Dag 471: Waarom is Aanvaarding iets Voorwaardelijks?

Dit is een Verderzetting van "Dag 470: Waarom Aanvaarding nooit Echt Bestaan Heeft" in mijn proces van het onderzoeken van hoe het woord 'aanvaarding' bestaat in mezelf als hoe ik het heb toegestaan te bestaan in mezelf en in hoe ik leef en besta -- waarin ik heb ingezien en beseft dat ik mij eigenlijk vaak afgewezen en alleen en weggeduwd en afgescheiden voel in relatie tot de mensen om mij heen, als een consequentie en gevolg van hoe het woord 'aanvaarding' in mezelf bestaat, als een Gevoel waar ik naar Verlang dat gedefinieerd is in en als mijn 'relaties' met andere mensen. Omdat, hoe ik 'aanvaarding' zie, begrijp en ervaar - is in het 'aanvaard worden' door 'andere mensen' - en dus als iets dat 'andere mensen' mij schijnbaar moeten Geven.

In deze blog zal ik verder gaan in dit proces van het onderzoeken hoe het woord 'aanvaarding' in mezelf bestaat - door te onderzoeken waar deze specifieke definitie precies vandaan komt. Met andere woorden: Hoe en waarom is het dat ik Aanvaarding heb gedefinieerd als iets dat ik moet krijgen van andere mensen, en niet als iets dat inherent in mezelf aanwezig is - in de vorm van Zelf-Aanvaarding? Waarom is het dat ik het woord Aanvaarding heb gedefinieerd als een voorwaardelijk iets terwijl ik het evengoed had kunnen definieren als een onvoorwaardelijk iets.

Voorwaardelijk in de zin van dat ik enkel 'aanvaarding' kan ervaren als en wanneer ik kan denken en geloven dat andere mensen het mij 'Geven'. en zelfs dit 'geven' is niet eens een absoluut iets - omdat het compleet gebaseerd is op mijn interpretaties en percepties van mensen hun gedrag en uitdrukking tegenover mij -- en die interpretaties en percepties bestaan in en als een constante onzekerheid omdat interpretaties en percepties per definitie enkel in mijn geest bestaan als een persoonlijke visie op en indruk van de realiteit die ik zie met mijn ogen, volgens de persoonlijke betekenissen die ik eraan geef, maar de interpretaties en percepties zijn niet de realiteit zelf.

Waarom dus heb ik het woord Aanvaarding gedefinieerd in mijn geest als iets dat voorwaardelijk en zelfs niet eens echt is, in de plaats van Aanvaarding te definieren en te manifesteren voor mezelf als iets dat echt is, iets dat wel in lijn staat met de werkelijkheid die zich Hier bevindt? Waar komt die definitie in mezelf Vandaan?

Als ik een kijkje neem in mijn Herinneringen, dan is het eigenaardig dat ik nergens een speciek moment terugvindt waarin iemand mij heeft gezegd wat de definitie van Aanvaarding is, maar dat mijn definitie van Aanvaarding, als zijnde iets dat mensen aan elkaar dienen te 'geven' in 'Relaties', eerder een gevolg is van een samenkomen van allerlei subtiele, impliciete en indirecte invloeden waar ik op bepaalde momenten tijdens mijn leven in contact gekomen ben --- zoals flarden van gesprekken die ik hoorde in mijn omgeving of in films of dingen die ik las in boeken. Mijn definitie van aanvaarding is eigenlijk gebaseerd op een 'conclusie' die ik in mijn onderbewustzijn getrokken heb vanuit al die willekeurige informatie die ik opgestapeld heb in mijn geest in relatie tot wat het woord 'aanvaarding' zou kunnen betekenen.

Ik bedoel, is het niet eigenaardig dat ik een Woord kan 'Leven' alsof het is 'wie ik ben' -  zoals ik bijvoorbeeld het woord 'Aanvaarding' geleefd heb in en als een 'verlangen om aanvaard te worden door andere mensen' - zonder dat ik zelfs begrijp waarom het is dat ik 'Aanvaard' wil worden door 'Andere Mensen', of wat die 'Aanvaarding' zelfs wil zeggen of betekent --- en dat ik daarin dus mijn leven volledig heb 'weggegeven' aan een voorontworpen en Voorgekauwde definitie van dit Woord, in de plaats van dat ik zelf verantwoordelijkheid genomen heb voor mijn leven en voor de definities die ik Leef van de Woorden die in mezelf bestaan door voor mezelf uit te maken en te beslissen hoe elk woord in mezelf precies zal bestaan als een levende uitdrukking van Mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 472