Dag 504: Leven Volgens het Principe van 'Wat het Beste is voor Iedereen'

 Dit is een Verderzetting van "Dag 503: De Bestemming van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe" en specifiek van het Tweede Principe in de lijst:

"2.  Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor Iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen."

 Zoals ik in de vorige Dag had vermeld in mijn uitwijding over het eerste principe, is het leven volgens mijn hooste potentieel niet enkel individueel maar het gaat hand in hand met het leven en bereiken van het hoogste potentieel van elk ander levend wezen en van het bestaan als geheel - en daarin besef ik dat als de rest van het bestaan als andere wezens in mijn wereld en omgeving zichzelf niet kunnen ontplooien en ervaren in en als hun hoogste potentieel, dan kan ik dat ook niet en dan kan ik niet aanvaarden van mezelf dat ik het hoogste potentieel ben van wie ik ben als levensvorm.

Daaruit vloeit dan het Tweede Principe voort dat gebaseerd is op de realisatie dat, om het Eerste Principe te verwezenlijken, en dus het hoogste potentieel te manifesteren van Het Leven Op Aarde als Mezelf, dan is het noodzakelijk dat ik mijn interne en externe aanwezigheid en uitdrukking verander en transformeer van zijnde een aanwezigheid en uitdrukking gebaseerd op individualisme en ego-centrisme naar een aanwezigheid en uitdrukking die in het teken staat van wat het beste is voor elk levend wezen in mjin wereld en omgeving.

Dit wil niet zeggen dat ik altruistisch moet gaan worden of dat ik mij als deurmat moet laten behandelen of dat ik mezelf moet 'opgeven' om de verlangens en de wensen van andere mensen te behagen. Helemaal niet. Het wil zeggen dat ik ten eerste voor mezelf een inzicht verwerf in wat eigenlijk werkelijk 'Het Beste' is en zou zijn voor elk levend wezen door mezelf in de schoenen te verplaatsen van elk wezen en dan op te staan, te leven en te bestaan in deze wereld op een manier die dit inzicht eert --- waarin ik dus in mijn interactie met mijn omgeving, steeds het besef handhaaf van wat ik diep vanbinnen weet dat het beste is voor de wezens waar ik mee in interactie treed.

Omdat, ik bedoel, wat mensen 'willen' en 'verlangen' en 'wensen' is niet noodzakelijk wat het beste is voor hen als zijnde in lijn staand met hun hoogste potentieel. omdat, net zoals mijn hoogste potentieel verbonden is met het hoogste potentieel van al het leven op mij heen, is dat voor elk mens en voor elk ander levend wezen net zo. Dit wil zeggen dat als er verlangens zijn die huizen in de mens die eigenlijk, bij nader onderzoek, schadelijk blijken te zijn voor de omgeving van de mens, dat die verlangens dan niet werkelijk behoren tot 'het hoogste potentieel' van wie de mens werkelijk is en kan worden en dat die verlangens dus ook niet geëerd moeten worden.

Wat wel geëerd behoeft te worden als zijnde het hoogste potentieel van elk mens, is wat het beste is voor elk levend wezen -- en dat kan ik bijvoorbeeld leven en toepassen door mensen te laten zien hoe het precies is dat hun verlangens schade brengen aan hun omgeving en door te leven als een voorbeeld opdat mensen kunnen zien dat we niet hoeven leven op zulk 'n schadelijke manier, maar dat zelf-verandering wel degelijk mogelijk is en dat het zelfs zo is dat als we geloven van onszelf dat onze schadelijke verlangens zijn 'wie we werkelijk zijn', dat we dan eigenlijk in een illusie leven en dat we dan eigenlijk niet werkelijk leven omdat we ons eigenste hoogste potentieel niet Eren en Leven, aangezien we het hoogste potentieel van deze wereld en realiteit niet Eren en Manifesteren.

