Dag 700: Het Nut en Doel van de Reis naar Leven

Vandaag schrijf ik mijn 700ste reis naar leven blog. Alweer 100 dagen voorbij en tijd om een reflectie te doen op het nut, het doel en het voordeel van het schrijven van deze 'reis naar leven'. Voor mij persoonlijk is het feit dat ik nog steeds verzet en dat ik nog niet heb 'opgegeven' op zich al een success en een bewijs dat ik mezelf op een substantiele wijze heb kunnen veranderen in mijn oude patronen. Een hardnekkig patroon dat ik, en zeer waarschijnlijk veel andere mensen zoals ik, doorheen mijn leven steeds heb ervaren en geleeft, is het patroon van opgeven.

Met het bewandelen van de reis naar leven is er echter een fascinerend iets dat ontwikkelt.  De reis naar leven is zowel een project dat je onderneemt voor jezelf, omdat je dagelijks schrijft over hoe je je persoonlijke proces van zelf-verandering bewandelt, en tegelijkertijd is het een bewijs dat aan de wereld laat zien hoe jij dat proces bewandelt. En deze tweeledige functie is wat de reis naar leven iets substantieel maakt. Subtantieel in de zin van dat iedereen kan zien dat het 'echt' is, dat dit is wat jij met en in je leven doet en hebt gedaan. En daardoor ook staat het als bewijs dat het iets is dat jij nooit hebt opgegeven, dat het een uitdrukking is van wie jij bent.

De reis naar leven, en vooral het blijven doorzetten in de reis naar leven is jouw afdruk in de wereld, jouw eigen statement die jij leeft waarin je jouw individualiteit en het feit dat jij bestaat als individu ontwikkelt, vormgeeft en creëert. De reis naar leven is specifiek op een publieke manier opgesteld, als een publieke blog, om jezelf ervan te kunnen verzekeren dat de verandering waar jij verslag van geeft en de stelling die jij leeft via het bloggen, echt is in de zin van dat het niet gebeurt in je gedachten in de vorm van ideëen, gevoelens, ervaringen of intenties, maar dat het gebeurt in de fysieke realiteit waarin 'jij' bestaat als mens en als individu in de echte, tastbare wereld.

Het is zeer bekrachtigend wanneer je jezelf iets ziet creëren in de fysieke werkelijkheid en wanneer je ziet dat je niet opgeeft. Wanneer je blijft doorzetten in iets, wat het ook is, dan wordt het als het ware een levende statement van wie jij bent. Een statement die door niets of niemand weerlegd kan worden. Je kan misschien commentaar, kritiek of negative feedback krijgen van anderen, maar je blijft verderzetten omdat jij jezelf tot doel gesteld hebt dat jij aan jezelf zal bewijzen dat je door kan zetten in iets, hoe schijnbaar klein dat ook mag zijn.

Dit heeft mij specifiek een zekere kracht en vertrouwen gegeven in mezelf, het feit dat ik deze reis naar leven heb kunnen bewandelen als een levend bewijs dat ik ondanks alles mijn proces van zelf-verandering nooit heb opgegeven. En daarom is het iets dat ik aanraad voor eenieder om dezelfde kracht te kunnen ontwikkelen en realiseren in jezelf. Met name de kracht om op te staan in deze wereld als een individu, als iemand met een stem. Iemand die geen angst heeft om zichzelf uit te drukken en te delen met de wereld. Al wat je nodig hebt is een computer, een blogspot en je woorden.

Neem een kijkje op de Reis naar Leven Facebook pagina om voorbeelden te zien van anderen die hun reis aan het bewandelen zijn.

Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?

Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?

 Het Veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' Persoonlijkheid

In de voorgaande blog heb ik de zelf-vergeving gedeeld die ik heb toegepast in relatie tot het onderzoeken van hoe de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid bestaat in mezelf, en in die zelf-vergeving kwamen een aantal interessante punten naar boven die ik nooit heb beseft en gezien in het leven en belichamen van deze persoonlijkheid in mijn dagelijkse leven. Punten van gezond verstand die mij laten zien dat de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid niet is en niet kan zijn wie ik werkelijk ben als wezen - en die ik nooit had kunnen ingezien en beseft als ik de stap van zelf-vergeving niet had toegepast.

