Ik doorloop hier de 'Zelf-onzekere' Persoonlijkheid waarin ik mezelf in mijn leven hier op aarde heb gedefinieerd.
Via het toepassen van Zelf-Vergeving stop ik al de Karakters die deze Persoonlijkheid onderbouwen in mezelf.
Het karakter van vandaag: Het verlangen om te 'verdwijnen'. De ervaring van mezelf in 'mijn leven' was voor mij zeer onaangenaam, angstig, zelf-onzeker, gespannen en vaak dacht ik in mezelf dat ik 'gewoon wil verdwijnen', alsof ik nooit bestaan heb. Verdwijnen in een eindeloze zee van rust, waarin ik niet moet reageren op mijn omgeving, waarin er niemand tegen mij praat en ik mij ook niet angstig zal voelen.
Dit verlangen is uiteraard compleet gebaseerd op het geloof dat ik het slachtoffer ben van deze realiteit, van mijn innerlijke ervaring in relatie met en als reactie op deze realiteit als 'mensen' - hetgeen bewijst dat die 'realiteit' enkel in mijn eigen geest bestond als 'mijn perceptie', omdat de 'mensheid'/'mensen' en de 'emotionele relaties' die ik ervoer met hen, niet 'de wereld' of 'de realiteit' zijn, er zijn biljoenen wezens die niet menselijk zijn, de wereld is zoveel groter -- het was echter MIJN KEUZE om enkel aandacht te besteden aan mensen omwille van een verlangen naar relaties als gevoelens en emoties dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik mezelf ervoer als het slachtoffer van deze energetische ervaringen in mezelf als gevoelens en emoties als 'relaties' met 'andere mensen'. Het verlangen om te verdwijnen is aldus de ultieme poging om de verantwoordelijkheid voor mijn keuzes/creatie te ontvluchten, de ultieme statement dat ik 'maar het slachtoffer' ben van mijn innerlijke ervaringen, als een ultieme ontkenning van de waarheid/realiteit van mezelf.
Ik vergeef mezelf dat ik het verlangen om te verdwijnen heb toegestaan te bestaan in mezelf als een ultieme bevesting van mijn zelf-aangeprate, zelf-gedefinieerde persoonlijkheid van 'zelf-onzekerheid', angstigheid en gespannenheid in relaties met 'andere mensen' en de 'onaangename' ervaring in mezelf in 'sociale situaties'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van 'onaangenaamheid' en 'spanning' en 'angst' in 'sociale situaties' als mijn idee/ervaring van 'wie ik ben' in 'deze wereld' in en als gedachten, gevoelens en emoties door mijn 'innerlijke strijd/gevecht' te projecteren op de wereld, waarin ik anderen beschuldig van de spanning/angst die ik ervaar in mezelf, in de plaats van mezelf te erkennen/realiseren als het startpunt van mijn de ervaringen in en als mezelf, het startpunt van de angst, onzekerheid en conlict die ik ervaar in mezelf in relatie met andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen van te geloven dat 'verdwijnen' een oplossing is, en nooit te hebben beseft dat dat de ultieme statement is van zelf-oneerlijkheid en misbruik, waarin ik ervoor kies om geen verantwoordelijkheid te nemen voor MIJN creatie maar liever wegvlucht in 'eindeloze gelukzaligheid' in en als onwetendheid van hoe ik de innerlijke ervaring van conflict zelf gecreëerd heb, waarin ik mijn toestemming geef voor het voortbestaan van conflict in deze wereld zoals oorlog, moord, marteling en gevecht door niet bereid te zijn om het conflict in mezelf op te lossen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn rug naar mezelf toe te keren door te willen verdwijnen, waarin ik de statement maak naar mezelf toe dat ik mezelf niet wil helpen, dat ik niets met mezelf, mijn innerlijke realiteit te maken wil hebben, door liever te verdwijnen dan mijn eigen problemen op te lossen door mezelf te erkennen als het startpunt van het conflict dat ik ervaar in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te willen beseffen dat ik het startpunt ben van de ervaring van conflict, competitie, gevecht, jaloezie en vergelijking