Dus, leven volgens het principe van 'Wat het Beste is voor Allen' wil praktisch gezien zeggen dat ik in elk moment mijn persoonlijke verlangens, ervaringen, reacties en percepties in relatie tot situaties en manifestaties in mijn omgeving verander en transformeer tot het ontwikkelen van een gewaarzijn in relatie tot wat zich afspeelt in mijn omgeving en hoe ik mijn wereld, realiteit en omgeving kan richting geven op een manier die verzekerd dat ik een wereld en realiteit tot stand breng die het beste is voor elk levend wezen in die wereld en realiteit.

2       Leven volgens het principe 'wat is goed voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/05/de-bestemming-van-het-leven-mijn.html#sthash.ycFdk62K.dpuf

Dag 484: Wat Wil het Zeggen om de Woorden die je Spreekt ook te Leven?

In mijn vorige blog, "Dag 483: Verbergen mijn Gewoontes Wie ik Werkelijk Ben Vanbinnen" heb ik geschreven over het punt van hoe ik van mijn reis naar leven schrijven een gewoonte gemaakt had en hoe ik die gewoonte begon te gebruiken om niet werkelijk zelf-eerlijk te zijn met mezelf. En dus ben ik tot de conclusie gekomen dat ik voor mezelf opnieuw moet kijken naar wat zelf-eerlijkheid wil zeggen en wat het wil zeggen om een reis naar leven te wandelen.

Omdat, het wandelen van de Reis naar Leven is een tweezijdig proces, waarin ik langs de ene kant mijn reis naar leven enkel voor mezelf wandel, omdat het een persoonlijk proces is - het is immers MIJN reis naar leven - maar langs de andere kant bewandel ik die reis op een openbare en publieke manier, door mijn schrijfsels op het internet te posten en te delen en bewandel ik het dus voor alles en iedereen zowel als voor mezelf.

Dus, wat ik had gemerkt is dat ik de twee had afgescheiden van en in mezelf omdat ik mijn reis naar leven meer aan het schrijven was vanuit het perspectief van 'wat zullen andere mensen denken over mij en over wat ik schrijf?', waardoor het moeilijk werd voor mij om vloeiend te schrijven omdat ik mezelf continu angst aanjoeg in de zin van 'wat als mensen  dit denken of dat denken' en 'wat als ze dit niet boeiend genoeg vinden' of 'wat als ze mijn schrijfsels niet meer interessant vinden'. En dus was ik aan het schrijven vanuit het ego in de geest, als een idee dat ik van mezelf gemaakt heb in mijn geest, en dat gebaseerd is op wie ik wil zijn in de ogen van andere mensen en mijn verlangen om mij speciaal  en belangrijk te voelen. Maar hierin lette ik totaal niet meer op wie ik eigenlijk ben vanbinnen omdat ik mezelf compleet definieerde in en als hoe ik eruit zie langs buiten, gezien vanuit oppervlakkige beoordelingen waarvan ik veronderstel dat ze bestaan in de geest van andere mensen zoals ze ook in mijn geest bestaan.

Ik bedoel, door op deze manier mijn reis naar leven te bewandelen, creëer ik een valse representatie van mezelf in deze wereld en realiteit en zijn mijn woorden met andere woorden niet te vertrouwen omdat ze niet één en gelijk staan met wie ik ben vanbinnen aangezien ik niet werkelijk wil kijken naar wie ik ben vanbinnen, ik leg mijn focus liever op 'andere mensen' en 'hoe andere mensen mij zien', en 'wie ik ben vanbuiten, naar de buitenwereld toe'.

Dit is dus het punt dat ik moet transformeren en veranderen voor mezelf - het feit dat ik een afscheiding heb toegestaan te bestaan in mezelf tussen 'wie ik ben vanbinnen' en 'wie ik ben vanbuiten' --- hetgeen een afscheiding is tussen 'mezelf' en 'andere mensen', waarin 'andere mensen' in feite bestaan als de 'spiegels' voor mijn 'ego' als 'wie ik ben vanbuiten', of althans, 'wie ik denk en geloof dat ik ben vanbuiten' als de leugen die ik van mezelf probeer te verkopen.

