Dag 467: Waarom kan ik een Ander Wezen niet Zien Als Mezelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 466: Waarom kan Zelf-Aanvaarding niet Bestaan zolang ik een Ander Beoordeel?" in mijn proces van het onderzoeken wat zelf-aanvaarding inhoud, waarom het is dat de ervaring in mezelf kan bestaan van niet aanvaard te worden en hoe ik van zelf-aanvaarding een praktische, realistische werkelijkheid kan maken in en als mezelf en mijn fysieke bestaan hier op aarde.

Als vervolg op mijn voorgaande blog, zet ik in deze blog verder in het proces van het onderzoeken en bekijken van hoe ik op praktische wijze de realiteit die in mezelf bestaat van het beoordelen van de realiteit die ik zie met mijn ogen, kan veranderen en corrigeren --- zodat ik kan bestaan als een levende uitdrukking en ervaring van zelf-aanvaarding. Hoe kan ik dus bestaan op een manier waarin ik niet in afscheiding besta van mezelf - mezelf zijnde 'de realiteit' --- omdat, vanaf het moment dat ik ook maar één deeltje in en van de realiteit die ik zie met mijn ogen beoordeel, dan beoordeel ik dat ene deeltje tegelijkertijd ook in mezelf. Omdat, alles dat hier bestaat in en als deze fysieke werkelijkheid, bestaat ook in mezelf.

Ik bedoel maar, wanneer ik kijk in mijn eigen gedachten --- dan is het een heel universum dat zich daar afspeelt - en komen gedachten op in mijn geest die in verband staan met elk klein deeltje van deze realiteit. Over alles heb ik wel een oordeel, een mening, een gevoel en ervaring en reactie --- hetgeen dus wil zeggen dat al wat hier bestaat op de één of andere manier in mezelf bestaat in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties en dus een deel vormt van mezelf.

En dus, vanaf het moment dat ik een mening vorm over iets dat bestaat; of een beoordeling of een reactie - dan scheidt ik datgene waar ik mijn mening of gedachte of beoordeling over vorm en/of waar ik op reageer van mezelf af en besta ik dus in een staat van het niet aanvaarden van mezelf als die delen van de realiteit die ik in mijn geest beoordeeld heb.

Om dus mezelf weer te aanvaarden als al de deeltjes in en van de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen als wat Hier bestaat, zal ik een proces moeten afleggen en toepassen van het loslaten, veranderen en corrigeren van de beoordelingen die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan  -- omdat het in die beoordelingen is dat ik de dingen die hier bestaan in mijn wereld en omgeving niet aanvaard als hoe en wat ze zijn, omdat ik een onderscheid aan het maken ben tussen wat ik 'goed' vindt en wat ik 'slecht' vindt, en wat ik ervaar als 'positief' en 'negatief'.

Als ik de werkelijkheid immers zou aanvaarden als wat ze in werkelijkheid is, dan zou ik inzien dat ze goed noch slecht en positief noch negatief is, net zoals ik goed noch slecht en positief noch negatief ben --- ik ben wie ik ben. Dus, waarom is het dan dat, ondanks het feit dat ik van mezelf, als een manifestatie in deze wereld en realiteit, zie en besef en begrijp dat ik gewoon Hier Ben en dat ik niet zomaar beoordeeld of bestempeld kan worden als goed, slecht, positief of negatief --- waarom ga ik dan de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen wel beoordelen volgens die parameters? Waarom kan ik bijvoorbeeld een ander levend wezen niet zien en erkennen als mezelf, in eenheid en gelijkheid, als gelijk in waarde en wezenlijkheid --- als ook gewoon HIER, net als ik?


Wordt Vervolgd in Dag 468