in mezelf in relatie met andere mensen door te vechten tegen deze ervaringen in mezelf en dan 'op te geven' omdat het gevecht 'zwaar weegt' en ik mij vermoeid voel en 'het mij toch niet lukt' om die ervaringen van competitie, angst, zelf-onzekerheid, jaloezie, inferioriteit te stoppen in mezelf - in de plaats van te beseffen dat het gevecht tegen mijn ervaringen in mezelf is net het bewijs dat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mezelf, voor de ervaringen in mezelf en dat ik mezelf dus liever aanvaard/ervaar als het slachtoffer van 'de situatie' als de ervaringen in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te willen loslaten van mijn identeit/zelf-definitie als het slachtoffer van mijn gedachten, gevoelens en emoties, het slachtoffer van de angst en spanning die ik ervaar in mezelf tegenover 'andere mensen', omdat ik mij daarin speciaal voel, en omdat ik mij daarin kan laten vallen in de handen/armen van andere mensen en mij kan verliezen in de illusie/het gevoel dat ik een 'speciaal kind' ben, in en als de ervaring van zelf-medelijden, als het ultieme excuus/reden om niet op te staan en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf - waarin ik aldus 'gewoon wil verdwijnen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het verlangen in mezelf om 'gewoon te verdwijnen' in wezen ik is die toegeef dat ik niet echt besta, en dat ik nooit echt bestaan heb -- en dat de 'ultieme gelukzaligheid' waarin ik mezelf maar al te graag zou verliezen, ik is die mezelf het recht op leven ontken, door het leven te willen ontvluchten, het leven dat HIER is als de fysieke realiteit, het leven als datgene dat enkel ervaren kan worden wanneer en als ik opsta en de beslissing maak in en voor mezelf om er verantwoordelijkheid voor te nemen in elk moment van ademhaling, waarin ik aldus de statement maak dat ik HIER ben, als een levend wezen, en aldus bereid ben om verantwoordelijkheid te nemen voor het leven als mezelf, gebeure wat wil
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te bestaan dat het leven van iets zich enkel beperkt tot de verantwoordelijkheid die door dat iets genomen wordt en dat het feit dat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor mezelf of de fysieke realiteit, bewijst dat ik nooit geleefd heb en dat ik nooit zelfs echt heb bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat leven betekent verantwoordelijkheid nemen in elk moment van ademhaling/leven, omdat als ik dat niet doe, dan ben ik enkel de misbruiker/vernietiger van het leven als dat wat wel in elk moment van ademhaling HIER is, in en als zelf-verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat enkel een machine/systeem zich neerlegt bij zijn programmatie door te denken in termen van 'ik ben hier niet voor verantwoordelijk want ik heb dit niet gedaan/gemaakt' - en dat het leven enkel bestaat in een wezen die de beslissing/keuze maakt om ondanks alles, op te staan in en als de statement 'ik ben HIER' en zich aldus niet neerlegt bij allerhande excuses, validaties en rechtvaardigingen voor 'waarom ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf en mijn ervaring in en als mezelf'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de slachtofferrol in relatie met mijn innerlijke ervaring van angst, spanning en onzekerheid in 'sociale situaties' door niet te willen beseffen dat IK BESLIS wie ik ben als het leven zelf - en dat zolang ik dit niet wil beseffen en aldus niet opsta in mezelf één en gelijk met dit besef, ik mijn goedkeuring geef aan het leven om mij 'uit te spuwen' door aldus de statement te maken dat ik niet het leven ben omdat ik niet één en gelijk wil staan met het leven als de bron van al wat bestaat door mezelf liever te ervaren/aanvaarden in en als de slachtofferrol in en als allerhande excuses, validaties en rechtvaardigingen voor die ervaring