Ik bedoel, dit is immers het punt waar al de 'wereldverbeteraars', activisten, politici en al de mensen die beweren dat ze een verschil willen maken in deze realiteit en dat ze het beste voorhebben met deze wereld en dat ze hun daden in het teken willen zetten van het veranderen van deze wereld, de mist ingaan - is dat ze in afscheiding leven van wie ze zijn vanbinnen, omdat ze zich focusen op hoe ze eruitzien langs buiten als het beeld dat ze representeren van zichzelf naar andere mensen toe. In de woorden die ze spreken is er steeds dat stemmetje in hun hoofd dat zich afvraagt wat andere mensen van hen zullen denken en hoe ze ervoor kunnen zorgen dat andere mensen een specifiek beeld/idee van hen geloven. Het punt dat ze missen is wie ze zijn vanbinnen en het punt van realisatie dat als je werkelijk een verschil wil maken in de wereld, als je werkelijk de wereld wil veranderen en als je werkelijk het beste voorhebt met deze wereld, dan moet je dat verschil leven langs binnen --- en dan kan er geen afscheiding bestaan tussen wie je bent 'langs binnen' en 'langs buiten' -- het is één en gelijk.

En zo leef je het voorbeeld , zo leef je de woorden die je spreekt en ben je de levende statement van de woorden die je spreekt. En dat is waar de reis naar leven om gaat - het leven van de woorden die je spreekt. Dat is wat Zelf-Eerlijkheid is, en Zelf-Verantwoordelijkheid. Je neemt verantwoordelijkheid voor elk woord dat je spreekt door te staan ALS de woorden, één en gelijk langs binnen en langs buiten.

Wordt Vervolgd in Dag 485

Dag 468: Hoe Creëert Aanvaarding in Werkelijkheid Afscheiding?

Dit is een Verderzetting van "Dag 467: Waarom kan ik een Ander Wezen niet Zien als Mezelf?" in mijn proces van het onderzoeken van wat 'zelf-aanvaarding' inhoudt en wat het woord 'aanvaarding' impliceert in praktische, realistische termen.

Omdat, wat eigenaardig is aan het woord 'aanvaarding' en het feit dat dit woord zelfs bestaat als deel van mijn woordenschat - is dat het impliceert dat er ook zoiets bestaat als 'verwerping' of het 'niet aanvaarden' van iets/iemand --- omdat, als aanvaarding echt zou zijn, dan zou ik er niet eens een woord voor nodig hebben, dan zou het gewoon deel uitmaken van mijn wezen, als een realiteit die ik Leef in elk moment van ademhaling.

Dus, in deze blog wil ik een kijkje nemen naar waarom het is dat het woord aanvaarding tegelijkertijd een gebrek of gemis aan aanvaarding impliceert.en betekent. Dit wil immers zeggen dat er iets scheelt aan mijn definitie van het woord en 'begrip' van aanvaarding - omdat, hoe kan die 'aanvaarding' nu eigenlijk echt en betrouwbaar zijn als en wanneer het in wezen niet op zichzelf bestaat, als een stabiele en constante realiteit, maar als en wanneer het bestaat als een tegenpool en balanceringspunt van de tegenovergestelde ervaring?

Want, als ik dat soort gepolariseerde en voorwaardelijke definitie van het woord 'aanvaarding' hanteer en toesta te bestaan in mijn geest en in hoe ik mijn wereld en realiteit zie en begrijp --- dan creëer en manifesteer ik die gepolariseerde definitie in mijn eigen fysieke leven en in mijn fysieke wereld en omgeving --- hetgeen praktisch gezien wil zeggen dat, terwijl ik bijvoorbeeld een ervaring van Aanvaarding zoek, verlang of probeer te manifesteren, ben ik tegelijkertijd in wezen de tegenovergestelde ervaring als verwerping/afscheiding/afwijzing en een gemis aan aanvaarding aan het manifesteren -- omdat mijn defintie van het woord 'aanvaarding' nu eenmaal inhoudt dat het bestaat met een tegenpool en dat het dus niet kan bestaan zonder zijn tegenpool.

