Dag 775: De Afleidingstechniek die "Racisme" biedt aan je Eigen Geest

Er is een thema dat tegenwoordig de kop veel meer lijkt op te steken op globaal vlak - met voornamelijk de "Black Lives Matter" beweging en de aanvallen op politiemannen in Dallas, Amerika, de aanvallen van "ISIS" in Europese hoofdsteden en de influx van immigranten van het Zuid-Oosten naar het Noord-Westen. Wat in deze situaties voornamelijk wordt aangesproken en wat naar boven lijkt te komen is een zekere 'wij vs zij' houding.

Het onderwerp "racisme" wordt naar boven geworpen, zoals in de idee dat politie in Amerika een racistische houding heeft tegenover Afro-Amerikanen, hetgeen dan dezelfde reactie triggert bij sommigen om vanuit een racistische houding tegenover blanke politie-agenten mood te plegen op die agenten. Zo ook triggert de aankomst van anderskleurige, anderstalige en anders-enzoverder in bepaalde Europese landen een aanhang aan meer rechtse politieke partijen die veralgemenende stellingen maken over 'vreemdelingen' en een 'eigen volk eerst' kracht bijzetten door de impressie te vormen dat die 'vreemdelingen', hun cultuur, gewoonten, religie enzoverder een bedreiging vormen en met andere woorden allerhande negatieve eigenschappen bezitten die wij (de non-vreemdelingen) niet in onze omgeving zouden willen.

Wat ik de laatste dagen ook vaak op de radio heb gehoord is hoe de media het gebeuren in Dallas vooral profileert als een racistische aanval die de oorlog tussen blank en zwart enkel groter heeft gemaakt. Wanneer ik dat hoorde bedacht ik me echter, "welke oorlog??". Het is eigenaardig hoe sommige mensen, en dan vooral in de media, de nadruk lijken te leggen op dit zogezegde gegeven dat er een bepaalde spanning of racisme bestaat tussen bepaalde groepen van mensen op basis van bepaalde verschillen. Maar gewoon omdat bepaalde mensen zeggen dat dat zo is, wil niet zeggen dat dit de eigenlijke realiteit is.

Wat ik bedoel is dat er in wezen zoveel redenen kunnen zijn voor waarom iemand bijvoorbeeld zou schieten op een individu die toevallig een verschillende huidskleur heeft, of waarom iemand voor een uiterst rechts en nationalistische partij stemt. Als je het woord 'racisme' gebruikt om die welbepaalde handelingen te definieren, dan ben je eigenlijk bezig je eigen perceptie en begrip van de realiteit te limiteren.

Een persoon schiet bijvoorbeeld niet op een ander persoon uit 'racisme', maar eerder vanuit bijvoorbeeld haat, of wanhoop of angst. Dit zijn emoties die zelf ook hun oorsprong hebben in het verleden van dat individu. Je moet dus maar kijken naar wat er omgaat in de persoon z'n geest om te begrijpen wat het is dat iemand drijft om bepaalde acties uit te voeren. Zeggen dat iemand iets doet of zegt omwille van 'racisme' is in feite zeggen dat je de moeite niet wil doen om die persoon te leren kennen en werkelijk te begrijpen wat de factoren zijn die hebben bijgedragen tot de beslissingen die de persoon gemaakt heeft in zijn of haar leven.

"Racisme" is in wezen vaak meer een misplaatste haat die een persoon ervaart in zichzelf tegenover zichzelf, die hij/zij dan projecteert naar de maatschappij toe, naar een bepaalde bevolkingsgroep, enzovoort. Het gaat echter nooit om de maatschappij of om die bevolkingsgroep, maar om het feit dat dit individu niet heeft leren omgaan met zijn of haar eigen emoties. Hij/zij heeft nooit geleerd om zichzelf te bevragen, om op zoek te gaan naar de oorsprong van zijn/haar woede.