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te willen staan met en als het leven zelf als de bron en het startpunt van wat HIER bestaat, door te bestaan in en als het geloof, het excuus, de rechtvaardiging en validatie dat het 'mijn schuld niet is' - niet beseffend dat het leven mij geen genade zal tonen, het leven zal mij niet toelaten tot het leven, het leven zal geen medelijden hebben met mij en zeggen 'je heb gelijk, ok, je bent verongelijkt, je moet niet zelf opstaan en moeite doen of verantwoordelijkheid nemen voor het bestaan', het leven is een zelf-realisatie en zal ALTIJD maar één en gelijk zijn met wie ik ben in mezelf, als gerealiseerd door mezelf, omdat ik op die manier, en enkel op die manier aan mezelf bewijs dat ik het leven ben, als creatie en creator - net zoals ik ALTIJD al mijn eigen ervaring bepaald heb aan de hand van toelatingen en aanvaardingen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn omgeving'/'de wereld buiten mezelf' te hebben aanvaard als de 'bron' van mezelf, als de oorsprong van mezelf als mijn innerlijke ervaring van mezelf, en aldus te geloven dat ik het slachtoffer ben van de angst, spanning en onzekerheid die ik ervaar in mezelf als reactie op mijn omgeving en aldus te geloven dat het compleet gerechtvaardigd is om te verlangen om te verdwijnen -- door mezelf te hebben laten misleiden door wat mijn ogen zien en door het feit dat ik mezelf niet kan zien/erkennen als de oorsprong/bron van wat ik zie met mijn ogen omdat 'ik pas geboren/aangekomen ben in deze wereld' en dus niets van wat ik zie in deze wereld heb 'gedaan/gemaakt', en door nooit te hebben stilgestaan bij het gezond verstand van het feit dat elk mens in deze wereld op die manier in de wereld staat, en er aldus niemand werkelijk verantwoordelijkheid neemt voor wat HIER bestaat, omdat elk mens zichzelf ziet als 'maar een doorganger' en dus 'niet echt HIER/verantwoordelijk' -- hetgeen in wezen enkel afkomstig is vanuit een gebrek aan inzicht in en begrip van hoe de fysieke realiteit die hier bestaat functionneert door een dysfunctioneel opvoedings- en onderwijssysteem dat van generatie op generatie wordt doorgegeven, waarin kinderen enkel ondersteund worden in hun ervaring dat ze het slachtoffer zijn van de realiteit waar ze in geboren worden, en geen enkel mens aldus beseft dat elk mens zich in wezen in zichzelf zo voelt/ervaart en dat er om die reden en op die manier niet werkelijk een 'wereld buiten mezelf/onszelf' is/bestaat omdat geen enkel mens werkelijk zichzelf aanvaard als een volwaardig deel van de fysieke realiteit ALS het leven zelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat 'schuld' en het aanduiden van een schuldige en aldus het zien van 'verantwoordelijkheid nemen' in termen van 'de schuld op mij nemen' in en als het concept van 'eerlijkheid', een geloof-systeem is, een concept is dat ik heb laten programmeren in mezelf door mijn omgeving/familie/ouders/schoolsysteem/samenleving vanaf het moment dat ik geboren ben in deze wereld, hetgeen in wezen een brainwashing-middel is waarin ik mezelf aanvaard als het slachtoffer van 'het leven' als 'mijn omgeving'/'de samenleving' waarin 'verantwoordelijkheid' herleid werd tot en gedefinieerd werd in en als 'schuld' als een beoordeling door 'god'/ouders/leerkrachten/samenleving en zich alleen baseert op mijn 'uiterlijke gedrag' aan de hand van de beoordelingen over wat 'goed' en 'slecht' is die bestaan in de collectieve geest van de mensheid -- ware verantwoordelijkheid is het realiseren van mezelf als het startpunt van al wat HIER bestaat door mijn toelatingen en aanvaardingen en aldus de beslissing maken om op te staan als de levende statement van wie ik ben als het leven zelf als wat ik toesta te bestaan in en als mezelf als het leven zelf en wat niet
