Dag 133: Het Zal Mij toch niet Lukken

Dit is een vervolg van "Dag 132: Het Zal mij toch niet Lukken"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het 'het zal mij niet lukken' karakter in mezelf bestaat omdat ik mezelf heb toegestaan te verlangen naar erkenning van andere mensen, waarin ik mezelf wil bewijzen in wat ik wil 'bereiken' als een doel/beeld in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat opgeven enkel bestaat in de geest waarin ik niet werkelijk leef/besta voor/als mezelf in en als zelf verantwoordelijkheid, maar waarin ik op zoek ben naar erkenning en bevestiging van andere mensen voor mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te leven/bestaan voor/als mezelf in en als zelf-verantwoordelijkheid door te verlangen en zoeken naar erkenning en bevestiging van andere mensen voor mijn expressie, als mijn 'beloning', waarin ik mij 'goed'/'positief' kan voelen over mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar een positief gevoel over mezelf, hetgeen ik gekoppeld heb aan het krijgen van erkenning, goedkeuring en bevestiging van andere mensen -- niet beseffend dat ik daarin een slaaf ben van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan als een slaaf van andere mensen in de plaats van mijn eigen wezen te zijn, mijn eigen verantwoordelijkheid, mijn eigen directieve principe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het verlangen naar een positief gevoel over mezelf in en als het krijgen van goedkeuring en erkenning van andere mensen - in de plaats van te beseffen dat dit is hoe ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd, uit angst, waarin mijn omgeving ervoor zorgde dat ik mij altijd zou aanpassen aan hun wensen en verlangens en ik de perfecte slaaf/robot/kopie zou zijn voor hen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-expressie als het genieten van mijn expressie, van mezelf, op te geven voor de zoektocht en het verlangen naar een positief gevoel in en als het krijgen van erkenning en bevestiging van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft  dat het positieve gevoel dat ik heb gekoppeld aan het krijgen van erkenning als het geloof dat ik 'een goed meisje ben' in mijn geest, het 'balanceringspunt' is van de angst die ik in mezelf ervaar die ik heb laten programmeren in relatie met mijn omgeving, die mijn omgeving heeft gebruikt, om ervoor te zorgen dat ik mij zal aanpassen --- waarin het verlangen naar erkenning als een lap voor mijn ogen is waardoor ik de waarheid niet zie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verblinden van de waarheid van mezelf en de realiteit als ANGST, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het verlangen naar erkenning

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat het verlangen en de zoektocht naar het krijgen van erkenning van andere mensen als een positief gevoel, afkomstig is uit ANGST van mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet gewoon mezelf te zijn, door te bestaan in en als een energetische polariteit van angst als negatief en positieve gevoelens als het krijgen/zoeken van erkenning

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik in het zoeken naar erkenning als een positief gevoel in mezelf, enkel de angst in mezelf voedt, als het startpunt van het verlangen naar erkenning als een positief gevoel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat, wanneer ik participeer in het positieve gevoel van erkenning krijgen, waarin ik mezelf probeer te bewijzen als 'goed' en 'positief' voor andere mensen, dat ik hierin in wezen eigenlijk de angst om mezelf te zijn aan het uitdrukken en uitleven ben als de angst om kritiek te krijgen en afgewezen/afgekeurd te worden door mijn omgeving omwille van mijn expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie te onderdrukken uit angst om afgewezen en afgekeurd te worden door mijn omgeving, en daarin te zoeken naar erkenning om mij goed en positief te voelen over mezelf en daarin dus de angst die ik werkelijk ervaar in mezelf te onderdrukken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de angst van mijn omgeving, de angst van conflict met mensen, de angst van afwijzing

