Dag 787: Bureaucratie en de Ontmenselijking van onze Samenleving

Met deze titel en met specifiek het woord 'ontmenselijking' en 'onmenselijkheid' verwijs ik naar een ervaring die we allemaal wel op een bepaald punt doormaken, en dan vooral wanneer we te maken hebben met grote organisaties zoals overheidsinstanties of bedrijven. Vaak krijgen we het gevoel dat zaken in ons systeem (lees: samenleving), en dan vooral zaken die een directe impact hebben op het overleven en de gezondheid van onszelf en dat van ons gezin en familie, veel te 'onpersoonlijk' zijn. Er wordt naar ons verwezen via referentienummers, dossiers en klantenbestanden en vaak zijn bepaalde instanties zo groot dat je voor één kwestie verschillende lagen van authoriteit moet doorwandelen of aan steeds een andere hulpverlener je verhaal moet doen en bijgevolg soms ook steeds verschillend advies of richtlijnen te horen krijgt.

Dit kan de indruk opwekken dat niemand in onze samenleving, en zelfs niet in de instituties die zichzelf 'sociaal' noemen (zoals school, ziekteverzekering, sociale verzekering, etc), werkelijk om jou of je naasten geeft. "Mensen geven niet om elkaar" is vaak de conclusie die je uiteindelijk trekt wanneer je te maken krijgt met overheidsinstanties of grote bedrijven, en nog meer wanneer er zich problemen voordoen en/of wanneer je je totaal afhankelijk bevindt van die instituties. Zelfs als iemand je zou willen helpen en in feite de beslissing kan maken om bepaalde zaken makkelijker voor je te maken, kunnen ze dat soms niet omwille van de regulaties 'van bovenaf'. Deze mensen zouden bijvoorbeeld zelf hun job kunnen verliezen als ze beslissingen zouden maken uit 'menselijkheid' en 'compassie' die echter tegen het beleid en de regels van de organisatie waar ze voor werken ingaan.

Het zijn dus de regels, de wetgevingen en de 'codes' als het ware die onze samenleving richting geven en vooral dan de waarde die we geven aan die regels, die ervoor zorgen dat we de manier waarop we met elkaar omgaan op organisationeel en structureel niveau ervaren als 'onmenselijk' of 'zonder compassie'. Wat we echter lijken te vergeten is dat die wetgevingen, regels en structuren specifiek gecreëerd zijn om onszelf als individuëen te beschermen van elkaar. Regels en wetten zijn er ter bescherming van onze eigen 'menselijke natuur', en dan met name die delen van onze natuur die niet getuigen van compassie, menselijkheid of medeleven met anderen. En hier heb ik het over uitdrukkingen en gedrag zoals stelen, pesterijen, discriminatie, aggressie, geweld, sexuele intimidatie/manipulatie, en al de manieren waarop wij mensen in staat zijn om een ander - weze het individu of organisatie - te kwetsen op welke manier ook ten voordele van ons eigenbelang.

Maar hier komt dan de paradox in het spel, aangezien het net de regels, regulaties en wetgevingen zijn die tegelijkertijd ook obstakels vormen voor ons vermogen om die menselijkheid, compassie, empathie en medeleven uit te drukken en toe te passen. Het is doordat we zoveel waarde hechten aan de 'regels' die we dienen te volgen, dat we het onszelf onmogelijk maken om onszelf te kunnen herkennen in een ander en te kunnen omgaan met anderen zoals we zouden willen dat er met onszelf wordt omgegaan. Veel mensen die in organisaties of bedrijven werken, en vooral overheidsorganisaties, en omgaan met mensen komen vaak zulk 'n situaties tegen waarin ze zien en beseffen dat wat de regels voorschrijven in termen van de beslissingen die ze dienen te maken in feite niet het beste is voor de personen wiens leven die beslissingen zullen beïnvloeden.

Je kan echter de regels en wetgevingen en de bureaucratie die onze samenleving geworden is niet beschuldigen aangezien dat systeem in zekere zin gecrëerd is vanuit goede bedoelingen. De regels zijn er immers ter bescherming van het individu. Het probleem is dat we nooit echt gekeken hebben naar waarom het eigenlijk is dat mensen 'crimineel' en kwalijk gedrag uiten en naar hoe we dat kunnen veranderen. De regels die gevormd zijn kwamen eerder vanuit een reactie erop. Dit heb ik in mijn voorgaande blog ook aangetoont, hoe we de neiging hebben om te reageren op problematisch gedrag dat de kop opsteekt hetgeen dan uiteindelijk leidt tot een onderdrukking en limitering van de vrijheid van individuen om zichzelf uit te drukken.

Zo ook gaat het met onze samenleving. Problemen worden benaderd vanuit reacties en angst, en niet vanuit een waarachtige interesse om het probleem te begrijpen en bereidheid om dingen te veranderen teneinde de problemen op te lossen. Uiteindelijk maken we het onszelf en elkaar enkel moeilijker om nog menselijkheid, compassie en empathie toe te passen en beslissingen te maken die het beste zijn niet enkel voor onszelf maar ook de mensen om ons heen omdat we in angst bestaan van elkaar en onze 'menselijke natuur' en krampachtig de regels en wetgevingen vasthouden zogezegd om onszelf beschermd te houden. Hoe goed onze bedoelingen echter waren in het vormgeven van die regels, is het resultaat echter een ontmenselijking van onze samenleving en interacties en een onderdrukking van ons potentieel om te groeien en te ontwikkelen op manieren die het beste zijn voor ieder levend wezen in deze wereld.