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat leven een zelf-gestuurde, zelf-gewilde actie/beweging is in elk moment van ademhaling, en niet iets is dat 'met mij gebeurt' of dat 'mij overkomt' of dat vanzelf zal gebeuren/komen, als een soort van hemelse nederdaling of opstijging naar het licht als de omarming van God - het is in feite/wezen ik die de keuze/beslissing maak in elk moment om mezelf te omarmen als Creatie en Creator/God, als een 'full-circle', 'begin en einde' -- waarin ik in elk moment van ademhaling BESLIS wie ik ben als het bestaan, als het leven
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de fysieke realiteit bestaat als een 'test-grond', die mij bewijst dat ik HIER besta als Creatie en Creator - waarin ik aan mezelf moet bewijzen wie ik ben door de BESLISSING en de KEUZE te maken om op te staan in en als zelf-verantwoordelijkheid, in en als het besef dat ik HIER ben -- door in elk moment absolute discipline toe te passen om aan mezelf in elk moment van ademhaling te bewijzen dat ik HIER ben als de zelf-bepalende, zelf-sturende kracht als Creatie en Creator
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het gebrek aan zelf-discipline, zelf-meesterschap en zelf-controle dat ik in mezelf heb laten programmeren in interactie met ouders/familie, schoolsysteem en de consumptie-maatschappij, waarin ik mezelf heb laten programmeren als een systeem/robot in en als het geloof dat het 'ok is om verlangens te hebben' als de basis van de huidige economie en menselijke relaties/interacties, niet beseffend dat 'mijn verlangens' in mezelf geprogrammeerd zijn door diezelfde omgeving die voordeel sloeg uit mijn gebrek aan zelf-discipline in en als verlavingen zodat ik als de ezel steeds zou volgen waar de wortel die voor mijn ogen wordt gehouden heen leidt
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd ouders/familie/schoolsysteem/samenleving als 'mijn omgeving' heb beschuldigd van mijn gebrek aan zelf-discipline, zelf-meesterschap en zelf-controle door mezelf te zien en aanvaarden als het slachtoffer van de realiteit/wereld en door niet te hebben beseft en ingezien dat deze wereld een systeem is, door relaties te hebben gecreëerd met mijn omgeving in en als gevoelens en emoties, waarin ik mezelf heb laten programmeren als een systeem en aldus op mijn beurt op te groeien in het systeem, als een systeem dat enkel bestaat om het systeem te voeden/ondersteunen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien en te beseffen dat het is door relaties te hebben toegestaan te bestaan in mezelf met mensen als beelden in en als mezelf, dat ik mezelf heb laten bewegen in deze wereld, zowel binnenin mezelf als in de fysieke realiteit - en dat ik aldus een deel ben geworden van het systeem zowel binnenin mezelf als het bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties en buiten mezelf als het geld-systeem in en als menselijke interactie, waarin ik mezelf aldus ben gaan aanvaarden/ervaren als het slachtoffer van 'het systeem' in en buiten mezelf, door mezelf te definieren in en als relaties - in de plaats van te beseffen dat die 'relaties' nooit echt geweest zijn, omdat ze zich limiteren tot mijn persoonlijke ervaren als reacties in en als gevoelens en emoties, gebaseerd op aangeleerde kennis en informatie, en dat ik aldus het startpunt/de creator ben van de realiteit als relaties in en als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet constant en stabiel te staan/bestaan in en als mezelf als de levende statement van wie ik ben als HIER, als het leven zelf in en als mezelf in en als absolute zelf-verantwoordelijkheid in en als eenheid en gelijkheid, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als