Frustratie en woede is immers iets dat zich vaak opbouwd over tijd en meer afkomstig is vanuit een ervaring van machteloosheid in relatie tot bepaalde situaties. Wat de geest echter doet is op zoek gaan naar een afleiding voor de kwaadheid die gebroed wordt uit die machteloosheid door die kwaadheid te gaan projecteren op gegeneraliseerde beelden en ideëen en percepties van 'de maatschappij' of 'de zwarten' of 'de blanken' of 'de moslims', enzovoort. Zo zorgt je eigen geest ervoor dat je zelf nooit oog in oog komt te staan met je eigen diepste innerlijke emoties, zoals angst, machteloosheid, hulpeloosheid, inferioriteit en onbeduidendheid.

Je geest gebruikt zeer graag generalisaties zoals stereotypen, om zichzelf achter te verbergen en de aandacht af te leiden van iets waar je zelf eigenlijk niet naar wil kijken. Hier heb ik het niet enkel over generalisaties gebaseerd op ras of huidskleur of cultuur, maar ook geslacht, leeftijd, diploma, en al de verschillende categorieen die we creëren om onszelf en elkaar op te delen en te onderscheiden. Elk mens is immers anders en niemand valt te generaliseren. Het feit dat we nog zo vaak en zo genoeglijk gebruik lijken te maken van labels zoals 'racisme' om bepaalde acties in onze realiteit te verklaren toont enkel dat we niet geinteresseerd zijn om verder te kijken en een begrip te ontwikkelen van hoe en waarom dingen werkelijk gebeuren en bestaan.

Dag 641: Weet Jij waar je Mening Vandaan komt?

In de voorgaande blog zijn we beginnen onderzoeken wat de psychologie is die achter onze huidige media ligt en het soort nieuws dat in onze media doorgaans 'nieuws' genoemd wordt en gepresenteerd wordt als iets belangrijk of aandachts- en  zorgenswaardig. En dit aan de hand van een artikel, genaamd 'deze foto maakt iedereen kwaad', hetgeen in wezen gaat over een trouwfoto van een koppel waarin het getrouwde koppel een bepaalde blik op hun gezicht hadden waar mensen zich blijkbaar kwaad om maakten… mensen die absoluut niets te maken hebben met het koppel op de foto of de foto op zich.

Het startpunt van het onderzoeken van dit soort artikels is dat zulk 'n artikel op geen enkele verstandelijke basis werkelijk 'nieuws' bevonden zou worden aangezien het artikel volledig gebaseerd is op persoonlijke reacties en meningen over een triviaal detail in een foto die op zich geen enkele relevantie heeft tot een gebeurtenis die enigzins van belang is in relatie tot onze samenleving.

Waarom is het dus dat dit wel op een nieuwssite verschijnt en waarom het gepresenteerd wordt als 'nieuws' en dus iets dat onze aandacht verdient en door onze geest opgenomen dient te worden als iets 'relevant'? Omdat, onze media is niet enkel een reflectie van wat wij burgers in onze samenleving willen zien, het vormt ook tegelijkertijd onze interesses en meningen over wat het is dat wij belangrijk en relevant vinden.

In dit geval toont de aard van dit artikel ons dat wat wij belangrijk en relevant vinden is emotionele reacties op dingen die op zich die reactie niet waardig zijn, in de zin van dat onze reactie  gebaseerd is op een mening over een perceptie: bijvoorbeeld we reageren ontzet of zelfs kwaad op wat we denken of menen te zien in de gelaatsuitdrukking van de bruid op de foto die naar het koppel op de voorgrond aan het kijken is.

Ik bedoel, ten eerste is het een persoonlijke perceptie wanneer we denken te zien dat de glimlach op het gezicht van het getrouwde koppel ongemeend is, zoals het artikel lijkt te suggereren. En ten tweede is het een persoonlijke mening over die perceptie wanneer we bijvoorbeeld gaan vinden dat het getrouwde koppel net blij zou moeten zijn voor het andere koppel, en we op basis van die mening dan emotioneel reageren met ontzetting of schok.

