Dag 591: Het Veranderen van Eetpatronen - Besluit

 Dag 591: Het Veranderen van Eetpatronen - Besluit

 Het Zelf-Transformatieproces en het Gereedschap van Zelf-Verandering

Deze blog is in afsluiting in deze reis die ik heb afgelegd in het onderzoeken en veranderen van mijn 'eetverslaving', als de schadelijke relatie die ik met eten had gevormd in mezelf - een reis die begonnen was wanneer ik ziek geworden was en gedwongen werd om specifiek voedsel te eten omdat mijn lichaam hevig reageerde op veel voedingsstoffen en mijn lichaam zeer gevoelig was geworden voor wat ik erin stak.

Door die gebeurtenis  moest ik binnenin mezelf vertragen in mijn relatie met mijn eetpatronen, omdat, wat ik op dat moment ook besefte, is dat ik de neiging heb en de gewoonte heb gecreëerd in mezelf doorheen mijn leven om heel gehaast te zijn in hoe ik eet en daarin niet eens te luisteren naar de signalen van mijn lichaam in relatie tot of mijn lichaam het eten eigenlijk wel aangenaam en voedzaam vindt.

Sinds toen ben ik mijn relatie met voedsel en met eten gaan veranderen om mijn lichaam niet meer te misbruiken maar eerder te ondersteunen en mezelf af te leren om te eten vanuit mijn geest als verlangens en gevoelens maar eerder te eten op basis van fysieke tekenen en ervaringen.

En wat ik al gemerkt heb is dat ik aanzienlijk minder eet en dat mijn lichaam veel sneller genoeg heeft dan ik vroeger ooit heb opgemerkt. Ik bedoel maar, dat was de mate waarin ik mij absoluut niet gewaar was van wat mijn lichaam doorstond - dat ik namelijk gewoon kon blijven eten ook al had mijn lichaam meer dan genoeg en begon ik mij zelfs fysiek onaangenaam te voelen.

Het is pas nu in het toepassen van het veranderen van die eetpatronen, dat ik ervaar hoe mijn lichaam eigenlijk reageert wanneer ik teveel eet - en hoe ik mij in feite enorm slecht voel in mijn vel wanneer ik meer eet dan wat mijn lichaam in het moment nodig heeft.

Het is nog steeds een leerproces en ik moet mezelf vaak nog opzettelijk vertragen wanneer ik mezelf in de gehaastheid zie gaan in mijn geest waarin ik eten wil blijven scheppen op mijn bord of waarin ik iets wil eten gewoon omdat het voor mij ligt ook al heeft mijn lichaam er in dat moment geen nood aan om dat te eten - maar dat is normaal als je een diepgeworteld patroon in jezelf wil veranderen, dat je je er eerst van gewaarwordt dat het patroon niet het beste is voor jezelf en dan langzaam maar zeker een oplossing begint toe te passen, hetgeen dan tijd zal vragen om volledig geintegreerd te geraken.

Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

 Dag 588: De Theorie Vs de Realiteit van het Stoppen van een Verslaving

 Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving

Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.3A8zGes2.dpuf

Het Zelf-Veranderingsprocess en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.3A8zGes2.dpuf

Ik bedoel, het stoppen van een eetverslaving is net zoals het stoppen van elke verslaving, op fysiek vlak heel moeilijk - vanuit het oogpunt dat een verslaving een specifiek geconditioneerd fysiek gedrag is waarin verschillende dimensies van hoe ik mezelf gedurende geruime tijd geconditioneerd heb samenkomen -- een mentale dimensie van gedachten waarin ik bijvoorbeeld denk aan het eten dat ik wil en waar ik specifieke gevoelens en waarde aan geassocieerd heb, de gevoelens/emotie dimensie als de ervaring en het gevoel van verlangen om specifieke dingen te eten op specifieke tijdstippen en op een specifieke manier en dan de fysieke dimensie als het sturen en besturen van mijn lichaam door middel van die gedachten en gevoelens/emoties en dus daadwerkelijk te doen wat mijn gedachten mijn lichaam opdragen. Dag 587: Ik wil mijn Verslaving stoppen, maar ook weer Niet

In het stoppen van een verslaving, vooral één die zo fysiek uitgedrukt wordt zoals een eetverslaving, waarin gedachten, gevoelens, emoties en fysiek gedrag samenkomen in één patroon en gewoonte, moet ik dus allereerst gewaar zijn van wat het in feite werkelijk inhoud om die verslaving daadwerkelijk te stoppen. Namelijk dat het moeilijk zal zijn, op fysiek, mentaal en emotioneel vlak, omdat, elke keer wanneer ik in dat moment ben waarin het patroon opkomt, met de specifieke gedachten en emoties en gevoelens - dan moet ik mezelf op fysiek vlak stoppen zodat het mentale en emotionele/energetische patroon niet fysiek uitgeleeft wordt.

