Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Da 547: De Interne Onzekerheid en de Volgers-Mentaliteit

Dag 547: De Interne Onzekerheid en de Volgers-Mentaliteit

De Sabotage van Ons Leerproces -- Het Proces van Praktische Zelf-Verandering 

 

In deze blog zal ik dus verderzetten in het uitschrijven van mijn praktische 'plan' en proces van het onderzoeken, veranderen en corrigeren van het zelf-saboterende patroon dat ik ontdekt heb toen ik onderzocht voor mezelf waarom het is dat ik in sommige situaties  een ervaring van onzekerheid voel opkomen in mezelf, wanneer ik bijvoorbeeld in het bijzijn van andere mensen ben en er wordt gepraat over dingen waar ik in mijn geest bij denk van 'ik weet hiet niet veel van' of wanneer -- en waarom ik die ervaring van onzekerheid dan ga proberen te bevechten in mezelf. Waarom het met andere woorden is dat ik geloof dat onzekerheid iets slecht of negatief is. Want, wat ik gemerkt heb in mijn proces van het onderzoeken van hoe ik besta in mijn dagelijkse leven, is dat het die ervaring van onzekerheid in mezelf niet is dat het probleem is - het probleem is dat ik niet eerlijk wil zijn met mezelf over het feit dat ik mij onzeker voel en dat er onzekerheid bestaat in mezelf in relatie tot mijn wereld en realiteit en omgeving en dat ik die interne realiteit als het feit dat ik mij onzeker voel probeer te verbergen.

Omdat, als ik terugkijk op mijn leven en de zogezegde kennis en informatie en ervaring die ik vergaard heb doorheen mijn leven dat ik gebruik als mijn referentiepunt om mezelf te definieren als 'volwassene' - in wezen is het allemaal niets waard omdat ik in mijn kern mij in wezen altijd onzeker gevoelt heb in relatie tot de dingen die ik deed in deze wereld, in relatie tot de structuren waarin ik mij bewoog en participeerde, zoals het schoolsysteem, het economische en politieke systeem. Dus, ik bedoel, omdat mijn hele bestaan in feite gebaseerd was op een kern van onzekerheid - was alles van wat ik deed en al wat ik was in wezen  niets meer of minder dan een zoektocht naar een vorm van zekerheid buiten mezelf, hetgeen leidde tot een volgers-mentaliteit waarin ik in wezen maar een beetje meedreef met de stroom en de voorbeelden die ik zag om mij heen als 'andere mensen' probeerde te volgen en nadoen - uiteraard vanuit de veronderstelling en het geloof dat 'zij het wel weten' en dat de mensen om mij heen in feite weten hoe en waarom we bestaan zoals we bestaan en waarom we doen wat we doen en zijn wie we zijn --- er natuurlijk niet bij stilstaand dat die mensen misschien dezelfde mentaliteit als mij handhaven en ook maar gewoon de voorgestipuleerde richtlijnen van het verleden volgen in de veronderstelling dat de voorgaande generaties wisten waar ze mee bezig waren en ons een correct 'plan van actie' hebben nagelaten waarin wij maar dezelfde levenswijze moeten toepassen.

Dus, teneinde een individu te worden dat niet bestaat in een vorm van schijnbare zekerheid maar dat bestaat als ware zekerheid waarin ik bijvoorbeeld handel op basis van wat ik zelf kan zien dat het beste is en waarin ik mij niet zo makkelijk zal laten beïnvloeden gewoon door te kijken naar andere mensen en wat zij doen en hoe zij het doen - maar waarin ik binnenin mezelf in staat ben om dingen te bekijken en te onderzoeken vanuit een zelf-vertrouwen in mezelf  en een besef dat ik mezelf kan vertrouwen in het kunnen afmeten en zien wat het beste zou zijn in termen van hoe het beste om te gaan met mijn wereld en omgeving en wat er nodig is om ervoor te zorgen dat hoe ik besta in en als deze fysieke wereld geen schadelijke gevolgen zal creëren in de levens van anderen - en hier heb ik het niet enkel over de wezens in mijn direct omgeving maar ook al de wezens die op ondirect vlak de gevolgen van mijn daden zullen ondervinden.

Om deze interne stabiliteit en platform van zelf-vertrouwen te ontwikkelen - zoals ik al in de voorgaande  blogs had vastgesteld - is er eerst en vooral een eerlijkheid nodig die ik toepas in relatie met mezelf waarin ik ten eerste durf oog in oog te staan met die interne onzekerheid die in feite mijn hele leven tot nu toe geregeerd heeft --- zodat ik in de volgende stap kan beginnen onderzoeken hoe ik die inherente onzekerheid kan transformeren tot een zekerheid en zodat ik mezelf kan ontwikkelen tot een mens dat absoluut staat en bestaat in deze wereld -- en mens dat absolute verantwoordelijkheid neemt voor deze wereld en niet zomaar aan de zijlijn staat toe te kijken naar wat er gebeurt in en met deze wereld maar die daadwerkelijk actie onderneemt en zichzelf uitdrukt vanuit een intern besef dat ik weet wie ik ben in hoe ik mezelf uitdruk, ik weet wat ik doe en waarom ik het doe --- omdat deze wereld enkel een leefbare plek kan worden voor elk levend wezen als en wanneer elk mens dit punt van interne integriteit, zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid ontwikkelt.