Dit artikel is een voorbeeld van 'vals nieuws' dat als doel heeft om 'valse reacties' los te weken in mensen. 'valse' reacties, omdat deze reacties letterlijk gebaseerd zijn op gebakken lucht, zijnde de percepties, meningen en opinies die we zelf in onze geest vormen in relatie tot onze wereld en omgeving en die op zich compleet irrelevant en onbelangrijk zijn wanneer het aankomt op hoe onze realiteit functioneert.

En als we onszelf betrappen op een reactie op dit artikel wanneer we het lezen, dan kunnen we tot de vaststelling komen dat we onszelf hebben laten vastzetten in een valse wereld die in onze geest bestaat en dan zou er een alarmbel in onszelf moeten afgaan omdat dit laat zien dat onze prioriteiten en ons begrip van de werkelijkheid en realiteit om ons heen verdraait  en verstoord zijn.

Het wordt dus hoog tijd dat we gewaarzijn beginnen ontwikkelen in relatie tot wie we zijn en wat er in ons omgaat en hoe we reageren op wat we zien met onze ogen en waar we in contact komen in onze wereld, en dan voornamelijk in relatie tot de 'media', omdat het zo enorm makkelijk is om onszelf te laten meevoeren door automatische reacties die uit het niets in onszelf lijken op te komen. En het is een heel pak minder vanzelfsprekend om gezond verstand toe te passen bij de dingen die we zien.

Dag 628: Propaganda en Emotionele Meningsvorming - Zijn onze Meningen te Vertrouwen?

We zouden niet zo makkelijk onze eigen meningen mogen vertrouwen tenzij we absoluut zien en begrijpen hoe we deze meningen gevormd hebben en waar onze meningen eigenlijk vandaan komen. Maar, om dit te kunnen begrijpen, moeten we dan ook verstaan hoe het is dat woorden bestaan in onszelf, en hoe het is dat de woorden die onze gedachten en onze meningen opmaken bepaalde emotionele ladingen dragen die op zich dan ook weer ergens vandaan komen.

Het is immers zeer eenvoudig gebleken voor bepaalde individuen en instituten om aan 'emotionele meningsvorming' te doen. Een voorbeeld daarvan is de propaganda die gevoerd wordt door de media om een bepaalde 'vijand' af te schilderen en een publieke mening te scheppen die het aanvallen van deze zogezegde 'vijand' zal valideren en goedkeuren. En dit door bijvoorbeeld artikelen rond te spreiden over hoe de vijand kinderen opeet, of vrouwen verkracht of mensen aanvalt en vermoord zonder reden, waardoor 'het publiek' zal gaan reageren met ontzetting, schok en blinde woede en bijgevolg bijvoorbeeld oorlog  en een aanval van deze zogezegde 'vijand'  gaan eisen.

Zo was het geval bijvoorbeeld in de anti-communistische of anti-nazi en meer recent, anti-ISIS en -islamitische propaganda -- er werd keer op keer een beeld afgeschilderd van de tegenstander als zijnde 'on-menselijk', 'vreemd' en zo enorm ver verwijderd van al wat 'goed', 'rechtvaardig' en 'medelievend' is dat er een soort van oerangst en -weerzin opgewekt werd in mensen dat een doelbewust 'opstaan tegen het kwaad' activeerde, zodat bepaalde insituten zoals het leger het groene licht kregen om al die zogezegde 'monsters' te gaan uitmoorden.

Het is fascinerend hoe dit soort emotionele meningsvorming door middel van propaganda, hetgeen in feite meer gebeurt dan niet, onze wereld en met name onze perceptie van de wereld heeft omgetoverd tot een soort sprookjesverhaal, tot een fabel, een verhaal, met een held en een booswicht, met goede en slechte figuren, liefde en haat, vrienden en vijanden -- en dat enkel en alleen met het toedoen en aan de hand van emoties en gevoelens in mensen en hoe op die gevoelens en emoties ingespeeld wordt door hoe media verhalen vertellen en specifiek de woorden en beelden die media gebruiken om de gevoelens en emoties van mensen die de verhalen lezen en de beelden zien vorm te geven.

