Dit is een verderzetting in de Series van de 'Paranoia van Seksualiteit', waarin we, door middel van zelf-eerlijkheid en zelf-onderzoek de patronen blootleggen die we in onszelf aanvaard hebben in verband met 'seksualiteit' in en als onze innerlijke en bijgevolg uiterlijke wereld, realiteit en ervaring - en dan, door middel van zelf-vergeving en zelf-correctie onszelf herdefinieren in 'wie we zijn' in relatie tot 'seksualiteit'.
In "Dag 358: Hoe Speelt de Wet van de Weerstand een Rol in Seksuele Onderdrukking?" hebben we ons de vraag gesteld waarom en hoe het is dat er een 'taboe' of 'onbesprokenheid' en 'onderdrukking' bestaat omtrent en in verband met woorden en beelden die te maken hebben met 'seks' - als wat bijvoorbeeld opkomt in onze geest en gedachten, geassocieerd met het woord 'seksualiteit' en 'seks'. Omdat, wat eigenaardig is, wanneer we kijken naar wat 'seks' eigenlijk werkelijk is, is dat het in wezen niets te maken heeft met woorden of beelden: Seks is een fysieke daad, een fysieke beweging, het is zelfs één van de weinige uitdrukkingen van onszelf in en als ons bestaan waarin alles net alleen maar draait rond het 'puur fysieke', de puur fysieke beweging --- seks is ook een van de weinige punten waarin we nog op één lijn staan met de natuur, een punt van 'verbinding' tussen onszelf en de natuur, omdat alle levende wezens seks hebben om zich voort te planten - daarin zijn we één en gelijk met wat hier bestaat als het leven op aarde.
Dus, hoe is het dat we die beelden en woorden in en als onze gedachten zijn gaan aanvaarden als 'seks' en 'seksualiteit' en bijgevolg al de verschillende voorgeprogrammeerde beoordelingen, veroordelingen, meningen daaromtrend hebben aanvaard als 'de realiteit' en 'echt' en nooit het gezond verstand hebben toegepast en ingezien dat die beelden en woorden een voorgeprogrammeerd systeem/'programma' is, als de verbinding tussen 'beeld' en 'woord'/'definitie', dat, zoals hoe kinderen in de kleuterschool nieuwe woordjes leren aan de hand van plaatjes met het woord erbij, overgedragen geweest is van generatie op generatie. En wij hebben nooit het hoe, wat of waarom bevraagd van deze systemen/programma's, net zoals we nooit de woorden die ons aangeleerd werden om de realiteit die we zien met onze ogen te 'begrijpen', hebben bevraagd -- ook al is het overduidelijk een specifiek systeem/programma van en als specifieke codes, tekens in en als 'taal' dat we in onszelf laten 'programmeren' - waarin: Wie bepaalt hoe wij de realiteit 'begrijpen' door middel van de 'taal' die wij aanvaarden in onszelf in/op de plaats van ons 'gewaarzijn' en 'besef' van 'wie we zijn' als 'hier' - als niet degenen die ons die taal aanleren?!
En, ik bedoel, vanaf het moment dat we onszelf aanvaarden als 'onze gedachten', als de woorden in onze geest die in onze plaats bepalen hoe wij onszelf en onze wereld/realiteit 'definieren' en dus 'zien'/'begrijpen' - zijn we Verloren. Vanaf het moment dat we onszelf identificeren met dat aangeleerde programma, maken we een statement dat we zelf niet echt bestaan omdat we het systeem/programma hebben aanvaard in onszelf als 'meer' dan onszelf, 'meer echt' --- niet beseffend dat dat systeem/programma niet eens zou bestaan ware het niet voor onze aanwezigheid in en als het menselijke fysieke lichaam en dus de Menselijke Geest.
En dus, hoe is het dat 'Seksualiteit' bestaat in en als het voorgeprogrammeerde systeem/programma van Woorden in en als gedachten dat we in onszelf hebben laten programmeren doorheen onze kindertijd? En hoe hebben we onszelf bijgevolg toegestaan te bestaan in en als onze realiteit Hier?
Wordt Vervolgd in Dag 367
No comments:
Post a Comment