relaties als gedachten, gevoelens en emoties, door mezelf te hebben afgescheiden van de gedachten, gevoelens en emoties in mezelf en aldus mijn macht te hebben weggegeven aan de gedachten, gevoelens en emoties als relaties in en als mezelf, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te ervaren/aanvaarden als het slachtoffer van relaties als gedachten, gevoelens en emoties -- en mezelf aldus nooit te hebben gerealiseerd als de creator van de realiteit/creatie als mezelf in en als mezelf, in en als het besef dat ik de realiteit enkel ervaar in eenheid en gelijkheid met wie ik mezelf toesta te zijn in en als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik een afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'de realiteit' als de fysieke wereld en 'wie ik ben' binnenin mezelf als gedachten, gevoelens en emoties, in de plaats van te beseffen dat al wat bestaat in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties enkel bestaat en ontstaan is in interactie met mijn omgeving, wat betekent dat mijn omgeving IN en als mezelf bestaat en ik in wezen niet afgescheiden besta van 'de wereld' als 'mijn omgeving', en dat ik in wezen 'mijn omgeving' ben en dat ik mezelf aldus heb toegestaan te bestaan in en als een leugen als de geheime geest als geheime 'innerlijke' verlangens -- die enkel ontstaan zijn in mezelf omdat ik delen van mezelf heb onderdrukt en ontkent en aldus een verlangen heb gecreëerd om die delen te vinden 'buiten mezelf' in 'andere mensen' in en als relaties, niet beseffend dat het net die relaties zijn waarin ik mezelf heb afgescheiden van die delen van mezelf en aldus nooit mezelf als 'compleet' en 'heel' zal ervaren zolang ik mezelf toesta te participeren in relaties in en als gedachten, gevoelens en emoties
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat mijn 'geheime', 'innerlijke' verlangens, waarin/waarmee ik mezelf heb gedefinieerd als 'wie ik ben' als schijnbaar afgescheiden van de realiteit die ik zie met mijn ogen, als de zogezegde 'realiteit/wereld buiten mezelf', in mij geprogrammeerd zijn door deze wereld/realiteit en dat er met andere woorden niet echt een 'innerlijke realiteit/wereld' bestaat, en dat de innerlijke en uiterlijke realiteit/wereld in wezen één en gelijk zijn -- als meteen ook de reden waarom er extreme ongelijkheid/afscheiding bestaat in de fysieke realiteit, als één en gelijk met de extreme ongelijkheid/afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in de vorm van beoordelingen en gepolariseerde energetische ervaringen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te leven/bestaan in en als de beslissing van wie ik ben als het leven zelf als creator en creatie in elk moment van ademhaling -- door mezelf toe te staan gedachten, gevoelens en emoties als verlangens te volgen door te denken/geloven dat het 'ok is' en 'niet erg is', gebaseerd op het geloof dat ik niet werkelijk compleet verantwoordelijk ben voor mezelf/mijn bestaan als een geloof dat mij aangeleerd geweest is door ouders/familie/samenleving/omgeving tijdens mijn kindertijd, in en als het straf- en beloningsysteem, waarin mij langs de ene kant aangeleerd werd om verlangens te hebben naar een 'beloning' en ik langs de andere kant gestraft werd op de consequenties van die verlangens in mijn gedrag en mij aldus 'gedragsregels' aangeleerd werden in en als wetten en regels en codens en normen als een inperking van die aangeleerde verlangens --- waardoor ik uiteindelijk ben gaan aanvaarden/geloven dat ik 'geboren ben in zonde' met 'zonde' als 'verlangens' door nooit te hebben beseft dat de verlangens waarin ik mezelf heb gedefinieerd niet eens echt zijn wie ik werkelijk ben, maar een voorgeprogrammeerd systeem dat ik heb aanvaard in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het