En, aangezien die specifieke verslaving een handeling is die ik doorheen het grootste deel van mijn leven tot dusver op fysiek vlak geïntegreerd heb in en als mijn dagelijkse leven en bestaan, zal ik heel wat weerstand gaan ondervinden vanaf het moment dat ik die handeling ga proberen te veranderen. En zoals ik in de voorgaande blogs heb vastgesteld en  gerealiseerd, is dat er de neiging bestaat om een beslissing te maken zoals 'ik ga mijn eetverslaving veranderen en corrigeren', en in dat moment wanneer ik die beslissing maak, heb ik  een beeld en idee in mijn geest van wat het is dat ik wil. Met andere woorden, ik zie in mijn geest al een vrij duidelijke projectie van hoe ik eigenlijk wil leven en bestaan in mijn relatie met voedsel - althans, het voelt duidelijk aan. Het voelt zelfs zo duidelijk aan dat ik het gevoel heb dat ik mijn proces van zelf-verandering en zelf-correctie in relatie tot mijn eetverslaving al bewandeld heb en dat ik, door die ene beslissing te hebben genomen om de eetverslaving te veranderen, dat ik als het ware het patroon al veranderd heb in mezelf in dat eigenste moment.

Maar dan komt de realiteit aanzetten en dan begin ik te merken dat er nog veel dimensies en facetten bestaan in verband met hoe de eetverslaving bestaat in mezelf die ik nog niet werkelijk begrijp en waar ik nog niet echt een oplossing voor gevonden heb. Ik merk dat ik vanuit gewoonte mezelf overeet en dat ik mezelf zoals gewoonlijk heel makkelijk laat verleiden om eerder zoete dingen op te zoeken dan te eten of zelfs maar te onderzoeken wat het beste zou zijn voor mijn lichaam. En dat simpelweg omdat er binnenin mezelf nog geen stabiel 'platform' of 'script' bestaat om in die momenten het anders te kunnen aanpakken. Het enige script en platform dat aanwezig is in mezelf, is het patroon dat ik doorheen mijn leven geintegreerd heb in mezelf op mentaal, emotioneel en fysiek vlak en dat is hetgene waar ik niet eens over moet nadenken, het komt volledig automatisch.

In het veranderen van dat patroon zal ik dus elke keer wanneer dat geautomatiseerd gedrag komt aanzetten, moeten stoppen en even stilstaan in mezelf en mezelf opzettelijk nieuwe richtlijnen geven. En die nieuwe richtlijnen zullen niet zo makkelijk en vloeiend verlopen aanvankelijk omdat ik als het ware tegen mijn 'natuur' moet inwerken --- ook al is die 'natuur' in feite in wat het beste is voor mezelf en als het ware dus op zichzelf 'tegennatuurlijk'.

Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 

 Dag 577: Voorspelbaarheid en de Illusie van Controle - een Voedingsbodem voor Verslaving

 Het Transformeren van (Eet)Verslaving

Uit de voorgaande blog:

Dat is wat ik heb ontdekt wanneer ik mijn verslaving in relatie tot eten onderzocht - is dat een groot deel van wat mijn 'verslaving' en inclinatie tegenover eten bepaalde, was het aspect van 'controle' --- het schijnbare feit dat mijn relatie tot eten het enige was waarin ik controle kon uitoefenen -- het enige waarin ik mezelf een positief gevoel kon geven wanneer en hoe ik wilde. In mijn relaties met mensen ervoer ik immers constante onzekerheid en onveiligheid en angst omdat ik mensen niet kon controleren - ik kon mensen niet laten doen wat ik wilde dus ik kon ook nooit werkelijk vertrouwen op of absolute zekerheid hebben over mijn relaties met mensen.

Dus, in en als die schijnbare controle die ik ervaar in en associeer met mijn 'verslaving' in relatie tot eten, ervaar ik een gevoel van 'veiligheid' in de zin van dat ik mezelf ervan kan verzekeren dat mijn nood en verlangen om specifieke gevoelens te ervaren ook daadwerkelijk vervuld zal worden - in tegenstelling tot bijvoorbeeld de verlangens en noden die ik ervaar in mezelf in mijn relaties met andere mensen, waarin ik niet weet wat de uitkomst en het resultaat zal zijn van het gedrag dat ik uitdruk in mijn zoektocht naar en poging om specifieke reacties en responsen te verkrijgen van andere mensen --- reacties en responsen die ik in mijn geest verbonden heb met de positieve gevoelens die ik zo graag ervaar.

