geven waar ik 'recht op heb'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat de realiteit werkt op basis van het principe van 'geven en krijgen' - en dat ik altijd zal krijgen één en gelijk met wat ik geef -- en daarin nooit te hebben ingezien dat wanneer ik niet onvoorwaardelijk geef en mijn omgeving ondersteun - dan zal ik ook niet onvoorwaardelijk krijgen of ondersteund worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het leven op aarde onmogelijk is als ik zelf niet geef en bijdraag aan het systeem --- vanuit inzicht in hoe het systeem werkt en wat het beste is voor allen als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'bijdragen aan het systeem' te defineren in en als het woord 'plicht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'plicht' te associeren met een negatieve energie --- omdat mij aangeleerd werd tijdens mijn kindertijd dat ik bepaalde plichten MOET uitvoeren om bepaalde 'rechten' te kunnen genieten/krijgen -- waarin ik vaak gedwongen werd om dingen te doen waar ik niets van begreep en die ook niet gebaseerd waren op gezond verstand en waarvan niemand mij wilde uitleggen waarom ik die dingen moest doen in de eerste plaats

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik tijdens mijn kindertijd heb geleerd om te aanvaarden dat mijn 'plichten' een vorm van dwangarbeid en dus slavernij zijn - omdat ik werd opgevoed en geprogrammeerd om 'plichten' te ervaren/zien als iets dat mijn omgeving aan mij oplegt en dat ik blindelings moet uitvoeren, om dan een beloning te kunnen krijgen hebben --- en dat ik zo een ervaring van 'hebzucht' heb gecreëerd in mezelf als een obsessie met mijn 'rechten'/'beloningen', als wat ik zal 'krijgen' en 'hebben', omwille van de negatieve ervaring die ik heb leren associeren met het uitvoeren van mijn 'plichten'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik geprogrammeerd ben door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd om niet te begrijpen en geen inzicht te hebben in waarom ik doe wat ik zogezegd 'moet doen', zoals gaan werken, belasting betalen, en mijn zogezegde 'plichten' als 'burger', kind, ouder en partner uitvoeren - en om dus te handelen als een Slaaf van mijn omgeving --- en dat ik daarin geleerd heb om een negatieve lading te verbinden  met het woord 'geven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het woord 'geven' enkel een negatieve lading heeft voor mezelf in dit systeem omdat het geassocieerd is met het woord 'plicht' - en met het bestaan van een Slaaf dat ik heb aanvaard voor mezelf in en als deze realiteit --- waarin ik mezelf heb gedefinieerd als 'inferieur' aan het systeem en dus 'verPLICHT' om bepaalde dingen te doen om een 'beloning' te krijgen, als GELD - zonder dat ik zelf enige verantwoordelijkheid neem voor mijn daden en voor hoe het systeem werkt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een energetische polariteit van het natuurlijke proces van 'geven' en 'krijgen' door 'geven' te associeren met het woord 'plicht' en 'verplichting' en te definieren in en als een negatieve lading en door 'krijgen' te associeren met het woord 'recht' en te definieren in en als een positieve lading -- omdat ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd om een 'slaaf' te zijn van mijn omgeving en geen vragen te stellen en geen inzicht te ontwikkelen in hoe de realiteit werkt en dus ook geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat er enkel 'misbruik' gemaakt kan worden van een systeem dat mensen onvoorwaardelijk voorziet van de basisbehoeften, als het uitvoeren van de mensenrechten - wanneer en als mensen bestaan in en als de voorgeprogrammeerde polariteit van 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf', waarin ze zichzelf definieren als de 'slaaf' van hun omgeving als de houding die hen aangeleerd geweest is tijdens de kindertijd en wanneer mensen dus niet beseffen dat ze verantwoordelijk zijn voor het leven op aarde en voor het systeem waarin ze bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat al het misbruik en al het lijden in de wereld een resultaat is van het feit dat mensen 'rechten' en 'plichten' hebben gedefinieerd in en als een slaafs concept van 'beloning' en 'straf' en dat dus geen enkel mens echt verantwoordelijkheid neemt voor het systeem en inziet dat 'rechten' en 'plichten' in wezen hand in hand gaan als een natuurlijk proces van 'geven' en 'krijgen' --- net zoals de natuur