Het is dus niet verwonderlijk dat, gezien het woord en concept van 'aanvaarding' en 'aanvaard worden' bestaat in mezelf en in mijn begrip van de werkelijkheid in en als mezelf en wat ik zie met mijn ogen, dat er ook het begrip en concept van 'afscheiding' en 'afwijzing' en 'verwerping' in mezelf en in mijn begrip van de realiteit bestaat. Hetgeen dus wil zeggen dat, om deze consequentie van het woord 'aanvaarding' op te lossen, waarin aanvaarding dus in wezen afwijzing en verwerping creëert, zal ik het concept van 'aanvaarding' moeten loslaten in mijn geest, en kan 'aanvaarding' niet meer bestaan in mezelf. Enkel dan kan ik een levende statement en ervaring zijn van 'aanvaarding' --- wanneer er geen spoor meer is van gepolariseerde woorden en begrippen en betekenissen in mijn geest in verband met wie ik ben in relatie tot mijn wereld en realiteit.

Want, zolang het begrip van 'aanvaarding' in mezelf bestaat, als een tegenpool van 'afwijzing' en 'verwerping' ---  zal afwijzing en verwerping ook in mezelf blijven bestaan als deel van dat gepolariseerde begrip van het woord 'aanvaarding'.

Wat ware 'aanvaarding' dus in wezen is en wil zeggen - is het loslaten van het begrip en concept van wat aanvaarding is in mijn geest, omdat dat begrip getint is door allerlei ideëen en verwachtingen en gedachten in verband met wat 'aanvaarding' wil zeggen, als tegengestelde van 'verwerping' en 'afwijzing'. En, aangezien het begrip 'aanvaarding' gekleurd en getint is door ideëen, verwachtingen en gedachten -- is het een voorwaardelijk begrip, hetgeen op zich dus wil zeggen dat er niet werkelijk sprake is van waarachtige Aanvaarding, omdat de aanwezigheid van gedachten, verwachtingen en ideëen in de definitie van het woord 'aanvaarding' impliceert dat er een uitsluiting plaatsvindt. Omdat, in het baseren van mijn definitie van het woord 'aanvaarding' op ideëen, verwachtingen en gedachten, zeg ik in wezen van 'aanvaarding is dit en niet dat', 'het is zus en niet zo', 'het is op die manier maar niet op deze manier', 'het houdt dit in maar niet dat' --- en, dat is niet 'aanvaarding', dat is uitsluiting.

Echte Aanvaarding zou zijn om geen definities, ideëen of gedachten te creëren omtrent wie ik ben of wat de realiteit is of wie ik ben in relatie tot mijn wereld en realiteit --- omdat, zolang er sprake is van gedachten, definities en ideëen ben ik bezig met het creëren van uitsluiting en afscheiding en afwijzing/verwerping. Vanuit dit perspectief bestaat 'aanvaarding' niet - althans toch niet op de manier waarop ik het altijd heb begrepen --- en dus is 'aanvaarding' iets dat ik nog moet leren kennen door middel van het daadwerkelijk Leven van dit woord en het onderzoeken van hoe ik dit woord kan Leven in en als mijn fysieke dagelijkse bestaan hier in mezelf, zowel als in mijn relatie tot mijn realiteit.


Wordt Vervolgd in Dag 469

Dag 389: Hoe bouwen de Woorden die ik Leef, de Wereld waarin ik Besta

Dit is een verderzetting van "dag 388: De Intelligentie van het Verdraaien van de Werkelijkheid" waarin we ontdekt, besproken en uitgeschreven hebben hoe we 'Intelligentie' gebruiken als een middel om de realiteit van onszelf, als onze Geheime Agenda's van Eigenbelang, verbergen achter een 'positief' uiterlijk, door gebruik te maken van Woorden.


