Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma? -- De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting in de Series van de 'Paranoia van Seksualiteit', waarin we, door middel van zelf-eerlijkheid en zelf-onderzoek de patronen blootleggen die we in onszelf aanvaard hebben in verband met 'seksualiteit' in en als onze innerlijke en bijgevolg uiterlijke wereld, realiteit en ervaring - en dan, door middel van zelf-vergeving en zelf-correctie onszelf herdefinieren in 'wie we zijn' in relatie tot 'seksualiteit'.

In "Dag 358: Hoe Speelt de Wet van de Weerstand een Rol in Seksuele Onderdrukking?" hebben we ons de vraag gesteld waarom en hoe het is dat er een 'taboe' of 'onbesprokenheid' en 'onderdrukking' bestaat omtrent en in verband met woorden en beelden die te maken hebben met 'seks' - als wat bijvoorbeeld opkomt in onze geest en gedachten, geassocieerd met het woord 'seksualiteit' en 'seks'. Omdat, wat eigenaardig is, wanneer we kijken naar wat 'seks' eigenlijk werkelijk is, is dat het in wezen niets te maken heeft met woorden of beelden: Seks is een fysieke daad, een fysieke beweging, het is zelfs één van de weinige uitdrukkingen van onszelf in en als ons bestaan waarin alles net alleen maar draait rond het 'puur fysieke', de puur fysieke beweging --- seks is ook een van de weinige punten waarin we nog op één lijn staan met de natuur, een punt van 'verbinding' tussen onszelf en de natuur, omdat alle levende wezens seks hebben om zich voort te planten - daarin zijn we één en gelijk met wat hier bestaat als het leven op aarde.

Dus, hoe is het dat we die beelden en woorden in en als onze gedachten zijn gaan aanvaarden als 'seks' en 'seksualiteit' en bijgevolg al de verschillende voorgeprogrammeerde beoordelingen, veroordelingen, meningen daaromtrend hebben aanvaard als 'de realiteit' en 'echt' en nooit het gezond verstand hebben toegepast en ingezien dat die beelden en woorden een voorgeprogrammeerd systeem/'programma' is, als de verbinding tussen 'beeld' en 'woord'/'definitie', dat, zoals hoe kinderen in de kleuterschool nieuwe woordjes leren aan de hand van plaatjes met het woord erbij, overgedragen geweest is van generatie op generatie. En wij hebben nooit het hoe, wat of waarom bevraagd van deze systemen/programma's, net zoals we nooit de woorden die ons aangeleerd werden om de realiteit die we zien met onze ogen te 'begrijpen', hebben bevraagd -- ook al is het overduidelijk een specifiek systeem/programma van en als specifieke codes, tekens in en als 'taal' dat we in onszelf laten 'programmeren' - waarin: Wie bepaalt hoe wij de realiteit 'begrijpen' door middel van de 'taal' die wij aanvaarden in onszelf in/op de plaats van ons 'gewaarzijn' en 'besef' van 'wie we zijn' als 'hier' - als niet degenen die ons die taal aanleren?!

En, ik bedoel, vanaf het moment dat we onszelf aanvaarden als 'onze gedachten', als de woorden in onze geest die in onze plaats bepalen hoe wij onszelf en onze wereld/realiteit 'definieren' en dus 'zien'/'begrijpen' - zijn we Verloren. Vanaf het moment dat we onszelf identificeren met dat aangeleerde programma, maken we een statement dat we zelf niet echt bestaan omdat we het systeem/programma hebben aanvaard in onszelf als 'meer' dan onszelf, 'meer echt' --- niet beseffend dat dat systeem/programma niet eens zou bestaan ware het niet voor onze aanwezigheid in en als het menselijke fysieke lichaam en dus de Menselijke Geest.

En dus, hoe is het dat 'Seksualiteit' bestaat in en als het voorgeprogrammeerde systeem/programma van Woorden in en als gedachten dat we in onszelf hebben laten programmeren doorheen onze kindertijd? En hoe hebben we onszelf bijgevolg toegestaan te bestaan in en als onze realiteit Hier?


Wordt Vervolgd in Dag 367