We moeten maar eens een kijkje nemen naar de specifieke woorden die dankzij emotionele meningsvorming door middel van propaganda aan het kruis genageld zijn geworden en die we zijn gaan aanvaarden als zijnde 'negatieve' of negatief geladen woorden die specifieke emoties in onzelf opwekken. Woorden zoals "dictatuur", "communisme", "fascisme", "nazisme", "islam", "oostblok", "nationalistisch", "socialisme", enzovoort. Dit zijn voorbeelden van woorden die door die emotionele lading niet meer gezien of onderzocht worden door mensen als wat ze werkelijk representeren in onze realiteit of wat ze in potentie zouden kunnen zijn of worden omdat we onze eigen creationele vaardigheden en macht hebben weggegeven aan emoties en specifiek aan een 'zwakheid' in onze emoties die ons makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar maakt door externe invloeden zoals media, religie, cultuur, propaganda, etc.

Dag 318:Hoe draagt onze Media bij tot Maatschappelijke Problemen? - Dossier Verkrachting in België

Dit is een vervolg van "Dag 317: Waarom is ons Rechtssysteem niet Oplossingsgericht - Dossier Verkrachting in België" - en we gaan verder vanuit volgende paragraaf:

In de volgende blog zullen we de rol van de media bekijken, onderzoeken en bespreken in het beïnvloeden en aansturen van het menselijk denken en reageren op bepaalde gebeurtenissen door bijvoorbeeld veel meer opzettelijk in te spelen op de emotionele en gevoelens-reacties van de mens en zeer weinig wetenschappelijk onderbouwde perspectieven te bieden op het hoe, wat en waarom van gebeurtenissen die plaatsvinden in onze samenleving --- en wat daar bijgevolg de consequenties van zijn in onze samenleving en in hoe wij als samenleving met problemen, zoals bijvoorbeeld seksuele delinquentie, omgaan.


Wanneer we kijken naar de rol van de media in het fenomeen 'criminaliteit' in onze samenleving, en meer specifiek gerelateerd aan het onderwerp in de voorgaande blogs, seksuele delinquentie, kunnen we vaststellen dat de media, als 'het Nieuws', enkel functioneert als een mechanisme van verslaggeving. Het is alsof we kunnen zien precies hoe diep we in de shit zitten en precies hoe dysfunctioneel onze samenleving en menselijke relaties zijn, terwijl we onszelf langzaam maar zeker tenonder zien gaan als de Titanic.

En al wat wij kunnen doen wanneer we het nieuws zien, horen of lezen, is onze schouders ophalen en zuchten 'tja, het is allemaal wel erg, ja, maar wat kan ik daar nu aan doen?'. De media, het nieuws, de verslaggeving brengt ons in een staat van aanvaardde hulpeloosheid en machteloosheid terwijl we onze eigen leefomgeving, wereld en samenleving zien zieker en zieker worden - door enkel te berichten over al wat er misloopt, al de criminele activiteiten en problemen die de kop opsteken, zonder op welke manier dan ook verslag te geven over het hoe of waarom van die problemen.

Neem verkrachting en seksuele delinquentie bijvoorbeeld, wat de media weergeeft zijn al de statistieken, al de cijfers van verkrachting in België/Vlaanderen - 50 per week! - al de verhalen van meisjes en vrouwen die verkracht geweest zijn. Maar met welk doel kan je wel vragen? Wat deze verslaggeving uitlokt bij de kijker/lezer/luisteraar is een REACTIE, van bijvoorbeeld verontwaardiging, woede en angst, maar vooral van moedeloosheid, verslagenheid en hulpeloosheid die gepaard gaat met de gedachte van 'ik ben maar een mens', 'wat weet ik nu over hoe ik deze problemen kan oplossen?!'.