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd afwijzing the associeren met angst in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve energetische waarde te hechten aan het woord 'afwijzing'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik, door angst te hebben om afgewezen te worden door andere mensen, en mezelf daarom te veranderen om erkenning te krijgen van  mensen, mezelf daarin heb afgewezen door geen respect te hebben voor mezelf en mijn macht in de handen van andere mensen te leggen en andere mensen mijn leven te laten bepalen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen respect te hebben voor mezelf en niet te beseffen dat ik nooit werkelijk respect kan hebben voor een ander als ik geen respect heb voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te zien en erkennen als het startpunt van mijn realiteit en dus niet te beseffen dat zolang ik mezelf niet respecteer, zal ik mij altijd afgewezen, bekritiseerd en beoordeeld voelen door andere mensen -- omdat het begint en eindigt met/bij mezelf als de creator van mijn ervaring/realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het patroon van het projecteren van een 'project'/'doel' in de toekomst in en als het verlangen naar erkenning, waarin ik mezelf al beoordeel alsof ik het al gedaan heb en alsof ik er al ben -- en dan allerlei angsten te laten opkomen waarin ik mij inferieur voel en denk dat 'het mij toch niet zal lukken', waarna ik mij laat vallen in zelf-medelijden en uiteindelijk het project niet eens aanvang door die gedachte dat 'het mij toch niet zal lukken' te geloven --- in de plaats van te stoppen met verlangen naar erkenning voor wie ik ben en wat ik doe, en dus gewoon te bestaan, HIER, in en als de simpliciteit en eenvoud van wie ik ben als een levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte dat 'het mij toch niet zal lukken', gebaseerd op toekomstprojecties in mijn gedachten waarin ik mij inbeeld wat er allemaal zou kunnen 'mislopen', gebaseerd op een beeld in mijn geest van hoe ik denk dat het 'moet' verlopen -- en de ervaring van opgeven in en als zelf-medelijden en angst als reactie op die gedachte --- in de plaats van te beseffen dat ik enkel mezelf aan het saboteren ben in zelf-verandering door niet gewoon te beseffen dat die gedachten, beelden en gevoelens en emoties een illusie zijn omdat zelf-verandering is HIER, in en als het moment van ademhaling, als een zelf-beweging in en als de onvoorwaardelijkheid, ongedefinieerdheid, ongelimiteerdheid en onvoorspelbaarheid van het moment als wie ik ben in en als zelf-expressie, en dat zelf-verandering iets is dat ik voor mezelf doe in en als het besef dat mijn leven in mijn handen ligt, en dat ik verantwoordelijk ben voor mijn bestaan op aarde en dat het proces van zelf-verandering dus niet een 'taak' of 'project' of wedstrijd is die ik moet uitvoeren om prijzing/prijzen en erkenning te krijgen van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een zelf-saboterend karakter/persoonlijkheidsconstruct te hebben gecreëerd in mezelf van opgeven in en als de gedachte dat 'het mij toch niet zal lukken' en de emotionele ervaring van zelf-medelijden en angst en frustratie als een 'ondersteunend bij/zij-karakter' van het karakter van 'verlangen naar erkenning', dat gebaseerd is op de angst om te falen als de tegenpool van het verlangen naar erkenning -- in de plaats van te stoppen met het verlangen naar erkenning en gewoon te leven/bestaan als mezelf, voor mezelf, door mezelf, HIER, in en als het besef dat ik ALLEEN ben, alleen verantwoordelijk voor mijn bestaan --- er is geen god die zal beslissen of ik 'goed genoeg' ben om naar de 'hemel' te gaan, ik ben god van mijn/het bestaan en ik ben verantwoordelijk om de hemel voor mezelf te creëren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat ik ALLEEN besta in en als mezelf als het bestaan, en dus nooit te hebben beseft dat IK bepaal wie ik ben, ik bepaal hemel of hel voor mezelf, omdat enkel IK besta IN EN ALS mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het woord 'lukken' en 'slagen', hetgeen ik definieer in 'hoe andere mensen mij zien en beoordelen', in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik doe van andere mensen - waarin ik mijn expressie van mezelf afscheid en projecteer als een beeld in mijn geest -- en aldus te bestaan in de constante energetische ervaring van enerzijds het verlangen om te 'lukken' en 'slagen' in wat ik doe om mij dus positief te kunnen voelen in en als het geloof dat ik erkenning krijg van andere mensen, en anderzijds de angst om te 'falen' en dus 'niet te slagen/lukken' --- in de plaats van te beseffen dat dit hele gedachtenconstruct gebaseerd is op angst, als de angst van mijn omgeving, de angst om niet te overleven, de angst om aangevallen te worden, de angst om kritiek te krijgen en afgewezen/verstoten te worden


wordt vervolgd in Dag 134