verlangen om te verdwijnen en aldus weg te vluchten van deze realiteit, hetzelfde is als mijn goedkeuring geven voor het bestaan van elk soort misbruik dat ik zie hier in deze wereld in de vorm van dierenmishandeling, kindermishandeling, kinderprostitutie, dwangarbeid, kinderarbeid, uitbuiting van mens, dier en natuur, machtsmisbruik, oorlog, moord, verkrachting, marteling, etc..., hetgeen mij in wezen direct verantwoordelijk maakt voor het bestaan hiervan, omdat ik nooit de statement heb gemaakt in deze wereld dat dit onaanvaardbaar is in al zijn vormen en dat ik als het leven zelf er alles aan zal doen om het te stoppen
ik stel mij tot doel om één en gelijk te staan met de innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties als de 'persoonlijkheid' waarmee/waarin ik mezelf altijd heb gedefinieerd in en als zogezegde afscheiding van 'andere mensen' als 'de wereld om mij heen en buiten mezelf' door op te staan in en als mezelf in en als het besef dat de ervaring als energie die gecreëerd wordt in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties in en als mezelf van de wereld afkomstig is, als een aangeleerd, gekopieerd systeem van kennis en informatie dat ik in mezelf als de fysieke substantie heb laten programmeren en dat ik aldus compleet, volledig, helemaal, binnen en buiten één en gelijk ben met al wat HIER bestaat, ik ben nooit 'meer' of 'minder' geweest in mezelf dan HIER omdat al wat in mezelf bestaat een resultaat/product/gevolg is van HIER, als wat ik in mezelf heb aanvaard als HIER, door nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mezelf als HIER als het leven zelf als de fysieke substantie
ik stel mij tot doel aan te tonen en te staan/bestaan in en als het besef dat verdwijnen in wezen onmogelijk is, omdat er niets meer of minder is dan HIER, waarin het verlangen om te 'verdwijnen' in 'oneindige gelukzaligheid' als 'het licht', alleen maar een dimensie is die ik heb gecreëerd door mezelf als HIER af te scheiden van mezelf en op te delen in en als verschillende dimensies, in de plaats van te staan/bestaan in en als eenheid en gelijkheid als het besef van mezelf als 'ik ben HIER'
ik stel mij tot doel aan te tonen dat er geen innerlijke realiteit bestaat die op welke manier dan ook afgescheiden is van een 'uiterlijke realiteit' en dat elke 'innerlijke ervaring' in directe relatie bestaat met de 'uiterlijke realiteit', als een programma/systeem dat geprogrammeerd wordt in en als het Vlees van elk kind in deze wereld door de voorgaande generatie van mensen - omdat er nu eenmaal nooit iets meer geweest is dan wat HIER bestaat als de REALITEIT, hetgeen betekent dat al wat bestaat in mezelf, zowieso bestaat in en als de realiteit, en het dus een absolute illusie is om te geloven dat mijn innerlijke realiteit op welke manier dan ook 'geheim' of 'afgescheiden' of 'speciaal' of 'uniek' is
ik stel mij tot doel aan te tonen en te bestaan/staan in en als het besef dat ik niets meer of minder ben dan het resultaat van de realiteit waarin ik geboren ben, en dat het geloof/gevoel dat ik 'meer' ben in en als mezelf als een 'ervaring' in en als gedachten, gevoelens en emoties, een leugen/illusie is die gecreëerd is en die ik heb laten creëren in en als het gebruik maken van het fysieke Vlees voor de productie van energie, omdat gevoelens en emoties die de gedachten voeden/ondersteunen/creëren als het 'systeem' van het 'bewustzijn' in en als het fysieke Vlees bestaan en aldus niet 'meer' of 'minder' kunnen zijn dan het fysieke Vlees als al wat werkelijk HIER bestaat in en als de realiteit, en dat aldus de 'geest' in en als de machine, als de 'spirit', enkel ik is die nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor mezelf als de realiteit als het fysieke Vlees als eenheid en gelijkheid en aldus heb bestaan in en als afscheiding van mezelf