Het was pas in het toepassen van zelf-vergeving dat ik dieper kon kijken onder het oppervlak  en dat ik kon zien dat de idee in mijn geest dat ik 'niet goed ben met kinderen' niet echt is - niet echt in de zin van dat die idee in mijn geest eigenlijk bestond om de waarheid te onderdrukken. De waarheid zijnde dat er een verlangen in mezelf bestond om een bepaalde 'persoonlijkheid' te hebben die gezien en gedefinieerd wordt door mensen als 'iemand die goed is met kinderen' vanuit het startpunt om vriendschap te kunnen sluiten met mensen en makkelijker aanvaard te worden door mensen.

Ik gebruikte dus die 'negatieve' persoonlijkheid van 'ik ben niet goed met kinderen' om de eigenlijke 'positieve' ervaringen zoals het verlangen naar aanvaarding in mezelf te verbergen omdat het een specifieke waarheid van mezelf is die ik nooit heb willen inzien en beseffen.

Het is immers makkelijker om negatieve ervaringen te zien dan positieve, naar mijn ervaring - het is makkelijker om te beseffen dat ik mij ongemakkelijk en gespannen en angstig voel, dan om aan mezelf toe te geven en in te zien dat die negatieve emotionele ervaringen eigenlijk een gevolg zijn van verlangens in mezelf om aanvaard te worden en vriendschap te ervaren.

Omdat, in het verlangen zie ik als het ware de waarheid en de realiteit van mezelf, ik zie wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf, ik zie het startpunt van mezelf en al mijn gedachten en emotionele reacties en dus mijn persoonlijkheidssystemen. En, uiteraard, als ik dat startpunt zie van hoe mijn eigen geest bestaat, dan kan ik mezelf veranderen. En dat is waarom de geest bestaat op een manier waarop ik enkel het 'bijproduct' zal zien, en niet het eigenlijke startpunt van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf.

Het is met zelf-vergeving dat ik die lagen kan afpellen en het eigenlijke startpunt en dus de realiteit van mezelf kan ontbloten - met het toepassen van zelf-vergeving en zelf-eerlijkheid.

Dag 592: Zijn onze Emoties een Straf die we Onszelf doen Uitzitten?

Dag 592: Zijn onze Emoties een Straf die we Onszelf doen Uitzitten? 

Het Veranderen van de Emotie van Onzelfzekerheid in Groepen

Een ervaring die voor mij een patroon en een gewoonte geworden is doorheen mijn leven is een ervaring van onzekerheid in groepen van mensen en ook in relatie tot individuen in mijn omgeving. En het is deze ervaring die ik zal aanpakken in deze blog en volgende blogs, door middel van het Desteni Gereedschap van Schrijven, zelf-vergeving en zelf-Correctie.

Ik zal hierin vertrekken vanuit een praktisch voorbeeld  en met name een specifieke situatie die ik in mijn dagelijkse leven en realiteit ben tegengekomen - omdat die situatie de 'blauwdruk' representeert van het patroon van onzekerheid dat zich doorheen mijn leven steeds heeft herhaald.

De situatie zijnde dat ik een aantal weken geleden naar een bijeenkomst was gegaan van een sportclub waar ik mij onlangs bij heb aangesloten. Het was een sociale bedoening waarop prijzen werden uitgereikt en gegeten, gedronken en gepraat werd. Aangezien ik mij pas heb aangesloten kende ik de meeste mensen daar nog niet goed en moest ik dus het initiatief nemen om een gesprek aan te knopen, om onderwerpen te vinden om over te praten, om mensen te benaderen en om punten te vinden waar mensen over zouden willen praten - en om dus met andere woorden een zekere vorm van 'connecties' en 'relaties' te vormen met mensen.

Al is het enkel om die specifieke vaardigheid in mezelf te ontwikkelen omdat ik doorheen mijn leven een persoonlijkheid heb ontwikkeld waarin ik mezelf steeds heb ervaren als 'sociaal onbekwaam' en mezelf zelfs heb beoordeeld en gedefinieerd als 'vreemd' omwille van de onzekerheid en de angsten die ik steeds ervoer in mezelf wanneer ik mij in sociale situaties bevond.