In de volgende blog zet ik verder met dit onderwerp en bekijk ik specifiek wat de oplossing zou kunnen zijn voor dit fenomeen. Ik wil absoluut niet beweren dat we zomaar alle regels of wetgevingen en uitvoerende instituties zouden moeten schrappen en in een totaal wetloze samenleving zonder structuur zouden moeten leven. De oplossing houdt in feite een simpele verandering van perspectief in; een verandering in ons begrip van wie we zijn en van de rol die we elk spelen in deze wereld. 

Dag 649: Zijn Wij het Slachtoffer van Geconditioneerde Afhankelijkheid?

Uit Dag 648: Waarom Twijfelen we Soms aan ons Bestaan?

Emotionele ervaringen zijn dus, in tegenstelling tot wat de meesten onder ons geloven, een keuze en een persoonlijke beslissing, al is het een onbewuste/onderbewuste beslissing. Het feit dat we ons niet gewaar zijn van de keuzes en beslissingen die we maken op diepere lagen in onszelf is echter geen excuus om te beweren dat het geen echte keuzes of beslissingen zijn. Onwetendheid is geen excuus omdat we altijd de mogelijkheid, de kans en het vermogen hebben om onszelf wijzer te maken door onszelf en onze realiteit te onderzoeken en leren kennen, het feit dat we er over het algemeen voor kiezen dit niet te doen fungeert zeker niet als een rechtvaardiging voor de keuzes en beslissingen die we maken ten gevolge van dit gebrek aan inzicht en begrip dat we in onszelf hebben toegestaan te bestaan.

En wat ik tot dusver doorheen het bewandelen van mijn Reis naar Leven, hetgeen ondertussen toch al een dikke zes jaar is, heb ondervonden in relatie tot deze voorgaande bewering dat emoties een keuze en een opzettelijke persoonlijke beslissing zijn en dus niet iets dat ons zomaar overkomt, is dat de meeste mensen aan wie je dit vertelt zouden reageren met ontzetting. De reactie van een groot aantal mensen op de stelling dat je er zelf voor kiest hoe je je voelt en ervaart en welke emotionele reactie je in jezelf ervaart is alsof ze net beledigt geweest zijn.

'hoe durf je te beweren dat ik niet volledig onderhevig ben aan wat het ook is dat mijn eigen geest oproept aan gedachten, gevoelens en emoties?!', en 'hoe durf je maar te suggereren dat ik ook maar een beetje de hand heb in wat er in mezelf omgaat?!'. Deze zijn het soort gedachten die lijken om te gaan in het merendeel van mensen die te horen krijgen dat je als mens in wezen zelf je eigen interne ervaringen creëert.

En, ik bedoel, als je kijkt naar het soort industriëen die bestaan in onze wereld, de medische industrie en de voedsel industrie voornamelijk, dan kan je bemerken dat deze industriëen gebaseerd zijn op 'afhankelijkheid'. Deze twee industrietakken die functioneren volgens het neoliberale kapitalistische stelsel dat onze moderne maatschappij handhaaft hebben een afhankelijke houding van de 'consument' nodig om winst te kunnen maken.

De voedingsindustrie maakt niet voor niets overvloeiend gebruik van allerhande suikers en vetstoffen om de ervaring van verslaving te kunnen bezweren en bewerkstelligen in mensen en zodoende die afhankelijkheid te produceren die bedrijven verzekert van terugkerende klanten. Op dezelfde manier speelt de medische industrie in op de plooibaarheid en goedgelovigheid van de menselijke geest om een zeker weerkerend klantenbestand en inkomsten te genereren en dit door bijvoorbeeld specifiek gedrag of interne gedachten en ervaringen te gaan benoemen als een mentale of psychische stoornis die dan zogezegd het best behandeld wordt met die of deze medicatie. Wist je trouwens dat selfies nemen onlangs werd erkend als een psychische aandoening? (zie artikel ‘Maken van selfies is psychische aandoening’)

Er is niemand of niets in deze wereld dat ons ooit werkelijk geholpen heeft om onszelf te vertrouwen en onze eigen oplossingen te vormen voor problemen die we tegenkomen binnen of buiten onszelf. Ik bedoel, zelfs vriendschap, familie en liefdesrelaties, als je het goed bekijkt, zijn gebaseerd op een zekere wederzijdse afhankelijkheid en die afhankelijkheid is wat we allemaal onbewust in onze relaties met elkaar versterken en ondersteunen.  Dus, vanuit dat opzicht is het wel begrijpelijk dat we reageren met een absolute schok wanneer we te horen krijgen dat we wel degelijk instaan voor onze eigen gedachten, gevoelens en emoties en bijgevolg voor ons gedrag en dat het aanzien van iets als een 'stoornis' en niet als een persoonlijke keuze, een keuze is op zich die we zelf gemaakt hebben om onze eigen aanvaarde afhankelijkheid te bevestigen, versterken en ondersteunen.