Want, ja, verkrachting is 'erg' en 'slecht' en 'verschrikkelijk' en, ja, geen enkele vrouw/meisje zou zoiets moeten doorstaan. Maar, als het erop aankomt, wat weten we eigenlijk over het fenomeen 'verkrachting'? Waarom bestaat zoiets? Wat kunnen we eraan doen? Wat vertelt het feit dat verkrachting voorkomt in onze samenleving over onze samenleving en over onszelf als individuen/participanten in die samenleving? Deze vragen worden niet gesteld noch beantwoord in de media, en dat zijn net de meest pertinente en drukkende vragen die elke gezonde samenleving en individu zich zou moeten stellen.

Waarom is het dat wij onze media hebben aanvaard als een mechanisme dat enkel bijdraagt tot het creëren van een passieve, machteloze en hulpeloze samenleving/bevolking/individu - een individu/samenleving vol feiten, vol data, informatie, statistieken en kennis/wetenschap van zaken, maar zonder enig oplossingsgerichte ingesteldheid?

Waarom, met andere woorden, is het dat wij de media, dat in principe een vorm van 'onderwijs-instelling' is die de mens behoort te onderwijzen over de wereld waarin hij zich bevind en hoe hij zich kan ontplooien tot een betrokken en verantwoordelijke deelnemer in die wereld, hebben toegestaan een industrie te worden  die opzettelijk inspeelt op het ego in en van de mens, namelijk het verlangen van de mens om te REAGEREN op 'nieuws' in en als 'nieuws-GIERIGHEID', om daar winst uit te kunnen slaan --- net zoals bij elke andere industrietak het geval is?

Het wordt tijd dat we inzien, beseffen en begrijpen dat het soort media die wij toestaan in onze samenleving, bijdraagt tot het vormgeven van de samenleving waar wij ons in bevinden omdat het bijdraagt tot het vormgeven van onze ingesteldheid tegenover de wereld waar wij ons in bevinden. De media heeft hierdoor een inherente plicht te vervullen - het heeft de plicht om de problemen in de samenleving, zoals bijvoorbeeld 'verkrachting', niet enkel te kaarten, maar daarnaast ook wetenschappelijk onderzoek te verrichten en vragen te stellen naar het hoe en waarom van die problemen --- teneinde de problemen te kunnen oplossen en zodoende bij te dragen tot het vormgeven van een gezond functionerende samenleving.

Je kan zelfs stellen dat de media in zijn huidige vorm bijdraagt tot het in stand houden van de problemen door enkel REACTIES uit te lokken bij de luisteraar/kijker/lezer op de feiten, statistieken en bericht-gevingen --- reacties die altijd afkomstig zijn vanuit het ego van de mens als persoonlijke meningen, opinies, gedachten en geloofsystemen -- en daardoor het individu in een staat te brengen van het passief aanvaarden van de samenleving en de problemen in die samenleving 'zoals het is', door het individu niet bij te brengen over het werkelijke hoe en waarom van de samenleving, van het economische systeem en van hoe ons economische systeem tot veel consequenties leidt door niet te bestaan op een manier die het beste is voor al het leven op aarde.

De problemen die zich voordoen in onze leefwerend zijn immers allemaal, stuk voor stuk, gevolgen en consequenties van een groter probleem dat zich al sinds jaar en dag afspeelt in de menselijke samenleving - het economische stelsel en hoe mensen gedreven worden om vanuit persoonlijk winstbejag en overleving zonder verpinken een ander uit te buiten en te misbruiken. En het feit dat onze media dit inherente probleem, als de verziekte voedingsbodem waar onze samenleving op gebouwd is, niet aankaart en linkt aan alle andere problemen die de kop opsteken, bewijst dat de media niet het beste met ons voorheeft en dus niet bestaat op een manier die het beste is voor onszelf, onze samenleving en onze kinderen.

Onderzoek de Equal Life Foundation, waar we opperen voor een Basis Inkomen Garantie voor elk mens - dat de kans zal bieden voor de mens om zijn integriteit en eerlijkheid te herwinnen en om onze samenleving te herbekijken en herdefinieren en dingen zoals de Media te onderzoeken en hervormen, vanuit het besef en inzicht dat de media een belangrijke factor vormt in het vormgeven van de ingesteldheid van het individu en bijgevolg in het vormgeven van het soort samenleving waarin wij bestaan.