Ik ben dan doorheen de jaren naarmate ik opgroeide tot volwassene in deze wereld gaan geloven dat die specifieke persoonlijkheid van onzelfzekerheid in sociale situaties is 'wie ik ben', alsof dat mijn 'straf' is die ik moet uitzitten gedurende de rest van mijn leven in deze wereld en alsof er geen enkele andere keuze is voor mij omdat die onzekerheid als het ware het enige 'programma' is dat ik gekend heb.

Ik bedoel, is dat niet vreemd - dat je zo'n ervaringen gaat aanvaarden en aannemen als de realiteit van wie je bent, ondanks dat je weet dat het eigenlijk ook anders kan. In de zin van dat ik bijvoorbeeld andere mensen zie en ik zie hoe ze zichzelf uitdrukken in sociale situaties -- ik zie hoe anderen die onzelfzekerheid niet lijken te ervaren, of althans niet in de mate waarin ik het ervaar in mezelf -- maar dat je je erbij neerlegt dat je niet kan veranderen omdat je simpelweg niet weet hoe. Want, je hebt nooit anders gekent dus heb je ook niet meteen een voorbeeld of een richtlijn voor hoe je kan worden wie en hoe je eigenlijk wil zijn in je leven.

Dus, vanuit dat opzicht lijken dit soort emotionele ervaringen zoals onzelfzekerheid een 'straf' die je uitzit omdat je weet dat het niet is wie je wil zijn en hoe je jezelf wil ervaren maar je hebt tegelijkertijd het gevoel dat je er niets aan kan doen en dat je dus 'gedoemd' bent om zo door het leven te gaan. En onzekerheid is maar één voorbeeld van zo'n ervaringen, er zijn verschillende emotionele ervaringen die mensen steeds herleven in hun bestaan op aarde die het leven soms kunnen doen aanvoelen als een Hel - hetgeen dus impliceert dat we onszelf om de één of andere reden aan het straffen zijn anders zouden we al lang hebben losgelaten van zulk 'n patronen uit het verleden die zich blijven herhalen in ons leven.

Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Dag 552: Het Transformeren van De Toekomst als Angst naar De Toekomst als Zelf-Beweging

 Als verderzetting op Dag 551, zal ik hier de Zelf-Realisaties, inzichten en Zelf-Correctieve Statements toepassen volgend op de Zelf-Vergeving Statements die ik in de voorgaande blog gedeeld heb - zijnde de volgende:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik zie en opmerk dat ik in mijn geest zit, in een energetische ervaring van angst en piekeren en zorgen in relatie tot een toekomstprojectie of toekomstprojecties in mijn geest waarin ik angst heb dat bepaalde dingen zullen mislopen of falen en met andere woorden angst dat ik mijn angsten en onzekerheden zal tegenkomen in de toekomst - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze negatieve energetische ervaring in mezelf als de angst van de toekomst en specifiek de 'angst om te falen' en de 'angst om te mislukken' in direct verband staat met een verlangen in mezelf in relatie tot het 'slagen' in iets en specifieke ideaalbeelden bereiken en behalen in 'de toekomst' -- en met mijn participatie in positieve gevoelens zoals opwinding in relatie tot die beelden in mijn geest van wie ik zogezegd zal zijn en wat ik bereikt zal hebben in de toekomst

En daarin dus zie, besef en begrijp ik dat die angsten en onzekerheden in relatie tot mijn vaardigheden en mijn 'kunnen' als geprojecteerd in dat beeld in mijn geest van mezelf 'in de toekomst' een direct gevolg is van het feit dat ik allerlei ideëen en ideaalbeelden gecreëerd heb van mezelf in relatie tot mijn 'vaardigheden' en mijn 'kunnen' waarin ik in feite 'beter' wil zijn dan wie ik ben in dit eigenlijke moment -- en dus uiteraard, als en wanneer ik dingen van mezelf verwacht die niet in lijn staan met wie ik eigenlijk werkelijk ben hier in het moment, dan zal ik uiteraard ook allerlei onzekerheden en angsten kweken in mezelf in verband met het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen - terwijl, ik nu zie en besef en begrijp dat die verwachtingen nooit echt geweest zijn in de eerste plaats omdat ze simpelweg onrealistisch zijn