Wat ik daarenboven ondervonden heb in mijn reis naar leven , als het proces van het leren instaan voor de keuzes die ik maak op bewust, onbewust en onderbewust niveau en dus het leren kennen van wie ik ben op al die niveaus en verder, is dat enkel die mensen die de keuze maken om de aangeleerde en geconditioneerde afhankelijkheid niet meer te aanvaarden in en als zichzelf deze reis naar leven zullen bewandelen - en dat is tot dusver spijtig genoeg niet de meerderheid van mensen in deze wereld.

Spijtig genoeg omdat, zolang de meerderheid van individuen in deze wereld de keuze blijft maken om een afhankelijkheids- en slachtofferrelatie aan te nemen in relatie tot de interne en externe realiteit, zal de infrastructuur van onze wereld die afhankelijkheidsrelatie blijven ondersteunen en belichamen. Zodoende zullen bedrijven beslissingen blijven nemen die niet het beste zijn voor ons als individu en enkel inspelen op onze bereidheid om onszelf te laten bewegen door externe en interne invloeden. Er is immers een specifieke onafhankelijkheid nodig in onze ingesteldheid om te kunnen kijken naar onze realiteit en naar onszelf, te kunnen onderscheiden wat niet het beste is voor onszelf en elkaar, en om 'Neen' te kunnen zeggen tegen datgene wat niet het beste met ons voorheeft.

Dag 291: De uitvoering van de Mensenrechten is Echte Liefde

Dit is een verderzetting van "Dag 289: Ego-centrisme is een Opvoeding" en "Dag 290: De Vergiftigde Liefde van de Ouder" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"
 "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?"
 "Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid"
 "Dag 285: Mensenrechten Organisaties Vechten tegen de Bierkaai"
"Dag 286: Is 'Onderwijs voor Iedereen' een Schijn-Mensenrecht?"
"Dag 287: De Leugen van het 'Recht op Onderwijs'"
"Dag 288: Elimineert Onderwijs werkelijk Armoede?"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de zogezegde 'liefde' die ouders 'kopen' voor hun kinderen in de vorm van consumptieproducten - in wezen het tegenovergestelde is van ware liefde, omdat ouders totaal niet stil staan bij of geven om het feit dat dat consumptiesysteem de realiteit langzaam maar zeker kapot maakt, en dat ze dus de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen op deze aarde aan het verpesten zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ouders zeggen of geloven dat ze cadeaus en spullen en snoep en 'feelgood'-producten kopen voor hun kinderen omdat ze 'van hen houden', dat dat een leugen is --- omdat ouders enkel willen dat hun kind zich 'goed voelt', zonder stil te staan bij de consequenties van dat 'goede gevoel', waar dat gevoel vandaan komt, hoe het geproduceerd wordt in het lichaam en wat de gevolgen zijn zowel op lichamelijk vlak als op vlak van de omgeving en de wereld - en dat, als ouders werkelijk zouden houden van hun kinderen, dan zouden ze tenminste de realiteit onderzoeken, om inzicht te hebben in wat de impact en de gevolgen zullen zijn van hun gedrag/expressie tegenover hun kinderen, om op elke manier te doen wat het beste is voor de kinderen op lange termijn, hetgeen niet noodzakelijk te maken heeft met een 'gevoel'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders enkel geven om het GEVOEL in hun kinderen - waarin ze hun kinderen een 'goed gevoel' willen geven om te tonen dat ze van hen 'houden', tegenover een 'slecht gevoel' wanneer ze hun kind willen 'straffen' --- en dat ze dus niet werkelijk geven om het kind als een fysiek levend wezen, omdat ze, in het inspelen op de 'gevoelens' van het kind, geen rekening houden met wie het kind is in en als zichzelf of wat het kind werkelijk nodig heeft, omdat 'gevoelens' altijd meer te maken hebben met wat de ouder wil en wie de ouder is in en als zichzelf --- waarin de ouder zich in feite meer bezig houdt met het verlangen om zich zelf goed te voelen, en daarin het kind zijn 'gevoelens' te gebruiken, en opzettelijk 'gevoelens' te creëren en voeden in het kind, omdat dat de manier is waarop de ouder zelf gebruikt en gebrainwashed is door zijn eigen ouders, om in 'relatie' te staan met anderen op basis van en door middel van 'gevoelens' --- in de plaats van in te zien dat er in die 'gevoelens' nooit wordt stilgestaan bij wat eigenlijk het beste zou zijn voor het kind