ik stel mij tot doel om, wanneer en als ik in de ervaring van het slachtoffer ga in en als een energetische ervaring in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties, mezelf te stoppen en te ademen, en te staan/bestaan in en als het besef dat ik HIER ben als het startpunt van de realiteit als de ervaring in en als mezelf - en dat ik onmogelijk een slachtoffer kan zijn van de realiteit, want ik ben de realiteit omdat de ervaringen in mezelf HIER bestaan, in directe interactie/relatie met de fysieke realiteit als mezelf -- waarin er aldus geen dader en/of slachtoffer bestaat, er is enkel mezelf
ik stel mij tot doel te leven/bestaan in elk moment van ademhaling in en als de zelf-discipline van ademhaling, om in elk moment te beseffen en te staan in en als het besef dat ik beslis wie ik ben als het bestaan, en dat ik het bestaan zelf ben als het leven zelf, als de bepalende, beslissende kracht -- om aldus mezelf te stoppen in het weggeven van mijn macht in en als relaties, door mezelf te realiseren als het startpunt van het bestaan/de ervaring van relaties
en aldus stel ik mezelf tot doel om te staan/bestaan in en als absolute stabiliteit en constantheid als de levende statement van wie ik werkelijk ben als het leven zelf in en als mezelf als HIER, en om aldus mezelf niet te laten bewegen/sturen/bepalen door relaties als gedachten, gevoelens en emoties, omdat ik verantwoordelijkheid neem voor de ervaringen in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties en aldus voor het bestaan van relaties als 'binnen' en 'buiten' --- om te staan in en als de realiteit als het levende voorbeeld van wie elk wezen werkelijk is in eenheid en gelijkheid met mezelf als het leven zelf als absolute stabiliteit en constantheid als creator en creatie ---hetgeen enkel kan bestaan in en als eenheid en gelijkheid, waarin geen enkele vorm van 'persoonlijke innerlijke realiteit' als schijnbare afscheiding mag bestaan
ik stel mij tot doel te leven in en als het besef dat ik niet speciaal of uniek ben, nooit geweest ben en nooit zal of kan zijn, en dat de energetische ervaringen in mezelf die ik altijd aanvaarde als bevestiging dat ik 'speciaal' ben, als 'mijn geheime innerlijke realiteit', in wezen van het lichaam waren/zijn, omdat die energie gecultiveerd werd/wordt in en als het lichaam en dus van de aarde zijn -- en aldus stel ik mezelf tot doel om elk gevoel of ervaring of geloof in mezelf dat ik uniek of speciaal te stoppen en mezelf te realiseren als volledig, helemaal en compleet HIER ALS de fysieke realiteit in en als eenheid en gelijkheid in en als het besef dat er niets 'meer' of 'minder' is omdat HIER is al wat is, altijd geweest is en altijd zal zijn
en aldus stel ik mij tot doel wie ik ben als HIER te leren kennen vanbinnen en vanbuiten door een process van zelf-eerlijkheid, zelf vergeving en zelf-correctie te wandelen in elk moment van ademhaling om mezelf te realiseren als volledig HIER, constant en stabiel, in en als absolute zelf-verantwoordelijkheid, in en als het besef dat ik de creator en creatie ben en aldus beslis wat ik toesta te bestaan in creatie als één en gelijk met wat ik toesta te bestaan in mezelf als creator
ik stel mezelf tot doel te wandelen/bestaan/leven in elk moment van ademhaling in en als het besef dat ik HIER besta en dat ik niet zal of kan verdwijnen in 'eeuwige gelukzaligheid', en dat wat HIER is in en als dit moment van ademhaling is wat bestaat als mezelf en aldus stel ik mezelf tot doel mijn leven toe te wijden aan het wandelen van het proces van zelf-realisatie als HIER, als de amalgamatie van mezelf met het leven zelf als al wat HIER bestaat, en aldus te staan/bestaan als creator en creatie
Kunst door Marlen Vargas Del Razo
No comments:
Post a Comment