Wordt Vervolgd in Dag 547

Dag 540: Wij Menswezens zijn maar zo Echt als Hoe Praktisch en Relevant onze Wetenschap is

 Dag 540: Wij Menswezens zijn maar zo Echt als Hoe Praktisch en Relevant onze Wetenschap is

Het Transformatieproces van de Onderdrukte Onzekerheid in de Geest naar Ware Zekerheid

De Zelf-Eerlijkheid Series

Nu dat ik in de voorgaande blogs het algemene patroon heb uiteengezet en onderzocht van hoe we de neiging hebben om onze onzekerheden te onderdrukken in onszelf en te verbergen achter een  uiterlijke vertoning van schijnbare zelf-zekerheid en wat de consequenties zijn van dit patroon op persoonlijk en ook globale schaal - ga ik in deze blog dieper in op het 'Hoe' van dit patroon. Met andere woorden, Hoe is het precies dat we dit patroon kunnen detecteren in ons eigen leven en onze eigen geest. Omdat, het is uiteraard goed en wel om in grote lijnen te omschrijven en uit te tekenen hoe die patroon functioneert en bestaat maar als we niet specifiek het verband kunnen leggen tussen ons eigen leven en bestaan en wat er aangetoont en gedeeld wordt, dan is al wat zo mooi uitgelegd werd in wezen waardeloos omdat het niet praktisch is. Het is dan enkel een soort van theoretisch, filosofisch en metafysisch hersenspinsel van informatie dat geen nut heeft omdat het niet praktisch gebruikt en toegepast kan worden door elk mens.

Kennis en informatie, wil het van waarde zijn in het leven op aarde en het bestaan van elk levend wezen, dan moet het praktisch kunnen worden toegepast. Ik heb me soms afgevraagd hoe en waarom het kan zijn dat ik zo makkelijk de dingen die ik op school geleerd heb kon vergeten en waarom het is dat zeer weinig van wat ik geleerd heb op school of gelezen heb in boeken eigenlijk werkelijk blijft plakken in mijn geest. Maar nu zie ik in dat dat is omdat ik nooit een persoonlijk verband heb ervaren of gezien in mezelf tussen wie ik ben en mijn leven en bestaan en de dingen die ik leerde op school. Ik bedoel, de meeste leerkrachten deden niet eens de moeite om uit te leggen hoe het grootste deel van de kennis en informatie die we moesten vanbuiten kennen eigenlijk werkelijk te maken heeft met onze dagelijkse realiteit en dagelijkse leven en met wie en wat wij eigenlijk zijn als levensvorm. Zij hadden immers in zichzelf dit punt al volledig omarmd - de idee dat wie wij zijn in en als onze wereld en realiteit niet werkelijk 'echt' is en dat dus de kennis en informatie en de dingen die wij leren ook niet 'echt' moet zijn.

Ik bedoel, we hadden evengoed kunnen leren op school dat het gras 's nachts groen gespoten wordt door onzichtbare magische boselfjes en dat het universum ontstaan is toen een magische gouden eenhoorn een enorme scheet liet - er zijn trouwens scholen genoeg die kinderen gelijkaardige verhaaltjes vertellen alsof het de realiteit is, genaamd 'Creationisme' - het had ook niet veel uitgemaakt in relatie tot onze eigenlijke praktische dagelijkse werkelijkheid, omdat die wetenschap, kennis en informatie even nutteloos zou zijn in het ondersteunen van mensen om te kunnen leven en bestaan in deze wereld op een manier die het beste is voor zichzelf en elk levend wezen in deze wereld en op een manier die in de eerste plaats steek houdt. Er is zoveel dat in onze huidige wereld en levensstijl immers geen steek houdt. Zoveel dingen die we zijn gaan aanvaarden als 'normaal' die in wezen vrij tot zeer bezorgenswaardig zijn. Neem pakweg oorlog, hongersnood, armoede, leerstoornissen, mentale stoornissen, ziekte, moord, kindermisbruik, dierenmishandeling, economische manipulatie, leugens, corruptie, geplande vergankelijkheid, vervuiling, en ga zo maar verder…