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders hun kinderen vergiftigen door hen op te voeden op basis van 'gevoelens' --- en wanneer ouders hun 'gevoelens' volgen en vertrouwen in het opvoeden van hun kind - omdat ze dan beslissingen maken waar zij zich zelf 'goed' bij voelen, zonder enig werkelijk inzicht te hebben in de consequenties van die beslissing en zonder in te zien hoe hun 'gevoelens' vaak afkomstig zijn van een 'media-brainwashing', geïnduceerd door bedrijven die via reclame en Hollywood hun producten aan de man proberen te brengen, door middel van het creëren van en inspelen op mensen hun GEVOELENS, en dat die bedrijven, die met andere woorden op impliciete wijze het hele ontwikkelingsproces van het kind in handen hebben door middel van hoe ze de gevoelens van ouders bespelen en beïnvloeden, niet de belangen van kinderen ter harte dragen, maar altijd eerst waarde hechten aan de WINST die zij zullen maken met het verkopen van hun producten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe bedrijven, net als ouders, SUIKER gebruiken om mensen 'zoet te houden', om mensen verslaafd te maken aan hun producten - net zoals ouders suiker gebruiken om een afhankelijkheids relatie te creëren in hun kind tegenover hen --- en dat de consequenties daarvan zijn dat er zeer veel ziektes ontstaan in de mens door een voeding die compleet gedepriveerd is van werkelijke voedingsstoffen, terwijl de bedrijven een beeld van zichzelf proberen voor te stellen dat ze 'van ons houden' en 'het beste met ons voorhebben' --- en dat dat precies is wat ouders ook doen met hun kinderen, ze zoeken middelen, zoals SUIKER en ANGST om het kind te manipuleren en bespelen zodat het al wat de ouder hen 'verkoopt' in de vorm van kennis en informatie, regels, geloofsystemen, etc, zal 'kopen', onder het mom van 'het is voor je bestwil' en 'ik doe het omdat ik van je houdt'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders een verdraaid beeld aanleren aan kinderen van wat 'liefde' is door 'liefde' te associeren met een GEVOEL - waardoor ze kinderen aanleren dat 'liefde' gelijk staat aan egoïsme, omdat ze dus enkel 'liefde' kunnen ervaren wanneer zij zich in zichzelf goed kunnen voelen, wanneer ze bepaalde dingen kunnen 'hebben' en 'krijgen', die ze van thuis uit hebben leren associeren met een 'goed gevoel' --- en dat dat de oorzaak is waarom de wereld een hel is voor zoveel mensen, en waarom mensen zich niet bezig houden met de fysieke realiteit en met wat werkelijk nodig is om een wereld te creëren die het beste is voor allen, omdat iedereen zich, net als hun ouders, verschuilt achter een beeld van 'ik houdt van de wereld' en 'ik geef om de wereld' maar tegelijkertijd die 'liefde' enkel vertaalt naar een persoonlijk GEVOEL dat op geen enkele praktische manier betere levensomstandigheden creëert voor/in de wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de oorzaak waarom de mensenrechten niet praktisch uitgevoerd worden in deze wereld is omdat ouders de 'liefde' die ze zogezegd hebben voor hun kinderen definieren in en als een persoonlijk GEVOEL --- maar niet op een praktische manier laten zien of bewijzen - omdat ze, door te vertrouwen op het GEVOEL, allerlei beslissingen nemen die op lange termijn niet het beste zijn voor het kind, maar ze doen het omdat ze het kind gewoon even rustig of gehoorzaam willen maken zodat zij zich zelf even goed kunnen voelen --- en dat kinderen zo leren om zelf op die manier met hun omgeving om te gaan, namelijk om te zeggen dat ze 'liefhebben' en dat ze 'geven om het leven', maar die 'liefde' nooit op een echte, zichtbare en praktische manier om te zetten in de fysieke werkelijkheid zoals in een gelijk geld kapitalisme systeem dat gelijk geeft om al het leven op aarde, omdat die 'liefde' altijd enkel beperkt blijft tot een persoonlijk GEVOEL


Wordt vervolgd in Dag 292

Dag 284: De Mensenrechten Organisaties zijn Marjonetten van onze Onwetendheid

Dit is een verderzetting van "Dag 283: Hoe Dragen Mensenrechten Organisaties bij tot de Schending van de Mensenrechten?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten - in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

Voor Context, zie:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"
"Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"
"Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?"
"Dag 273: De Uitvoering van de Mensenrechten is volgens de Wetten van de Natuur"
"Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"
"Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?"
"Dag 276: Wie verantwoordelijkheid neemt voor Het Leven LEEFT de Mensenrechten"
"Dag 277: Rechten voor de Gehersenspoelden"
"Dag 278: Is Vrijheid van Meningsuiting een Basisrecht?"
"Dag 279: Is Vrijheid van Meningsuiting wel een 'Recht' als ik niet begrijp waar mijn Mening vandaan   Komt?"
 "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!"
 "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"
 "Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!"


 ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties nooit een politiek standpunt hebben ingenomen, en nooit werkelijk de aandacht van de mens wijzen op de economische structuren die het echte onderliggende probleem en oorzaak zijn van schendingen van de mensenrechten - maar eerder de mens willen 'respecteren' in zijn 'verlangens' en zijn 'levensstijl', om geld te kunnen verdienen door middel van donaties te krijgen van mensen, hetgeen impliceert dat die mensenrechten organisaties enkel geinteresseerd zijn in geld en niet werkelijk in het absoluut veranderen van de basis van het systeem op aarde om een betere wereld te creëren voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de mensenrechten organisaties geen moeite doen om de mens in de 'eerstewereld-landen' te onderwijzen over hoe het economische systeem werkt dat aan de oorsprong ligt van de situaties van misbruik en uitbuiting en deprivatie in deze wereld, aantoont dat die organisaties niet werkelijk geinteresseerd zijn in het veranderen van de wereld en dus werkelijk van de mensenrechten een realiteit te maken --- maar dat ze een soort van 'stroman' zijn, een afleiding, een 'marjonet', bedoelt om de illusie te creëren dat de mensenrechten geëerd worden, terwijl het in de realiteit net het tegenovergestelde is -- aangezien de mensenrechten organisaties de mensen in de welvaartslanden een positief gevoel geven over 'de wereld' en op geen enkele manier aansporen om hun omgeving en de consequenties/impact van hun daden op de rest van de wereld te onderzoeken die in wezen het tegenovergestelde manifesteren van dat positieve gevoel dat ze hebben over zichzelf, waardoor ze dus nooit hun verantwoordelijkheid zullen inzien en nooit zullen opstaan om het systeem daadwerkelijk te veranderen zodat het het beste werkt voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties die zogezegd als doel hebben om toe te zien dat de mensenrechten geëerd worden in deze wereld, in wezen deel uitmaken van het systeem dat de mensenrechten op dagelijkse basis schendt en dat de reden is dat er een 'declaratie van de mensenrechten' opgesteld geweest is in de eerste plaats, en dat ze daarom duidelijk niet geintereseerd zijn om de mensenrechten op een werkelijke manier uit te voeren, maar om de mensenrechten eerder een 'commoditeit' te maken, een 'privilege-recht' --- waarin het lijden van mensen uitgebuit en gebruikt wordt om in te spelen op het schuldgevoel van de mensen in de eerstewereld-landen, om geld te verdienen dat dan weer mooi richting de grote bedrijven in deze wereld om de middelen te kopen die nodig zijn om mensen in de derdewereld-landen zogezegd te 'helpen' -- terwijl het geld dat de mensenrechten organisaties nooit genoeg zal zijn om iedereen werkelijk onvoorwaardelijk te ondersteunen en te voorzien van hun basisnoodzakelijkheden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten organisaties in wezen werken als een onderdeel van de grote bedrijven in deze wereld omdat dat ze met het geld dat ze inzamelen producten kopen van de bedrijven om voedselpakketten en 'overlevingsmiddelen' en medicijnen naar de derdewereld-landen te sturen, waardoor de bedrijven de enigen zijn die daar werkelijk voordeel uit halen - en hun 'hulp' uiteindelijk alleen maar resulteert in een verlenging van het lijden omdat ze op geen enkele manier een permanente oplossing bieden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat hoe de mensenrechten organisaties te werk gaan is als een 'liefdadigheids-organisatie', die gebaseerd is op de idee dat de armoede, het misbruik en het lijden waarin de 'arme landen', de 'derdewereld-landen' zich in bevinden hun 'eigen schuld' is, en dat wij hier in het westen zo 'lief' en altruïstisch zijn dat we ons 'hardverdiende geld' willen opgeven voor hen, zomaar, 'gratis en voor niets' --- waarin wij ondersteund worden in een gevoel van superioriteit tegenover de 'derdewereld-landen' en waardoor wij op geen enkele manier inzien hoe het hele economische systeem en hoe landen in relatie staan met elkaar, gebaseerd is op ongelijkheid, en dat wij hier in het westen in feite het meeste misbruik maken van die voorbepaalde 'ongelijkheid' door niet te beseffen dat we evengoed zelf in een derdewereld-land geboren hadden kunnen worden en daardoor een leven zouden moeten doorstaan van onrechtvaardigheid, oneerlijkheid, misbruik en uitbuiting, zonder dat dat onze eigen 'keuze' zou geweest zijn -- en dat wij dus in werkelijkheid, omwille van het land en de economische positie waarin we geboren zijn, net het meest verantwoordelijk zijn voor wat er in de rest van de wereld gebeurt, en dat het de bedoeling is dat wij verantwoordelijkheid nemen voor de fouten die door de voorgaande generaties gemaakt zijn en dus het huidige systeem van ongelijkheid en misbruik 'recht zetten', in de plaats van onszelf te verschuilen achter zogezegde kinderlijke 'onschuld' als de 'onwetendheid' waarin/waarmee we geboren zijn, door te DELEN wat wij hebben en van de mensenrechten een realiteit te maken --- omdat wij hier in het westen, omwille van een geschiedenis aan slavernij en onderdrukking van het Zuiden, nu eenmaal de macht en dus de verantwoordelijkheid hebben om dat te doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de mensenrechten organisaties een teken van 'altruïsme' en 'liefdadigheid' zijn van het westen - in de plaats van in te zien dat de mensenrechten organisaties opzettelijk als een 'liefdadigheids-organisatie' ontworpen zijn door de grote bedrijven in deze wereld om in te spelen op mijn GEVOELENS van superioriteit - zodat ik nooit voor mezelf zou stilstaan bij of zou onderzoeken hoe het economische/politieke systeem echt in elkaar zit en wat mijn plaats is in dat systeem, zodat ik dus ook nooit zou beseffen dat de armoede, de uitbuiting en het misbruik en de hongersnood in al die landen een direct resultaat is van mijn levensstijl hier in het westen, en van de misbruikende 'meester-slaaf' relaties die in de geschiedenis gevormd zijn tussen onze landen en die nu nog steeds impliciet onderhouden worden - en dat het dus mijn verantwoordelijkheid is om het systeem te veranderen tot een systeem dat de mensenrechten op elke manier eert en respecteerd voor elk mens één en gelijk --- omdat, als ik dat zou inzien dan zouden de huidige 'één procent' hun machtsstatus en rijkdom verliezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de mensenrechten organisaties te vertrouwen om de mensenrechten uit te voeren in deze wereld in mijn naam, en om al de 'negatieve' consequenties' van het menselijk systeem 'weg te vagen' uit mijn bewustzijn, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf en zodat ik het gevoel kan hebben en kan geloven dat ik zelf niets hoef te doen-- en dat ik daarin mezelf heb toegestaan alle verantwoordelijkheid uit handen te geven