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte, idee en het geloof dat ik een 'Intelligent' wezen ben omdat ik Woorden als Gedachten in mijn Hoofd/Geest heb en dat ik daarin 'Goed' en 'Positief' en Superieur ben aan alle wezens die geen Woorden/Gedachten in hun Hoofd/Geest hebben - en dat ik mezelf daarin nooit heb afgevraagd wat deze 'Intelligentie' eigenlijk is, waar gedachten vandaan komen, wat de 'woorden' in mijn hoofd/geest eigenlijk zijn of hoe ze bestaan/functioneren, en wie ik eigenlijk ben in en als die Gedachten --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd zomaar blindelings te aanvaarden en Geloven dat 'Ik Denk dus Ik Besta' en dat mijn gedachten mij dus Maken 'Wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de woorden in mijn hoofd/Geest waarin en waarmee ik mezelf gedefinieerd heb nooit te onderzoeken door mijn gedachten te definieren als 'Intelligentie' en mezelf te beoordelen en definieren als 'een intelligent persoon' - en dat ik daardoor nooit heb ingezien en beseft hoe al de woorden in mijn geest, al de 'intelligentie', al mijn gedachten, gecentreerd zijn rond één punt: Eigenbelang --- waarin ik, doorheen mijn leven, een spiraal gecreëerd heb van woorden in mijn geest, en daarin de realiteit/waarheid van mezelf Verdraaid heb tot ik mezelf zie in Spiegel-Schrift, geschrift door de woorden in mijn geest en gedachten waarin ik mezelf gemanifesteerd heb in en als een voorgeprogrammeerd 'Beeld' van 'Wie ik ben', volgens  de spiegel die mij voorgehouden geweest is door mijn omgeving als wat ik zie met mijn ogen - waar ik de werkelijkheid van Wie ik ben in en als mezelf achter verberg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de woorden in mijn geest, als het voorgeprogrammeerde systeem van 'Intelligentie' dat ik in mezelf heb laten programmeren - door die woorden te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren en bespelen in naam en functie van het bevredigen van mijn eigenbelangen - en daarin mezelf te verliezen in het beeld dat ik in mijn geest gecreëerd heb door middel van woorden en dat gebaseerd is op eigenbelang, door nooit de  verantwoordelijkheid te hebben genomen om de woorden die ik gebruik om mezelf te definieren in relatie tot mijn omgeving en mijn overleving in deze wereld te onderzoeken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van Woorden - door mezelf te hebben gedefinieerd in en laten sturen door eigenbelang, en daardoor blindelings woorden te hebben gebruikt om mijn belangen te dienen, zonder te geven om de gevolgen en de consequenties van mijn daden - en daarin nooit te hebben ingezien hoe de menselijke geest, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf compleet in te definieren, volledig bestaat in en als en op basis van Woorden --- en dat dus mijn hele Wereld, als de ervaring in mezelf van 'wie ik ben' in relatie tot 'mijn omgeving', volledig opgebouwd is uit woorden - en dat, omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor de woorden en de definities van de woorden waarin ik mezelf heb gedefinieerd, ik een wereld heb toegestaan te bestaan als Mijn werkelijkheid, in en als Wie ik ben, die consequentieel en schadelijk is

ik vergeef mezelf dat ik woorden heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan op een manier die consequentieel en schadelijk is voor mezelf en mijn wereld/omgeving/bestaan - door nooit te hebben ingezien hoe ik mezelf en mijn wereld zelf heb gecreëerd door middel van hoe ik mezelf in relatie tot mijn wereld heb gedefinieerd, in en als en door middel van de woorden in mijn geest, en dat ik daarin dus op elk vlak verantwoordelijk ben voor wat HIER bestaat als mezelf in en als mijn wereld/werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de woorden die ik Leef, de wereld waarin ik besta creëren en bouwen - omdat Woorden en de definities van die woorden de symbolische representaties zijn van wat ik toesta te bestaan in en als mezlef als het bestaan -- en dat dus, als ik woorden en betekenissen toesta te bestaan in mezelf die consequentieel zijn en die niet bestaan op een manier die het beste is voor al het leven dat HIER bestaat, dan is dat de realiteit die ik toesta en accepteer te bestaan als MIJN wereld


Wordt Vervolgd in Dag 390