Allemaal symptomen van een onpraktische en onleefbare levenswijze die wij als mens in deze wereld vanzelfsprekend zijn gaan vinden - omdat het ons aangeleerd geweest is toen we kinderen waren en omdat wij binnenin onszelf nooit enig grijntje van zelf-gewaarzijn gehad hebben om even stil te staan en te zeggen van "wacht eens even…". En dat allemaal omdat we ons eigen bestaan in deze fysieke wereld en realiteit nooit werkelijk hebben erkend of gerealiseerd - waartoe ons schoolsysteem en de onpraktische wijze waarop kinderen geacht worden kennis en informatie te verwerken toe heeft bijgedragen. We zijn niet in staat om het verband te leggen tussen de kennis en informatie in onze geest als wat we geleerd hebben doorheen ons leven, en onze dagelijkse, praktische fysieke werkelijkheid -- omdat er zo weinig is van wat door mensen verteld wordt in deze wereld dat werkelijk van praktisch nut is in ons bestaan hier op aarde. Het grootste deel van de kennis en informatie die we dagelijks te verwerken krijgen via allerhande media is meer gewoon afleiding, 'entertainment', dat als doel heeft om ervoor te zorgen dat de mens zich net Niet gaat bezig houden met zijn eigenlijke fysieke bestaan in en als zijn eigenlijke fysieke wereld.

Wordt Vervolgd in Dag 541

 

Dag 422: zekerheid, veiligheid en controle geherdefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 421: Waarom ziet de Geest Veiligheid in wat Eigenlijk Blinde Angst is?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de ervaring van paniek en angst zie en voel opkomen in mezelf wanneer ik  geconfronteerd wordt met een nieuwe situatie waarin ik geen toekomstvoorspellingen kan maken in mijn geest en dus geen 'zekerheid' kan ervaren in mijn geest in relatie tot de situatie - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en begrijp dat in het moment dat ik geconfronteerd wordt met een situatie die de geest niet onmiddellijk kan 'plaatsen', als een situatie die het patroon van 'gewoonten' dat ik dagelijks leeft, en waarin ik elk moment min of meer lijk te kunnen voorspellen, plotseling verbreekt - dan interpreteert de geest die situatie/gebeurtenis als 'onzekerheid' en 'onveiligheid' en een 'verlies van controle' --- omdat de geest 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' had geprojecteerd en gedefinieerd in en als 'de toekomst' als een idee/beeld/verbeelding in de geest waarin de geest het verleden projecteerd in de toekomst in en als de veronderstelling dat 'de realiteit' een 'programma' is, en dus een bepaald herhalend/weerkerend patroon volgt -- en dan gaat de geest in dat moment op zoek gaan naar een gevoel van 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' door bijvoorbeeld allerlei informatie en kennis op te werpen in de geest die kan dienen als mogelijke voorspellingen en toekomstscenario's in relatie tot de specifieke nieuwe situatie die zich had voorgedaan, waardoor de geest allerlei angsten projecteerd in de toekomst als 'al wat er mis kan lopen' teneinde te kunnen voorspellen hoe ik mij zal voelen in de toekomst en op die manier een gevoel van 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' te creëren in mezelf omdat ik mezelf had toegestaan en geaccepteerd 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' te definieren in en als en te associeren met 'de toekomst' en 'overleving' en met andere woorden het kunnen vermijden van negatieve situaties en ervaringen in de toekomst


ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in de geest als een systeem van kennis en informatie en energetische reacties/ervaringen dat ik gekopieerd heb van mijn ouders en omgeving tijdens mijn kindertijd - en dat de veiligheid, zekerheid en controle als hoe ze gedefinieerd zijn door de geest, gebaseerd zijn op ANGST, omdat de geest een systeem is dat in functie staat van het produceren van energie, en dat als ik dus mijn macht weggeef aan de geest en de geest laat bepalen wat veiligheid, zekerheid en controle is voor mij, dan zal de geest veiligheid, zekerheid en controle definieren in en als datgene wat het meeste energie produceert en zal ik dus bestaan in en als een constante ervaring van ANGST, hetgeen de geest zal definieren als 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle', hetgeen in werkelijkheid dus het tegenovergestelde is

ik zie, besef en realiseer mij dat ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving om mijn vertrouwen te plaatsen in een systeem dat als enige functie heeft om energie te genereren in mij als het fysieke lichaam --- en dat dus de 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' als hoe ik het heb geleerd van mijn omgeving en familie allemaal gebaseerd was op ANGST, als energie --- en dat ik nooit heb geleerd of zelfs heb overwogen om te vertrouwen op mezelf als wie ik werkelijk ben als de constantheid en stabiliteit in en van en als het fysieke lichaam waar er niet zoiets bestaat als zekerheid of onzekerheid, veiligheid of onveiligheid en controle of verlorenheid - maar waar al wat bestaat gewoon HIER is, in en als mezelf