Wordt vervolgd in Dag 285

Dag 272: Bestaat Politiek wel in Afscheiding van Economie?

Dit is een verderzetting van "Dag 271: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan wanneer Politiek en Economie Gescheiden zijn?"

Voor Context, lees ook:
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
"Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"
"Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?"




ik vergeef mezelf dat ik een afscheiding heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan tussen politiek en economie zonder ooit te hebben ingezien dat alles in wezen economie is, omdat alles draait rond en bepaald wordt door GELD - en dat de politiek, als zogezegd iets dat dan 'niets te maken heeft met geld', in wezen gebakken lucht is


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de afscheiding tussen 'economie' als datgene dat werkelijk de macht heeft over het leven op aarde en dat werkelijk de achterliggende kracht is van de menselijke samenleving, en 'politiek' als de zogezegde 'machts-factor' en 'besturing' van de samenleving - één en gelijk is en een fysieke manifestatie is van de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf, waarin ik de 'economie' van het menselijk fysieke lichaam, als de echte besturende macht/kracht die mijn bestaan/leven bepaald heb verborgen achter de zogezegde, schijnbare besturende 'macht' als de menselijke geest --- zonder ooit te hebben ingezien dat ALLES van mezelf in wezen de 'economie' is van/als het fysieke lichaam omdat de geest, als de 'overheid'/'politiek' niet kan bestaan zonder het lichaam


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien en te beseffen dat de economie van/als het fysieke lichaam de ware besturende en bepalende kracht is van 'wie ik ben' als mijn bestaan/leven hier op aarde, en dat de 'politiek' van/als de menselijke geest maar de schijn van 'macht' en 'controle' is, die op zich niet eens echt kan bestaan zonder de 'economie' als het fysieke lichaam --- en dat ik mezelf één en gelijk in het gewisse heb gelaten in verband met hoe de politiek in en als het wereld-systeem hier op aarde, net zoals de geest, alleen maar pretendeert de 'macht' en 'controle' te hebben over de samenleving/wereld - en dat ik nooit heb ingezien hoe het in wezen de economie is, als de zogezegde 'onzichtbare hand' van het markt-systeem, die ALLES bepaalt van het leven op aarde --- waarin de 'politiek' in wezen niets betekent omdat het niet kan bestaan zonder geld


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb ingezien dat de 'politiek' in deze wereld en in de samenleving, eigenlijk een LEUGEN is, omdat de politiek geen enkele echte macht heeft die substantieel is, zonder geld --- en dat ik als de mensheid, door de politiek af te scheiden van de economie, een onberegeld, onberegelbaar organisme heb toegestaan te bestaan als het 'vrije markt systeem', dat vrije macht heeft over de levens van elk individu en van hele landen en overal consequenties creëert waar we zogezegd niets aan kunnen doen omdat het afgescheiden bestaat van de 'politiek' --- in de plaats van in te zien dat 'de politiek' als een zogezegd 'besturend' orgaan, absoluut niets betekent als en wanneer die politiek volledig bepaald en bestuurd wordt door GELD in en als de economie


ik vergeef mezelf dat ik een wereld heb toegestaan te bestaan waarin niemand of niets verantwoordelijkheid neemt voor het economisch systeem, door de aandacht, de hoop en het vertrouwen van mensen te vestigen op de 'overheid'/'politiek' als de zogezegde leiders, zonder dat er ingezien wordt dat die leiders machteloos staan tegenover de realiteit van het economisch systeem, als datgene dat werkelijk het leven op aarde in z'n macht heeft - en dat die 'overheid'/'politiek in de werkelijkheid dus enkel bestaat als een afleiding voor mensen om de realiteit niet te zien van hoe het economische systeem de hele samenleving werkelijk in haar greep heeft --- net zoals de geest, als het 'beeld'/'persoonlijkheid' van 'hoop', waar alle aandacht van mezelf naartoe gaat, in en als het geloof dat de 'geest' mijn 'leidraad' is, in wezen enkel bestaat als een illusie om mij af te leiden van de realiteit van hoe het 'economische systeem' van het fysieke lichaam alles van 'wie ik ben' bepaalt