in elke beweging, in elke ademhaling, automatisch geeft en krijgt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat mensen een obsessie hebben ontwikkeld met 'krijgen', en dus 'hebzucht' hebben gecreëerd in zichzelf - omwille van de energetische polariteit die ze hebben geassocieerd met de woorden 'rechten' en 'plichten' in en als het geloof dat ze slaven zijn van het systeem - en omdat ze zichzelf hebben afgescheiden van zichzelf als een 'natuurlijk' levend wezen op aarde en van de natuurlijke expressie van 'geven' en 'krijgen' als een vanzelfsprekende uitdrukking/beweging van het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders en leerkrachten kinderen leren om hun 'slaven' te worden, door 'rechten' en 'plichten' te definieren in en als 'beloning' en 'straf', waarin ze elke vorm van verantwoordelijkheidsbesef van de kinderen wegnemen --- en zo mensen creëren die nooit verantwoordelijkheid zullen nemen voor het leven op aarde als de realiteit waar ze zich in bevinden omdat ze nooit ondersteund geweest zijn om inzicht te ontwikkelen in het natuurlijk proces van 'geven' en 'krijgen' als de basis van een gezond organisme/systeem ---- waardoor de mensheid een systeem heeft gecreëerd en heeft toegestaan te bestaan dat compleet tegennatuurlijk is, en dat dan de 'menselijke natuur' is gaan noemen, in de plaats van in te zien dat dat gewoon een gevolg is van een dysfuctionele opvoeding waardoor volwassenen zich nog steeds 'kind' wanen, als een wezen dat totaal geen verantwoordelijkheidsbesef heeft tegenover zijn omgeving --- en dat geobsedeerd is met 'hebben' en 'krijgen' zonder inzicht te hebben in hoe het systeem waarvan ze verwachten te hebben en te krijgen eigenlijk functioneert en wat hun rol/verantwoordelijkheid is in dat systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'rechten' en 'plichten' te definieren in en als 'eerlijkheid' - als een begrip dat mij aangeleerd geweest is door mijn ouders/familie - als een woord dat mijn ouders gebruikten om ervoor te zorgen dat ik mijn 'plichten' zou uitvoeren zodat ik zou krijgen 'waar ik recht op heb' - en nooit te hebben ingezien dat ik zo de idee heb ontwikkeld in mezelf dat het 'oneerlijk' is wanneer iemand iets krijgt zonder dat die daarvoor iets heeft gedaan/gegeven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het concept van 'eerlijkheid' als de idee 'voor wat hoort wat' de reden is waarom elk mens op aarde niet onvoorwaardelijk krijgt wat ie nodig heeft om te bestaan, en waarom er onnoembaar lijden wordt toegestaan --- omdat we geprogrammeerd zijn om te geloven dat het 'oneerlijk' is en dus negatief en 'slecht' is wanneer iemand zomaar iets krijgt zonder daar eerst iets voor gedaan te hebben - omdat we nooit opgevoed zijn door onze ouders/omgeving om een verantwoordelijkheidsbesef te ontwikkelen in onszelf tegenover onze omgeving als het leven op aarde, als het besef en inzicht dat 'wat we geven is wat we krijgen' en dat als we dus niet onvoorwaardelijk geven aan een ander, dat we dan zelf onmogelijk onvoorwaardelijk kunnen krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'eerlijkheid' en 'oneerlijkheid' maar begrippen zijn die enkel in de menselijke geest bestaan in en als het EGO en die niets te maken hebben met de fysieke realiteit -- en in wezen het bewijs zijn dat de mens zichzelf niet ziet en erkent als verantwoordelijk voor zijn omgeving als het leven op aarde maar eerder als een slaaf, een inferieur wezen dat verwacht dat er een superieure figuur zoals de ouders, de leerkracht, de overheid en 'God' het 'leven op aarde' zal sturen en besturen en dat zij gewoon hun voorgeprogrammeerde 'plichten' moeten uitvoeren en dan zullen krijgen 'waar ze recht op hebben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten nooit werkelijk uitgevoerd geweest zijn, als het onvoorwaardelijk geven aan allen - omdat de mensheid geprogrammeerd is in en als de angst van 'oneerlijkheid', als de angst dat 'ik meer MOET doen dan een ander' en dat 'een ander meer zal krijgen dan ik' -- en dat dat komt omdat de mens nooit verantwoordelijkheid heeft genomen voor zichzelf als het leven op aarde en dus niet inziet dat 'geven' een natuurlijk proces is, en dat het vanzelfsprekend is dat sommigen meer zullen geven dan anderen, op basis van capaciteit en mogendheid - en dat enkel zij die weerstand hebben tegen 'geven', zijn degenen die zich hebben laten brainwashen


Wordt vervolgd in Dag 276