Het kenmerkende aspect van een verslaving is met andere woorden het feit dat er een bepaalde voorspelbaarheid en zekerheid bestaat in het verband tussen 'oorzaak' en 'gevolg', tussen 'als dit' en 'dan dat' - waarin we er bijvoorbeeld zo goed als zeker van kunnen zijn dat 'als ik dit gedrag uitvoer', bijvoorbeeld het eten van een stuk taart, 'dan krijg ik dat resultaat', bijvoorbeeld het ervaren van een positief gevoel terwijl de suiker in de taart zijn effect uitoefent op verschillende dimensies in mijn lichaam. Daarin bestaat een vorm van zekerheid waarin de causale relatie in en als het consumeren van dat stuk taart tot op zekere hoogte voorspelbaar is - waarin ik in mijn geest een vorm van 'zekerheid' en 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb.

En, omdat ik 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' gedefinieerd heb in en als voorspelbaarheid, heb ik dus tegelijkertijd het geloof en de idee gecreëerd in mezelf dat alles waarin geen absolute of waarin weinig voorspelbaarheid bestaat, in wezen 'onveilig' en 'onzeker' is en een 'gebrek aan controle' impliceert. En daardoor ervaar ik dan een angst in mezelf in relatie tot die zaken in mijn wereld die ik heb gedefinieerd als zijnde 'onvoorspelbaar', zoals bijvoorbeeld voornamelijk mensen.

Ik bedoel, er zijn specifieke mensen in mijn wereld waar ik meer hechte relaties gevormd heb, zoals mijn familieleden en mijn 'vrienden' en misschien een aantal collega's en kennissen - en in die relaties heb ik een welbepaalde 'voorspelbaarheid' gecreëerd omdat ik die mensen in en als hun 'persoonlijkheden', gewoontes en uitdrukkingen heb leren kennen gedurende een welbepaalde tijd. Maar al de mensen buiten die gelimiteerde kring van familie/vrienden/kennissen representeren voor mij 'onvoorspelbaarheid' en bijgevolg 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' en dus ANGST.

Omwille van die polariteit die ik gecreëerd heb in mijn geest van langs de ene kant 'voorspelbaarheid', verbonden met positieve gevoelens die ik gedefinieerd heb in en als woorden zoals 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' - en langs de andere kant 'onvoorspelbaarheid', verbonden met negatieve gevoelens gedefinieerd in en als de woorden 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle' -- is het niet verwonderlijk dat er zoiets grond kan vinden in mezelf als een 'verslaving' en 'afhankelijkheid' aan datgene in mijn wereld dat voorspelbaar is in termen van hoe en wanneer ik het kan 'gebruiken' in mijn verlangen om specifieke gevoelens en energetische ervaringen te produceren in mezelf, en een 'onderdrukking' en 'vluchten van' datgene in mijn wereld dat onvoorspelbaar is in termen van hoe en wanneer het mij die gevoelens kan geven waar ik naar op zoek ben.

Ik bedoel, dat is waarom en hoe ik mijn 'eetverslaving' ervoer - namelijk dat ik probeerde de angst die ik ervoer in mezelf in relatie tot mijn 'onvoorspelbare' omgeving en specifiek de 'onvoorspelbaarheid' van de mensen in mijn omgeving te onderdrukken en verbergen voor mezelf door de positieve gevoelens van 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' op te wekken in mezelf in verband met de voorspelbaarheid waarin mijn lichaam reageert op het eten dat ik consumeer. Met andere woorden, de verslaving kon in mezelf bestaan omwille van die afscheiding en polariteit die ik in mezelf had toegestaan te bestaan door 'voorspelbaarheid' te definieren als iets 'positief' en te verbinden met 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' en 'onvoorspelbaarheid' te definieren als iets 'negatief' en te verbinden met 'onveiligheid', 'onzekerheid' en een 'gebrek aan controle'.

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

Dag 575: Is het Gevoel van Veiligheid een Vorm van Zelf-Bedrog?