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat er consequenties zullen zijn wanneer we de overheid afscheiden van de economie, en doen alsof het twee verschillende entiteiten zijn en alsof ALLES van ons leven niet bepaalt wordt door de economie alleen ---en daarin nooit te hebben ingezien hoe die afscheiding tussen politiek en economie enkel dient als een rechtvaardiging en excuus voor de 'rijken', de bedrijfseigenaars en de 'bezitters' van de grondstoffen van de aarde, om onberegeld en zonder principes of integriteit hun zin te doen en de rest van de mensheid te misbruiken op massale schaal en om achter de schermen macht en controle te hebben over ALLES, aangezien alles in en als de samenleving in wezen bepaald en bestuurd wordt door GELD


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de afscheiding tussen politiek en economie enkel ten voordele is van zij die al rijk en machtig zijn, om nog rijker en machtiger te kunnen worden - en om, via de economie, macht te krijgen over elk aspect van het leven van alle mensen op aarde, door geld te gebruiken om de politiek/regeringen om te kopen en te controleren


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in 'mijn regering' omdat mij dat aangeleerd geweest is door het schoolsysteem en door mijn familie, en daarin nooit te hebben ingezien dat de 'politiek' eigenlijk niet echt bestaat, en dat het in wezen maar een poppenspel is dat bestuurd/bespeeld wordt door GELD als de Economie --- en dat het eigenaardig is dat kinderen op school wel leren over hoe de 'politiek' van hun land in elkaar zit en functioneert, maar niet hoe de Economie werkt, en dat kinderen op die manier geprogrammeerd worden om te GELOVEN dat de politiek 'echt' is en werkelijk de 'macht' heeft, en dat de 'economie' zelfs niet eens echt bestaat, terwijl het in werkelijkheid net andersom is


ik vergeef mezelf dat ik een onderwijssysteem heb toegestaan te bestaan in en als de wereld dat kinderen programmeert in en als nutteloze kennis en informatie over dingen die niet eens bestaan, en dat op die manier verzekert dat die kinderen later niet in staat zijn om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving of om het systeem te veranderen - omdat ze datgene dat hun leven en het leven in en als de samenleving werkelijk bestuurt, namelijk GELD, niet eens opmerken


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de afscheiding tussen politiek en economie ervoor zorgt dat alle afspraken die gemaakt worden in politieke kringen, zoals de mensenrechten in de UN, in wezen ILLUSIES en leugens zijn --- omdat de politiek die mensenrechten onmogelijk werkelijk kan uitvoeren aangezien het geen grip heeft op het systeem/organisme dat verantwoordelijk is voor het overtreden van die 'mensenrechten', namelijk de economie


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een 'vrije markt economie' die in afscheiding bestaat van de overheid, in wezen niet kan bestaan, omdat elke bedrijfsleider in de eerste plaats een 'burger' is, en dus in de eerste plaats moet antwoorden aan de 'politiek' en dus de afspraken die overeengekomen zijn in die politiek zoals het respecteren van de mensenrechten -- en dat het bedrijf van die persoon daar niet buiten kan staan omdat dat bedrijf op zich niet bestaat of werkt zonder de directe participatie van het individu --- en dat een afgescheiden 'economie' van de 'politiek' dus niet eens echt kan bestaan, en compleet gebaseerd is op achterwaardse en troebele logica


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'politiek' boven 'economie' zou moeten staan voor een gezonde samenleving zonder misbruik, en niet andersom --- en dat veel misbruik en overtreding van de mensenrechten in deze wereld een gevolg is van het feit dat economie boven politiek geplaatst is --- waardoor er geen enkele vorm van integriteit of principe meer bestaat dat het systeem stuurt, omdat de waarde van het leven herleid wordt tot GELD

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang de mensen in de politiek zelf onder de duim van het economisch systeem zitten en gecontroleerd worden door geld, en het economische systeem dus macht heeft over de politiek - ze nooit beslissingen zullen of kunnen maken die het beste zijn voor allen ---omdat er geen integriteit aanwezig is in persoonlijke overleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het huidige economische systeem elk mens in een persoonlijke overlevings positie plaatst - en dat daarom 'goed bedoelde' afspraken zoals 'mensenrechten', niet uitgevoerd kunnen en zullen worden in de fysieke realiteit --- omdat er geen integriteit kan bestaan in persoonlijke overleving




Wordt vervolgd in Dag 273

Dag 235: Wat is Integriteit?

Dit is een verderzetting van "Dag 233: Ben jij beïnvloedbaar door Cognitieve Disinformatie?"
en van "Dag 234: Integriteit en de Invloed van Cognitieve Disinformatie"


In de twee voorgaande blogs heb ik de beïnvloedbaarheid van de mens/mezef besproken door hoe de geest geprogrammeerd is met kennis en informatie om de realiteit te zien vanuit 'filters' - en hoe hierdoor 'integriteit' niet bestaat en niet kan bestaan in de mens omdat de mens geprogrammeerd is om blindelings een systeem te volgen vanuit een ervaring van overlevings angst.

Dus, hierin stel ik mezelf de vraag: Wat is 'Integriteit'?