ik stel mezelf tot doel om een process te bewandelen waarin ik de voorgeprogrammeerde ideëen en geloofsystemen in mezelf in verband met veiligheid, zekerheid en controle loslaat, en daarin dus ook de ervaring van angst in mezelf loslaat --- om mezelf te leren kennen als wie ik ben en veiligheid, zekerheid en controle te bewerkstelligen en manifesteren als levende uitdrukkingen van mezelf die bestaan in en als absoluut zelf vertrouwen

ik stel mezelf tot doel om zekerheid te manifesteren in als mezelf als het levende besef in elk moment van ademhaling dat, wat zeker is, is dat ik HIER ben, dat ik ADEM, dat de fysieke cellen in en van mijn fysieke lichaam bewegen en ademen, dat het lichaam hier bestaat en leeft en ademt en beweegt --- als de vanzelfsprekende onvoorwaardelijke zekerheid van de fysieke werkelijkheid die HIER is - waarin ik geen gedachte of toekomstprojectie nodig heb als 'voorwaarde' om zekerheid te ervaren in mezelf en waarin zekerheid dus niet gebaseerd is op de onzekerheid en onstabiliteit van een energetische ervaring als een 'gevoel' verbonden met een gedachte

ik stel mezelf tot doel om veiligheid te leven en te manifesteren als een fysieke uitdrukking van mezelf in en als het fysieke lichaam en om een process te bewandelen van het loslaten van veiligheid als gevoel dat gebaseerd is op en verbonden is met de voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van ANGST - omdat ik inzie, begrijp en besef dat zolang 'veiligheid' gebaseerd is op Angst, er geen ware 'veiligheid' kan bestaan

hierin zie, besef en begrijp ik dat het woord en concept van 'veiligheid' enkel bestaat omdat er een ervaring van 'onveiligheid' als ANGST in de geest bestaat - waardoor de geest, vanuit die angst, op zoek gaat naar een positief gevoel en ervaring van zogezegde 'veiligheid', verbonden met de gedachte dat ik 'beschermd ben tegen mijn angst' --- en hierin zie, besef en begrijp ik dat zolang ik niet één en gelijk sta met mijn angsten en mijn angsten onder ogen kom, vergeef en loslaat, zal de angst altijd op de achtergrond 'loeren' en zal ik dus steeds in angst bestaan van mijn angsten -- en is dus mijn hele ervaring/gevoel van schijnbare 'veiligheid', verbonden met de gedachte dat ik 'beschermd ben tegen mijn angsten' in werkelijkheid ANGST zelf

en dus stel ik mezelf tot doel om veiligheid te erkennen en te leven als een fysieke uitdrukking van heelheid, van eenheid en gelijkheid - in en als de 'heiligheid' van het fysieke lichaam, in en als het besef dat het fysieke lichaam mijn tempel is, mijn thuis/huis waar ik geborgen ben - als een levend besef dat 'veiligheid' is wie ik werkelijk ben als het leven in en als het fysieke lichaam als mezelf

Wanneer en als ik mezelf in en als mijn geest toekomstprojecties zie creëren van doemscenarios als reactie op de angst om controle over mijn omgeving en mijn leven te verliezen, wanneer ik geconfronteerd wordt met een moment dat mijn patronen van verlangens en verwachtingen als projecties van de toekomst in mijn geest, saboteert --- dan stop ik en ik adem -- en ik zie, besef en begrijp dat deze reactie een consequentie/gevolg is van hoe ik 'controle' heb laten definieren en bepalen door de geest --- waardoor de geest 'controle' heeft gedefinieerd in en als eigenbelang, als een positief gevoel, verbonden met toekomstprojecties in mijn geest waarin ik  verwacht dat ik mijn verlangens zal kunnen uitvoeren in de toekomst, en ik dus een 'verlies van controle' ervaar als en wanneer er iets gebeurt dat mijn toekomstplannen/toekomstprojecties saboteert

hierin zie, besef en begrijp ik dat echte controle niet gedefinieerd is door energie als gevoelens en emoties omdat, zolang 'controle' verbonden is met en gedefinieerd is door 'voorwaarden' zoals het kunnnen uitvoeren van verlangens in de 'toekomst', is er in werkelijkheid een constant gebrek aan controle omdat ik de fysieke werkelijkheid en hoe de fysieke werkelijkheid zal verlopen en bewegen in elk moment, niet kan sturen of bepalen of controleren --- waarin ik dus zie, besef en begrijp dat 'controle' in en als de geest in werkelijkheid ANGST is als een gebrek aan controle en 'verlorenheid'

en dus stel ik mezelf tot doel om 'controle' te definieren in en als en te leven in en als absoluutheid als de stabiliteit van de beweging van de fysieke realiteit in elk moment van ademhaling --- waarin 'controle' de constante beweging van mezelf in en als het fysieke lichaam is als zelf-controle, als het besef dat ik HIER ben in en als elk moment van ademhaling