 Het Veranderen van (Eet)Verslaving)

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de voorgaande blog:

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Wat ligt dus eigenlijk aan het startpunt van de polariteit van onveiligheid en veiligheid in de geest waarin veiligheid gereduceerd werd tot een gevoel dat opgewekt wordt door een idee en geloof dat als ik iets eet en participeer in de actie van eten - hetgeen dan dient tot het verbergen en onderdrukken van een emotionele ervaring van onveiligheid. En in die polariteit had ik in de vorige blog al vastgesteld dat dus de concepten van veiligheid en onveiligheid die spelen in en als hoe ik voor mezelf mijn 'eetstoornis' en '-verslaving' heb beleeft in feite niet echt zijn, vanuit het perspectief dat het letterlijk gevoelens en emotionele ervaringen zijn en dus niet op een directe manier te maken hebben met de eigenlijke fysieke werkelijkheid.

Hoe vreemd is het dus dat ik op een bepaald punt in mijn leven mezelf heb afgescheiden van echte wat veiligheid en onveiligheid echt is in en als een fysieke werkelijkheid en dan een ervaring en gevoel van veiligheid en onveiligheid heb gecreëerd in mijn geest. Waarom en hoe is het dat die afscheiding ontstaan is in de eerste plaats? Aangezien de ervaring van onveiligheid het startpunt is van de ervaring van veiligheid als het gevoel verbonden met het eten van voedsel gebaseerd is en afkomstig is vanuit de ervaring van onveiligheid- waarin de ervaring van veiligheid in feite een onderdrukking is van de ervaring van onveiligheid - kan ik tot de vaststelling komen dat veiligheid in de eerste plaats niet bestaat omdat het bestaat in en als onveiligheid.

Het bestaan van veiligheid als een positief gevoel in mijn geest, opgewekt en gegenereerd door een connectie die ik in mijn geest gemaakt heb met het eten van voedsel is zelfs in wezen het liegen tegen mezelf en bedriegen van mezelf over wat er werkelijk in mezelf bestaat als zijnde een negatieve emotionele ervaring van onveiligheid in en als de ervaring van angst. Ik bedoel, ik heb het gevoel van veiligheid van mezelf afgescheiden door te geloven dat als ik eet, dat ik dan veilig ben omdat dat is hoe ik mezelf ervaar wanneer ik eet - en daarin heb ik mezelf voorgelogen in relatie tot het feit dat ik dat gevoel van veiligheid als een positieve energie zelf gecreëerd heb door de negatieve emotionele ervaring van angst als 'onveiligheid' te transformeren naar een positief gevoel. Het positieve gevoel van veiligheid kan niet bestaan zonder de negatieve ervaring van onveiligheid.

Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Dag 574: De Illusie van Onveiligheid Vervangen door een Illusie van Veiligheid - De Realiteit van Verslaving

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Uit de Voorgaande blog:

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen.

Zoals ik in mijn vorige blog had ontdekt, heb ik persoonlijk een relatie met voedsel gecreëerd gebaseerd op verlangen omdat de gevoelens die ik had verbonden in mezelf in relatie tot het eten van dat voedsel, gevoelens waren van comfort, veiligheid en zekerheid. De vraag die ik mezelf dan dien te stellen is: Waarom is het dat ik verlang om die gevoelens te ervaren in de eerste plaats? En waarom is het met andere woorden dat ik mij niet al veilig en zeker voel binnein mezelf en dat ik dus geloof dat ik een soort van fopspeen nodig heb in de vorm van het eten van voedsel om mij die schijnbare veiligheid en zekerheid te bieden?

Ik zeg 'schijnbare' veiligheid en zekerheid omdat het uiteindelijk maar een gevoel is dat ik genereer in mezelf, gebaseerd op een idee en een gedachte in mijn geest in verband met die 'fopspeen' op de één of andere manier een soort magisch gereedschap zijnd dat in staat is om 'veiligheid' en 'zekerheid' te creëren. Ik bedoel, ik moet me dan toch eigenlijk de vraag stellen van: als iets zoals een fopspeen en dus in mijn geval Voedsel en de 'speciale' relatie die ik in mijn geest gevormd heb met het eten van voedsel zo gemakkelijk een gevoel als een illusie van veiligheid en zekerheid kan creëren, als iets dat op zich eigenlijk totaal niet echt is omdat er niets werkelijk veranderd is in termen van mijn omgeving -- Wàt is Veiligheid en Zekerheid dan eigenlijk, realistisch gezien?

En, als mijn idee en definitie van wat zekerheid en veiligheid is, als schijnbaar niets dan een gevoel - wil dat dan ook niet zeggen dat de onzekerheid en onveiligheid die ik ervoer in mezelf en die mij aanspoorde om mij te gaan overeten in mijn zoektocht naar het gevoel van veiligheid en zekerheid, ook niets meer is dan een gevoel en met andere woorden ook niet eigenlijk echt is, aangezien het zo makkelijk onderdrukt en vervangen kan worden met een illusie van veiligheid en zekerheid?