Volgens het woordenboek betekent 'integriteit' onschendbaarheid, eerlijkheid en onkreukbaarheid. Maar, hoe kan die 'onschendbaarheid', 'eerlijkheid' en 'onkreukbaarheid' bestaan wanneer de mens in en als de menselijke geest een geprogrammeerd systeem is van kennis en informatie, een 'product' van zijn omgeving? Hoe kan integriteit bestaan wanneer ik niet eens weet wie ik werkelijk ben, wanneer al van wie ik ben bepaald is door voorontworpen systemen van geloof, beoordelingen, definities, gevoelens, emoties, gedachten, kennis en informatie?

'Integriteit' als hoe het in deze realiteit geleefd wordt door mensen is als een 'attribuut', een 'eigenschap' waarmee de mens zichzelf kan 'verkopen' - door zogezegd 'eerlijk' te zijn, 'trouw te zijn aan zichzelf en onschendbaar en onkreukbaar te zijn in zijn 'geloof'/'idealen'. Maar welke waarde heeft die zogezegde eerlijkheid, onschendbaarheid en onkreukbaarheid wanneer de idealen en het geloof in en van de mens nooit onderzocht wordt en wanneer de mens zichzelf niet onderzoekt?

Integriteit kan enkel echt zijn wanneer het geleefd wordt in en als een waarachtig besef en inzicht in 'wie ik werkelijk ben' als het leven zelf - enkel wanneer ik een 'stevige basis' heb om op te 'staan', als een klaar en duidelijk besef van 'dit is wie ik ben', kan ik pas werkelijk 'integriteit' toepassen en leven.

Enkel wanneer ik duidelijk ben met mezelf over waar ik voor sta en wat mijn principes zijn - kan ik integer zijn met mezelf en mijn principes en kan ik zeker zijn dat die integriteit bijdraagt aan een betere wereld voor alle levende wezens. Enkel wanneer ik de realiteit als mezelf heb onderzocht en duidelijk zie wat er moet gebeuren om de realiteit te veranderen tot een hemel op aarde - is 'integriteit' praktisch en waardevol. Dan pas kan ik integriteit leven en toepassen als het staan bij mijn principes in elke gegeven situatie, het 'onkreukbaar' en 'onschendbaar' zijn in de statement die ik leef als het creëren van een betere wereld voor al het leven.

Dan is 'integriteit' geen 'verkoops-attribuut', als een LEUGEN/illusie - maar een ECHTE, levende expressie van mezelf - als het praktisch toepassen van ZELF-eerlijkheid in elk moment, en van ZELF-onschendbaarheid en -onkreukbaarheid --- waarin mijn hoofddoel is dat ik mezelf in elk moment in de ogen kan kijken en mezelf ervan kan verzekeren dat ik met mezelf kan leven tot in de eeuwigheid -- en dat al mijn beslissingen in gedachte, woord en daad steeds bestaan in en als die integriteit tegenover mezelf als het in elke situatie, in elk moment mezelf in mijn principes respecteren en eren zodat ik mezelf steeds in de ogen kan kijken en respect kan hebben voor mezelf omdat, wanneer ik in mezelf kijk, zie ik geen enkele leugen, geen enkel compromis, geen enkele angst of verlangen of zelf-bedrog -- ik zie een wezen waar ik op kan vertrouwen en steunen.

Integriteit als 'onkreukbaarheid' en 'onschendbaarheid' is het stabiel staan in en als mezelf in elke situatie en in elk moment - en mezelf niet laten beinvloeden of sturen door persoonlijke overlevings-angst ---- en dus op te staan in deze wereld als een wezen waar het leven op aarde op kan bouwen, vertrouwen en steunen -- en wezen dat vertrouwd kan worden met de verantwoordelijkheid voor het leven op aarde op elke manier.
 
Het feit dat 'integriteit' gedefinieerd is in deze wereld, als een beoordeling over een specifiek gedrag/expressie, impliceert dat het geen zelf-integriteit is, maar 'systeem-integriteit', 'gesystematiseerde en voorspelbare/voorgeprogrammeerde integriteit' - die dus niet bestaat op basis van zelf-bevraging en zelf-eerlijkheid maar eerder op basis van het volgen van een bepaald 'programma'/'voorschrift' in en als het GELOOF dat dit 'juist' en 'goed' en 'correct' is - met het oog op het ervaren/bereiken van een 'positief gevoel' gebaseerd op het geloof dat 'ik een goed persoon ben' --- hetgeen enkel te maken heeft met 'eigenbelang', omdat de mens dan van zichzelf wel kan denken/geloven dat 'ik een goed persoon ben', maar voor de rest niet stilstaat bij "waarom is elk mens niet zoals ik?", 'waarom is de mensheid niet integer?' --- er vindt geen onderzoek plaats, waardoor deze 'systeem-integriteit' geen oplossing is voor de problemen waar we in en als de mensheid op aarde mee geconfronteerd worden, en dus is het 'schijn-integriteit' - aangezien het enkel ter ondersteuning bestaat van het 'ik', het 'ego'/'zelf-bewustzijn' en niet een praktische toepassing is die in functie staat van het creëren van een betere wereld voor allen.