Dag 464: Waarom kan Zelf-Aanvaarding enkel Echt zijn wanneer ik het Geef aan Anderen?

Dit is een Verderzetting van "Dag 463: Is het Aanvaarden van een Ander het Aanvaarden van Mezelf in Gelijke Mate?" - in mijn proces van het onderzoeken hoe ik van zelf-aanvaarding een praktische realiteit kan maken in en als mezelf, omdat ik had gezien en gemerkt dat er een gedachtenpatroon van zelf-beoordeling bestond in mezelf, waarin ik bijvoorbeeld in sociale situaties in een mentale toestand ga waarin ik denk dat 'de mensen om mij heen mij aan het beoordelen zijn', waarop ik dan reageer met een ervaring van angst en inferioriteit. In het bewandelen van mijn blogs had ik ondervonden dat die gedachte en idee bestaat in mezelf dat 'andere mensen mij beoordelen' omdat ik het eigenlijk ben die andere mensen beoordeelt door te reageren op die gedachte met angst.

Omdat, in die ervaring van angst plaats ik mezelf 'inferieur' en 'minder dan' de mensen in mijn omgeving en beschuldig ik andere mensen impliciet als 'dominant' en als schijnbaar de reden voor waarom ik mij inferieur en minder voel. En daardoor ligt er achter die aanvankelijke oppervlakkige ervaring van angst en inferioriteit in wezen een ervaring van kwaadheid tegenover mensen, verbonden met die achterklap in mijn geest van 'zij beoordelen mij', dus 'zij doen mij dit aan!' en 'zij zorgen ervoor dat ik mij slecht voel over mezelf met hun beoordelingen'.

En dus in die ervaring van kwaadheid en beschuldiging die onder de ervaring van angst ligt, in relatie tot de gedachte in mezelf dat ik beoordeeld wordt door andere mensen, ben ik dus in wezen degene die zich dominant, vijandig en aanvallend opstelt tegenover de mensen in mijn omgevin en niet omgekeerd.

Hoe heeft dit mentale construct dan dus te maken met het aanvaarden van mezelf? Omdat, mijn startpunt en reden van het maken van deze blog-serie, is dat ik zag en merkte dat ik patricipeerde in mijn geest in gedachtenpatronen van zelf-sabotage, zoals het vergelijken van mezelf en competeren met andere mensen en emotionele reacties op die vergelijkingen en zelf-beoordelingen die constant schommelen tussen 'inferieur' en 'superieur' en 'beter' en 'minder'. In het onderzoeken van dit patroon, zag ik in dat het hier eigenlijk ging om een gebrek aan zelf-aanvaarding in mezelf - dat ik dus eigenlijk mezelf niet aanvaard als wie ik ben Hier in en als de manier waarop ik besta.

En, wanneer ik dan onderzocht waarom of hoe het is dat ik mezelf niet aanvaard in mijn geest, dan zag ik dat ik zelf-aanvaarding zelf creëer in mijn geest door andere mensen niet te aanvaarden, en dat dus hoe ik in relatie sta met mezelf een direct gevolg is en reflectie is van hoe ik in relatie sta met andere mensen in mijn geest. En dat, als ik iets in en van mezelf wil veranderen, dan moet ik tegelijkertijd mijn relatie met andere mensen veranderen - hetgeen dus wil zeggen dat ik enkel mezelf zal kunnen aanvaarden als en wanneer ik die aanvaarding in gelijke mate geef aan andere mensen.

En het is op deze manier dat ik een realiteit zal creëren die het beste is voor zowel mezelf als alle andere mensen --- door middel van het principe van geef zoals je zelf wil krijgen, omdat dat nu eenmaal de realiteit is - wat je geeft aan een ander, met andere woorden, de realiteit die je manifesteert voor een ander, is tegelijkertijd een realiteit die je manifesteert voor jezelf omdat het is wat Hier bestaat. En, de 'Hier' realiteit van een ander is tegelijkertijd de 'Hier' realiteit van mezelf, omdat we allemaal Hier bestaan, in één en dezelfde realiteit.


In de volgende blog zal ik verderzetten in deze serie van het manifesteren en praktisch realiseren van Zelf-Aanvaarding.