Want, als veiligheid en zekerheid of onveiligheid en onzekerheid een eigenlijke realiteit zouden zijn, dan zou geen enkel gevoel zomaar de macht kunnen hebben om die realiteit te vervangen of onderdrukken - want die veiligheid/zekerheid of onveiligheid/onzekerheid zou HIER zijn, als de enige echte REALITEIT. Dit toont dus met andere woorden aan dat ik, net zoals ik van veiligheid en zekerheid een idee gecreëerd heb in mijn geest die te maken heeft het eten van voedsel, ook in gelijke mate een idee gecreëerd heb van onveiligheid en onzekerheid hetgeen dan in mijn geest speelt in de momenten waarin ik niet bezig ben met het eten van voedsel.

Het is dan dus aan mij om te onderzoeken en vast te stellen waar en hoe het is dat die idee van onveiligheid en onzekerheid in mezelf bestaat en om dan die idee te verlossen door middel van zelf-vergeving en mezelf te bevrijden van de illusies in de geest --- zodat ik in het punt van authoriteit sta in mezelf om voor mezelf te beslissen wat echte zekerheid en veiligheid is als zijnde niet zomaar een gevoel, ervaring of gedachte in mjn geest dat vervangbaar is door zijn gepolariseerde uiterste, maar als zijnde een creatie, expressie en uitdrukking van Mezelf.

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

Dag 572: De Samenwerking van Geconditioneerde Chemische Reacties in het Lichaam en Gevoelens

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

Het verwijderen van herinneringen wanneer het aankomt op eten is belangrijk  omdat het die herinneringen zijn en het verlangen om de herinneringen opnieuw uit te leven die een sabotage vormen in het eten met gewaarzijn. Eten met gewaarzijn, met andere woorden het inzien en beseffen en gewaarzijn van hoe het is dat het lichaam werkelijk reageert op voedsel, wat het lichaam werkelijk nodig heeft en hoe voedsel gebruikt kan worden ter ondersteuning in de plaats van afbraak van het lichaam.

Dit omdat ik heb beseft dat ik doorheen mijn leven in mijn relatie tot het voedsel dat ik eet in feite enkel aan afbraak gedaan heb aan mijn lichaam - in de zin van dat ik een specifieke 'speciale' relatie met voedsel heb gecreëerd in mezelf waarin ik eten gelijk plaatste in mijn geest met gevoelens. En ik at op basis van mijn gevoelens - op basis van waar ik 'zin' in heb, in de zin van dat er een gedachte opkomt in mijn geest als een beeld van iets dat ik kan eten, samen met een specifiek gevoel van verlangen en een achterliggende backchat van 'ja, dat moet ik nu absoluut eten'.

Ik bedoel, het probleem hierin is dat ik geleerd heb om mijn lichaam op die manier te gebruiken als een soort machine die voor mij energie als gevoelens genereert omwille van de gevoelens die ik heb geassocieerd en verbonden met specifiek voedsel. En deze relatie tussen voedsel en gevoelens in in feite zeer fascinerend, omdat, ik bedoel, het zijn niet enkel gedachten die die gevoelens produceren -- het is een samenwerking tussen de smaakpapillen en de neurotransmitters en chemische stoffen dat het lichaam produceert als reactie op de bestanddelen in het voedsel - hetgeen dan omgezet wordt naar gevoelens in de geest die uiteindelijk vertaald worden naar en opgeslagen worden in herinneringen in de geest.

Dus, die relatie van afscheiding met voedsel is iets dat voornamelijk bestaat in en als hoe ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om steeds dezelfde herinneringen te willen herbeleven - herinneringen die verbonden zijn met het eten van specifiek voedsel dat dan specifieke chemische reacties produceert in het lichaam en dan specifieke gevoelens genereert in mezelf. En in mijn verlangen naar het ervaren van die specifieke gevoelens - misbruik ik mijn lichaam door  op dwangmatige manier mijn lichaam dingen te doen eten dat niets te maken heeft met wat het lichaam eigenlijk nodig heeft --- en door dus te eten op basis van verlangen en herinnering en niet op basis van wat het eigenlijke doel is van eten - namelijk het ondersteunen van het lichaam.

Dus, in het vinden en creeren van een oplossing van dit probleem - is de vraag 'welke zijn deze gevoelens en waar is het verlangen op gebaseerd om die gevoelens steeds opnieuw te genereren in mezelf?'

Wordt Vervolgd in Dag 572