Dus ik stel mezelf tot doel om mijn toekomst op een 'realistische' manier aan te pakken door allereerst mezelf niet toe te staan te participeren in emotionele en gevoelens reacties op toekomstprojecties - maar om eerder één en gelijk te staan met die toekomstprojecties als een systeem in mijn geest en dit systeem richting te geven op basis van gezond verstand - door los te laten van de ideaalbeelden, verlangens en verwachtingen die ik in mijn geest gecreëerd heb in relatie tot mezelf en te werken met wat echt is, met wie ik ben in het moment hier ---- en mezelf dan in dit moment van ademhaling bewegen in en als de fysieke realiteit, volgens wat realistisch en bereikbaar is in het moment zelf --- omdat ik zie en besef en begrijp dat de beelden en projecties in mijn geest niet bereikbaar zijn wanneer het aankomt op de fysieke  werkelijkheid omdat ik in de fysieke werkelijkheid niet werk met beelden en idealen en ideëen, maar eerder met het gereedschap dat ik hier voor mij heb staan als mijn fysieke beweging, mijn ademhaling, mijn aanwezigheid en mijn gezond verstand

En daarin zie, besef en begrijp ik dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in toekomstprojecties, waarin ik in feite aan het leven ben voor de toekomst en naar de toekomst gericht - dat ik in wezen mezelf aan het saboteren ben in het daadwerkelijk creëren van een toekomst omdat ik mijn aandacht en gewaarzijn onttrek aan het moment zelf waarin ik de kans heb om mezelf toe te passen, om volledig ergens voor te gaan, om mezelf volledig uit te drukken en daadwerkelijk vorm te geven aan iets echt, iets fysiek --- omdat ik ergens 'ver weg' ben in mijn geest, bezig met 'de toekomst', als iets dat op zich niet echt bestaat in mijn geest omdat de toekomst in wezen simpelweg de accumulatie is van mijn daden -- net zoals ik op dit moment in 'de toekomst' besta van mijn 'verleden' waarin wie ik nu ben en hoe mijn leven bestaat op dit moment is niet als een beeld in mijn geest, maar eerder als een accumulatie van de daden die ik verricht heb in het verleden

En dus ik zie, besef en begrijp dat wie ik ben in dit moment is de levende toekomst, is verleden, heden en toekomst --- en dat ik mijn toekomst in elk moment vormgeef door middel van de mate van aandacht, gewaarzijn en zorgzaamheid die ik besteed aan mijn fysieke bewegingen en uitdrukking in elk moment van ademhaling

En dus stel ik mezelf tot doel om mezelf in elk moment van ademhaling te bewegen in en als een absoluut gewaarzijn dat ik mijn toekomst beslis in elk moment van ademhaling en beweging - en dat de toekomst dus niet een beeld is in mijn geest, als iets dat op zichzelf zal gebeuren --- neen, de toekomst is HIER, en zal niets meer of minder zijn dan wie ik ben in dit moment en dan wat ik accumuleer in en als de momenten waarin ik besta, leef en adem als een fysieke expressie

Dus, als en wanneer ik zie en besef dat ik in een energetische ervaring van haast of angst of onzekerheid zit in relatie met een beeld in mijn geest van 'de toekomst' als een idee in mijn geest van wat ik moet doen of worden of bereiken - dan stop ik en ik adem - en ik breng mijn gewaarzijn HIER naar mijn fysieke aanwezigheid, naar mijn fysieke beweging en ademhaling --- in en als het besef dat dat beeld in mijn geest van 'de toekomst' niet echt is, omdat wie ik ben is HIER, ik ben geen beeld, ik ben geen idee, ik ben een levende fysieke uitdrukking en ik zal nooit een beeld of idee of ideaalbeeld zijn of worden -- ik zal altijd, in elk moment, verleden, heden of toekomst, HIER bestaan, binnenin mezelf als een fysiek lichaam --- en wie ik ben in dit moment in en als mijn fysieke bestaan, is wat de toekomst ook zal zijn, omdat ik hier in dit moment mijn toekomst beslis, maak en creëer door middel van de statement die ik leef